Στήνουν σκηνικό έντασης... Η οργάνωση του Λαού είναι επιτακτική ανάγκη!

Πηγή: rednotebook.gr


Μια επίθεση που πρέπει να προβληματίσει

Το αίτημα για πάση θυσία «ανοιχτά» πανεπιστήμια οπλίζει το χέρι θρασύδειλων και δημιουργεί σοβαρό προβληματισμό

Στις 16 Σεπτεμβρίου,  περίπου στις 4 τα ξημερώματα, ομάδα 35-40 κρανοφόρων, οπλισμένων με αλυσίδες, ρόπαλα, πέτρες και άλλα αντικείμενα, εξαπέλυσε μια δολοφονική επίθεση κατά των φοιτητών της Σχολής Μηχανικών Μεταλλείων-Μεταλλουργών, οι οποίοι περιφρουρούσαν το υπό κατάληψη κτίριο της Σχολής, στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου. Η επίθεση είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό αρκετών φοιτητών που βρίσκονταν εκείνη την ώρα στο χώρο, ενώ τέσσερις από αυτούς μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο.

Το συμβάν είχε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που παραπέμπουν σε πρακτικές άλλων εποχών. Ήταν μια καλά οργανωμένη επίθεση διάρκειας περίπου μισής ώρας, είναι  δε θέμα τύχης και μόνο που δεν υπήρξαν σοβαρότεροι τραυματισμοί ή κάτι ακόμη χειρότερο. Είναι επίσης σαφές ότι η επίθεση δεν αποσκοπούσε απλά και μόνο στον εκφοβισμό των φοιτητών. Υπάρχουν αναφορές φοιτητών για προσπάθεια εμπρησμού του κτιρίου, καθώς και οχημάτων που βρίσκονταν εκεί. Με άλλα λόγια, οι κρανοφόροι ήθελαν να δώσουν έκταση στο θέμα.

Το γεγονός ότι το συμβάν έλαβε χώρα μια μέρα μετά από επερώτηση προς τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη, για το τι προτίθεται να κάνει με τις καταλήψεις, αν μη τι άλλο προβληματίζει ιδιαίτερα. Ιδιαίτερα πρέπει να προβληματιστούν τα μεγάλα συγκροτήματα του τύπου –ιδιαίτερα αυτό του κ. Αλαφούζου–, τα οποία, με τις συνεχείς επικλήσεις τους για πάση θυσία «ανοιχτά» πανεπιστήμια, ρίχνουν ασυλλόγιστα λάδι στη φωτιά. Πρέπει να τους θυμίσει κανείς ότι το χέρι του ανθρώπου που προσπάθησε να δολοφονήσει τον Απρίλη του ’68 τον ηγέτη του γερμανικού φοιτητικού κινήματος Ρούντι Ντούτσκε το όπλισε το συγκρότημα Σπρίγκερ (Springer). Αν σε κάποιους φαίνεται άστοχη ή υπερβολική η αναλογία, ας σκεφτούν ότι στις σελίδες και τις εκπομπές των ίδιων συγκροτημάτων πληθαίνουν ανησυχητικά, τελευταία, οι φωνές που θέτουν απροσχημάτιστα ζήτημα νομιμότητας για τα κόμματα της αριστεράς, θέτοντας τον πήχυ εκεί που ως τώρα δεν τόλμησαν να τον βάλουν ούτε οι πλέον φανατικοί πολέμιοί τους.

Η Σύγκλητος του ΕΜΠ συζήτησε το θέμα και καταδίκασε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τη δολοφονική επίθεση. Η ίδια επιβεβαίωσε τη στήριξή της στους ειρηνικούς, συλλογικούς αγώνες των φοιτητών για ένα καλύτερο Δημόσιο και Δημοκρατικό Πανεπιστήμιο. Επεσήμανε δε ότι για τη σημερινή κατάσταση στα Πανεπιστήμια η ευθύνη βρίσκεται στην ψήφιση ενός νόμου που βρίσκει  πλήρως αντίθετη την πανεπιστημιακή κοινότητα, όπως αυτή έχει εκφραστεί μέσα από τις αποφάσεις των Συγκλήτων και άλλων συλλογικών οργάνων και τις Συνόδους των Πρυτάνεων.

Αυτό θα μπορούσε να είναι και το «επιμύθιο» του κατά τα άλλα αποτρόπαιου περιστατικού: η αντίθεση της πανεπιστημιακής κοινότητας στο νόμο Διαμαντοπούλου-Γεωργιάδη δεν θα μπορέσει να καμφθεί ούτε από το  επικοινωνιακό «πυρ ομαδόν» των συγκροτημάτων ούτε από επιθέσεις σαν αυτή στην Πολυτεχνειούπολη.