Πρώτη συνάντηση Ε.ΠΑ.Μ. Βορείου Τομέα!

Ένας αναγνώστης μας έστειλε την εμπειρία του από την πρώτη συνάντηση του Ε.ΠΑ.Μ. Βορείου Τομέα στο Μαρούσι.

Ευχαριστούμε πολύ και καλούμε κάθε αναγνώστη που έχει να πει κάτι, να τολμήσει να μας στείλει mail και εμείς θα το αναρτήσουμε.

 Πραγματοποιήθηκε , χθες Πέμπτη 4-8-11 στις 20:00 στο καφέ Συναστρια στο Μαρούσι δίπλα απο τον ηλεκτρικό σταθμό, η πρώτη συνάντηση γνωριμίας και συγκρότησης ΕΠΑΜ βόρειου τομέα .

 Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη η μαζικότητα της συνάντησης, με δεδομένο ότι βρισκόμαστε πια για τα καλά μέσα στον Αύγουστο. Το μαγικό, όμως, αυτής της συνάντησης , ήταν η παντελής απουσία αμηχανίας, που θα ήταν αναμενόμενη σε μια συνάντηση ανθρώπων που δεν γνωρίζονται (πλην ελαχίστων).. «Σαν έτοιμοι από καιρό», σαν να είχαμε αφήσει μια κουβέντα στη μέση προχθές, και να την συνεχίζαμε χθες βράδυ, μιλήσαμε. Μιλήσαμε γι΄αυτά που ήρθαν, γι΄αυτά που έρχονται, γι΄αυτά που θα κάνουμε.

Φυσικά  και έχουμε  αφήσει μια κουβέντα στην μέση, εδώ και κατι δεκαετίες. 198…, 199…, 200…, 2010,2011.

Τότε που η κοινωνία της αλληλεγγύης, που μας παράδωσε η γενιά του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ,άρχισε να αποσυντίθεται και να μεταλλάσεται σε αγέλη ατόμων («ιδιωτών» όπως μας θέλουν αυτοί , οι απέναντι. Και ας μην ξεχνάμε την έννοια που είχε η συγκεκριμένη λέξη στην αρχαία ελληνική γλώσσα).Η κοινωνία που μας μεγάλωσε , φτιαγμένη από κοινότητες σε ομόκεντρους κύκλους, στενή οικογένεια, ευρεία οικογένεια, γειτονιά, χωριό, κλπ, κοινότητες που πολλαπλασίαζαν την αξία του καθενός από εμάς, και κάναν τη ζωή μας όμορφη και ασφαλή, όσες δυσκολίες και αν είχε, αντικαταστάθηκε σιγά –σιγά από μια αγέλη ατόμων διψασμένων για ατομική επιτυχία με οποιοδήποτε τίμημα, γεμάτη ανταγωνισμό χωρίς όρια , και ,όπως τον τελευταίο καιρό αποδείχτηκε, μια αγέλη χωρίς μέλλον (αφού διέγραψε το παρελθόν της  και ξεπούλησε το παρόν της), μια αγέλη που, τα άτομα –ιδιώτες που την απαρτίζουν , καταβροχθίζονται ένα ένα, από τους καννίβαλους (ντόπιους και ξένους) που κρύβονται πίσω από την προβιά «αγορές».

Χθές λοιπόν το βράδυ, έγινε μια απόπειρα να ξαναπιάσουμε την κουβέντα από κει που την αφήσαμε,  σαν να μην είχαν περάσει τόσα και τόσα, σαν να είχαμε ξανασυντηθεί προχθές, και συνεχίζαμε χθες. Και το μαγικό, όπως είπα παραπάνω, είναι ότι η κουβέντα συνεχίστηκε από κει που είχαμε μείνει, και ας βλέπαμε οι περισσότεροι ο ένας τον άλλο πρώτη φορά στη ζωή μας.

Γεννήθηκε ελπίδα.

Σίγουρα  έχουμε πολλά να πούμε. Και περισσότερα να πράξουμε. Και σίγουρα λείπαν πολλοί από την κουβέντα. Λέω για τα αδέρφια της αρχινισμένης κουβέντας….τότε….. τον καιρό της αλληλεγγύης , της αδερφοσύνης.Τότε που όλοι σπρωχνόμασταν ποιος θα βάλει πρώτος το στήθος του να φράξει τη φωτιά.

Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό

τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό

τους παλιούς μου φίλους καλώ

με φοβέρες και μ' αίματα!