Δεν θέλω τα λεφτά τους! Την πατρίδα μου θέλω!

του Γιώργου Χαραλαμπίδη

Εγώ δεν θέλω τις Γερμανικές αποζημιώσεις…

Εγώ δεν θέλω τις Γερμανικές αποζημιώσεις!

Μπορεί να μην συμφωνείτε μαζί μου, αλλά σύμφωνα με το σύνταγμα δικαιούμαι να έχω και να εκφράζω την άποψή μου!

Και σύμφωνα με την ιδιότητα ενός ανθρώπου που προσπαθεί να σκέφτεται, θα ήθελα να την τεκμηριώσω.

Τι αντιπροσωπεύουν αλήθεια αυτά τα χρήματα;

Θα με βοηθήσουν να ξεχάσω τους νεκρούς του πολέμου;

Θα με κάνουν να σκεφτώ ότι ο πόλεμος των Γερμανών ενάντια στην Ελλάδα ήταν ένας δικαιολογημένος πόλεμος και όχι μια άνανδρη και απρόκλητη επίθεση εναντίον ενός κράτους που ούτε στο ελάχιστο απειλούσε την Γερμανία;

Θα με βοηθήσουν να πιστέψω ότι οι εκτελέσεις ήταν δικαιολογημένες;.......

Ότι η πείνα και οι στερήσεις που επιβλήθηκαν στους πατέρες και τους παππούδες μας δεν ήταν αποτέλεσμα της Γερμανικής κατοχής, αλλά «κακή συγκυρία»;

Ότι όταν έφυγαν από την χώρα μου άφησαν πίσω τους στάχτες;

Ότι όσο ήταν εδώ καταλήστευσαν μνημεία, μουσεία, δημόσια και ιδιωτικές περιουσίες;

Οι διηγήσεις των παλιότερων αντηχούν ακόμη στ’ αυτιά μου. Ήταν τέτοια η αγριότητα και η σκληρότητα των κατακτητών, που ακόμη και μετά από σαράντα χρόνια, αυτοί που τα έζησαν, ριγούσαν στην ανάμνηση και πολλές φορές αναλύονταν σε λυγμούς. 

Σκέπτομαι πόσο ανάγκασε ο πόλεμος αυτός την Ελλάδα να οπισθοδρομήσει.

Καταστράφηκαν όλες οι υποδομές.

Επειδή ήταν κρύοι χειμώνες, σύμφωνα με διηγήσεις του πατέρα μου, τα βουνά γύρω αποψιλώθηκαν από κάθε βλάστηση, μήπως και ζεσταθούν λίγο.

Εξοντώθηκε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού, το πιο ικανό, το πιο ζωντανό.

Χρόνια μετά εμπεδώθηκε στον πληθυσμό της χώρας η ζητιανιά (αμερικανική βοήθεια) και το ρουσφέτι (άμα είχες γνωστό στα συσσίτια, έπαιρνες διπλή μερίδα). Η μετανάστευση συμπλήρωσε την καταστροφή του πολέμου!

Η γενιά του πολέμου, παιδιά που σταμάτησαν το σχολείο με λίγες τάξεις δημοτικού ή γυμνασίου, προσπάθησαν να αναστήσουν τη χώρα με γνώση λειψή.

Βέβαια συνειδητοποιώ ότι όλα αυτά είναι μέρος γενικότερου σχεδίου που έχει στόχο την εδραίωση της ολιγαρχίας, την σκλαβοποίηση πληθυσμών, τον θάνατο του Λόγου, την θεοποίηση του Χρήματος.

Αν η Γερμανία δεχόταν να ενδώσει σε όλες τις απαιτήσεις της Ελλάδος, ποιος θα έπαιρνε αυτά τα χρήματα;

Η κυβέρνηση των μνημονίων;

Τότε ξέρετε που θα καταλήξουν!

Γιατί λοιπόν να τα «πάρουμε»;

Έχουν οι λαοί ευθύνη;

Όταν έχουν ξεκινήσει τρεις παγκόσμιοι πόλεμοι απ’ τον ίδιο λαό τι λέτε; Πρόκειται για σύμπτωση;

Δεν θεωρώ το ίδιο υπεύθυνους όλους τους Γερμανούς. Δεν θέλω να ενοχοποιήσω ογδόντα εκατομμύρια ανθρώπους. Αλλά δεν θέλω ογδόντα εκατομμύρια άνθρωποι να γίνονται το μέσον για να εξευτελίζονται τα δέκα εκατομμύρια των συμπατριωτών μου. Να οδηγούνται στην απόγνωση και στον θάνατο. Αν το ιδανικό τους είναι η Δημοκρατία, οφείλουν να κρατήσουν την κυβέρνηση τους σε δημοκρατικά πλαίσια. Αν όχι ας θυμηθούν τι τους κόστισε ο πόλεμος που εξαπόλυσε ο Χίτλερ. Η κατάληξη του πολέμου που ξεκίνησε θα είναι χειρότερη. Η αλήθεια δεν πεθαίνει! Περιμένει να τελειώσουν τα ψέματα κι ύστερα είναι εκεί. Σκληρή κι αδήριτη. Αλλά αλήθεια!

Οι Έλληνες δεν έχουν ευθύνη;

Ποιους εννοείτε Έλληνες; Τον Μήτσο και τον Κώτσο που μόχθησαν να σπουδάσουν τα παιδιά τους γιατί μέσα στην αμάθειά τους ήξεραν ενδόμυχα ότι η γνώση είναι κεφάλαιο; Ή τους πολιτικούς και τους εγκάθετους της κυβέρνησης που αντί να χρησιμοποιήσουν αυτό το κεφάλαιο για να κρατήσουν το πετρέλαιο και όλους τους φυσικούς πόρους της χώρας για τους Έλληνες, έστειλαν τους μορφωμένους μετανάστες ή τους εκτέλεσαν σαν τον Μπελογιάννη και τον Μπάτση; Αυτούς που τρώνε τα σωθικά της χώρας σε συνεργασία με τους αντίστοιχους της Γερμανίας; Αυτούς που έχουν στη συνείδησή τους τόσο αίμα όσο και οι ναζί του Χίτλερ; 

Δεν έχω αυταπάτες!

Μαίνεται πόλεμος ανάμεσα στο Λόγο της Αλήθειας και το Χρήμα της Βίας της Απάτης. Τελικά θα νικήσει ο Λόγος. Μέχρι τότε ίσως να χαθούν πολλές μάχες! Ίσως να χυθεί πολύ αίμα! Αλλά δεν είναι το πεπρωμένο του ανθρώπου να προσκυνά το θεό χρήμα! Πολύ περισσότερο του Έλληνα!

Εγώ δεν θέλω τις Γερμανικές αποζημιώσεις!

Γιατί σκοπός αυτών που τις βγάλανε τώρα στην επιφάνεια, είναι να αλλοιώσουν το συναίσθημα του Έλληνα, να τον αποστασιοποιήσουν από την ορθή πίστη στον Άνθρωπο και το Πνεύμα, για να διαφανεί ότι οι λύσεις πάντα δίνονται από το Χρήμα.

Γιατί αν ποτέ δοθούν αυτά τα χρήματα έχουν πολλαπλά αφαιρεθεί από τον ιδρώτα και τον κόπο του Έλληνα και από την πατρογονική του κληρονομιά.

Γιατί είναι μια θεατρική κίνηση που προσπαθεί να τον αποκοιμίσει ώστε να ξεχάσει την έλλειψη Δημοκρατίας, την έλλειψη Δικαιοσύνης, την έλλειψη Διαλόγου, να αποδεχθεί την σκλαβιά του και να προσυπογράψει και την σκλαβιά των παιδιών του.

Έτσι με σεβασμό στη μνήμη των νεκρών μας και των σκελετωμένων από την πείνα παιδιών της κατοχής, θέλω να φωνάξω με όλη μου τη δύναμη:

Δεν θέλω τα λεφτά τους! Την πατρίδα μου θέλω! Και θα την υπερασπιστώ μέχρις εσχάτων!