Πέμπτη 30 Απριλίου 2015

Ο Έλληνας αντάρτης του Βιετνάμ: Αυτομόλησε στο Λαϊκό Στρατό και πολέμησε 12 χρόνια μέσα στη ζούγκλα


Ένας ζωντανός θρύλος του Βιετνάμ, που τιμάται σαν εθνικός ήρωας, ξετυλίγει το κουβάρι της πολυτάραχης ζωής του στο NEWS247. 
   
Ο Κώστας Σαραντίδης - Nguyen Van Lap μιλά για τα χρόνια που πολέμησε στο πλευρό των Βιετναμέζων ανταρτών και αφηγείται πώς βρέθηκε από τα Τάγματα Εργασίας των Γερμανών στη Λεγεώνα των Ξένων για να αυτομολήσει στη συνέχεια στο στρατόπεδο των Βιετμίνχ (pics & vid)
    
Η ζωή του σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1927 από φτωχή οικογένεια της Τούμπας. Μικρό παιδί, στην Κατοχή, το έσκασε από το σπίτι και τον αυταρχικό πατέρα του. "Είχε τα βάσανά του, ήμασταν φτωχοί, δούλευε όλη μέρα, αλλά παρόλα αυτά ήταν πολύ σκληρός.
             
Με έδενε στο κρεββάτι και με έδερνε με τη ζώνη. Αν δεν έφευγα θα είχα τρελαθεί" λέει στο NEWS247. O Κώστας Σαραντίδης ξέφυγε από τον βίαιο πατέρα  έπεσε όμως στα χέρια των Γερμανών που τον επιστράτευσαν στα Τάγματα Εργασίας της Κεντρικής Ευρώπης. Ήταν φθινόπωρο του '43. Σύντομα θα καταφέρει να το σκάσει κι από εκεί για να καταλήξει μετά το τέλος του πολέμου λεγεωνάριος της γαλλικής Λεγεώνας των Ξένων στην Αλγερία και κατόπιν στην Ινδοκίνα. Ούτε η Λεγεώνα όμως του ταίριαζε. Αυτομόλησε στο Απελευθερωτικό Μέτωπο Βιετμίνχ, πολέμησε με τον Λαϊκό Στρατό κι έζησε στο Βιετνάμ για είκοσι χρόνια. Κάπως έτσι, ο "Έλληνας Βιετκόνγκ" όπως πολλοί τον αποκαλούν,  έγραψε τη δική του ιστορία με μόνη πυξίδα το ένστικτό.
        
"Όλα αυτά τα χρόνια με οδήγησε το ένστικτο. Το ένστικτό μου δεν το παραβίασα ποτέ και ποτέ δεν με πρόδωσε" μου λέει. Τον συνάντησα στο Περιστέρι που ζει εδώ και χρόνια μαζί με τη Βιετναμέζα σύζυγό του, τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά τους, μία μέρα πριν φύγει για το Βιετνάμ. Εκεί τον αποκαλούν Nguyen Van Lap και τον τιμούν ως εθνικό ήρωα.
        
"Προσπαθώ να πηγαίνω μία με δύο φορές το χρόνο. Έχω άλλωστε την υπηκοότητα" εξηγεί κι αρχίζει να αφηγείται την ιστορία του.

      

Το παραμύθι της Λεγεώνας και ο ψεύτικος παράδεισος στη ζούγκλα με τον Ταρζάν

          

"Όταν πήγα στη Λεγεώνα ήμουν 17 ετών, αμούστακο παιδί που λένε και παρθένος (γέλια). Σαν πιτσιρίκος που ήμουνα πίστευα ότι θα βρω τον παράδεισο στη ζούγκλα με τον Ταρζάν! Δεν είχα ιδέα τη με περίμενε. Αλλά βλέποντας στην Αλγερία πώς συμπεριφέρονταν οι λεγεωνάριοι στους ντόπιους κατάλαβα ότι κάτι δεν πάει καλά. Αργότερα, όταν μπήκαμε στο καράβι για να πάμε στο Βιετνάμ, μας λέγανε ότι πάμε να αφοπλίσουμε τους Γιαπωνέζους, δεν ήταν όμως αυτός ο σκοπός μας.
                 
Την ίδια μέρα που φτάσαμε στο Βιετνάμ, καθώς περιμέναμε στο σταθμό, πλησιάζει ένας αστυνομικός τους μικροπωλητές, δίνει μία σε έναν πιτσιρικά κι άλλη μία στο ταμπλό που είχε απλωμένη την πραμάτεια του κι αρχίζει να τον βρίζει. Ξαφνιάστηκα! Αναρωτιόμουν γιατί το κάνει αυτό το πράγμα και μου λένε οι άλλοι λεγεωνάριοι 'μην στεναχωριέσαι, σε λίγο καιρό κι εσύ το ίδιο θα κάνεις'. Αυτό ήταν το πρώτο τσίμπημα. Θυμήθηκα την εποχή που ήμουν στη Θεσσαλονίκη μικρό παιδάκι και πούλαγαμε παστελάκια και ερχόντουσαν οι Γερμανοί και μας κάνανε τα ίδια. Τότε λέω αμάν, θα κάνω εγώ τα ίδια; Μπήκε ο δαίμονας στο μυαλό κι άρχισε να καλλιεργείται".

        

Εγώ σαν Έλληνας δεν μπορούσα να κάνω τα ίδια που μου έκαναν οι Γερμανοί κατακτητές

              

"Μετά από μερικές εβδομάδες ήταν πλέον σαφές ότι οι λεγεωνάριοι δεν ήταν εκεί ούτε για να βάλουν τάξη ούτε για να αφοπλίσουν τους Γιαπωνέζους και είπα 'Κώστα εσύ δεν έχεις καμία δουλειά εδώ'. Ήταν κι αυτό το συναίσθημά του ότι είσαι Έλληνες. Εμείς οι Έλληνες όπου και να πηγαίναμε ακούγαμε μόνο καλό λόγο, η λέξη Έλληνας ήταν σκληρό νόμισμα εκεί έξω. Με το λίγο μυαλό που είχα λοιπόν και τις ελάχιστες γνώσεις -γιατί δεν είχα σπουδάσει, το σχολείο το άφησα στην Τετάρτη δημοτικού- είπα: Δεν είναι η δικιά μου η θέση εδώ. Εγώ είμαι Έλληνας, δεν θα μου βρίζουνε τη μάνα, ούτε θα φτύνουνε πάνω στον τάφο μου".
       

Λι-Λι:  Η μυστηριώδης "υπολοχαγός Νατάσα" που με μύησε στο αντάρτικο

          

"Ήμουν μαζί με έναν Ισπανό, ο οποίος με καθοδηγούσε και του χρωστάω ευγνωμοσύνη γι αυτό. Αποφασίσαμε να φύγουμε μαζί, όμως χρειαζόμασταν έναν σύνδεσμο. Έτυχε λοιπόν ο Γάλλος στρατηγός, επιστρέφοντας από μια αποστολή να φέρει μαζί του μια κοπέλα, σαν γυναίκα του ας πούμε. Η μικρούλα ήταν πολύ όμορφή, μου άρεσε σαν μικρό παιδάκι που ήμουνα 18 χρονών, αλλά είχα απορία τόσο μικρή τι κάνει μαζί του; Λέω θα 'ναι πόρνη, για τα λεφτά θα το κάνει. Πολύ σύντομα όμως θα καταλάβαινα ότι επρόκειτο για μια ηρωίδα, μια πραγματική 'υπολοχαγό Νατάσα', όπως στην παλιά ελληνική ταινία.  Χωρίς να το ξέρω παρατηρούσε τις κινήσεις μου και είχε καταλάβει ότι δεν ήμουν σαν τους άλλους τους γερμαναράδες, είχα ευαισθησίες".
              

