"Πιτσιρίκος": Are you ready for love? Oh baby, ready for love?

 

Φίλε Πιτσιρίκο,

Μέρες σπουδαίες ξημερώνουν και δύσκολες. Μετά τις τρεις πρώτες μέρες της χαράς και της αποκατάστασης της χαμένης αξιοπρέπειας ενός ταπεινωμένου λαού, έρχονται γοργά οι μέρες του αγώνα. Χρησιμοποιώντας μονάχα την λογική, θα προσπαθήσω να θίξω κάποιες καταστάσεις και ενδεχόμενα, κινδύνους για τους οποίους πρέπει να προετοιμαστούμε από τώρα, προκειμένου να μην μας πιάσουν -ξανά- στο ύπνοι οι εχθροί μας. Ξεκινώ:

1] Από όσα αντιλαμβάνομαι εγώ, οι Ευρωπαίοι και οι αντιδημοκρατικοί μηχανισμοί που λειτουργούν την φυλακή που ακούει στο περίεργο όνομα «Ευρωπαϊκή Ένωση», είναι έτοιμοι να προχωρήσουν σε κάποιο συμβιβασμό με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛΛ. Αυτό γίνεται φανερό απλά αποκωδικοποιώντας τα μηνύματα που στέλνονται όχι μόνο από την πλευρά της κυβέρνησης αλλά και από την πλευρά της παρέας των λύκων.

Το αληθινό ερώτημα όμως είναι το εξής: Τι είδους συμβιβασμό είναι διατεθειμένοι να δεχτούν;

Προσωπικά πιστεύω ότι δεν θα έχουν τελικά πρόβλημα να συμβιβαστούν – στον ένα ή στον άλλο βαθμό – στο θέμα του χρέους. Δεν έχουν όμως καμία πρόθεση να κάνουν ούτε μισό βήμα πίσω στο θέμα της λιτότητας και των λεγόμενων «μεταρρυθμίσεων». «Μεταρρυθμίσεις» στις οποίες περιλαμβάνουν την ιδιωτικοποίηση-ξεπούλημα των αγαθών του δημοσίου -από ΔΕΗ μέχρι λιμάνια και αεροδρόμια-, την πλήρη απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων, την μείωση του κόστους εργασίας [μισθός, ασφάλιση], την καταβαράθρωση των συντάξεων και τον περιορισμό των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

2] Αμέσως προκύπτει το δεύτερο ερώτημα. Τι είδους συμβιβασμό θα μπορούσε να αντέξει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ; Προσωπική μου πάλι άποψη είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να αποδεχθεί μια light συμφωνία για το χρέος αλλά δεν έχει κανένα περιθώριο –σύμφωνα με τις δεσμεύσεις του– να αποδεχτεί μέτρα διαιώνισης της σκληρής πολιτικής λιτότητας. Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης του κ.Τσίπρα είναι το minimum για το οποίο έχει δεσμευτεί προεκλογικά. Τυχόν αθέτηση των υποσχέσεων αυτών θα οδηγήσει – δικαίως – σε πτώση την κυβέρνηση αν όχι από τις αντιδράσεις του λαού -πράγμα απίθανο γιατί έχει συνηθίσει να τον προδίδουν- τότε από τις αντιδράσεις των αριστερών βουλευτών του (Λαφαζάνης και Αριστερό Ρεύμα, Κώστας Λαπαβίτσας, Βαγγέλης Διαμαντόπουλος, κλπ).

Δεν πιστεύω – το γράφω για να μην παρεξηγηθώ – ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει την κωλοτούμπα στα ζητήματα αυτά. Όμως πιστεύω πως θα βρεθεί σε πλήρες αδιέξοδο, αν οι δυνάμεις της Ευρωπαϊκής νέο-αποικιοκρατίας επιμείνουν στις θέσεις τους. Προσωπικά, δεν βρίσκω λόγο να μην το κάνουν.

3] Το τρίτο ερώτημα είναι το παρακάτω. Τι μπορεί να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αν επιμείνουν οι αποικιοκράτες στην συνέχιση των πολιτικών της σκληρής λιτότητας και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας; Τι μπορεί και τι πρέπει να κάνει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ αν δεν καταφέρει να πείσει τους δυνάστες, αν δεχθεί τον εκβιασμό της μειωμένης ρευστότητας του τραπεζικού συστήματος;

Αντικειμενικά και με όρους εθνικής επιβίωσης, μοναδική λύση είναι η αποχώρηση από την Ευρωζώνη και (αναγκαστικά) την ΕΕ.

Σε αντίθεση με αυτούς που τρέμουν μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο, εγώ θεωρώ μια τέτοια εξέλιξη σωτήρια και πράξη για την οποία θα μας ευγνωμονούν οι επόμενες γενιές. Όμως αυτό είναι άλλο κεφάλαιο.

4] Θα μας αφήσουνε να εγκαταλείψουμε το ευρώ? Μάλλον όχι. Παρά τις περί αντιθέτου κορώνες καμία αποικιοκρατική δύναμη στην Ευρωπαϊκή ιστορία δεν άφησε τους ιθαγενείς να αποκτήσουν την (έστω και τυπική) ανεξαρτησία τους.

Ας μην έχουμε αυταπάτες μας θεωρούν όπως οι Γάλλοι την Αλγερία, οι Πορτογάλοι την Αγκόλα, οι Βρετανοί την Κύπρο. Θα κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους προκειμένου να ανατρέψουν μια Ελληνική κυβέρνηση που θα βλέπει ως μοναδική διέξοδο την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Στον σύγχρονο κόσμο υπάρχουν πολλά καθεστώτα (πχ Αίγυπτος) που η Δύση τα χαρακτηρίζει «δημοκρατικά» αν και έχουν προκύψει από την συνεργασία στρατού και πέμπτο-φαλαγγιτικών πολιτικών δυνάμεων με πρόσχημα την σωτηρία της χώρας και του λαού.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛΛ οφείλει να είναι προετοιμασμένη για όλα τα ενδεχόμενα και να δράσει προκαταβολικά πριν να είναι αργά. Ας μην στοιχηματίσουμε στα «δημοκρατικά αισθήματα αλληλεγγύης» των Ευρωπαϊκών λαών. Δεν υπάρχουνε! Κάποια στιγμή θα γράψω κάτι για την εμπειρία μου πάνω στο θέμα από την Εσπερία.

Τα όργανα έχουν πάρει θέση πάνω στην σκηνή και ο χορός από στιγμή σε στιγμή αρχίζει. Δεν φτάνει να ξέρεις τα βήματα. Δεν φτάνει να αποφεύγεις τις τρικλοποδιές. Πρέπει να είσαι έτοιμος να βάλεις κι εσύ τρικλοποδιές στους άλλους, χαμογελώντας πλατιά!

Καλή επιτυχία στην κυβέρνηση που ξεκινά την διαπραγμάτευση μέσα στην βδομάδα. Είναι η δεύτερη φορά στα τελευταία χρόνια που θα κριθεί η δημοκρατία και η λαοκρατία στην πατρίδα μας. Κανένας δισταγμός, κανένας φόβος δεν επιτρέπεται.

Φιλιά πολλά, από την Εσπερία

Ηλίας

Υ.Γ. Respect στον Κώστα Λαπαβίτσα, που παρά τις αντίθετες απόψεις από την επίσημη πολιτική της κυβέρνησης (τις οποίες και έχει δημόσια διατυπώσει), έλαβε την θέση που του αναλογεί στο μετερίζι του αγώνα. Στηρίζοντας κριτικά την κυβέρνηση. Δίπλα στον λαό, συναισθανόμενος την κρισιμότητα της εποχής. Θλιβερή η σύγκριση με τις αντιευρωπαϊκές δυνάμεις της κοινοβουλευτικής και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που μεμψιμοιρούν την κυβέρνηση από την τρίτη ημέρα της ύπαρξης της. Αριστεροί παράφωνοι ψάλτες στην λειτουργία της κυρίας Μέρκελ και του κυρίου Σόιμπλε. Κι ας ενοχλεί η διατύπωση αυτή. Κι ας πονάει.

(Αγαπητέ Ηλία, επιτέλους η Ελλάδα παίζει. Αφού, επί πέντε χρόνια, φάγαμε στη μάπα -με δική μας ευθύνη- τους ξεπουλημένους πολιτικούς των δυο κομμάτων που οδήγησαν τη χώρα στην χρεοκοπία και, κατά συνέπεια, δεν υπήρχε περίπτωση να αγωνιστούν για τη χώρα και τους πολίτες, αφού η Ευρωπαϊκή Ένωση τους κρατούσε από τα αρχίδια που δεν έχουν, τώρα υπάρχουν παίκτες και χώρος για παιχνίδι. Ελπίζω και εύχομαι να σταθούμε εμείς, οι πολίτες, στο ύψος των περιστάσεων, ώστε οι πολιτικοί να μας ακολουθήσουν. Παίζουμε σε αυτό το παιχνίδι, κι εγώ σκοπεύω να την ιδρώσω την φανέλα. Ας απολαύσουμε το παιχνίδι. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από το να παίζεις. Να είσαι καλά, Ηλία.)