Πέμπτη 28 Ιουνίου 2012

Χρυσαυγίτες οι ληστές με τα καλάζνικοφ



Δύο πρώην συμμαθητές και ένα ακόμα άτομο, που αποτελούσαν τον ηγετικό «πυρήνα», επέλεγαν τους στόχους και μοίραζαν ρόλους. «Με αυτό το πουλί (οπλοπολυβόλο) στον ώμο και την μπλούζα της Χρυσής Αυγής θα εξαφανιστούν όλοι», ακούγονται να λένε σε συνομιλία τους, αν και η ακροδεξιά οργάνωση τονίζει ότι δεν έχει σχέση μαζί τους.


Πρώην καταδρομείς, εκπαιδευμένοι στη χρήση βαρέων όπλων, αδίστακτοι, εξαιρετικά επικίνδυνοι και σε στενή επαφή με τον ακροδεξιό χώρο κινούσαν τα νήματα της πολυμελούς εγκληματικής οργάνωσης που εξαρθρώθηκε στην Καβάλα κατά την προχθεσινή μεγάλη αστυνομική επιχείρηση της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης.


Δύο πρώην συμμαθητές μαζί με ένα φίλο ενός εξ αυτών αποτελούσαν τον ηγετικό «πυρήνα» της οργάνωσης και ήταν αυτοί που άνοιξαν πυρ με καλάσνικοφ κατά αστυνομικών στο διπλό «χτύπημα» της περασμένης εβδομάδας στο Ροδολίβος Σερρών και στην Κεραμωτή Καβάλας.


Ένας μάλιστα από αυτούς ακούγεται σε συνομιλία που έχει καταγραφεί να λέει ότι «με αυτό το πουλί στον ώμο (οπλοπολυβόλο) και την μπλούζα της Χρυσής Αυγής θα εξαφανιστούν όλοι».



266.000 ευρώ και 3.000 δολάρια, 19 όπλα, χειροβομβίδα, πυροκροτητές και ρούχα της ΕΛ.ΑΣ. κατέσχεσαν, μεταξύ άλλων, οι αστυνομικοί.
Αυτοί ήταν που επέλεγαν τους στόχους, στρατολογούσαν μέλη και μοίραζαν ρόλους στο εσωτερικό της οργάνωσης. Ενας φέρελπις δικηγόρος, που παρά το νεαρό της ηλικίας του προκαλούσε το κοινό αίσθημα της Καβάλας με τον υπερπολυτελή βίο του, είχε αναλάβει τη νομική υποστήριξη της οργάνωσης, παρέχοντας συμβουλές έναντι αμοιβής 500 ευρώ κατ’ άτομο και οδηγίες για τη συνέχιση της δράσης τους. Ο Καβαλιώτης ειδικός φρουρός που υπηρετεί στην Αθήνα προμήθευε το κύκλωμα με αλεξίσφαιρα γιλέκα (ως αστυνομικός μπορούσε να τα αγοράζει χωρίς να κινεί υποψίες).

Μάλιστα, έχει καταγραφεί να συμμετέχει σε συνομιλίες για σχεδιαζόμενο μελλοντικό «χτύπημα» στην Αθήνα, αναλαμβάνοντας να υποδείξει τα κατάλληλα δρομολόγια. Μεταξύ των συλληφθέντων βρίσκεται και ένας ακόμη που έχει περάσει τις εξετάσεις για ένταξη στο σώμα των ειδικών φρουρών, ενώ ένα από τα φερόμενα ηγετικά στελέχη είναι γιος εν αποστρατεία αστυνομικού.


 
Το σημείο του εγγράφου από τη δικογραφία που αναφέρεται στο νέο οπλοπολυβόλο της οργάνωσης και στην «μπλούζα της Χρυσής Αυγής»
Μέχρι στιγμής έχουν συλληφθεί 23 άτομα, ηλικίας από 24 ως 50 ετών. Αλλο ένα άτομο είναι ήδη προφυλακισμένο για άλλο αδίκημα, ενώ αναζητούνται άλλα 7 άτομα για όπλα, ναρκωτικά και παραχαραγμένα νομίσματα.

Στο «ενεργητικό» της οργάνωσης έχουν καταγραφεί 5 ληστείες τραπεζών και 10 διαρρήξεις ΑΤΜ με χρήση εκρηκτικών, ενώ ένα μέλος έχει διαπράξει μόνος του άλλες 4 ληστείες.

Η συνολική «λεία» αγγίζει τις 450.000 ευρώ, από τα οποία βρέθηκαν και κατασχέθηκαν 266.000 ευρώ και 3.000 δολάρια. Βρέθηκαν επίσης 19 όπλα (μεταξύ αυτών 4 καλάσνικοφ, 1 οπλοπολυβόλο, 6 καραμπίνες και 6 πιστόλια), χειροβομβίδα, πυροκροτητές, ρούχα της ΕΛ.ΑΣ. κ.ά.

Αποκαλυπτικές συνομιλίες
Οταν «κελαηδούσε» η «καρδερίνα»

Σε συνομιλία τους, που καταγράφηκε στις 16 Ιουνίου, δύο μέρες πριν από το διπλό «χτύπημα» σε Ροδολίβος Σερρών και Κεραμωτή Καβάλας, ακούγονται ηγετικά στελέχη της οργάνωσης να μιλούν με ενθουσιασμό για το νέο τους απόκτημα, ένα όπλο, το οποίο κωδικοποιημένα αναφέρουν ως «πουλί», ή «μηχανάκι», ή «καρδερίνα», που «κελαηδάει». Ως προμηθευτής αναφέρεται ο «Μπαμπάου». Οι κατηγορούμενοι περιγράφουν μια δοκιμή που έκαναν για τις δυνατότητες του όπλου, την οποία βιντεοσκόπησαν.

-«Ε έχουμε, έχουμε τέτοιο ρε; Εχουμε βίντεο με το πουλί να κελαηδάει. Για να το δειγματίσεις το πουλί. Αν το δεις θα πάθεις πλάκα».

-Τι έκανε; Το πήρε αγκαλιά; Το πήρε αγκαλιά;

-Δεν το πιστεύω, δεν το πιστεύω. Κάτι τέτοιο» (γέλιο).

Στη συνέχεια, και μιλώντας ακόμη για το νέο όπλο που τους «αναβαθμίζει» επιχειρησιακά, κάνουν αναφορά και στη «Χρυσή Αυγή».

Ολους όσους θα ζητάνε εδώ λέει. Θα τους ξεκ….με μαλ.. λέει. Θα χάσουν τον ύπνο τους. Γι’ αυτό το τράβηξε φωτογραφίες το πουλί και βίντεο να κελαηδάει και τέτοια για να ‘χει να δείξει. Κατάλαβες; Λέει με αυτό το πουλί στον ώμο και την μπλούζα της “Χρυσής Αυγής” θα εξαφανιστούν όλοι».

Μέλη της οργάνωσης έχουν καταγραφεί σε συνομιλίες να αναφέρονται σε ακροδεξιές οργανώσεις που δρουν στην περιοχή και να εκφράζονται θετικά για τη «Χρυσή Αυγή». Ενας από τους συλληφθέντες έχει κατηγορηθεί για συμμετοχή σε επίθεση κατά αντιεξουσιαστών.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΑΔΗΣ

εφημερίδα Έθνος
Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 27 Ιουνίου 2012

«Πραξικόπημα» στην Παραγουάη


Πηγή: http://www.ethnos.gr

ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ

Το Κογκρέσο μέσα σε λίγες ώρες υπερψήφισε πρόταση μομφής εναντίον του Φερνάνδο Λούγο. Στη θέση του ορκίστηκε αμέσως ο φιλελεύθερος αντιπρόεδρος Φ. Φράνκο. Σύμφωνα με τους αναλυτές, ο Λούγο πλήρωσε τη σύγκρουσή του με το δεξιό κατεστημένο της χώρας

Ο Φερνάρδο Λούγο ανάμεσα σε υποστηρικτές του. Ο ανατραπείς αριστερός πρόεδρος κάλεσε τους πολίτες σε «ειρηνικές διαμαρτυρίες»

Τα τανκς μπορεί να μη βγήκαν στους δρόμους της Παραγουάης, αλλά όλοι (πέρα από τους ίδιους τους πραξικοπηματίες) μιλούν για πραξικόπημα. Οχι στρατιωτικό, αλλά «κοινοβουλευτικό» και «συνταγματικό», το εν λόγω πραξικόπημα έλαβε χώρα την περασμένη Παρασκευή, όταν το δεξιό κογκρέσο της λατινοαμερικανικής χώρας, μέσα σε λίγες ώρες, στοιχειοθέτησε, κατέθεσε και υπερψήφισε πρόταση μομφής, ανατρέποντας τον αριστερό πρόεδρο Φερνάνδο Λούγο, 14 μήνες πριν από την ολοκλήρωση της θητείας του και εννέα μήνες πριν από τις επερχόμενες προεδρικές εκλογές. Νέος πρόεδρος ορκίστηκε άμεσα ο φιλελεύθερος μέχρι πρότινος αντιπρόεδρος Φεντερίκο Φράνκο.

Επισήμως, οι γερουσιαστές ανέτρεψαν τον Λούγο με την αιτιολογία πως αυτός «δεν διαχειρίστηκε σωστά» τα επεισόδια της προηγούμενης εβδομάδας. Ο λόγος για τις άγριες συγκρούσεις που σημειώθηκαν στα ανατολικά της χώρας, όταν αστυνομικές δυνάμεις προσπάθησαν διά της βίας να απομακρύνουν 150 ακτήμονες αγρότες από τις εκτάσεις ενός εύπορου γαιοκτήμονα, συγκρούσεις στο πλαίσιο των οποίων έχασαν τη ζωή τους 17 άτομα.

Ωστόσο, για την πλειονότητα των αναλυτών η παραπάνω αιτιολογία αποτελεί απλώς «πρόφαση» και κρύβει πίσω της μια πολιτική μάχη που διεξάγεται μεταξύ του 61χρονου αριστερού προέδρου και του δεξιού κατεστημένου της χώρας (ενός κατεστημένου το οποίο εξακολουθεί να ελέγχει το Κοινοβούλιο και τη Γερουσία).

Αρκεί να αναλογιστεί κανείς πως ήδη από την έναρξη της πενταετούς θητείας του, το 2008 (οπότε αυτός έγινε ο πρώτος μη δεξιός πρόεδρος της χώρας έπειτα από 61 χρόνια), ο Φερνάνδο Λούγο είχε να αντιμετωπίσει ένα εξαιρετικά καχύποπτο και εχθρικό κλίμα, καθώς όλες οι «εξουσίες» (Κογκρέσο, οικονομικό κατεστημένο, γαιοκτήμονες, ΜΜΕ) πήραν θέση εναντίον του. Πρώην επίσκοπος, ο 61χρονος Λούγο μπήκε στην πολιτική υποσχόμενος να ανακατανείμει τη γη υπέρ των περίπου 87.000 οικογενειών ακτημόνων της Παραγουάης. Ωστόσο, οι μεγαλογαιοκτήμονες της χώρας δεν τον άφησαν να φέρει εις πέρας τις προεκλογικές του δεσμεύσεις.

Αντιδράσεις

Στο άκουσμα της είδησης περί ανατροπής του Λούγο ξεσηκώθηκε κύμα αντιδράσεων στο εξωτερικό. Αργεντινή, Βραζιλία και Ουρουγουάη ανακάλεσαν τους πρεσβευτές τους για διαβουλεύσεις, κάνοντας λόγο για «διάρρηξη της δημοκρατικής τάξης», ενώ εντονότατες ήταν και οι αντιδράσεις από Κούβα, Κολομβία, Χιλή, Βενεζουέλα, Βολιβία και Ισημερινό. Την ανησυχία της εξέφρασε η Ευρωπαϊκη Ενωση. Ο ίδιος ο Λούγο κάλεσε τους υποστηρικτές του σε «ειρηνικές διαμαρτυρίες» .

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΚΑΦΙΔΑΣ
Διαβάστε περισσότερα...

Τρίτη 26 Ιουνίου 2012

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΡΙΑΝΔΡΙΑ, ΟΙ ΕΞΗΣ ΔΥΟ, Ο ΣΟΪΜΠΛΕ



Του ΣΤΑΘΗ*

Όταν η προπαγάνδα παραλογίζεται γίνεται ακόμα πιο αποτελεσματική.

Απόδειξη: τα μνημονιακά κόμματα κέρδισαν (στο βαθμό που κέρδισαν) αυτές τις εκλογές με αντιμνημονιακή ρητορική – ότι δηλαδή, θα επεδίωκαν επαναδιαπραγμάτευση, αλλαγές και βελτιώσεις όσων είχαν ήδη αποδεχθεί και φορτώσει στο σβέρκο μας.

