Γ. Δελαστίκ: Από φίλους τους έκανε εχθρούς

Πηγή: http://oneminute.gr

Ούτε την εποχή της... Σοβιετικής Ένωσης –τουλάχιστον μετά τη χούντα των συνταγματαρχών–, όταν Αθήνα και Μόσχα ανήκαν σε διαφορετικά και αντίπαλα πολιτικοστρατιωτικά μπλοκ, οι μεταξύ τους σχέσεις δεν ήταν τόσο κακές όσο σήμερα που η Ρωσία είναι μια καπιταλιστική χώρα.

Φαντάζουν να ανήκουν στο απώτατο πολιτικό παρελθόν οι μόλις προ πενταετίας άριστες ελληνορωσικές οικονομικοπολιτικές σχέσεις της εποχής του Κώστα Καραμανλή.

Ο επίσης δεξιός όμως Αντώνης Σαμαράς αποδεικνύεται πολύ πιο φανατικός συνεχιστής του ολέθριου έργου του Γιώργου Παπανδρέου. Η στρατηγική του Σαμαρά ελάχιστα κοινά σημεία έχει με εκείνη του Κώστα Καραμανλή, ενώ είναι ίδια και χειρότερη από τη στρατηγική του Γ. Παπανδρέου.

Η ευθύνη για τη διάρρηξη των σχέσεων με το Κρεμλίνο ανήκει αποκλειστικά στον Έλληνα πρωθυπουργό και εντάσσεται στο πλαίσιο της προσωπικής πολιτικής σωτηρίας του, ανεξάρτητα από τις συνέπειες που αυτή έχει για την Ελλάδα.

Δεν ωφελεί να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Όλοι όσοι διαθέτουν στοιχειώδη πολιτική κρίση είχαν πλήρως αντιληφθεί ότι ο απαράδεκτος τρόπος με τον οποίο ο Σαμαράς πέταξε τους Ρώσους έξω από την αγορά της ΔΕΠΑ και του ΔΕΣΦΑ, παρόλο που έδιναν υπερδιπλάσιες (!) τιμές από τους ανταγωνιστές τους, και το εξευτελιστικό τίμημα με το οποίο προκλητικά ξεπούλησε τον ΔΕΣΦΑ στους Αζέρους (δηλαδή στους Αμερικανούς) η κυβέρνηση Σαμαρά είχαν τινάξει στον αέρα τις ελληνορωσικές σχέσεις.

Θα ήταν ομολογουμένως ηλίθιοι οι Ρώσοι, αν δεν αντιδρούσαν έντονα σε αυτή την οικονομική πρόκληση της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, η οποία έχει αποκλειστικά πολιτικά κίνητρα.

Πούτιν κατά Αθήνας

Για τη ζημιά στις ελληνορωσικές σχέσεις ήταν βέβαιο και το Μέγαρο Μαξίμου. Είχαν όμως οι ένοικοι του πρωθυπουργικού μεγάρου την αφελή ψευδαίσθηση ότι θα μπορούσαν να τη γλιτώσουν φτηνά. Αυτό που δεν φαντάζονταν ήταν ότι ο ίδιος ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλαντίμιρ Πούτιν, θα αναλάμβανε προσωπικά την επίθεση εναντίον της κυβέρνησης Σαμαρά, κηρύσσοντας χωρίς περιστροφές τον οικονομικό πόλεμο εναντίον αυτών που κυβερνούν στην Αθήνα.

«Με έκπληξή μου ανακάλυψα ότι μια αρκετά σοβαρή επένδυση πραγματοποιήθηκε το τελευταίο διάστημα στην Ελλάδα» δήλωσε ο Πούτιν, στοχοποιώντας τον Ιβάν Σαββίδη, ο οποίος πλέον πρέπει να θεωρείται πιθανότατα «τελειωμένος» πολιτικά στη Ρωσία, από τη στιγμή που ο Ρώσος Πρόεδρος διέρρηξε δημοσίως τις σχέσεις του με αυτόν, παρόλο που στο παρελθόν υπήρξε στενός πολιτικός του φίλος και βουλευτής του κόμματος του Πούτιν.

Ο ηγέτης της Ρωσίας δεν σταμάτησε όμως εκεί. Αποκάλεσε την Ελλάδα «προφανώς προβληματική χώρα», δίνοντας πολιτικό σήμα προς όλους τους Ρώσους επιχειρηματίες ότι, σε αυτή τη φάση και όσο η κυβέρνηση Σαμαρά βρίσκεται στην εξουσία, το Κρεμλίνο θεωρεί ανεπιθύμητη κάθε ρωσική επένδυση στην Ελλάδα.

«Η Ελλάδα είναι μια καλή χώρα, πνευματικά κοντινή μας, αλλά γνωρίζουμε ποια οικονομικά και γενικότερα χρηματοπιστωτικά προβλήματα υπάρχουν εκεί» πρόσθεσε.

Τίποτα δεν έμεινε όρθιο

Σε πλήρη αντίθεση με τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος θεωρούσε ότι ο ενεργειακός εφοδιασμός της Ελλάδας από τη Ρωσία στο φυσικό αέριο συνιστά θεμελιώδη παράγοντα ανεξαρτησίας της και αποτροπής εκβιασμών εκ μέρους των ΗΠΑ και της Τουρκίας, ο Αντώνης Σαμαράς είναι απολύτως εναρμονισμένος με την αμερικανόδουλη γραμμή του Γιώργου Παπανδρέου και στον ενεργειακό τομέα.

Ενεργώντας από κοινού με τον τέως πρωθυπουργό της Βουλγαρίας, Μπόικο Μπορίσοφ, κατόπιν εντολών της Ουάσινγκτον, ο Γ. Παπανδρέου ακύρωσε την κατασκευή του έτσι κι αλλιώς αδιάφορου για τη Μόσχα αγωγού ρωσικού πετρελαίου Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη.

Οι Ρώσοι κατάλαβαν ότι όσο ήταν πρωθυπουργός ο Γ. Παπανδρέου αποκλείεται η Ελλάδα να συμμετείχε στην κατασκευή του πολύ σημαντικότερου αγωγού South Stream για τη διοχέτευση ρωσικού φυσικού αερίου στη Δυτική Ευρώπη, με τη σιωπηρή έγκριση της Γερμανίας.

Ο αγωγός South Stream είναι ζωτικής σημασίας για τα ρωσικά συμφέροντα, όχι μόνο τα ενεργειακά και οικονομικά, αλλά και τα πολιτικά. Έτσι το Κρεμλίνο χάρηκε όταν ο Σαμαράς αντικατέστησε τον Παπανδρέου στην πρωθυπουργία, μετά το διάλειμμα του Λουκά Παπαδήμου. Ο Πούτιν έτρεφε ελπίδες ότι ο δεξιός Σαμαράς θα ακολουθούσε την πολιτική του δεξιού Καραμανλή στον ενεργειακό τομέα.

Διαψεύστηκαν οι ελπίδες του παταγωδώς. Ο Σαμαράς αποδείχτηκε επιμελέστατος μαθητής του Γιώργου Παπανδρέου και φανατικότατος και αποτελεσματικότερος συνεχιστής της πολιτικής του. Έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να συμμετάσχει η Ελλάδα στον αμερικανικών συμφερόντων αγωγό αζερικού φυσικού αερίου TAP και όχι στον ανταγωνιστικό αγωγό ρωσικού φυσικού αερίου South Stream.

Η εκδίωξη εκ μέρους της κυβέρνησης Σαμαρά των Ρώσων από την ιδιωτικοποίηση των ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ ήταν, έτσι, το τελευταίο καρφί στο φέρετρο των ελληνορωσικών ενεργειακών σχέσεων, με σοβαρότατες οικονομικές και πολιτικές επιπτώσεις για τη χώρα μας.

Όμηροι της Τουρκίας!

Οι πολιτικές συνέπειες της στάσης του Σαμαρά θα είναι όντως σοβαρότατες, καθώς αποσκοπούν στο να καταστήσουν την Ελλάδα ενεργειακό όμηρο όχι απλά των ΗΠΑ, αλλά και της... Τουρκίας!

Το σχέδιο που υλοποιεί ο Σαμαράς προβλέπει τώρα τη σταδιακή εκδίωξη των Ρώσων από την προμήθεια φυσικού αερίου στην Ελλάδα και την αντικατάστασή του από αζερικό αέριο που θα έρχεται στην Ελλάδα μέσω του αγωγού TAP. Το πρόσχημα που θα χρησιμοποιήσει ο Σαμαράς για να προετοιμάσει το έδαφος ώστε όταν ολοκληρωθεί ο TAP να προμηθευόμαστε αζερικό αέριο είναι η υψηλή τιμή του ρωσικού αερίου.

Σε αυτό το σχέδιο εντάσσεται και η επιστολή που έστειλε προ εικοσαημέρου ο Σαμαράς στον Πούτιν, ζητώντας του μείωση της τιμής του ρωσικού φυσικού αερίου για τον ερχόμενο χειμώνα. Σίγουρα οι Ρώσοι είναι τόσο ενθουσιασμένοι από την εχθρική στάση του Σαμαρά απέναντί τους, που οπωσδήποτε θα σπεύσουν να του κάνουν πολύ μεγάλη έκπτωση!

Το ζήτημα δεν είναι ότι θα παίρνουμε αζερικό αέριο αντί για ρωσικό. Αυτό θα είχε ίσως μικρή σημασία. Το καθοριστικό είναι ότι θα παίρνουμε αζερικό αέριο μέσω Τουρκίας! Με άλλα λόγια, θα εναπόκειται στην Άγκυρα να αποφασίζει αν θα τηρεί ή όχι τις συμφωνίες παράδοσης στην Ελλάδα των συμφωνημένων ποσοτήτων αερίου. Αυτονόητο είναι ότι σε περιόδους έντασης των ελληνοτουρκικών σχέσεων η εκπλήρωση των υποχρεώσεων της Τουρκίας προς την Ελλάδα θα είναι άκρως αμφίβολη.

Υπάρχει και κάτι ακόμη που εσκεμμένα αποσιωπούν οι προπαγανδιστές της κυβερνητικής πολιτικής: η Τουρκία έχει συμφωνήσει με το Αζερμπαϊτζάν να αγοράζει στα ανατολικά της σύνορα όλες τις ποσότητες αζερικού αερίου που θα διέλθουν από το έδαφός της και στη συνέχεια να τις πουλάει η ίδια στα δυτικά της σύνορα στους όποιους αγοραστές! Με άλλα λόγια, να έχει την υπόλοιπη κυριότητα του αερίου που θα περνά από το έδαφός της – δηλαδή... «τουρκικό» θα είναι το αζερικό φυσικό αέριο που θα προμηθεύεται η Ελλάδα μέσω TAP!

Εύκολα συνειδητοποιεί κανείς τις τεράστιες πολιτικές επιπτώσεις που έχει αυτή η κατάσταση, η οποία απειλεί να μετατρέψει την Ελλάδα σε ενεργειακό όμηρο της Τουρκίας.

Απώλεια της φίλης Ρωσίας

Οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου είναι πλέον εχθρικές απέναντι στα ρωσικά συμφέροντα, καθώς δρουν ως όργανα των Αμερικανών και των Γερμανών και είτε εκδιώκουν ρωσικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στην επικράτειά τους είτε ακόμη και ληστεύουν τις ρωσικές καταθέσεις, όπως έγινε στην Κύπρο.

Ευνόητο είναι ότι υπό το κράτος αυτών των αρνητικών εξελίξεων η Ρωσία δεν έχει πλέον κανένα λόγο να τηρεί ευνοϊκή στάση απέναντι στην Ελλάδα ή στην Κύπρο είτε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ είτε σε οποιοδήποτε άλλο διεθνές φόρουμ. Πρέπει να αναμένεται οπωσδήποτε αλλαγή της μέχρι τώρα φιλελληνικής και φιλοκυπριακής πολιτικής της Μόσχας, με σοβαρές συνέπειες στα Ελληνοτουρκικά και στο Κυπριακό.

Ούτως ή άλλως η Τουρκία είναι μια χώρα απείρως σημαντικότερη από την Ελλάδα στο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων – πόσω μάλλον από τη ρημαγμένη μνημονιακή και υποτελή Ελλάδα, με τον εξαθλιωμένο οικονομικά λαό της, του οποίου ηγείται η κυβέρνηση Σαμαρά.