Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

Το ΕΠΑΜ για την επίσκεψη Ολάντ στην Αθήνα

Ανακοίνωση
                               
Με το πρόσχημα της ελληνογαλλικής φιλίας και κάτω από την υποστήριξη του προέδρου Ολάντ στην κυβέρνηση Τσίπρα για την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων - παρωδία του καλοκαιριού με τους εταίρους, πραγματοποιείται η επίσημη επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στην Αθήνα, κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, που μόνο αναστάτωση δημιουργούν στην ομαλή ζωή της πόλης.
                            
«Ο πρόεδρος Ολάντ, ήρθε να δρέψει τις δάφνες του στην κατακτημένη περιοχή» αναφέρει η γαλλική εφημερίδα Le Figaro, υπενθυμίζοντας ετσι την γαλλικη κατοχή της Αθήνας τον Δεκέμβριο του 1916, εξευτελίζοντας την κυβέρνηση, τον ελληνικό λαό και την πατρίδα, παγκοσμίως.
                             
Επενδύοντας στο κίβδηλο άνοιγμα της συζήτησης για το ελληνικό χρέος, ο πρόεδρος Ολάντ, με την άδεια της Γερμανίας ως νέα κυβέρνηση Βισύ στην Γαλλία, διεκδικεί μερίδιο στο ξεπούλημα των ασημικών στην Ελλάδα, φέρνοντας μαζί του περισσότερους από 60 επενδυτές, στην προσπάθεια να εκμεταλευτεί το μαζικό ξεπούλημα της χώρας.
                          
Κατασκευές, ενέργεια και οικολογική βιώσιμη ανάπτυξη, παραχώρηση χερσαίων και θαλάσσιων οικοπέδων για αναζήτηση υδρογονανθράκων, νερό (ΕΥΔΑΠ – ΕΥΑΘ), μεταφορές, εξοπλισμοί, είναι οι βασικοί τομείς που ενδιαφέρονται να εκμεταλλευτούν τα επιχειρηματικά συμφέροντα πίσω από τον Γάλλο πρόεδρο, συμμετέχοντας στον χορό του πλιάτσικου που σέρνει η κυβέρνηση Τσίπρα, ολοκληρώνοντας το χυδαίο έργο διάλυσης και κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας, θεμελιώνοντας την οικονομική κατοχή στην χώρα.
                 
Παράλληλα, ως εγγυητές της παραμονής της Ελλάδας στην παράνοια της ευρωζώνης και της «τήρησης των συμφωνηθέντων», ο Γάλλος πρόεδρος και ο φερόμενος ως πρωθυπουργός της Ελλάδας κ. Τσίπρας, αναμένεται να ενισχύσουν την επιτροπεία της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, με νέους γάλλους τοποτηρητές στους ήδη υπάρχοντες στην Task Force, για την διαχείριση της δημόσιας περιουσίας και τον «εκσυγχρονισμό» του φορολογικού συστήματος.
                        
Η κυβέρνηση Τσίπρα είναι αξιοθρήνητη, έχοντας μετατρέψει την Ελλάδα σε ευρωπαϊκή αποικία, παρασύροντας την χώρα και τον λαό της σε άνευ όρων παράδοσή στους νέους αποικιοκράτες. Και όλα αυτά με τις τιμές που αρμόζουν στους σύγχρονους κατακτητές.
                       
Το ΕΠΑΜ καταδικάζει την επίσκεψη αυτή που πραγματοποιείται κυρίως για την υφαρπαγή μεγάλης μερίδος του εθνικού μας πλούτου, επισπεύδοντας έτσι την καταστροφή της ελληνικής οικονομίας.
                     
Αθήνα 23/10/2015
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ
Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015

Δ. Καζάκης: Δώστε, ρε παιδιά, μια ακόμη ευκαιρία στο παιδί!

του Δημήτρη Καζάκη


Κατατέθηκε στη Βουλή το πολυνομοσχέδιο για την απελευθέρωση της δόσης των 2 δισ. ευρώ. Που θα πάει κι αυτή η δόση; Μα φυσικά στο χρέος. Ποιός θα την χρωστάει; Μα φυσικά όλοι εμείς. Τα γνωστά υποζύγια.


Ε, και; Τι μας νοιάζει; Αρκεί που στο παιδί, σ' αυτό το γλυκό παιδί της αριστεράς μαζί με τον Καμμένο Έλληνα, δώσαμε ακόμη μια ευκαιρία. Άλλωστε φροντίσαμε όλοι εμείς που θεωρούμε όλους το ίδιο, να έχει την καλύτερη συμπολίτευση και αντιπολίτευση που θα επιθυμούσε.

