Από τον τοίχο ενός φίλου στο facebook
Απόσπασμα από το αριστούργημα του Ν.Καζαντζάκη "Ο Καπετάν Μιχάλης":
Παππούς κι εγγονός κάθισαν στο κατώφλι της ξώπορτας:
-Σήμερα, Θρασάκι, είπε ο γέρος, δε θα με μαλώσεις ˙ κατέχω
το μάθημά μου νεράκι. Κοίτα εδώ!
Είπε κι έδειξε με περφάνια την πλάκα, γεμάτη κεφαλαία.
-Όλη την Αλφαβήτα! έκαμε ο παππούς καμαρώνοντας ˙ όλη, από
την Άλφα ως το Ωμέγα.
-Μπράβο, παππού! σου βάζω σήμερα δέκα! Πώς τα κατάφερες έτσι
ξαφνικά;
-Δε με παίρνει πια ο καιρός, Θρασάκι μου, το πάτησα πείσμα.
Και τώρα, ήρθε η ώρα, άκου το μυστικό μου. Ξέρεις γιατί ήθελα, τώρα στα
γεράματα, να μάθω γράμματα; Για να διαβάζω, θαρρείς;
Δε βαριέσαι! Εκατό χρονών
που είμαι, όλα τα ξέρω και τίποτα δεν ξέρω ˙ άλλος ήταν ο σκοπός μου.
-Άλλος; Ποιος, παππού;
-Να μου μάθεις να γράφω ένα πράμα, ένα μονάχα, Θρασάκι μου,
να μην πεθάνω πριν το μάθω.
-Ποιο πράμα;
-Να, μιαν κρητικιά κουβέντα ˙ βάλε το χεράκι σου απάνω από
το χέρι μου, οδήγα το ˙ μάθε το να γράφει τα τρία ετούτα λόγια.
Ο παππούς χαμήλωσε τη φωνή του:
-« Ελευτερία ή θάνατος.»
-Α, ξεφώνισε το Θρασάκι ˙ γι’ αυτό λοιπόν! Τώρα κατάλαβα!
-Ακόμα δεν καταλαβαίνεις, Θρασάκι μου ˙ μη βιάζεσαι, και θα
δεις. Μα πιάσε, οδήγα το κοντύλι μου.
Το Θρασάκι έπιασε και με τα δυο του χέρια το ξυλιασμένο,
καταροζιασμένο χέρι του παππού κι άρχισε να οδηγάει σιγά, υπομονετικά, και να
χαράζει απάνω στην πλάκα, με χοντρά γράμματα κεφαλαία :
ΕΛΕΥΤΕΡΙΑ Ή ΘΑΝΑΤΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου