Μπορεί το κάθε πολιτικό υποκείμενο να δηλώνει ό,τι θέλει για την εθνική του ταυτότητα. Πόσο μάλλον όταν δεν είναι εκλεγμένο δίποδο αλλά διορισμένο. Η Έλενα Παναρίτη είναι ένα δίποδο αμερικανικής κατασκευής και προελεύσεως το οποίο φορτωθήκαμε με την υπόλοιπη παρέα του πρωθυπουργεύοντος δια την ημετέραν σωτηρίαν. Όλοι ασχολήθηκαν με την δήλωσή της στον Guardian : «Δεν είμαι Ελληνίδα, είμαι Αμερικανίδα», όμως η ουσία των εντολών που πήρε για να δημοσιοποιήσει τα σχέδια των αφεντικών της είναι στην φράση που με μεγάλη αμερικανική περηφάνια (ελληνική αναίδεια) ξεστόμισε: «Θα πρέπει να κάνουμε την Ελλάδα λιγότερο ελληνική». Μέσα σε οκτώ λέξεις η άγνωστη για την Ελλάδα υπάλληλος του ΔΝΤ και μέλος του ελληνικού κυνοβουλίου είπε όλη την αλήθεια για το σχέδιο-πείραμα που λαμβάνει χώρα τα τελευταία 40 χρόνια και είναι στο ζενίθ της υλοποίησής του από την στιγμή που αυτή και η συμμορία της, με την μειοψηφική ψήφο του ελληνικού λαού, ανέλαβαν να διαχειριστούν αυτόν τον τόπο. Τι το ελληνικό φοβάται αυτή η συμμορία και σκοπό άμεσο έχουν το ξερίζωμά του από το DNA του Έλληνα;Από την δημιουργία αυτού του κράτους η Ελλάδα δεν ήταν ποτέ καθαρά ελληνική. Ποτέ δεν χάλασε το χατήρι των συμμάχων της ακόμα και όταν τα εθνικά και κυριαρχικά της συμφέροντα έμπαιναν στην γωνία για τα συμφέροντα των αόρατων αφεντικών. Ακόμα και το ίχνος εθνικής συνείδησης που μπορεί να είχε μείνει δόθηκε ως αντάλλαγμα στα ρουσφετολογικά γραφεία που επισήμως τα λένε και πολιτικά. Κανένας τόσα χρόνια δεν φώναξε στα ίσα: «Θέλω να σας αφελληνίσω», αν και αυτό γινόταν σταδιακά και με μεγάλη υπομονή από τους κυβερνώντες και τα τσιράκια τους οδηγώντας έναν λαό σε ύπνωση. Πώς φθάσαμε στο σημείο ο ένας να φωνάζει «Κυβερνώ έναν λαό διεφθαρμένο» και η άλλη «Θα πρέπει να κάνουμε την Ελλάδα λιγότερο ελληνική»; Ένας λαός μη διεφθαρμένος και λιγότερο ελληνικός τελικά είναι το όραμα των αφεντικών των υπαλλήλων που διορίστηκαν να κυβερνάνε την Ελλάδα. Αφού κρατάνε εξ ολοκλήρου την οικονομία στα χέρια τους, αφού έχουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας στα χέρια τους, αφού ο λαός μέχρι σήμερα δεν αντιδρά σε ό,τι κι αν του κάνουν, γιατί δεν φοβούνται τον χαρακτηρισμό «Ελλάδα» αλλά τρέμουν σε κάθε τι Ελληνικό;
Η δήλωση του πολιτικού δίποδου κρύβει πολλά και οι ερμηνείες χιλιάδες όμως επειδή την Ελλάδα εδώ και χρόνια δεν την φοβούνται διορίζοντας τους αχυρανθρώπους τους στην εξουσία τρέμουν κάτι Ελληνικό. Τι να είναι αυτό άραγε; Θα μπορούσαμε να ανασύρουμε ηρωικές στιγμές αντίστασης από την ιστορία των Ελλήνων ενάντια σε κάθε κατακτητή αλλά δεν θα το κάνουμε γιατί εκείνοι έδρασαν την κατάλληλη στιγμή. Εμείς που γνωρίζουμε ότι τα τελευταία 180 χρόνια το «ελληνικό» παρακράτος με τα αφεντικά τους έφεραν την χώρα στην κατάσταση που βιώνουμε αυτή την στιγμή, τι κάνουμε; Τα γιουσουφάκια τύπου Παναρίτη, από παλιά δοκίμαζαν τις αντοχές μας έχοντας κάνει στόχευση στην Ελλάδα ως γεωγραφικό χώρο αλλά όχι ως Ελληνικό. Κατάλαβαν καλά -και θέλουν να το εξαφανίσουν- ότι 180 χρόνια τώρα οποιαδήποτε αντίσταση δεν την έκανε η Ελλάδα αλλά κάτι Ελληνικό. Είναι ακριβώς αυτό που φοβούνται. Το Ελληνικό.
Η Ελλάδα αυτή καθαυτή με τα γιουσουφάκια που την κυβερνούσαν πάντα προσκυνούσε τους ξένους αφέντες. Όμως υπήρχε πάντα το Ελληνικό, που ήταν ο αστάθμητος παράγοντας κάνοντας τα γιουσουφάκια να τρέχουν και τους αφέντες να εκπονούν καινούργια σχέδια. Το Ελληνικό, που με στόμφο στόχευσε το γιουσουφάκι Παναρίτη δεν έχει γεωγραφικό προσδιορισμό, κομματική ταυτότητα, οσφυοκαμψία και δουλική συμπεριφορά. Το Ελληνικό δίνει και το ακριβότερο για την Ελλάδα ΤΟΥ : Την ζωή ΤΟΥ. Διότι η Ελλάδα του είναι η ζωή του. Και αυτό, στο τεράστιο καφενείο του κόσμου προσδιορίζονταν πάντα ως Ελληνικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου