Δημήτρης Καζάκης : Τελείωσαν τα ψέματα και τα παραμύθια για την Κύπρο.

                                                               Του Δημήτρη Καζάκη

Μόνο μια παλλαϊκή πατριωτική διέγερση των Κυπρίων μπορεί να διασώσει το νησί. Οι καιροί ου μενετοί.

Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι περιμένουν οι Κύπριοι. Δεν εννοώ βέβαια τους πολιτικούς της Κύπρου. Αυτοί, δεξιοί και αριστεροί, απέδειξαν τι είναι και τι χρώμα τους διακρίνει. Το γνωστό κιτρινόμαυρο του Κουίσλινγκ. Μιλώ για τον λαό. Μιλώ για όσους τουλάχιστον αισθάνονται ακόμη πατριώτες και δημοκράτες, για όσους σέβονται τα πατρώα και δεν έχουν ξεχάσει τους τάφους των γονιών και των παιδιών τους. Δεν έχουν ξεχάσει το αίμα που έχει χυθεί για μία, ενιαία, αδιαίρετη, κυρίαρχη και δημοκρατική Κύπρο. Αλήθεια, τι περιμένουν; Το διάγγελμα Αναστασιάδη;

Όταν επέδραμε ο Αττίλας από τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες τον περασμένο Μάρτιο, σας είπανε, μην φοβάστε και η Κύπρος θα ανακάμψει. Σήμερα λιγότερο από ένα χρόνο κατόπιν, οι Κύπριοι βιώνουν την ίδια οικονομική και κοινωνική καταστροφή που οι Έλληνες χρειάστηκαν τρία ολόκληρα χρόνια μνημονίων για να βιώσουν. Η Κυπριακή οικονομία είναι και παραμένει παντελώς κατεστραμένη και χωρίς μέλλον. Η Τράπεζα της Κύπρου είναι κι αυτή χρεοκοπημένη, όπως και το σύνολο της ευρωοικονομίας του νησιού.

Ας κάτσουν να σκεφτούν λίγο τι τους υπόσχονταν ντόπιοι και ξένοι υποτακτικοί του ευρωκαρτέλ μετά το «κούρεμα» των καταθέσεων. Βγήκε καμιά από τις υποσχέσεις τους; Είδαν να στέκεται στα πόδια του το νησί και οι κάτοικοί του; Αντίθετα οι εξελίξεις ήταν πολύ χειρότερες κι από το χειρότερο σενάριο που προπαγάνδιζαν κυβερνώντες και πράκτορες του ευρωκαρτέλ.

Η καταστροφή της κυπριακής οικονομίας

Σύμφωνα με τις επίσημες εκτιμήσεις ο ρυθμός ανόδου της οικονομίας κατά το τρίτο τρίμηνο του 2013 ήταν αρνητικός και υπολογίζεται σε -5,3% σε σύγκριση με το αντίστοιχο τρίμηνο του 2012. Μετά τη διόρθωση του ΑΕΠ ως προς τις εποχικές διακυμάνσεις και τις εργάσιμες μέρες, ο ρυθμός ανάπτυξης υπολογίζεται στο -5,6%. Βέβαια, αυτή η εκτίμηση δίνει τον δείκτη σε αποπληθωρισμένες τιμές, δηλαδή σε σταθερές τιμές. Κι έτσι έχουν το θράσος να πανηγυρίζουν οι αλητήριοι που οδήγησαν μια εύρωστη οικονομία στην καταστροφή.

Η έκθεση του ΔΝΤ (Δεκέμβριος 2013) κάνει την εξής εκτίμηση: «Στο τρίτο τρίμηνο, η παραγωγή μειώθηκε κατά 0,8 τοις εκατό από τρίμηνο σε τρίμηνο (εποχικά διορθωμένα στοιχεία) και 5,7 τοις εκατό από έτος σε έτος (σε ετήσια βάση), με αποτέλεσμα την ετήσια μείωση της ανάπτυξης κατά τα τρία πρώτα τρίμηνα στο 5,5 τοις εκατό, κατά την αρχική πρόβλεψη στο πρόγραμμα 8,7 τοις εκατό για το 2013.»

Αυτό που δεν λέει είναι ότι πρόκειται για εκτιμήσεις σε σταθερές τιμές. Έχει μεγάλη σημασία να το τονίσουμε διότι η εκτιμήσεις της βιωσιμότητας του χρέους, αλλά και της ύφεσης γίνονται πάντα επί του ΑΕΠ σε τρέχουσες τιμές. Ειδικά όταν μια οικονομία έχει τεθεί σε τροχιά αποπληθωρισμού, όπως η Κύπρος.

Ποια είναι η πραγματικότητα; Η ύφεση στα πρώτα τρία τρίμηνα του 2013 στην Κύπρος τρέχει με -7% σε σχέση με τα αντίστοιχα τρία τρίμηνα του 2012 σε τρέχουσες τιμές. Και οι εκτιμήσεις είναι τελικά η πτώση του ΑΕΠ να πλησιάσει, ή και να ξεπεράσει το 10% σε ετήσια βάση για το 2013 σε τρέχουσες τιμές. Έχει ενδιαφέρον ότι η Στατιστική υπηρεσία της Κύπρου στις ανακοινώσεις της δίνει προσωρινές εκτιμήσεις ΑΕΠ αποκλειστικά σε σταθερές τιμές. Έχει ξεπεράσει σε μαγείρεμα ακόμη και τις εγχώριες επιδόσεις της ΕΛΣΤΑΤ.

Το μεγάλο πλήγμα το δέχτηκαν οι ακαθάριστες κεφαλαιουχικές επενδύσεις στην οικονομία του νησιού, οι οποίες υποχώρησαν την ίδια περίοδο των τριών πρώτων τριμήνων του 2013 κατά 45% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2012. Πάντα σε τρέχουσες τιμές. Είναι σίγουρο ότι οι επενδύσεις στην Κύπρο σε τρέχουσες τιμές θα βρεθούν να υστερούν πάνω από 50% σε ετήσια σε σχέση με το 2012. Κι αυτό από μόνο του σημαίνει ότι θα χαθούν πάνω από τις μισές θέσεις εργασίας μέσα στο 2014. Έστω κι αν οι επενδύσεις τη νέα χρονιά δεν υποστούν άλλη μείωση και απλά σταθεροποιηθούν. Πράγμα αδύνατον να συμβεί. Η πτώση των επενδύσεων θα συνεχιστεί και το 2014 με απρόβλεπτες συνέπειες. 

Την ίδια ώρα η καταναλωτική δαπάνη συρρικνώθηκε μόλις κατά 5,1% την ίδια περίοδο των τριών πρώτων τριμήνων. Ο λόγος είναι απλός. Η περιορισμένη συρρίκνωση οφείλεται στα ήδη δεδουλευμένα αποθεματικά των νοικοκυριών και της οικονομίας, που όμως έχουν ήδη εξαντληθεί αν κρίνουμε από την ραγδαία πτώση της λιανικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ σημειώνεται πτώση κατά 5,5% κατά μέσο στην λιανική την περίοδο Ιανουαρίου-Οκτωβρίου 2013 σε σύγκριση με την αντίστοιχη περίοδο του 2012, οι βασικές κατηγορίες αγορών για τα νοικοκυριά δεν είχαν παρουσιάσει ακόμη κάμψη την περίοδο αυτή.

Η κατηγορία «Τρόφιμα-Ποτά-Καπνός(σε μη ειδικευμένα καταστήματα)» ο μέσος όρος της περιόδου ανέβηκε κατά 8,2% το 2013 σε σχέση με το 2012. Μόνο μετά τον Αύγουστο αρχίζει και εμφανίζει η πτώση. Ενώ στην κατηγορία «Άλλο λιανικό εμπόριο σε μη ειδικευμένα καταστήματα» παρουσιάζεται στην ίδια περίοδο πτώση κατά 31,7% σε σχέση με το 2012.

Αντίστοιχα η κατηγορία «Τρόφιμα-Ποτά-Καπνός(σε ειδικευμένα καταστήματα)» παρουσιάζει αντίστοιχη άνοδο κατά 8,9% σε σχέση με το 2012. Τα εδώδιμα προϊόντα παρουσιάζουν αύξηση κατά 8,3% σε σχέση με το 2012, ενώ τα μη εδώδιμα (εκτός καυσίμων αυτοκινήτων) σημείωσαν πτώση κατά 18,0% σε σχέση με το 2012. Όσο για τα καύσιμα των αυτοκινήτων γνώρισαν πτώση κατά -8,1%.

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Τα νοικοκυριά έστρεψαν τι δαπάνες τους σχεδόν αποκλειστικά σε τρόφιμα και μάλιστα εδώδιμα, ενώ η υπόλοιπη λιανική γνώρισε την χειρότερη πτώση από την εποχή του πρώτου Αττίλα. Αυτό είναι το κλασσικό σύμπτωμα της πρώτης φάσης μιας καταστροφικής ύφεσης, ή ενός αιφνιδιαστικού πολέμου, όπου τα νοικοκυριά τρέχουν να εξασφαλίσουν την διατροφική τους επάρκεια. Εξαντλούν τα αποθεματικά τους και κατόπιν αρχίζει η πτώση και στις αγορές βασικών αγαθών διαβίωσης, όπως τα τρόφιμα.

Κι όχι μόνο αυτό. Όταν π.χ. βλέπει κανείς μείωση της αγοράς των καυσίμων κατά 8,1%, παρά την εξαναγκαστική πτώση των τιμών, αυτό σημαίνει ότι έχουν περιοριστεί δραστικά οι μετακινήσεις και επομένως οι δουλειές γενικά. Δίχως μετακινήσεις δεν υπάρχει τζίρος, ούτε εισόδημα κι επομένως τους επόμενους μήνες πρέπει να περιμένουμε ακόμη χειρότερους δείκτες. Μόνο ανόητοι, ή εντεταλμένοι οικονομικοί δολοφόνοι μένουν μόνο στην επιφάνεια των γενικών δειχτών.

Στην παγίδα του αποπληθωρισμού

Όμως το πιο εντυπωσιακό απ’ όλα είναι το φαινόμενο του αποπληθωρισμού που δημιουργήθηκε στην Κυπριακή οικονομία και είναι πιο έντονο ακόμη κι από της Ελλάδας. Από τον Μάρτιο του 2013 έως τον Δεκέμβριο του ίδιο χρόνου ο δείκτης τιμών καταναλωτή υποχώρησε κατά 2,78%! Ενώ τον Ιανουάριο του 2014 ο δείκτης συνεχίζει να πέφτει κατά 2,89%. Η κατακόρυφη αυτή πτώση δεν υποδηλώνει τίποτε περισσότερο από την τρομακτική έλλειψη ρευστότητας και γενικά χρήματος που λείπει από την εσωτερική αγορά της Κύπρου.

Μετά το καταλυτικό χτύπημα της Κυπριακής οικονομίας και εν μέσω μιας συνεχιζόμενης κρίσης ρευστότητας με το 17ο έβδομο διάταγμα της κεντρικής τράπεζας της Κύπρου να συνεχίζει το καθεστώς δέσμευσης των καταθέσεων, το λαθρεμπόριο χρήματος στην Κύπρο ακμάζει. Αφενός με την βίαιη εισαγωγή της τουρκικής λίρας ως de facto εναλλακτικού νομίσματος και, αφετέρου, διαμέσου της κυκλοφορίας πλαστών νομισμάτων, όπως είναι το bitcoin κι άλλες τέτοιες κομπίνες που στοχεύουν να εκμεταλλευτούν την ζωτική ανάγκη των αφελών.

Το τι έκταση έχει πάρει αυτό το λαθρεμπόριο με τα πλαστά νομίσματα μπορεί να το φανταστεί κανείς αν διαβάσει την ανακοίνωση της 7/2/2014 όπου η Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου (ΚΤΚ) «επιθυμεί να φέρει σε γνώση του κοινού τους κινδύνους που ελλοχεύουν από την αγορά, κατοχή ή εμπορία εικονικών νομισμάτων (όπως είναι το Bitcoin), τα οποία δεν αποτελούν νομίμως κυκλοφορούν χρήμα.» Βεβαίως, τώρα με την σχεδιαζόμενη ομοσπονδία όλα αυτά θα γίνουν παρελθόν μιας και οι αυτεξούσιες κοινότητες θα έχουν και νομισματική αυτοτέλεια κι επομένως η τουρκική λίρα, αλλά και τα ποικίλα πλαστά νομίσματα θα λειτουργήσουν νόμιμα, ή νομότυπα ως συμπληρωματικά του κυρίαρχου ευρώ. Θα είναι τα νομίσματα του φτωχού και του ανήμπορου.

Πρόκειται για την χειρότερη διαδικασία αποπληθωρισμού που έχει υποστεί οικονομία μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Και εξασφαλίζει ότι καμιά, μα καμιά επιχείρηση δεν θα μπορεί να κρατηθεί στα πόδια της. Όσο μεγάλη κι αν είναι. Εκτός κι αν ξεπλένει μαύρο χρήμα, ή χρηματοδοτείται άρδην από το εξωτερικό. Πάντως ακόμη κι αυτές οι επιχειρήσεις που στηρίζονται κατά κύριο λόγο σε εξαγωγές και στηρίζονται σε ξένα κεφάλαια, δεν θα μπορούν να αντέξουν για πολύ κάτω από την φορολογική επιδρομή που θα κάνει αβίωτη τις οικονομικές συνθήκες προκειμένου να εξυπηρετηθεί το δημόσιο χρέος που το ΔΝΤ και η ΕΕ περιμένει να κορυφωθεί στο 125% του ΑΕΠ έως το 2015.

Αν υπάρχει Κύπρος μέχρι το 2015. Διότι η ύφεση αποπληθωρισμού θα βαθύνει σε τραγικό βαθμό. Κι ο λόγος απλός. Οι επενδύσεις θα συρρικνωθούν ακόμη περισσότερο, ενώ η ιδιωτική κατανάλωση θα «βουτήξει» με διψήφιους ρυθμούς καθώς η ανεργία και η δυσπραγία γίνεται ακόμη πιο εκρηκτική. Να θυμηθούμε ότι η επίσημη ανεργία στην Κύπρο στο τρίτο τρίμηνο του 2013 εκτιμάται σε 16,2% του εργατικού δυναμικού. Αν σκεφτούμε ότι στο νησί υπάρχει πάνω από 12,4% μερική απασχόληση, αντιλαμβανόμαστε την κρίση απασχόλησης που έχει προκύψει και πόσο τραγική κάνει την επιβίωση των νοικοκυριών καθώς το 29% και πλέον του πληθυσμού δεν μπορεί να βρει δουλειά, ή να συντηρηθεί από την δουλειά του.

Θα πρέπει να θυμίσουμε στους αδελφούς Κυπρίους, αλλά και σε όποιον βαυκαλίζεται με τις επίσημες δηλώσεις, την δήλωση του Όλι Ρεν στο Νταβός (26/1) όταν ως Επίτροπος αρμόδιος για τα οικονομικά και το ευρώ, μίλησε για κίνδυνο αποπληθωρισμού στην ευρωζώνη και δήλωσε ότι το τρέχων πολύ χαμηλό ποσοστό πληθωρισμού στη ζώνη του ευρώ κατά 0,8%, δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην ανάπτυξη. Το ίδιο δήλωσε και η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ. Τόνισε ότι ένα τόσο χαμηλό ποσοστό πληθωρισμού στην Ευρωζώνη απειλεί την παγκόσμια οικονομία και το χαρακτήρισε ως ένα "νέο κίνδυνο". Σχολίασε, επίσης, ότι αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αποπληθωρισμό και στην πτώση των τιμών, μια σημαντική απειλή για όλες τις οικονομικές αξίες και την ανάπτυξη.

Μόνο ο βαρόνος φον Σόιμπλε χαρακτήρισε ως «ανοησίες» αυτές τις δηλώσεις, όχι γιατί είναι «ανοησίες» ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού, αλλά γιατί ο αποπληθωρισμός στην ευρωζώνη ευνοεί τον επεκτατισμό της Γερμανίας και κυρίως τον κανιβαλισμό που εφαρμόζει έναντι των άλλων χωρών. Ο αποπληθωρισμός γι’ αυτόν που τον υφίσταται είναι τραγωδία. Γιατί σηματοδοτεί την τραγική υποτίμηση όλων των περιουσιακών στοιχείων μιας οικονομίας. Όμως γι’ αυτόν που είναι σε θέση να αγοράσει, να κανιβαλίσει μια οικονομία είναι ευλογία.

Ο αποπληθωρισμός ισοδυναμεί με πόλεμο

Κι ενώ ο πόλεμος γύρω από τον αποπληθωρισμό γενικεύεται στην ευρωζώνη, κανείς, μα κανείς δεν ανησυχεί για τον αποπληθωρισμό που ήδη σαρώνει την Ελλάδα και πολύ χειρότερα την Κύπρο. Αντίθετα οι ίδιοι που κρούουν το καμπανάκι του κίνδυνου για αποπληθωρισμό στην ευρωζώνη και στην παγκόσμια οικονομία, χρησιμοποιούν τους δείκτες στις δυο χώρες χωρίς να υπολογίζουν τον αποπληθωρισμό που ήδη έχει εκδηλωθεί προκειμένου να μιλήσουν για δήθεν θετικές ενδείξεις.

Δεν προβληματίζει κανέναν αυτή η τακτική; Δεν αναρωτιέται γιατί; Δεν αντιλαμβάνεται ότι τα επιτελεία της ευρωζώνης και του ΔΝΤ έχουν ξεγράψει τόσο την Ελλάδα, όσο και την Κύπρο; Κι επομένως γιατί να νοιαστούν για την παγίδα του αποπληθωρισμού που οι ίδιοι έσπρωξαν τις δυο χώρες; Υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να εξουθενώσεις μια οικονομία, να εξαθλιώσεις μια κοινωνία και να την εκποιήσεις με όρους αποικίας από το να την βυθίσεις σε αποπληθωρισμό μέχρις ότου τα πάντα χάσουν ολοκληρωτικά την όποια αξία τους;

Κι όποιος νομίζει ότι η διαδικασία αποπληθωρισμού είναι μια απλή δημοσιονομική, ή οικονομική ιστορία, θα του θυμίσω ότι οι ΗΠΑ γλύτωσαν τελικά από την παγίδα του αποπληθωρισμού την εποχή του Μεγάλου Κραχ, μόνο με τον πόλεμο. Ο πόλεμος από πλευράς οικονομικής είναι η πιο ολοκληρωμένη διαδικασία αποπληθωρισμού που μπορεί να υποστεί μια οικονομίας. Και να θυμάστε άπαντες. Ο αποπληθωρισμός κάνει μια οικονομία μη βιώσιμη. Δηλαδή μη βιώσιμη χωρίς εξωτερική επιβολή.

Ξέρει κανείς καμιά χώρα που να έχει αποφύγει τον πόλεμο από την στιγμή που την καταδικάζουν στην παγίδα του αποπληθωρισμού; Μόνο αν την βγάλει από τη παγίδα αυτή η εξέγερση του λαού. Ή μόνο αν οικιοθελώς αυτοκαταλυθεί και περάσει υπό καθεστώς κυριαρχίας ξένων δυνάμεων. Πώς όμως μπορεί να γίνει αυτό το δεύτερο, αν ο λαός δεν υποστεί αυτοχειριασμό, δεν βρεθεί στη χείριστη ανέχεια και δουλοπρέπεια προκειμένου να δεχτεί τον εθνικό του ακρωτηριασμό ως αναγκαίο κακό; Να γιατί τόσο η Ελλάδα, όσο και η Κύπρος βρίσκονται στο μαγγανοπήγαδο του ευρώ.

Το ξεπούλημα της Κύπρου

Κι έτσι φτάσαμε στο ξεπούλημα της Κύπρου διαμέσου του «κουρέματος» των καταθέσεων και της παγίδας του αποπληθωρισμού. Αλήθεια, ποιος Κύπριος ψήφισε τον Αναστασιάδη για να καταλύσει την Κυπριακή δημοκρατία και να την μετατρέψει σε καντόνι φόρου υποτελές σε μια ανύπαρκτη ομοσπονδία υπό την Ευρωπαϊκή Ένωση; Ποιος; Αυτός δεν ήταν που χρησιμοποίησε τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου για να απαλλαγεί από το στίγμα του προδότη, επειδή είχε υποστηρίξει με έξαλλο τρόπο το παλιό σχέδιο Ανάν; Μας το είπε ο ίδιος ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου όταν τον επισκεφτήκαμε στην Λευκωσία πέρυσι. Η δήλωση αυτή – για όποιον τρέξει να την αρνηθεί – υπάρχει καταγραμμένη σε εικόνα και ήχο.

Μια φορά προδότης, για πάντα προδότης, λέει ο λαός μας και δεν έχει άδικο. Η ιστορία της Κύπρου και της Ελλάδας έχει να το λέει. Ο Αναστασιάδης είχε εξαρχής αναλάβει μια αποστολή και τώρα επιχειρεί να την τελειώσει. Να είστε σίγουροι ότι θα δοθούν πολλά μαντζούνια στους Κυπρίους. Θα φτάσουν να τους υποσχεθούν μέχρι και πλουσιοπάροχες αποζημιώσεις για ότι έχασαν οι πρόσφυγες σε περιουσίες και οι Κύπριοι σε θύματα και εδάφη, αλλά το βασικό είναι αλλού: Ποιος θα ασκεί την οικονομική κυριαρχία πάνω στο νησί;

Σ’ ένα νησί διαμελισμένο σε δυο αυτεξούσιες κοινότητες, υπό την άμεση κηδεμονία και οικονομική κυριαρχία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τι νόημα θα έχει η ιθαγένεια όταν ο Κύπριος θα έχει γίνει κούλης για να πληρώνει τα χρέη του πρώην κράτους του; Θα είναι χειρότερος κούλης από την εποχή της Βρετανικής αποικιοκρατίας. Ότι ρύθμιση κι αν υπάρξει στα χαρτιά η οικονομική δυσπραγία θα τα ισοπεδώσει όλα.

Επομένως τι περιμένουν οι Κύπριοι και δεν ξεσηκώνονται; Η Κοινή Διακήρυξη των ηγετών των δύο κοινοτήτων (11/2/2014) αναφέρει: «Οι δυο ηγέτες είχαν την πρώτη τους συνάντηση σήμερα υπό την αιγίδα της αποστολής των καλών υπηρεσιών του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών… Η διευθέτηση θα βασίζεται σε δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου.»