                  
"Όταν πήρα το πρώτο πριμ, 300 φράγκα, πήγα και της τα έδωσα όλα, τόσο μπουνταλάς ήμουνα! Όμως τη άλλη ημέρα μου τα επέστρεψε. Κατάλαβα ότι ήταν καλό παιδί. Ένα βράδυ που έλειπε ο στρατηγός ήρθε και με βρήκε στο ποτάμι. Μιλούσαμε όλη νύχτα και εκεί μου εξήγησε τι είναι οι Βιετμινχ. Τότε κατάλαβα ότι είχα μπροστά μου μια ηρωίδα και τη σεβάστηκα, δεν προχώρησε ποτέ η σχέση μας. Τις επόμενες ημέρες με έφερε κρυφά σε επαφή με έναν αντάρτη και αρχίσαμε να σχεδιάζουμε μαζί την απόδρασή μας. Δυστυχώς δεν τα καταφέραμε γιατί ο στρατηγός έφυγε και την πήρε μαζί του. Λίγο αργότερα, σε μια αποστολή, πιάσαμε έναν αιχμάλωτο και καταφέραμε να φύγουμε μαζί του. Ήταν η Λι-Λι όμως που μου εξήγησε και μου έδωσε το κίνητρο, γι' αυτό τη σεβάστηκα και τη μνημονεύω πάντα. Συγκινούμαι ακόμα και σήμερα όταν μιλάω για κείνη, έχω δώσει μάλιστα το όνομά της σε μία εγγονή μου".
        

 

Πολέμησα 12 χρόνια ξυπόλητος μέσα στη ζούγκλα

          
"Με τη Λεγεώνα έμεινα 2-3 μήνες, με τους αντάρτες στον ένοπλο αγώνα έμεινα 12 χρόνια. Οι αναμνήσεις είναι πολλές. Σε αυτό τον πόλεμο έδωσα την ψυχή μου. Περπατούσα ξυπόλητος πάνω στις πέτρες, όπως κι αυτοί, ήμασταν το ίδιο. Ένιωθα ελεύθερος και ήμουν ελεύθερος. Θυμάμαι το '48 ήμουν ο πρώτος που έριξε γαλλικό αεροσκάφος  και οι τρεις πιλότοι πιάστηκαν αιχμάλωτοι.
Αυτό που με έκανε να αισθάνομαι υπερήφανος και να τους αγαπήσω είναι ότι με εμπιστεύθηκαν από την πρώτη στιγμή, μια εμπιστοσύνη που δεν την περίμενα. Οι ξένοι που λιποτάκτησαν από το γαλλικό στρατό και πήγανε με τους αντάρτες είναι εκατοντάδες, αλλά αυτοί που πήγανε στον ένοπλο αγώνα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Διότι οι περισσότερο Γερμανοί ήταν ηλικιωμένοι, κουρασμένοι από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που απλά δεν ήθελαν να πάνε να πολεμήσουν και να σκοτωθούν. Τέλειωσε ο πόλεμος και πήγαν στις πατρίδες τους. Τα νιάτα, οι πιτσιρικάδες ήμασταν 4-5 που μπήκαμε από την πρώτη στιγμή στον ένοπλο αγώνα. Θυμάμαι όταν επιστρέφαμε από μια επιχείρηση και πηγαίναμε σε μια μονάδα, επειδή ήμουν ο μόνος λευκός, τρέχανε και μου φέρνανε φρούτα και άλλα διάφορα και οι άλλοι ζηλεύανε και μου λέγανε 'όλο σε σένα έρχονται' Με αγαπούσαν, εγώ ήμουν φτωχό παιδί, φτωχοί ήταν κι αυτοί και ζούσαμε παρέα. Ποτέ δεν ένιωσα ότι εγώ είμαι ο λευκός, ο διαφορετικός".
     

        
"Έτσι πέρασαν λοιπόν 12 χρόνια κι άλλα 8 χρόνια έμεινα εκεί και δούλεψα, εργάστηκα στο αεροδρόμιο ως υπεύθυνος προμηθειών, μία θέση πολύ έμπιστη.
Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος με τους Αμερικανούς ήμουν εκεί, αλλά είχα ήδη τρία παιδιά. Έκανα αίτηση ως έφεδρος αξιωματικός να πάω ξανά στο μέτωπο, όμως δεν με δέχθηκαν. Μου είπαν 'το καθήκον σου το έκανες, τώρα αν θες να βοηθήσεις, να βοηθήσεις με τη δουλειά'. Πράγματι δουλεύαμε 4 ώρες επιπλέον την ημέρα από το 8ωρο για να βοηθήσουμε το Νότιο Βιετνάμ".
         

 

Περί στρατηγικής και "λαϊκού" πολέμου

              
"Ο πόλεμος του Βιετνάμ μπορούσε να κρατήσει άλλα τόσα χρόνια διότι ήταν λαϊκός πόλεμος. Πού διαφέρει ο λαϊκός πόλεμος με τους άλλους πολέμους; Δεν στέλνουν το στρατό να σφυροκοπά ακατάπαυστα. Το Βιετνάμ ήταν διαιρεμένο σε αυτοδιοίκητες στρατιωτικές ζώνες και κάθε στρατηγός δεν έστελνε όλες μαζί τις διμοιρίες του στον πόλεμο.  Οι στρατιωτικές επιχειρήσεις κρατούσαν 3 μήνες, το χειμώνα και την άνοιξη. Μόνο τρία τάγματα ήταν στη μάχη, τα άλλα ξεκουράζονταν. Αυτοί που ξεκουράζονταν παρήγαγαν. Εγώ δούλευα, είχαμε κτήματα και ασχολούμασταν με την κτηνοτροφία. Ταυτόχρονα με την εργασία είχαμε τη μόρφωση και την πολιτική καθοδήγηση. Όταν επέστρεφε η κουρασμένη μονάδα, εμείς ήμασταν ξεκούραστοι και έτοιμοι να πάμε στη μάχη. Είχα αντοχή γιατί πήγαινα στη μάχη τρεις μήνες το χρόνο, όλους τους υπόλοιπους είχα το περιθώριο και να μορφωθώ και να παράγω και να ξεκουραστώ. Ο πόλεμος του Βιετνάμ λοιπόν δεν ήταν ο απάνθρωπος πόλεμος, γι' αυτό είχε διάρκεια. Από εκεί και πέρα, στον πόλεμο πυροβολείς και δεν ξέρεις πού καταλήγει η σφαίρα. Στον πόλεμο σκοτώνεις για να μην σκοτωθείς".
       

Δεν μετάνιωσα για τίποτα, ήμουνα σε έναν δίκαιο αγώνα

           
Μου κάνει εντύπωση πώς μία πραγματικότητα τόσο σκληρή όσο αυτή του πολέμου αποτυπώνεται μόνο θετικά στο μυαλό ενός ανθρώπου, ο ίδιος ωστόσο αποφεύγει να αναφερθεί στο καθαρά επιχειρησιακό κομμάτι. Τον ρωτώ αν υπάρχει κάτι για το οποίο έχει μετανιώσει.
           
"Τίποτα απολύτως, ήμουνα μέσα σε ένα δίκαιο αγώνα. Πέρασα μέσα από το βούρκο αλλά δεν λερώθηκα, δεν λέρωσα το όνομά μου σαν Έλληνας, σαν Έλληνας έδειξα στον έξω κόσμο ότι αξίζουμε" απαντά ο κ. Σαραντίδης.

       

Η επιστροφή στην Ελλάδα και η διαρκής επιστροφή στο Βιετνάμ

          

"Το '65 επέστρεψα στην Ελλάδα για χάρη της μητέρας μου. Μου έστελνε γράμματα και γράμματα, ήθελε να ξαναδεί τον μεγάλο της γιο.  Έμεινα αρκετά χρόνια μακριά από το Βιετνάμ, την λεγόμενη κρατικοδίαιτη περίοδο του υπαρκτού σοσιαλισμού που απέτυχε, δεν μπορούσα να πάω, τα πράγματα ήταν σφιχτά. Αλλά από τότε που άρχισε να εκσυγχρονίζεται το Βιετνάμ και ξεκίνησε μια νέα εποχή, σύγχρονη, με δημοκρατία, πηγαίνω 2 φορές το χρόνο. Πολλές φορές με καλούν και μου καλύπτουν τα έξοδα. Το 2013 μου απένειμαν τον τίτλο 'ήρωας των ενόπλων δυνάμεων του Βιετνάμ'. Ως ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς μου, μου έδωσαν και την βιετναμέζικη υπηκοότητα".
       



         
Ο κ. Σαραντίδης συνεχίζει ως σήμερα να βοηθά ενεργά το Βιετνάμ, καθώς ασχολείται ιδιαίτερα με τα παιδιά-θύματα 3ης γενιάς των βομβαρδισμών με διοξίνη. "Αυτός ο λαός ξέρει να πεθάνει ξέρει να πολεμά αλλά ξέρει και να συγχωρά" λέει με αγάπη για τους Βιετναμέζους. Όταν η συζήτηση πηγαίνει στην σημερινή κατάσταση που βιώνει η Ελλάδα, ωστόσο, η απογοήτευση ζωγραφίζεται στο πρόσωπό του.
        

 

       

Λυπάμαι πολύ για την Ελλάδα, δεν έχουμε πραγματικούς ηγέτες

        

"Αυτό που βλέπω και λυπάμαι πολύ για τη Ελλάδα είναι ότι δεν έχουμε πραγματικούς ηγέτες. Όποια πέτρα κι αν σηκώσει θα βρεις σκάνδαλα. Και στο εξωτερικό υπάρχουν σκάνδαλα κι εκεί κλέβουν, αλλά τουλάχιστον κάνουν έργα. Εδώ κλέβουν αλλά δεν κάνουν τίποτε. Δεν σέβονται καν ο ένας τον άλλο,  βλέπετε το επίπεδο των συζητήσεων στη Βουλή. Είναι δημοκρατία αυτό; Εντάξει εγώ είμαι αμόρφωτος αλλά αυτοί μορφωμένοι άνθρωποι δεν σέβονται ο ένας τον άλλο και μετά μιλάνε για δημοκρατία.  Λυπάμαι πολύ και δεν ξέρω τι να πω στους νέους ανθρώπους πέρα από το να κάνουν υπομονή. Τα πέρασα και τα ξέρω, η ζωή έχει σκαμπανεβάσματα,  οι κοινωνίες αλλάζουν. Τώρα με ποιον τρόπο θα έρθει η αλλαγή δεν ξέρω, πραγματικά, είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα".
       
*Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες και οπτικοακουστικό υλικό για τον Κώστα Σαραντίδη - Nguyen Van Lap στο ντοκιμαντέρ του Γιάννη Τριτσιμπίδα με τίτλο "Βιέτ Κώστας. Υπηκοότης: Ακαθόριστος".
    



Πηγή: news247.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Δ. Καζάκης: Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι...

του Δημήτρη Καζάκη
             
Έχετε δει πώς ένα ζημιάρικο παιδί που έχει κάνει την κουτσουκέλα προσπαθεί να δικαιολογηθεί; Αυτή την εικόνα παρουσίασε ο κ. Τσίπρας στη συνέντευξη του κ. Χατζηνικολάου τη Δευτέρα που πέρασε. Σαν έφηβος που τρέμει να αναλάβει τις ευθύνες του και επικαλείται κάθε λογής παιδιάστικες δικαιολογίες. Δεν ξέραμε, μας ξεγέλασαν οι εταίροι, οι διπλωμάτες ήταν κακοί μαζί μας, μας τα είπαν προφορικά κι όχι γραπτά και ένα σωρό άλλες παιδαριώδεις μπούρδες, που πολύ δύσκολα θα περίμενε κανείς να ακούσει από το στόμα ενός πρωθυπουργού.
                   
Όσο και να προσποιήθηκε τον σοβαρό, ο κ. Τσίπρας δεν κατόρθωσε να κρύψει τον πανικό του. Επίπεδο τραγικά χαμηλό. Οι τεμενάδες στην αποικιοκρατική Ευρώπη ξεπέρασαν ακόμη κι εκείνες που απαιτεί το πιο θρησκόληπτο Ισλάμ. Λες και απευθυνόταν σε ηλίθιους. Ίσως να νιώθει ότι μόνο αυτό το ακροατήριο του έχει απομείνει. Μαζί βέβαια με τη σάρα, τη μάρα και το κακό συναπάντημα που τραβιέται πάντα από τη νομή της εξουσίας, ή προσκυνά τα θεολογικά δόγματα της αριστεράς.
           
Το ρεζουμέ; Ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του έχει υποχωρήσει κατά κράτος έναντι των δανειστών και ετοιμάζεται να αποδεχθεί ότι του ζητάνε. Κι ας λέει ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν άλλα μνημόνια. Λες και 3 μήνες τώρα της δικής του διακυβέρνησης δεν συνεχίζεται η ίδια μνημονιακή πολιτική.
                 
Τα δέχθηκε λοιπόν όλα. Όπως ήταν αναμενόμενο από την στιγμή που δεν επέλεξε την ρήξη και επέτρεψε να οδηγήσουν οι δανειστές τη χώρα σε δημοσιονομικό στραγγαλισμό. Τώρα κλαίγεται μπας και τον λυπηθούμε. Είμαι καλό άτροπο εγκώ, τίμιο, παρακαλώ believe me! Είμαι και αριστερό!
         
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση επέλεξε να ακολουθήσει την τακτική που της υπέδειξαν εξαρχής οι δανειστές. Εικονικές μάχες υψηλού μιντιακού προφίλ για το τίποτε, προκειμένου να οδηγηθεί η χώρα σε δημοσιονομικό στραγγαλισμό, να λεηλατηθούν ανεπανόρθωτα τα ταμειακά διαθέσιμα σε Ασφαλιστικούς Φορείς, Πανεπιστήμια, Νοσοκομεία, ΟΤΑ, κοκ, έτσι ώστε να εκβιαστεί με τον πιο χυδαίο τρόπο ο ελληνικός λαός.
          
Αν θέλεις να πάρεις σύνταξη και μισθό τον επόμενο μήνα, θα πρέπει η κυβέρνηση να υπογράψει με τους δανειστές. Αυτό του λένε τώρα. Και του το λένε όλοι εν χορώ. Αυτοί που κατακλέψανε τα ταμειακά διαθέσιμα των κοινωνικών φορέων εμφανίζονται μπροστά μας σήμερα όπως ακριβώς ο φονιάς των γονιών του που ζητά την επιείκεια του δικαστηρίου γιατί έμεινε ορφανός.
                  
Όμως, τα ταμειακά διαθέσιμα κλάπηκαν για να μην μπορέσουν ποτέ να αναρρώσουν οι κοινωνικοί και ασφαλιστικοί φορείς. Άλλωστε που θα βρει τα λεφτά η κυβέρνηση να αναπληρώσει τα κλοπιμαία; Αυτά που υπόσχονται οι δανειστές δεν επαρκούν ούτε καν για την εξυπηρέτηση του χρέους τους επόμενους μήνες. Από φόρους; Τους πρώτους δυο μήνες το ταμειακό έλλειμμα της κυβέρνησης αυξήθηκε κατά 2,4 δις ευρώ, λόγω ανύπαρκτης φοροδοτικής ικανότητας των φορολογουμένων.
                   
Από που λοιπόν θα βρεθούν τα ταμειακά διαθέσιμα που κλάπηκαν; Από πουθενά. Απλά είναι ένας καλός τρόπος για να εκβιαστούν οι πολίτες προκειμένου να αποδεχθούν τα δημόσια νοσοκομεία να υπολειτουργούν σε βαθμό ειδεχθούς εγκλήματος σε βάρος της υγείας των πολιτών, άλλα να κλείσουν κι άλλα να ιδιωτικοποιηθούν. Είναι η μέθοδος για να αποδεχθούν οι συνταξιούχοι την ενοποίηση των ταμείων τους με σκοπό την μείωση της μέσης και κατώτερης σύνταξης, αλλά και την αύξηση του μέσου όρου συνταξιοδότησης. Είναι ο τρόπος για να οδηγηθούν οι ΟΤΑ σε νέο μπαράζ φόρων και ιδιωτικοποιήσεων σε βάρος των πολιτών ώστε να αντλήσουν έσοδα.
                  
Το μόνο που προβλημάτιζε την κυβέρνηση είναι η απαίτηση των δανειστών για ελεύθερες απολύσεις σε ιδιωτικό και δημόσιο. Όχι για κανένα άλλο λόγο, αλλά πώς θα χρησιμοποιήσει τις υποσχέσεις προσλήψεων στο δημόσιο για να δημιουργήσει κομματικό στρατό; Πώς θα προσλάβει σαν υποταχτικούς και εγκάθετους τους εργαζόμενους από την παλιά ΕΡΤ στη ΝΕΡΙΤ που απλά αλλάζει ονομασία; Πώς θα κάνει το ίδιο με άλλες κατηγορίες εργαζομένων του δημοσίου σε διαθεσιμότητα; Πώς θα τους εξαρτήσει από υπουργούς και κομματάρχες, ώστε να κάτσουν φρόνιμοι και υπάκουοι, όπως ήταν πάντα οι κομματικά εξαρτώμενοι στο δημόσιο;
                  
Κι αυτό ήταν το μόνο αίτημα της κυβέρνησης που βρήκε ευήκοα ώτα στους δανειστές. Ναι, οι δανειστές αποδέχθηκαν να επιτρέψουν στην κυβέρνηση για την ώρα να εκμεταλλευθεί κομματικά τις προσλήψεις υποταχτικών στο δημόσιο. Σε αντάλλαγμα έλαβαν την διαβεβαίωση ότι οι "μεταρρυθμίσεις" στον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή απολύσεις, ωράρια και εργασιακές σχέσεις θα "απελευθερωθούν" ακόμη περισσότερο με ότι σημαίνει αυτό για τους εργαζόμενους.
                  
Οι κομματικές προσλήψεις στο δημόσιο θα πληρωθούν κυριολεκτικά με αίμα από τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Όμως όχι για πολύ. Έρχεται και το "συμβόλαιο ανάπτυξης", όπως το ονομάζει ο κ. Τσίπρας, μέσα στο κατακαλόκαιρο. Και τότε θα δουν όσοι προσδοκούν σήμερα από τις κομματικές προσλήψεις στο δημόσιο, τι σημαίνει μαζική απόλυση. Κι όταν αυτό θα συμβεί σε μερικούς μήνες, να δούμε τότε σε ποιόν θα υπολογίζουν για συμπαράσταση.
                         
Η κυβέρνηση Τσίπρα αποδεικνύεται μέρα τη μέρα, πολύ χειρότερη από τις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις της Βαϊμάρης στη Γερμανία του μεσοπολέμου. Διακατέχεται από την ίδια αλαζονεία της εξουσίας και την ίδια απέχθεια απέναντι στα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα του λαού. Δεν το έχει σε τίποτε να καταφεύγει με ψεύδη σε αναγκαστικούς νόμους που καταπατούν το σύνταγμα, όπως είναι η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που επιτρέπει στην κυβέρνηση να κλέβει τα ταμειακά διαθέσιμα των κοινωνικών φορέων της Γενικής Κυβέρνησης. Η πράξη αυτή δεν διαφέρει σε τίποτε από ανάλογες πράξεις κυβερνητικής αυθαιρεσίας με τις οποίες η σοσιαλδημοκρατία της Βαϊμάρης άνοιξε το δρόμο στην άνοδο του Χίτλερ.
                   
Η κυβέρνηση Τσίπρα αποδεικνύεται πολύ χειρότερη ακόμη κι από την αριστερή (κομμουνιστική) κυβέρνηση Νταλέμα, απ' όπου -όχι τυχαία- ο κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ δανείστηκε και το σύνθημα, sinistra prima volta, δηλαδή αριστερά πρώτη φορά. Η κυβέρνηση Νταλέμα με διάρκεια μόλις 427 ημερών ανέβηκε μόνο και μόνο για να βομβαρδιστεί ανελέητα η Γιουγκοσλαβία από το ΝΑΤΟ χωρίς να ξεσπάσουν θυελλώδεις μαζικές αντιδράσεις, αλλά και να προετοιμάσει για την Ιταλία την "πολιτική ομαλότητα" αλά Μπερλουσκόνι. Δεν ξέρω αν ο κ. Τσίπρας ζηλεύει το πολιτικό άστρο του κ. Νταλέμα, αλλά είναι σίγουρο ότι ακολουθεί κατά πόδας το δρόμο του.

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 27 Απριλίου 2015

"Πιτσιρίκος": Η κόρη του Δράκουλα και η πέμπτη φάλαγγα

Dracula's daughterΦίλε Πιτσιρίκο, σήμερα η κόρη του Δράκουλα έκανε αήθη επίθεση στον Γιάνη Βαρουφάκη χαρακτηρίζοντας τον αγενή, εγωπαθή και δραχμολάχνο.
       
Προφανώς, χθες το βράδυ της ήρθε το mail από τον φίλο της τον Χριστοφοράκο και η εντολή να βγάλει τους φαλαγγίτες στους δρόμους.
         
Η κόρη του Δράκουλα είπε πως «​αν ​είχε ​-ο Βαρουφάκης- ​την ελάχιστη αίσθηση πατριωτισμού, θα είχε υποβάλει σήμερα την παραίτησή του» και θα είχε διευκολύνει τον Τσίπρα!
      
Πολύ βολικό για τους Γερμαναράδες και τους ντόπιους Νενέκους η αντικατάσταση του Βαρουφάκη από τον γίγαντα της διαπραγμάτευσης –τον υφυπουργό οικονομικών της κυβέρνησης ΝΔ με ΣΥΝ κατά το παρελθόν– Δραγασάκη.
     
Πιστεύω ότι ο Βαρουφάκης –παρά την λανθασμένη και δονχωτική εμμονή του στο ευρώ και στην περαιτέρω «δημοκρατική» ολοκλήρωση της ΕΕ– δεν μπορεί να διαφθαρεί​ ούτε ​μπορεί να εκβιαστεί γιατί δεν είναι πολιτικός και δεν τον απασχολεί το πολιτικό του μέλλον.
      
Ο Βαρουφάκης ψάχνει να βρει μια «καλή και έντιμη» συμφωνία για να υπογράψει και δηλώνει ευθαρσώς ότι δεν έχει το δικαίωμα να υπογράψει κάτι διαφορετικό. 
    
Όμως, «καλή και έντιμη» συμφωνία με τους νέο-αποικιοκράτες της ΕΕ δεν μπορεί να υπάρξει. Μονάχα μια έντιμη και επίπονη ρήξη.
        
Βέβαια, οι γερμανικοί ποιμενικοί της ντόπιας ολιγαρχίας -και πρώτη από όλους η κόρη του Δράκουλα- μπορούν και θέλουν να τα υπογράψουν όλα και σε αυτή την κατεύθυνση πιέζουν, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να βοηθήσουν τα αφεντικά τους.
      
Το ερώτημα, βέβαια, είναι τι θα κάνει ο Τσίπρας. Αν είχε χρόνο, θα οδηγούσε πιθανότατα –αργά και μεθοδικά– τον Βαρουφάκη στην παραίτηση.
     
Όμως, χρόνο για τέτοιου είδους «ολισθήσεις» δεν έχει. Ή θα μείνει όρθιος μπροστά στην ιστορία αυτού του τόπου ή θα υποχρεωθεί σε εντυπωσιακή κυβίστηση.
   
Υπάρχει, βέβαια, κι ο δρόμος της εντιμότητας.
     
Αν δεν μπορείς ούτε τον σταυρό να σηκώσεις, ούτε τα αργύρια του Ιούδα να δεχτείς, ζητά βοήθεια.
      
Όχι από τον θεό, αλλά από τον λαό.
   
Δημοψήφισμα τώρα.
      
Με ερώτημα πολιτικό: «Επιθυμείτε την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη και την ΕΕ, ναι​ ή όχι;». Τόσο απλά.
       
