Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2011

Δημοψήφισμα για τη νέα δανειακή συμφωνία, ανακοίνωσε ο Γ.Παπανδρέου

Πηγή: www.in.gr



Να πουν οι πολίτες το «μεγάλο ναι ή το  μεγάλο όχι» στη νέα δανειακή συμφωνία, δήλωσε ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, προαναγγέλλοντας δημοψήφισμα. «Έχουμε εμπιστοσύνη στους πολίτες», η εντολή τους θα μας δεσμεύσει όλες, πρόσθεσε και συμπλήρωσε: Λέμε όχι στις εθνικές εκλογές τώρα γιατί θα ήταν υπεκφυγή και θα οδηγούσε σε διχόνοιες.
Διαβάστε περισσότερα...

Οι κυβερνήσεις νομοθετούν για το λαό. Εσείς;

Πριν παραθέσουμε το πολύ αξιόλογο άρθρο του Κ.Βαξεβάνη θέλουμε να κάνουμε 3 σχόλια:

1. Τελικά υπάρχει και η μαχητική δημοσιογραφία, πέρα από τις θλιβερές, αλλά και εξοργιστικές, φιγούρες του δημοσιογραφικού κατεστημένου.

2. Τίθεται το ερώτημα τι από τα 2 είναι περισσότερο αυτοί που μας κυβερνούν; Υπάλληλοι της Τρόικας ή λαμόγια;


3. Η κυβέρνηση στην οποία πρωτοστατεί ο κ.Βενιζέλος είναι η αρμόδια να "μεταρρυθμίσει" το Δημόσιο Πανεπιστήμιο; 



Κύριε Βενιζέλο,

Σας έχω απευθύνει δημόσια, αρκετά ερωτήματα, τα οποία θέτουν σοβαρά θέματα για τον τρόπο που πολιτεύεστε. Δεν ήταν μια θεωρητική ανάλυση αλλά στοιχεία. Δεν μου απαντήσατε. Πίστευα πως ήταν η ενασχόλησή σας με την σωτηρία της χώρας που δεν σας επέτρεπε να απαντήσετε. Τελικώς δεν ισχύει. Απ ό,τι έμαθα, στείλατε απαντητική επιστολή στην Ελευθεροτυπία για άρθρο που αφορούσε την προίκα σας, όχι όμως απάντηση σε όσα σας έχω ρωτήσει. Και το κάνατε μία από τις πιο κρίσιμες μέρες των διαπραγματεύσεων για το χρέος. Βρήκατε τον χρόνο. Άρα δεν ήταν θέμα χρόνου.

Πριν προχωρήσω στα συγκλονιστικά που αποκάλυψε η δημοσιογραφική έρευνα, σας θυμίζω και πάλι πως το να απαντήσετε είναι υποχρέωσή σας. Ηθική και πολιτική. Πριν από μερικούς μήνες, όταν ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, κύριος Θόδωρος Πάγκαλος είπε το γνωστό «μαζί τα φάγαμε», του απάντησα με ένα πολύ σκληρό άρθρο. Ο κύριος Πάγκαλος την ίδια κιόλας μέρα ανταπάντησε με ένα δικό του πολιτικό άρθρο το οποίο δημοσιεύτηκε στο site μου. Την ίδια εποχή έγραψα ένα ακόμη σκληρό άρθρο για την υπουργό κυρία Άννα Διαμαντοπούλου, στο οποίο έλεγα πως το να φοιτά παιδί της σε ιδιωτικό σχολείο, ενώ η ίδια είναι υπουργός Παιδείας, είναι μια πρακτική που δηλώνει πως δεν εμπιστεύεται τη Δημόσια Παιδεία για την οποία είναι αρμόδια. Η κυρία Διαμαντοπούλου απάντησε δημόσια σε αυτό, θέτοντας μάλιστα μια πλευρά που είχα σκληρά παραβλέψει. Της μάνας. Και οι δύο συνάδελφοί σας απάντησαν αν και θα μπορούσαν να μην το κάνουν γιατί εξέφρασα απόψεις και όχι, όπως στη δική σας περίπτωση, ντοκουμέντα και στοιχεία. Και βέβαια κανένας από τους δυο, δεν θέλησε να μου «θυμίσει» πως είμαι δημοσιογράφος της «κρατικής».Σεβάστηκαν και τον ρόλο τους και το ρόλο του δημοσιογράφου.

Διατελέσατε υπουργός Πολιτισμού και βρεθήκατε στο στόχαστρο της πολιτικής κριτικής από τον προκάτοχο σας στο υπουργείο, τον νυν αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης, Θεόδωρο Πάγκαλο, για την αγοραπωλησία επί των ημερών σας του ξενοδοχείου «Ακροπόλ» από τον κατάδικο σήμερα, Γιώργο Μπατατούδη. Πληροφοριακά μόνο ο κ. Μπατατούδης ο οποίος διέφυγε στη Λιβύη βρίσκεται σήμερα στην Ελλάδα αφού κατάφερε να πάρει αναστολή εκτέλεσης της ποινής του. Αλλά αυτό είναι ένα θέμα στο οποίο θα επανέλθουμε.

Ας πάμε όμως και πάλι στα στοιχεία. Διατελέσατε υπουργός Δικαιοσύνης το 1996. Δεν ήσασταν ένας οποιοσδήποτε πολιτικός σε αυτό το υπουργείο, αλλά ένας γνώστης της Νομικής Επιστήμης. Και μόνο να κοιτάξει κάποιος το βιογραφικό σας, διαπιστώνει πως τελειώσατε σε 4 χρόνια τη Νομική, (παρότι, όπως λέτε, είχατε και παράλληλη πολιτική δράση τα δύσκολα χρόνια 1974-1978), καταφέρατε να κάνετε διδακτορικό στο Παρίσι σε μόλις δύο χρόνια και στη συνέχεια να ανεβείτε τις βαθμίδες της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης με τρόπο που δεν έχουν κάνει άλλοι. Τι άλλο λοιπόν, ήσασταν από το «παιδί θαύμα» της νομικής τέχνης.

Αναζήτησα λοιπόν αυτή την νομική σας έστω ευφυΐα, στο νομοθετικό σας έργο στο υπουργείο Δικαιοσύνης. Και ιδού τι βρήκα. Το 1996 ψηφίσατε τον νόμο 2408. Με τον νόμο αυτό τροποποιήσατε κάποια άρθρα του Ποινικού Κώδικα. Για την ακρίβεια προσθέσατε μερικές λέξεις, λιγότερες από 10 αλλά καθοριστικές. Αλλάξατε το άρθρο 242 (για ψευδή βεβαίωση) και το άρθρο 216 (για πλαστογραφία).Τα δύο αδικήματα τα οποία ήταν κακουργήματα με ποινές κάθειρξης πάνω από 10 χρόνια, γίνονταν πλημμελήματα αν το ποσό της ζημιάς δεν ήταν πάνω από 25 εκατομμύρια δραχμές. Αυτό προσθέσατε: Το «πάνω από 25 εκατομμύρια δραχμές». Με 25 εκατομμύρια τότε μπορούσες να αγοράσεις ένα σπίτι. Και εσείς για κάποιο λόγο, την πλαστογραφία και την ψευδή βεβαίωση που προκαλούσαν ζημιά ως ένα σπίτι την κάνατε πλημμέλημα;

Αυτή την νομοθετική «μεταρρύθμιση» την κάνατε μέσα σε μία νύχτα και χωρίς να προηγηθεί σύσταση νομοπαρασκευαστικής επιτροπής και πολύ περισσότερο διάλογος με τους ανθρώπους που υπηρετούν τη Δικαιοσύνη. Δηλαδή δεν εκθέσατε ποια αναγκαιότητα υπήρχε για να κάνετε τόσο βαριές πράξεις από κακουργήματα, απλά πλημμελήματα. Κατηγορηθήκατε από τον νομικό κόσμο ότι ασελγήσατε πάνω στους νόμους με σκοπούς άλλους από την απονομή Δικαιοσύνης.

Φαντάζομαι ξέρετε ως υπουργός Δικαιοσύνης τότε, τι προέκυψε από αυτή σας την νομοθέτηση. Τετρακόσιοι επιφανείς Θεσσαλονικείς (μεγαλογιατροί, βουλευτές, στρατηγοί, δικηγόροι, παιδιά αυτών που λέμε «επωνύμων») οι οποίοι αντιμετώπιζαν κατηγορίες για κακουργήματα (ναι, αυτά τα οποία αλλάξατε) δεν δικάστηκαν ποτέ. Τα κακουργήματά τους έγιναν πλημμελήματα και παραγράφηκαν. Η υπόθεση ήταν η πιο σοβαρή υπόθεση πλαστογραφίας στην ιστορία της Ελλάδας. Από το 1989 έως το 1991, παιδιά επωνύμων της Θεσσαλονίκης που εγγράφονταν σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού (Γιουγκοσλαβία, Ρουμανία κλπ), έπαιρναν μεταγραφές σε Πανεπιστήμια της Ελλάδας, παρουσιάζοντας ψεύτικες βεβαιώσεις για σοβαρές ασθένειες. Οι ευγενείς γόνοι της Θεσσαλονίκης έπασχαν ξαφνικά από καρκίνο, λευχαιμίες και άλλα σοβαρά νοσήματα που βεβαίωναν απατεώνες γιατροί. Όταν αποκαλύφθηκε η υπόθεση, κάποιοι Πανεπιστημιακοί, συνάδελφοί σας στο Πανεπιστήμιο, επιχείρησαν να την κουκουλώσουν αρνούμενοι να δώσουν τα στοιχεία των μεταγραφών.
Μια ομάδα έντιμων εισαγγελέων τότε, αναγκάστηκε να κάνει έρευνα στο πανεπιστήμιο και να κατασχέσει τους φακέλους. Δύο ανακριτές, επί δύο χρόνια ερεύνησαν αυτή την υπόθεση, σχηματίζοντας δικογραφία που δεν χωρούσε σε ένα δωμάτιο. Ασκήθηκαν, διώξεις σε 400 άτομα. Οι περισσότεροι θα έμπαιναν φυλακή αφού οι κατηγορίες ήταν στοιχειοθετημένες. Και τότε εσείς νομοθετήσατε την αλλαγή του Ποινικού Κώδικα στα συγκεκριμένα άρθρα, που τύχαινε μάλλον να αφορούν τις δικές τους κατηγορίες. Τα αδικήματα ήταν πια πλημμελήματα και είχαν παραγραφεί. Οι φάκελοι έκλεισαν και δεκάδες επώνυμοι απατεώνες, ελεύθεροι πια, συνέχιζαν να φωτογραφίζονται στα περιοδικά ως έντιμοι και ανησυχούντες για την πόλη και βέβαια να καθορίζουν με τη δύναμή τους τα πολιτικά πράγματα. Αρκετοί από τους φοιτητές που πήραν μεταγραφές με τις ψευδείς βεβαιώσεις, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν, αλλά σήμερα κάνουν πανεπιστημιακή καριέρα.

Στις μεταρρυθμίσεις σας, συμπεριλαμβάνεται η αλλαγή ενός ακόμη άρθρου του Ποινικού Κώδικα. Του 113. Το άρθρο αυτό παλιά προέβλεπε πως στις περιπτώσεις που κάποιος βουλευτής διώκεται για αξιόποινη πράξη, αν δεν αρθεί η βουλευτική του ασυλία, τότε σταματά να τρέχει ο χρόνος παραγραφής και ο βουλευτής δικάζεται όποτε πάψει να είναι βουλευτής. Το άρθρο αυτό προστάτευε και τον βουλευτή, αλλά και τον πολίτη. Αλλάξατε λοιπόν το άρθρο και καταργήσατε την αναστολή της παραγραφής. Έτσι αν κάποιος βουλευτής διαπράξει αδίκημα και δεν αρθεί η ασυλία του, ο χρόνος παραγραφής τρέχει. Έτσι όταν πάψει να είναι βουλευτής πιθανόν να μην υπάρχει δίωξη εναντίον του.

Αυτά είναι τα νομοθετήματά σας σε ένα υπουργείο που θα περίμενε κάποιος, πως λόγω του αντικειμένου σας, ο νομικός κόσμος θα μίλαγε για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις Βενιζέλου. Ο νομικός κόσμος όμως μιλάει για «ασέλγεια» στους νόμους. Τα περί προθέσεων και τα νομικά και αυτά της κόλασης που είναι στρωμένη με καλές προθέσεις, τα ξέρετε. Μόνο εσείς ξέρετε τις προθέσεις σας. Δεν σας αποδίδω καμιά πρόθεση. Σας απευθύνω για μια ακόμη φορά ερωτήματα. Και περιμένω απαντήσεις τις οποίες ξέρετε πολύ καλά πως οφείλετε να δώσετε. Αν όχι, τότε αυτό θα είναι μια πρόθεσή σας…

Υ.Γ.  Προς κάθε ενδιαφερόμενο που…ξέρει αυτός. Μετά από 25 χρόνια στην δημοσιογραφία, έχω την δυνατότητα να μαθαίνω, πότε το όνομά μου γίνεται δημοφιλές σε διάφορες υπηρεσίες. Μην κουράζεστε. Στην ντουλάπα μου δεν έχω σκελετούς. Μόνο ρούχα και αρχεία. Των οποίων έχω πάντα αντίγραφα.



Διαβάστε εδώ το δημοσίευμα της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ 8 Φεβρουαρίου 1995





Διαβάστε περισσότερα...

Η κοινωνία αυτοοργανώνεται!







Μετά από μια μεγάλη συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στον Δήμο Ν.Ιωνίας πριν από λίγες μέρες με θέμα το άδικο χαράτσι της ΔΕΗ, η δημοτική αρχή αποφάσισε να αναλάβει μια ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ στο θέμα της αντίστασης κατά του χαρατσιού, δίνοντας συμβουλές στους δημότες πώς να πληρώσουν ΜΟΝΟ τα ποσά που αναλογούν στον λογαριασμό του ρεύματος, χωρίς το χαράτσι. Τις συμβουλές θα τις βρείτε εδώ  (σελίδα Δήμου Ν.Ιωνίας)

Επιπλέον, δημιούργησε μια επιτροπή που συγκεντρώνει όλες τις αποδείξεις πληρωμής μέσω ΑΤΜ που θα προσκομίζουν οι δημότες στον Δήμο, ώστε να αντιμετωπίσει πλέον ως επίσημος φορέας και εκπρόσωπος των πολιτών, τις ενδεχόμενες αντιδράσεις του κράτους ή της ΔΕΗ.

Πολλά μπράβο και μακάρι το παράδειγμά τους να το ακολουθήσουν και όλοι οι υπόλοιποι Δήμοι της χώρας!!

πηγη : http://agiovasilema.blogspot.com/2011/10/blog-post_30.html
Διαβάστε περισσότερα...

Παράδοση εθνικής κυριαρχίας για τη νέα βοήθεια, ζητεί ο Σόιμπλε

Δικό μας σχόλιο: Αυτή είναι η "βοήθεια" των "εταίρων" μας... Έξω από τη λυκοσυμμαχία το συντομότερο δυνατό!

Πηγή: www.in.gr


Βερολίνο, Γερμανία
Η Ελλάδα θα πρέπει να είναι έτοιμη ακόμα και να «παραδώσει προσωρινά ένα μέρος της κυριαρχίας της», σε αντάλλαγμα για τη νέα βοήθεια, σημειώνει ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β. Σόιμπλε, σε συνέντευξή του στο γερμανικό περιοδικό Der Spiegel.

Συγκεκριμένα, απαντώντας σε ερώτηση εάν και άλλες χώρες, εκτός της Ελλάδας, θα μπορούσαν να μπουν στον πειρασμό να επιλύσουν τα προβλήματά τους επίσης με ένα «κούρεμα» του χρέους τους, ο κ. Σόιμπλε υπογραμμίζει:

«Οι πρωθυπουργοί και αρχηγοί κρατών της ευρωζώνης, συμπεριλαμβανομένων της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, κατέστησαν για άλλη μια φορά σαφές ότι: η περίπτωση της Ελλάδας είναι μοναδική, μια ξεχωριστή περίπτωση που έχρηζε ειδικής λύσης».

Σε αντάλλαγμα για τη βοήθεια, συμπληρώνει ο υπουργός, η Ελλάδα θα λάβει σκληρά μέτρα και θα πρέπει να αποδεχθεί μια πολύ πιο στενή εποπτεία, «θα μπορούσε να πει κανείς ότι θα παραδώσει προσωρινά ένα μέρος της κυριαρχίας της. Δεν πιστεύω ότι άλλη χώρα θα ήθελε να υποστεί αυτά τα σκληρά μέτρα, εκτός κι αν είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης».

Η ανάκτηση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας θα είναι το αποτέλεσμα δομικών μεταρρυθμίσεων όπως και της μείωσης του χρέους, επισημαίνει.

Προς αυτήν την κατεύθυνση θα συμβάλλουν τόσο η μόνιμη παρουσία της Taskforce (Ομάδα Δράσης της Κομισιόν γιαν την Ελλάδα) και της τρόικας, όσο και οι ευρωπαϊκοί πόροι που είναι στη διάθεση της Ελλάδας.

«Τα προβλήματα όμως πρέπει να αντιμετωπιστούν στην Ελλάδα, όχι στην Ευρώπη, αλλά με τη βοήθεια της Ευρώπης», προσθέτει.

Τέλος, απευθύνει σαφή προειδοποίηση προς τις τράπεζες να αποδεχθούν τη σχεδιαζόμενη μείωση του ελληνικού χρέους:

«Λέγαμε πάντα ότι προτιμούμε το εθελοντικό κούρεμα, έχουμε εξηγήσει όμως επίσης ότι ένας λιγότερο συναινετικός δρόμος δεν μπορεί να αποκλειστεί», λέει ο κ. Σόιμπλε, τονίζοντας ότι εάν δεν επιτευχθεί συμφωνία, τότε αυτό θα έχει σημαντικές συνέπειες για τους ιδιώτες πιστωτές, αφήνοντας ουσιαστικά ανοικτό το ενδεχόμενο μία ανεξέλεγκτης πτώχευσης.

Newsroom ΔΟΛ

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Ιστορική ραδιοφωνική εκπομπή!



Πράγματα που ακούγονται για πρώτη φορά στην Ελληνική Ραδιοφωνία! Είναι λες και ακούς τη Φωνή της Αλήθειας ή το BBC την εποχή της Ναζιστικής Κατοχής!


Καταλαβαίνουμε ότι μπορεί να κουράσει λόγω της μεγάλης διάρκειας αλλά το οφείλουμε στην Ιστορία και το Μέλλον αυτού του Τόπου να την αναρτήσουμε!


EAM - Καζάκης Κακλαμάνος μέρος 1ο 29-10-11 ΡΑΔΙΟ9 from George George on Vimeo.


EAM - Καζάκης Κακλαμάνος μέρος 2ο 29-10-11 ΡΑΔΙΟ9 from George George on Vimeo.
Διαβάστε περισσότερα...

Τι είναι και τι θέλει το ΕΠΑΜ; (ΒΙΝΤΕΟ)




Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2011

Για την επικαιρότητα της ανάγκης συγκρότησης ενός ριζοσπαστικού αριστερού και λαϊκού μετώπου




Κανελλής Δημήτρης,
Στόμη Παγώνα,
Χήτας Λάμπρος,

28-10-2011


Το κείμενο αυτό έχει κατατεθεί ως συμβολή στον προβληματισμό της 1ης συνδιάσκεψης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Διανύουμε μία εκρηκτική περίοδο όπου οι κοινωνικές αντιφάσεις οξύνονται στον μέγιστο βαθμό. Η τύχη, (δηλαδή η συσσώρευση του δυναμικού όλων των ενεργών αντιθέσεων σε μια και μόνη χρονική στιγμή), παίζει πάντα παράξενα παιχνίδια και ανακατεύει αναπάντεχα τους νόμους της ιστορικής κίνησης. Άλλωστε αυτοί οι ίδιοι οι νόμοι εξυπηρετούν ταυτόχρονα ποικίλες και συχνά αλληλοαναιρούμενες αναγκαιότητες.

Α. ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Αντικειμενικά η τεράστια και πρωτοφανής συγκέντρωση του λαού στους δρόμους της Αθήνας αλλά και ολόκληρης της χώρας για δυο συνεχόμενες ημέρες (19-20/10) αποτελεί ένα ανεπανάληπτο πολιτικό γεγονός με τεράστια ιστορική δυναμική. Αποτελεί μια σημαντική νίκη των λαϊκών δυνάμεων, της τεράστιας πλειοψηφίας των απλών, ειρηνικών και εργαζόμενων ανθρώπων, απέναντι σε μια σιδηρόφρακτη απομειούμενη και «στείρα» πολιτική εξουσία. Η εξέλιξη αυτή όμως δεν μπορεί να αναιρέσει το γεγονός πως αυτή η ίδια η εξουσία αναπαράγει το αποτρόπαιο πρόσωπό της θερίζοντας την βία και τον φόβο που η ίδια σπέρνει. Σήμερα το λαϊκό κίνημα μετράει όχι μόνο την δυναμική μιας καθολικής άρνησης της κυρίαρχης πολιτικής, αλλά και την διάλυση των συγκεντρώσεών του από τις δυνάμεις καταστολής, τον θάνατο ενός αγωνιστή από τον χημικό πόλεμο του κράτους, τον σοβαρό τραυματισμό δεκάδων άλλων, την θηριώδη και δολοφονική οργή μεγάλων τμημάτων της νεολαίας, το γενικευμένο πολιτικό αδιέξοδο της αριστεράς. Αυτή μάλιστα η αντίφαση οξύνεται στο μέγιστο βαθμό, γίνεται κυρίαρχη.
Έχουμε την τύχη και την ατυχία να βρισκόμαστε στην αρχή μιας καινούργιας ιστορικής περιόδου και να ζούμε ζαλισμένοι την βίαιη εκκίνηση μιας νέας «Νεότερης Ιστορίας» του λαού μας που ψάχνει να βρει τα βήματά του για να αποδράσει από τον θανάσιμο εναγκαλισμό της ΕΕ, των τραπεζών και του Ευρώ και να απεξαρτηθεί από τις δηλητηριώδεις δόσεις των μνημονίων. Το παλιό πολιτικό σύστημα αποσυντίθεται παράγοντας τον ενοχλητικό θόρυβο μιας πολιτικής βαβυλώνιας που καταρρέει. Η ρητορεία των πάλαι ποτέ κραταιών εκπροσώπων της αστικής κυριαρχίας, του πρωθυπουργού, των αντιπροέδρων της κυβέρνησής του, όλων των πρωτοπαλίκαρων της τηλεοπτικής δημοκρατίας, μεταλλάσσονται σε κοάσματα βατράχων και σε άναρθρες και μεταξύ τους αλληλοδιαψευδούμενες εξαγγελίες. Οι Ευρωπαίοι εταίροι και οι τράπεζές τους, υποτιθέμενοι εγγυητές της «Ισχυρής Ελλάδος», μεταλλάσσονται σε φθηνούς τοκογλύφους εκβιαστές που εποφθαλμιούν το δημόσιο και φυσικό πλούτο της χώρας, τους μισθούς των εργαζομένων, τις συντάξεις των ηλικιωμένων, τα δικαιώματα της νεολαίας, προκειμένου να εκτονώσουν τα αποτελέσματα μιας «κρίσης» που συνεχώς βαθαίνει.
Το συμβολικό «όλο» του ιστορικού αλλά και νεότερου ΠΑΣΟΚ γυρνά σαν πολιτικό ζόμπι στις τηλεοράσεις αναζητώντας την αιμοδοσία νέων εθνικών συναινέσεων για να συντηρήσει την φθίνουσα εξουσία του. Άλλοτε με απειλές απέναντι στους 153 εναπομείναντες βαστάζους τους και άλλοτε με επικλήσεις απέναντι στους «συνοδοιπόρους» της πολιτικής εξουσίας ολόκληρης της μεταπολιτευτικής περιόδου, παρακαλούν για πολιτικές ενισχύσεις, τις οποίες όμως δεν βρίσκουν! Το γεγονός όμως πως όλοι όσοι κάθισαν στο τραπέζι των «ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ» δεν προστρέχουν προς στήριξη και συμπαράταξη των εφεδρειών τους στην κυβέρνηση, είναι απλά γιατί αυτές δεν υπάρχουν, γιατί μοιάζουν να έχουν εξαντληθεί και κάτω από το βάρος των αντιφάσεων της ίδιας της αστικής στρατηγικής. Τα ίδια τα κυβερνητικά υπουργεία, οι μηχανισμοί του κράτους όπου οργανώνεται η αστική κυριαρχία και κρατική εξουσία, καταλαμβάνονται από τους εργαζομένους που μέχρι πρότινος η κυβέρνηση προσμετρούσε στον μηχανισμό της και μπαίνουν και αυτά σε έναν γενικευμένο κύκλο πολιτικής ανυπακοής και παράλυσης. Σε αυτήν την συγκυρία η πολιτική απομόνωση του κυβερνητικού κέντρου είναι πλέον απόλυτη!!
Όμως σήμερα και παρ΄ όλο αυτόν τον παλλαϊκό ξεσηκωμό, την απόλυτη παράλυση της καπιταλιστικής μηχανής από μια καθολική πολιτική απεργία των εργαζομένων αλλά και των καταστηματαρχών, την κατάληψη των υπουργείων της κυβέρνησης, την γενίκευση της πολιτικής και κοινωνικής ανυπακοής, την στάση πληρωμών του λαού προς τους τοκογλύφους και τα χαράτσια τους, την απόλυτη πολιτική απομόνωση της κυβέρνησης, εντούτοις! αυτή παραμένει.
Ενώ αυτή η κυβέρνηση δέχεται συντριπτικά πολιτικά πλήγματα, από τυπική άποψη δεν πέφτει.
Μάλιστα όχι μόνο δεν πέφτει, αλλά φαίνεται να κερδίζει ορισμένο πολιτικό χρόνο εκμεταλλευόμενη το γεγονός πως δεν υπάρχει καμία οργανωμένη πολιτική δύναμη που να επιθυμεί να την ρίξει. Η Πλατεία Συντάγματος που για δύο περίπου μήνες αναδείχθηκε από συμβολική άποψη στο επίκεντρο της ταξικής πολιτικής αναμέτρησης, αντί να γίνει αντικείμενο διεκδίκησης του παλλαϊκού αγώνα, μετασχηματίστηκε σε αποτρόπαιο πεδίο μάχης μεταξύ δύο πολιτικών χώρων με σκοπό την συμβολική κατοχύρωση της κυριαρχίας τους στο λαϊκό κίνημα, επιδεικνύοντας αμοιβαία απόλυτο κυνισμό, ελιτισμό και αδιαφορία για τις τεράστιες μάζες λαού που συμμετείχαν και πρόσφεραν τον εαυτό τους στον αγώνα αυτό.
Οι ευθύνες της αριστεράς στο αποτέλεσμα αυτό είναι τεράστιες, εφόσον αυτή είναι ο οργανωμένος πολιτικός χώρος που υποτίθεται ότι επιθυμεί να παράγει γραμμή για τις μάζες και να παίρνει πρωτοβουλίες με τρόπο γειωμένο και λαϊκό.