Ειλικρινά πόσο ξεπουλημένος μπορεί να είναι κάποιος σαν τον Αναστασιάδη για να υποβιβαστεί αυτόκλητα σε ηγέτη κοινότητας; Πώς είναι δυνατόν Πρόεδρος ανεξάρτητου κράτους μέλους του ΟΗΕ, της Κυπριακής Δημοκρατίας, να αποδέχεται τον υποβιβασμό του σε ηγέτη κοινότητας; Ως τέτοιος εκλέχτηκε από τον Κυπριακό λαό; Γιατί δεν το έλεγε τότε ευθαρσώς; «Κοιτάξτε, συμπολίτες μου, μπορεί να νομίζετε ότι είστε σε κυρίαρχο κράτος κι ότι εκλέγετε Πρόεδρο του κράτους σας, αλλά εγώ θα λειτουργώ ως ηγέτης κοινότητας!» Γιατί δεν το έλεγε, για να δει αν θα τον ψήφιζαν οι Κύπριοι;

Και μάλιστα αποδέχεται να είναι ισότιμος με τον διορισμένο «ηγέτη» της άλλης κοινότητας που δεν υφίσταται πουθενά, ούτε καν σαν ως παρατηρητής στον ΟΗΕ, μιας και είναι αποτέλεσμα στρατιωτικής εισβολής και κατοχής άλλου κράτους, δηλαδή της Τουρκίας. Μόνο την διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία έμαθαν από τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και το διεθνές δίκαιο; Δεν άκουσαν, δεν έμαθαν ότι δεν μπορεί να υπάρξει κανένας διάλογος αν πρώτα δεν αποσυρθούν τα τουρκικά στρατεύματα και δεν λήξει το καθεστώς κατοχής μέρους του κυπριακού εδάφους; Αυτό δεν το είδαν στα ψηφίσματα;

Με ποιο δικαίωμα ο Αναστασιάδης καπελώνει τόσο πρόστυχα τους τουρκοκύπριους και αναγνωρίζει ως ηγέτη τους τον εντολοδόχο των κατακτητών, τον επιτετραμμένο της τουρκικής κατοχής; Ιδίως όταν ξέρει για τις εξεγέρσεις των αληθινών τουρκοκυπρίων στα κατεχόμενα εναντίον της κατοχής και υπέρ μιας ενιαίας κι όχι μιας διαιρεμένης Κύπρου σε διζωνικές κοινότητες. Να ένας ακόμη λόγος που βιάζονται να θεσμοθετήσουν τον διαμελισμό του νησιού σε διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία. Ξέρουν πολύ καλά ότι τα τετελεσμένα του πολέμου ανατρέπονται από τους λαούς. Ιδίως όταν υποφέρουν υπό καθεστώς κατοχής και εποίκων, όπως συμβαίνει στα κατεχόμενα της Κύπρου από την Τουρκία.

Στην κοινή διακήρυξη αναφέρεται επίσης: «Οι ηγέτες [των δυο κοινοτήτων] θα έχουν ως στόχο να φθάσουν σε διευθέτηση το συντομότερο δυνατό και ακολούθως να πραγματοποιήσουν χωριστά και ταυτόχρονα δημοψηφίσματα.» Ποιος σας είπε αγαπητοί κύριοι και κυρίες ότι αρκεί ένα απλό δημοψήφισμα για να καταλυθεί ένα ανεξάρτητο κράτος μέλος του ΟΗΕ; Που το βρήκατε γραμμένο; Ποιος σας είπε ότι η εθνική κυριαρχία και αυτοτέλεια ενός κράτους μπορεί να κριθεί με δημοψήφισμα;

Το σχέδιο Ανάν μπήκε σε δημοψήφισμα, ως σχέδιο-πρόταση του ΟΗΕ. Καμιά κυβέρνηση δεν έχει το δικαίωμα να θέσει σε δημοψήφισμα την αυτοκατάλυση του κράτους που εκπροσωπεί. Αυτό από μόνο του συνιστά εσχάτη προδοσία και παραβίαση των βασικών αρχών του ΟΗΕ και του διεθνούς δικαίου. Ότι αποτέλεσμα κι αν φέρει ένα τέτοιο δημοψήφισμα είναι άκυρο. Συνιστά καθαρό πραξικόπημα σε βάρος του λαού και της εθνικής του κυριαρχίας κι επομένως αντιμετωπίζεται όπως ένα οποιοδήποτε άλλο κοινό πραξικόπημα. Όπως αντιμετωπίστηκε π.χ. το πραξικόπημα Σαμψών.

Και μόνο το γεγονός ότι ο Αναστασιάδης υποβιβάστηκε αυτόκλητα σε «ηγέτη κοινότητας» και συμφώνησε επί της αρχής σε δημοψήφισμα όπου θα κριθεί η τύχη της Κυπριακής δημοκρατίας, συνιστά πράξη εσχάτης προδοσίας για την οποία οφείλει να λογοδοτήσει. Αφού πρώτα ανατραπεί από τους Κυπρίους και συλληφθεί. Ας είμαστε λοιπόν καθαροί: Ο κ. Αναστασιάδης και όσοι συμφωνούν μαζί του διαπράττουν εσχάτη προδοσία έναντι του Κυπριακού λαού, ενώ παραβιάζουν κάθε έννοια διεθνούς δικαίου του πολέμου καθώς αθωώνουν την τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου, η οποία συνιστά έγκλημα έναντι της διεθνούς κοινότητας και της ανθρωπότητας για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι κατακτητές. Τέτοια πράξη είναι δύσκολο να βρει κανείς στα χρονικά του δοσιλογισμού παγκόσμια.

Όποιος ονειρεύεται ότι υπό καθεστώς διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας θα είναι όλα μέλη γάλα, ας κοιτάξει τι γίνεται στα ομοσπονδιακά κράτη της Ευρωζώνης σήμερα. Ας κοιτάξει την εσωτερική διάλυση της Ισπανίας, του Βελγίου, ακόμη και της Γερμανίας, όπου ορισμένα Bundesländer υποβαθμίζονται με τέτοια ταχύτητα που η φτώχεια σε περιοχές όχι μόνο της πρώην ανατολικής Γερμανίας, αλλά και του Μονάχου, αγγίζει πλέον τριτοκοσμικές διαστάσεις.

Ας κοιτάξει επίσης τις πολιτείες των ΗΠΑ. Την χρεοκοπία και την καταστροφή που έχουν υποστεί οι μεσοδυτικές πολιτείες της. Το αίτημα των 6 νοτίων πολιτειών που ζητούν να αποχωρήσουν από το ομοσπονδιακό σύστημα των ΗΠΑ. Και κυρίως ας κοιτάξουν τι συμβαίνει σε ομοσπονδιακά διαμελισμένες πρώην αποικίες υπό διεθνή έλεγχο. Δεν υπάρχει ούτε μία που να μην σπαράζεται από ταραχές, εμφυλίους, πολεμικές συρράξεις, καταστροφές όλων των ειδών και πλήρη απαξίωση.

Ένα είναι σίγουρο. Αν υπάρξει αυτή η διευθέτηση που προωθεί ο Αναστασιάδης και τα αφεντικά του, δεν θα περάσουν ούτε δυο χρόνια πριν βουλιάξει η Κύπρος στις δικοινοτικές ταραχές και στον εμφύλιο με ξένα στρατεύματα να επιβάλλουν την τάξη στο νησί και τον πληθυσμό του να στερείται ακόμη και τα πιο στοιχειώδη. Με το όπλο ο μέσος Κύπριος, που δεν θα μπορέσει να μεταναστεύσει, θα κληθεί να προφυλάξει το βιός και την ζωή του σ’ ένα νησί που θα μοιάζει σαν αυτά της Καραϊβικής που οι ισχυροί χρησιμοποιούν ως οικονομικά και στρατιωτικοπολιτικά προγεφυρώματα. Αυτή την προοπτική του ετοιμάζουν.

Η έξοδος από το ευρώ είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για την Κύπρο

Ναι, αλλά τι να κάνουμε; Έτσι ρωτούν πολλοί. Οι περισσότεροι από γνήσιο ενδιαφέρον και ορισμένοι – ιδίως οι κομματάρχες και τα γιουσουφάκια τους – με πονηριά. Η απάντηση είναι απλή: τι είσαι εσύ διατεθειμένος να κάνεις για να ζήσεις; Τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις για να προασπιστείς την πατρίδα σου; Τι είσαι διατεθειμένος να κάνεις για να κερδίσεις την ελευθερία σου; Αν δεν έχεις τα κότσια να είσαι ελεύθερος, τότε μείνε δούλος, ραγιάς, πτυελοδοχείο του εκάστοτε ισχυρού.

Μην ρωτάς λοιπόν γενικά. Ρώτα πρώτα απ’ όλα τον εαυτό σου. Κοιτάξου στον καθρέφτη και ρώτα τον. Αφουγκράσου προσεκτικά τι θα σου πει. Αφουγκράσου με την καρδιά σου, γιατί μόνο αυτή μπορεί να ορμηνέψει την λογική σου. Και τότε είναι σίγουρο ότι μνήμες μακρινές και εικόνες ποθητές που καθόρισαν την ύπαρξή σου ολόκληρη θα σε πλημμυρίσουν. Θα σού ‘ρθουν στο μυαλό οι εικόνες των προσφύγων, το αίμα των αδήλωτων νεκρών, των δικών σου νεκρών, που πολλοί απ’ αυτούς ακόμη παραμένουν αγνοούμενοι.

Θα δεις ξαφνικά μπροστά σου την εικόνα της μάνας σου να σε παρηγορεί μέσα στην άθλια σκηνή του πρόσφυγα. Κι εσύ να κλαις ασταμάτητα για όσα έχασες. Θα θυμηθείς το «Δεν ξεχνώ» που έγραψαν χιλιάδες σαν εσένα με το αίμα τους. Θα θυμηθείς το δάκρυ του τελευταίου έντιμου προέδρου που είχες όταν σου έλεγε: «Παρέλαβα Κράτος διεθνῶς ἀναγνωρισμένο. Δὲν θὰ παραδώσω «Κοινότητα» χωρὶς δικαίωμα λόγου διεθνῶς καὶ σὲ ἀναζήτηση κηδεμόνα.»

Κι εσύ τότε τίμησες τον εαυτό σου και την πατρίδα σου αγνοώντας απειλές και νουθεσίες από τους ισχυρούς. Τους έδειξες τι σημαίνει λαϊκή οργή, και ότι μπροστά της δεν μπορούν παρά να λουφάξουν όλοι οι λύκοι. Γιατί, έστω κι αν εσύ μπορεί να το ξέχασες, αυτοί δεν ξέχασαν ποτέ την μεγάλη αλήθεια των στίχων του παλιού αντάρτικου: Ξαναζωντάνεψε τ’ αρματολίκι / τα μπράτσα σίδερο φλόγα η ψυχή / λουφάζουν έντρομοι ντόπιοι και ξένοι λύκοι / στην εκδικήτρα μας αντρίκια ορμή… Σπάμε την άτιμη την αλυσίδα / που μας εβάραινε θανατερά / θέλουμε ελεύτερη εμείς πατρίδα / και πανανθρώπινη την λευτεριά.

Και τότε θα καταλάβεις. Θα καταλάβεις ότι η ζωή σου δεν μπορεί να κρίνεται ερήμην σου. Η γη σου είναι πιο πολύτιμη απ’ όλο το χρυσάφι του κόσμου, γιατί εκεί είναι θαμμένα γονικά σου, είναι η ιστορία σου, ο λόγος ύπαρξής σου σε τούτο τον κόσμο, η ταυτότητα που σε κάνει άνθρωπο και σε διαχωρίζει από το κτήνος, ή το υποζύγιο των αγορών.  

Και μην τρομάζεις. Τρέμουν αυτοί μπροστά σου. Τρέμουν την λεβεντιά σου και τη δύναμη της ψυχής σου. Ξέρουν ότι δεν μπορούν να τα βάλουν μαζί σου, γι’ αυτό κι ότι δεν κατάφεραν να στο κάνουν ανοιχτά, τώρα έρχονται να στο κάνουν με μπαμπεσιά. Σκέφτονται εξ ιδίων και νομίζουν ότι άμα σε εξουθενώσουν οικονομικά, άμα σε εξαθλιώσουν και διαλύσουν την οικονομία μαζί με την δουλειά σου, εσύ θα λιγοψυχήσεις, θα σκύψεις το κεφάλι και θα παραδοθείς στο μοιραίο.

Όμως εγώ ξέρω ότι αυτό που μισείς και σιχαίνεσαι περισσότερο απ’ όλα είναι η μπαμπεσιά. Είναι το ίδιον της φυλής, που λένε. Μπορεί να ανεχτούμε τα πάντα, ακόμη και τον ραγιαδισμό, αλλά όχι την μπαμπεσιά. Να γιατί στην ελληνική γλώσσα υπάρχει το αμετάφραστο φιλότιμο, που για το λαό είναι οργανικά σύμφυτο με την αξιοπρέπειά του. Αυτό σήμερα καλείσαι να προδώσεις. Μαζί με τα πατρογονικά σου.

Και μην αναρωτιέσαι τι πρέπει να κάνεις για να τα καταφέρεις. Το πρώτο που έχεις να κάνεις είναι να ανατρέψεις τον Αναστασιάδη. Θυμήσου ότι μόνος του αυτοκαταργήθηκε όταν δήλωσε «ηγέτης κοινότητας». Από την άποψη της συνταγματικής τάξης του κυπριακού κράτους ο ίδιος ο Αναστασιάδης έπαψε να είναι πρόεδρος από την στιγμή που υπέγραψε την Κοινή Διακήρυξη και αυτοανακηρύχθηκε ως ηγέτης μιας ανύπαρκτης νομικά και πολιτικά κοινότητας. Ακύρωσε λοιπόν ο ίδιος και με τον τρόπο αυτό την εντολή που του έδωσε ο κυπριακός λαός κι επομένως όσο παραμένει στην θέση του δεν είναι τίποτε περισσότερο από σφετεριστής της εξουσίας και ένοχος εσχάτης προδοσίας.

Δεύτερη πράξη είναι να ανακοινώσεις την έξοδό σου από το ευρώ εδώ και τώρα. Ακόμη και το Eurobarometer δέχεται ότι ο λαός της Κύπρου είναι ο μόνος μέσα στην ευρωζώνη που κατά πλειοψηφία είναι εναντίον του ευρώ. Στην μέτρηση Δεκεμβρίου 2013 ανεβάζει το ποσοστό των κατά του ευρώ σε 55%. Επομένως αποτελεί λαϊκή επιταγή – που αναγνωρίζουν μέχρι και τα όργανα της ευρωζώνης – η έξοδος της Κύπρου από το ευρώ. Κανείς δεν μπορεί να πει τίποτε.

Με την έξοδο από το ευρώ μπορείς πλέον να αναθεωρήσεις από μηδενικής βάσης όλες τις διεθνείς σχέσεις σου. Θυμήσου ότι όταν ήσουν εκτός ευρώ, ήταν απείρως πιο εύκολο να αποφασίζεις εσύ για την τύχη της χώρας σου. Δεν κινδύνευες από οικονομικούς Αττίλες σαν αυτόν που βιώνεις σήμερα. Ενώ οι πρόεδροί σου ήταν λιγότερο εθελόδουλοι από τους ευρωλάτρες.

Ναι, θα είναι δύσκολα να πας σε εθνικό νόμισμα. Ίσως πιο δύσκολα απ’ ότι είναι για την Ελλάδα. Όμως δεν υπάρχει άλλη λύση. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτε χωρίς να αδράξεις τον έλεγχο της οικονομίας σου. Χωρίς να εθνικοποιήσεις την οικονομία σου ώστε να σταματήσει η Κύπρος να είναι προτεκτοράτο της ευρωζώνης και της ΕΚΤ.

Το παράδειγμα της Ισλανδίας

Μην πιστεύεις στα παραμύθια της ψωροκώσταινας. Θυμήσου πώς τα κατάφερες μετά τον τουρκικό Αττίλα με όλες τις πόρτες της Δύσης κλειστές. Θυμήσου το παράδειγμα ενός άλλου νησιού, της Ισλανδίας με πληθυσμό τον μισό από της Κύπρου. Πώς τα κατάφεραν αυτοί με όλες τις υπερδυνάμεις της Δύσης εναντίον τους; Κι αυτοί υπέστησαν χτύπημα από το εξωτερικό με στόχο το τραπεζικό τους σύστημα. Να πώς το περιγράφει ο Πρόεδρος της Ισλανδίας, Όλαφουρ Ράγκναρ Γρκίμσον, σε μια πρόσφατη συνέντευξή του στο αμερικανικό Foreign Affairs ((Ιανουαρίου/Φεβρουαρίου 2014).

«Όταν η πρώτη τράπεζα κατέρρευσε, δεν είχαμε συνειδητοποιήσει ότι και οι άλλες τράπεζες θα καταρρεύσουν επίσης. Ο Γκόρντον Μπράουν βγήκε στην παγκόσμια τηλεόραση και ανακοίνωσε ότι είμαστε μια χρεοκοπημένη χώρα, το οποίο ήταν παντελώς ανοησίες, μια εξωφρενική δήλωση. Θα έφτανα στο σημείο να την αποκαλέσω οικονομική τρομοκρατία. Τον πίστεψαν άπαντες. Κανένας δεν πίστεψε εμάς. Η Βρετανική κυβέρνηση μας έβαλε στην ίδια κατηγορία με την Αλ Κάιντα και τους Ταλιμπάν [όταν χρησιμοποίησε την αντιτρομοκρατική νομοθεσία για να παγώσει τα περιουσιακά στοιχεία μιας Ισλανδικής τράπεζας]. Θέλω να πω, ένα ιδρυτικό μέλος του ΝΑΤΟ και ισχυρός σύμμαχος της Βρετανίας, μια χώρα χωρίς καθόλου ένοπλες δυνάμεις – θα ήμασταν το τελευταίο κράτος που θα μπορούσε να τεθεί σε αυτή την λίστα. Όμως αυτό σήμαινε ότι όλες οι επιχειρηματικές σχέσεις για τις επιχειρήσεις της Ισλανδίας έκλεισαν σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Ο Γκόρντον Μπράουν δεν θα τολμούσε να διεξάγει οικονομικό πόλεμο εναντίον της Γαλλίας ή της Γερμανίας ή κάποιου άλλου μεγάλου κράτους. Ήταν γι’ αυτόν ένα είδος Φόκλαντ και ήλπιζε ότι θα γινόταν δημοφιλής σαν έγινε η Θάτσερ μετά τον πόλεμο των Φόκλαντ. Όταν απευθυνθήκαμε στην Αμερική, την μακρόχρονη σύμμαχό μας, μας είπαν, «Συγνώμη παιδιά, είμαστε απλά αποροφημένοι με άλλα πράγματα». Κι έτσι αφεθήκαμε μόνοι μας. Με όλες τις πόρτες της Δύσης κλειστές για εμάς, στραφήκαμε στην Κίνα, που οδήγησε σε συμφωνίες ανταλλαγής νομισμάτων (currency swaps) ανάμεσα στην Κεντρική Τράπεζα της Ισλανδίας και την κεντρική τράπεζα της Κίνας.»

Με τον τρόπο αυτό απέκτησε συναλλαγματικά αποθέματα η Ισλανδία, χωρίς να χρειάζεται δάνεια από τις διεθνείς αγορές που έτσι ή αλλιώς ήταν κλειστέ γι’ αυτήν. Διέγραψε τα χρέη των τραπεζών της αντί να τα φορτώσει στο κράτος και μαζί τους διέγραψε και τα ιδιωτικά χρέη των πολιτών της για να αναστηθεί η εσωτερική αγορά. Με τον τρόπο αυτό η Ισλανδία ανέκαμψε και μάλιστα εντυπωσιακά. Να τι λέει ο Γκρίμσον: «Ανακάμψαμε πολύ καλύτερα απ’ ότι θα μπορούσε κανείς να αναμένει και να προβλέψει. Υπάρχουν ακόμη προβλήματα. Ο λαός υποφέρει ακόμη. Όμως η ανεργία βρίσκεται περίπου στο πέντε τοις εκατό. Η οικονομική άνοδος είναι ένα με δύο τοις εκατό. Εντελώς παράδοξα, ο τομέας του τουρισμού, της ενέργειας, της αλιείας και της υψηλής τεχνολογίας πάνε πολύ καλύτερα από κάθε άλλη φορά.»

Και μην πει κανείς ότι η Ισλανδία δεν έχει γεωστρατηγική σημασία για την παγκόσμια οικονομία και πολιτική, γιατί θα πει ανοησίες. Με την έφοδο των μεγάλων στην αρκτική προκειμένου να εκμεταλλευθούν το εξαιρετικά σημαντικό γαιοφυσικό της πλούτο, η Ισλανδία αποτελεί το κλειδί. Επομένως το πάθημα και ο τρόπος απάντησης της Ισλανδίας ας γίνει παράδειγμα για όλους μας. Δεν έχει καμιά σημασία το μέγεθος μιας χώρας, αλλά η αποφασιστικότητα του λαού της. Κι οι Ισλανδοί το ξεκαθάρισαν από την πρώτη στιγμή της κατάρρευσης των τραπεζών τους. Δεν θα πλήρωναν κανένα χρέος των τραπεζιτών, ούτε θα έθεταν την χώρα τους υπό κηδεμονία. Να γιατί τα κατάφεραν.

Ήρθε λοιπόν η ώρα. Τέρμα οι συζητήσεις, οι διαβουλεύσεις, οι δισταγμοί και οι πολιτικές ταραντέλες. Ή ταν ή επί τας. Είναι τόσο απλά τα πράγματα. Όποιος το λέει η καρδιά του και σέβεται αυτό που του άφησε κληρονομιά ο πατέρας του, όποιος είναι στα αλήθεια πατριώτης και πιστεύει σε μια ενιαία, ανεξάρτητη, κυρίαρχη και δημοκρατική Κύπρο, ήρθε ή ώρα να το αποδείξει στην πράξη. Αλλιώς ας λουφάξει μια για πάντα.

Το προσκλητήριο έχει σημάνει για όλους στην Κύπρο, αλλά και στην Ελλάδα. Η ιστορία τα έφερε έτσι ώστε να αποδειχθεί για μια ακόμη φορά ότι ούτε η Ελλάδα στέκεται χωρίς την Κύπρο κι ούτε η Κύπρος χωρίς την Ελλάδα. Τις δένει κοινή μοίρα. Γι’ αυτό και να έχουν στο μυαλό τους οι αδελφοί Κύπριοι ότι δεν θα είναι μόνοι τους σ’ αυτήν την περιπέτεια. Όσο πιο γρήγορα ξεφορτωθούν τους δοσίλογους και την ευρωκατοχή, τόσο πιο γρήγορα θα τους ακολουθήσουν και οι Έλληνες. Αρκεί να βρουν το κουράγιο και την δύναμη να δείξουν σε όλους του ξένους και ντόπιους λύκους ότι η αγάπη για την πατρίδα, την ελευθερία και την δημοκρατία δεν έχει αντίτιμο ούτε καν σε ευρώ.