Μια φορά κι έναν καιρό, ένας αητός ρώτησε τον κόρακα: .....................(συνεχεια)
-Πές μου πουλί-κόρακα, πώς τα καταφέρνεις και ζεις 300 χρόνια, ενώ εγώ μόλις πιάνω τα 33;
-Γιατί, του απάντησε το κοράκι, εσύ πίνεις αίμα από ζωντανά πλάσματα, ενώ εγώ τρέφομαι με ψοφήμια.
Τα λόγια του κόρακα βάλαν τον αητό σε σκέψη.
-Ας δοκιμάσουμε, το λοιπόν κι οι δυο μας, να αρχίσουμε να τρεφόμαστε με ψοφήμια.
Κι έτσι πέταξαν μαζί αητός και κόρακας. Κι εκεί που που πετούσαν βλέπουν κάτω στη γη ένα ψόφιο άλογο. Ο αητός τσίμπησε μια, τσίμπησε δυο, τίναξε τα φτερά του και είπε στο κοράκι.
-Όχι αδελφέ μου κόρακα. Κάλλιο να πίνω λίγα χρόνια αίμα από ζωντανά, παρά να ζήσω 300 χρόνια τρώγοντας ψοφήμια. Κι ό,τι πει ο Θεός...
Απόσπασμα από "Η Κόρη του λοχαγού" του Αλέξανδρου Πούσκιν
Εμείς, λίγες μέρες πριν από την επέτειο του Πολυτεχνείου του 73', ευχόμαστε να την γιορτάσει ο Ελληνικός Λαός όπως ακριβώς και την 28η Οκτωβρίου 2011! Να πάρουμε, έτσι, θάρρος και δύναμη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου