Δημήτρης Καζάκης : Σε πανικό το καθεστώς καίει τις εφεδρείες του

Του Δημήτρη Καζάκη:

Η Δημοκρατία είναι πολύ πιο ισχυρή απ’ όσο φαντάζονται οι εχθροί της! Αυτό δήλωσε ο φερόμενος ως πρωθυπουργός Α. Σαμαράς την επομένη της στυγερής δολοφονίας του Παύλου Φύσσα. Και είναι προφανές ότι η δίωξη της ΧΑ προσπαθεί να εμφανίσει το καθεστώς ως ατρόμητο και πανίσχυρο. Να εμφανίσει ότι η δική τους «δημοκρατία» δεν φοβάται κανέναν. Είναι αλήθεια αυτό; Είναι αλήθεια ότι το καθεστώς που εκπροσωπεί η κυβέρνηση δεν μασάει, όπως λένε;

Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση διάλεξε να προχωρήσει σε επίδειξη ισχύος απέναντι σ’ έναν εύκολο αντίπαλο, την ΧΑ. Κι είναι εύκολος αντίπαλος γιατί, αφενός, η ηγεσία της είναι από παλιά σεσημασμένη για την διαπλοκή της με το οργανωμένο και μη έγκλημα. Και αφετέρου γιατί κανείς δεν πρόκειται να βάλει το κεφάλι του στο ντορβά, ούτε να διακινδυνέψει μια ευθεία αναμέτρηση με το καθεστώς για τη χάρη του Μιχαλολιάκου και της συμμορίας του.

Η φούσκα της ΧΑ

Αλήθεια που είναι τα πολυπληθή τάγματα εφόδου που θα σκόρπιζαν τον τρόμο στους δρόμους της Αθήνας; Που είναι όλοι αυτοί τα δήθεν ατρόμητα ορκ με παραλλαγή, με στρατιωτική εκπαίδευση και πειθαρχία που έλεγαν ότι θα σαρώσουν τα πάντα; Ούτε 400 δεν μπόρεσαν να μαζέψουν έξω από την ΓΑΔΑ για να διαμαρτυρηθούν. Και μάλιστα μετά από πανελλαδική κινητοποίηση. Που είναι όλοι αυτοί οι ένστολοι που έκαναν τον καμπόσο με τα μπλουζάκια της ΧΑ κάτω από την στολή; Κλανομεντόλ. Λούφα και παραλλαγή. Ούτε μια αξιοπρεπή διαδήλωση διαμαρτυρίας δεν ήταν σε θέση να οργανώσουν.

Αυτοί ήταν που θα ανέτρεπαν το καθεστώς; Αυτοί ήταν που θα τα έβαζαν με την προδοτική εξουσία; Αυτοί ήταν που εκπαιδεύονταν με γουλί το κεφάλι για την τελική αναμέτρηση; Αυτοί ήταν που θα τους έδερναν όλους; Τζίφος η όλη υπόθεση. Η ΧΑ αποδείχθηκε μια φούσκα. Ούτε τάγματα εφόδου διέθετε ικανά να απειλήσουν πρωτίστως την εξουσία. Ούτε αρκετά οργανωμένα μέλη είχε ως οργάνωση. Μόνο θρασύδειλες συμμορίες για να πουλάνε προστασία και να βιαιοπραγούν με την κάλυψη των δυνάμεων καταστολής. Μόλις η κάλυψη έλειψε οι συμμορίες λούφαξαν.

Όλοι οι καρπουζοκέφαλοι που έκαναν επίδειξη στρατιωτικής ισχύος και πειθαρχίας είναι σήμερα όπου φύγει-φύγει. Οι περισσότεροι από δαύτους είμαι σίγουρος ότι αναζητούν τρόπο να τα βρουν, να κλείσουν συμφωνία με το καθεστώς προκειμένου αφενός να γλυτώσουν την ποινική δίωξη και αφετέρου να βρουν πολιτική στέγη αλλού. Γι’ αυτό άλλωστε και δεν διώχθηκαν όλοι οι βουλευτές και τα μέλη της ΧΑ, αλλά μόνο επιλεκτικά οι 6 από τους 18 βουλευτές και μερικά μόνο στελέχη της οργάνωσης. Οι υπόλοιποι αφέθηκαν να τα βρουν με την κυβερνώσα παράταξη προκειμένου να ενταχθούν σ’ αυτήν.

Ένα ανύπαρκτο κίνημα

Μαζί με την φούσκα της ΧΑ έσκασε και το παραμύθι που πουλούσε η ίδια περί εθνικιστικού κινήματος. Τέτοιο κίνημα, δηλαδή εθνικιστικό, δεν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα και ούτε υπάρχει σήμερα. Πρώτον, γιατί ο εθνικισμός από τότε που και ο τελευταίος αστός δημοκράτης πολιτικός, ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου, ενέδωσε στον επερχόμενο φασισμό, έπαψε να συγκροτείται ως αυτοτελής ιδεολογία. Μετατράπηκε σε πρόσχημα του φασισμού και του ναζισμού που εξυπαρχής στην Ελλάδα ταυτίζεται με την υποτέλεια πρώτα στους Βρετανούς κατά τον μεσοπόλεμο, στους ναζί κατακτητές κατά τον πόλεμο και μετά την απελευθέρωση στους Βρετανούς και κυρίως στους Αμερικανούς.

Ο εθνικισμός μετατράπηκε οριστικά σε δοτή εθνικοφροσύνη που σαν ιδεολογία ταυτίστηκε με τα πιο σκοτεινά χρόνια του καθεστώτος προτεκτοράτου και υποτέλειας της Ελλάδας, τα χρόνια των ταγματαλητών, των γερμανοτσολιάδων και ολόκληρου του συμμορίτικου συρφετού που προήλθε απ’ αυτούς στον εμφύλιο, τα χρόνια των εκτελεστικών αποσπασμάτων, των τόπων μαρτυρίου, εξορίας και βασανιστηρίων για πάνω από 600 χιλιάδες Έλληνες, τα μαύρα χρόνια της χούντας. Γι’ αυτό και η ΧΑ δεν υπήρξε ποτέ κάτι περισσότερο από μια οργάνωση νοσταλγών της εμφύλιας σφαγής, του μοναρχοφασισμού και της χούντας. Αυτή είναι η Ελλάδα της ΧΑ.

Όλα τα υπόλοιπα ήταν προσψήματα για ηλίθιους και ανόητους. Κι αυτό φάνηκε περίτρανα τώρα που κανενός είδους «κίνημα» δεν έσκασε μύτη προκειμένου να υπερασπιστεί τους ηγέτες του. Ακόμη κι αυτοί που έχαβαν τα παραμύθια της ΧΑ δεν είναι τόσο ηλίθιοι ώστε να βγουν για να αναμετρηθούν με το καθεστώς – που υποτίθεται ότι πολεμούν. Κι έτσι επιλέγουν την τακτική της κότας.

Βέβαια με έναν τόσο εύκολο «αντίπαλο», η κυβέρνηση επέλεξε να κάνει επίδειξη ισχύος και αυθαιρεσίας. Να δείξει πανίσχυρη την στιγμή που καταρρέει πολιτικά και δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την ογκούμενη κοινωνική οργή εναντίον του καθεστώτος που εκπροσωπεί. Γι’ αυτό και τα παίζει όλα για όλα. Με μια αντιπολίτευση τελείως ανίκανη, αλλά και παραδομένη στη νομιμότητα της πλήρους αυθαιρεσίας και των συνταγματικών εκτροπών προκειμένου να εξυπηρετηθεί το ευρώ και οι δανειστές, επιχειρεί να δοκιμάσει το νομικό οπλοστάσιο καταστολής του πραγματικού της εχθρού, των λαϊκών κινημάτων.

Ο λαός δεν μασάει…

Το δυστύχημα για την κυβερνώσα παράταξη είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία του λαού δεν μασάει. Δεν ενδίδει στον βομβαρδισμό της διατεταγμένης αποβλάκωσης των ΜΜΕ, του κ. Μαλέλη που ντύθηκε νέος Γεωργαλάς για να μετατρέψει το ΣΚΑΙ σε νέα ΥΕΝΕΔ της χούντας. Κρατά τις αποστάσεις του απ’ ότι λέει και κάνει η κυβέρνηση, απ’ ότι λένε τα παπαγαλάκια της. Οσμίζεται ότι κάτι πολύ κακό ετοιμάζεται από την κυβέρνηση και τους εντολείς της από το εξωτερικό. Ξέρει από πρώτο χέρι ότι ο κύριος εχθρός δεν είναι απλά και μόνο ο φασισμός της ΧΑ, αλλά πρωτίστως ο φασισμός της συλλογικής γενοκτονίας ενός ολόκληρου λαού από τα επιτελεία του ευρώ προκειμένου να σωθούν οι δανειστές της χώρας και το απόλυτα διεφθαρμένο σύστημα διακυβέρνησης.

Οι εμφυλιοπολεμικές θεωρίες περί άκρων του Χρύσανθου Λαζαρίδη, οι ναζιστικές κραυγές του Φαήλου Κρανιδιώτη και της συμμορίας τους, πείθουν μόνο τους λιγοστούς πεισμένους. Ο περισσότερος κόσμος, ακόμη και της ΝΔ, αντιλαμβάνεται ότι πρόκειται για εκδηλώσεις υστερίας και πανικού του περιβάλλοντος Σαμαρά. Και καθώς η κυβέρνηση ετοιμάζεται να εκχωρήσει την πλήρη κυριότητα της χώρας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, γνωρίζει πολύ καλά ότι δεν διαθέτει την πολιτική δύναμη, ούτε τα κοινωνικά ερείσματα για να τα καταφέρει.

Γι’ αυτό και θέλει να μεταφέρει το καθεστώς που έχει επιβάλλει στις σκουριές της Χαλκιδικής, όπου μισθοφόροι με πολεμικά όπλα συνοδεία δυνάμεων καταστολής τρομοκρατούν τον πληθυσμό προκειμένου να μην αντιδρά στο ξεπούλημα της περιοχής τους στην Ελ Ντοράντο, σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Όλη η Ελλάδα μια Ειδική Οικονομική Ζώνη όπου κυριαρχεί ο φόβος κι ο τρόμος των μισθοφόρων και των δυνάμεων καταστολής.

Για να τα καταφέρει χρειάστηκε να κάψει το χαρτί της «αντισυστημικής» ΧΑ. Το παραμύθι που στήθηκε έντεχνα από τα ΜΜΕ, παρουσιάζοντας την ΧΑ στον αντίποδα του επίσημου πολιτικού συστήματος, χωρίς όμως να αποκαλύπτουν τον εγκληματικό χαρακτήρα της συγκεκριμένης οργάνωσης. Με το κάψιμο του χαρτιού της ΧΑ, δεν μένει – προς το παρών – καμιά άλλη δύναμη που να καλύψει το κενό της. Κι αυτό αποτελεί πρόβλημα για το σύστημα γιατί δεν έχει πια ελεγχόμενο αντίπαλο. Συνεπώς η κοινωνική οργή που με ασφάλεια για το καθεστώς εξέφραζε η ψήφος στην ΧΑ, είναι ελεύθερη να μετακινηθεί ενδεχομένως σε πιο ριζοσπαστικές κατευθύνσεις. Κι όχι προς την κυβερνώσα παράταξη, όπως ελπίζουν τα επιτελεία της και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ομοϊδεατών της ΧΑ, όπως π.χ. είναι ο Κρανιδιώτης.

Η ΧΑ είναι εγκληματική οργάνωση από παλιά

Βέβαια, εδώ θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η ΧΑ δεν διώκεται άδικα, όπως λένε ορισμένοι τυχοδιώκτες της πολιτικής και της δημοσιογραφίας που είχαν επενδύσει πάνω της. Δεν είναι ένα νόμιμο πολιτικό κόμμα εκλεγμένο από τον λαό, που διώκεται αδίκως. Η ΧΑ ήταν εξ ιδρύσεως και είναι εγκληματική οργάνωση του κοινού ποινικού δικαίου με γνωστές από παλιά διασυνδέσεις με το λαθρεμπόριο όπλων, πρέζας, πορνείας και ανθρώπων. Η οργάνωση αυτή παρά τον τεράστιο όγκο καταγγελιών εναντίον της συνέχισε να δρα λόγω κυρίως της πολιτικής και ποινικής ασυλίας που της πρόσφερε το επίσημο κράτος και τα κόμματα κυβερνητικής εναλλαγής.

Έγινε γνωστή στο πλατύ κοινό και απέκτησε εκλογικό έρεισμα χάρις σ’ ένα μπαράζ υποτίθεται αρνητικής δημογραφίας που την παρουσίαζε ως ένα ακραίο «αντισυστημικό» κόμμα το οποίο δρούσε με πυγμή έξω από τα όρια του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος που για τους περισσότερους έλληνες – και δικαίως – είναι ότι πιο διεφθαρμένο και ξεπουλημένο υπάρχει. Τονιζόταν ιδιαίτερα η δράση της εναντίον των μεταναστών, αλλά και η παροχή τροφίμων. Κανένα, μα κανένα κεντρικό ρεπορτάζ δεν έγινε για να αναδείξει την εγκληματική δράση της οργάνωσης. Ούτε νύξη για όλα αυτά που σήμερα ανακάλυψαν άπαντες ξαφνικά, αλλά ήταν γνωστά από παλιά.

Να είμαστε καθαροί λοιπόν. Είναι κόλαφος για τον Άρειο Πάγο, για τις διωκτικές και δικαστικές αρχές, το γεγονός ότι η ΧΑ είναι νόμιμο κόμμα. Ούτε οι ψήφοι που παίρνει ένα κόμμα αποτελεί άλλοθι εγκληματικής δράσης. Η ψήφος δεν είναι άλλοθι για οτιδήποτε κάνει ένα κόμμα. Αν ήταν έτσι, τότε δικαίως η εκάστοτε κυβέρνηση ξεπουλά την πατρίδα μιας και την ψήφισαν στις εκλογές. Όλοι αυτοί που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για τους 500 χιλιάδες ψήφους της ΧΑ, ώστε να μας πουν ότι είναι νόμιμο κόμμα, θα πρέπει να απαντήσουν στο εξής απλό ερώτημα: Που είναι αυτοί οι 500 χιλιάδες ψηφοφόροι τώρα που διώκεται η ΧΑ; Γιατί δεν διαδηλώνουν μαζικά υπέρ αυτής;

Οι ψήφοι που παίρνει ένα κόμμα στις εκλογές δεν του ανήκουν, δεν είναι ιδιοκτησία του, δεν αποτελούν λευκή επιταγή, ούτε του δίνουν το δικαίωμα να κρύβεται πίσω τους. Οι ψήφοι υποδηλώνουν – στην καλύτερη περίπτωση – την στιγμιαία και εκ φύσεως προσωρινή προτίμηση του εκλογικού σώματος. Τίποτε περισσότερο. Οι λογικές που θέλουν το εκλογικό σώμα να χωρίζεται σε κομματικά μαντριά, έχει προ πολλού καταρρεύσει. Και είναι πρόστυχο να τους επικαλείται κανείς προκειμένου να συγκαλύψει εγκληματική δράση. Όχι μόνο της ΧΑ, αλλά κάθε κόμματος και πολιτικού.

Τώρα η μπάλα είναι στη δική μας μεριά

Είναι σίγουρο ότι η κυβερνώσα παράταξη προσπαθεί – εκτός όλων των άλλων – να ενσωματώσει ότι έχει απομείνει από τον παραστρατιωτικό μηχανισμό της ΧΑ με όλες τις διασυνδέσεις του στις ένοπλες δυνάμεις και τις δυνάμεις ασφαλείας με σκοπό να δημιουργήσει η ίδια έναν ιδιωτικό στρατό έτοιμο να υπερασπιστεί το καθεστώς όταν και όποτε απειληθεί ευθέως από τον λαό. Αυτό ούτε εύκολο είναι, ούτε έχει λαϊκό έρεισμα. Δεν έχει καν έρεισμα μέσα στις ένοπλες δυνάμεις. Ιδίως από την στιγμή που η μεγάλη πλειοψηφία του λαού δεν φαίνεται να τρομάζει μπροστά στην επίδειξη πυγμής του «συνταγματικού τόξου» και της «δημοκρατικής νομιμότητας».

Κι έτσι οι κυβερνώντες βρίσκονται μεταξύ σφύρας και άκμωνος. Δεν μπορούν να κάνουν πίσω με την ΧΑ. Πρέπει να κάψουν μέχρι τέλους μια σημαντική εφεδρεία τους. Ενώ στον κόσμο, ακόμη και σ’ αυτόν που τους ψηφίζει, δεν περνά το επίσημο παραμύθι που θέλει τον Σαμαρά και την συμμορία του ευρώ ως εγγυητή της ομαλότητας και – άκουσον, άκουσον! – της δημοκρατίας.

Η τελική αναμέτρηση είναι σίγουρο ότι πλησιάζει τάχιστα. Το τι θα αποφέρει εξαρτάται πρώτα και κύρια από τις δυνάμεις εκείνες που ξέρουν να πολεμούν για την πατρίδα, την δημοκρατία από την σκοπιά των συμφερόντων του λαού. Αν ενωθούν σε μια ευρεία κοινωνικοπολιτική συμμαχία που προτάσσει εδώ και τώρα την ανατροπή της κυβέρνησης και του καθεστώτος δεσμεύσεων σε βάρος της χώρας με γενική πολιτική απεργία του λαού, τότε οι κυβερνώντες και κυρίως οι εντολείς τους έξωθεν θα τα βρουν πολύ σκούρα.

Να γιατί λέμε ότι η κίνηση της κυβέρνησης και του «συνταγματικού τόξου» εναντίον της ΧΑ είναι ένδειξη πανικού και αδυναμίας του καθεστώτος. Κι αυτό γιατί δίνει την εξαιρετική ευκαιρία για να συγκροτηθεί ένας αληθινός αντίπαλος πόλος εναντίον ολόκληρου του καθεστώτος. Κι αυτή η πόλωση που ενυπάρχει ήδη μέσα στην κοινωνία, να εκφραστεί επιτέλους με καθαρό τρόπο και στο επίπεδο της πολιτικής. Το μόνο που μένει είναι να πάρει ο καθένας τις ευθύνες του και να το κάνουμε πράξη.