Παράλογον ένα: μνημονιακοί με αντιμνημονιακή ρητορική.

Παράλογον δύο: διαπραγματευτές εκ νέου εκείνα που μας έλεγαν ότι το Μνημόνιο ήταν αδιαπραγμάτευτο «παρ' το ή ασ' το». Κι ακόμα περισσότερο, διαπραγματευτές εκ νέου εκείνοι που μας έλεγαν ότι το Μνημόνιο ήταν «επιτυχία» (μάλιστα προσωπική του Μπενύτο) και «ευτυχία».

Όμως, τα παράλογα συνεχίζονται.

Σχημάτισαν κυβέρνηση από κοινού οι τρεις κι εμφανίζονται από κοινού με πρόγραμμα διαπραγματεύσεων όταν ο ένας έλεγε για τον άλλον ότι:
«Δεν συγκυβερνώ με το ΠΑΣΟΚ που μας οδήγησε στη χρεοκοπία», ο κ. Σαμαράς, «δεν...
συγκυβερνώ με τη δεξιά» ο κ. Βενιζέλος και «δεν γίνομαι αριστερό άλλοθι μιας μνημονιακής διακυβέρνησης», ο κ. Κουβέλης.

Τελικώς έπραξαν ότι εξόρκιζαν, σε ένα κρεσέντο ...λογικής, αξιοπιστίας και ήθους. 
Υπερέβησαν σε κωλοτουμπισμό κάθε Καρατζαφέρη από κτίσεως Ρώμης. Όμως το παράλογο δεν σταματά εδώ. Συνεχίζεται.

Έως την προτεραίαν των εκλογών, το σύστημα μέσω των εξωνημένων μίντια έσκουζε ότι η χώρα χρειάζεται κυβέρνηση – όχι τί κυβέρνηση, αλλά κυβέρνηση. Και με τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα και με τη μάνα του Νταβέλη άμα λάχει.

Την επόμενη των εκλογών, όταν πλέον κυβέρνηση χάριν της Διαπλοκής είχε εξασφαλισθεί, το σύστημα συνέχισε να σκληρίζει μέσω των εξωνημένων μίντια ότι η χώρα δεν χρειάζεται αξιωματική αντιπολίτευση.

Όλοι οι ιμάντες της προπαγάνδας της Διαπλοκής υπαγορεύουν στα κόμματα της αντιπολίτευσης, τη «σωστή» αντιπολίτευση, την πρέπουσα, τη χρήσιμη, τη συμμορφωμένη προς τας υποδείξεις.

Με έναν λόγο: προεκλογικώς μας έλεγαν τί κυβέρνηση χρειαζόμαστε, μετεκλογικώς μας λένε τί αντιπολίτευση δεν χρειαζόμαστε. Η συστημική αθλιότης υπήρξε συστηματική.

Κατόρθωσε να βγάλει εκτός ζήτησης κατά την προεκλογική περίοδο τα μέτρα που απαιτεί η Τρόικα να εφαρμοσθούν καθώς και τους εφαρμοστικούς νόμους, επιβάλλοντας στη θέση τους μια ακατάσχετη κινδυνολογία περί εξόδου της χώρας απ' το ευρώ και μία ασύστολη μπαρουφολογία περί παντός του επιστητού.

Ως δια μαγείας, όμως, αμέσως μετά τις εκλογές τα μέτρα επανήλθαν στο προσκήνιο, διότι ακριβώς μετά τις εκλογές τα μέτρα αυτά θα πρέπει να εφαρμοσθούν.
Αμέσως επίσης μετά το εκλογικό αποτέλεσμα άλλαξαν το χαβά τους κι όσοι απ' τους Ευρωπαίους ιθύνοντες, τρομοκρατημένοι ή προβληματισμένοι απ' το πρώτο εκλογικό αποτέλεσμα της 6ης Μαΐου, είχαν χαμηλώσει τους τόνους κι έδειχναν έτοιμοι να επαναδιαπραγματευτούν. Θρίχες! Μόλις οι καθ' ημάς εντολοδόχοι τους νίκησαν, οι εφ' ημάς εντολείς τους (ξανα) σκλήρυναν τη στάση τους. Ομοθυμαδόν. Γιουνκέρ και Σόιμπλε. Ολάντ και Μέρκελ.

Κι έτσι: αυτοί που μας έβαλαν στο Μνημόνιο 1 (ΠΑΣΟΚ) μαζί με αυτούς που μας έχωσαν στο Μνημόνιο 2 (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) ετοιμάζονται τώρα, οι ίδιοι, με ολίγον έγκυον από κοντά τους τη ΔΗΜΑΡ, να μας αποξεκάνουν με το Μνημόνιο 3.

Οι μέρες μπροστά μας είναι ανοιχτές.

Αυτή η κυβέρνηση θα τα δώσει όλα (όχι σε προσπάθεια, αλλά όλα όσα της ζητήσουν) και θα τα χάσει όλα.

Εως τότε όμως, θα μας έχει πάρει όλους στο λαιμό της και, δεν ξέρω, τι θα είναι ανατάξιμο και πως...

*Δημοσιεύτηκε στο enikos.gr την Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012
Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 24 Ιουνίου 2012

Δήλωση του Ούγκο Τσάβες για τη καταπολέμηση της Διαφθοράς με κριτική αναφορά στο σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα!


"Με ρωτάτε γιατί στείλαμε φυλακή όσα στελέχη μας κλέψανε; Γιατί κλέψανε! Και δεν τους τιμωρήσαμε εμείς αλλά οι θεσμοί. Μου λένε «γιατί άφησες να μπει φυλακή ο υπουργός άμυνας και δεν τον κάλυψες επειδή ήταν προσωπικός σου φίλος;». Μα... γιατί έκλεψε!

Πρόδωσε την εμπιστοσύνη μας, την πίστη του λαού στη κυβέρνηση. Πρόδωσαν τον Λαό, τη Δημοκρατία, το Στρατό, την Πατρίδα, το Έθνος; Τιμωρούνται από τη Δικαιοσύνη! Αν τους αφήσεις θα διαφθείρουν κι άλλους. Γι' αυτό φυλακίστηκαν.

Τιμωρώντας τη διαφθορά κρατάμε γεμάτα τα ταμεία και τη Παγκόσμια Τράπεζα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και τη μαφία των τραπεζών μακριά απ' τα πόδια μας.

Δεν καταντάμε Ελλάδα!"

Το δικό μας σχόλιο: ως πότε θα ανεχόμαστε το σύστημα εξουσίας που λυμαίνεται και ξεφτιλίζει το τόπο μας; 
Διαβάστε περισσότερα...

Γράμμα από έναν αστουριανό ανθρακωρύχο, 22/6/2012


Πηγή: kaosenlared

 Έχω δουλέψει στα ορυχεία 25 χρόνια. Κατέβηκα για πρώτη φορά στα 18 μου, και θα ήθελα να σας πώ ότι εκπλήσσομαι από πολλά απ’ τα σχόλια που διαβάζω για τους ανθρακωρύχους και την πρόωρη συνταξιοδότηση που ισχύει γι αυτούς όπως και γι άλλες ομάδες εργαζομένων. Θα ήθελα να σας μεταφέρω τη δική μου οπτική, και αν μπορέσω να αποσαφηνίσω ορισμένες αμφιβολίες που βλέπω ότι υπάρχουν για το θέμα αυτό.

1. Ο αγώνας που διεξάγουν αυτή τη στιγμή οι ανθρακωρύχοι, δεν είναι για να διεκδικήσουν χρήματα, αλλά για να γίνει σεβαστή η συμφωνία που υπέγραψε πέρυσι το υπουργείο βιομηχανίας και τα συνδικάτα των ανθρακωρύχων, που προέβλεπε τη συνέχιση των επιδοτήσεων ως και το 2018.
Τα χρήματα αυτά προέρχονται απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση, κι όχι απ’ την ισπανική κυβέρνηση, μ’ αυτό θέλω να πώ ότι δε ζητάμε από κανέναν ισπανό να “στερηθεί για να μας βοηθήσει” όπως λένε πολλοί απ’ τους επικριτές μας. Όσον αφορά πάλι αυτά τα χρήματα...

που δικαιούνται οι οικογένειες των ανθρακωρύχων, καθώς προέρχονται από το Εξωρυκτικό Ταμείο που υποτίθεται αποσκοπούσε στη δημιουργία εναλλακτικών στον λιθάνθρακα, ώστε να μπορούμε να εργαστούμε στις περιοχές μας μετά το κλείσιμο των ορυχειών. Ε λοιπόν, όπως και σε πολλούς άλλους τομείς, τα χρήματα αυτά τα διαχειρίστηκαν οι πολιτικοί και τα συνδικάτα, όπως ήθελαν. Με μέρος αυτών, για παράδειγμα, ο κύριος Gabino de Lorenzo (πρώην δήμαρχος του Οβιέδο) πλήρωσε την ασφαλτόστρωση δρόμων της πόλης του, το νέο εκθεσιακό και συνεδριακό μέγαρο που έχτισε και μια σειρά από άλλα έργα. Η δε πρώην δήμαρχος της Χιχόν (η κυρία Felgeroso) επένδυσε ένα άλλο μερίδιο στην ίδρυση ενός τεχνικού εκπαιδευτικού ιδρύματος και σε άλλα έργα.

 Στην κοιλάδα του Turón, στα ορυχεία της Cuenca del Caudal, όπου ζω, έχουμε πάνω από 600 νεκρούς εργάτες (μόνο αυτούς για τους οποίους γνωρίζουμε, καθώς στον εμφύλιο πόλεμο πυρπολήθηκαν τα επίσημα αρχεία) στα ορυχεία από το 1889 ως το 2009, όταν και έκλεισαν. Το μόνο που άνοιξε μετά ήταν ένα αθλητικό κέντρο, χωρίς καν εισόδους, όπου για να πάει να τρέξει κανείς πρέπει να περάσει από ένα μονοπάτι. Ολόκληρος ο χώρος είναι γεμάτος σκουπίδια, τα οποία σιγά-σιγά τον κατακλύζουν. Παρά την εκβιομηχάνιση, η οποία υποτίθεται ότι δημιουργεί σταθερές θέσεις εργασίας ώστε να υπάρχει μέλλον στην περιοχή, δεν υπάρχει τίποτα.


 2. Εκπλήσσομαι που τόσο πολλοί άνθρωποι μιλούν άσχημα γι αυτήν την επιδότηση, δεν ήθελα να το γράψω αυτό, αλλά επιδοτούνται κι άλλοι τομείς όπως η κτηνοτροφία, η γεωργία, η αλιεία και πολλοί ακόμα που δεν έχω όρεξη να αναφέρω, αλλά εγώ προσωπικά είμαι χαρούμενος γι αυτό, προτιμώ να ενισχύονται οι εργαζόμενοι παρά οι chorizos (στμ: ισπανικό αλλαντικό, μεταφορικά: οι κλέφτες, οι μαφιόζοι) που μας ληστεύουν κάθε μέρα.


 3. Με το πέρας του εμφυλίου πολέμου, φαίνεται πως πολλοί δε γνωρίζετε ότι ήταν οι ανθρακωρύχοι που εργάζονταν μια επιπλέον ώρα αμισθί κάθε μέρα για πολύ καιρό, ώστε να αποκαταστήσουν τις καταστροφές του φρανκισμού στη χώρα, όταν στα ίδια μας τα σπίτια δεν είχαμε καλά-καλά να φάμε.
  
4. Το έτος 1962, οι ανθρακωρύχοι ξεκίνησαν μιαν απεργία που εξαπλώθηκε σ’ όλη την Ισπανία, και στην οποία κατακτήθηκαν πολλά απ’ τα δικαιώματα που όλοι οι ισπανοί έχουμε σήμερα και προσπαθούν να μας τα πάρουν πίσω. Στην απεργία αυτή, είχαμε πολλούς τραυματίες, συλληφθέντες, πεινασμένους και εξορισμένους σε άλλες επαργίες της Ισπανίας, μακριά απ’ τις οικογένειές τους, που άρχισαν να επιστρέφουν μόλις το 1980.


 5. Όσον αφορά την πρόωρη συνταξιοδότηση, είναι μύθος πως οι ανθρακωρύχοι βγαίνουν στη σύνταξη στα 40, με εφάπαξ ανάλογο του να πιάναμε τον πρώτο λαχνό στο λαχείο. Η πραγματικότητα είναι διαφορετική, οι άνθρωποι που συνταξιοδοτούνται νωρίς έχουν ήδη προκαταβάλει 50% αυξημένες εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, ούτως ώστε για κάθε διετία εργασίας, πληρώνουν εισφορές για ένα ακόμη έτος, έτσι για παράδειγμα, εγώ που εργάστηκα 25 χρόνια, έχω πληρώσει κοινωνική ασφάλιση για 37μισυ χρόνια. Πιστεύει κανείς από σας ότι θα ήθελε να πληρώνει όσα εμείς σ’ αυτήν την κοινωνική ασφάλιση;

6. Ο λιθάνθρακας που εισάγεται απ’ το εξωτερικό είναι σύμφωνα μ’ εσάς φθηνότερος απ’ τον εγχώριο, προσωπικά δεν είμαι καθόλου πεπεισμένος γι αυτό, όμως ας δεχθούμε ότι έχετε δίκιο. Θέλετε λοιπόν να μας βλέπετε να δουλεύουμε σα σκλάβοι όπως στις χώρες αυτές; Εγώ δεν το θέλω αυτό για κανέναν εργάτη στον κόσμο. Αυτά που θα σας γράψω τώρα είναι πραγματικότητα, έχω δουλέψει με συναδέλφους απ’ την Τσεχία και την Πολωνία, όταν ήρθαν μερικοί στις Αστούριες, κι όταν μπήκαν στα καταστήματα να ψωνίσουν τα είχαν παίξει, επειδή μπορούσαν να αγοράσουν κάποια ψιλοπράγματα που στις χώρες τους ήταν όμως αδιανόητα. Τα πρώτα χριστούγεννα που περάσανε μαζί μας, κρατούσαν στο κάθε χέρι κι από ένα μαντολάτο… Τους ρωτήσαμε γιατί αυτό, και μας εξήγησαν πως στις χώρες τους δεν θα άντεχαν με τίποτα οικονομικά να το αγοράσουν, επειδή οι μισθοί τους τους έφταναν ίσα-ίσα για ένα πιάτο φαί, κι αυτό φτωχικό. Θέλω να πω εδώ ότι αν δεν υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, θα ισχύει σύντομα και για μας το ίδιο.

 7. Όσον αφορά τα οδοφράγματα στους αυτοκινητοδρόμους, θα ήθελα να απαντήσω σ’ όλους εκείνους που διαμαρτύρονται επειδή οι ανθρακωρύχοι τους εμποδίζουν να πάνε στη δουλειά ή στη σχολή τους, και λένε πως κι οι ίδιοι αν έχουν προβλήματα στη δουλειά τους, δεν πάνε να “ενοχλούν” άλλους στην εργασία τους. Θα πώ ότι κάθε φορά που κάποιοι συνάδελφοι από άλλους χώρους εργασίας μας ζήτησαν βοήθεια για να υπερασπιστούν τις θέσεις τους, σταματήσαμε τη δουλειά μας για ολόκληρα 24ωρα, στηρίζοντάς τους είτε βρίσκονταν στη χώρα είτε στο εξωτερικό. Όταν απεργούσαν οι Άγγλοι ανθρακωρύχοι, σταματήσαμε την εργασία μας και μαζέψαμε χρήματα για να στείλουμε στις οικογένειές τους για να μην πεινάσουν. Αμφιβάλλει κανείς ότι δε θα ενωθούμε με οποιονδήποτε κλάδο βάλλεται; Αλλά φαίνεται πως σήμερα είναι ξεπερασμένο να ζητάς τη βοήθεια των άλλων. Κι όμως, το να βοηθάμε ο ένας τον άλλον είναι κάτι θεμελιώδες, ενώ το να τρωγόμαστε ο ένας με τον άλλον ως συνήθως, είναι κάτι που οφελεί μόνο αυτούς που βρίσκονται από πάνω μας.

Αν όλοι οι Ισπανοί εργαζόμενοι ήταν τόσο ενωμένοι όσο οι ανθρακωρύχοι, οι κυβερνώντες αυτής της χώρας θα το σκέφτονταν πολύ καλά προτού προχωρήσουν στις περικοπές που τώρα κάνουν χωρίς δεύτερη σκέψη, μπορώ να σας διαβεβαιώσω γι αυτό. Σκεφτείτε λοιπόν ποιός πραγματικά σας εμποδίζει να πάτε στη δουλειά ή στη σχολή σας, ποιός είναι αυτός που απολύει εργαζομένους και πραγματοποιεί περικοπές στην εκπαίδευση, δεν είναι άλλοι απ’ τους πολιτικούς μας.

Θα ήθελα επίσης να πω σ’ αυτύς που λένε ότι πρέπει να πάμε να διαμαρτυρηθούμε στην Μαδρίτη αν θέλουμε, στις πόρτες του υπουργείου και να τους αφήσουμε αυτούς “στην ησυχία τους”, ότι αυτό το έχουμε κάνει προ πολλού, αλλά η λογοκρισία των ΜΜΕ φροντίζει να μην ενημερώνει με διαφάνεια για τίποτα.

Πιστεύω ακράδαντα ότι ένας εργαζόμενος που υπερασπίζεται τα δικαιώματά του δεν είναι τρομοκράτης, όπως μας αποκαλούν σήμερα επειδή αγωνιζόμαστε για τη ζωή των οικογενειών μας.
Σας καλώ όλους να βγείτε απ’ τα σπίτια σας και να υπερασπιστείτε τις ζωές όλων μας. Όσο μας κρατούν κλεισμένους στο σπίτι, τους επιτρέπουμε να μας ρίξουν λίγο-λίγο, μέτρα μετά από άλλα μέτρα, στην πείνα.

Θέλουν τα παιδιά σας και τα παιδιά μας να μείνουν αμμόρφωτα σαν εμάς, που βλέπαμε τους τοίχους των σχολείων περισσότερο απ’ έξω παρά από μέσα, καθώς ένας αμμόρφωτος άνθρωπος είναι πιο εύκολο να υποταχθεί.

Να ενημερώνεστε, να αμφισβητείτε τα πάντα όσα βλέπετε στην τηλεόραση, τώρα που έχετε το διαδίκτυο, τα κινητά τηλέφωνα, μπορείτε μ’ αυτά να είστε σε συνεχή επαφή, να οργανώνεστε με όποιον τρόπο επιθυμείτε, ειρηνικά, στα οδοφράγματα απευθείας, όπως και να ‘χει οργανωθείτε! 

Θέστε στόχους και πραγματοποιήστε τους γρήγορα. Η κυβέρνηση κινείται κι αυτή πολύ γρήγορα όταν η κατάσταση είναι προς όφελός της, και το ξέρετε. Αφαιρέστε τη λέξη “φόβος” και τη φράση “και τί θα αλλάξει μ αυτό;” απ’ το μυαλό σας και πάρτε το μέλλον σας στα χέρια σας.

Αν κάποιος δεν καταλαβαίνει οτιδήποτε απ’ όσα έγραψα ή έχει κάποια συγκεκριμένη ερώτηση, ευχαρίστως αν μπορώ να σας απαντήσω.

Πολλές ευχαριστίες σε όλους και όλες που μας στηρίζουν από κάθε επαρχία της χώρας και από άλλες χώρες.

Χαιρετισμούς!

Juan Jose Fernandes.
Asturias

πηγή: rioter.info 

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 23 Ιουνίου 2012

ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΗΣ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑΣ


Κυρίως αναφέρονται στην ανάγκη να συγκροτηθεί ενιαίο λαϊκό μέτωπο, με πρωτοβουλία των δυνάμεων της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς, αλλά όχι περιορισμένο στα στενά πολιτικά της όρια.


Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου


“Άλλη μια τέτοια νίκη και χαθήκαμε”, είπε ο Πύρρος μετά τη δύσκολη επικράτηση του αποδεκατισμένου στρατού του επί των Ρωμαίων, το 281 π.Χ. Παρόμοια συναισθήματα συνόδευαν, το βράδυ της περασμένης Κυριακής, τον βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης των αστικών επιτελείων για τη σημαντική επιτυχία τους να αποτρέψουν τον σχηματισμό της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στον Δυτικό κόσμο μετά την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου υπό τον Λεόν Μπλουμ, στη Γαλλία του 1936.

Η Νέα Δημοκρατία και το υπόλειμμα του ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν ότι οι ψηφοφόροι τους ψήφισαν με κλειστή τη μύτη, υπό το κράτος του τρόμου που είχαν διαχύσει στην κοινωνία οι ωμές, άνευ προηγουμένου παρεμβάσεις των ξένων δυνάμεων και τα συγκροτήματα της κατ΄ ευφημισμόν “ενημέρωσης”. Ο Τσίπρας δεν είχε να αντιμετωπίσει σ΄ αυτή τη μάχη τον Σαμαρά και το Βενιζέλο, αλλά τη Μέρκελ, τον Ολάντ και τον Ομπάμα, που έκαναν μέχρι την τελευταία στιγμή προεκλογική εκστρατεία από τα δελτία των οκτώ. Παρόλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύθηκε μέσα σε ένα μήνα από το 4.5% στο 27%, ενώ στο σύνολό της η Αριστερά (συμπεριλαμβάνοντας το ΚΚΕ και τις εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις) ψηφίστηκε από το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος, πολύ περισσότερο από το ιστορικό 24% της ΕΔΑ, το 1958.

Όσοι, μικρόψυχοι ή λιπόψυχοι, σπεύδουν να μιλήσουν για ευκαιριακή, εκλογική φούσκα, που μοιραία θα συρρικνωθεί με την ίδια ταχύτητα που διογκώθηκε, παραγνωρίζουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αποτελέσματος και τον εκρηκτικό χαρακτήρα της συγκυρίας. Ο διπολισμός Δεξιά- Αριστερά που εκδηλώθηκε στο πολιτικό επίπεδο είχε σαφέστατο κοινωνικό περιεχόμενο. Η ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων κατά γεωγραφική περιοχή και κοινωνική κατηγορία αναδεικνύει κυριολεκτικά τη σύγκρουση δύο κόσμων. Η Νέα Δημοκρατία συσπείρωσε τη μεγάλη, μεσαία και μικρή αστική τάξη, την πλειονότητα των εκτός παραγωγής στρωμάτων, συνταξιούχων και νοικοκυρών, της υπαίθρου που έχει πληγεί λιγότερο από την κρίση και των μεγάλων ηλικιών, όπου ο φόβος κυριαρχεί ευκολότερα έναντι της ελπίδας. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ (και ως ένα βαθμό το ΚΚΕ) κυριάρχησε στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα (την κοινωνική κατηγορία όπου είχε την πιο θεαματική εκτόξευση μεταξύ των δύο εκλογών), τους ανέργους, τους μισθωτούς του δημόσιου τομέα, τους εργατικούς Δήμους της Β΄ Αθήνα, της Β΄ Πειραιά, της Α΄ Θεσσαλονίκης και τη νεολαία- τα πιο δυναμικά, στην παραγωγή και στον αγώνα, τμήματα της ελληνικής κοινωνίας.

Δύο εκατομμύρια Έλληνες που στήριξαν την Αριστερά, αψήφισαν την τρομοκρατική υστερία των συστημικών περί επιστροφής στη Λίθινη Εποχή από την “αναπόφευκτη”, σε περίπτωση σχηματισμού αριστερής κυβέρνησης, έξοδο από το ευρώ. Αυτό ισχύει όχι μόνο για το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που πρόβαλαν χωρίς ταλαντεύσεις μια γραμμή εξόδου από την ευρωζώνη, αλλά και για τον ΣΥΡΙΖΑ, που υποστήριζε μεν ότι η έξοδος από το ευρώ δεν ήταν επιλογή του, κατέστησε όμως σαφές τις τελευταίες ημέρες- ιδιαίτερα με τις τοποθετήσεις του Αλέξη Τσίπρα- ότι το ευρώ δεν αποτελεί φετίχ και ότι η πραγματική κόκκινη γραμμή είναι η ακύρωση του μνημονίου και η επιβίωση του εργαζόμενου έθνους. Με δυο λόγια, η τρομοκρατική εκστρατεία του συστήματος που είχε ως πολιορκητικό κριό το ευρώ, ναι μεν κατάφερε να αποτρέψει τη νίκη της Αριστεράς σ΄ αυτή τη φάση, αλλά είχε ως τίμημα μια ορισμένη ριζοσπαστικοποίηση των ευρύτατων στρωμάτων που μετατοπίστηκαν από τα κόμματα του κατεστημένου (κυρίως το ΠΑΣΟΚ) προς την Αριστερά. Αυτός ο κόσμος έχει αναπτύξει πλέον κάποια πολιτικά αντισώματα απέναντι στους νέους εκβιασμούς του μέλλοντος. Θα τον βρουν μπροστά τους!

Τίποτα δεν εγγυάται ότι η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, που ανακοινώθηκε σήμερα, θα έχει καλύτερη τύχη από τις κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου. Παντελώς απαξιωμένος στον ελληνικό λαό με τις ταπεινωτικές κωλοτούμπες του κάτω από τα προστάγματα των Γερμανών, ο νέος πρωθυπουργός έχει καταντήσει ξένος μέσα στο ίδιο του το κόμμα, όμηρος των Μητσοτακικών εσωκομματικών αντιπάλων του, αναγκαστικός συνεταίρος με το κατεξευτελισμένο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου. Γνωρίζοντας ότι Σαμαράς και Βενιζέλος δεν έχουν καμία λαϊκή νομιμοποίηση, τα αστικά κέντρα επέβαλαν στην πρόθυμη για όλα ΔΗΜΑΡ να συμμετάσχει στην κυβερνητική πλειοψηφία εν είδει φερετζέ, διακινδυνεύοντας να κάψουν μια από τις τελευταίες πολιτικές εφεδρείες του συστήματος. Προκαλεί θλίψη να βλέπει κανείς ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί να καλούν προεκλογικά τον κόσμο να τους ψηφίσει ως κόμμα- “μπαλαντέρ”, που θα “κολλήσει” σ΄ όποιον παίχτη χρειάζεται ένα ακόμα φύλλο για να κλείσει κυβέρνηση, κι ύστερα από τις εκλογές να παίζουν ασμένως το ρόλο που έπαιζε το ΛΑΟΣ στην προηγούμενη τρικομματική κυβέρνηση. Όσο για την επιλογή της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ να στηρίξουν την κυβέρνηση χωρίς να πάρουν υπουργεία, πέραν της πολιτικής δειλίας και μιας κάποιας ντροπής που προδίδει, παραπέμπει στον αντιήρωα του Μπέρτολτ Μπρεχτ, ο οποίος, αν και είχε βουτηχτεί μέχρι το λαιμό στα βρωμόνερα, αγωνιούσε να σώσει τη χωρίστρα του.

Δεν εννοούμε με όλα αυτά ότι η νέα κυβέρνηση είναι σάπιο μήλο, έτοιμο να πέσει όπου νάναι από μόνο του. Αντίθετα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα στηριχτεί αποφασιστικά από το σύνολο της αστικής τάξης, με όλη τη δύναμη πυρός των μέσων μαζικής πλύσης εγκεφάλου- κανάλια, εφημερίδες, εταιρείες δημοσκοπήσεων. Τα πρώτα δείγματα γραφής είναι αποκαλυπτικά: Οι ίδιοι άνθρωποι που ανακάλυψαν ξαφνικά, στις 7 Μαίου, ότι αδειάζουν τα ταμεία, δεν υπάρχουν φάρμακα, καταρρέουν οι τράπεζες, τέλειωσαν τα λεφτά για τις συντάξεις, οργιάζει η εγκληματικότητα, διαλύεται το σύμπαν και πάει λέγοντας, από την Κυριακή το βράδυ τα έκαναν όλα γαργάρα, λες και με τη νίκη της Νέας Δημοκρατίας η τάξη, η ασφάλεια και η αισιοδοξία επέστρεψαν στη χώρα όπου ανθεί φαιδρά η πορτοκαλέα.

Ωστόσο, η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά ασταθής και απρόβλεπτη, με τις συστημικές δυνάμεις υποχρεωμένες να ασκούν μια ευάλωτη “κυριαρχία χωρίς ηγεμονία”. Η τρικομματική κυβέρνηση θα μπορέσει να σταθεροποιηθεί για κάποιο διάστημα μόνο αν οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ε.Ε.- και κυρίως η Γερμανία- ανακρούσουν πρύμναν από τη γραμμή της ακραίας λιτότητας και της εσωτερικής υποτίμησης, κάτι που δεν φαίνεται για την ώρα, ούτε καν ως πιθανότητα, στον ορίζοντα. Το μόνο που φαίνονται διατεθειμένοι να “προσφέρουν” στη νέα κυβέρνηση είναι η επιμήκυνση του μνημονίου, χωρίς καμία υπαναχώρηση από τις ουσιαστικές δεσμεύσεις. Σ΄ αυτή την περίπτωση, θα πρόκειται για καθαρό εξευτελισμό των τριών εταίρων, οι οποίοι προεκλογικά υπόσχονταν “σταδιακή απαγκίστρωση” από το μνημόνιο και μετεκλογικά θα κληθούν να το... επιμηκύνουν!

Το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε από την κυβέρνηση Σαμαρά, έστω με τους δωρητές σώματος της “υπεύθυνης Κεντροαριστεράς”, είναι ένα απολυταρχικό κράτος εκτάκτου ανάγκης, για το οποίο μας έχει ήδη προετοιμάσει ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας με την πιο αντικομμουνιστική, ξενοφοβική, αυταρχική προεκλογική εκστρατεία της Δεξιάς ύστερα από τη μεταπολίτευση. Πέρα από κάποιες, κυρίως διακοσμητικές “διορθώσεις”, το βάρος θα πέσει στην επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, τις απολύσεις- εφεδρεία δημοσίων υπαλλήλων, τις νέες περικοπές στις συντάξεις και τις κοινωνικές ασφαλίσεις, εν ολίγοις στη συνέχιση της εσωτερικής υποτίμησης με άλλα μέσα.

Επομένως, ένας νέος γύρος σύγκρουσης με τα λαϊκά στρώματα είναι απλώς θέμα χρόνου. Εδώ θα κληθεί να παίξει το ρόλο της και η Χρυσή Αυγή, η οποία, ακολουθώντας το ναζιστικό της αρχέτυπο, πολύ εύκολα θα μεταμορφωθεί από “αντισυστημική, λαϊκή” δύναμη σε εταιρεία σεκιούριτι του συστήματος εναντίον των κοινωνικών αγωνιστών. Άλλωστε, αυτός ο ρόλος είναι εγγεγραμμένος στα κοινωνικά γονίδια της ακροδεξιάς συμμορίας, εκφραστή της κατεστραμένης μικροαστικής τάξης που παθαίνει αμόκ και των πιο λούμπεν, καθυστερημένων εργατικών στρωμάτων. Είναι αυτός ο υπόκοσμος των θρασύδειλων, που στέκονται σούζα απέναντι στο κεφάλαιο όταν δεν στελεχώνουν τους κρατικούς και παρακρατικούς, κατασταλτικούς μηχανισμούς του, για να βγάλουν όλη την “παλικαριά” τους απέναντι στους αδύνατους, όταν μαχαιρώνουν μετανάστες ή χαστουκίζουν γυναίκες- σαν τον θρασύδειλο λοχία που τρέμει μπροστά στον λοχαγό και κάνει καψόνια στους νεοσύλλεκτους μέχρι να βρει το δάσκαλό του και να μαζευτεί στα αβγά του.

Στη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται, η χάραξη στρατηγικής από την πλευρά της μαχόμενης Αριστεράς απαιτεί μια σωστή εκτίμηση των συσχετισμών και του πολιτικού χρόνου. Δύο λάθη πρέπει, πιστεύουμε, να αποφευχθούν: Πρώτον, η αίσθηση ότι έχουμε να κάνουμε με έναν αγώνα σπριντ, ότι απέχουμε ελάχιστα από την κατάκτηση της εξουσίας κι ότι με μια υπερένταση προσπαθειών θα το καταφέρουμε σύντομα- κάτι που θα οδηγήσει είτε σε τυχοδιωκτισμούς, είτε, το πιθανότερο, σε δεξιόστροφες λογικές “γρήγορης, περαιτέρω διεύρυνσης με την υιοθέτηση μιας πιο υπεύθυνης, μετριοπαθούς αντιπολιτευτικής στάσης”. Και δεύτερον, η αδικαιολόγητη αίσθηση της συντριβής, του “όλα ξεκινάνε από την αρχή”, που είναι ισχυρή, μετά το εκλογικό σοκ, στην πέραν του ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά και ωθεί σε μια μακρόχρονη ενδοσκόπηση, με απόσυρση από την καυτή πολιτική συγκυρία.

Η μαχόμενη Αριστερά στο σύνολό της- και κάθε πολιτική της δύναμη με το δικό της τρόπο- οφείλει, κατά τη γνώμη μας, να προετοιμαστεί για έναν “αγώνα δρόμου ημιαντοχής” με στόχο όχι μόνο την κυβερνητική, αλλά και την πραγματική εξουσία σε ορίζοντα αρκετών μηνών ή λίγων χρόνων. Το άμεσο ζητούμενο δεν είναι επικοινωνιακού τύπου πρωτοβουλίες “διεύρυνσης” (ή πολύ περισσότερο δεξιόστροφες μετατοπίσεις που θα φέρουν αναπόφευκτα τη διάσπαση και την αποθάρρυνση), αλλά η πολιτική και οργανωτική εμπέδωση αυτού που έχει προσωρινά κατακτηθεί στο εκλογικό και το κινηματικό επίπεδο. Το εκλογικό αποτέλεσμα και ο σχηματισμός μνημονιακής κυβέρνησης θα φέρουν ένα προσωρινό μούδιασμα σε μερίδα του κόσμου που μετατοπίστηκε προς την Αριστερά χωρίς να ταυτίζεται ιδεολογικά με κάποιο από τα κόμματά της. Αυτό είναι αναπόφευκτο, αλλά και ανατρέψιμο. Αρκεί να αξιοποιήσουμε τον- λίγο, ίσως μόνο μέχρι το φθινόπωρο- χρόνο που μας προσφέρεται για τον αναγκαίο στρατηγικό επανεξοπλισμό, κάνοντας κάμποσα βήματα πίσω ώστε να πάρουμε φόρα και την επόμενη φορά να πηδήσουμε μακρύτερα.

Στη σημερινή συγκυρία, η πρώτη ευθύνη για την πολιτική και οργανωτική άρθρωση της σκόρπιας, εκλογικής Αριστεράς μοιραία πέφτει στον ΣΥΡΙΖΑ. Όχι μόνο λόγω εκλογικής δύναμης, αλλά και γιατί αποτελεί τη λιγότερο πολιτικά συνεκτική, κινηματικά ισχυρή και οργανωτικά αρθρωμένη- επομένως ευάλωττη- πτέρυγα της Αριστεράς. Ήδη, οι λυσσαλέες επιθέσεις που δέχτηκαν οι εκπρόσωποι των πιο αριστερών απόψεων μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ (Λαφαζάνης, Στρατούλης κ.α.) στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου και η προκλητική προβολή των δεξιότερων έδειξαν καθαρά τις προθέσεις των συστημικών δυνάμεων και τις αντιφάσεις του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλο τόσο είναι αλήθεια, όμως, ότι στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ βρήκε έναν ηγέτη ο οποίος όχι μόνο δεν ελέγχεται από το σύστημα (όπως δεν ελεγχόταν και ο προκάτοχός του Αλέκος Αλαβάνος, πληρώνοντας το σχετικό τίμημα), αλλά και έχει αποκτήσει σταθερό βάδισμα και ευρύτερο κύρος, που θα του επιτρέψουν, αν το επιλέξει, να πάρει θαρραλέες πρωτοβουλίες ανασυγκρότησης του ευρύτερου αριστερού, λαϊκού, δημοκρατικού χώρου. Ακόμη κι αν αυτές οι πρωτοβουλίες προκαλέσουν αποχωρήσεις κάποιων στελεχών ή ευκαιριακών συνοδοιπόρων (κάτι που συνέβη σε όλα τα δυναμικά ανερχόμενα πολιτικά ρεύματα), το προσωρινό κόστος θα είναι διαχειρίσιμο και το στρατηγικό όφελος πολύ μεγαλύτερο.

Οι πρωτοβουλίες για τις οποίες κάνουμε λόγο δεν μπορεί να αφορούν μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και τη διαχείριση των “συνιστωσών” του. Κυρίως αναφέρονται στην ανάγκη να συγκροτηθεί ενιαίο λαϊκό μέτωπο, με πρωτοβουλία των δυνάμεων της ριζοσπαστικής και κομμουνιστικής Αριστεράς, αλλά όχι περιορισμένο στα στενά πολιτικά της όρια. Ένα μέτωπο που δεν θα αποτελεί συνεύρεση “πολιτικών γραφείων”, αλλά θα οικοδομηθεί κυρίως στη βάση, με τη συγκρότηση ενός δικτύου επιτροπών κοινωνικής αλληλεγγύης, που θα δίνουν καθημερινά τη μάχη της επιβίωσης, της αλληλοβοήθειας, της αγωνιστικής διεκδίκησης και της λαϊκής αυτοάμυνας (με πολιτικούς όρους και όχι με όρους βεντέτας) απέναντι σε εγκληματικές και φασιστικές συμμορίες. Παράλληλα, θα ήταν χρήσιμο οι αριστερές δυνάμεις, υπερβαίνοντας λογικές τυφλής διάσπασης, να πάρουν άμεσα συντονισμένες πρωτοβουλίες για ανατροπή των συμβιβασμένων ηγεσιών στα συνδικάτα με έκτακτα συνέδρια, αξιοποιώντας την κοινωνική δυναμική των εκλογικών αποτελεσμάτων. Τελευταίο στη σειρά, αλλά όχι και σε σημασία ζητούμενο της στιγμής είναι, πιστεύουμε, η άμεση ανάληψη πρωτοβουλιών για να σπάσει το μονοπώλιο των μνημονιακών δυνάμεων στην ενημέρωση. Το μέγεθος των προκλήσεων που έχει να αντιμετωπίσει η Αριστερά καθιστά απολύτως αναγκαία τη δημιουργία μιας μαζικής κυκλοφορίας, ημερήσιας εφημερίδας και ενός έστω μικρού προϋπολογισμού ενημερωτικού, τηλεοπτικού καναλιού. Είναι βέβαιο ότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των πολιτών, που νοιώθει παντελώς αποξενωμένο από τα υπάρχοντα μέσα ενημέρωσης, θα αγκάλιαζε πολύ γρήγορα παρόμοιες πρωτοβουλίες.
Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

«ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ»



Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

«Σε μια κοινωνία που βασίζεται στην ατομική ιδιοκτησία, στην υποδούλωση των εκατομμυρίων φτωχών και εργαζομένων από μια χούφτα πλουσίων, η κυβέρνηση δεν μπορεί παρά να είναι ο πιο πιστός φίλος και σύμμαχος των εκμεταλλευτών, ο πιο πιστός φρουρός της εξουσίας τους.
Και για να είναι σίγουρος φρουρός, δεν αρκούν στον καιρό μας τα κανόνια, οι ξιφολόγχες και ο βούρδουλας:
Πρέπει να φροντίσεις να υποβάλλεις στα θύματα της εκμετάλλευσης την ιδέα ότι η κυβέρνηση στέκεται πάνω από τις τάξεις, ότι δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ευγενών και της αστικής τάξης,
αλλά τα συμφέροντα της δικαιοσύνης, ότι φροντίζει να προστατεύει τους αδύναμους και τους φτωχούς από τους πλούσιους και τους ισχυρούς».
*
Λένιν, «Απαντα», τόμος 5, σελ. 75, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»

ΜΑΚΡΑΝ!

Ενας ήταν ο υπουργός των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, που είχε κάνει φύλλο και φτερό τα μνημόνια.
Ενας ήταν, που τα είχε αποστηθίσει μέχρι και στην τελευταία τους υποσημείωση.
Ενας ήταν που τα ήξερε απ’ έξω και ανακατωτά από τις τόσες φορές που τα διάβασε και τα ξαναδιάβασε!
Ο …Μιχάλης Χρυσοχοΐδης!
Πολύ λογικά, λοιπόν, εξεγείρεται ο άνθρωπος. Ακούς εκεί να μην τον καταλαβαίνουν οι «σύντροφοί του» στο ΠΑΣΟΚ. Ακούς εκεί να μην του δίνουν τη δυνατότητα να γίνει ξανά υπουργός.
Εμείς, πάντως, του το αναγνωρίζουμε:
Αν υπάρχει ένας άνθρωπος που και χρήσιμος θα ήταν, αλλά και ορθώς τον πνίγει το δίκιο του που επιθυμεί (διακαώς!) και ζητάει (μανιασμένα!) να συνεχίσει να είναι υπουργός και στη νέα μνημονιακή κυβέρνηση, αυτός είναι – μακράν – ο Χρυσοχοΐδης…

ΑΕΡΑΣ… «ΦΡΕΣΚΟΣ»

«Το ελληνικό πρόγραμμα λιτότητας θα παραμείνει ανέγγιχτο»!
Το δήλωσε χτες ο επικεφαλής του «Γιούρογκρουπ», ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, με συνέντευξή του στην αυστριακή εφημερίδα «Κουρίρ».
Ο Γιούνκερ, μάλιστα, πρόσθεσε και κάτι που οι εγχώριοι «σωτήρες»… ξέχασαν να μας το πουν:
Οτι είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και από χτες πρωθυπουργό, τον Αντώνη Σαμαρά, στον οποίο και επισήμανε – νέτα σκέτα – πως
«μπορεί να γίνει συζήτηση για χρονοδιαγράμματα αλλά όχι για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ανταγωνιστικότητα και την ουσία του προγράμματος λιτότητας».
Και μεις που νομίζαμε ότι «στην Ευρώπη φυσάει άλλος αέρας»…

«ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Κ.ΛΠ. Κ.ΛΠ…»

Ετσι ξεκίνησε τις δηλώσεις του ο κ. Σαμαράς αμέσως μετά από την ορκωμοσία του στη θέση του πρωθυπουργού.
Πράγμα που μεταφράζεται και ως εξής:
Είναι τόσο σίγουρη η «σωτηρία» του λαού και του τόπου από τους (νέους) «σωτήρες» μας, ώστε πριν ακόμα ξεκινήσουν να μας «ξανασώζουν», άρχισαν από μόνοι τους τις δεήσεις «να βάλει κι ο Θεός το χέρι του»…

*Δημοσιεύτηκε στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ την Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012
Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Γυρεύοντας τον Άρη: Τι έψαχνα και τι βρήκα ... Του Κωστή Δρίβα






Ο πρωτοκαπετάνιος και ιδρυτής του ΕΛΑΣ, Άρης Βελουχιώτης



Ο παρακάτω διάλογος δεν είναι φανταστικός, δεν αποτελεί απόσπασμα κάποιου μυθιστορήματος, κάποιας μυθιστορηματικής βιογραφίας ούτε κάποιου αφηγήματος αφιερωμένο στο πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ Άρη Βελουχιώτη. Ο διάλογος γίνεται ανάμεσα στον συντάκτη και σε κάτοικο του χωριού στο καφενείο της πλατείας, το μεσημέρι στις 16/06/2012,ανήμερα του θανάτου του Άρη, στη πλέον κατειλημμένη από δυνάμεις της Χρυσής Αυγής, Μεσούντα Άρτας, το τελευταίο χωριό που πέρασε ο Άρης Βελουχιώτης. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…

-Γεια σας πατριώτες!
-Γεια σ κι σένα πατριώτ! Απούθε είσαι;
-Απ'την Άρτα, απ'την Αγία Παρασκευή
-Και τι χαλεύεις εδώ απάν;
-Ήρθα για τον Άρη!
-Καλά, κι δε το μάθαταν αυτού κατ ότι προυχθές τουν σκότουσαν τον Άρη;
________________________________________________________________________



Μεσούντα: Ο τελευταίος σταθμός του Άρη
Φωτογραφία: Κωστής Δρίβας 16/06/2012

Ακούγοντας αυτά τα λόγια έπαθα σοκ παρότι το συμβάν της βεβήλωσης του μνημείου του Άρη Βελουχιώτη το γνώριζα, μου το είχαν πει. Αγρίεψα, κοκκίνισα, μου ανέβηκε κόμπος στο λαιμό, οργίστηκα, βούρκωσα, ένιωσα τέτοια ντροπή που ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί γιατί αισθάνθηκα ότι σαν αριστερός αγωνιστής είχα κι εγώ μερίδιο για το έγκλημα που συνέβηκε, για το έγκλημα που συνέβαινε εκείνη την ώρα που βρισκόμουν εκεί.


Το τραγικό τέλος

Η Μεσούντα βρίσκεται βορειοδυτικά της Χαράδρας του Φάγκου εκεί που ο Άρης με 20 μαυροσκούφηδες και τον υπαρχηγό του καπετάν Τζαβέλα έδωσε τη τελευταία του μάχη και άφησε τη τελευταία του πνοή. Κανείς δε τον έπιασε, δε τον αιχμαλώτισε, δε τον σκότωσε. Εξαιτίας τραυματισμού στη μάχη, αφού διέταξε το τμήμα του να διαφύγει περνώντας το ποτάμι, αυτοκτόνησε μαζί με το καπετάν Τζαβέλα όντας κυκλωμένος από τις δυνάμεις των προδοτών της πατρίδας, τους κυνηγούς κεφαλών του δωσιλογισμού, τους δολοφόνους των απελευθερωτών της Ελλάδας, τους εγγυητές της αντίδρασης και του εγγλέζικου ιμπεριαλισμού (αρχηγός του στρατού τότε ήταν ο βρετανός στρατηγός Σκόμπυ κατόπιν της συμφωνίας της Καζέρτα).




Άποψη της βορειοδυτικής πλευράς εισόδου της Χαράδρας του Φάγκου. Ελάχιστα μόνο χιλιόμετρα νοτιότερα ο Άρης με 20 μαυροσκούφηδες συντρόφους του έδωσε τη τελευταία μάχη. Ο ποταμός που διακρίνεται είναι ο Αχελώος.
Φωτογραφία: Κωστής Δρίβας 16/06/2012

Κατόπιν οι δωσίλογοι, υπό τη καθοδήγηση του οπλαρχηγού Βόιδαρου, έβαλαν έναν από τους αιχμάλωτους συντρόφους του Άρη, το Δράκο, να αποκεφαλίσει τα δύο πτώματα με ένα σουγιά και ολοκλήρωσαν τη βεβήλωση και τη κτηνωδία με το κρέμασμα των κεφαλών των Άρη και Τζαβέλα σε κεντρικό φανοστάτη της πλατείας Ρήγα Φεραίου στα Τρίκαλα και στήνοντας γλέντι γύρω από αυτά. Τραγική ειρωνεία αποτελεί το γεγονός πως την ημέρα που ο Άρης πέθανε το ΚΚΕ δημοσίευσε στο Ριζοσπάστη τη διαγραφή του η οποία είχε αποφασιστεί από τον Απρίλιο με εντολή «ούτε ψωμί ούτε νερό στο δηλωσία-Μιζέρια(προπολεμικό παρατσούκλι) Άρη» και είχε κρατηθεί μυστική. Τα κεφάλια και οι σοροί των καπεταναίων δε βρέθηκαν ποτέ και αγνοούνται μέχρι σήμερα.


Στην οδυνηρή πραγματικότητα του σήμερα

Το βράδυ της Πέμπτης 14/06 με κινήσεις και τακτική του «Δήμιου Χάιντριχ» υπαρχηγού των SSκαι προπαγάνδα που θα ζήλευε ακόμη κι ο Γκέμπελς, ξύπνησαν μνήμες από τη νύχτα των κρυστάλλων στη ναζιστική Γερμανία. Οι απόγονοι των δωσίλογων, οι φανατικοί υποστηρικτές του Χίτλερ και της «Τελικής λύσης»  και πλέον νομιμοποιημένοι και εκλεγμένοι στο αστικό ελληνικό κοινοβούλιο, ανέλαβαν δράση:




Το μνημείο πριν τη βεβήλωση
Πηγή: ΤΑ ΝΕΑ online








Το μνημείο του Άρη Βελουχιώτη βεβηλωμένο, σπασμένο, αποκαθηλωμένο
Φωτογραφία: Κωστής Δρίβας 16/06/2012

 Η εικόνα ξεκουφαίνει. Οι μαρμάρινες πλάκες του μνημείου εξαφανίστηκαν ενώ κάποια μικρά σπασμένα κομμάτια παραμένουν εκεί, η μπρούτζινη προτομή του καπετάνιου που κοσμούσε το μνημείο άφαντη. Το μνημείο του Άρη κατακρεουργημένο, αποκαθηλωμένο.

 Πρόκειται για μια πράξη πέρα για πέρα πολιτική. Όχι εδώ δεν πρόκειται για εκτόνωση! Είναι μια πράξη η οποία πιστή στις αρχές του ναζισμού και της ναζιστικής προπαγάνδας προσπαθεί να επιτελέσει το βρώμικο, αντιλαϊκό, ανθελληνικό της έργο: Να σβήσει μια για πάντα από τις μνήμες του λαού στην Εθνική Αντίσταση, τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα και τους εθνικούς και λαϊκούς ήρωες που πολέμησαν με λύσσα τον εχθρό ντόπιο και ξένο και κατάφεραν να ελευθερώσουν τη πατρίδα από τη μπότα του κατακτητή σε πείσμα της αντίδρασης ντόπιας και ξένης!

 Την ίδια μέρα σε ένδειξη της αντιδραστικότητάς τους και της στήριξής τους προς τέτοιου είδους ναζιστικές πρακτικές τα ΜΜΕ, τα οποία είναι όντως οίκοι ανοχής, αφού πολιτικές "εταίρες" σα τη ΧΑ «πουλάνε» και «τα φέρνουν» μετέδιδαν πως-άκουσον άκουσον-εκλάπη(!!!) η προτομή του Άρη Βελουχιώτη αποφεύγοντας να πούνε την αλήθεια και προσπαθώντας εντέχνως να παραπλανήσουν για να μη χρεωθεί κανένα κόστος η ΧΑ

 Το να σβήσουν, να τσακιστούν και να εξαφανιστούν με οποιοδήποτε μέσο και τρόπο οι μνήμες των αγώνων, των νικών και των κατακτήσεων του λαού είναι ένα βδέλυγμα, ένα ανοσιούργημα της ακραίας ναζιστικής θεωρίας και προπαγάνδας του σκότους, του μίσους και του φόβου. Σκοπός είναι να τρομοκρατηθεί ο λαός, να ποδοπατηθεί το ηθικό του σε σημείο τέτοιο που να υποδέχεται τους εχθρούς του ως συμμάχους, σωτήρες ή "δικά του παιδιά" στη λογική του «το μη χείρον, βέλτιστο».
 Είναι ένα σχέδιο που η Χρυσή Αυγή παλεύει με όλα της τα μέσα και με όλους τους δυνατούς τρόπους με την τακτική της κυκλωτικής κίνησης κατακτώντας πρώτα την περιφέρεια και πολιορκώντας εν συνεχεία τα αστικά κέντρα.

 Η Χρυσή Αυγή άξιος συνεχιστής του NSDAP του ναζιστικού κόμματος καταφέρνει σήμερα ότι δε κατάφερε ο Χίτλερ με το στρατό κατοχής, τα τάγματα ασφαλείας, τους δοσίλογους, τους χαφιέδες και τους προδότες:


Από τη κεντρική πλατεία τη Μεσούντας: Διακρίνεται κτίριο με ταμπέλα που με την επιγραφή: Λαϊκός Σύνδεσμος Χρυσή Αυγή και τη χαρακτηριστική χρυσαυγίτικη σβάστικα στη μέση
Φωτογραφία: Κωστής Δρίβας 16/06/2012

Το ελληνικό βουνό ο τόπος αυτός ο πάντα ελεύθερος, που δε γνώρισε κατοχή, που δεν ένιωσε το βάρος της μπότας του κατακτητή, που αντιστάθηκε, για πρώτη φορά βλέπει τη σβάστικα να προσπαθεί να το λερώσει, να του σβήσει με το έτσι θέλω την τόσο ένδοξη, αντιστασιακή, ηρωική ιστορία του. Στρατηγικής σημασίας για τους εχθρούς του λαού η επί της ουσίας κατάληψη της Μεσούντας Άρτας και ο «στολισμός» της με σύμβολα τα οποία προσβάλουν κατάφωρα τη μνήμη του χωριού και των αγωνιστών που πέθαναν για να υπερασπιστούν την ελευθερία του.



Κεντρική πλατεία Μεσούντας 16/06/2012:Ανήμερα του θανάτου του Άρη μέλη της Χρυσής Αυγής Άρτας έκαναν «κατήχηση» σε κατοίκους του χωριού και μοίρασαν προεκλογικό υλικό.
Φωτογραφία: Κωστής Δρίβας 16/06/2012



Και το θέμα δε κλείνει εκεί. Μιλώντας με κόσμο στο καφενείο με πληροφόρησαν πως το 2007 προσπάθησαν να ανατινάξουν το μνημείο προκαλώντας του μόνο μικρές υλικές ζημιές. Επίσης με πληροφόρησαν πως δεν είναι μόνο το μνημείο του Άρη το οποίο βεβηλώθηκε, αλλά και στο μνημείο του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, προς τιμή του καπεταν Παλιούρα (ο οποίος κατάγονταν από τα Θεοδώριανα Άρτας), στο χωριό Μελάτες Άρτας προκλήθηκαν φθορές από «αγνώστους».

-Κι εσείς γιατί δε κάνετε τίποτα, δε λέτε κάτι για αυτό;
-Και τι να πεις; Φοβάσαι..

Αποστομωτική η απάντηση ομολογουμένως.

 O Θόδωρος Τζαλοκώστας, ανθ/γός του ελληνικού στρατού. Αργότερα ο θρυλικός «καπετάν Παλιούρας» του ΕΛΑΣ, δεξί χέρι του Άρη Βελουχιώτη. Αυτοκτόνησε στους Μελάτες το 1947 για να μην πέσει στα χέρια των αντιπάλων. (Αρχείο Χαράλ. Διαμάντη)

 Οι ενέργειες αυτές που ξυπνάνε μνήμες και φέρνουν στο νου γεγονότα εποχών που νομίζαμε  ξεχασμένες, κάθε άλλο παρά τυχαίες είναι. Είναι προϊόντα μιας οργανωμένης προσπάθειας ξεριζωμού της μνήμης μια απόπειρα κατάληψης όλων των τόπων μαρτυρίου του λαού και των λαϊκών αγωνιστών με το πιο εμφατικό τρόπο. Κατάληψης και διαστρέβλωσης των μηνυμάτων τους, χαλκίδευσης, παραχάραξης της ιστορίας αγώνων του λαού μας. Καισαριανή, Καλάβρυτα, Δίστομο, Κομμένο, Δομνίστα, Βιάνος είναι οι στόχοι της Χρυσής Αυγής. Θέλουν να σβήσουν κάθε μαρτυρία, να βουλώσουν κάθε στόμα, να πνίξουν κάθε φωνή και να τσακίσουν κάθε αντίσταση.
 Σίγουρα ο Γιόζεφ Γκέμπελς, υπουργός «Δημόσιας Διαφώτισης και Προπαγάνδας» του ναζιστικού καθεστώτος θα ήταν περήφανος για την είσοδό τους στη Βουλή. Σας μεταφέρω απόσπασμά του από άρθρο του στην εφημερίδα Der Angriff (Η επίθεση) την οποία ο ίδιος εξέδιδε:

«Θα μπούμε στο Ράιχσταγκ για να εφοδιαστούμε από το οπλοστάσιο της δημοκρατίας με τα όπλα της. Θα γίνουμε βουλευτές για να εξουδετερώσουμε το πνεύμα της Βαϊμάρης χρησιμοποιώντας το ίδιο. Εάν η δημοκρατία είναι τόσο ηλίθια ώστε να μας δώσει το ελεύθερο, και μάλιστα και βουλευτική αποζημίωση για αυτό, είναι θέμα δικό της. ... Κάθε νομικό μέσο μάς είναι ευπρόσδεκτο για την ανατροπή των σημερινών καταστάσεων. Εάν πετύχουμε στις εκλογές να βάλουμε εξήντα έως εβδομήντα αγκιτάτορες του κόμματος στα διάφορα κοινοβούλια, μελλοντικά το ίδιο το κράτος θα εξοπλίσει και θα υποστηρίξει οικονομικά τον αγώνα μας. ... Και ο Μουσολίνι είχε μπει στο κοινοβούλιο. Κι όμως δεν άργησε να οργανώσει την πορεία προς τη Ρώμη. ... Ερχόμαστε ως εχθροί! Όπως ο λύκος που πέφτει σε κοπάδι προβάτων, έτσι ερχόμαστε. Τώρα δεν είστε πλέον μεταξύ σας! Και δε θα έχετε μεγάλη χαρά με εμάς!»


Είναι πολιτική τακτική που η Χρυσή Αυγή επιλέγει να έχει γραφεία στο τόπο που πέθανε ο μεγαλύτερος ηγέτης της Ελληνικής Αριστεράς, η μεγαλύτερη μορφή της Αντίστασης! Είναι πολιτική τακτική που τρεις μέρες πριν την επέτειο του θανάτου του Άρη βεβηλώνουν το μνημείο του, είναι πολιτική τακτική ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΑΡΗ, ΣΤΟ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ, ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ ΕΚΛΟΓΩΝ ΕΝ ΜΕΣΩ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗΣ, ΜΕΡΑ ΜΕΣΗΜΕΡΙ, ΝΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΟΥΝ ΚΟΣΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΜΟΙΡΑΣΟΥΝ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΟ ΥΛΙΚΟ!

ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠ’ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΥΒΡΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ ΤΟΥΤΟΥ ΤΟΥ ΛΑΟΥ,
ΕΙΝΑΙ ΥΒΡΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ ΓΙΑ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΗ
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

 Τιμούμε τη μνήμη του Άρη σημαίνει συνεχίζουμε τον αγώνα του

Κατόπιν των γεγονότων που έχουν διαδραματιστεί όπως τα περιέγραψα παραπάνω καθώς και στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό προκύπτει ανάγκη επιτακτικότερη από ποτέ, να ορθώσουμε το ανάστημά μας και να αρχίσουμε να δημιουργούμε αναχώματα ενάντια στην φασιστική απειλή, η οποία έντεχνα καλλιεργήθηκε, χρηματοδοτήθηκε και χρησιμοποιήθηκε ως «χρυσή εφεδρεία» από το καθεστώς, με αποκορύφωμα την ένταξη και εδραίωσή της στο αστικό κοινοβούλιο.

Καταρχάς μια πρώτη εκτίμηση για τη ΧΑ είναι πως πρόκειται για ένα ακραίο ναζιστικό-φασιστικό μόρφωμα όσον αφορά τις ιδεολογικές του καταβολές, θέσεις και πρακτικές. Πρόκειται για ιδεολογίες με ανεπτυγμένο σε μεγάλο βαθμό το στοιχείο του τυχοδιωκτισμού και του λαϊκισμού από την αρχή μέχρι το τέλος της πολιτικής τους γραμμής και πρακτικής. Η στόχευσή τους είναι ένα ακροατήριο που καταλαμβάνει τα χαμηλότερα τμήματα της κοινωνίας αποτελούμενο από μερίδες που αποτελούν παραδοσιακούς στόχους για το σύστημα και τις οποίες η εφαρμοζόμενη πολιτική έχει πετάξει στο περιθώριο. Εξ ου και η πρωτοφανής απήχηση που βρίσκουν σε περιοχές στρατηγικά ξεχασμένες από το αστικό κράτος. Με βάση αυτή την ανάλυση εξάγονται τα
εξής συμπεράσματα:

1. Πρόκειται για ένα κόσμο στον οποίο θα μπορούσε και οφείλει η αριστερά να έχει
μεγάλη απήχηση κι αναφορά.
2. Όσο η κρίση θα βαθαίνει, μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού θα
περιθωριοποιείται. Σε περίπτωση που δεν αναλάβουμε άμεσα δράση και
πρωτοβουλίες για να κερδίσουμε αυτό τον κόσμο, τόσο το ακροατήριο της ΧΑ
θα μεγαλώνει.

Το πιο επικίνδυνο χαρακτηριστικό της όμως είναι ότι πρόκειται για μια
σύγχρονη «Λερναία Ύδρα» και άρα το ζητούμενο δεν είναι ΜΟΝΟ να της κόψεις το
κεφάλι σε οργανωτικό επίπεδο. Χρειάζεται να έχεις και τη «φωτιά» σε επίπεδο πολιτικό:
θέσεις, επιχειρήματα, απαντήσεις, λύσεις, με δυο λόγια πρόταση που να απαντάει στα
ερωτήματα του κόσμου, η οποία θα αποστοιχίζει το πολιτικό τους λόγο, θα φρενάρει
την επιρροή που ασκούν και θα απελευθερώνει μεγάλο δυναμικό από τις γραμμές
τους. Διαφορετικά το μόνο που θα πετύχεις είναι στη θέση του κομμένου κεφαλιού να
προκύπτουν 2 καινούργια, και με τον καιρό θα βρίσκεσαι σε όλο και χειρότερη θέση.

Υπ’ αυτή τη σκοπιά και σε πρώτο επίπεδο το ερώτημα για το πώς να τους
αντιμετωπίσουμε απαντάται ως εξής:

1. Πρέπει να είμαστε κυρίαρχοι και ηγεμονικοί ως προς τον ορισμό των επιπέδων στα οποία θα κληθούμε να τους αντιμετωπίσουμε. Να είμαστε εμείς δηλαδή αυτοί που θα διαλέγουν «το γήπεδο» της πολίτικης αντιπαράθεσης τόσο ως προς το χώρο όσο και ως προς τις θεματικές. Θα πρέπει να αποδομούμε τα λαϊκίστικα επιχειρήματα τους που δεν αποτελούν απάντηση και λύση για κανέναν πρόβλημα. Θα πρέπει να κάνουμε σαφές ότι δεν θέλουν να λύσουν τα
προβλήματα, θέλουν αυτά να υπάρχουν και να διογκώνονται ώστε πάνω στην οργή και την αγανάκτηση να καλλιεργούν μίσος και να στρατολογούν.

2. Θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και έτοιμοι να τους αντιμετωπίσουμε σε όλα τα επίπεδα χωρίς αντιφάσεις και δεύτερες σκέψεις. 

3. Να μην αρκούμαστε στη στείρα ανάδειξη του φασιστικού – ναζιστικού τους προσωπείου καθώς μόνο αυτό δε φτάνει. Η κατάσταση έχει προχωρήσει και το δυναμικό στο οποίο αναφέρονται δε πείθεται μόνο με τέτοια επιχειρήματα. Εφόσον δυσκολεύεται να αντιμετωπίσει τις στοιχειώδεις ανάγκες της καθημερινότητας θα «πάει και με το διάολο». Πρέπει να δώσουμε απάντηση πολιτική και πρακτική στην ικανοποίηση αυτών των στοιχειωδών αναγκών επιβίωσης του λαού.

4. Πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλίες για τη συγκρότηση συλλογικοτήτων, μορφών αυτοοργάνωσης του λαού, με τη δημοκρατία στη γειτονιά και στο χώρο δουλειάς να σπάσουμε το τρόμο και το πανικό που διασπείρεται εντέχνως. Να βρεθούμε στο πλευρό όσων τολμούν να ορθώσουν το ανάστημά τους.

5. Να εξηγήσουμε ότι δεν έχουν καμιά σχέση με τον πατριωτισμό του λαού μας. Ότι δεν ήταν δίπλα σε κανέναν αγώνα του. Ότι ήταν απέναντι και με τον αντίπαλο.  Ότι το εθνικιστικό τους μίσος και η ρατσιστική απάνθρωπη βία τους δεν έχουν καμιά σχέση με την αυθεντική αγάπη του λαού για την πατρίδα του, για τον τόπο που ζει και βγάζει με μόχθο τη ζωή του!

6. Να δώσουμε έμφαση στο ρόλο που τους έχει αναθέσει το σύστημα. Να δείξουμε ότι είναι η «άγρια όψη του ίδιου νομίσματος» με τα κόμματα του καθεστώτος. Εκεί που δεν φτάνουν τα παπαγαλάκια και τα τρομοκρατικά διλήμματα, εκεί που δεν αρκεί η επίσημη καταστολή, εκεί αρχίζει ο ρόλος τους για την καταστολή των αγώνων του λαού για την αποτροπή της δυνατότητας του να κατακτήσει τη λευτεριά του από ξένους και ντόπιους δυνάστες!

Επίλογος

Αυτό που δε γνώριζαν οι τότε διώκτες του Άρη και όπως φαίνεται δεν εννοούν να
καταλάβουν οι σημερινοί του διώκτες είναι ότι τον Άρη Βελουχιώτη δε μπορείς να
τον αλλοιώσεις, δε μπορείς να τον φθείρεις, δε μπορείς να τον σκοτώσεις. Ο
αγώνας του λαμπρό παράδειγμα παλικαριάς κι ανδρείας, έμπνευση για τους απανταχού
αγωνιστές. Η πολιτική του οξυδέρκεια φάρος για το κάθε σκεπτόμενο αγωνιστή.
Παλικάρι ακόμα και στο θάνατο! Φάρος φωτεινός η τεράστια φυσιογνωμία του για τους
αγώνες του λαού!

«Του καπετάν Άρη»

Βαριά στενάζουν τα βουνά κι ο ήλιος σκοτεινιάζει,
το δόλιο το Μικρό Χωριό και πάλι ανταριάζει
Λαμποκοπούν χρυσά σπαθιά, πέφτουν ντουφέκια ανάρια,
ο Άρης κάνει πόλεμο, μ' αντάρτες παλικάρια.
Έλα, βρε άπιστε Ιταλέ, κορόιδο Μουσολίνι,
να μετρηθούμε οι δυο μαζί, να ιδείς το τι θα γίνει
Δεν έχεις γέρους κι αρρώστους, μικρά παιδιά να σφάξεις,
ούτε κοπέλες ντροπαλές, ούτε χωριά να κάψεις,
παπάδες για να τυραννάς, στη μέση στο παζάρι,
έχεις μπροστά σου σήμερα τ' αντάρτικα του Άρη,
που γρήγορος σαν τον αητό, σαν το γοργό τ' αγέρι,
προδότες έσφαξε πολλούς με δίκοπο μαχαίρι.

Αλέκος Ξένος 1942

«Θρυλικός ο Άρης Βελουχιώτης. Ο πρώτος που άρχισε του λαού στα βουνά κι ο
τελευταίος που την έκλεισε με τον τραγικό του θάνατο. Η πρώτη ψυχή του αγώνα
κι η τελευταία του πνοή. Λίγοι το καταλάβανε, όπως ο Άρης, πως οι εχθροί της
Ελλάδας (ξένοι και ντόπιοι) θα μετατρέπανε τη νίκη του έθνους σε νίκη των
εχθρών του.
Τιμή και δόξα στο ασύγκριτο παλικάρι.
Τιμή και δόξα και στο λαό, που τόνε γέννησε».

Κ. Βάρναλης

ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟΚΑΠΕΤΑΝΙΟ ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ!

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!
  1. ____________________________________________________ 

    Αν θέλετε να δείτε και ένα αφιέρωμα που κάναμε για τον Άρη Βελουχιώτη, τη ζωή και τον θάνατό μου με ιστορικά στοιχεία, φωτογραφίες και ντοκιμαντές κάντε κλικ εδώ  
Διαβάστε περισσότερα...

«ΖΗΤΩ»!



Νέα ΔΗΜΑΡκρατία..

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

«Τη συγκυβέρνηση (σ.σ.: της ΝΔ με το ΠΑΣΟΚ) τη θέλουν τριών ειδών συμφέροντα: Πρώτον, το ίδιο το ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, τη στηρίζουν όλα εκείνα τα συμφέροντα και οι συντεχνίες που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτε στην Ελλάδα και τρίτον την προτιμούν όσοι εντός και εκτός χώρας θέλουν την αυριανή κυβέρνηση αδύναμη και ελεγχόμενη».

Αντώνης Σαμαράς, 7/4/2012

*
«Δεν θέλω να συγκυβερνήσω με το ΠΑΣΟΚ και δεν συμφέρει τον ελληνικό λαό να γίνει τέτοια συγκυβέρνηση, συμφέρει μόνο το ΠΑΣΟΚ για να πέσει στα μαλακά, συμφέρει τη διαπλοκή και τα εξωθεσμικά κέντρα».

Αντώνης Σαμαράς, 3/5/2012

*
«Απέναντί μας λοιπόν έχουμε όχι ένα κεντροδεξιό μέτωπο, αλλά το μέτωπο της καθαρής και σκληρής δεξιάς, της "καραδεξιάς" (...). Μια συσπείρωση ακραίων στην πλειοψηφία τους στοιχείων, που επανέρχονται στην κοίτη τους στο όνομα μιας μικροπαραταξιακής επιδίωξης. Εχουμε απέναντί μας τον κ. Σαμαρά και το κόμμα του (...)».

Ευάγγελος Βενιζέλος, 25/5/2012
*
«Δεν θα γίνουμε το αριστερό άλλοθι της προωθούμενης συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ».

Φώτης Κουβέλης, 3/5/2012
***
Κατόπιν αυτών δεν έχουμε παρά να αναφωνήσουμε:

«Ζήτω» και η ...συνέπεια,

«ζήτω» και η ...αξιοπιστία,

«ζήτω» και τα ...σταράτα λόγια

των ταγών της αστικής κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας!

*****
«Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωντανή Ελλάδα»

«Η δημοκρατία της ολιγαρχίας είναι αυτή που επιτρέπει στο κεφάλαιο να μισθώνει την εξουσία. Η μορφή αυτού του μισθώματος λέγεται "εκλογές"» (!), έλεγε πριν μερικά χρόνια ένας επιφανέστατος ολιγάρχης της μετασοβιετικής Ρωσίας, ο «πολύς» Μπερεζόφσκι.

Στην Ελλάδα, βέβαια, έχουμε τη δική μας πολύ μεγάλη εμπειρία τι ακολουθεί μετά από την κάθε φορά ανανέωση του «μισθώματος».

Οσο για τον κυνισμό των εγχώριων «Μπερεζόφσκι» ούτε εκεί πάμε πίσω. Δεν πάνε δα και πολλές μέρες που Ελληνας εφοπλιστής εμφανίστηκε να λέει ότι για να τον φορολογήσει το ελληνικό κράτος, πρέπει πρώτα να τον βρει...

Στα καθ' ημάς, πάντως, πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι δικοί μας «VIP» του πλούτου και της ξιπασιάς φροντίζουν αυτές τις εκδηλώσεις κυνισμού εκ μέρους της «δημοκρατίας της ολιγαρχίας» τους - αφού πρώτα τις βαφτίσουν «ειλικρίνεια» και «ρεαλισμό» - να τις αναθέτουν στους πολιτικούς τους εκπροσώπους.

Πρόκειται για την «ειλικρίνεια» της παρακμής και το «ρεαλισμό» της χρεοκοπίας. Αυτές είναι οι «σημαίες» ενός πολιτικού και οικονομικού συστήματος που λόγω των δικών του αναθυμιάσεων απειλεί να οδηγήσει σε παράλυση μια ολόκληρη κοινωνία.

Είναι αυτοί, οι δικοί μας «Μπερεζόφσκι», που εκπροσωπούμενοι από τα πολιτικά τους πιόνια, έχουν γυρίσει τον τόπο πάνω από μισόν αιώνα πίσω. Τόσο πίσω ώστε τα λόγια του Σεφέρη να ηχούν τόσο καθαρά όσο και τότε που γράφτηκαν:

«Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία, η γενική αναπηρία της ηγέτιδας τάξης στην Ελλάδα, σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις (...). Είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωντανή Ελλάδα».

(Γιώργος Σεφέρης, Ημερολόγιο, 1945)

*******

Οι εκλογές τέλειωσαν, αλλά...

το 1,5 εκατομμύριο άνεργοι, τα συσσίτια, τα «λουκέτα», τα χαράτσια, η φορολεηλασία, οι μισθοί πείνας, οι συντάξεις - φιλοδώρημα, η ανασφάλεια, οι εκβιασμοί, η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, όλα, είναι εδώ.

Τίποτα απ' ό,τι συνέθετε όλη την προηγούμενη φρίκη δεν τελείωσε. Και τίποτα δε θα τα σταματήσει αν δε σταθούμε όρθιοι και αποφασισμένοι να μην αποδεχτούμε ούτε το φρικτό τέλος με το οποίο μας απειλούν, ούτε τη φρίκη δίχως τέλος που μας «υπόσχονται»...

***

«Το σώμα μου παράγει ορμόνες
για να μεγαλώνουν τα γένια μου
και κάποιες άλλες που
με κρατάνε κομμουνιστή.
Να αλλάξω;
Για ποιο λόγο;
Θα ντρεπόμουν».

Ζοζέ Σαραμάγκου

*Δημοσιεύτηκε στο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, 20.06.2012
Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Το Βρομόλογο της Ευρώπης


του Δημήτρη Καζάκη


Οι ηγέτες του G20 και κυρίως οι ΗΠΑ πιέζουν φορτικά τους ηγέτες της Ευρώπης και κυρίως την Μέρκελ να ενωθούν για να ξεπεράσουν την κρίση του χρέους της, υιοθετώντας έναν οδικό χάρτη για τη στενότερη ολοκλήρωση να μειώσουν το κόστος δανεισμού και να αποτραπεί η περαιτέρω ζημιά στην παγκόσμια οικονομία.

Με την Ισπανία να ετοιμάζει την επίσημη αίτηση μέσα σε λίγες μέρες για την παροχή έως και 100 δισ. ευρώ για τις υπό χρεοκοπία τράπεζές της, με κόστος δανεισμού να χτυπά νέα ιστορικά ρεκόρ τόσο για την Ισπανία, όσο και για την Ιταλία, στη σύνοδο κορυφής των G20 στο Μεξικό οι ηγέτες δεσμεύτηκαν να λάβουν «όλα τα αναγκαία μέτρα πολιτικής» για την υπεράσπιση της νομισματικής ένωσης και του κοινού νομίσματος.

Οι ΗΠΑ δεσμεύονται να μειώσουν τις δαπάνες, αποφεύγοντας παράλληλα μια «απότομη δημοσιονομική συστολή» το 2013. «Έχουμε ένα βαθύ ενδιαφέρον για να δούμε την Ευρώπη να ευημερεί,» δήλωσε ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα σε δημοσιογράφους σήμερα στο μεξικανικό θέρετρο στην παραλία του Los Cabos στο κλείσιμο της συνόδου κορυφής. «Οι φίλοι μας στην Ευρώπη να κατανοήσουν σαφώς τη σοβαρότητα της κατάστασης και να προχωρήσουν με αυξημένη αίσθηση του επείγοντος».

Τι σημαίνουν όλες αυτές οι δηλώσεις για την κατάσταση της ευρωζώνης και της παγκόσμιας οικονομίας; Απολύτως τίποτε. Οι ηγέτες των G20 αποφάσισαν να συνεχίσουν πιο ενεργητικά στον ίδιο κατήφορο που έχει φουντώσει την κρίση και κινδυνεύει για μια ακόμη φορά να ρίξει στα βράχια ενός κραχ τις χώρες της ευρωζώνης, αλλά και την παγκόσμια οικονομία. Η λογική είναι απλή. Θα κάνουμε ότι θέλουν οι αγορές και οι τραπεζίτες, έστω κι αν χρειαστεί να πεθάνουν λαοί και χώρες. Άλλωστε αυτοί που είναι πρώτοι υποψήφιοι για εξολόθρευση είναι οι χώρες και οι λαοί που βρίσκονται εκτόςG20. Αυτός είναι ο βασικός λόγος δημιουργίας αυτής της ομάδας. Για να εξασφαλίσουν την οικονομική και υποδομή μιας παγκόσμιας διακυβέρνησης ερήμην των λαών. Οι εκτός τειχών είναι απλά υποψήφια θύματα.

Μέσα στους G20 οι αντιθέσεις ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Γερμανία έχουν φτάσει σε σημείο βρασμού. Οι ΗΠΑ μαζί με την Γαλλία και φυσικά τη Βρετανία πιέζουν αφόρητα την Γερμανία όχι μόνο να αποδεχτεί την ενιαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος της ευρωζώνης (κάτι που αποδέχτηκε) υπό την Κομισιόν και την ΕΚΤ, αλλά και την υιοθέτηση νέων ενιαίων χρηματοδοτικών λύσεων, όπως είναι το ευρωομόλογο, που πολύ σωστά ορισμένοι έχουν ονομάσει βρομόλογο.

Ο ενιαίος τραπεζικός τομέας στην ευρωζώνη θα σημάνει την απόσπαση των ιδιωτικών τραπεζών, αλλά και των κεντρικών τραπεζών, από κάθε εθνική εποπτεία και έλεγχο. Τα κράτη και οι λαοί θα καλούνται απλά να πληρώσουν τον λογαριασμό των διασώσεων των τραπεζών που θα αποφασίζουν αυτόματα και ανεξάρτητα από τις κυβερνήσεις και τα εθνικά κοινοβούλια, τα όργανα της ευρωζώνης. Επιπλέον, η διασύνδεση των τραπεζών θα γίνει τέτοια που οι τιτλοποιήσεις και άλλες τέτοιες κερδοσκοπικές πρακτικές δεν θα υπόκεινται πλέον σε κανενός είδους περιορισμό από τις εθνικές αρχές και νομοθεσίες. Με τον τρόπο αυτό η ευρωζώνη από οικονομική και νομισματική ένωση, μετατρέπεται σε τραπεζική ένωση με ότι κάτι τέτοιο συνεπάγεται.

Επίσης, οι ΗΠΑ πιέζουν να υπάρξει πολύ γρήγορα στην ευρωζώνη μια υπερεθνική διακυβέρνηση με ανάλογες αρμοδιότητες και χωρίς τους περιορισμούς των εθνικών κοινοβουλίων. Αυτή η κυβέρνηση θα είναι υπεύθυνη για την άσκηση της δημοσιονομικής και οικονομικής πολιτικής σε ολόκληρη την ευρωζώνη με τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών σε ρόλο τοπάρχη, σε ρόλο τοπικού εκτελεστικού βραχίονα της κεντρικής υπερεθνικής εξουσίας. 

Πρώτο αποφασιστικό βήμα για την δημιουργία αυτής της κυβέρνησης είναι η υιοθέτηση του ευρωομολόγου. Το ευρωομόλογο, για το οποίο πιέζουν και οι αγορές, αποτελεί μια πρόταση του Τζορτζ Σόρος και άλλων κερδοσκόπων ήδη από το 2007. Κι όντως αποτελεί την πιο τρελή φαντασίωση όσων σπεκουλάρουν με κρατικά ομόλογα. Πρόκειται για την υιοθέτηση ενιαίου συστήματος κρατικού δανεισμού από τα υπερκρατικά όργανα της ευρωζώνης με εγγύηση των ισχυρών οικονομιών της. Αυτός είναι κι ο λόγος που αρνείται μέχρι στιγμής μια τέτοια εξέλιξη η Γερμανία. Η Γερμανική κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά ότι το ευρωομόλογο θα σημάνει εκτίναξη του κόστους δανεισμού για την ίδια και σοβαρά δημοσιονομικά προβλήματα.

Ωστόσο, ο δρόμος για το ευρωομόλογο έχει ήδη ανοίξει. Όχι γιατί έχει όλα αυτά τα πλεονεκτήματα που λένε οι οπαδοί του, αλλά γιατί υπό τα υπάρχοντα πλαίσια της ευρωζώνης δεν υπάρχει άλλη λύση. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι η έκδοση ευρωομολόγων θα πυροδοτήσει υποβαθμίσεις τραπεζών, κρατών και οργανισμών στην ευρωζώνη με τα επιτόκια να παίρνουν την ανιούσα. Όμως τι άλλο μπορούν να κάνουν οι αρχές της ευρωζώνης προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις καλπάζουσες δανειακές ανάγκες κρατών και τραπεζών με την ευρωζώνη απείραχτη; Ιδίως τώρα που βρίσκονται στο παρά πέντε η Ισπανία και η Ιταλία.

Είναι σίγουρο ότι προκειμένου να διασωθεί το κοινό νόμισμα και η ευρωζώνη, αργά ή γρήγορα, θα γίνει αναγκαίο το ευρωομόλογο. Εκτός κι αν η Γερμανία αποφασίσει να ακολουθήσει κάποιο plan B, που δεν περιλαμβάνει την ευρωζώνη. Τουλάχιστον με την υπάρχουσα μορφή της.

Αν υιοθετηθεί το ευρωομόλογο τι θα συμβεί; Θα αποσοβηθεί η κρίση δανεισμού και χρέους της 
ευρωζώνης; Κάθε άλλο. Θα υπάρξει μια μικρή ύφεση στο κόστος δανεισμού, αλλά τα χρέη θα συνεχίσουν να καλπάζουν. Οι δημοσιονομικές πολιτικές θα γίνουν ακόμη πιο ασφυκτικές και περιοριστικές με αποτέλεσμα να επιδεινωθούν οι διαδικασίες ύφεσης μέσα στην ευρωζώνη. Το ευρωομόλογο απλά είναι μια ακόμη απελπισμένη ανάσα για μια ευρωζώνη που πνίγεται από τα ίδια της τα χρέη και την αδυναμία του κοινού νομίσματος να επιβιώσει.

Οι «λύσεις» αυτές έχουν ξαναδοκιμαστεί με καταστροφικά αποτελέσματα. Μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο η κρίση χρέους που είχε πυροδοτήσει για νικητές και ηττημένους ήταν τέτοια που οδήγησε τις περισσότερες χώρες σε μια χρόνια ύφεση. Το 1919 ιδρύεται η Κοινωνία των Εθνών (ΚΤΕ). Το 1920 στις Βρυξέλλες συνέρχεται η πρώτη οικονομική συνδιάσκεψη της ΚΤΕ με συμμετοχή 39 κρατών. Στη συνδιάσκεψη αυτή διαπιστώνεται ότι λόγω της κατάστασης υπερχρέωσης, οι περισσότερες χώρες δυσκολεύονται να έχουν πρόσβαση σε πιστώσεις. «Η Επιτροπή εκτιμά ότι ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια για τη χορήγηση των πιστώσεων είναι η απουσία στις δανειζόμενες χώρες επαρκών εγγυήσεων για την τελική αποπληρωμή. Η Επιτροπή ως εκ τούτου μελέτησε με προσοχή, υπό το φως των γενικών εκτιμήσεων που απαριθμούνται παραπάνω, όλες τις προτάσεις που παρουσιάστηκαν με σκοπό τη δημιουργία εγγυήσεων που θα παράσχουν ικανοποιητική ασφάλεια για τους εξαγωγείς.»[1]

Τι έκανε η συγκεκριμένη Επιτροπή για να ξεπεράσει το πρόβλημα των επαρκών εγγυήσεων; Εισηγήθηκε έναν Οργανισμό που υπό την αιγίδα και την εγγύηση της ΚΤΕ θα εξέδιδε ομόλογα δανεισμού για την διευκόλυνση των κρατών που αντιμετώπιζαν δανειακό αδιέξοδο. Επιπλέον «μια επιτροπή χρηματιστών και των επιχειρηματιών θα πρέπει να οριστεί αμέσως από το Συμβούλιο της Κοινωνίας των Εθνών για τον καθορισμό των αναγκαίων μέτρων ώστε να δοθεί πρακτικό αποτέλεσμα στην παρούσα πρόταση.»[2]

Μ’ αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε η δημοσιονομική επιτροπή της ΚΤΕ με σκοπό να εξασφαλίσει την επιβολή της πολιτικής που θα εξασφάλιζε την αποπληρωμή των δανείων. Ο δανεισμός με κοινά ομόλογα της ΚΤΕ έγινε το 1923 με την Αυστρία και το εγγυήθηκε η Βρετανία, η Γαλλία, η Τσεχοσλοβακία, η Ιταλία, το Βέλγιο, η Σουηδία, η Δανία και η Ολλανδία. Ένα ακόμη τέτοιο δάνειο πήρε η Ουγγαρία το 1924. Ένα τέτοιο δάνειο εκδόθηκε για την Εσθονία το 1927. Δύο τέτοια δάνεια για την Πόλη του Ντάντσιχ, έκδοσης 1925 και 1927. Δύο δάνεια για την Βουλγαρία, έκδοσης 1926 και 1928. Δύο δάνεια εκδόθηκαν και για την Ελλάδα το 1924 και το 1928. Τα δάνεια αυτά εμφανίστηκαν ως ευνοϊκά, διότι ήταν χαμηλού επιτοκίου σε σύγκριση με την ελεύθερη δανειακή αγορά.

Σ’ όλες αυτές τις περιπτώσεις επιβλήθηκε η ίδια δημοσιονομική και οικονομική συνταγή από την δημοσιονομική επιτροπή της ΚΤΕ. Δραστικές μειώσεις μισθών, μαζικές απολύσεις από το δημόσιο, περικοπές σε κοινωνικές δαπάνες μέχρις θανάτου, κοκ. Η δε Ελλάδα βρέθηκε υπό διπλή κηδεμονία: τον Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, που είχε επιβληθεί από μεγάλες δυνάμεις και δανειστές ήδη από το 1898 και την δημοσιονομική επιτροπή της ΚΤΕ.

Τι απέγινε; Αποσοβήθηκε η κρίση δανεισμού και χρέους; Κάθε άλλο. Πρόσθεσε τόσο χρηματιστικό εκρηκτικό υλικό που έκανε το κραχ του 1929-33 όχι μόνο αναπόφευκτο, αλλά απόλυτα καταστροφικό. Τόσο καταστροφικό που μόνη διέξοδος για τις μεγάλες δυνάμεις ήταν ο νέος παγκόσμιος πόλεμος.

Τα δάνεια με κοινά ομόλογα της ΚΤΕ δεν πληρώθηκαν ποτέ. Κι αυτό γιατί οι οφειλέτες για τους οποίους είχαν εκδοθεί χρεοκόπησαν επίσημα το 1932. Οι μόνοι οφειλέτες που δέχτηκαν ως ένα βαθμό να εκπληρώσουν μετά την επίσημη χρεοκοπία τους τα δάνεια αυτά ήταν η Ουγγαρία, η Βουλγαρία και φυσικά η Ελλάδα. Το γεγονός αυτό δεν είναι καθόλου άσχετο με τα ναζιστικά και φασιστικά καθεστώτα που επιβλήθηκαν σ’ αυτές τις χώρες. Κι ενώ η Ουγγαρία με τη Βουλγαρία μετά τον 2οΠαγκόσμιο Πόλεμο αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τις δανειακές τους υποχρεώσεις, η Ελλάδα τις αναγνώρισε για μια ακόμη φορά, έστω κι αν ΚΤΕ δεν υπήρχε πλέον.

Την ίδια πεπατημένη ακολουθεί για μια ακόμη φορά το παγκόσμιο σύστημα. Τα ίδια καταστροφικά εργαλεία επιλέγει. Μόνο που αυτή την φορά έχει αφαιρέσει τους βαθμούς ελευθερίας που υπήρχαν στον μεσοπόλεμο για την διαχείριση των εθνικών οικονομιών. Οι ενιαίες παγκόσμιες αγορές κεφαλαίου, οι νομισματικές ενώσεις και κυρίως η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση προσθέτει τρομακτικό εκρηκτικό υλικό στην κατάσταση και στενεύει σε βαθμό τραγικό τα όποια περιθώρια διαχείρισης έστω της κρίσης από τα υπερεθνικά επιτελεία.



[1] League of Nations, vol. III (1920), σ. 242.
[2] Στο ίδιο, σ. 243.

Διαβάστε περισσότερα...