Το συγκεκριμένο πολυνομοσχέδιο είναι το πρώτο από μια ολόκληρη σειρά ανάλογων νομοθετικών πρωτοβουλιών που απαιτούν οι δανειστές. Και προβλέπει τα εξής βασικά:


Από 1/1/2016 αύξηση φορολογίας: Σε εισόδημα από ενοίκια:

•          Εισόδημα έως 12.000 ευρώ: Φόρος 15% (από 11%)
•          Εισόδημα άνω των 12.000 ευρώ: Φόρος 35% (από 33%)
•          Αναδρομικός φόρος: Σε ανείσπρακτα ενοίκια (από 1/1/2015)
•          Θα πληρώνεται ΕΝΦΙΑ ακόμη για 1 ευρώ φόρο: Προηγούμενο όριο 5 ευρώ
•          Συμπληρωματικός φόρος ΕΝΦΙΑ: Στα ξενοδοχεία και τα ενοικιαζόμενα

Κατασχέσεις για φοροδιαφυγή-ανακριβείς δηλώσεις:

•          50% καταθέσεων
•          50% μετρητών σε θυρίδες
•          100% περιεχομένου θυρίδων (κοσμήματα, έργα τέχνης κτλ.)
•          Φυλάκιση 1 έως 3 έτη για μη υποβολή δηλώσεων, ΦΠΑ, απόκρυψη στοιχείων
•          Πρόστιμα για μη έκδοση αποδείξεων

Ρύθμιση 100 δόσεων:

•          Λιγότερες δόσεις όταν ο οφειλέτης έχει την οικονομική δυνατότητα
•          Χάνουν τη ρύθμιση όσοι δεν πληρώνουν μέσα σε 30 μέρες τα νέα χρέη τους

Οι αλλαγές στο ασφαλιστικό

•          Επιβάλλονται ίδιες μειώσεις συντάξεων και αυξήσεις ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης σε Δημόσιο και ιδιωτικό τομέα
•          Καταργείται η δυνατότητα συνταξιοδότησης επαγγελματιών με χρέη στα ταμεία έως 25.000 ευρώ
•          Καταργείται η μείωση έως και 2 κατηγορίες ασφαλιστικών εισφορών για γιατρούς, μηχανικούς, δικηγόρους
•          Καταργείται η επαναχορήγηση συντάξεις ΟΓΑ 360 € σε ανασφάλιστους υπερήλικες
•          Δίδεται η κατώτερη σύνταξη στους συνταξιούχους με αναπηρία (67% και άνω)

Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, όπως ενημέρωσε ο πρόεδρος της Βουλής, Νίκος Βούτσης, «δεν έχουμε πίεση από έξω, θα μπορούσαμε να πηγαίναμε και περισσότερες μέρες. Αυτό που τους ενδιέφερε είναι να είναι κατατεθειμένο το νομοσχέδιο.»

Δεν χαίρεστε; Δεν αισθάνεσταε εθνικά υπερήφανοι που οι δανειστές μέσα στη μεγαθυμία τους, επιτρέπουν στο κατοχικό κοινοβούλιο της χώρας μας να συζητήσει - χωρίς κανένα αντίκρυσμα, χωρίς κανένα νόημα γιατί όλα έχουν προσυμφωνηθεί - για μερικές μέρες. Κι έτσι θα μας επιτρέψουν να χαρούμε κοινοβουλευτική πρόζα με πρωταγωνιστές το καλό παιδί Τσίπρα, τον Βαγγέλα, τον "αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για τη δολοφονία" Μιχαλολιάκο, τον "για όλα φταίει ο καπιταλισμός" Κουτσούμπας και φυσικά το τρίο Στούτζες, Λεβέντης, Φώφη, Σταύρος. Θα χαρούμε πολιτικό διάλογο.

Το μονοπρόσωπο νοικοκυριό στην Ελλάδα με μέσο εισόδημα και χωρίς ανήλικο τέκνο έχασε την περίοδο 2010-2014 από το ετήσιο εισόδημά του μετά τους φόρους πάνω από 3.400 ευρώ. Ένα μέσο νοικοκυριό με 2 ανήλικα τέκνα και 2 εργαζόμενους με τον ένα να παίρνει το μέσο εισόδημα και ο άλλος το 67% του μέσου εισοδήματος, έχασε στην ίδια περίοδο 6.200.

