Η απαίτηση για επιστροφή σε εθνικό νόμισμα τώρα και στην Ιταλία!Beppe Grillo: "Επιστροφή στην λίρα, είναι ο μοναδικός τρόπος για να δούμε φως"

Χτεσινή ανάρτηση από το επίσημο blog του Beppe Grillo. Πλέον μιλά ανοιχτά και χωρίς περιστροφές για την αναγκαιότητα εξόδου της Ιταλίας από το ευρώ και την ευρωζώνη. Μιλά για τα πλεονεκτήματα που είχε η ιταλική οικονομία στα χρόνια του εθνικού τους νομίσματος, της λίρας.

Ακολουθεί η σελίδα όπου βρίσκεται ολόκληρο το ιταλικό κείμενο, το οποίο σας παραθέτω σε μετάφραση.

Γιώτα Ζάμπρα

Τομέας Διεθνών Σχέσεων του ΕΠΑΜ

http://www.fanpage.it/beppe-grillo-tornare-alla-lira-e-l-unico-modo-per-vedere-la-luce/

Beppe Grillo: "Επιστροφή στην λίρα, είναι ο μοναδικός τρόπος για να δούμε φως"

Ο πολιτικός αρχηγός του Κινήματος 5 Αστέρια αναλύει την σημερινή οικονομική κατάσταση κι εξηγεί: "σήμερα ή πρόκειται να αποφασίσουμε αν θα...

αναδιαρθρωθεί το χρέος παραμένοντας στο ευρώ ή θα γυρίσουμε στην λίρα. Μόνο έτσι η Ιταλία θα ξαναδεί το φως της".Δεν θα παραλείψουμε να συζητήσουμε το νέο post του Beppe Grillo που αφιερώνεται στο θέμα της οικονομικής και δομικής κρίσης στην οποία περιέρχεται η Χώρα. Ο πολιτικός αρχηγός του Κινήματος 5 Αστέρια, πράγματι, σε ένα άρθρο με τον τίτλο “Ο Διάβολος φοράει .. Μέρκελ”, αναλύει τα πιθανά σενάρια της κρίσης της Χώρας μας, κάνοντας έναν παραλληλισμό με την κατάσταση του 1992, όταν ο Amato ανακοίνωνε την υποτίμηση της λίρας. 

  

Σύμφωνα με τον Γκρίλλο  από εκείνη την εμπειρία πρέπει να διδαχτούμε και να αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος: “Διότι μας το ζητούσε η Ευρώπη του ευρωπαΐκού νομισματικού συστήματος στην οποία μπήκαμε το 1978 και που δεθήκαμε χειροπόδαρα με μία αυστηρή κι επιζήμια ισοτιμία που μας έκανε να παραιτηθούμε από τo εργαλείο της υποτίμησης. Τίποτε διαφορετικό σε σχέση με σήμερα”. 

Η σημερινή κατάσταση, πράγματι, χαρακτηρίζεται από την χρέωση σε “ξένο νόμισμα (τέτοιου είδους είναι το Ευρώ γιατί μας έκανε να παραιτηθούμε από την νομισματική μας κυριαρχία) μην μπορώντας να χρησιμοποιήσουμε αυτό το εργαλείο” και από την αδυναμία μας να πληρώνουμε τα επιτόκια δανεισμού. 

Έτσι σήμερα, όπως τότε θα είναι η αγορά που θα μας επιβάλλει μια απόφαση: όπως τότε επρόκειτο να εγκαταλείψουμε την κοινή νομισματική πολιτική και να υποτιμήσουμε, σήμερα θα πρεπει να αποφασίσουμε εάν θα αναδιαρθρώσουμε το χρέος παραμένοντας στο ευρώ ή επιστρέφοντας στην λίρα”. 

Μια επιλογή που τελικά δεν θα ήταν καθόλου ηχηρή, διότι “η Ιστορία είναι γεμάτη από εισόδους κι εξόδους Χωρών από κοινές νομισματικές ζώνες”.

 Αντιθέτως, συμπεραίνει ο Γκρίλλο, η ιταλική πολιτική ηγεσία “επιρρεπής στα θελήματα της Γερμανίας επέτρεψε στο να γίνει προτεραιότητα η εποπτεία του ιδιωτικού και δημοσίου χρέους μας που κετέχεται από το εξωτερικό (σε σημαντικό βαθμό προκαλούμενο από τον παραλογο μηχανισμό του Ευρώ και από το ευρωπαικό νομισματικό σύστημα)''

 ''Η ιταλική πολιτική ηγεσία πούλησε την ψυχή της στον Τεύτονα διάβολο με αντάλλαγμα την επιβίωσή της εις βάρος της κοινωνίας στην οποία φόρτωσε λιτότητα και αποπληθωρισμό”.