Φιλιά πολλά από την Εσπερία
   
Ηλίας
     
(Αγαπητέ Ηλία, η Ντόρα Μπακογιάννη χαρακτήρισε τον Γιάνη Βαρουφάκη «βαρίδι» για την Ελλάδα. Η Ντόρα Μπακογιάννη! Η Ντόρα Μπακογιάννη και η οικογένειά της είναι το μεγαλύτερο βαρίδι για την Ελλάδα εδώ και δεκαετίες. Αν η Ντόρα Μπακογιάννη είχε την ελάχιστη αίσθηση πατριωτισμού, θα είχε πάει σπίτι της εδώ και δεκαετίες. Βέβαια, οι Έλληνες είναι υπεύθυνοι που μιλάμε ακόμα για την Μπακογιάννη, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και για τον γιο της Ντόρας, ο οποίος φαίνεται πολύ …έξυπνο και ικανό παιδί. Η Ντόρα Μπακογιάννη όχι μόνο ήταν υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή που οδήγησε την χώρα στην χρεοκοπία αλλά ήταν υπουργός Εξωτερικών, όταν ο συμμαθητής της Μιχάλης Χριστοφοράκος «διέφυγε» στο εξωτερικό. Και τολμάει να αποκαλεί «βαρίδι» τον Γιάνη Βαρουφάκη. Ηλία, το πρόβλημα της Ελλάδας είναι τα πολιτικά τζάκια -στα οποία ανήκει και η Ντόρα Μπακογιάννη- και οι ολιγάρχες. Και φυσικά, αυτές οι δυο κατηγορίες ανθρώπων συνδέονται απόλυτα και αρμονικά μεταξύ τους. Αν δεν πέσουν αυτοί, η Ελλάδα δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Ο Αλέξης Τσίπρας ή θα γίνει ένας ακόμα από τις «Ντόρες» αυτής της χώρας, ή θα γράψει Ιστορία. Στο χέρι του είναι. Να είσαι καλά.)

Διαβάστε περισσότερα...

Παπα- Ηλίας Υφαντής: Κυκλώπεια βαρβαρότητα

       
του παπα-Ηλία Υφαντή 
   
Το σχέδιο καταστροφής της πατρίδας μας και γενοκτονίας του λαού μας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Και μάλιστα τον τελευταίο καιρό παρουσιάζει ιδιαίτερη έξαρση. Οι, λεγόμενοι, «εταίροι» μας αποκαλύπτονται απέναντί μας, ολοένα και περισσότερο ως εταιρίες οικονομικών δολοφόνων. Οι, κατ’ ευφημισμόν, «θεσμοί» μοιάζουν περισσότερο με εγκληματικά συνδικάτα. Οι «αγορές» και οι «οίκοι αξιολόγησης», κανονιοβολούν από παντού το καλυβάκι της καταρρέουσας οικονομίας μας. Κι ενώ εμείς μιλούμε για «δημιουργική ασάφεια», αυτοί απαιτούν με σαφήνεια την ολοκλήρωση του δολοφονικού τους σχεδίου. Κι ενώ εμείς τους μιλούμε για «έντιμους συμβιβασμούς», αυτοί μας απαντούν ιταμούς και ανέντιμους εκβιασμούς. Και μέσα σε όλα αυτά, που δεν τα ισχυρίζεται ένας κάποιος παπάς, αλλά τα διατυμπανίζει στη «δια πασών» η ωμή πραγματικότητα, είναι πλήρως αλληλέγγυοι οι ντόπιοι εφιάλτες. 
      
Μπορεί οι πολιτικοί μας να είναι αναγκασμένοι να μιλούν τη γλώσσα της διπλωματίας, ακόμη κι όταν έχουν να κάμουν με αδίστακτους κανιβάλους. Αλλά εμείς εδώ κάτω, που μαστιγωνόμαστε καθημερινά απ’ το βούρδουλα της οικονομικής, ηθικής, πνευματικής και ενημερωτικής βαρβαρότητας και πνιγόμαστε ασφυκτικά απ’ τη μπόχα των δηλητηριωδών αερίων του κρεματορίου της τρόικας, δεν μπορούμε να σιωπούμε. 
       
Γιατί σαν να μη μην μας φτάνει η ασφυξία από την παγίδα του χρέους, στην οποία μας εγκλωβίσανε, έρχονται να συμπληρώσουν τον πολιορκητικό τους κλοιό και με την μεταναστευτική πλημμυρίδα. Την οποία προκάλεσαν αυτοί οι ίδιοι με τους δολοφονικούς πολέμους και τη ληστρική αφαίμαξη σε βάρος των λαών της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Με αποτέλεσμα η αδυσώπητη τρομοκρατία και η αβάσταχτη φτώχεια να εξαναγκάζει τους λαούς αυτούς κατά χιλιάδες να θαλασσοπνίγονται. Γεγονός, που μας παραπέμπει στις πικρές μνήμες της γενοκτονίας των Αρμενίων και των Ελλήνων του Πόντου και της Μικράς Ασίας απ’ τους Τούρκους. Γεγονότα που σε καμιά περίπτωση δεν θέλουν να τους τα θυμίζει ούτε ακόμη και ο Πάπας. Γιατί προφανώς θεωρούν ότι αυτοί έχουν το αλάθητο δικαίωμα στη βαρβαρότητα, ενώ οι άλλοι δεν έχουν δικαίωμα στην αλήθεια για τα κακουργήματά τους και στην ανθρωπιά για τα θύματά τους. 
      
Είναι χαρακτηριστικό πως η μεταναστευτική πλημμυρίδα έχει συνδυαστεί και με μια παμπόνηρη νομοθετική παγίδα. Σύμφωνα με την οποία, όσοι τυχόν μετανάστες προωθηθούν στις χώρες των γαλαζοαίματων Ευρωπαίων, εξαναγκάζονται να επανέρχονται στις χώρες της αρχικής εισόδου τους. Που, στην προκειμένη περίπτωση, είναι, εκ των πραγμάτων οι χώρες της Νότιας Ευρώπης. Μεταξύ των οποίων και η πατρίδα μας. Την οποία, ενώ έχουν γκρεμίσει στο βάραθρο της χρεοκοπίας, σε σημείο ώστε να μη μπορεί να συντηρήσει ούτε καν το δικό της λαό, να τη φορτώνουν από πάνω και με τα εκατομμύρια των μεταναστών και των προσφύγων. Έτσι ώστε να πολλαπλασιάζονται κατακόρυφα τα ανυπέρβλητα προβλήματα και να επιταχύνεται η ολοκλήρωση του σχεδίου της γενοκτονίας, τόσο σε βάρος του λαού μας, όσο και των μεταναστών. Ενώ ταυτόχρονα εξυφαίνεται διαχρονικά η πληθυσμιακή και πολιτισμική αλλοτρίωση και αφομοίωση. 
       
Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι παράλληλα με τον μεταναστευτικό εξανδραποδισμό των λαών αυτών, συντελείται επιπλέον στις πατρίδες τους και πολιτισμική καταστροφή σε βάρος των αρχαιολογικών τους μνημείων. Καταστροφή, η οποία δεν φαίνεται να είναι αποτέλεσμα του μουσουλμανικού φονταμενταλισμού, όπως προπαγανδίζεται από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης (ΜΜΕ) της δυτικής βαρβαρότητας. Γιατί, ως γνωστόν, οι χώρες αυτές βρίσκονταν επί αιώνες κάτω από μουσουλμανική διακυβέρνηση, χωρίς να συμβούν παρόμοιες βεβηλώσεις και βανδαλισμοί. Πράγμα που κάνουν οι τωρινοί, στο όνομα τάχα της θρησκευτικής τους καθαρότητας. Η πολιτισμική αυτή καταστροφή φαίνεται να είναι, αποτέλεσμα μάλλον της παγκοσμιοποιητικής βαρβαρότητας. Άποψη, που ενισχύεται και από το γεγονός ότι οι πιθανοί υποκινητές της φαίνονται να σιωπούν συνένοχα. Δεδομένου ότι η καταστροφή των πολιτισμικών δομών των διαφόρων λαών έχει ως συνέπεια την απώλεια της ιστορικής τους μνήμης. Γεγονός που υποβοηθεί στην πολτοποίησή και ισοπέδωσή τους κάτω απ’ τον παγκοσμιοποιητικό οδοστρωτήρα της. Και δεν θα είναι καθόλου απίθανο κάποια στιγμή να ιδούμε να καταστρέφουν ακόμη και τη δική μας ακρόπολη και ο, τι άλλο απέμεινε απ’ τους Άγγλους, τους Γερμανούς, και τους λοιπούς ληστάρχους των αρχαιολογικών μας θησαυρών. 
        
Οικονομική, λοιπόν, ασφυξία. Μεταναστευτική πλημμυρίδα. Πολιτισμική αλλοτρίωση και ισοπέδωση. Και στο τιμόνι αυτού του παγκόσμιου κρεματορίου ή Γκουαντανάμο, αν θέλετε, βρίσκονται κάποιοι αξιότιμοι κύριοι, οι οποίοι φαίνεται να εμφορούνται απ’ τη «λογική» του συγκυβερνήτη που οδήγησε το γερμανικό αεροσκάφος, στους βράχους των Άλπεων. Του οποίου όμως ο παραλογισμός και ο αμοραλισμός υπολείπεται των οικονομικών και πολιτισμικών δολοφόνων της ανθρωπότητας. Δεδομένου ότι εκείνος-περισσότερο έντιμος συγκριτικά-δολοφόνησε, τους κάπου 150 αθώους επιβάτες του αεροπλάνου, αυτοκτονώντας και ο ίδιος. Ενώ αυτοί δολοφονούν εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια αθώων, τους οποίους, με συνειδητή ασυνειδησία, θυσιάζουν στο βωμό της ιμπεριαλιστικής και τοκογλυφικής βαρβαρότητας. Η οποία όμως, όπως και η τουρκική, βρίσκεται πάντοτε υπεράνω πάσης κριτικής. Τη στιγμή μάλιστα, που κρίνεται εξαιρετικά επικίνδυνη η περίπτωση κάποιου ολοκληρωτικά σχεδόν ανάπηρου φυλακισμένου. Η απέναντι στην αναπηρία του οποίου ανθρωπιστική συμπεριφορά χαρακτηρίζεται ως «μη φιλική πράξη» για τους φίλους μας τους Αμερικάνους.. Ενώ η εφτάχρονη δικτατορία που μας είχαν φορτώσει και η διαχρονική καταστροφή τόσων χωρών και η γενοκτονία τόσων λαών εκ μέρους τους συνιστά επίδειξη φιλικότατατης και δικαιότατης συμπεριφοράς. 
      
Που σημαίνει ότι οι αξιότιμοι αυτοί κύριοι δεν αρκούνται στην οικονομική και πολιτισμική καταστροφή. Θέλουν επιπλέον να συνθλίψουν και την οποιαδήποτε ανθρώπινη ευαισθησία. Γιατί ακριβώς ο ηθικός και πνευματικός πολιτισμός των λαών αποτελεί οδυνηρό αγκάθι στο μάτι της κυκλώπειας βαρβαρότητάς τους… 
         
από το http://papailiasyfantis.Wordpress.com
Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

Δ. Καζάκης: Η κυβέρνηση αποκτά δικτατορικές εξουσίες με ΠΝΠ



του Δημήτρη Καζάκη
 
Με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ, 41/20-4-2015) η κυβέρνηση βάζει χέρι στα τραμειακά διαθέσιμα των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης, δηλαδή Ασφαλιστικών Φορέων, ΝΠΔΔ (νοσοκομεία, επαγελματικοί φορείς, κοκ) και ΟΤΑ α΄και β΄ βαθμού. Κι όλα αυτά για να πληρωθεί το ΔΝΤ και οι Ευρωπαίοι δανειστές.

Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του ΠΝΠ, είναι ότι νομοθετεί αυθαίρετα "κατά παρέκκλιση κάθε άλλης γενικής ή ειδικής διάταξης ή διαδικασίας," όπως αναφέρει συγκεκριμένα. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι η κυβέρνηση νομοθετεί κατά παρέκκλιση κάθε πρόβλεψης του Συντάγματος και κάθε άλλης δικαιακής αρχής ή πρακτικής.

Η διάταξη αυτή του ΠΝΠ δεν είναι μόνο πρωτοφανής στα νομικά χρονικά, αλλά μας παραπέμπει ευθέως στους παλιούς αναγκαστικούς νόμους του εμφυλίου και τα βασιλικά διατάγματα που έδιναν δικτατορικές εξουσίες στις κυβερνήσεις "κατά παρέκκλιση" του Συντάγματος και παντός άλλου νόμου ή διαδικασίας.

Εκεί καταντήσαμε. Η κυβέρνηση της "πρώτης φοράς αριστεράς" και των τζούφιων πατριωτών τύπου Καμμένου, υιοθετεί πρακτικές νομοθέτησης των δικτατορικών και εμφυλιακών καταστάσεων.

Όποιος υπέγραψε αυτό το ΠΝΠ πέρασε οριστικά στο πάνθεον των δοσιλόγων και των εθνοπροδοτών αυτής της χώρας, δίπλα στους Τσολάκογλου, τους Παπαδόπουλους, τους Παπανδρέου, τους Σαμαροβενιζέλους, κοκ. Και οφείλουν να λογοδοτήσουν για τις πράξεις εσχάτης προδοσίας.
Διαβάστε περισσότερα...

Ίδρυση πυρήνα ΕΠΑΜ Μαλίων




ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Ίδρυση πυρήνα ΕΠΑΜ Μαλίων

Διανύουμε μια εποχή στην οποία η καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων γίνεται κατά συρροή και κατ'εξακολούθηση. Η αξία του ανθρώπου μετριέται σε χρήμα και η δικαιοσύνη εφαρμόζεται με δύο μέτρα και δύο σταθμά. Οι δημοκρατικές εντολές του ελληνικού λαού όχι μόνο δεν εφαρμόζονται αλλά χλευάζονται και διαστρεβλώνονται από τους συστημικούς πολιτικούς φορείς.

Όλα αυτά έχουν αποτελέσματα τα οποία είναι εμφανή σε όλους μας. Επιχειρηματικές χρεοκοπίες και φτωχοποίηση των Ελλήνων. Υφαρπαγή περιουσιών, ακόμα και της πρώτης κατοικίας, μείωση μισθών σε επίπεδα φτώχειας και διάλυση των εργασιακών σχέσεων στο όνομα της εξυπηρέτησης ενός άκρως παράνομου και απεχθούς χρέους. Απογοήτευση και αίσθημα προδοσίας απέναντι στο παρόν “δημοκρατικό σύστημα” αλλά και αβεβαιότητα για τη δυνατότητα επιβίωσης ακόμα και στο κοντινό μέλλον.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες και για αυτούς τους λόγους αποφασίσαμε την ίδρυση πυρήνα του Ε.Π.Α.Μ στα Μάλια. Με την ενημέρωση και κινητοποίηση των κατοίκων της περιοχής των Μαλίων, Χερσονήσου και Μοχού παίρνουμε κι εμείς, πλέον επισήμως, μέρος και θέση στην πανελλήνια προσπάθεια του Ε.Π.Α.Μ. για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης και τη δημιουργία προυποθέσεων για ένα καλύτερο και δημοκρατικό αύριο.

Είμαστε ρεαλιστές και γι' αυτό απαιτούμε το “αδιανόητο”:

·        Μονομερή Διαγραφή του Δημόσιου χρέους με βάση το ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

·        Κατάργηση των Μνημονίων και Δανειακών Συμβάσεων με ΕΕ και ΔΝΤ

·        Έξοδο από το Ευρώ και επιστροφή σε ΕΘΝΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ

·        Καταδίκη όσων οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή κατάσταση

·        Σύνταξη και ψήφιση νέου Δημοκρατικού Συντάγματος


Πυρήνας Ε.Π.Α.Μ. Μαλίων,

Μαλια, 19/4/2015


Τηλ: 6933009224 & 6976296525

Διαβάστε περισσότερα...

Δευτέρα 20 Απριλίου 2015

Στάθης: Η σιωπή, κόκαλα δεν έχει...

Η σιωπή, κόκαλα δεν έχει...
του Στάθη
   
Η κυρία Αναστασία Σακελλαρίου ήταν επί Σαμαρά  Πρόεδρος του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Το ίδιο είναι και τώρα. Επί Σαμαρά η κυρία Σακελλαρίου έκανε τις ζημιές της, αλλά ήταν σαν της γάτας, τις σκέπαζε η...σιωπή. Λίγοι έγραφαν ή έλεγαν τότε για τα έργα, τις ημέρες της και τον παχυλό μισθό της. Διότι η 
   
Πρόεδρος έπαιρνε και παίρνει ένα κάρο λεφτά, έναν σκασμό λεφτά αν το προτιμάτε, και πάντως όσα λεφτά χρειάζονται τρεις αρκούδες για να τα μεταφέρουν σε εύλογες αποστάσεις, χωρίς να κοπεί η μέση τους.
   
Η κυρία Σακελλαρίου για τις ευγενικές της φροντίδες προς την πατρίδα....
απολαμβάνει να λαμβάνει μηνιαίο μισθό όσον 20 γιατροί ή 60 εργάτες ή 90 καθαρίστριες. Ίσως να το έχει το όνομα («η επίσκεψις των ονομάτων» που έλεγε το προγονικό, «όνομα και πράγμα» που λέει το απογονικό). Καθ’ ότι το Σακελλαρίου προέρχεται απ’ το sacellarius (λατινικά), ο καγκελάριος των οικονομικών, ο διαχειριστής του μπεζαχτά, ο ταμίας, κι αυτό εκ του sacelus, το ταμείο, ο κορβανάς κι αυτό με τη σειρά του εκ του saccus, βαλάντιο, που προέρχεται απ’ το ελληνικό σάκος, σακούλι, με λεφτά ή ό,τι άλλο μέσα, τέλος πάντων.
     
Η κυρία λοιπόν Σακελλαρίου έκανε...το λάθος να επιστρέψει 1,2 δις ελληνικά λεφτά στον EFSF την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση κυνηγάει τον σόλδιο με το δίκαννο! Επίσης η Πρόεδρος του Τ.Χ.Σ. απέκρυβε (μαζί με τον κ.Στουρνάρα) επί ικανόν διάστημα από την κυβέρνηση, ότι μικρή ημεδαπή τράπεζα πήγαινε για πτώχευση, κοινώς για κανόνι. Κι όμως η κυρία Χριστίνα Σακελλαρίου μένει στη θέση της ακλόνητη. Ισταται ευσταθής και αγέρωχη, σαν μέσα σε βυζαντινό Απληκτο και τη φυλάνε ολημερονυχτίς δέκα τούρμες Εξκουβίτορες από μπρος, ένα σύνταγμα Βαράγγοι στα μετόπισθεν και δύο ταξιαρχίες Ικανάτοι εκ δεξιών και ευωνύμων.
      
Το πράγμα είναι καταπληκτικό! Τι προστατεύει (εκτός των εν λόγω επιγείων δυνάμεων) την κυρία Χριστίνα Σακελλαρίου; Μήπως η Παναγιά η Ανεργη; Μήπως η Αθηνά η Πρόμαχος; - αν και δεν νομίζω να ‘χουν πλέον οι θεοί τόση δύναμη όσην έχουν οι υπουργοί.
     
Η ιστορία της κυρίας Σακελλαρίου μοιάζει απ’ την ανάποδη με την ιστορία του φίλου σας, κ. Απόστολου Καραμπά. Ξυλουργός ο Απόστολος, δούλευε την ειδικότητά του στον Αγιο Σάββα. Όμως είχε το ζουζούνι των γραμμάτων. Και σπούδαζε. Και πήρε πτυχίο ιστορικού. Ζήτησε λοιπόν να αναβαθμιστεί η απασχόλησή του σε κάτι ανάλογο με τις σπουδές του. Περίμενε να εξετάσουμε την υπόθεσιν σου, του είπαν οι αρμόδιοι. Περίμενε και ο Απόστολος δουλεύοντας ξυλουργός αλλά όχι και άπραγος περί τα γράμματα. Πήρε και δεύτερο πτυχίο!
    
Αντί όμως το ελληνικό δοβλέτι να εκτιμήσει την προσπάθεια και το παράδειγμα του Απόστολου, τον άφησε στο περίμενε, ώσπου ο Απόστολος πήρε και τρίτο πτυχίο στα κομπιούτερ. Δέκα - δεκαπέντε χρόνια τρέχει ο Απόστολος απ’ τον Αννα της Πασοκοδεξιάς ως τον Καγιάφα των Καρεκλοκενταύρων για να βγάλει άκρη, αποτέλεσμα: μια μούντζα. Έγραφε και η ταπεινότης μου στην «Ελευθεροτυπία» για αυτήν την υπόθεση (μεγαλείου του Απόστολου και καταισχύνης του κράτους) – τίποτα. Σιωπή. Έκανε και ερώτηση ο ΣΥΡΙΖΑ τότε στη βουλή – τίποτα! Σιωπή! Το θέμα σας εξετάζεται αρμοδίως.
       
Στο μεταξύ τα μαλλιά του Απόστολου άσπρισαν, τα παιδιά του σπουδάζουν όπως σπούδασε ο πατέρας τους και ο Απόστολος έχει μαζέψει για την «υπόθεσίν του» τόσους φακέλους με χαρτιά όσους χωράει ο sacelus με τη μισθοδοσία της κυρίας Σακελλαρίου, όταν την κουβαλάνε τρεις αρκούδες (και μια εφεδρική για κάθε ενδεχόμενο).
            
Με τα πολλά έπεσε η επάρατος Δεξιά, τροχάδην στο Υπουργείο ο κ. Απόστολος Καραμπάς. Με τον φάκελό του, τα πτυχία του, την ερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ στη βουλή, ζήτησε να επανεξετασθεί η υπόθεσή του. Δεν ζήτησε ρουσφέτι απ’ τον κ. Μπαλτά, την προσοχή του κράτους ζήτησε και να βρει το δίκιο του προσπάθησε.
                 
Και παρεπέμφθη και πάλιν...αρμοδίως! Στις ελληνικές καλένδες από πλευράς χρόνου και στον ανθρωποφάγο λαβύρινθο από πλευράς γραφειοκρατίας. Κι έτσι ο Απόστολος Καραμπάς έγινε πάλι ρεπορτάζ (αυτή τη φορά απ’ την «Εφημερίδα των Συντακτών», πλήρες κι εκτενές) και από πλευράς Μπαλτά – Κουράκη ένα ακόμα συμβάν – συμβαίνουν τα συμβάντα.
         
Κυρία Σακελλαρίου και κ. Καραμπάς, δύο βίοι, αντιπαράλληλοι. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Σαν να μην άλλαξε τίποτα. Στα ερωτήματα που θέτουμε (όπως τώρα καλή ώρα η αφεντιά μου) για τέτοια συμβαίνοντα, απάντηση λαμβάνουμε τη σιωπή.
           
Τί άλλαξε λοιπόν; Ο ήχος της σιωπής;
         
από το "enikos.gr"
Διαβάστε περισσότερα...

Έλεγξέ το, διάδωσέ το…!!!

Το ελέγξαμε, και δεν φαντάζεσαι τι ανακαλύψαμε..!!

Το καταθέτουμε υπ’ όψιν της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους & της Δικαιοσύνης, και αναμένουμε να συμβάλλουν με το έργο τους αποτελεσματικά και καθοριστικά στην Δικαίωση του λαού και της πατρίδας μας…


Έλεγξέ το, διάδωσέ το…!!!

από το ΕΠΑΜ Πάτρας
Διαβάστε περισσότερα...

Γ. Δελαστίκ: Μέτωπο… «γερμανοτσολιάδων»!

του Γιώργου Δελαστίκ
Είδε κι απόειδε ο Αντώνης Σαμαράς ότι κανένας σοβαρός ελληνικός αστικός όμιλος της ολιγαρχίας δεν ποντάρει πάνω του, γιατί όλοι τον θεωρούν «καμένο χαρτί» από πολιτική σκοπιά και πήρε την απόφασή του: Σκέφθηκε μήπως κατορθώσει και αποσπάσει την εύνοια των Γερμανών, οργανώνοντας τα σύγχρονα πολιτικά «τάγματα ασφαλείας» των… «γερμανοτσολιάδων»! Αποφάσισε δηλαδή να διερευνήσει αν ο Βαγγέλης Βενιζέλος των ερειπίων του ΠΑΣΟΚ και ο Σταύρος Θεοδωράκης του Ποταμιού είναι διατεθειμένοι να συγκροτήσουν με τη ΝΔ υπό τον Αντώνη Σαμαρά ακόμη ένα «φιλοευρωπαϊκό μέτωπο». Αν προτίθενται δηλαδή ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι να λειτουργήσουν ως «τσόντες» της ΝΔ του Σαμαρά!
     
Οι Γερμανοί όμως δεν νομίζουμε ότι θα σπρώξουν το κόμμα στο οποίο επενδύουν στο νέο ελληνικό πολιτικό σκηνικό, το Ποτάμι, στον γκρεμό του «σαμαρισμού». Έχουν από πέρυσι το καλοκαίρι καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Αντώνης Σαμαράς τους είναι πλέον άχρηστος, γιατί ήταν αδύνατον να ξανακερδίσει εκλογές και τέτοιες αποφάσεις το Βερολίνο δεν τις αλλάζει. Οι Γερμανοί έχουν επιλέξει πλέον το Ποτάμι ως κόμμα-φορέα των συμφερόντων τους και θέλουν να το αναδείξουν, όχι να το «κάψουν» πολιτικό ωθώντας το σε συμμαχία με τον «ξοφλημένο» Σαμαρά. Εδώ ο Γερμανός πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, ο σοσιαλδημοκράτης Μάρτιν Σουλτς, έχει φάει τα λυσσακά του να διώξει ο Τσίπρας από την κυβέρνηση τον Πάνο Καμμένο και να πάρει στη θέση του τον Σταύρο Θεοδωράκη για να μπορεί το Βερολίνο πρώτον, να ξέρει τι σχεδιάζει η κυβέρνηση και δεύτερον, να επηρεάζει κατά το δυνατόν μέσω του Ποταμιού τη γραμμή της κυβέρνησης Τσίπρα. Στον ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή θέλουν οι Γερμανοί να κολλήσουν το Ποτάμι, όχι στη ΝΔ τον Σαμαρά. Εν ολίγοις, σιγά μην αφήσει το Βερολίνο το Ποτάμι να γίνει «τσόντα» της ΝΔ του Σαμαρά.
     
Όσο για τα περί «οικουμενικής κυβέρνησης» σε μια Ελλάδα που θα είναι υπόδουλη στο Τέταρτο Ράιχ, αυτά είναι παραμύθια που λένε οι δεξιοί στους οπαδούς και ψηφοφόρους τους για να τους παραμυθιάζουν και να τους συγκρατούν πίσω από τη ΝΔ και να ελπίζουν ότι σύντομα το κόμμα τους θα ξαναγυρίσει στην εξουσία. Στις μέρες μας, η πεμπτουσία της δεξιάς ιδεολογίας είναι η ταύτιση με την εκάστοτε κυβέρνηση και η αποκομιδή προσωπικού οφέλους από την σύμπλευση αυτή. Το Ποτάμι πάντως δεν έχει κανένα λόγο να γίνει «τσόντα» της ΝΔ. Πόσο μάλλον που ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά την υψηλή ρητορική του, όλο και περισσότερα βηματάκια κάνει προς την υποταγή στις απαιτήσεις των Γερμανών. Όταν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας βγαίνει και δηλώνει στο Ρόιτερς ότι «η Ευρώπη των δημοκρατικών παραδόσεων και του Διαφωτισμού δεν θα υποκύψει σε ακραίες φωνές κάποιων, δεν θα επιλέξει το δρόμο ενός ανήθικου και στυγνού χρηματοδοτικού εκβιασμού», τα πιστεύει πραγματικά αυτά που λέει; Η λυσσαλέα γραμμή του Σόιμπλε που θέλει να ξεφτιλίσει τον Τσίπρα προσωπικά και τον ΣΥΡΙΖΑ γενικότερα και στη συνέχεια να ανατρέψει την κυβέρνησή τους, συντάσσεται στο… «Διαφωτισμό» της ΕΕ ή στο «δρόμο ενός ανήθικου και στυγνού χρηματοδοτικού εκβιασμού»; Μόνο ένας ηλίθιος θα χαρακτήριζε… «ευρωπαϊκό Διαφωτισμό» την πολιτική του Σόιμπλε! Επιπροσθέτως, ο Σόιμπλε είναι «κάποιος άκρατος» ή είναι η ίδια η ΕΕ του 2015; Καλές οι μπούρδες, αλλά όχι να λέγονται και σοβαρά!
     
Έπειτα, καθόλου δεν μας άρεσε κάτι που είπε στην ομιλία του στο Ινστιτούτο Μπρούκινγκς στην Ουάσιγκτον, ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης. «Καθήκον της κυβέρνησής μας είναι να δεχτεί το πολιτικό κόστος μερικών δύσκολων αποφάσεων που είναι αναγκαίες για να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των παγκόσμιων εταίρων» διακήρυξε επί λέξει. Τι εννοούσε ο ποιητής; Να προσκυνήσουμε τους Γερμανούς, αποδεχόμενοι τις απαιτήσεις και τους όρους τους που μετατρέπουν την Ελλάδα σε φτωχή επαρχία του Δ’ Ράιχ, με νέες μειώσεις μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών, με παράλληλη αύξηση των φόρων; 
      
«Θα συμβιβαστούμε για να καταλήξουμε σε μια γρήγορη λύση, αλλά δεν θα οπισθοχωρήσουμε άτακτα» πρόσθεσε στην ομιλία του ο Βαρουφάκης, αυξάνοντας την ανησυχία για το πού το πάει η κυβέρνηση. Έχοντας πει αυτά στο ακροατήριο του Ινστιτούτου Μπρούκινγκς, ο Γ. Βαρουφάκης ήταν πολύ λιγότερο πειστικός στη συνέντευξη που έδωσε στη Χάφινγκτον Ποστ, τη διάσημη αμερικανική ηλεκτρονική εφημερίδα, όπου προσπάθησε να μαζέψει κάπως την κατάσταση. «Αν δεν κάνουν πίσω οι σκληροί υποστηρικτές της λιτότητας στην Ευρώπη, τότε η Ελλάδα δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να αθετήσει τις επερχόμενες πληρωμές του χρέους της» δήλωσε εκεί μεταξύ πολλών άλλων. Μακάρι να εννοούσε πραγματικά ότι θα κάνει αυτά που λέει, πράγμα για το οποίο αμφιβάλλουμε εντονότατα.
       
Η ουσία πάντως είναι τι θα κάνει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας. Θα συνεχίσει να αντιστέκεται και τον Ιούνιο που θα δοθεί η «μητέρα των μαχών» με τη Γερμανία και την ΕΕ; Άγνωστο. Ελπίζουμε πάντως να έχει συνειδητοποιήσει βαθιά ότι δεν υπάρχει κανένα περιθώρια συμβιβασμού με τους Γερμανούς, οι οποίοι δεν επιδιώκουν τίποτα λιγότερο από το να τον ξεφτιλίσουν προσωπικά, να τον λιώσουν σαν σκουλήκι και στη συνέχεια να τον διώξουν από την εξουσία υπό τις κατάρες του ελληνικού λαού: Οι πιθανότητες αντίστασής του θα είναι τότε αυξημένες.
    
από το «Πριν»
   
Διαβάστε περισσότερα...