ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΥΡΟΣ:“ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΠΑΜ…”

Ο γνωστός σκηνοθέτης και ηθοποιός, Γιώργος Βούρος αποποιείται κάθε ταμπέλα αριστερού ή δεξιού, δηλώνει ευθαρσώς στο ΧΩΝΙ τη στήριξή του στο ΕΠΑΜ και προσκαλεί τον κόσμο να αποβάλει το ταμπού του ευρώ και να στηρίξει το Παλλαϊκό Μέτωπο στις ευρωεκλογές! 

Τέσσερα χρόνια μετά την είσοδο της χώρας στους ρυθμούς των μνημονίων και της άγριας λιτότητας, η κοινωνία στο σύνολό της έχει αποσαρθρωθεί. Ως άνθρωπος της τέχνης και κομμάτι αυτής της κοινωνίας πώς βιώνετε αυτή την εξέλιξη;

Η διαφορά του 2010 από το 2014 είναι η εξής: Το 2010 υπήρχε κρίση, αλλά κάπου άφηνε μια ακτίνα, έμπαινε λίγο φως. Τώρα, το μόνο που μένει από την κρίση που έχει οδηγήσει τον κόσμο σε κατήφεια, μελαγχολία, απόγνωση και αυτοκτονίες είναι το «μαύρο». Βλέπεις μια μεγάλη απελπισία στον κόσμο και αν συνεχίσουμε όπως είμαστε σήμερα, θα πάμε ακόμα χειρότερα.

Πολιτικά πού εντάσσετε τον εαυτό σας;

Ως σκεπτόμενος άνθρωπος πιστεύω στους αγώνες των ανθρώπων και όχι στο διαχωρισμό αυτών με ταμπέλες τύπου αριστερός-δεξιός, στον οποίο, δυστυχώς, στηρίζεται η σημερινή πολιτική σκηνή. Κατ' εμέ, αυτός ο διαχωρισμός με ταμπέλες του παρελθόντος είναι μείζονος σημασίας και πρέπει να εξαλειφθεί. Δεν πρέπει ο κόσμος να διαιρεθεί σε κλέφτες, σε πατριώτες και προδότες. Θα πρέπει άμεσα να χτιστεί μια ενότητα που θα στηρίζεται στη βάση της όσο μεγαλύτερης συνεργασίας των καταπιεζόμενων πολιτών. Να βοηθάει δηλαδή ο ένας τον άλλο και να οργανώνονται, ώστε να αποτινάξουν από πάνω τους τον υπάρχοντα ζυγό όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Ως σκηνοθέτης και ηθοποιός πιστεύετε πως η τέχνη μπορεί να βοηθήσει στην οικοδόμηση αυτής της βάσης συνεργασίας;

Έχει υπάρξει ένα επιτυχές ξεθεμελίωμα του πολιτισμού τα τελευταία 40 χρόνια, το οποίο προετοίμασε την οικονομική κρίση. Δεν την ακολούθησε και ουσιαστικά αποκοίμισε το λαό. Άρα, η δουλειά της τέχνης είναι να προσπαθήσει να επανορθώσει την κατεδάφιση που έχει πραγματοποιηθεί. Τα θεμέλια χάσκουν, γι' αυτό και θα πρέπει να βάλει εκ νέου θεμέλια για να αποκτήσουμε και πάλι πολιτισμό.

Κατά την άποψή σας, οι άνθρωποι της τέχνης πρέπει να μπουν μπροστάρηδες και να αποτελέσουν την αιχμή του δόρατος για την ανατροπή;

Ο λαός, αν δεν έχει την τέχνη ως σκέψη, πολύ πιο εύκολα πείθεται ή ναρκώνεται ώστε να αποδεχθεί τα χειρότερα. Πρωταγωνιστές, φυσικά, είναι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, τα οποία βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Φυσικά, λοιπόν, και οι άνθρωποι της τέχνης πρέπει να μπουν μπροστά και να αποτελέσουν το φάρο της αλλαγής, ακριβώς επειδή έχουν την τρέλα του καλλιτέχνη. O τρελός έχει άγνοια φόβου, όπως λένε, γι' αυτό και πρέπει να το κάνουν!

«ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑ ΣΕ ΕΝΑ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ, ΟΠΩΣ ΤΟ ΕΠΑΜ»

Tο Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο συμμετέχει στις ευρωεκλογές με συγκεκριμένη ατζέντα που αφορά στη διαγραφή του χρέους και την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε. και το ευρώ. Θα συμμετείχατε σε ένα πατριωτικό κίνημα, όπως το ΕΠΑΜ;
 

Ασφαλώς και θα συμμετείχα σε ένα πατριωτικό κίνημα, όπως το ΕΠΑΜ και αυτό γιατί δεν αναλώνεται στο να χάνει πολύτιμο χρόνο, ενέργεια και ψυχική γενναιοδωρία, δίκην προθέσεων, ώστε να διαχωρίσει τους πολίτες. Προσπαθεί να βρει πώς μια βέργα μπορεί να γίνει 100 βέργες, ποιο είναι αυτό το στοιχείο που θα ενώσει τον κόσμο για να αποκτήσει την περίφημη ισχύ εν τη ενώσει.
 

Το δεύτερο είναι πώς απαντάει ξεκάθαρα στο πρόβλημα του χρέους και δείχνει σαφήνεια σε όσα λέει αναφορικά με την Ε.Ε. και το ευρώ μέσα σε αυτό το θολό τοπίο που ζούμε όλοι μας.

Γιατί ο κόσμος, που ίσως να είναι αναποφάσιστος και δεν ξέρει αν θα πάει να ψηφίσει ή τι θα ψηφίσει, να μη στηρίξει το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο στις ευρωεκλογές;
 

Γιατί ο κόσμος δεν πρέπει να περιχαρακωθεί σε δοκιμασμένα σχήματα που μας έχουν οδηγήσει σε αυτήν την αδιέξοδη κατάσταση. Πρέπει να τολμήσει κάτι διαφορετικό. Πρέπει να αποβάλει το ψυχολογικό ταμπού του ευρώ και να σκεφτεί πώς ζούσε πριν από 15 χρόνια και πώς ζει σήμερα...

Ο Γώργος Βούρος είναι ηθοποιός, σκηνοθέτης και καθηγητής θεάτρου με μεγάλη εμπειρία στο κλασσικό θέατρο στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Σπούδασε Θέατρο στο Drama Centre London και Φιλοσοφία στο University of London King’s College και είναι υποψήφιος Διδάκτορας του Τμήματος Θεάτρου του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Υπήρξε ο στενότερος συνεργάτης του Μίνου Βολανάκη από τo 1980 έως το 1990 και τον βοήθησε στη μετατροπή σε θέατρα των Νταμαριών του Βύρωνα, της Πετρούπολης και της Νίκαιας. Εργάσθηκε συνολικά περί τα 20 χρόνια στο εξωτερικό (Λονδίνο και Λος Άντζελες) και το 2006 επαναπατρίσθηκε οριστικά στην Ελλάδα. Έχει σκηνοθετήσει και πρωταγωνιστήσει σε δεκάδες παραστάσεις κλασσικού ρεπερτορίου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

 

Από το “ΧΩΝΙ”