10 Σημεία για την Πολιτική Πρόκληση
"Η μεγάλη αλήθεια της εποχής μας είναι ότι η ήπειρος μας βουλιάζει στη βαρβαρότητα επειδή προσπαθούν να διατηρήσουν με τη βία τις σχέσεις ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής."
(Μ. Μπρεχτ)
1. Το Πολιτικό Σύστημα έχει φτάσει στα όρια του στα πλαίσια της πάλης, του μαζικού και μαχητικού αγώνα του λαού, των πρωτοφανών κινητοποιήσεων και προσπαθειών νέας από τα κάτω οργάνωσης του κόσμου.
2. Στα πλαίσια αυτά μπροστά στο ενδεχόμενο ανατροπής κάνουν τα πάντα για να διατηρηθούν στην εξουσία - όχι ντε φάκτο το ΠΑΣΟΚ - αλλά σε κάθε περίπτωση ένας σχηματισμός που θα συνεχίσει την ίδια πολιτική. Πλέον μας κυβερνά μια Χούντα: το δημοψήφισμα το ανακοίνωσε πρώτος ο Σαρκοζί. Και σημειολογικά έχει μια σημασία. Όπως σωστά έχει αναλύσει ο Ν. Πουλαντζάς όταν οι κυρίαρχοι καπιταλιστές φοβούνται την ανατροπή τους τότε θα πάνε και στον Φασισμό για να επανέλθουν δριμύτεροι στην εξουσία. Λίγες μέρες τώρα βλέπουμε το απόλυτο θέατρο του παραλόγου. Και όμως είναι λογικό: μπροστά στο να μην ανατραπούν θα ταρακουνήσουν και θα διαλύσουν τα πάντα.
3. Σε αυτά τα πλαίσια ο Παπανδρέου προχώρησε σε έναν σκληρό εκβιασμό προς όλες εκείνες τις μερίδες της αστικής τάξης και του πολιτικού της προσωπικού που δεν έπραταν με βάση τη συνείδηση ότι μπορεί να δεχτούν ιστορική ήττα από τους λαούς: Έθεσε δημοψήφισμα ενώ είχε γνώση του εύρους της λαϊκής διαφωνίας και αντίστασης. Άρα είπε σε ΝΔ, ΛΑΟΣ, Ντόρα και άλλους: “Είστε μέσα στο σχέδιο να τσακίσουμε τους εργαζομένους με όποιο κόστος ή στο βωμό των εκλογικών σας ποσοστών προτίθεστε να ριψοκινδυνέψετε τα σχέδια των τραπεζιτών, της Μέρκελ, τα συμφέροντα των ντόπιων μεγαλοκεφαλαιούχων - εργοδοτών σας”. Έθεσε εκβιαστικό ερώτημα και στην αριστερά: “είστε σε θέση για άλλη πολιτική εξουσία ή όχι - αν όχι σκάστε και υποταχτείτε”. Τα παίζει όλα για όλα διότι ξέρει ότι έτσι ναι μεν μπορεί να τα χάσει και όλα αλλά μπορεί και να τα κερδίσει και όλα. Ξέρει ότι πρέπει να φτιάξει ευρύτερη συμμαχία του πολιτικού κατεστημένου και να απογοητεύσει τον κόσμο δείχνοντας του ότι η επίσημη αριστερά ουσιαστικά αρνήθηκε το δημοψήφισμα όταν όλοι μπορούν να εκτιμήσουν ότι το ρεύμα του ‘ΟΧΙ θα ήταν τεράστιο! Είτε με την μία είτε με την άλλη εκδοχή των εξελίξεων, το χαλί κάτω από ότι θα παιχτεί από αυτούς είναι το ενδεχόμενο της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-Ντόρα (και κανέας λαγός αν τους κάτσει). Δηλαδή μια κυβέρνηση της οποίας τις θέσεις δεν θα επιθυμεί ο λαός, της οποίας τα στελέχη θα μισεί ο λαός, αλλά που θα μπαστακωθεί εκεί για να εξουσιάσει και να υπηρετήσει τα συμφέροντα των τραπεζιτών και μεγαλοεπιχειρηματιών, του αιμοσταγούς πολιτικού προσωπικού της Ευρωζώνης.
4. Σε αυτή την πρόκληση η Αριστερά όχι απλά ήταν κατώτερη των περιστάσεων αλλά σε μεγάλο βαθμό έδωσε χέρι βοηθείας στο σύστημα. Είναι κρίμα αλλά δεν υπάρχει δικαιολογία γιατί όχι στο δημοψήφισμα και αποδεικνύεται ότι όλοι φοβούνται την προοπτική αρνητικής απάντησης του κόσμου. Η αριστερά έπρεπε να βγει και να πει το ερώτημα του δημοψηφίσματος και να δώσει την απάντηση. ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ όμως είπαν εκλογές και όχι δημοψήφισμα. Γιατί ρε παιδιά; Θα βγει άλλος στις εκλογές; Θα βγει το ΚΚΕ; Υπάρχει ενδεχόμενο τέτοιο;. Δεν υπάρχει: απλώς ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ κοιτάνε τον κομματικό εαυτούλι τους και φοβούνται να ανατρέψουν το σύστημα που κατά τα λοιπά κατηγορούν. Είναι κρίμα, είναι ανάξια η στάση της ηγεσίας της Αριστεράς. Είναι κρίμα για τους ανθρώπους και τους αγωνιστές της. Τους αγωνιστές των ίδιων αυτών των κομμάτων, τους ίδιους τους ΚΚΕδες και τους ΣΥΡΙΖΑΙους που τίμια αγωνίζονται.