Μέχρι το τέλος του 2015 θα έχουν χάσει ακόμη 1.000 με 1.200 ευρώ από το ετήσιο εισόδημά τους. Αυτό σημαίνει ότι το μονοπρόσωπο νοικοκυριό ίσα-ίσα θα τα βγάζει πέρα με 14.000 ευρώ μέσο ετήσιο εισόδημα μετά τους φόρους. Ενώ το νοικοκυριό με 2 εργαζόμενους γονείς και 2 ανήλικα τέκνα θα χρειάζονται επιπλέον 7.000 ευρώ ετήσια για να ισοφαρίσουν το επίσημο όριο φτώχειας.

Ε, καί; Το ευρώ να είναι καλά και οι δανειστές μας. Άλλωστε έχουμε εναλλακτικές. Θα τους τσακίσει η αντιπολίτευση. Θα τους δείξει η ΧΑ και προπαντός το ΚΚΕ. Τους βλέπετε πώς ιδρώνουν μόνο με την σκέψη ότι έχουν να αντιμετωπίσουν Μιχαλολιάκο και Κουτσούμπα.

Δεν βλέπετε επίσης το οργίλο ύφος των Χατζηνικολάου της στημένης ενημέρωσης; Δεν πάει άλλο, φωνάζουν αυτοί που έκαναν το παν να οδηγηθεί η χώρα και οι πολίτες της σ' αυτό το αδιέξοδο. Αλλά αυτοί ξέρουν να λειτουργούν ως βαλβίδες εκτόνωσης της οργής του κόσμο, για να τους στήσουν την εναλλακτική. Αυτή είναι η δουλειά τους. Τζιτζικώστας θα λέγεται; Λεβέντης; Ε, όλο και κάποιον θα βρουν. Από υπόκοσμο αυτή η χώρα, άλλο τίποτε. Κι ο χειρότερος βρίσκεται ήδη στην επαγγελματική πολιτική, ή προσπαθεί να μπει σ' αυτήν.

Και τέλος πάντων, τι άλλο θέλετε; Όλοι ίδιοι είναι και δεν υπάρχει εναλλακτική. Τα κεφάλια λοιπόν μέσα και βιώστε το χειρότερο μνημόνιο που έχει εφαρμοστεί σ' αυτή την χώρα. Ίσως και παγκόσμια. Κι όποιος αποκτήσει επιτέλους προσωπική αξιοπρέπεια και μάθει αυτό που για αιώνες διδάσκει η ιστορία, ότι όποιος υποχωρεί γιατί φοβάται τα χειρότερα είναι απολύτως σίγουρο ότι θα τα ζήσει. Και συχνά τη στερνή του γνώση την αποκτά με κόστος την ίδια τη ζωή του, τη ζωή των δικών του και σίγουρα της πατρίδας του. Πάντως, όπως και νάχει, εδώ είμαστε εμείς.
Διαβάστε περισσότερα...

Λ. Βατικώτης: Καμιά φορά φεύγουν και οι αριστεροί με ελικόπτερο

του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η εμπειρία της Λατινικής Αμερικής δείχνει ότι εκεί όπου πηγαίνει το ΔΝΤ να επιβάλει τα προγράμματά του οι αριστεροί πρωθυπουργοί είναι αυτοί που φεύγουν με ελικόπτερο αν, αφού εκλεγούν για να βάλουν τέλος στη λιτότητα και τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, καταλήγουν να τις εφαρμόζουν. Η Ελλάδα δεν είναι Λατινική Αμερική, αλλά τίποτα δεν αποκλείει το ενδεχόμενο ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας να αποδειχτούν εξίσου αναλώσιμοι.

Προφανώς η ιστορία δεν κάνει κύκλους, ούτε επαναλαμβάνεται. Υπάρχουν όμως ομοιότητες που μόνο τυχαίες δεν είναι.

Στον Ισημερινό η ριζική αλλαγή που συμβόλιζε ο Αλφρέντο Παλάσιο, ο οποίος κυβέρνησε από τον Απρίλιο του 2005 μέχρι τον Ιανουάριο του 2007, σε σχέση με τον προκάτοχό του Λούτσιο Γκουτιέρες, συμπυκνώνεται σε μια φωτογραφία στην οποία ο Παλάσιο φοράει λευκή ιατρική ποδιά (εδώ οι συμβολισμοί πρέπει να ερμηνευτούν στο ειδικό πλαίσιο μιας φτωχής, αναπτυσσόμενης χώρας), ενώ δίπλα του βρίσκεται ο Γκουτιέρες φορώντας στρατιωτική στολή.

