“Ανήκομεν εις την δύσιν” (ιδιοκτησιακά όμως...)

Πηγή: Αριστερή Διέξοδος

Τώρα ήρθε μάλλον η στιγμή να καταλάβουμε τι εννοούσε ο μέγας εθνάρχης (εδώ γελάμε...) Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν είπε το μεγαλόστομο “ανήκομεν εις την δύσιν”.

Κάποιοι νόμισαν ότι “ανήκομεν εις την δύσιν” οικονομικά και αναπτυξιακά, ότι και εμείς δηλαδή προχωράμε στο μεγάλο δρόμο της εκβιομηχάνισης. Δεν καταλαβαίνουμε γιατί η τότε "ανατολή" (η σοβιετική ένωση πρώτα και κύρια δηλαδή) δεν είχε βιομηχανία αλλά ας προσπεράσουμε αυτό το ζήτημα για την ώρα. Κάποιοι το νόμισαν αλλά σήμερα μάλλον αυτή η άποψη διαψεύδεται...

Κάποιοι άλλοι νόμισαν ότι “ανήκομεν εις την δύσιν” πολιτισμικά και ιδεολογικά, ότι οι μεγάλες αρχές του διαφωτισμού και της ελευθερίας του ατόμου διαπερνούν πλέον την κοινωνία μας. Και εδώ έχουμε ένα θεματάκι με το πως η “δύση” έχει τσακίσει τις αρχές του διαφωτισμού και τις έχει αντικαταστήσει με τον κανόνα του κέρδους ο οποίος αν το απαιτεί υπερσκελίζει όλες τις άλλες αρχές. Επίσης πάλι δεν καταλαβαίνουμε γιατί η τότε “ανατολή” (και πάλι η σοβιετική ένωση) δεν διαπερνούνταν και δεν προχωρούσε αυτές τις αρχές δίνοντας τους μια πανκοινωνική διάσταση συλλογικής προκοπής αλλά και πάλι για την ώρα ας το ξεπεράσουμε αυτό το ζήτημα. Μπορεί επίσης κάποιοι να πίστεψαν ότι δύση σημαίνει δημοκρατία αλλά και αυτή η εποχή πέρασε: φτάσαμε να έχουμε πρωθυπουργό που δεν εκλέξαμε και τρικομματική κυβέρνηση χωρίς ούτε 50%. Σε κάθε περίπτωση στη χώρα μας ούτε ελευθερία υπάρχει σήμερα, ούτε δημοκρατία, ούτε και πολύς διαφωτισμός παίζει αν δούμε πως καταστρέφεται το εκπαιδευτικό σύστημα.

Κάποιοι ίσως νόμισαν ότι “ανήκομεν εις την δύσιν” υπό την έννοια των μεγάλων κατακτήσεων του εργατικού κινήματος. Αυτοί μάλλον ήταν λίγοι, είχαν κολλήματα (και όχι υγιή κριτική που ορθά ασκούνταν) στην “ανατολή” και είχανε και την ψευδαίσθηση ότι το μεταπολεμικό κοινωνικό συμβόλαιο που οικοδομήθηκε με αγώνες και αίμα των εργαζομένων θα ήταν διαρκές δώρο του καπιταλισμού. Ας μην σχολιάσουμε το που βρισκόμαστε σήμερα εμείς αλλά και γενικά που πάνε ακόμα και τα ευρωπαικά κράτη σε αυτό το ζήτημα παρά τις μεγαλειώδεις αντιστάσεις του κινήματος. Εν μέσω κρίσης, οι bankers, οι βιομήχανοι και το πολιτικό τους προσωπικό κάνουν φουλ επίθεση σε κάθε κεκτημένο. Είναι γνωστό: τα βαμπίρ θέλουν αίμα.

Τώρα κάποιοι άλλοι μπορεί να νόμισαν ότι “ανήκομεν εις την δύσιν” υπό την έννοια ότι είμαστε και εμείς εξίσου ισχυροί με τα άλλα μεγάλα δυτικά κράτη. Ε και κάπου εδώ τελειώνει η ψυχαιδέλεια.

Κάποιοι μπορεί να νόμισαν ότι άλλο αλλά μια πλήρης λίστα των ψευδαισθήσεων δεν χρειάζεται.

Λοιπόν τέρμα τα ψέμματα. Το “ανήκομεν εις την δύσιν” είχε και έχει άλλο νόημα: ιδιοκτησιακό. Η χώρα και ο πλούτος της “ανήκει στη δύση”. Αν μας ανήκει κάτι, το κάνουμε ό,τι θέλουμε, του παίρνουμε ό,τι θέλουμε, το πουλάμε όσο θέλουμε και το καταστρέφουμε άμα θέλουμε. Αυτό ήθελε να πει ο μέγας εθνάρχης (ξανά γελάμε...). Δεν το κατάφερε “με μιας” διότι κάποιοι από κάτω φωνάζανε ότι “ο λαός είναι αφέντης στον τόπο του” αλλά σήμερα οι συνεχιστές και τιμητές του προχωράνε το έργο εκτελώντας τις πιο αποτρόπαιες πράξεις του. Χαλκιδική, νησιά, δημόσιες επιχειρήσεις, φυσικό άεριο, πιθανά πετρέλαια κ.ο.κ. Ξεπουλιούνται στους “δυτικούς” ή καλύτερα σε μια χούφτα επιχειρήσεων και τραπεζών με έδρα τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά κέντρα του δυτικού κόσμου. Η πιο σημαντική παραγωγική δύναμη, ο άνθρωπος ξεπουλιέται στη χώρα μας για μια χούφτα ευρώ ή απευθείας έξω.

Αυτό ήταν το “ανήκομεν εις την δύσιν”. Όχι και τόσο καλό τελικά. Γιατί πρέπει να ανήκουμε κάπου με αυτή την έννοια; Γιατί αναζητούμε πλάτες στους κλέφτες και όχι φιλίες με άλλους λαούς που αγωνίζονται; Γιατί να ανήκουμε στη δύση αντί να ανήκουμε σε εμάς συλλογικά ανοίγοντας παράλληλα ένα πλέγμα συμμαχιών με όλα τα κινήματα και τους λαούς του κόσμου και πρώτα και κύρια με αυτούς που σήμερα κρατούν μπροστά ξανά το λάβαρο του αγώνα όπως ο λαός της Βενεζουέλας και όχι μόνο;

Εξήγηση φυσικά υπάρχει: μας κάνουν να ανήκουμε αυτοί που μας κυβερνούν και εξουσιάζουν ευρύτερα. Αυτούς τους συμφέρει: παίρνουν κόπο δεκαετιών (πχ. Για να φτιαχτεί ο ΟΤΕ ή η ΔΕΗ και πολλά άλλα) ή αποτέλεσμα της φύσης μετά από χιλιάδες χρόνια (πχ. Χρυσός) και... το ξεπουλούν σε ξένους ενώ βάζουν και αυτοί κάτι στην τσέπη.

Δεν γίνεται όμως για μια ψευδαίσθηση να παραδίδουμε τα πάντα. Και αν αυτά τα "οράματα" κάποτε έπειθαν σήμερα ήρθε η ώρα της αλήθειας και του λογαριασμού. Το συμπέρασμα είναι ένα: δεκαετίες αυτός ο τόπος ξεπουλιέται με μόνες πρόσφατες εξαιρέσεις την εποποιεία του ΕΑΜ και τον αγώνα του ΔΣΕ καθώς και πιο πρόσφατες λαμπρές στιγμές του εργατικού κινήματος.

Είναι όμως σήμερα μια καλή στιγμή το “λαική κυριαρχία – εθνική ανεξαρτησία” να πάει πάνω από ψεύτικα συνθήματα όπως η ατάκα αυτή του Καραμανλή ή το “ισχυρή Ελλάδα” του Σημίτη (εδώ γελάμε πάρα πολύ...). Καλή η μούφα, καλά τα ενιαία νομίσματα, καλοί και οι ντοπαρισμένοι ολυμπιακοί και όλα τα άλλα δήθεν οράματα αλλά ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε την αλήθεια και την πραγματικότητα: αν δεν ξεκόψουμε από τους αφέντες της δύσης και ειδικότητα της Ευρωζώνης προκοπή δεν θα δούμε. Καρκίνο από την εξόρυξη Χρυσού θα έχουμε και έλλειψη αντικαρκινικών φαρμάκων λόγω της ευρύτερης ύφεσης. 

Κ.Α.