Το φτηνό ξεπούλημα της ΕΡΤ με την κάλυψη του ΣτΕ

του Δημήτρη Καζάκη

Πάλι έκανε το θαύμα του το Συμβούλιο της Επικρατείας. Με την απόφασή του, ουσιαστικά καλύπτει την φασιστική ενέργεια της κυβέρνησης να διαλύσει την κρατική ραδιοτηλεόραση με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου της 11ης Ιουνίου. Η απόφαση του ΣτΕ για Προσωρινή Διαταγή αφορά σε δυο ζητήματα:

1. Την αναστολή της εκτέλεσης της προσβαλλόμενης υπ’ αριθ. ΟΙΚ.02/11.6.2013 Κοινής Υπουργικής Απόφασης αποκλειστικά ως προς το μέρος της, με το οποίο προβλέπεται α) ότι διακόπτεται η μετάδοση ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών και η λειτουργία διαδικτυακών ιστοτόπων της ΕΡΤ Α.Ε., και β) ότι οι συχνότητες της ΕΡΤ Α.Ε. παραμένουν ανενεργές (άρθρο 2 παρ. 2 περ. β της παραπάνω Κ.Υ.Α.).

2. Τη λήψη από τους συναρμόδιους Υπουργό Οικονομικών και Υφυπουργό στον Πρωθυπουργό των αναγκαίων οργανωτικών μέτρων για τη συνέχιση της μετάδοσης ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών και τη λειτουργία διαδικτυακών ιστοτόπων από δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα για το χρονικό διάστημα έως τη σύσταση και λειτουργία νέου φορέα που θα υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον, όπως προβλέπεται από την παρ. 2 του άρθρου 1 της υπ’ αριθ. ΟΙΚ.02/11.6.2013 Κοινής Υπουργικής Απόφασης.

Η απόφαση αυτή, η οποία υπογράφεται από τον Πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας.....
κ. Κ. Μενουδάκο, αποτελεί κόλαφο για την ελληνική δικαιοσύνη. Μια ακόμη μαύρη σελίδα στην ιστορία των ανώτατων δικαστηρίων της χώρας, που δικαίως σε κάνουν να αναρωτιέσαι για την ίδια την ύπαρξή τους. Να θυμηθούμε ότι στις 10 Ιουνίου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπογράφει μαζί με τους υπουργούς της ΝΔ Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου με βάση την οποία τροποποιεί τις διατάξεις του άρθρου 14Β του ν. 3429/2005. Το συγκεκριμένο άρθρο (14Β) εντάχθηκε στο ν. 3429/2005 με τροπολογία στο άρθρο 66 του νόμου 3002/11 που αναφέρεται στην κατάργηση, συγχώνευση και αναδιάρθρωση Ν.Π.Ι.Δ και δημοσίων επιχειρήσεων, συμπεριλαμβάνοντας και την ΕΡΤ Α.Ε και καταγράφοντας τις προϋποθέσεις για την κατάργηση και την τύχη των περιουσιακών στοιχείων. Δημοσιεύεται στο ΦΕΚ της 180/Α/22-8-2011 και είναι κατασκεύασμα του Βενιζέλου που σήμερα εμφανίζεται να διαμαρτύρεται.

Το άρθρο 14Β του Βενιζέλου προβλέπει με απλή κοινή απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του κατά περίπτωση εποπτεύοντος Υπουργού να καταργείται, συγχωνεύεται και αναδιαρθρώνεται οποιοδήποτε Ν.Π.Ι.Δ. και δημόσια επιχείρηση. Επαναλαμβάνουμε: με μια απλή κοινή απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του κατά περίπτωση εποπτεύοντος Υπουργού. Χωρίς νομοσχέδια, ή οτιδήποτε παρόμοιο που απαιτεί την συναίνεση της Βουλής. Μάλιστα στην παράγραφο 2 του συγκεκριμένου άρθρου 14Β αναφέρεται: «Με την απόφαση της προηγούμενης παραγράφου καθορίζεται η τύχη της περιουσίας του νομικού προσώπου που τυχόν καταργείται, ο φορέας που καθίσταται διάδοχος των δικαιωμάτων και υποχρεώσεών του, το καταστατικό ή ο οργανισμός που το διέπει στην περίπτωση συγχώνευσης και κάθε άλλο σχετικό θέμα για την εφαρμογή της προηγούμενης παραγράφου.»

Με άλλα λόγια με απλή υπουργική απόφαση μπορεί να καταργηθεί ένας οργανισμός ή φορέας του δημοσίου και στην θέση του να στηθεί ένας «διάδοχος των δικαιωμάτων και υποχρεώσεών του», χωρίς καν να τεθεί το όλο θέμα στην Βουλή. Με απλή υπουργική απόφαση.

Με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου που υπέγραψε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας στις 10/6 και δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ τεύχος πρώτο, αριθμ. φύλλου 139/11/6/’13, τροποποιείται το άρθρο 14Β παρ. 2 με σκοπό να δώσει την δυνατότητα στον υπουργό οικονομικών και τον εκάστοτε εποπτεύοντα υπουργό «σε περίπτωση κατάργησης του φορέα, όπως και τυχόν θυγατρικών του, καθορίζεται η διακοπή της λειτουργίας του καθώς και των τυχόν θυγατρικών του, ως και ο χρόνος αυτής, η τύχη της περιουσίας του καταργούμενου νομικού προσώπου, όπως και των τυχόν θυγατρικών του, ρυθμίζονται όλα τα θέματα της διαδοχής των δικαιωμάτων και υποχρεώσεών τους, όπως και η τύχη των εκκρεμών δικών, της αυτοδίκαιης λύσης των πάσης φύσεως εργασιακών σχέσεων και των συμβάσεων έργου, της αυτοδίκαιης λήξης όλων των αποσπάσεων προσωπικού καθώς και κάθε σχετικό με αυτά θέμα, της αυτοδίκαιης λήξης της θητείας των οργάνων διοίκησης, των διαδικασιών και οργάνων που απαιτούνται για τη διαδοχή καθώς και κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια.»

Με άλλα λόγια το σύνολο των λεπτομερειών και εκκρεμοτήτων της κατάργησης του φορέα, αλλά και το πέρασμα στο διάδοχο σχήμα αποτελεί αποκλειστικά αρμοδιότητα του υπουργού οικονομικών και του αρμόδιου εποπτεύοντος υπουργού. Η Βουλή δεν παρεμβάλλεται πουθενά, ούτε απαιτείται η έγκρισή της σε καμιά φάση της όλης διαδικασίας.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας υπέγραψε την εν λόγω Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου επικαλούμενος τυπικά την παράγραφο 1 του άρθρου 44 του Συντάγματος, η οποία προβλέπει ότι «σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσες και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου.» Ποια είναι η έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης; «Η έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης για την αντιμετώπιση του κατεπείγοντος θέματος της εφαρμογής της παραγράφου 1 του άρθρου 14Β του ν. 3429/2005 που αφορά την εφαρμογή των διατάξεων του ν. 4046/2012 και του ν. 4093/2012, που αποτελούν προαπαιτούμενες ενέργειες στο πλαίσιο του εγκεκριμένου Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013−2016.» Γιατί η εφαρμογή της παραγράφου 1 του άρθρου 14Β και όλα τα άλλα αποτελούν κατεπείγον θέμα και μάλιστα έκτακτη περίπτωση εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης; Γιατί έτσι γουστάρει η κυβέρνηση και τα αφεντικά της.

Υπήρξε εισήγηση του Υπουργικού Συμβουλίου, όπως τυπικά απαιτεί το Σύνταγμα; Όχι. Διότι η εν λόγω Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δεν φέρει την υπογραφή όλων των υπουργών της κυβέρνησης, αλλά μόνο εκείνων που ανήκουν στο κόμμα της ΝΔ.

Με βάση την εν λόγω Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου δημοσιεύτηκε κατόπιν η Κοινή Υπουργική Απόφαση Aριθ. OIK.02/11.6.2013 (ΦΕΚ Β' 1414/11-06-2013) με την οποία καταργείται η ΕΡΤ ΑΕ και διακόπτεται η λειτουργία της, ενώ απολύονται όλοι οι συντελεστές της. Την ακριβώς επομένη με την Κοινή Υπουργική Απόφαση Aριθ. OIK 03/12.6.2013 (ΦΕΚ Β' 1423/12-06-2013) προστίθενται επιπλέον η «ειδική διαχείριση του μεταβιβαζόμενου ενεργητικού και παθητικού», η οποία αφορά στο εξής: «Με κοινή απόφαση του Υπουργού Οικονομικών και του Υφυπουργού στον Πρωθυπουργό, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, διορίζεται ειδικός διαχειριστής, φυσικό ή νομικό πρόσωπο, με σύμβαση έμμισθης εντολής, ο οποίος διαχειρίζεται το σύνολο των στοιχείων του ενεργητικού και παθητικού της ΕΡΤ ΑΕ και των θυγατρικών της που μεταβιβάζονται με το άρθρο 2 στο Δημόσιο μέχρι τη σύσταση του νέου φορέα σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 1.»

Κι όλα αυτά με απλές υπουργικές αποφάσεις. Ακόμη και η σύσταση του νέου φορέα που θα διαδεχθεί την ΕΡΤ ΑΕ είναι στην διακριτική ευχέρεια του υπουργού οικονομικών και του συναρμόδιου υπουργού, χωρίς να υποχρεούνται να καταθέσουν πρόταση νόμου στην Βουλή. Όλα μπορούν να λυθούν με Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις.

Βρήκε τίποτε επιλήψιμο σ’ όλα αυτά το ΣτΕ; Τίποτε απολύτως. Έχει αποδεχθεί πλήρως την κατάφωρη παρανομία των Πράξεων Νομοθετικών Περιεχομένου και ειδικά της συγκεκριμένης που δεν πληροί ούτε καν τις τυπικές απαιτήσεις του Συντάγματος. Με την απόφασή του το ΣτΕ νομιμοποιεί όλη την πρακτική της κυβέρνησης και δίνει εντολή «μετάδοσης ραδιοτηλεοπτικών εκπομπών και τη λειτουργία διαδικτυακών ιστοτόπων από δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα για το χρονικό διάστημα έως τη σύσταση και λειτουργία νέου φορέα που θα υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον». Επιτρέπει έτσι στην κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα σε ορισμό ειδικού διαχειριστή, φυσικού ή νομικού προσώπου, με σύμβαση έμμισθης εντολής, που θα αναλάβει πλήρως την κυριότητα της ΕΡΤ ΑΕ μέχρι την σύσταση του διάδοχου φορέα. Αν οι εργαζόμενοι αρνηθούν την εγκατάσταση αυτού του ειδικού διαχειριστή, τότε θα βρεθούν να παραβιάζουν και την απόφαση του ΣτΕ.

Τα λέμε όλα αυτά γιατί τόσο κάποιοι δικηγόροι – από ίδιον συμφέρον, σε διατεταγμένη υπηρεσία, ή από άγνοια; – όσο και τα αντιπολιτευόμενα κόμματα παραμυθιάζουν τους εργαζόμενους και κυρίως τους συνδικαλιστές τους ότι η απόφαση του ΣτΕ είναι θετική γι’ αυτούς και ότι τους δίνει την δυνατότητα να ελιχθούν ή να διαπραγματευθούν. Στην πραγματικότητα, τόσο οι νομικοί σύμβουλοι, όσο και τα κόμματα σέρνουν τους εργαζόμενους σε παγίδα προκειμένου να μην αναδειχθεί το κυρίαρχο ζήτημα: Σε ποιον οφείλει ν’ ανήκει η ΕΡΤ; Στην κυβέρνηση και το κράτος, ή στους Έλληνες πολίτες που πληρώνουν γι’ αυτήν;

Η ΕΡΤ θα πρέπει να περάσει άμεσα στην κυριότητα των Ελλήνων πολιτών που γενιές επί γενεών πλήρωσαν για τις εγκαταστάσεις και τα δίχτυα της. Θα πρέπει να μετατραπεί σε μια αυτοδιαχειριζόμενη δημόσια ΕΡΤ υπό κοινωνικό έλεγχο στη βάση αυτόνομης χρηματοδότησης απευθείας από την κοινωνία χωρίς κανενός είδους κυβερνητική και κρατική ανάμιξη που γεννά διαφθορά, σκάνδαλα και εγκάθετους. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει δημοκρατία στην ενημέρωση και πληροφόρηση που δεν θα υπηρετεί την αγορά και τα ιδιωτικά της συμφέροντα.

Αυτό ήταν το κορυφαίο ζήτημα που έπρεπε από την πρώτη στιγμή να αναδείξει η λειτουργική κατάληψη της ΕΡΤ. Κι αυτό έπρεπε να διεκδικήσει πολιτικά και νομικά το συνδικαλιστικό όργανο των εργαζομένων της ΕΡΤ μαζί με την συμπαράσταση του ελληνικού λαού. Αντί γι’ αυτό η συνδικαλιστική ηγεσία παγιδεύτηκε από νομικές συμβουλές που έφεραν ένα τραγικό αποτέλεσμα με την απόφαση του ΣτΕ. Κανένα κόμμα της συμπολίτευσης ή της αντιπολίτευσης δεν ήθελε να αναδειχθεί ως κορυφαίο ζήτημα το ιδιοκτησιακό της ΕΡΤ, δηλαδή η ανάγκη περάσματος σε μια αληθινά δημόσια ραδιοτηλεόραση ανοιχτή στην κοινωνία και τα προβλήματά της. Έτσι έσπρωξαν με κάθε δυνατό τρόπο – και με την προσφυγή στο ΣτΕ – στην παγίδευση των εργαζομένων προκειμένου να σέρνονται πίσω από τις πρωτοβουλίες και τις ενέργειες της κυβέρνησης. Αυτή είναι η μεγάλη συνεισφορά των κομμάτων. Για άλλη μια φορά ξεπούλησαν την υπόθεση με σκοτεινά ανταλλάγματα, μετατρέποντας μάλιστα τα πλατώ της υπό κατάληψη ΕΡΤ σε πασαρέλα βουλευτάδων και επωνύμων με λογύδρια της δεκάρας.

Από εδώ και μπρος τόσο το μέλλον των εργαζομένων της ΕΡΤ, όσο και της ραδιοτηλεόρασης διαγράφεται μαύρο. Μόνο οι εντεταλμένοι θα την σκαπουλάρουν όπως συνήθως. Μην ξαφνιαστείτε αν αύριο-μεθαύριο δείτε στο γυαλί του νέου φορέα τους ίδιους που «θαυμάζαμε» στο γυαλί της υπό κατάληψη ΕΡΤ. Αλλοίμονο από την πλειοψηφία των εργαζομένων που πίστεψαν σε ηγεσίες και κομματικούς κομπραδόρους. Γι’ αυτούς θα μεριμνήσει το σύστημα εξουσίας που τόσο πιστά υπηρετούν δεξιοί και αριστεροί. Τους υπόλοιπους, την μεγάλη πλειοψηφία, θα τους φάει η μαρμάγκα της ανεργίας και της εξαθλίωσης. Κι έτσι θα χαθεί μια ακόμη μεγάλη ευκαιρία. Μια μοναδική ευκαιρία να κερδίσει η κοινωνία ένα τρομερό μέσο μαζικής ενημέρωσης στην υπηρεσία της. Και ήταν μοναδική ευκαιρία γιατί αυτή την φορά η μάχη θα μπορούσε να κερδηθεί από την κοινωνία.

Όποιος βρέθηκε από τις πρώτες ημέρες της κατάληψης της ΕΡΤ ξέρει πολύ καλά ότι και οι οργανωμένες δυνάμεις υπήρχαν και η τεχνογνωσία υπήρχε για να κρατηθεί το ραδιομέγαρο και να γίνει πυλώνας αληθινής ενημέρωσης του ελληνικού λαού. Κανενός είδους κράτος καταστολής ή παρακράτος δεν ήταν σε θέση να καταλάβει το κτήριο, αν υπήρχε εξαρχής η απόφαση πρώτα και κύρια των εργαζομένων ότι θα διεκδικήσουν την ΕΡΤ για το δημόσιο συμφέρον, για την ίδια την κοινωνία. Αυτό δεν έγινε. Οι εγκάθετοι, κυρίως δημοσιογράφοι και προϊστάμενοι της ροής προγράμματος, δεν πετάχτηκαν έξω. Κάθε προσπάθεια να συγκροτηθούν Γενικές Συνελεύσεις των εργαζομένων της υπό κατάληψη ΕΡΤ προκειμένου να εκλεγεί Συντονιστικό Αγώνα και να πάρουν οι ίδιοι εργαζόμενοι τον έλεγχο του χώρου και των εκπομπών, υπονομεύθηκε τόσο από την συνδικαλιστική ηγεσία της ΠΟΣΠΕΡΤ, όσο κι από τους κομματικούς μηχανισμούς του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν ήθελε κανένας τους να αναδειχθεί ο απλός εργαζόμενος σε κύριο της κατάληψης και γενικά του αγώνα για αληθινά δημόσια ΕΡΤ. Ήθελαν την όλη διαχείριση της υπόθεσης να παραμείνει σε 5-6 κεντρικούς συνδικαλιστές και στους εγκάθετους της ενημέρωσης. Έτσι μπορούσαν να τους παγιδεύσουν εύκολα και να οδηγήσουν τον αγώνα στο ξεπούλημα και τον εκφυλισμό. Όπως κι έκαναν. Αν δεν ξεμπερδέψουν εδώ και τώρα οι εργαζόμενοι από τους εγκάθετους των κομμάτων και δεν πάρουν την υπόθεση οι ίδιοι στα χέρια τους, τότε πρέπει να περιμένουν τα χειρότερα. Κι αν οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ θέλουν να έχουν έστω και την παραμικρή ελπίδα, τότε πρέπει να δράσουν τώρα. Τώρα πριν είναι πολύ αργά. Αν όντως δεν είναι πολύ αργά.