5. Λίγες οργανωμένες δυνάμεις σηκώθηκαν και έδειξαν να εμπιστεύονται το λαό. Μέσα σε αυτούς δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το Μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής, το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ και ο ίδιος ο Λαφαζάνης, το ΕΠΑΜ ιδιαίτερα και διά του Δημήτρη Καζάκη. Παρά το γεγονός ότι οι δυνάμεις αυτές είναι λίγες, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει δυναμική στην άποψη. Και σήμερα, και μετά τις εξελίξεις θα πρέπει να παλέψουμε περαιτέρω ώστε να έρθει η φωνή του λαού στο προσκήνιο πρώτα και κύρια μέσα από τις αγωνιστικές του κινητοποιήσεις.
6. Η πολιτική κρίση είναι εδώ. Έρχονται μέρες όπου μια εντυπωσιακή μαζικότητα των κινητοποιήσεων θα συναντηθεί με την πραξικοπηματική ψήφιση των συμβάσεων και νόμων βαθύτερης υποδούλωσης του λαού, της βαθύτερης εκμετάλλευσης. ΠΟΛΕΜΟΣ! Τι θα κάνουμε όμως; Θα πάρουμε μέρος φυσικά! Και ο πόλεμος θέλει τακτική και στρατηγική.
7. Ως προς την Τακτική για τον λαϊκό αγώνα η θέση νομίζουμε πρέπει να είναι μία: Πλατιά μετωπική συγκρότηση του Λαού σε Πλατείες, Γειτονιές, Εργασιακούς Χώρους, Σχολές ή οπουδήποτε. Αντίσταση καθημερινή στα χαράτσια, αγώνας με διάρκεια στα χαρακώματα του λαικού μετώπου, μόνιμο ταρακούνημα του πολιτικού συστήματος. Κάθε μεγάλη μέρα (17 Νοέμβρη μπροστά) να γράφει σύγχρονη ιστορία!
8. Ως προς την Τακτική για το στόχο της διεμβόλισης - ανατροπής του πολιτικού σκηνικού νομίζουμε η θέση είναι πάλι απλή: Πολιτικό Μέτωπο γύρω από τους Αναγκαίους Πολιτικούς Στόχους Ανατροπής. Μπροστά στα φλέγοντα ζητήματα του χρέους, της οικονομικής πολιτικής και των δεσμεύσεων που μας επιβάλει η Ευρωζώνη, στο χέρι που βάζουν οι τράπεζες στη τσέπη μας και στη χώρα μας για να διασωθούν απαντάμε:
α. Εθνική Ανεξαρτησία - Λαική Κυριαρχία: ανατροπή της χούντας - εκδιωγμός της Τρόικας και ενίσχυση όλων των δημοκρατικών θεσμών. Η απλή αναλογική το μέτρο παντού. Έλεγχος της εκάστοτε εφαρμοζόμενης πολιτικής από τον ίδιο το λαό. Δύναμη δεν έχει μόνο ο δανειστής έχει και ο δανειζόμενος. Αν δεν φοβόντουσαν την προοπτική αυτή θα μας πετούσαν μόνοι τους από την Ευρωζώνη.
β. Στάση Πληρωμών προς τους τοκογλύφους (και όχι τα ασφαλιστικά ταμεία) με πρωτοβουλία της λαϊκής βούλησης και μιας νέας λαϊκής εξουσίας. Διαγραφή του χρέους με παράλληλη στήριξη της επιτροπής λογιστικού ελέγχου. Τέρμα στη τρομοκρατία: τώρα δεν έχουμε λεφτά - όχι άμα διαγράψουμε το χρέος.
γ. Kοινωνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος, χωρίς αποζημίωση των μεγαλομετόχων, ώστε να αποτελέσει εργαλείο χρηματοδότησης μιας φιλολαϊκής ανάπτυξης.
δ. Ανεξάρτητη Οικονομική Πολιτική με πρώτο βήμα το νέο εθνικό νόμισμα - έξοδο από το Ευρώ. Αναίρεση κάθε υπογραφής για τις εκιβιαστικές συνθήκες που ελέγχουν το τι παράγογουμε, πόσο παράγουμε, πως το παράγουμε ή πως το διακινούμε.
ε. Bαριά φορολόγηση του πλούτου, των Α.Ε και τη δήμευση της εκκλησιαστικής περιουσίας, με ταυτόχρονη μείωση του ΦΠΑ και της φορολογίας στα χαμηλά εισοδήματα. Στόχος η αναδιανομή του πλούτου τόσο μέσα από την ενίσχυση μισθών και μεροκάμματων όσο και από την διαμόρφωση δίκαιου φορολογικού συστήματος.
