Η Ουκρανία σηματοδοτεί τη μετάβαση σε μια νέα περίοδο, διδάσκει και προειδοποιεί!

Αργήσαμε να γυρίσουμε τα μάτια μας και να δούμε την Ουκρανία, αργήσαμε να εφιστήσουμε την προσοχή μας στην γείτονα χώρα και το λαό της. Αργήσαμε σαν αριστερά να μιλήσουμε για το θέμα και σήμερα διάφοροι... πέφτουν και πάλι από τα σύννεφα.

Κάλιο αργά παρά ποτέ όμως και επιτέλους ήρθε η ώρα να διδαχθούμε στοιχειωδώς και να βγάλουμε μερικά συμπεράσματα. Συμπεράσματα από τα γεγονότα του προηγούμενου διαστήματος, τον καταιγιστικό χαρακτήρα των πρόσφατων εξελίξεων, το χαρακτήρα των πολιτικών σχηματισμών που παρεμβαίνουν, το ρόλο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Χωρίς δεύτερη καθυστέρηση λοιπόν...

Συμπέρασμα 1ο: αν στην κρίση δεν ξαναγεννηθεί η ελπίδα, θα νεκρανασταθεί η λήθη

Στην Ουκρανία, μέρος της εξουσίας έχει περάσει στα χέρια του "Δεξιού Τομέα", του ναζιστικού κόμματος - απόγονο των Ουκρανικών SS. Το μόρφωμα μάλιστα αυτό "ελέγχει" την πλατεία Maidan και δέχεται υποστήριξη από τη Δύση ενώ ήδη έχει λάβει τον έλεγχο επιβολής της τάξης στο εσωτερικό της χώρας. Ναζί του 21ου αιώνα έχουν σημαντικό ρόλο σε μια Ευρωπαική χώρα και τα διεθνή Media απλά... νοιώθουν ιδιαίτερα άνετα με αυτό. Μέρος της Ευρωπαϊκής "αριστεράς" μάλιστα επαινεί τις εξελίξεις στην Ουκρανία! Η ΕΕ σύσσωμη (και ο Αντωνάκης Σαμαράς μαζί με τον Βενιζέλο που δήθεν έχουν και ιδιαίτερο ρόλο στην προεδρία της ένωσης) συνομιλά και επενδύει στους Ναζί και την ευρύτερη φιλοδυτική κυβέρνηση στην οποία και αυτοί συμμετέχουν ως το "ριζοσπαστικό" της κομμάτι (κοινώς αυτοί που κάνουν 'την πλέον βρώμικη δουλειά'). Ομοίως και οι ΗΠΑ.

Αυτό είναι μια ιστορική προειδοποίηση, πιο ισχυρή από κάθε άλλη πρόσφατη: μέσα στην εποχή της κρίσης ή θα γεννηθεί ο ανθός ή γεμίζει σκοτάδι ο τόπος. Το οικονομικό σύστημα που ζούμε δεν ήταν και δεν είναι σταθεο. Μέσα σε 150 χρόνια έχουν γίνει όσες συγκρούσεις δεν είχανε γίνει σε χιλιάδες χρόνια πριν και μάλιστα με όρους και μέσα αμέτρητης καταστροφής. Μην περιμένει κανείς να περάσει η κρίση λες και είναι "γρίπη" του συστήματος. Είναι ασθένεια χαραγμένη στο DNA του, είναι βαθιά και για να τεθεί σε έλεγχο απαιτεί φόρο καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων, φόρο κεντρικών πολιτικών και οικονομικών αλλαγών. Μια τέτοια πορεία δεν ήταν ποτέ και δεν θα είναι τώρα ήρεμη και ατάραχη. Τα ναζιστικά σύμβολα στις πόλεις της Ουκρανίας αλλά και συναφή φαινόμενα στην Ευρώπη και τον κόσμο ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΝ: αν οι λαοί δεν κυοφορήσουν το άνθος της ανατροπής, θα πληρώσουν το δικό τους φόρο αίματος. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, ακριβής πρόβλεψη του οποίου σε κάθε περίπτωση δεν γίνεται.

Επαγρύπνση σε όλους λοιπόν! Ας μην γυρίσουμε στον μεσαίωνα και την κλούβια σκέψη του φασισμού. Η εικόνα του Ουκρανού κομμουνιστή που εξαθλιώθηκε και πέρα από κάθε δημοκρατική αρχή εξαναγκάστηκε να "φιλήσει τον σταυρό" ας γίνει μια εικόνα που χαραγμένη στο συλλογικού νου της κοινωνίας, μας προειδοποιεί καθημερινά για το τι πρέπει να παλέψουμε να αποφύγουμε.

Συμπέρασμα 2ο: η ΕΕ στηρίζει την ακροδεξιά ή... ο βασιλιάς είναι γυμνός

Στην Ευρώπη, οι κυβερνώντες κατάφεραν για χρόνια ολόκληρα να πλέξουν όλες τις αγωνίες και τις ανησυχίες των λαών πάνω στο πλέγμα σχέσεων που ανέπτυσσε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό το "στρατηγείο των ιμπεριαλιστών" όπως σωστά προειδοποιούσαν ορισμένα συνθήματα στις διαδηλώσεις, κατάφερε να πείσει την μαζική πλειοψηφία των Ευρωπαίων αφενός για την ανάγκη του (δήθεν για να μην ξαναγίνει πόλεμος στην Ευρώπη) και αφετέρου για το θετικό του χαρακτήρα. Ακόμα και η ίδια η Ευρωπαϊκή αριστερά συντάχθηκε - σε σημαντικό μέρος της - πίσω από αυτή την κυρίαρχη ιδεολογία. Ο βασιλιάς - με πολλές έννοιες - είναι (ολό)γυμνος!

Αλίμονο! Σήμερα στις μέρες της κρίσης, ο βαθύτατα ταξικός ρόλος της ΕΕ γίνεται όλο και πιο φανερός. Αρχικά μέσα από τα δημοσιονομικα προγράμματα, την καταλήστευση και πολιτική υποδούλωση του Ευρωπαϊκού Νότου μέχρι σήμερα που η ΕΕ έφτασε να... συμμαχεί ΑΝΟΙΧΤΑ με Ναζιστικά κόμματα και να επενδύει σε πλιατσικολόγους όπως ο Κλίτσκο και η Τιμοσένκο. Ως προς το θέμα της ΕΕ, τα ιστορικά γεγονότα της Ουκρανίας τραβούν μια γραμμή στο χρόνο: από εδώ και μπρος ο ρόλος της ΕΕ δεν χωρά συζητήσεις. Για τα οικονομικά συμφέροντα των μονοπωλίων και τα πολιτικά κέρδη των κυβερνώντων, η ΕΕ της δήθεν ευαισθησίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα αγκαλιαστεί και με την ίδια τη ναζιστική ιδεολογία και πρακτική. Τι άλλο; Και τι ακριβώς περιμένει μέρος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς από αυτή τη ληστοσυμμορία; Όχι άλλους μονόδρομους!

3. Η ιστορία θυμίζει ότι η προπαγάνδα μας θέλει να ξενχάμε

Αν οι λαοί κάτι χάσανε τα τελευταία χρόνια είναι σε μεγάλο βαθμό την ιστορική τους μνήμη. Το σύστημα έκανε τα πάντα για να το πετύχει αυτό. Μάθαμε τα πάντα για το τίποτα, μάθαμε τι ποτό πίνει και τι ρούχο φοράει ο κάθε βλαμμένος και όχι πως η ανθρωπότητα έφτασε στον 21ο αιώνα. Μα τι πιο σημαντικό έχει να δείξει ο άνθρωπος από την ιστορία του, τις στιγμές προόδου και της στιγμές σκότους που πέρασε;

Δυστυχώς δεν υπάρχει δικαιολογία για κανέναν μας. Η ιστορία μπορεί να μην κάνει κύκλους πλήρους αντιγραφής και να είναι πάντα πρωτότυπη αλλά το μοτίβο είναι εκεί. Η μανία του Γερμανικού κεφαλαίου να δημιουργήσει τον ζωτικό του χώρο μέσα στην Ευρώπη (Lebensraum) οξύνοντας ως εκ τούτου τις αντιθέσεις και οδηγώντας τις καταστάσεις σε ανεξέλεγκτα πεδία, ο ρόλος των ΗΠΑ στο να αποκρυφθούν τα εγκλήματα των Ναζί και να διατηρήσουν την οικονομική εξουσία τα ίδια μονοπώλια, οι συνέπειες από την ανερμάτιστη προσπάθεια των ΗΠΑ να διευρύννουν την γεωστρατηγική τους επιρροή, ο ρόλος της Ρωσίας (εκτός της Σοβιετικής εποχής που παρά τις όποιες κριτικές άλλαξε σαρωτικά προς την κατεύθυνση της υπεράσπισης των λαών) στο χώρο της ανατολικής Ευρώπης - όλα είναι εκεί για να μας διδάξουν να ανησυχούμε και να εφιστούμε την προσοχή μας. Και γενικότερα εξάλλου, η ιστορία διδάσκει για την πορεία διεύρυνσης των αντιθέσεων όταν οι αυτοκρατορίες του κόσμου βιώνουν εσωτερικά προβλήματα και από την άλλη αλληλοαμφισβητούνται. Οι λαοί πάντα πληρώνουν με αίμα τις συγκρούσεις των εκμεταλλευτών τους. Ας κάνουμε το απαιτούμενο "άλμα στον ουρανό". Αυτό που η ανθρωπότητα ξεκίνησε στον 20ο αιώνα. Αυτό που σήμερα είναι πιο αναγκαίο από ποτέ. Πίσω έχει μόνο σκοτάδι...

4. Διεθνισμός και αυτοδιάθεση των λαών: η μόνη πατριωτική απάντηση στις αντιθέσεις του σύγχρονου κόσμου

Σε μια τέτοια εποχή ραγδαίων τομών, μονάχα σταθερές αρχές μπορούν να αποτελέσουν ασφαλή οδηγό με βάση τον οποίο μπορεί κανείς να παράγει την ειδική του άποψη και τακτική. Οι λαοί και η αριστερά δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από το να επενδύουν στον ένα ή τον άλλο πόλο του ιμπεριαλισμού. Όχι γιατί οι αντιθέσεις μεταξύ τους δεν έχουν σημασία και δεν πρέπει να γίνονται αντικείμενο της πολιτικής μας. Φυσικά και πρέπει να κάνουμε πολιτική πάνω σε αυτές με σκοπό όμως να περνά η εξουσία όλο και περισσότερο προς τους ίδιους τους λαούς. Κατά αυτή την έννοια κάθε μελέτη για το ρόλο των επιμέρους δυνάμεων, ΗΠΑ, ΕΕ και Ρωσίας δεν μπορεί να καταλήγει στην φανατική υποστήριξη του ενός ή του άλλου.

Μόνο συμφέρον των λαών είναι να επενδύσουν στην αλληλεγγύη και τον διεθνισμό, στην από κοινού πάλη για την αυτοδιάθεση τους, την ικανότητα κάθε λαού να είναι αφέντης του τόπου του. Αυτό πρέπει να υποστηρίξουμε και για τον Ουκρανικό λαό. Αντ' αυτού, μέρος της αριστεράς σήμερα βλέπει με θετικό μάτι τις εξελίξεις στο Κίεβο μιας και αυτό τους φέρνει... πιο κοντά στην ΕΕ, ενώ ένα άλλο μέρος "ψιλογουστάρει" και την επέμβαση της Ρωσίας. Είπαμε οι αντιθέσεις έχουν τη σημασία τους αλλά ας μην ψάξουμε άλλο για σωτήρες. Κανείς δεν κέρδισε κάτι αν δεν το πάλεψε ο ίδιος. Και αυτό για τους λαούς ισχύει ιδιαίτερα, ενώ κάθε απόκλιση από αυτό συνήθως πληρώνεται με φτώχεια, ιστορική οπισθοδρόμηση ή και αίμα.

5. Στην αρχή ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους...

    ...δεν ήμουν Εβραίος και δεν φώναξα

Αυτό έγινε κατά τη διάρκεια του Β' Π.Π. με ιδιαίτερο ρόλο της OUN (Organization of Ukrainian Nationalists). Σήμερα γίνεται και πάλι προς Ρώσους, Τατάρους και άλλες μειονότητες της Ουκρανίας (μεταξύ των οποίων και... Έλληνες).

 Μετά ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές...

   ...δεν ήμουν κομμουνιστής και δεν φώναξα

Και αυτό γίνεται σήμερα: μέλη του ΚΚ Ουκρανίας βασανίζονται και το κόμμα είναι πλέον σε ένα καθεστώς ημιαπαγόρευσης. Η ιστορία διδάσκει: τέτοιες επιλογές οδηγούν μόνο στο σκότος.

   Έπειτα ήρθε η ώρα των σοσιαλδημοκρατών....

   ...Δεν ανήκα σ΄ αυτό το κόμμα και δεν έβρισκα λόγο να διαμαρτυρηθώ.

   Ακολούθησαν οι ομοφυλόφιλοι....

   ...Ούτε κι αυτό σκέφτηκα ότι με αφορούσε.

   Στο τέλος ήρθε η σειρά των τσιγγάνων....

   ...Ούτε και τότε βρήκα λόγια για να εκφράσω την αντίθεσή μου.

   Ο επόμενος στη σειρά ήμουν εγώ...

   ...Αλλά δεν υπήρχε κανείς για να φωνάξει”

Τα πεπραγμένα του παρελθόντος είναι γραμμένα για να μας διδάξουν τι να αποφύγουμε. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει ευθύνη να μην επιτρέψει στην ίδια χούφτα ζάπλουτων και εκμεταλλευτών, στα ίδια οικονομικά τραστ και τραπεζικά βαμπίρ να οδηγήσουν τον κόσμο στην καταστροφή. Και σήμερα αυτή η ευθύνη περνάει στα χέρια του κάθενος μας, κάθε λαού μικρής ή μεγάλης χώρας. Εξάλλου ποιος θα μας σώσει αν όχι εμείς οι ίδιοι; Η σοβιετική ένωση, ο στρατός και πάνω από όλα ο ηρωϊκός λαός της δεν είναι μαζί μας σήμερα. Το ήθος τους και η πρακτική τους ενάντια στο τέρας του οικονομικού, πολιτικού και στρατιωτικού φασισμού οφείλουν να βρουν ξανά τη ζωή σε κάθε έναν από εμάς.

Αριστερή Διέξοδος