Β. Γ ΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΦΑΣΗ

Για να μπορέσουμε ίσως να κατανοήσουμε την περίοδο στην οποία ζούμε θα πρέπει να σκεφτούμε ότι δυο αντίθετα μεταξύ τους φαινόμενα συμβαίνουν και τα αρνητικά αποτελέσματα του ενός αναιρούν τα θετικά αποτελέσματα του άλλου. Από την μια μεριά διαμορφώνεται η θετική δυναμική της καθολικής πολιτικής αντίστασης του Ελληνικού λαού απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης, του ΔΝΤ και της ΕΕ, φαινόμενο που έγινε απολύτως αισθητό με το κίνημα των πλατειών. Ο λαός είναι στους δρόμους και επηρεάζει καθοριστικά τις πολιτικές εξελίξεις. Το φαινόμενο αυτό της αποφασιστικής παρέμβασης του λαϊκού παράγοντα συνεχίζει να βρίσκεται σε εξέλιξη και δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί η δυναμική του.
Από την άλλη μεριά όμως βρίσκεται σε εξέλιξη μια ιστορικής κλίμακας ήττα της αριστεράς. Η ήττα αυτή αφορά στην απώλεια της ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς μέσα στο λαϊκό κίνημα και την νεολαία, η οποία εκφράζεται σε μια σειρά από διαστάσεις που κάθε μια από αυτές έχει την ιδιαίτερη σημασία της:
Η υποχώρηση αναφορικά με τον ζωτικό χαρακτήρα για τις λαϊκές ανάγκες της ύπαρξης και προστασίας της σφαίρας των δημόσιων αγαθών. (απονομιμοποίηση των δημόσιων σχολείων και πανεπιστημίων, απονομιμοποίηση των κοινωφελών επιχειρήσεων και γενικά κάθε δημόσιας λειτουργιάς).
Η υποχώρηση αναφορικά με την σημασία των συνδικάτων, των σωματείων, των συνεταιρισμών ως των αναγκαίων μορφών οργάνωσης των υποτελών τάξεων προκειμένου στην κατοχύρωση και διεύρυνση των ζωτικών εργασιακών δικαιωμάτων του λαού (κρατικοποίηση του συνδικαλισμού, οικονομισμός, αναχωρητισμός κλπ.)
Η υποχώρηση αναφορικά με την πίστη των λαών στην δυνατότητά τους να υπερασπίζονται την εθνική τους ανεξαρτησία και να μπορούν να δημιουργούν στην χώρα τους κοινωνικά συστήματα με επίκεντρο την εργασία και την δημοκρατία, σε ρήξη με τα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού. (φετιχοποίηση του σοβιετικού πειράματος, έλλειψη αυτοκριτικής αναφορικά με τον υπαρκτό σοσιαλισμό, υποτίμηση άλλων εκδοχών ριζοσπαστικού κοινωνικού μεταρρυθμισμού)
Προφανώς το αποτέλεσμα αυτό δεν είναι από πολιτική άποψη αντικειμενικό. Μια τεράστια συντηρητική ιδεολογική επίθεση έχει ενισχύσει αυτό το αποτέλεσμα. Όμως αυτή η επίθεση δεν είναι αρκετή από μόνη της για να παραχθεί αυτό το αποτέλεσμα. Το καθοριστικό είναι ότι η αριστερά αποδέχτηκε αυτό το αποτέλεσμα, το ενσωμάτωσε ως υπαρξιακό χαρακτηριστικό και το μεγιστοποίησε. Σε τελευταία ανάλυση το καθοριστικό είναι ότι η ίδια η αριστερά αποτελεί μέρος μιας ολότητας καθορισμών μέσα από τους οποίους εμφανίζεται η συστημική κυριαρχία του κεφαλαίου. Τι άλλο είναι σε τελευταία ανάλυση ο κατακερματισμός της αριστεράς σήμερα, ακριβώς μπροστά στην πιο μεγάλη υπαρξιακή της πρόκληση, στην πιο σκληρή επίθεση του κεφαλαίου απέναντι στις λαϊκές τάξεις;
Είναι σαφές πως καμία από τις εκδοχές της αριστεράς που διαθέτουμε σήμερα δεν μπορούν να συναντηθούν με τα ζωτικά συμφέροντα και τις ανάγκες των λαϊκών μαζών χωρίς ουσιώδεις ριζοσπαστικούς μετασχηματισμούς, πολιτικές τομές και υπερβάσεις.
είτε στην εκδοχή της φιλοευρωπαϊκής πρότασης και της κοινωνικά ήπιας κυβερνητικής εφεδρείας
είτε στην εκδοχή των κομματικοποιημένων κινημάτων και της υπερβατικής μελλοντολογίας θεολογικού χαρακτήρα που τελικά οδηγεί σε κοινωνική υποχώρηση και συντηρητισμό
είτε στην εκδοχή της αυτοπεριχαράκωσης, του αγωνιστικού βερμπαλισμού, της αυτοαναγόρευσης σε επαναστατικό πόλο και της μεταφυσικής αντίληψης του πολιτικού προγραμματισμού, όπου τα ζητούμενα τίθενται ως προϋποθέσεις
σε όλες αυτές τις εκδοχές η αριστερά αποτελεί υλική έκφραση της συστημικής κυριαρχίας του κεφαλαίου.
Άλλωστε είναι προφανές πως δεν μπορεί να αποτελεί απάντηση στα χειμαζόμενα λαϊκά στρώματα μια αφήγηση που να μεταφέρει την επίλυση των προβλημάτων του λαού σε ένα σοσιαλιστικό υπερμέλλον όταν στην καθημερινότητα συντελείται ο οικονομικός, πολιτικός και πολιτισμικός εξανδραποδισμός της εργατικής τάξης. Πολύ περισσότερο μάλιστα δεν μπορεί να αποτελεί απάντηση η συνδιαχείριση των αντιφάσεων της αστικής κυριαρχίας και το παζάρι γύρω από τους ρυθμούς με τους οποίους η κρίση θα καταβροχθίζει τα λαϊκά δικαιώματα.
Η απόφαση των βασικών πόλων της αριστεράς να βρίσκονται εντός του κοινοβουλίου και να στηρίζουν συμβολικά την ακεραιότητα του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος την ώρα που ψηφιζόταν το αποκρουστικό μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα στις 28-29/6, όπως επίσης και η απόφαση του ΚΚΕ να περικυκλώσει την βουλή (19-20/10) όταν ψηφιζόταν το πολυνομοσχέδιο, διατηρώντας όμως αλυσίδες απέναντι στις λαϊκές μάζες και όχι απέναντι στο αστικό κοινοβούλιο, αποδεικνύουν πως και αυτό το φαινόμενο της απώλειας της ηγεμονίας της αριστεράς στο λαϊκό κίνημα συνεχίζει να εξελίσσεται και δεν έχει φτάσει ακόμη στην μέγιστη δυναμική του.

Γ. ΕΝΑ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΟΝΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ

Ταυτόχρονα ένας άλλος προβληματισμός αντικειμενικά γεννιέται. Τι θα συμβεί όταν θα φτάσει στο όριό της η εξέλιξη αυτών των φαινομένων; Υπάρχει μεταξύ τους μια διασύνδεση και ποια είναι αυτή;
α) Η κρίση της αριστεράς θα τελειώσει όταν μεγιστοποιηθεί η δυναμική του λαϊκού κινήματος;
β) ή μήπως βρισκόμαστε στην συγκυρία μιας κρίσιμης χρονικής στιγμής, που εάν δεν μπορέσει η αριστερά να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και να αντιστρέψει αυτήν την διαδικασία της ήττας, τότε το λαϊκό κίνημα κινδυνεύει να υποστεί συντριπτικές ήττες σε πολιτικό επίπεδο και συνεπακόλουθα και σε κοινωνικό;
Στην ίδια κατηγορία εντάσσονται και άλλα συνεπακόλουθα ερωτήματα:
Εάν ισχύει η δεύτερη πρόταση και εάν ταυτόχρονα η αριστερά τελικά δεν μπορέσει να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και οι λαϊκές μάζες οδηγηθούν σε κοινωνική και πολιτική ήττα. Εάν κάτι τέτοιο τελικά συμβεί! μήπως τελικά αυτό θα έστρεφε μέρος των λαϊκών μαζών ενάντια στην αριστερά;
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο δεν θα έδινε την δυνατότητα σε άλλους πολιτικούς χώρους έξω από την αριστερά να αναλάβουν πρωτοβουλίες μέσα στο λαϊκό κίνημα και να στοχοποιήσουν τη αριστερά;

Μήπως κάτι τέτοιο συμβαίνει σήμερα; Μήπως έχουμε αργήσει ήδη;
Προφανώς και η μεγάλη πλειοψηφία των ριζοσπαστών διανοουμένων αλλά και το ταξικό ένστικτο των εργαζομένων κατανοεί ότι η δεύτερη πρόταση είναι η σωστή. Προφανώς και μια λογική που δίνει προτεραιότητα στο κοινωνικό μέτωπο των λαϊκών αγώνων χωρίς να αντιλαμβάνεται την ανάγκη να προωθούνται ταυτόχρονα και εκείνοι (οι αναγκαίοι κάθε φορά) πολιτικοί όροι που να μπορούν να δώσουν στην αριστερά την πρωτοβουλία των κινήσεων, οδηγούν με ακρίβεια τα λαϊκό κίνημα στην ήττα και την αριστερά στο περιθώριο ή ακόμη και στο στόχαστρο τμημάτων του λαϊκού κινήματος.
Τι θα συμβεί εάν τελικά οι λαϊκές μάζες συντριβούν, αλλά η αριστερά έχει κρατήσει την αγνότητά της; Μήπως όλη αυτή η κοινωνική δυναμική συγκεντρωθεί σε ανταγωνιστικούς με την αριστερά πολιτικούς χώρους; Τι θα σήμαινε για το λαϊκό κίνημα μια ενίσχυση του αναρχικού και του εθνικιστικού χώρου με την ταυτόχρονη συρρίκνωση της επιρροής της αριστεράς;

Δ. Γ ΙΑ ΤΙΣ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΑΣ ΣΤΗΝ «ΑΡΙΣΤΕΡΑ»

Μέσα από αυτό το σχήμα και με αυτό το κριτήριο, μπορούμε να ερμηνεύσουμε και την επίθεση των αναρχικών απέναντι στο ΚΚΕ. Η επίθεση αυτή είναι μέρος της συνολικής επίθεσης που γίνεται σήμερα προς την αριστερά. Η επίθεση αυτή είναι αποτέλεσμα της απώλειας της ηγεμονίας της αριστεράς στο λαϊκό κίνημα αλλά και μηχανισμός που διευρύνει ακόμη περισσότερο αυτό το αποτέλεσμα.
Η περίπτωση της 20/10 όπου μια ομάδα κουκουλοφόρων ανεβαίνει στο σύνταγμα να συγκρουστεί με τη αστυνομία ή με το ΚΚΕ ή και με τους δύο, είναι το καλύτερο παράδειγμα για το τι σημαίνει σε μια συγκυρία όξυνσης των αντιφάσεων και μεγάλης ανάπτυξης των λαϊκών αγώνων, η αριστερά να μην μπορεί να αναλάβει την πρωτοβουλία των κινήσεων και κατά συνέπεια το ίδιο το λαϊκό κίνημα να απομειώνεται. Επίσης το σχήμα αυτό, μπορεί να ερμηνεύσει το γεγονός, γιατί τμήματα των λαϊκών μαζών φαίνονται να συναινούν στις πρακτικές των αναρχικών. Ακριβώς γιατί μεγάλο τμήμα του αγωνιζόμενου κόσμου αισθάνεται προδομένο από το ΚΚΕ ως την κυρίαρχη έκφραση της αριστεράς στην περίοδο που έκλεισε με την κατασταλτική επίθεση στις 28-29/6. Άλλωστε το γεγονός πως η αριστερά δεν μπορεί να καθοδηγήσει τις λαϊκές μάζες σε σύγκρουση με το πολιτικό σύστημα, οδηγεί στην μεγιστοποίηση της «οργής» και της «πολιτικής ασφυξίας» του κόσμου και σε σημαντικό βαθμό τελικά στην παθητική αποδοχή των πραχτικών της συμβολικής σύγκρουσης με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς που προτείνουν οι αναρχοαυτόνομοι.
Δεν είναι σκοπός αυτού του κειμένου να αναλύσει τους ειδικούς όρους με τους οποίους διεξάγεται η αντιπαράθεση μεταξύ ΚΚΕ και αναρχίας, ή αριστεράς και αναρχίας (σχετικά έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον η ανάλυση του Γιώργου Αλεξάτου στο Αριστερό Βήμα). Αυτά όμως που είναι αναγκαία να επισημάνουμε εδώ είναι τα εξής.
Από την μια μεριά οι αναρχοαυτόνομοι με πυκνωμένες τις γραμμές τους με μεγάλη μάζα νεολαίας, φορείς αλλά και αποτέλεσμα της ίδιας της κοινωνικής βίας που εξαπολύει σε κλίμακα η κρατική μηχανή, η νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση και η καπιταλιστική κρίση, φαίνεται πλέον να μεταλλάσσονται σε έναν χώρο που φετιχοποιεί την βία και την επιδιώκει συνεχώς ως την ύψιστη πολιτική πρακτική. Μια βία τυφλή, δολοφονική που δεν σταματάει ούτε στο όριο της κατασπατάλησης της ανθρώπινης ζωής. Μια βία που απευθύνεται όχι μόνο στο κράτος αλλά απέναντι σε κάθε τι οργανωμένο, σε κάθε τι που θέτει περιορισμούς στην ατομικότητα. Μια βία που έχει εγγεγραμμένη όλη την ιδεολογία αυτού που υποτίθεται πως αντιπαλεύει. Σε τελευταία ανάλυση αυτός ο χώρος λειτουργεί εκφυλιστικά και νομιμοποιεί την ίδια την βία της εξουσίας. Αντικειμενικά δίνει έδαφος στους κατασταλτικούς μηχανισμούς να επιτίθενται ανελέητα στο λαϊκό κίνημα.
Από την άλλη μεριά το ΚΚΕ, εγκλωβισμένο στην ιδιοκτησιακή λογική του κινήματος, φετιχοποιώντας τον εαυτό του ως το μοναδικό αυθεντικό αγωνιστικό σύμβολο του λαού και εξωραΐζοντας την βία που εκπορεύεται από το ίδιο, ως αυθεντική έκφραση του λαού, τελικά κινείται με σαφή προσανατολισμό την κατοχύρωση της κυριαρχίας του στους λαϊκούς αγώνες απέναντι σε κάθε αμφισβήτηση. Κατ’ αρχάς απέναντι στην αμφισβήτηση που γίνεται από τον χώρο της αναρχίας αλλά όχι μόνο. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως παρά το όργιο της κρατικής καταστολής, για την πολιτική δολοφονία του Δημήτρη Κοτσαρίδη συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ από τις δυνάμεις καταστολής, το ΚΚΕ επιμένει να στοχοποιεί δεικτικά το κίνημα «Δεν Πληρώνω», και να αναγορεύει σε εχθρούς του λαού τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ.
Η στρατιωτική αναμέτρηση στο Σύνταγμα μεταξύ δυο πολιτικών χώρων, με «παράπλευρες απώλειες» τον τραυματισμό δεκάδων αγωνιστών, την απογοήτευση του αγωνιζόμενου κόσμου, την ηθική συρρίκνωση της αριστεράς, γίνεται μέσα στο σκηνικό μιας «Προαναγγελμένης Σύγκρουσης». Και τα δυο μέρη αυτής της σύγκρουσης ήξεραν πως κάποια στιγμή θα γίνει η «στρατιωτική» αναμέτρησή τους και στην δεδομένη χρονική στιγμή επεδίωξαν αυτό να συμβεί ως το συμβολικό όριο της κατοχύρωσης της κυριαρχίας τους. Προφανώς μια τέτοια φιλοδοξία δεν μπορεί να έχει κανένα ηθικό έρεισμα μέσα στην τεράστια μάζα του εργαζόμενου κόσμου. Από πολιτική άποψη όμως έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, εφόσον η αντιπαράθεση για την κυριαρχία κατ΄ αρχάς επικυρώνει το γεγονός πως αυτή η κυριαρχία βρίσκεται σε αμφισβήτηση, αλλά και κυρίως γιατί αυτή η κυριαρχία του ΚΚΕ μέσα στην αριστερά και το λαϊκό κίνημα δεν αμφισβητείται από μια άλλη εκδοχή της αριστεράς αλλά από τον χώρο της αναρχοαυτονομίας.
Όμως μια στρατιωτικού τύπου αναμέτρηση του ΚΚΕ με τον χώρο της αναρχίας καθόλου βέβαιο δεν είναι πως θα οδηγήσει σε ανάκτηση της κυριαρχίας του μέσα στο λαϊκό κίνημα. Αντίθετα είναι δυνατόν να οδηγήσει στην ακόμη μεγαλύτερη αποστείρωση του, την αύξηση της φοβικότητας και της εχθρότητάς του απέναντι σε κάθε κίνημα που δεν ελέγχεται άμεσα από το ίδιο.
Προφανώς το ΚΚΕ δεν θα αντιστρέψει αυτό το φαινόμενο της απώλειας της ηγεμονίας της αριστεράς μέσα στο λαϊκό κίνημα, με την βία απέναντι στους αναρχικούς, στοχοποιώντας τα δεκαεξάχρονα παιδία που η αριστερά χάρισε στην αναρχία και κυρίως με δική του ευθύνη σε όλη την περίοδο από το 2006 έως και το 2008 με αποκορύφωμα την εξέγερση του Δεκέμβρη.
Σε καμία περίπτωση η αριστερά δεν θα μπορέσει να ανατρέψει αυτό το αποτέλεσμα στοχοποιώντας τους αναρχικούς. Η επίθεση από την αναρχία προς την αριστερά είναι δείκτης της απώλειας της ηγεμονίας και όχι η αιτία της απώλειάς της. Και προφανώς μια αντεπίθεση προς τους αναρχικούς δεν πρόκειται να οδηγήσει σε ανάκτηση της ηγεμονίας. Το σύνθημα βία στην βία της εξουσίας δεν μπορεί να δώσει μακροπρόθεσμα καμιά απάντηση στο λαϊκό κίνημα. Πολύ περισσότερο φτωχό και αποπροσανατολιστικό θα είναι το «βία στην βία» των αναρχικών.
Αντίθετα όσο το ΚΚΕ δεν θα μπορεί να παίξει θετικό ρόλο στην πολιτική σύγκρουση των λαϊκών τάξεων με την αστική τάξη, τόσο θα οδηγείται σε απώλεια της κυριαρχίας του μέσα στο λαϊκό κίνημα και τόσο πιο ευάλωτο θα γίνεται στις επιθέσεις των αναρχικών, όπως άλλωστε ευάλωτο είναι το σύνολο της αριστεράς.
Εάν το ΚΚΕ θα ήθελε να ανατρέψει αυτό το αποτέλεσμα, θα όφειλε να προχωρήσει σε ένα ηγεμονικό κάλεσμα ριζοσπαστικής συμπαράταξης, προς το σύνολο των αριστερών και λαϊκών δυνάμεων. Να απευθύνει έκκληση για κοινή δράση, για συντονισμό, για περιφρούρηση των αγώνων, στα σωματεία, κλπ και να προβάλει ως στόχο την ανάγκη τροποποίησης του πολιτικού συσχετισμού δύναμης, την υπεράσπιση του λαϊκού κινήματος, την διεύρυνση των αντιστάσεων του λαού. Μονάχα μια τέτοια πρακτική θα μπορούσε να τροποποιήσει την σημερινή κατάσταση και να δώσει στην αριστερά την πρωτοβουλία των κινήσεων. ‘Όμως δυστυχώς δεν φαίνεται το ΚΚΕ να κινείται σε αυτήν κατεύθυνση, αλλά στην ακριβώς αντίθετη.
Γι’ αυτό είναι αναγκαίο σήμερα να αναζητηθούν, να βρεθούν και να συγκεντρωθούν όλες εκείνες οι εφεδρείες πολιτικού ριζοσπαστισμού που διαθέτει σήμερα η αριστερά και να δοκιμάσουν αυτές να αλλάξουν τα πολιτικά δεδομένα. Να χαράξουν και να βαθύνουν τις διαχωριστικές γραμμές με την επίθεση του κεφαλαίου, να δοκιμάσουν να συνθέσουν ένα πολιτικό σχέδιο που να επιτρέπει την ανάκτηση της πρωτοβουλίας των κινήσεων μέσα στο λαϊκό κίνημα και να δώσουν στην αριστερά συνολικό νόημα και περιεχόμενο.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα μπορούσε να ενισχύσει την όποια ριζοσπαστική δυναμική παραμένει ενεργή και μέσα στο ΚΚΕ και να επιτρέψει μια συνολική ριζοσπαστική ανασύνθεση της αριστεράς στην χώρα μας.

Ε. ΓΙΑ ΕΝΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΑΙ ΛΑΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ

Τα πρόσφατα γεγονότα αποδεικνύουν με τον πιο εναργή τρόπο ότι τα αποτελέσματα αυτής της φάσης της επίθεσης του αντιπάλου έχουν ήδη αρχίσει να γίνονται πραγματικότητα με τον πιο άσχημο και επώδυνο τρόπο για το λαϊκό κίνημα και την αριστερά.
Κανένας κοινωνικός αυτοματισμός δεν σημαίνει ότι η επιδείνωση των ορών ζωής των λαϊκών μαζών θα δώσει την δυνατότητα στην αριστερά να έρθει αυτόματα στο προσκήνιο. Πολύ περισσότερο είναι αδόκιμη κάθε πρακτική ξεκαθαρίσματος των συσχετισμών και των αντιθέσεων μέσα στην αριστερά, ως προϋπόθεση για την ριζοσπαστικοποίηση και την νίκη των λαϊκών δυνάμεων. Αντίθετα εκείνες οι δυνάμεις της αριστεράς που θα συμβάλουν καθοριστικά από την πλευρά της νίκης της αντίστασης του λαϊκού κινήματος και την πραγματική τροποποίηση του συσχετισμού δύναμης απέναντι στον ταξικό αντίπαλο, θα μπορέσουν να τροποποιήσουν συνολικά τον συσχετισμό δύναμης και μέσα στο λαϊκό κίνημα και στην αριστερά από την κατεύθυνση της αναζήτησης ενός νέου κομμουνιστικού απελευθερωτικού οράματος με επίκεντρο την εργασία και την δημοκρατία.
Προϋπόθεση γι αυτό είναι η αναζήτηση ενός γειωμένου και ταυτόχρονα ριζοσπαστικού πολιτικού προγράμματος του λαού με κέντρο την αριστερά, στην κατεύθυνση της ανάκτησης της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, της διεύρυνσης των δημοκρατικών, εργασιακών και μορφωτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας. Το περιεχόμενο αυτό έχει ήδη αναδειχτεί με όρους μαζικούς και πλειοψηφικούς όλη την προηγούμενη περίοδο και αφορά στα κεντρικά ζητήματα της ταξικής αντιπαράθεσης. Στάση πληρωμών του χρέους, διαγραφή του χρέους, έξοδος της χώρας από το Ευρώ και ανάκτηση της νομισματικής αυτοτέλειάς της, εθνικοποίηση των τραπεζών, παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με παράλληλη προστασία των λαϊκών εισοδημάτων και αποταμιεύσεων, ανάκτηση της εθνικής ανεξαρτησίας και αξιοπρέπειας, διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και της νεολαίας, διάλυση της ΕΕ. Στην κατεύθυνση αυτή και για την πολιτική γείωση, εκλαΐκευση και διεύρυνση της επιρροής αυτού του περιεχομένου σημαντική υπήρξε η πρωτοβουλία των οικονομολόγων, το αριστερό βήμα διαλόγου, η επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους. Αυτό δείχνει πόσο σημαντικά πράγματα δύναται να συμβούν μέσα από ενωτικά παραδείγματα και πρωτοβουλίες.
Είναι σαφές πως για μεγάλες μερίδες του λαϊκού κινήματος το περιεχόμενο αυτό κατοχυρώνεται ως μια εναλλακτική πολιτική στρατηγική που έχουμε κάθε λόγο να διεκδικήσουμε ως μια ρεαλιστική και αναγκαία εναλλακτική κατεύθυνση για την χώρα μας, σε αντιπαράθεση με τον θανάσιμο εναγκαλισμό του ΔΝΤ, της ΕΕ και της προδοτικής στάσης της ελληνικής αστικής τάξης. Μια τέτοια προοπτική δεν αποτελεί έκφραση του πολιτικού φαντασιακού της αριστεράς, αλλά έκφραση των άμεσα ζωτικών συμφερόντων των εργαζόμενων και της νεολαίας. Αυτή η προοπτική δεν πρέπει να τίθεται από την αριστερά κάπου στο βαθύ σοσιαλιστικό υπερμέλλον. Αντίθετα είναι αναγκαίο να βρεθούν εκείνες οι κοινωνικές και πολιτικές εφεδρείες που να οξύνουν στο μέγιστο βαθμό τις αντιφάσεις της αστικής κίνησης και να απαιτήσουν μια τέτοια προοπτική ως ένα άμεσο ρεαλιστικό εναλλακτικό σχέδιο ριζικά αντίθετο στον μονόδρομο της αποπτώχευσης του ελληνικού λαού. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο έχουν κάθε λόγο οι σοσιαλιστές και οι επαναστάτες να στηρίξουν γιατί προφανώς μια τέτοια νίκη του λαϊκού κινήματος ανοίγει δρόμους και για άλλες διεκδικήσεις. Αντίθετα ο κοινωνικός εξανδραποδισμός της εργατικής τάξης οδηγεί το λαϊκό κίνημα στην ήττα και την αριστερά στην πολιτική και ιδεολογική συρρίκνωση. Ο πολίτικος θρυμματισμός, η αδυναμία κατανόησης του αιτίου από το αιτιατό, του πρωτεύοντος από το δευτερεύων, του λογικά προηγούμενου από το συνεπακόλουθο, είναι αποτέλεσμα και ένδειξη της ήττας και όχι στοιχείο καθαρότητας το οποίο πρέπει να διαφυλαχθεί.
Στην κατεύθυνση αυτή είναι αναγκαία η ενδυνάμωση κάθε πρωτοβουλίας που θα διαμορφώνει τους όρους μιας πλατιάς λαϊκής αυτοοργάνωσης και ξεσηκωμού των μαζών, η οργάνωση θεσμών όπου θα μπορεί να εκφράζεται η λαϊκή βούληση για αλλαγή πολιτικής κατεύθυνσης της χώρας. Σωματεία, συντονιστικά, λαϊκές συνελεύσεις, επιτροπές κατοίκων, πρέπει να προσπαθήσουν να διευρύνουν την ρευστοποίηση των σχέσεων πολιτικής εκπροσώπησης και να ενισχύσουν με κάθε τρόπο την διεκδίκηση μιας άλλης πολιτικής. Το πολιτικό σύστημα μπορεί στο σύνολό του να ανατραπεί συμπεριλαμβανομένης και της Αριστεράς στις σημερινές ανεπαρκής της εκδοχές. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα σηματοδοτούσε μια τεράστια πολιτική επιτυχία του λαϊκού κινήματος στην χώρα μας με διεθνή σημασία.

ΣΤ. ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΤΑΛΥΤΗ ΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αποτελεί μια σημαντική συνιστώσα της αριστεράς στην χώρα μας. Η αντικαπιταλιστική αριστερά, ως μια τρίτη εκδοχή της αριστεράς, συμβολίζει με την παρουσία της, όχι μόνο το γεγονός πως η ίδια είναι αποτέλεσμα της μεγάλης πολιτικής κρίσης του κομμουνιστικού κινήματος, αλλά μπορεί να λειτουργήσει ταυτόχρονα και σαν δύναμη διόρθωσής του. Η δυναμική αυτή αποδείχτηκε στην συγκυρία, ειδικά στον τρόπο που οι στόχοι της στάσης πληρωμών και της διαγραφής του χρέους μπόρεσαν να αποτελέσουν κεντρικά πολιτικά επίδικα στο σύνολο της αριστεράς. Είναι πάρα πολύ σημαντικό το γεγονός πως το ΚΚΕ ανακτά την θέση για την ανάγκη της άμεσης εξόδου από το ευρώ και την θέση για διαγραφή του χρέους, όπως επίσης ένα τέτοιο περιεχόμενο κερδίζει συνεχώς έδαφος και στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε ένα σημαντικό τμήμα του ΣΥΝ. Αυτό δείχνει ότι η πολιτική σημασία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπερβαίνει κατά πολύ την όποια εν δυνάμει εκλογική της δυναμική εφόσον μπορεί να λειτουργεί παραδειγματικά για ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις.
Ιδιαίτερη σημασία έχει και το παράδειγμα της δημοκρατικής πολιτικής συγκρότησης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και η προσπάθεια κατοχύρωσης της δημοκρατικής αρχής «ένας άνθρωπος μία ψήφος». Αυτή η επιλογή έχει μια ιδιαίτερη δυναμική που εάν δοκιμαστεί σε μια ακόμη μεγαλύτερη κλίμακα μπορεί να αλλάξει τα φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά των μετωπικών πολιτικών μορφών συγκρότησης της αριστεράς, δημιουργώντας σχήματα πολύ πιο σταθερά, με οριζόντια ανταλλαγή της εμπειρίας, έλεγχο των αποφάσεων από την βάση και αίσθηση πραγματικής δημοκρατικής συντροφικής ενότητας.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η πολιτική δυναμική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι δεδομένη. Αντίθετα το ενδεχόμενο της πολιτικής συρρίκνωσης και περιθωριοποίησής της παραμένει ανοιχτό, εάν τελικά επιλεχθεί ο δρόμος του αυτοαναφορικού βερμπαλισμού και η διαφυγή από τα πραγματικά προβλήματα και προκλήσεις, μέσα από ιδεολογικά σχήματα πολιτικού υποκειμενισμού και σεχταρισμού.
Μονάχα και στον βαθμό που η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (ή τουλάχιστον ένα κρίσιμο τμήμα της) μαζί με ένα σύνολο άλλων δυνάμεων της ριζοσπαστικής αριστεράς μπορέσουν να πάρουν μια σημαντική πολιτική πρωτοβουλία για ένα «ριζοσπαστικό αριστερό και λαϊκό μέτωπο» είναι δυνατό να κατοχυρώσει και την δική της δυναμική και να έχει παίξει τον δικό της καταλυτικό ρόλο στην αλλαγή της κατάστασης στο λαϊκό κίνημα και στην αριστερά.

Διαβάστε περισσότερα...

28 Οκτώβρη 2011: Αυτή η επέτειος πρέπει στους ήρωες της Εθνικής Αντίστασης!


Με αφορμή μια (κατά τα λοιπά) απλή δήλωση...
...η αντιστροφή της αλήθειας...
...και η αξιοπρέπεια του λαού μας
28 Οκτώβρη 2011: το νέο ΌΧΙ του λαού μας!



28 Οκτώβρη 2011 - 71 Χρόνια μετά: ο ελληνικός λαός επαναοικειοποιείται την ημέρα του “ΌΧΙ” επαναλαμβάνοντας αυτή τη θέση στη σύγχρονη κατοχή. Η δήλωση του ΓΑΠ φαινομενικά αναμενόμενη:

“Αυταρχισμός είναι η προσπάθεια κάποιων να επιβάλλουν τις απόψεις τους, ακόμα και διακόπτοντας εθνικές παρελάσεις, την ώρα που χιλιάδες παιδιά, πολίτες και οικογένειες τιμούν σ’ όλη τη χώρα με υπερηφάνια τον εθνικό μας αγώνα για την απελευθέρωση”. 

Η δήλωση αυτή αποτελεί κανονική αντιστροφή της πραγματικότητας! Ο φερόμενος ως πρωθυπουργός κριτικάρει τους χιλιάδες που σήμερα δήλωσαν την αγανάκτηση τους με την πλήρη κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας (και τα εκατομμύρια που εκφράστηκαν από την πράξη αυτή) ως αυταρχικούς. Δεν είναι όμως αυτός που επιβάλλει τις ‘απόψεις’ του (τα συμφέροντα της λυκοσυμμορίας της ΕΕ και των ντόπιων γιοσουφακίων τους) ψηφίζοντας νόμους που πάνε κόντρα και στο ίδιο το Σύνταγμα τη στιγμή που τα εκατομμύρια που ζουν σε αυτή τη χώρα, σύσσωμος ο λαός όχι απλά δεν συμφωνεί αλλά αντιτίθεται με κάθε τρόπο και μέσο; Μιλάει για αυταρχισμό αυτός που μαζί με άλλους 152 βαστάζους νομοθετεί κόντρα στη θέληση του λαού τη στιγμή που υποτίθεται καλείται να τον εκφράσει; Μιλάει για αυταρχισμό αυτός που με τη γραβάτα του υπογράφει για την παράδοση της εθνικής μας κυριαρχίας; Μιλάει για αυταρχισμό αυτός που έχει έχει κάνει τη βουλή φρούριο και που σκοτώνει στο χημικό τις χιλιάδες των ανθρώπων που διαδηλώνουν για τα άμεσα συμφέροντα και τις στοιχειώδεις ανάγκες τους; Τι και τι να πούμε... Θα γεμίσουμε σελίδες. Μπροστά σε αυτούς ο Γκέμπελς μοιάζει αθώος...


Χωρά και άλλο ψέμα σε μία πρόταση; Όπως φαίνεται με αυτούς όλα γίνονται. Είπε για τον “εθνικό μας αγώνα για την απελευθέρωση”. Σε ποιους αναφέρεται αυτό το “μας”; Πως τολμά και αυτοχαρακτηρίζεται κομμάτι του λαού; Πως τολμά και μιλά για λευτεριά; Οι επαγγελματίες πατριώτες που έχουν πάρει εργολαβία δήθεν τη σωτηρία της πατρίδας είναι αυτοί που την ξεπουλούν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, αυτοί που σκοτώνουν τους εργαζόμενους, τα τιμημένα (και πονεμένα) γηρατιά μας, τη νεολαία μας, για να δώσουν το φρέσκο αίμα τους στα βαμπίρ του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Κάθε μέρα μας κόβουν πιο βαθιά για να δώσουμε και τη τελευταία σταγόνα σε μια χούφτα τραπεζίτες που τη στιγμή της πιο μεγάλης αποτυχίας τους προσπαθούν να επιβάλουν τις πιο μεγάλες θυσίες από τους λαούς για να σώσουνε τη πάρτη τους και το Βούδα της οικονομίας: τις Τράπεζες. Ο προδότης της χώρας μιλά στο όνομα και δήθεν ως μέρος του λαού της και τολμά να μιλά για την λευτεριά του! Θα γυρίσει ρε ο τροχός...

28 Οκτώβρη 2011: όποιος έζησε εκείνα τα χρόνια της πάλης για τη λευτεριά σήμερα σίγουρα θα δάκρυσε από συγκίνηση. Όπως το είπε και ο μεγάλος μας αγωνιστής Μανώλης Γλέζος: έτσι αποκαθίσταται η εθνική επέτειος. Και είναι αλήθεια: ο λαός μας σήμερα επαναοικοιειποιήθηκε τον αγώνα του για λευτεριά. Η 28η του Οκτώβρη είναι και πάλι δική μας. Έπαψε να είναι φιέστα. Τα παιδιά σήμερα δεν σκέφτηκαν ότι μετά θα πάνε για καφέ: πήγανε και παλικαρίσια γύρισαν το πρόσωπο τους στους δήθεν επισήμους. Όλα το σωματεία δείξανε την ατόφια πατριωτική τους στάση κάνοντας την παρέλαση πραγματική διαδήλωση ενάντια στο ξεπούλημα της χώρας. Ο λαός όλος μαζί έδιωξε τους καραγκιόζηδες που το παίζουν εθνικοί κυβερνήτες. Όποιος βρέθηκε κοντά - τυχαία πιθανόν - τους έδιωξε. Όλοι μας εκφραστήκαμε από τον κάθε ένα που είχε την τύχη να είναι σε απόσταση ‘βολής’. Ο μόνος πατριώτης είναι ο λαός, ο απλός άνθρωπος: όχι οι γελοίοι επαγγελματίες Έλληνες του ΛάΟΣ, της ΝΔ ή το αρχιβαμπίρ ο Μητσοτάκης που φυσικά δεν μπορούσε να μην κάνει δήλωση σήμερα!

Έχουμε κουσούρια ως λαός. Και ποιος δεν έχει εξάλλου. Μα το χώμα μας το πονάμε διότι πολλές γενιές το έχουνε ποτίσει αίμα. Η κυβέρνηση έχει περάσει μια γραμμή. Δεν είναι απλά νεοφιλελεύθεροι ή ακραίοι μονεταριστές όπως ήτανε παλιά. Σήμερα στο βωμό της σωτηρίας των τραπεζών έχουνε περάσει την κόκκινη γραμμή: χτυπήσανε ευθέως το λαό ως προς την εθνική του ανεξαρτησία και τη δυνατότητα του να νοιώθει ότι μπορεί να επηρεάζει με τις θέσεις του τις εξελίξεις στη χώρα του: φέρανε μια σύγχρονη κατοχή. Μια κατοχή που δεν έχει στρατιώτες και κανόνια αλλά γραβατωμένους τεχνοκράτες με Samsonite(R) και στυλό Mont Blanc. Μια κατοχή που δεν ήρθε με βομβαρδισμούς αλλά με υπογραφές. Μια κατοχή που δεν έχει την όψη του θηρίου αλλά του φιδιού. 

Δεν μάθαμε πολλά για την αρχαία μας ιστορία στο σχολείο. Όμως πολλές φορές ακούσαμε για τηνΎβρη και τη Νέμεση. Τώρα η Νέμεση είναι κοντά για την Κυβέρνηση και τα γερμανικά γεράκια. Η Μέρκελ μπορεί να νοιώθει ότι κάνει τη μεγάλη της εποποιεία στην Ευρώπη αλλά στο τέλος κάθε μεγάλης εκστρατείας υπήρξε ένα Βατερλώ (αργά ή γρήγορα). Και σοβαρά τώρα: ηττήθηκε ο Χίτλερ, δεν θα ηττηθεί η Μέρκελ; Όσο για τον ΓΑΠ: δεν υπάρχουν προδότες που την βγάλανε καθαρή στο τέλος. Την προδοσία πολλοί πεθύμησαν, τον προδότη ουδής. Θα τιμωρηθητε ρε. Μετράτε μέρες ανάποδα.

Το θέμα όμως είναι να ηττηθούν από εμάς. Αυτοί αργά ή γρήγορα θα πέσουν ως χάρτινοι πύργοι. Το γνωρίζουν και οι ίδιοι. Συνεχίζουν όμως διότι έχουν έναν άλλο “ανώτερο” σκοπό: να σώσουν τις τράπεζες και το κεφάλαιο. Να σώσουν αυτά τα βαμπίρ που έπρεπε να είναι να νεκρά αλλά τα ζούν ακόμα οι θυσίες των λαών του κόσμου. 400 τράπεζες αποτελούν το IFF, 400 κέντρα καταλήστευσης των 6 δισεκατομμυρίων που ζουν και αναπνέουν σε αυτή τη Γη. Όλα γίνονται για αυτούς και τους ντόπιους όμοιους τους. Το ΠΑΣΟΚ κάθεται εκεί μέχρι να αντέχει, μέχρι να διαμορφώσουν με ψέματα την ψευδαίσθηση ότι κάποιος άλλος δικός τους (Αντωνάκη σε καλούνε) είναι μια ‘καλή’ (‘καλύτερη’) εναλλακτική λύση. Ο καημός είναι να σώσουν το σύστημα τους και την εξουσία τους.

Το θέμα είναι να ηττηθούν τώρα - άμεσα: πριν μας κάνουνε να πούμε το ψωμί ψωμάκι (και το λέμε στον ένα στον άλλο βαθμό ήδη). Το θέλουμε δεν το θέλουμε, όταν κατεβήκαμε και καταλάβαμε τις πλατείες (και πριν, αλλά ας πούμε ότι αυτό συμβολικά άλλαξε επίπεδο στον αγώνα μας) σηκώσαμε τα μανίκια. Εκείνοι το είδανε, φοβηθήκανε και από τότε χτυπάνε αλύπητα, χτυπάνε για να κάμψουν ξανά το λαό που ξυπνά και σιγά - σιγά σηκώνετε. Ο γίγαντας όμως πρέπει να ξυπνήσει, να σηκωθεί στα πόδια του και να τους συνθλίψει. Για να γίνει όμως αυτό:

Πρέπει ο γίγαντας να μαζέψει τα κομμάτια του. Τέρμα στις ψευδεπίγραφες και αναίτιες διασπάσεις του κινήματος του λαού. Όλοι μαζί, ενωμένοι στον αγώνα.

Να ανοίξει τα μάτια του και να μην χτυπήσει τυφλά διότι έτσι θα τον καταφέρουν. Να δει ότι υπάρχει μέλλον και έξω από τον τοίχο που μας έχουν χτίσει. Υπάρχει ζωή μετά την ΕΕ. Υπάρχει αγροτιά χωρίς τζούφιες επιδοτήσεις. Υπάρχουν δρόμοι χωρίς ιδιώτες να μας τα πέρνουν από τα διόδια. Υπάρχει παιδεία χωρίς Bologna. Και εδώ που τα λέμε πλέον είναι φανερό ότι ζωή υπάρχει μόνο έξω από το τοίχος. Μόνο αν πούμε διαγραφή του χρέους μπορούμε να κάνουμε μια νέα αρχή χωρίς όρους υποτέλειας. Μονάχα αν ανατρέψουμε Κυβέρνηση και Τρόικα υπάρχει λευτεριά. Μονάχα αν οργανώσουμε δικές μας συνελεύσεις υπάρχει λαική κυριαρχία. Μονάχα αν φτιάξουμε δικό μας νόμισμα μπορούμε να αποκτήσουμε οικονομική αυτονομία. Μονάχα αν ανασυγκροτήσουμε την παραγωγική μας βάση θα υπάρξει πραγματική ανεξαρτησία και αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης για όλους μας. Τέρμα στην κατάντια, δεν δώσαμε τόσους αγώνες για να μας ξανακάνουνε γραικούς: ανατροπή Κυβέρνησης και Τρόικας - Νέα πορεία για τον τόπο με τα συμφέροντα του λαού στο τιμόνι, με τον λαό στο τιμόνι!

Να σφίξει τις γροθιές του. Κάθε δάκτυλο να μην χτυπά μόνο. Συντονισμένος και οργανωμένος αγώνας. Όλες οι κοινωνικές δυνάμεις να συντονιστούν. Όπου δεν υπάρχει συνέλευση γειτονιάς να οικοδομηθεί. Όπου ένας από εμάς δεν μπορεί να τα φέρει βόλτα να τον αγκαλιάζει η λαϊκή αλληλεγγύη.

Για την αριστερά; Η αριστερά κανονικά είναι το αίμα στις φλέβες του λαού. Ίσως είναι απλώς ελπίδα μα φαίνεται ότι σήμερα - έστω με καθυστέρηση κάτι πάει να αλλάξει. Ο κόσμος έχει γυρίσει - και καλά έχει κάνει - την πλάτη σε όλες εκείνες τις ηγεσίες που χρόνια πρόδιδαν τα συμφέροντα του όμως αυτό δεν σημαίνει ότι έχει γυρίσει την πλάτη στην ίδια την αριστερά ως κίνημα. Αντίθετα, ο λαός απαιτεί κάτι καινούργιο και καλά κάνει αφού το παλιό ομολογουμένως δεν μπόρεσε. Αν αυτή είναι η αντικειμενική συνθήκη και αν με βάση την κοινωνική πραγματικότητα και την πολιτική συγκυρία που ζούμε υπάρχει η δυνατότητα να ανατραπούν οι συσχετισμοί, τότε ναι πρέπει κάτι καινούργιο να οικοδομηθεί.

Μιλάμε για ένα νέο πολιτικό μέτωπο της αριστεράς και του προοδευτικού κινήματος. Όχι μια ένωση των υπαρχόντων, όχι μια ευκαιριακή συγκόλληση. Μια δημιουργική ανασύνθεση που θα περιλαμβάνει και νέα δυναμικά τμήματα του κινήματος που αποδεδεδιμένα έχουν συμβάλει στον αγώνα. Ένα μέτωπο που στο πρόγραμμα του θα συνοψίζει τα αιτήματα του λαού ως μια ενιαία πρόταση διεξόδου. Ένα μέτωπο όχι απλά για το λαό, αλλά ένα μέτωπο του λαού: ότι σήμερα πάει να οικοδομηθεί θα πρέπει να συνδεθεί με όλους τους καθημερινούς αγωνιστές που βάζουν πλάτη στον αγώνα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι η βάση του μετώπου, τα μέλη και οι φίλοι του. Ένα μέτωπο με ανθρώπους που ο λαός θα καταλαβαίνει ότι στις 20 του Οκτώβρη, αυτοί θα ήτανε στη συγκέντρωση και όχι στη βουλή. Ένα μέτωπο που θα είναι μέσο για τον ίδιο το λαό και όχι το αντίστροφο. Αλίμονο αν η αριστερά αφήσει σε κεντρικό επίπεδο (διότι για τους αγωνιστές της δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι είναι κάθε μέρα μέσα στους αγώνες) το λαό μονάχο του στη μάχη. Τότε γιατί υπάρχει;

Εκείνο Λοιπόν τον Καιρό,
Όπως σε κάθε δύσκολο καιρό,
ήταν πολλοί αυτοί που βγήκαν από το πετσί τους,
Άνθρωποι που δεν τους έπιανε το μάτι σου,
Πέρναν το βουνό με το τουφέκι στο χέρι,
Με το τίποτα, ο Τάσος, ο Βάγγος, Ο Μανώλης,
Αυτή η σιωπηλή στρατιά, αυτοί οι ωραίοι οι δικοί μας ,
Σπρώχναν για καλά τον καιρό κατά την ελευθερία και την Ειρήνη!
...Η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει!
Κ. Α.


Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Ενημέρωση για την απόφαση της 26ης Οκτωβρίου

Πηγή: www.iskra.gr

“ΚΟΥΡΕΜΑ” ΜΕ “ΚΑΤΟΧΗ”! “ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ” Η ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ!
ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΕ!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΩΝ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΩΝ "17" ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΕΔΩ !

Σε "συμφωνία" πολυετούς αποικιοκρατικής εποπτείας, υποβλήθηκε η Ελλάδα μετά τη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωζώνης,με πρόσχημα,  την ανύπαρκτη συμφωνία (;) Γερμανίας - Γαλλίας - τραπεζών για την απομείωση της αξίας,   ελληνικού χρέους προς τους ιδιώτες (εξαιρούνται δάνεια της τρόικα, ομόλογα που έχει στην κατοχή της η ΕΚΤ, λοιπά διακρατικά δάνεια κλπ) υποτιθέμενου ύψους 50%!

Αυτή η "συμφωνία" ενώ δεν απαντά στο πρόβλημα του χρέους της Ελλάδας αλλά και πολύ περισσότερο της ευρωζώνης, βρίσκεται πιθανότατα στον "αέρα", όπως δείχνουν οι δηλώσεις των εκπροσώπων των τραπεζιτών (IIF) αλλά και το κείμενο της Συνόδου Κορυφής (βλέπε παρακάτω). 
Στις διαπραγματεύσεις το ισχυρό μέρος, το οποίο κατάφερε να επιβάλει όλες του τις απόψεις στους κρατικούς "εταίρους" ήταν αναμφισβήτητα η Γερμανία. Πλέον η ΕΕ και ειδικότερα η Ευρωζώνη αποτελούν όλο και περισσότερο μια γερμανική "φυλακή" για τους λαούς, ενώ μέχρι και η Γαλλία αποδεικνύεται, πως δεν είναι απλά ο ασθενής πόλος, αλλά ο θλιβερός κομπάρσος του πολυδιαφημισμένου γερμανογαλλικού άξονα.

Τα σημεία που δεν έχουν ξεκαθαριστεί είναι αρκετά καθώς όπως δήλωσε μέχρι και ο Πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, η νέα δανειακή σύμβαση θα οριστικοποιηθεί μέχρι το τέλος του 2011.


Μάλιστα, αρκετά σημεία, δεν έχουν προβληθεί επαρκώς, καθώς βρίσκονται "καμουφλαρισμένα"στη διπλωματική "διάλεκτο" του 15σελιδου κειμένου των συμπερασμάτων της Συνόδου.Τα κρίσιμα αυτά σημεία θα ξεδιαλύνονται σιγά - σιγά όσο περνάνε οι ώρες. Η ISKRA, από τη μεριά της θα κάνει ό' τι περνάει από το χέρι της για να προσφέρει γρήγορη ενημέρωση χωρίς τις "ωραιοποιήσεις" των κυρίαρχων ΜΜΕ.

Ας δούμε όμως τί έχει ξεκαθαριστεί ως τώρα!

ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΠΟΜΕΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ - ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΑΝ ΘΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΕΙ ΩΣ "ΠΙΣΤΩΤΙΚΟ" ΓΕΓΟΝΟΣ!

Παρά τις ωραιοποιήσεις των  κυρίαρχων ΜΜΕ, η "απόφαση" για την απομείωση του χρέους, βρίσκεται κυριολεκτικά στον αέρα!

Όπως αναφέρεται στη σελίδα 4 του αγγλικού κειμένου των συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής,"χαιρετίζουμε την τρέχουσα συζήτηση μεταξύ της Ελλάδας και των ιδιωτών επενδυτών (στμ πιστωτών) της για την εξεύρεση λύσης για εμβάθυνση της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα (PSI" (...) Προς το σκοπό αυτό, καλούμε την Ελλάδα, τους ιδιώτες επενδυτές και όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη να διαμορφώσουν εθελοντική ανταλλαγή ομολόγων με ονομαστική μείωση του 50% επί του θεωρητικού ελληνικού χρέους που κατέχουν ιδιώτες επενδυτές".

Αντίστοιχα, επικεφαλής των τραπεζιτών Τσαρλς Νταλάρα, δήλωσε ότι "το IIF συμφωνεί να συνεργαστεί με την Ελλάδα, τις αρχές της Ευρωζώνης και το ΔΝΤ για την ανάπτυξη μιας εθελοντικής και συγκεκριμένης συμφωνίας στη βάση μιας μείωσης 50% του ελληνικού χρέους που διατηρούν οι ιδιώτες επενδυτές».

Ζήσε Μάη μου δηλαδή!

Πηγές που γνωρίζουν τις προθέσεις των τραπεζών, συνυπολογίζοντας μάλιστα τη στάση τους μετά τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου, τόνιζαν ότι οι τράπεζες θα κάνουν τα πάντα, προκειμένου οι διαπραγματεύσεις να τραβήξουν σε μάκρος (εβδομάδες τουλάχιστον), εκβιάζοντας καθόλη τη διάρκειά τους, για κρίσιμους λεπτομερείς όρους που θα ελαχιστοποιούν τις απώλειές τους και που θα μεγιστοποιούν την ποιότητα των εγγυήσεων που θα λάβουν, ως αντιστάθμισμα.
Στο πλαίσιο αυτό, ακόμα και ο "εθελοντικός" χαρακτήρας της συμφωνίας βρίσκεται υπό αίρεση, καθώς ο κύριος (και μη ρητά διατυπωμένος) εκβιασμός που υπάρχει στο οπλοστάσιο των τραπεζιτών είναι η υποβολή αιτήματος για ενεργοποίηση των CDS, και άρα ο χαρακτηρισμός του κουρέματος ως"πιστωτικού γεγονότος"!

Όπως δήλωσε στο in.gr ,o αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος της Διεθνούς Ένωσης Swaps και Παραγώγων (ISDA) και επικεφαλής της ISDA στην Ευρώπη, Γιώργος Χατζηνικολάου, η Ένωση αναμένει τις λεπτομέρειες του προγράμματος που θα συμφωνηθεί και εν συνεχεία αν κάποιος κάτοχος CDS υποβάλει ερώτημα η αρμόδια επιτροπή θα λάβει τις αποφάσεις της.

O γενικός σύμβουλος της Ένωσης, Ντέιβιντ Γκριν, μιλώντας στο Reuters, ήταν σαφής για τις δυνατότητες των τραπεζιτών να εκβιάσουν: «Απ' όσο βλέπουμε, παραμένει μια εθελοντική συμφωνία και κατά συνέπεια είμαστε στην ίδια θέση που ήμασταν και όταν συμφωνήθηκε το 21%» (...) Το ποσοστό (των ζημιών που θα υποστούν οι ιδιώτες), όσον αφορά την ανάλυση που γίνεται για τα CDS, δεν αλλάζει τίποτα. Συνήθως, μια εθελοντική συμφωνία δεν ενεργοποιεί τα CDS», υπογράμμισε.

Μια τυχόν ενεργοποίηση των CDS, μάλλον θα αποτελούσε το έναυσμα ενός ολόκληρου ντόμινο, το οποίο θα έβαζε φωτιά στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, προκαλώντας αν όχι την άμεση κατάρρευση της Ευρωζώνης, τουλάχιστον την περαιτέρω αποσταθεροποίησή της!  
To μόνο που είναι μέχρι τώρα γνωστό είναι πως οι χώρες της Ευρωζώνης θα διαθέσουν €30 δις για τους σκοπούς του PSI, ως κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών.
Τέλος, άκρως ανησυχητικό σημείο είναι πως μέχρι τώρα, δεν έχει ανακοινωθεί το ποιοί θα είναι επακριβώς οι όροι που θα συνοδεύουν την απομείωση του χρέους, και συγκεκριμένα ποιές θα είναι οι εγγυήσεις που θα συνοδεύουν τα νέα ελληνικά κρατικά ομόλογα που θα πάρουν στα χέρια τους οι τράπεζες.

"ΚΟΥΡΕΜΑ - ΑΣΠΙΡΙΝΗ" ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΤΣΟΥΛΗΣΟΥΝ ΟΙ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΕΙΣ
ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ

Ακόμα και αν προχωρήσει, πράγμα εξαιρετικά αμφίβολο, η επίκληση της Συνόδου, για "εθελοντική" απομείωση ("κούρεμα") του χρέους της Ελλάδας προς τους ιδιώτες κατά 50%, τα προβλήματα της Ελλάδας παραμένουν. Σε απόλυτα νούμερα το "50%" αντιστοιχεί σε 100 δις, τη στιγμή που το σύνολο του χρέους φτάνει ήδη τα €370 δις!!! Με άλλα λόγια θα έχουμε μια απομείωση του συνολικού χρέους κατά 27%, το πολύ.
Μάλιστα, οι όποιες μικρές ανάσες, θα εξανεμιστούν σε μεγάλο βαθμό καθώς το ελληνικό δημόσιο θα χρησιμοποιήσει δανεικά της τρόικα, προκειμένου να επανακεφαλαιοποιήσει, το σύνολο σχεδόν των ελληνικών τραπεζών μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ). Μάλιστα, η επανεκεφαλαιοποίηση αυτή μπορεί να φτάσει μέχρι την "κρατικοποίηση" (λέγε με τροϊκανοποίηση), όχι φυσικά με σκοπό να δημιουργηθεί δημόσιο αναπτυξιακό εργαλείο, αλλά με σκοπό την "εξυγίανση"(απολύσεις, μειώσεις μισθών κλπ) και εν συνεχεία την επανιδιωτικοποίηση!

Μάλιστα, κανείς δεν φαίνεται να γνωρίζει εάν η επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών μέσω του ΤΧΣ θα γίνει με κοινές ή προνομιούχες μετοχές. Οι πρώτες φέρουν δικαίωμα ψήφου, ενώ οι δεύτερες όχι. Στην πρώτη περίπτωση, που ισχύει βάσει του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου, το δημόσιο θα αποκτήσει τυπικά τον έλεγχο του τραπεζικού συστήματος ενώ η τρόικα θα έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο για την τύχη όλων των τραπεζών. Στη δεύτερη περίπτωση, οι τραπεζίτες θα πάρουν στα χέρια τους ζεστό χρήμα, με το λαό να πληρώνει τα επιτόκια για τα τροικανά δανεικά τουΤΧΣ!

Συνολικά τα νέα δανεικά της τρόικα, προς την Ελλάδα, θα φτάσουν τα € 100 δις!

Εν κατακλείδι, συγκεκριμένη απόφαση, ακόμα και αν δεν μπλοκάρει όπως η αντίστοιχη της 21ης Ιουλίου για το PSI, δεν δίνει καμία απάντηση στο πρόβλημα της Ελλάδας ούτε πολύ περισσότερο της Ευρωζώνης. Και αυτό διότι το χρέος θα "μειωθεί", ως συνέπεια της απόφασης αυτής, στο δυσθεώρητο και μή βιώσιμο επίπεδο του 120% του ΑΕΠ το 2020...

"ΚΟΥΡΕΜΑ -  ΓΟΥΛΙ" ΣΕ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ!


Σαν να μην φτάνουν όλα τα παραπάνω πρέπει να είμαστε σίγουροι πως έρχεται κούρεμα γουλί στις συντάξεις καθώς τα ασφαλιστικά ταμεία διακρατουν ομόλογα συνολικής αξίας €22 δις (€ 8 δις απευθείας και €14 δις μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος).

Ενώ το κείμενο των συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής διασφαλίζει τις τράπεζες, δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά στα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία θα μπουν κανονικά στο κούρεμα, εφόσον αυτό προχωρήσει!

Από τη μεριά της κυβέρνησης υπάρχουν απλώς κάποιες γενικόλογες αναφορές για διασφάλιση της περιουσίας των ασφαλιστικών ταμείων χωρίς όμως καμία χειροπιαστή δέσμευση!

Αντιθέτως, σάλο ξεσήκωσε και η εισήγηση της Διεύθυνσης Οικονομικών Υπηρεσιών του ΙΚΑ, με ημερομηνία 24 Οκτωβρίου προς τον Διοικητή του Ιδρύματος, Ρ. Σπυρόπουλο, να αναθέσει εν λευκώ, στην Τράπεζα της Ελλάδος την αρμοδιότητα ανταλλαγής των ομολόγων που θα "κουρευτούν". Δηλαδή τα ασφαλιστικά ταμεία και οι εργαζόμενοι δεν θα έχουν κανένα ρόλο στην όλη διαδικασία! Η κυβέρνηση ισχυρίζεται πως δεν έχει δώσει ανάλογη εντολή στις διοικήσεις των ταμείων, αυτό όμως θα φανεί κυρίως από το αν υπάρξουν ανάλογα κρούσματα στα υπόλοιπα ταμεία!

Μια ψύχραιμη πάντως εκτίμηση είναι, πως πάμε ολοταχώς για συντάξεις που θα θυμίζουν παιδικό χαρτζιλίκι, σε συνδυασμό με τα μέτρα που ήδη προωθούνται (τσεκούρι των επικουρικών συντάξεων και των εφάπαξ). 
  
ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ Η ΕΛΛΑΔΑ!

Η συμφωνία της Συνόδου Κορυφής θα "σφραγιστεί" από μια νέα δανειακή σύμβαση, που θα είναι έτοιμη έως το τέλος του 2011 και θα αφορά χρηματοδότηση έως το τέλος του 2014.  Η σύμβαση αυτή, θα περιέχει πλήθος αποικιοκρατικών όρων, που θα είναι περισσότεροι και επαχθέστεροι από αυτούς της δανειακής σύμβασης του αρχικού μνημονίου.

Για αυτό μας προιδεάζει με σαφή τρόπο το κείμενο  συμπερασμάτων της Συνόδου το οποίο κάνει λόγο για μόνιμη και καθημερινή αποκιοκρατική εποπτεία των υπουργείων και συνολικά της Δημόσιας Διοίκησης, από πλήθος τεχνοκρατών, κυρίως Γερμανών και Γάλλων.

 Ειδικότερα, στο ζήτημα της ενισχυμένης εποπτείας, υπό την έννοια ενός μόνιμου κλιμακίου στην Ελλάδα που θα ελέγχει την εφαρμογή των συμφωνηθέντων, αναφέρθηκε στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ αμέσως μετά το πέρας της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ. 

Οι τεχνοκράτες αυτοί θα ενισχύσουν την ομάδα "task force" της Κομισιόν, που προς το παρόν διοικείται από το γερμανό Ράιχενμπαχ και θα διασφαλίζουν την πλήρη εφαρμογή των μέτρων της μνημονιακής λεηλασίας! Το κείμενο των συμπερασμάτων, κάνει σαφές πως όλα τα παραπάνω θα περιγράφονται επακριβώς στο νέο Μνημόνιο! 

Το πιό τρανταχτό ίσως μέτρο της γερμανικής - μνημονιακής λεηλασίας, είναι η ευθεία αναφορά του κειμένου των συμπερασμάτων της Συνόδου στη χρήση των εσόδων του προγράμματος "Ήλιος" με σκοπό την απόσβεση (sic) μέρους του δημοσίου χρέους. Το πρόγραμμα ΄'Ηλιος" αφορά τη "χρήση" (λέγε με ληστεία) "ελληνικών" κονδυλίων του ΕΣΠΑ με σκοπό τη χρηματοδότηση (από κοινού με γερμανικές εταιρείες) επενδύσεων σε φωτοβολταϊκά, τα οποία θα εξάγουν φθηνή ενέργεια στη Γερμανία!!!

Συνολικά, τα έσοδα, απο ιδιωτικοποιήσεις μαζί με το "Ήλιος" αναμένεται να αποφέρουν €15 δις,(αντί... του εξωφενικού €50 δις που λεγόταν αρχικά), και όπως όλα δείχνουν θα έχουμε να κάνουμε με ξεπούλημα των πάντων (ΔΕΚΟ, ακινήτων κλπ) σε "τιμές κάτω του κόστους"!

Τέλος, μετά από όλα αυτά τα επικοινωνιακά προσχήματα, και μόνο, το κείμενο της Συνόδου, σημειώνει ότι «η ιδιοκτησία του προγράμματος είναι ελληνική και η εφαρμογή του είναι ευθύνη των ελληνικών αρχών»....

ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ Η ΕΠΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΚΑΙ Η ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ EFSF!

Νωρίτερα στη Σύνοδο των 27 της ΕΕ, (το ανακοινωθέν της οποία μπορείτε να το διαβάσετε πατώντας εδώ) "αποφασίστηκε" απλώς η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με ταυτόχρονη αύξηση του βασικού δείκτη ιδίων κεφαλαίων στο 9%, μέχρι τις... 30 Ιουνίου του 2012, τη στιγμή που όλοι συζητούν σε πόσους μήνες θα καταρρεύσει η Ευρωζώνη!!!!

Όπως μάλιστα αναφέρει το ανακοινωθέν η Σύνοδος των Υπουργών Οικονομικών της ΕΕ (ECOFIN) θα ολοκληρώσει την εκπόνηση των αποφάσεων ("finalise the work") στο προσεχές μέλλον.... Στις καλένδες δηλαδή!

Ουσιαστικά έχουμε να κάνουμε με αποφάσεις που περισσότερο στοχεύουν στον επικοινωνιακό χειρισμό των τραγικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι ευρωπαϊκές τράπεζες, παρά στην πρακτική και άμεση αντιμετώπισή τους!

ΓΕΝΙΚΟΛΟΓΙΕΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΝΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ 
ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗΣ

Πώς θα γίνει η ανακεφαλαιοποίηση; Αν οι υφιστάμενοι ή νέοι μέτοχοι δεν μπορούν/θέλουν να ενισχύσουν τις τράπεζές τους, τότε θα επιστρατεύονται τα επιμέρους εθνικά κράτη, δηλαδή οι φορολογούμενοι (για άλλη μια φορά) και αν αυτό δεν είναι δυνατό (λόγω εκτόξευσης του κόστους δανεισμού) τότε θα επιστρατεύται το EFSF το οποίο θα παρέχει τη σχετική χρηματοδότηση...

Δεν αναφέρονται όμως:

- Το πιο εξωφρενικό, ίσως, είναι πως δεν ξεκαθαρίζεται αν η εκάστοτε κρατική συμμετοχή θα αφορά προνομιούχες ή κοινές μετοχές! Κρίσιμη λεπτομέρεια: οι κοινές μετοχές έχουν δικαίωμα ψήφου ενώ οι προνομιούχες όχι!

- Το ύψος των κεφαλαίων που πρέπει να "ανευρεθούν" ως συνέπεια της μη ανακοίνωσης του ύψους του κουρέματος. Απλώς σέρνεται μια ανεπίσημη εκτίμηση για € 106 δις, το ακριβές ύψος της οποίας θα επικαθοριστεί από την πορεία των "διαπραγματεύσεων" για το ελληνικό κούρεμα.

- Τέλος, γίνεται μια γενικόλογη αναφορά για περιορισμό (constraint) στις δυνατότητες διανομής μερισμάτων στους μετόχους και μπόνους στα διευθυντικά στελέχη, μέχρι να πιαστούν τα νέα εποπτικά όρια κεφαλαιακής επάρκειας του 9%. Τα ελληνικά ΜΜΕ, "μετέφρασαν" τον περιορισμό ως "απαγόρευση".

ΜΠΑΧΑΛΟ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΟ ΡΟΛΟ ΤΟΥ EFSF

Το μόνο το οποίο ανακοινώθηκε είναι πως η δύναμη πυρός του EFSF θα ανέλθει στο € 1 τρις μέσω μόχλευσης (από €440 δις), χωρίς όμως κανείς να ξέρει πως θα γίνει αυτό, με τις αποφάσεις να παραπέμπονται στο Eurogroup το Νοέμβρη!

Κάποιοι, κάνουν λόγο για σχεδιασμό που προβλέπει την δημιουργία ειδικών ταμείων (SPV) στα οποία "μέτοχοι" θα είναι το EFSF και θεσμικοί επενδυτές που θα περιλαμβάνουν από το ΔΝΤ μέχρι κρατικά επενδυτικά funds τρίτων χωρών όπως η Κίνα, η Ινδία, κ.ά.

Πάντως, όλοι οι αναλυτές θεωρούν ότι το 1 τρισ. ευρώ είναι μικρό ποσό σε σύγκριση με τις ανάγκες της Ευρωζώνης και ειδικότερα τα προβλήματα της Ιταλίας και της Ισπανίας. Ουσιαστικά, σύμφωνα με πολλούς αναλυτές, χρειάζονται τουλάχιστον 2 τρισ. ευρώ.

Διαβάστε περισσότερα...

10 λόγοι που ο φετινός εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου είναι ξεχωριστός!



1.
Επειδή η σημερινή προσπάθεια των Γερμανικών τραπεζικών και βιομηχανικών κολοσσών να λεηλατήσουν το εργατικό δυναμικό και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τόσο της Ελλάδας όσο και άλλων χωρών διαφέρει μόνο ως προς τα μέσα-όπλα (προς το παρόν...) που χρησιμοποιεί σε σχέση με το Χιτλερικό κτήνος της δεκαετίας του 40΄.

2. Επειδή δεν μας πτοεί το γεγονός ότι στο πλευρό του Γερμανικού ιμπεριαλισμού ενάντια στο λαό της Ελλάδας στέκονται και οι δήθεν "προστάτες" του ελεύθερου κόσμου, Αμερικάνοι, Άγγλοι, Γάλλοι κτλ.

3. Επειδή τα κοινοβούλια και οι κυβερνήσεις των κρατών-μελών της Ε.Ε. ξεφτίλισαν το όμορφο όραμα για μια Ευρώπη και έναν ολόκληρο Κόσμο των εργαζομένων, της ειρήνης και της κοινωνικής προόδου. Επειδή η σημερινή Ε.Ε.-Ο.Ν.Ε. είναι ένα πτώμα, μια λυκοσυμμαχία που προσπαθεί να επιβιώσει πάνω στα τσακισμένα κόκκαλα των ανθρώπων του μόχθου.

4. Επειδή και σήμερα, όπως και τότε, κάποιοι συνθηκολόγησαν και "παρέδωσαν τα κλειδιά" του Τόπου πριν ρωτήσουν τον ιδιοκτήτη, δηλαδή τον Ελληνικό Λαό.

5. Επειδή σήμερα έχουμε πάρει το μάθημά μας από τη δεκαετία του 40΄ και το σύγχρονο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, θα συγκροτηθεί ταχύτερα, θα είναι και πάλι νικηφόρο, δε θα αφήσει στο απυρόβλητο τους δωσίλογους και θα αλλάξει κάθε τομέα της Κοινωνίας εκ βαθρων χωρίς συμβιβασμούς.

6. Επειδή όσο και αν προσπαθούν να συσκοτίσουν την Αλήθεια και να καλύψουν με ομίχλη το δρόμο προς τον οποίο θα βαδίσει ο Λαός και η Χώρα, τελικά υπάρχουν μόνο 2 επιλογές: το ΝΑΙ και το ΟΧΙ.

7. Επειδή η Αλήθεια δεν αρκεί να λάμπει, πρέπει και να σφάζει (Κωστής Παλαμάς).

8. Επειδή ο Ελληνικός Λαός, εμείς οι απλοί άνθρωποι, επανοικειοποιηθήκαμε και επανοικειοποιούμαστε τον Τόπο μας, τις Πλατείες μας, τους χώρους Σπουδών και Εργασίας, τη Σημαία μας, τον Δημόσιο Διάλογο, τις Τέχνες και την Πολιτική και δεν είμαστε διατεθειμένοι να τα χαρίσουμε σε τυχοδιώκτες έτσι απλά.

9. Επειδή στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία δεν μπορεί να βασιλεύει η ξένη τυραννία, η αδικία και η απόγνωση.

10. Επειδή ο Άρης, ο Νίκος, η Μαρία, οι ιδέες τους, οι αξίες τους και ο Αγώνας τους για μια Ελεύθερη και Ανεξάρτητη Ελλάδα, ψάχνουν ακόμη την ιστορική τους δικαίωση. Επειδή σήμερα, μέσα στο ζόφο και την απελπισία, γεννιούνται οι ίδιες αυτές ιστορικές φιγούρες μέσα στο σώμα και στη ψυχή εκατοντάδων χιλιάδων, νέων και γέρων, σε όλη τη χώρα. Και μαζί τους γεννιέται και η Ελπίδα!

Διαβάστε περισσότερα...

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2011

Ο Δημήτρης Καζάκης στη ΝΕΤ 26-10-2011

Διαβάστε περισσότερα...

Βίντεο με εκδηλώσεις λαϊκής λατρείας σε Μαγκριώτη και Μπεγλίτη




Οπου βρεθούν κι όπου σταθούν τα πασοκικά στελέχη που αποτελούν τον κυβερνητικό θίασο «απολαμβάνουν» την λαϊκή «λατρεία» που εκδηλώνεται με διάφορους τρόπους. Με αυγά, με ζαρζαβατικά με όποιον τρόπο βρίσκουν πρόσφορα οι πολίτες για να εκδηλώσουν τον ενθουσιασμό τους όταν αντικρίζουν άτομα που αποτελούν την κυβερνητική συμμορία του ΓΑΠ. Στην προκειμένη περίπτωση και στο βίντεο που παρακολουθούμε ακούμε τα επιφωνήματα ενθουσιασμού με τα οποία ο κόσμος υποδέχτηκε Μαγκριώτη και Μπεγλίτη






Διαβάστε περισσότερα...

Μία μετοχή Εθνικής ή ένα... σουβλάκι;


Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ



Θέλετε να φάτε ένα σουβλάκι καλαμάκι ή μήπως με τα ίδια λεφτά προτιμάτε να αγοράσετε μία... μετοχή της Εθνικής Τράπεζας; Οχι, δεν σας κοροϊδεύουμε, όντως 1,60 ευρώ κόστιζε προχθές η μετοχή της Εθνικής! Αν μάλιστα προτίθεστε να φάτε γύρο με πίτα, με τα 2 ευρώ μπορείτε να αγοράσετε πάνω από... 8 (!) μετοχές της Αγροτικής Τράπεζας ή 6 μετοχές του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Δεν κάνουμε πλάκα.


Τα εκατομμύρια των Ελλήνων, που καλά κάνουν και δεν ασχολούνται καθόλου με το χρηματιστήριο, δεν διανοούνται καν σε τι εξευτελιστικά χαμηλό επίπεδο έχουν πέσει οι μετοχές των τραπεζών. Η Αγροτική Τράπεζα (ΑΤΕ), που έχει ουσιαστικά στην κατοχή της αν θέλει τα μισά χωράφια της Ελλάδας ως υποθήκες μη εξυπηρετούμενων δανείων, άξιζε προχθές στο χρηματιστήριο ολόκληρη μόνο... 302 εκατομμύρια!!! Με 152 εκατομμύρια, δηλαδή, μπορούσε κανείς να αποκτήσει άνω του 50% των μετοχών της! Είναι απίστευτο.

Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, που πριν από μερικούς μήνες όλοι το παίνευαν για την εξαιρετική ρευστότητα που είχε, προχθές άξιζε... 95 εκατομμύρια - όχι, δεν είναι τυπογραφικό λάθος, ολόκληρη η τράπεζα δική σας με 95 μόνο εκατομμύρια ή αν δυσκολεύεστε λίγο οικονομικά, με μόλις 48 εκατομμυριάκια αποκτάτε πάνω από το 50% των μετοχών και κάνετε ό,τι θέλετε με την τράπεζά σας!
Θυμάστε που η Εθνική Τράπεζα είχε ξοδέψει 4,3 δισεκατομμύρια ευρώ για να αγοράσει την τουρκική Φινανσμπάνκ; Ε, λοιπόν, τώρα ολόκληρη η Εθνική αξίζει... 1,6 δισ.!
Μην ετοιμάζεστε πάντως να αρχίσετε να επιχειρηματολογείτε ότι δήθεν η Εθνική, η ΑΤΕ και το ΤΤ κατάντησαν έτσι επειδή το Δημόσιο ασκεί τον έλεγχο σ' αυτές, γιατί οι εκπλήξεις που σας περιμένουν είναι δυσάρεστες. Ξέρετε πόσο αξίζουν οι μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες της χώρας; Προχθές η συνολική αξία της Αλφα, της Γιούρομπανκ, της Μαρφίν και της Πειραιώς, και των τεσσάρων μαζί, μόλις ξεπερνούσε το... ενάμισι όλο κι όλο δισεκατομμύριο! Μόνο 500 εκατομμύρια έκανε η Αλφα, 350 εκατομμύρια η Γιούρομπανκ, 443 η Μαρφίν και ούτε 275 η Πειραιώς!
Ολες μαζί και οι επτά τράπεζες που προαναφέρθηκαν, οι οποίες συναποτελούν ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας, δεν άξιζαν προχθές ούτε τριάμισι δισεκατομμύρια! Τριάμισι δισ. ευρώ όλες οι ελληνικές τράπεζες! Δεν το χωράει νους ανθρώπου.
Για να έχουμε μια εικόνα για το μέγεθος της καταβαράθρωσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, το οποίο απόψε θα δεχτεί βίαιο χτύπημα από τις αποφάσεις των ηγετών της Ευρωζώνης -δηλαδή της Γερμανίας!- για το "κούρεμα" της αξίας των ελληνικών κρατικών ομολόγων, αρκεί να αναφέρουμε το εξής πολύ χαρακτηριστικό στοιχείο: Πριν από τέσσερα χρόνια, πριν ξεσπάσει δηλαδή η χρηματοπιστωτική κρίση, τον Οκτώβρη του 2007 οι επτά ελληνικές τράπεζες, που προχθές άξιζαν 3,49 δισ. ευρώ, άξιζαν... 67 δισεκατομμύρια! Αξιζαν δηλαδή 19 (!) φορές περισσότερο στο χρηματιστήριο από όσο αξίζουν σήμερα.
Αν πάλι δεν θέλετε να αγοράσετε όλες τις τράπεζες της χώρας με 3,5 δισ. ευρώ, έχετε κι άλλες επενδυτικές ευκαιρίες. Τι θα λέγατε να αγοράζατε π.χ. την εταιρεία ηλεκτροδότησης όλης της χώρας, τη ΔΕΗ, μαζί με τις εταιρείες ύδρευσης της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης που παρέχουν νερό σε πάνω από 5.000.000 ανθρώπους; Θέλετε μήπως να σας προσθέσουμε και τα λιμάνια της πρωτεύουσας και της συμπρωτεύουσας - δηλαδή τους Οργανισμούς Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ) και Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ);
Μη διστάζετε, τζάμπα είναι! Δεν κοστίζουν ασύλληπτα ποσά, όπως φαντάζεστε. Ηλεκτρικό, νερό και λιμάνια, όλα μαζί, κοστίζουν μόλις... 2,2 δισεκατομμύρια - και εννοούμε το 100% των μετοχών τους! Με 1,1 δισεκατομμυριάκι δηλαδή μπορείτε να αγοράσετε το 50% συν κάτι των μετοχών τους και να γίνετε ο άρχοντας που καταδικάζει στο σκοτάδι ή στη δίψα δέκα ή πέντε εκατομμύρια ανθρώπους - κι έχετε και τα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης για πάρτη σας! Με ένα δισεκατομμύριο! Εκεί φτάσαμε...


Προπαγάνδα

Το παραμύθι των ιδιωτικοποιήσεων
Ακούει ο κοσμάκης "ιδιωτικοποιήσεις" και φαντάζεται ότι αρκεί να πουλήσει το κράτος τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ ή τον ΟΛΠ για να ξεχρεώσει η Ελλάδα. Κανένας, όμως, από εκείνους που του κάνουν πλύση εγκεφάλου γι' αυτήν τη δήθεν "λύση" των οικονομικών προβλημάτων της χώρας, δεν του εξηγεί ότι η χρηματιστηριακή αξία της ΔΕΗ ήταν προχθές κάτω από 1,4 δισ. ευρώ, ότι ολόκληρη η ΕΥΔΑΠ άξιζε στο χρηματιστήριο μόλις... 318 εκατομμύρια, ότι ο Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς άξιζε μόνο 318 εκατομμύρια. Για ποια λύση του οικονομικού προβλήματος μέσω της εκποίησης των δημόσιων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας κάνουν λοιπόν λόγο; Φως, νερό, λιμάνια δεν πιάνουν όλα μαζί ούτε... 2 (δύο!) δισεκατομμύρια. Προπαγανδιστική απάτη είναι όλη αυτή η ιστορία.

Διαβάστε περισσότερα...