Ν. Μπογιόπουλος: ΗΠΑ - «Αλ Καιντα»: Εις Σάρκαν Μιαν!

του Νίκου Μπογιόπουλου

Τις δεκαετίες του '70 και του '80, στο όνομα της «ελευθερίας» και της «δημοκρατίας», οι ΗΠΑ έπαιξαν το χαρτί του ισλαμικού φονταμενταλισμού. Ηταν τότε, τον Αύγουστο του 1981, που η «Ουάσιγκτον Ποστ» περιέγραφε τον τρόπο με τον οποίο οι Αμερικανοί «κατασκεύαζαν» τους «Μπιν Λάντεν» και τις «Αλ Κάιντα»:

«Η CΙΑ - έγραφε τότε η αμερικανική εφημερίδα - επιστρέφει αθόρυβα στις παλιές μεθόδους εκτέλεσης των μυστικών υπονομευτικών επιχειρήσεων» και «υποστηρίζει κρυφά τις αντικυβερνητικές δυνάμεις στο Αφγανιστάν...». 

Σήμερα όλοι πια το γνωρίζουν: Αυτού του τύπου τα δίκτυα τα εξέθρεψαν, τα εξόπλισαν, τα εκπαίδευσαν και τα χρησιμοποίησαν οι ΗΠΑ κατά της αφγανικής επανάστασης και της ΕΣΣΔ.

Ολοι ξέρουν, επίσης, ότι οι Ταλιμπάν είναι το δημιούργημα των αμερικανοτραφεισών μυστικών υπηρεσιών του Πακιστάν.

Είκοσι χρόνια αργότερα, το 2001, στο όνομα της «ελευθερίας» και της «δημοκρατίας», οι ΗΠΑ σε συνεργασία με τους Ευρωπαίους συμμάχους τους έπαιξαν το χαρτί της «αντιτρομοκρατίας». Είχε φτάσει πια η εποχή που τα αμερικανικά συμφέροντα έπρεπε να προωθηθούν με την εξαπόλυση της παγκόσμιας σταυροφορίας τους για τον «νέο αμερικανικό αιώνα», αρχής γενομένης από το Αφγανιστάν. Πρόσχημα, αυτή τη φορά, ήταν η... καταδίωξη των «Αλ Κάιντα», δηλαδή εκείνων των δικτύων που οι ίδιοι, οι Αμερικανοί, είχαν κατασκευάσει...

Εκτοτε ο πλανήτης βιώνει τη διαρκή τρομοκρατία της «αντιτρομοκρατίας», που ισοδυναμεί με κατοχές χωρών, με εισβολές, με βομβαρδισμούς, με εξολόθρευση λαών.

Να όμως που σήμερα, εν έτει 2013, μετά από τόση «σταυροφορία» εξαγωγής της αμερικανικής «ελευθερίας» και της «δημοκρατίας», οι ΗΠΑ, εκτός από πολέμιοι της «Αλ Κάιντα», επιστρέφουν, ταυτόχρονα, και ως συνοδοιπόροι (!) της... «Αλ Κάιντα» (!), εναντίον της οποίας έχουν εξαπολύσει - υποτίθεται - τον υπερδεκαετή πόλεμο μετά τους «Δίδυμους Πύργους».

Ιδού το γιατί:

Ουδείς αρνείται ότι πίσω από το μπουκέτο των ευφημισμών που χρησιμοποιεί ο ιμπεριαλισμός για να δράσει (από την επίκληση των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων» μέχρι την «προληπτική» δράση κατά των «γενοκτονιών»), πίσω δηλαδή από το «λουλούδι» της φάρσας που μετά την εποχή των «χημικών του Σαντάμ» οι ΗΠΑ το επαναφέρουν αυτή τη φορά ενάντια στη Συρία, κρύβονται οι προετοιμασίες μιας επίθεσης που σχετίζεται με μια αξιοσημείωτη «λεπτομέρεια»:

Οτι μια τέτοια επέμβαση των Αμερικανών στη Συρία και ενάντια στο μέχρι χτες συμμαχικό τους (για να μην ξεχνιόμαστε) καθεστώς του Ασαντ, ισοδυναμεί - εκτός των άλλων - με την ενίσχυση εκείνων των δυνάμεων στο εσωτερικό των επονομαζόμενων «ανταρτών» που αυτοπροσδιορίζονται ως τμήματα της «Αλ Κάιντα»!

Με άλλα λόγια, ο ευρωατλαντικός ιμπεριαλισμός που «πολεμάει» στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ την «Αλ Κάιντα», είναι ο ίδιος που, με βάση τη δική του λογική, στηρίζει και ενισχύει την «Αλ Κάιντα» στη Συρία! Αντίφαση;

Οχι. Μόνο κάποιος που δεν εννοεί να δει ότι η μόνη λογική από την οποία διαπνέεται ο ιμπεριαλισμός είναι η λογική της γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής ισχύος, είναι η ικανοποίηση του μόνου του «ιδανικού» που δεν είναι άλλο από την κυριαρχία στους δρόμους της Ενέργειας,

θα έβλεπε στα παραπάνω κάποια αντίφαση...

 ΤΟ ΘΡΑΣΥΤΕΡΟ ΕΙΔΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ

Το έργο παίχτηκε για πρώτη φορά το 2003. Ηταν τότε που η κυβέρνηση Μπους, με υπουργό Εξωτερικών τον Πάουελ, προσερχόταν στην έδρα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και παρουσίαζε τα «αδιάσειστα στοιχεία» των ΗΠΑ για τα ανύπαρκτα όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν. Το ψέμα και η υποκρισία ως ασφαλέστερο μέσο κατασκευής προσχημάτων για το μακελειό που ακολούθησε ήταν δεδομένα από την πρώτη στιγμή. Το ομολογούσαν οι ίδιοι. Από τότε. Κι αν όχι οι κυβερνώντες των ΗΠΑ, το ομολογούσαν οι εφημερίδες τους.

Οπως έγραψαν οι «Τάιμς» της Νέας Υόρκης το Μάρτη του 2002, στο Ιράκ από το 1992 μέχρι το 2000 είχαν πραγματοποιηθεί 2.400 (!) επιθεωρήσεις του ΟΗΕ, στις οποίες δε βρέθηκε ούτε ένα (!) απαγορευμένο όπλο. Η CIA - ομολογούσαν οι «Τάιμς» - δεν έχει καμία ένδειξη (πόσο μάλλον απόδειξη) ότι το Ιράκ συμμετείχε σε οποιαδήποτε τρομοκρατική δραστηριότητα εναντίον των ΗΠΑ.

Ομως, παρ' όλα αυτά, οι ΗΠΑ μιλούσαν και τότε για δήθεν «αδιάσειστα στοιχεία»...

Αλλωστε, και στον πόλεμο του Αφγανιστάν μιλούσαν για «στοιχεία» οι Αμερικανοί. Ηταν, δε, τόσο ...ατράνταχτα τα «στοιχεία» τους, που ακόμα και αυτός ο Κίσιγκερ παραιτήθηκε από την επιτροπή που συνέστησε ο Μπους για να διερευνηθεί τι - πραγματικά - είχε συμβεί στις 11 Σεπτέμβρη στις ΗΠΑ...

Σήμερα, φυσικά, δεν υπάρχουν πλέον αφελείς για να πιστεύουν ότι οι Αμερικανοί ενδιαφέρονται να σώσουν τον συριακό λαό από τον Ασαντ (που το καθεστώς του δεν υπολείπεται τίποτα σε βαρβαρότητα συγκρινόμενο με τα καθεστώτα των συμμαχικών των ΗΠΑ μοναρχιών της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ), όπως ακριβώς δεν είχαν καμία πρόθεση να σώσουν τους Ιρακινούς από τον - επί σειρά ετών - συνεργάτη τους Σαντάμ.

Σήμερα δεν υπάρχουν αφελείς να πιστεύουν ότι οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους έχουν ανάγκη από «στοιχεία», για να ορίσουν τους δρόμους του πετρελαίου πάνω στα χνάρια που θα αφήσουν οι εκατόμβες των εκτελεσμένων αμάχων.

Σήμερα δεν μπορεί να υπάρχουν αφελείς που δεν αντιλαμβάνονται αυτό που έγραφε ο Καμύ στο βιβλίο του «Ο επαναστατημένος άνθρωπος». Οτι, δηλαδή, το θρασύτερο είδος δολοφόνων είναι αυτοί που περιφέρονται σαν δικαστές και σαν κατήγοροι.

Πηγή: Ριζοσπάστης