στ. Eθνικοποίηση επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας (ΔΕΗ, ΕΥΔΑ, ΟΤΕ, Λιμάνια, Μεταφορές) με κοινωνικό και εργατικό έλεγχο ώστε να λειτουργήσουν με άξονα τις λαϊκές ανάγκες και όχι το καπιταλιστικό κέρδος,
ζ. Πλάνο για την Παραγωγική Ανασυγκρότηση της χώρας με βάση τις λαϊκές ανάγκες, τις παραγωγικές δυνατότητες, τον έλεγχο της παραγωγικής διαδικασίας από συνεταιρισμούς και όχι μεγαλοκεφαλαιούχος και όλες τις τεχνικές μεθόδους που μπορούν να εγγυηθούν την ποιότητα του προιόντος και την ανάπτυξη θέσεων εργασίας.
η. Άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών των φοροδιαφυγόντων καπιταλιστών και κατάσχεσή τους, δημόσιος έλεγχος στις κινήσεις κεφαλαίων, στο εσωτερικό και εξωτερικό εμπόριο.
9. Για την Στρατηγική: όσο ρευστό και αν είναι αυτό το θέμα χρειάζεται να ορίσουμε μια κατεύθυνση. Η κατεύθυνση αυτή θα πρέπει να οριστεί στο Πολιτικό Πρόγραμμα του Μετώπου. Αυτό θα ξεκινά από μια εκδοχή των παραπάνω σημείων και θα συνεχίζει σε ειδικότερες ή και γενικότερες προσεγγίσεις. Διότι διαγράφοντας το χρέος και φεύγοντας από το Ευρώ θα πρέπει να απαντήσουμε και το ερώτημα: “ωραία, και τώρα τι και πως παράγουμε”. Και επειδή θέλουμε να φύγουμε και ανατρέψουμε τη Χούντα και δεν θέλουμε απλώς να καταγγέλουμε θέτουμε αυτό το ερώτημα και καλούμε κάθε συναγωνιστή να συμβάλει μαζί μας στην απάντηση του. Οι κοινωνικές δυνάμεις που είναι στον αγώνα σήμερα έχουν τη γνώση και την εμπειρία ώστε να δώσουν άρτια συλλογική απάντηση στο ερώτημα. Η πολιτική αριστερά θέλει να συνεργαστεί μαζί τους; Θα πούμε ποια αγροτικά προιόντα θα ιεραρχήσουμε διότι αυτά έχει ανάγκη ο κόσμος; Θα πάρουμε όλα τα χωράφια της εκκλησίας να τα δώσουμε στον κόσμο της υπαίθρου ή και στους ανέργους των πόλεων; Θα φτιάξουμε συναιτερισμούς με πραγματικά δημοκρατική λειτουργία και τεχνική κατάρτιση; Θα προχωρήσουμε στη μεταποίηση και την υλοποίηση όλου του παραγωγικού κύκλου (φυσικά σε συναιτεριστική κυρίως βάση) στη χώρα μας ώστε τα κεφάλαια να μην πηγαίνουν σε ξένες επιχειρήσεις ή ντόπιους μεσάζοντες; Θα μιλήσουμε για τις σχέσεις της χώρας μας με τον κόσμο σε πλαίσιο άλλο από αυτό της ευρωζώνης; Υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια και μάλιστα με δημοκρατικότερο τρόπο από τη Γκεστάπο τη Μέρκελ.
10. Κάθε πράγμα στον καιρό του. Η συζήτηση αυτή δεν είναι υπερσυγκυριακή - δεν είναι μια καλή ιδέα για φιλοσοφική κουβεντούλα. Το θέλουμε δεν το θέλουμε ο αντίπαλος εξακολουθεί να είναι κυρίαρχος. Γνωρίζοντας ότι το έδαφος τρέμει κάτω από το έδαφος, τα δίνει όλα για όλα και θέτει ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ την πρόκληση! Εμείς θα είμαστε παρόντες; Ναι! Ο λαός ήδη κινείται και αγωνίζεται! Όλες οι πολιτικές δυνάμεις που αναφέρονται στον αγώνα, τα δικαιώματα και τις ανάγκες των εργαζομένων πρέπει σήμερα να δώσουν όλες τις δυνάμεις τους σε αυτό τον αγώνα. Να υπερβούν κάθε όριο τους, κάθε θέση που για ευλαβικά κρατούσαν μέχρι χθες αλλά σήμερα φαίνεται να μην συνεισφέρει στον αγώνα. Μαζικό Πολιτικό Μέτωπο Ανατροπής γύρω από τους κρίσιμους στόχους ενός προγράμματος ανατροπής της χούντας και άμεσης φιλολαικής πολιτικής διεξόδου. Μετώπου με σύνδεση με τον κόσμο, μετώπου όπου οι ίδιοι οι αγωνιστές θα ορίζουν το πλαίσιο και τη λογική των αποφάσεων.
"Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης;
Αυτοί ή εμείς;
Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ' όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι' αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια
τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;"
(Άρη Βελουχιώτης, Λόγος στη Λαμία)
Κ.Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου