Λεωνίδας Βατικιώτης : «Σεμνό» το γερμανικό πάντσερ απέναντι στον αμερικάνικο αϊτό

του Λεωνίδα Βατικιώτη

από τα "Επίκαιρα"

Θυμηθείτε την απύθμενη αλαζονεία με την οποία αντιμετώπισε το Βερολίνο όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά όλες τις χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας από το 2010 όταν ξεκίνησαν να βυθίζονται στην κρίση χρέους. Την άκαμπτη γραμμή που υιοθέτησαν, και υπηρέτησαν με αξιοθαύμαστη συνέπεια, Μέρκελ, Σόιμπλε και άλλοι όταν έπρεπε να διαπραγματευτούν τους όρους για τα δάνεια, δηλαδή την πολιτική εξοντωτικής λιτότητας, και το καθεστώς περιορισμένης κυριαρχίας που επέβαλλαν από την Ελλάδα μέχρι και την Κύπρο, μέσω των γκαουλάιτερ της Τασκ Φορσ και τόσες άλλες ταπεινωτικές διαδικασίες, που ως αποτέλεσμα είχαν η γερμανική σφραγίδα να χαραχτεί πιο βαθιά, πιο ανεξίτηλα στο σώμα της Ευρωζώνης. Και συγκρίνετε αυτή την γραμμή με την πολιτική που ακολουθεί η Γερμανία απέναντι στις ΗΠΑ, με αφορμή τις αποκαλύψεις του ήρωα Έντουαρντ Σνόουντεν από τα αρχεία της αμερικάνικης υπηρεσίας πληροφοριών, NSA. Τότε, θα δείτε την αγέρωχη Γερμανία που από την μια κατασπαράσσει ανηλεώς τα “γουρούνια” του...

Νότου, να συμπεριφέρεται σαν κότα απέναντι στον γερμανικό αϊτό. Εθελοδουλεία, υποχωρητικότητα, σχεδόν πλήρης προσαρμογή και μια ανεκτικότητα που μέχρι τώρα είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε μόνο απέναντι στην Τρόικα από τις κυβερνήσεις των χωρών που στενάζουν κάτω από την γερμανική μπότα του Μνημονίων!

Όλα αυτά φυσικά, με βάση το (αλάνθαστο) κριτήριο της πράξης, τα συγκεκριμένα δηλαδή μέτρα που σκοπεύει να λάβει ή έχει αποφασίσει να λάβει το Τέταρτο Ράιχ απέναντι στις ΗΠΑ, αφότου αποκαλύφθηκε ότι οι αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες παρακολουθούν το κινητό τηλέφωνο ακόμη και της Άνγκελα Μέρκελ. Γνωρίσουν επομένως όχι μόνο τι συζητάει για την επόμενη σύνοδο κορυφής της ΕΕ, την εμπορική πολιτική απέναντι στην Κίνα και τις προθέσεις της για τον ορυκτό πλούτο της Ελλάδας και της Κύπρου αλλά ακόμη και τα πιο προσωπικά της ζητήματα. Θέματα που στον θαυμαστό κόσμο των μυστικών υπηρεσιών έχουν πολλές φορές τεράστια αξία, σχεδόν πάντα διαπραγματευτική...

Η αλήθεια είναι πως πριν το Βερολίνο οριστικοποιήσει την απόφασή του να κάνει επίδειξη δουλικότητας απέναντι στην Ουάσινγκτον κι η οποία αποδόθηκε με την δέουσα διακριτικότητα από το περιοδικό Σπίγκελ με τον τίτλο “Η πραγματιστική προσέγγιση της Μέρκελ απέναντι στο σκάνδαλο της NSA” προηγήθηκαν πολλά και φιλόδοξα σχέδια και απειλητικές δηλώσεις που γρήγορα όμως αποδείχθηκαν λεονταρισμοί.

Στο κενό τα σχέδια κυρώσεων

Η πρώτη σκέψη για μέτρα που θα “πονέσουν” τις ΗΠΑ προέβλεπε οικονομικές κυρώσεις. Ξεδιπλώνοντας όμως το σχέδιο, προβλέποντας δηλαδή τις επόμενες κινήσεις, δεν χρειάζονταν και βαθιές γνώσεις για να γίνει αντιληπτό ότι ακόμη και σε ένα μίνι εμπορικό πόλεμο μεταξύ Γερμανίας και ΗΠΑ, σε τελική ανάλυση, χαμένη θα έβγαινε η χώρα που στηρίζει την οικονομική της ευρωστία στις εμπορικές εξαγωγές κι ένα δυσθεώρητο πλεόνασμα (αυτή είναι η Γερμανία), ενώ κερδισμένη θα έβγαινε η χώρα που έχει την μεγάλη εσωτερική αγορά και αποτελεί στόχο των εξαγωγικών χωρών (αυτές είναι οι ΗΠΑ). Εν ολίγοις οι εμπορικές κυρώσεις, αν θα είναι ουσιαστικές κι όχι ένα κοινά συνομολογημένο παιχνίδι εντυπώσεων, αργά ή γρήγορα θα γυρίσουν μπούμερανγκ στη Γερμανία. Η προτεραιότητα που δίνει η Γερμανία στην οικονομία είναι τόσο απόλυτη ώστε έγκαιρα αποκλείστηκαν κι άλλα εναλλακτικά σχέδια κυρώσεων που αναφέρονταν στο ίδιο πεδίο, όπως για παράδειγμα η επιβράδυνση των συνομιλιών που διεξάγονται για την άρση των υφιστάμενων εμποδίων στις ευρω-αμερικάνικες εμπορικές σχέσεις.

Μοιραία έτσι, αφού για λόγους “υψίστου” εθνικού συμφέροντος δεν ευδοκίμησαν οι προτάσεις για οικονομικές κυρώσεις στις ΗΠΑ, η συζήτηση οδηγήθηκε στο πιο ευνοϊκό για τις ΗΠΑ έδαφος, το εύρος δράσης των μυστικών υπηρεσιών, δηλαδή το περιεχόμενο της λίστας παρακολουθήσεων. Το συγκεκριμένο γήπεδο για τις ΗΠΑ είναι κάτι παραπάνω από φιλικό, λόγω του ότι διαμορφώθηκε αποκλειστικά και μόνο από τις ίδιες την επομένη της 11ης Σεπτεμβρίου. Είναι ενδεικτικό ότι η προεδρική εντολή την οποία επικαλούνται ακόμη και τώρα οι αμερικανικές υπηρεσίες για την παγίδευση των τηλεφώνων ξένων ηγετών έχει την υπογραφή του Τζορτζ Μπους. Οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανίας, απέρριψαν στην αρχή το αυταρχικό καθεστώς επιτηρήσεων και ασυδοσίας των μυστικών υπηρεσιών που πρόκριναν οι ΗΠΑ, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την διαφωνία ή την μή-κάλυψη απέναντι στις απαγωγές της “Air-CIA”, μέχρι που τελικά, βήμα – βήμα, το αποδέχτηκαν υπό το φόβο των απειλών που δέχονταν στο έδαφός τους πια. Ανέφερε χαρακτηριστικά το γερμανικό Σπίγκελ στις 4 Νοέμβρη: “Η αμερικάνικη εθνική υπηρεσία πληροφοριών NSA προμηθεύει την γερμανική BND με μια συνεχή ροή πληροφοριών για κρίσιμα θέματα όπως το Πακιστάν κι η Βόρεια Αφρική. Αυτές οι πληροφορίες αφορούν σε θέματα όπλων και εμπορίου ναρκωτικών, οργανωμένου εγκλήματος στη Ρωσία και παράνομης μετανάστευσης από περιοχές όπως τα Βαλκάνια. Το 2012, η NSA προμήθευσε την BND (γερμανική υπηρεσία πληροφοριών που ασχολείται με το εξωετρικό) με 750 τέτοιες εκθέσεις. Κατά τη διάρκεια του ίδιου χρόνου, οι γερμανικές μυστικές υπηρεσίες παρέλαβαν 4.538 “πακέτα” πληροφοριών από την CIA, μαζί με 2.169 από την Κεντρική Διοίκηση του αμερικάνικου στρατού και 519 από την DIA (υπηρεσία πληροφοριών του στρατού). Ευγνώμων απέναντι στις αμερικάνικες υπηρεσίες πληροφοριών για κάθε bit πληροφορίας που λαμβάνει είναι και η BFV (όπως αποκαλείται η γερμανική εγχώρια υπηρεσία πληροφοριών)”, συνεχίζει το γερμανικό περιοδικό.

Μέχρι κι οι Άγγλοι τους παρακολουθούν

Σε αυτό το πλαίσιο, είναι εντελώς αναμενόμενο η Γερμανία να αποδέχεται την μια ταπείνωση μετά την άλλη. Όπως συνέβη για παράδειγμα με την αποκάλυψη της βρετανικής εφημερίδας Ιντιπέντεντ ότι όχι μόνο οι Αμερικάνοι, αλλά και οι Άγγλοι χρησιμοποιούν την πρεσβεία τους στο Βερολίνο, που απέχει λίγες εκατοντάδες μέτρα από την έδρα της γερμανικής κυβέρνησης, για κατασκοπευτικές δραστηριότητες. Το υλικό δε που συγκεντρώνεται εύκολα συνάγεται ότι καταλήγει κι αυτό στα χέρια των Αμερικάνων, ως αποτέλεσμα της αγαστής συνεργασίας που υφίσταται μεταξύ των κατασκοπευτικών υπηρεσιών των μεγαλύτερων αγγλόφωνων χωρών: ΗΠΑ, Αγγλίας, Καναδά, Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας. Η ελεύθερη ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ τους αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της άτυπης συμφωνίας που έχουν συνάψει κι είναι γνωστή ως “πέντε μάτια”. Το αντίτιμο βέβαια που πληρώνουν οι τέσσερις μικρές χώρες για την ασυλία που απολαμβάνουν από το πρόγραμμα παρακολουθήσεων των ΗΠΑ, τουλάχιστον στα λόγια, είναι η μετατροπή τους σε κράτη βαθιά υποτελή απέναντι σε κάθε επιλογή της Ουάσινγκτον: από πολεμικές περιπέτειες μέχρι τις ψηφοφορίες του ΟΗΕ.

Ανάλογη πολιτική ταπείνωσης ακολουθούν οι ΗΠΑ κι απέναντι στην Γερμανία, τώρα, όπως φαίνεται από την απροθυμία τους να δεχτούν να υπογράψουν ακόμη και μια συμφωνία “μη παρακολουθήσεων” των ηγετών των δύο χωρών που πρότειναν οι Γερμανοί έτσι ώστε να μπει ένα όριο στην κατασκοπεία σε βάρος της Μέρκελ. Ανερυθρίαστα η Αμερικάνικη πλευρά αντέτεινε ότι έτσι θα δημιουργηθεί ένα προηγούμενο το οποίο μπορούν να το ζητήσουν κι άλλες χώρες, στο μέλλον. Η απάντησή της Ουάσινγκτον δηλαδή ήταν πως μια τέτοια συμφωνία θέτει σε κίνδυνο το πρόγραμμα κατασκοπίας όλων των άλλων πολιτικών ηγετών...

Η απίστευτη υποχωρητικότητα του Βερολίνου απέναντι στην πρωτοφανή απειλή που συνιστά για τις δημοκρατικές ελευθερίες όλων των ανθρώπων η αμερικάνικη παντοδυναμία, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι θέτει ένα φραγμό στις επεκτατικές φιλοδοξίες που έχει η οικονομική ατμομηχανή της Ευρώπης, καθώς οι αμερικάνικες εταιρείες θα μαθαίνουν από πρώτο χέρι τα πιο καλά κρυμμένα μυστικά των Ευρωπαίων ανταγωνιστών τους. Έτσι, δεν προκαλεί καμία έκπληξη ότι όσο περισσότερο σκύβει η Γερμανία μπροστά στον Αμερικάνο Μεγάλο Αδελφό, τόσο θα κάνει επίδειξη δύναμης απέναντι στα “γουρούνια” της περιφέρειας.