Ο καρδιολόγος Παλάσιο, υπουργός Υγείας τη δεκαετία του ’90 και με διεθνή καριέρα στην καρδιοχειρουργική, ανέλαβε τα πρωθυπουργικά καθήκοντα υποσχόμενος γενναίες επενδύσεις σε κοινωνικά προγράμματα. Τον αντίλογο που κάθε φορά διατυπωνόταν, ότι αυτές οι υποσχέσεις έρχονταν σε σύγκρουση με τις δεσμεύσεις που είχε αναλάβει ο Ισημερινός στο πλαίσιο της επιτήρησης από το ΔΝΤ, τις προσπερνούσε διά της σιωπής. Μέχρι που ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και αποδείχθηκε ότι όλες εκείνες οι φιλολαϊκές υποσχέσεις, που του χάρισαν το χαρακτηρισμό «λαϊκιστής» από τη δεξιά αντιπολίτευση, απλώς αδυνατούσαν να εφαρμοστούν εφόσον προτεραιότητα είχαν οι δεσμεύσεις στο ΔΝΤ. Έτσι ο γιατρός, που ένα μήνα μετά την ανάληψη των καθηκόντων του έχαιρε αποδοχής άνω του 62%, διέψευσε τις ελπίδες και τάχιστα μεταμορφώθηκε σε όργανο των πιστωτών, ανακοινώνοντας περικοπές και αιματοκυλώντας διαδηλώσεις. Μέχρι που αναγκάστηκε να φύγει νύχτα από το προεδρικό μέγαρο δίνοντας τη θέση του στον Ραφαέλ Κορέα…

Στη Βολιβία ο Εδουάρδο Ροντρίγκες μπορεί να κυβέρνησε από τον Ιούνιο του 2005 μέχρι τον Ιανουάριο του 2006, οπότε κέρδισε τις εκλογές ο Έβο Μοράλες, ωστόσο τα αρχικά σχέδια τον ήθελαν να αποτελεί εναλλακτική λύση, εκτονώνοντας την τεταμένη πολιτική ατμόσφαιρα. Δηλαδή, προοριζόταν να είναι κάτι περισσότερο από μεταβατικός πρόεδρος για να μπορέσει να συνεχίσει την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων που εφάρμοσε ο προκάτοχός του Κάρλος Μέσα, διαχειριζόμενος όμως τον λαϊκό παράγοντα. Πρόεδρος άλλωστε του Ανωτάτου Δικαστηρίου και γεννημένος στην Κοτσαμπάμπα, κάλλιστα μπορούσε να εμφανιστεί ως η ανατροπή του προηγούμενου καθεστώτος πλήρους υποτέλειας στους ξένους ιδιοκτήτες του κλάδου της ενέργειας.

Τα σχέδια έμειναν στα χαρτιά, καθώς η πλήρης συμμόρφωσή του Ροντρίγκες με τις πολιτικές εντολές που εκπορεύονταν από τη Σάντα Κρους, όπου έχει την έδρα της η αμερικανόδουλη ελίτ των γαιοκτημόνων, αλλά και η απόλυτη υποταγή του στα αμερικανικά σχέδια, με αποκορύφωμα την υφαρπαγή βολιβιανών πυραύλων από τις ΗΠΑ το φθινόπωρο του 2005, πρόσθεσε και τον ίδιο στη μακρά σειρά των ανυπόληπτων προέδρων της Βολιβίας που η θητεία τους στο Παλάσιο Κεμάδο, όπως λέγεται το προεδρικό μέγαρο στην πρωτεύουσα της Βολιβίας Λα Πας, ταυτίστηκε με βία εναντίον διαδηλωτών, σκάνδαλα και υποτέλεια στον ξένο παράγοντα. Το σημαντικότερο δε είναι ότι ούτε κι αυτός κατάφερε να εκτονώσει τη λαϊκή οργή ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις.

Στην Αργεντινή ο Φερνάρντο ντε λα Ρουα, σύμβολο των ελίκοπτερο-μεταφερόμενων πρωθυπουργών, αποτελεί την πιο χαρακτηριστική περίπτωση αριστερού… διά πάσα χρήση. Κέρδισε τις εκλογές τον Δεκέμβριο του 1999, διαδεχόμενος τον Κάρλος Μένεμ, ο οποίος επί μία δεκαετία εφάρμοσε το πιο ακραίο νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα στη Νότια Αμερική, μετά τη Χιλή του φασίστα Πινοτσέτ. Ο Φερνάντο ντε λα Ρούα ήταν, σε συμβολικό επίπεδο πάντα, η αναίρεση του Μένεμ. Το κόμμα του, η Ριζοσπαστική Πολιτική Ένωση, από την οποία προερχόταν και ο Ραοόλ Αλφονσίν (με τον οποίο, μεταξύ άλλων, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε σχηματίσει τη δεκαετία του ’80 την «Πρωτοβουλία των 6»), επί χούντας ήταν στην παρανομία, ανήκε στη Σοσιαλιστική Διεθνή, ενώ στο προεκλογικό του πρόγραμμα υποσχόταν ακόμη και σοσιαλισμό.

Τους πρώτους μήνες της εκλογής του ανακοίνωσε αυξήσεις στους μισθούς των δασκάλων και ένα γενναίο πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων. Παρ’ όλα αυτά, η μακρά περίοδο χάριτος που προμήνυαν τα πολύ ψηλά ποσοστά δημοτικότητάς του, που ξεπερνούσαν ακόμη και το 70%, δεν κράτησε πολύ. Η πολιτική κρίση, που εκφράστηκε με την παραίτηση του αντιπροέδρου του Κάρλος Αλβάρες, είχε αρχίσει να οδηγεί σε αποσύνθεση την κυβέρνηση ακριβώς ένα χρόνο μετά την εκλογή του. Έναν ακόμη χρόνο μετά ο «αριστερός» Φερνάρντο ντε λα Ρούα δραπέτευε με ελικόπτερο από το προεδρικό μέγαρο, αφήνοντας πίσω του 22 νεκρούς και 200 τραυματίες.

Ενδεχομένως κάποιος να αντιτείνει ότι οι διαφορές του ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι περισσότερες από τις ομοιότητες με τα πολιτικά συστήματα της Λατινικής Αμερικής, όπου συντελέστηκε η ελπιδοφόρα άνοδος και η ταπεινωτική και ταχύτατη πτώση των τριών κατ’ όνομα αριστερών προέδρων στους οποίους αναφερθήκαμε. Επομένως είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να επαναληφθούν στην Ελλάδα οι σκηνές λαϊκής αγανάκτησης και μαζικού ξεσηκωμού που είδαμε στο Μπουένος Άιρες με το Αργεντινάσο, τον Δεκέμβριο του 2001, ή στην Κοτσαμπάμα της Βολιβίας, στο πλαίσιο των αγώνων κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού.

Εκ πρώτης όψεως όντως οι διαφορές είναι κάθε άλλο παρά αμελητέες. Η ελληνική Βουλή έχει κατά κανόνα περισσότερα χρόνια αδιατάρακτου βίου σε σχέση με τη μέση λατινοαμερικάνικη, ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση στη Γηραιά “Ήπειρο θωρακίζει θεσμικά κάθε κυβέρνηση, εάν κι εφόσον υπηρετεί την πολιτική της, επιβάλλοντας έτσι τη νομιμοποίησή της κι έχοντας στην πράξη μετατραπεί σε υπερκράτος. Στη Λατινική Αμερική, αντίθετα, τα πολιτικά συστήματα αποδεικνύονται ευάλωτα στις ασύμμετρες και ενίοτε αμφίπλευρες πιέσεις και -μιλώντας για την τελευταία δεκαετία- πιο δεκτικά στις πιέσεις του «πεζοδρομίου». Η δε Ουάσινγκτον, παρότι έχει στο βιογραφικό της στρατιωτικά πραξικοπήματα, εισβολές και απόπειρες δολοφονίας εκλεγμένων ηγετών, αποδείχθηκε λιγότερο «σκληρή για να πεθάνει» πολιτικά σε σύγκριση με το Βερολίνο, τo οποίο έχει φροντίσει να περιβάλει με συνταγματικό μανδύα ακόμη και τα μέσα της πιο ωμής πολιτικής παρέμβασης στο εσωτερικό άλλων χωρών. Με άλλα λόγια, η CIA αποδείχθηκε λιγότερο αποτελεσματική από το ευρώ.

Περισσότερες οι ομοιότητες…

Με μια δεύτερη ματιά, όμως, ακόμη και αυτές οι ουσιώδεις διαφορές ωχριούν μπροστά στη σημαντικότερη ομοιότητα: την υποκείμενη συνάφεια μεταξύ των προγραμμάτων λιτότητας, όπως αυτά εφαρμόστηκαν στην αμερικανική υποήπειρο, πειραματικά στην αρχή και καθολικά στη συνέχεια, και των μνημονίων που εφαρμόζονται εδώ και πέντε χρόνια στην Ελλάδα, με ένα ανελέητο, συνεχές πολιτικό σφυροκόπημα που προκαλεί αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις στο πολιτικό σύστημα.

Δεν πρόκειται για σχήμα λόγου ή δημοσιογραφική υπερβολή – το μέγεθος της «προσαρμογής» στην Ελλάδα μπορεί κάλλιστα να συγκριθεί με την «προσαρμογή» που επιβλήθηκε στη Λατινική Αμερική. Αρκεί να αναλογιστούμε τον τριπλασιασμό σχεδόν της ανεργίας, από το 9%-10% στο 27% και τη μέση πτώση των εισοδημάτων κατά 40%! Πρόκειται για επιδόσεις που θεωρούνταν αδιανόητες για την Ευρώπη και το περίφημο «κοινωνικό κεκτημένο» της και αφορούν μέτρα που ακόμη και τώρα σε καμία άλλη χώρα της ηπείρου -ούτε και σε αυτές που πέρασαν από μνημόνια, όπως η Ιρλανδία, η Πορτογαλία και η Κύπρος- δεν έχουν επιβληθεί. Επομένως, οι συγκρίσεις επιτρέπονται και δεν αποτελούν αυθαιρεσία…

Τη δική τους επιβεβαίωση στο σενάριο να φύγει νύχτα ο Τσίπρας, αφού αποδειχθεί λίαν συντόμως τι μεγάλος πολιτικός απατεώνας είναι, δίνουν και τα πολιτικά σενάρια που υφαίνει εν κρυπτώ το ίδιο το Μαξίμου. Είναι χαρακτηριστική η βολιδοσκόπηση προς το ΠΑΣΟΚ να συμμετάσχει στην κυβέρνηση, την επομένη κιόλας των εκλογών, κι ενώ ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ σχημάτιζαν άνετη κυβερνητική πλειοψηφία και φαινομενικά δεν είχαν ανάγκη καμία άλλη κυβερνητική συμμαχία.

Με αυτήν τη βολιδοσκόπηση επί της ουσίας η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήθελε από τώρα να έχει το δικό της σχέδιο β για την περίπτωση που είτε η ομάδα των «53» είτε άλλη ομάδα διαφωνούντων από τις πολλές που έχουν αρχίσει να σχηματίζονται θα αρχίσει να προκαλεί ρωγμές στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και οι προεκλογικοί εσωκομματικοί κλυδωνισμοί θα αρχίσουν να μεταφέρονται στο εσωτερικό της κοινοβουλευτικής ομάδας.

Επιπλέον, οι γέφυρες προς τα υπόλοιπα μνημονιακά κόμματα (ΝΔ, Ποτάμι) που κρατάει ανοιχτές ο ΣΥΡΙΖΑ φέρνουν στην επιφάνεια τη βαθιά του ανασφάλεια για την επόμενη μέρα. Εκείνη τη μέρα, για την ακρίβεια, που θα αρχίσει να ψηφίζει τους εφαρμοστικούς νόμους του τρίτου μνημονίου και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθούν μπροστά στο υπαρξιακό δίλημμα που βρέθηκαν την προηγούμενη πενταετία δεκάδες πασόκοι και δεξιοί συνάδελφοί τους: να σηκώσουν το χέρι και να ψηφίσουν, κινδυνεύοντας να τρώνε ξύλο από τους περαστικούς, ή να δηλώσουν παρόντες ή ακόμη και να καταψηφίσουν τα μέτρα λιτότητας, χάνοντας τα διόλου ευκαταφρόνητα υλικά προνόμια που εξασφαλίζει η βουλευτική έδρα…

Συμπερασματικά, το πείραμα του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι καινούργιο. Κάθε φορά που τα ενδεδειγμένα μέσα εξαντλούνται, δηλαδή τα αμιγώς αστικά κόμματα που κάνουν την αρχή, καταρρέουν από το τεράστιο πολιτικό κόστος που επισείει η εφαρμογή των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής, τα κάστανα από τη φωτιά καλούνται να βγάλουν κόμματα που αναφέρονται στην Αριστερά και υπερέβησαν το εκλογικό περιθώριο αντιπροσωπεύοντας τα συμφέροντα όσων επλήγησαν από την κρίση. Αυτό ακριβώς που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με ένα πρόγραμμα το οποίο ξεχείλιζε από αντιφάσεις, λογικά κενά και υποσχόταν το τέλος της λιτότητας. Μέχρι που και αυτά τα κόμματα να αποδειχθούν αναλώσιμα από μια κοινωνία που δεν αντέχει άλλες περικοπές στις συντάξεις. Ας μη χαίρονται επομένως στο Μαξίμου για την επιτυχία τους. Γρήγορα κι ο Τσίπρας θα έχει την τύχη που είχαν κι άλλες μαριονέτες της Αριστερός…

από το «Unfollow» μέσω του «Βαθύ Κόκκινο»

Διαβάστε περισσότερα...

Έκκληση του ΕΠΑΜ προς τους Δημάρχους και Περιφερειάρχες να απόσχουν από την 5η Ελληνογερμανική συνάντηση

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Από 4 έως 7 Νοεμβρίου πρόκειται να πραγμα-τοποιηθεί στο Βερολίνο η 5η Ελληνογερμα-νική συνάντηση στο πλαίσιο της Ελληνογερμα-νικής Εταιρικής Σχέσης, που συμφωνήθηκε από τον Μάρτιο του 2010 ανάμεσα στην τότε ελληνική κυβέρνηση ΓΑΠ και την Γερμανία.

Η αποκαλούμενη ελληνογερμανική εταιρική σχέση, δεν εντάσσεται στις καλώς εννοούμενες διακρατικές σχέσεις με βάση την αμοιβαιότητα που οφείλει να διατηρεί η χώρα μας με όλες τις χώρες εντός και εκτός ΕΕ, αλλά συνιστά προνομιακή, αποικιακού τύπου διείσδυση της Γερμανίας στην Ελλάδα. Η ελληνογερμανική εταιρική σχέση θεμελιώνεται σε μια πολιτική ανοιχτής εξαγοράς Δήμων και Περιφερειών στην Ελλάδα με σκοπό την ιδιοποίηση περιουσιακών στοιχείων (ενέργεια, υποδομές, διαχείριση απορριμμάτων, κοκ) προς όφελός της Γερμανίας. Η τακτική αυτή αναβιώνει την εποχή του αποικιακού κλήρινγκ που εφάρμοσε η χιτλερική Γερμανία σε βάρος της Ελλάδας υπό καθεστώς δικτατορίας του Μεταξά το 1936-1939. Ίδιες λογικές και ίδιες πρακτικές μ' εκείνη την εποχή, που καταδικάστηκε όχι μόνο από τον ελληνικό λαό, αλλά κι απ' όλους τους λαούς της Ευρώπης.

Η συνέλευση, έτσι, αποτελεί θεσμό Γερμανικής εμπνεύσεως, που κινεί ο Γιοακείμ Φούχτελ. Έχει σαν στρατηγικό στόχο την περαιτέρω διείσδυση της Γερμανίας στην οικονομική, πολιτική και πνευματική ζωή της χώρας και τη λεηλασία του εθνικού μας πλούτου με σκοπό τον έλεγχο των πόρων της χώρας και την αναπτυξιακή πορεία των περιφερειών και των δήμων .Υπενθυμίζεται ότι η συνάντηση αυτή επρόκειτο να πραγματοποιηθεί πέρυσι στη Κρήτη, αλλά λόγω λαϊκών αντιδράσεων δεν έγινε.

Το ΕΠΑΜ ζητεί από τους δήμαρχους και τους περιφερειάρχες να απόσχουν από αυτήν την συνάντηση και έτσι να μην συμμετάσχουν στην ακόμα βαθύτερη υποδούλωση της χώρας.

Αθήνα, 19/10/2015
Το Γραφείο Τύπου του ΕΠΑΜ

Διαβάστε περισσότερα...

Κ. Γκαράνη: Η Γερμανία τιμά τους Ναζί

Συντάξεις στους βετεράνους Ισπανούς Ναζί, στις χήρες και στα ορφανά τους δίνει η Γερμανία τιμώντας τους μακελάρηδες των λαών.

της Κατερίνας Γκαράνη

Μπορεί οι αποζημιώσεις για τις γερμανικές κτηνωδίες που υπέστησαν οι Έλληνες να μην δοθούν ποτέ και η κ. Μέρκελ να λέει ότι το θέμα έληξε εδώ και δεκαετίες, όμως οι Γερμανικές κυβερνήσεις, που κόπτονται ότι δεν έχουν καμία σχέση με τον Ναζισμό, πληρώνουν σύνταξη στα στρατεύματα των Ναζιστών Ισπανών, στις χήρες τους και στα ορφανά τους. Των μακελάρηδων της περίφημης Γαλάζιας Μεραρχίας.

Το θέμα στην Γερμανία είναι γνωστό και δεν είναι ταμπού από το 1962 που ξεκίνησε η συνταξιοδότηση των Ισπανών ναζιστών, αλλά το έφερε στην επικαιρότητα με ερώτησή του στη γερμανική βουλή ο βουλευτής του Die Linke, Andrej Hunko. Η ερώτηση του βουλευτή προς την κ.Μέρκελ είναι αν γνωρίζει η γερμανική κυβέρνηση τον αριθμό των βετεράνων Ισπανών ναζιστών...
που λαμβάνουν σύνταξη κι αν η κ. Μέρκελ κρίνει ότι είναι σκόπιμο να συνεχίσουν οι συνταξιοδοτήσεις των βετεράνων Ισπανών Ναζί, των χήρων τους και των ορφανών τους.

Ο βουλευτής του Die Linke θέλοντας να δώσει έμφαση στο θέμα κάνει λόγο στην ερώτησή του για το αν η Γαλάζια Μεραρχία που συνεργάστηκε με τον Χίτλερ δεν έχει διαπράξει εγκλήματα πολέμου και αν αυτό η κυβέρνηση το έχει διαπιστώσει. Επίσης ρωτά αν η κυβέρνηση Μέρκελ θεωρεί σωστό βετεράνοι Ναζί άλλου κράτους να συνταξιοδοτούνται από το γερμανικό κράτος.  Την απάντηση στα ερωτήματα η γερμανική κυβέρνηση πρέπει να την δώσει πριν από τις 2 Νοεμβρίου.

Το 1962 η γερμανική κυβέρνηση και συγκεκριμένα ο Αντενάουερ σύναψε μία συμφωνία με τον δικτάτορα Φράνκο της Ισπανίας σύμφωνα με την οποία οι γερμανικές κυβερνήσεις θα αποζημι-ώνουν τους ναζιστές Ισπανούς της Γαλάζιας Μεραρχίας, τις χήρες αυτών και τα ορφανά αυτών.

Ήταν μία συμφωνία για την στήριξη που έδειξε η δικτατορία του Φράνκο στον Χίτλερ στέλνοντας την Γαλάζια Μεραρχία να πολεμήσει στο πλάι των Γερμανών εναντίον τον Σοβιετικών και ειδικά στη μάχη του Στάλινγκραντ.

Αυτό έγινε ως ανταπόδοση της Γερμανίας στον Φράνκο ο οποίος έδινε συντάξεις στους στρατι-ώτες της ναζιστικής Λεγεώνα Κόνδωρ (26,113 στρατιώτες) που βοήθησαν τον Φράνκο να πάρει την εξουσία σκοτώνοντας άμαχο πληθυσμό και βομβαρδίζοντας την γνωστή σε όλους πόλη Γκέρνικα. Η Ισπανία πλήρωνε τις συντάξεις των Γερμανών ναζιστών που τον βοήθησαν και η Γερμανία από το 1962 μέχρι σήμερα πληρώνει τις συντάξεις των Ισπανών Ναζιστών που βοήθησαν τον Χίτλερ.

Πρόκειται για ένα πάρε-δώσε Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που μπορεί στο φαίνεσθαι να θέλουν να δείχνουν δημοκρατικές αλλά το θεμέλιό τους είναι η σύμπραξη όταν τα συμφέροντα βρίσκουν αντίσταση από τους ίδιους τους λαούς.

Πάντως οι Γερμανοί μπορεί να έβριζαν και να βρίζουν τους Έλληνες ως τεμπέληδες που τους πληρώνουν αλλά για το συγκεκριμένο θέμα των συντάξεων Ναζιστών άλλων χωρών δεν αντιδρούν εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Οι εξαιρέσεις τους είναι οι απόγονοι των Γερμανών που εξαφάνισε πρώτους απ' όλους η εκλεγμένη κυβέρνηση Χίτλερ. 

Μετά από 53 χρόνια συντάξεων η γερμανική κυβέρνηση μπορεί να κλείσει το θέμα με την διακοπή αυτών. Όμως τα 53 χρόνια τιμητικής σύνταξης των Ναζιστών Ισπανών κάνει το άδικο για άλλη μια φορά να μαυρίζει τον ουρανό της αλληλέγγυας και ναζιστοδημοκρατικής Ε.Ε.

Όσον αφορά την Ελλάδα θα μείνουμε με τα Ελληνογερμανικά Ιδρύματα για το Μέλλον αφήνοντας τους ντόπιους επιτήδειους να γλύφουν για ένα κοκαλάκι εκμεταλλευόμενοι τις εκατοντάδες Γκέρνικες της Ελλάδας.

από το «Στον Τοίχο»
Διαβάστε περισσότερα...