"O καλύτερος τρόπος να σαμποτάρεις έναν δίκαιο αγώνα, είναι να πεις οτι πρέπει να ξεκινήσει παντού ταυτόχρονα"
Πηγή: http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4380:2011-08-12-17-22-56&catid=54:anpolitiki&Itemid=284
ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΜΟΡΦΗ "ΕΥΡΩΠΑΪΣΜΟΥ" ΚΑΙ "ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΥ" ΒΑΖΕΙ ΤΑΦΟΠΕΤΡΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΙΧΝΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΕΕ
Μέχρι τώρα ο διεθνισμός και η διεθνιστική αλληλεγγύη ήταν ένα όπλο που υποβοηθούσετις προοδευτικές και επαναστατικές αλλαγές σε κάθε χώρα μεμονωμένα και τελικά στο σύνολοτων χωρών όλου του κόσμου.
Μια νέα χρήση, όμως, του "διεθνισμού" έχει αρχίσει όψιμα να εμφανίζεται, στο όνομα ενός απίθανου "ευρωπαϊσμού".
Σύμφωνα με αυτήν τη χρησιμοθηρική αντίληψη περί "διεθνισμού" η προοδευτική και σοσιαλιστική ανατροπή σε κάθε μεμονωμένη χώρα της ΕΕ, ακόμα και σε περιορισμένη ομάδα χωρών της ΕΕ, είναι ανεπιθύμητη και θεωρείται οπισθοδρομική. Και αυτό διότι, κατ' αυτόν τον τρόπο,υπονομεύεται η συνοχή της ΕΕ, η οποία ας σημειωθεί, λαμβάνει όλο και πιο αντιδραστικές και ολοκληρωτικές μορφές, ενώ, οι ίδιες οι προοδευτικές και σοσιαλιστικές αλλαγές, σε κάθε ξεχωριστή χώρα μοιραία θα απομονωθούν και δεν θα έχουν προοπτική.
Αυτό που μόνο, υποτίθεται, έχει νόημα και αξία είναι οι προοδευτικές αλλαγές στην ΕΕ καθολικά και ως σύνολο. Στο όνομα αυτής της λογικής, που μεταφράζει τη γεωγραφία και άλλα τινά πραγματικά ή φανταστικά, σε πολιτική, αποδοκιμάζεται ως εθνική παραχαράκωση, αν όχι και ως εθνικιστική μανιοκατάθλιψη, κάθε προσπάθεια να υπάρξει πρόταση για εναλλακτική λύση σε οποιαδήποτε χώρα της ΕΕ, όπως, η Ελλάδα, εφόσον δεν είναι μέρος μιας ταυτόχρονης ευρωπαϊκής πρότασης.
Επομένως, οι λύσεις ή θα είναι "ευρωπαϊκές" ή δεν πρέπει να επιδιώκονται. Οι χώρες της ΕΕ καταδικάζονται να παρακολουθούν την αντιδραστικότατη εξέλιξη της ΕΕ, μέχρι περίπου με ένα μεταφυσικό τρόπο θα αλλάξει συνολικά η ίδια και από ένωση του κεφαλαίου μετατραπεί σε ένωση των εργαζομένων.
Παραγνωρίζεται, έτσι, ότι η ΕΕ ως σύνολο δεν μεταρρυθμίζεται ούτε μπορεί να αλλάξει χωρίς να ανατραπεί σε κάθε επιμέρους χώρα η νεοφιλεύθερη και καπιταλιστική τάξη πραγμάτων.
Στο όνομα αυτής της αντίληψης θεωρούνται εθνική μυωπία προτάσεις για αλλαγές σε κάθε χώρα της ΕΕ και πολύ περισσότερο, προτάσεις και αγώνες που διαταρράσσουν σε μια ή περισσότερες χώρες τα σημερινά, δήθεν, "ενοποιητικά στοιχεία" της ΕΕ, όπως το ευρώ και η εναία "απελευθερωμένη" αγορά.
Στο όνομα, επίσης, της ίδιας αντίληψης απορρίπτονται προτάσεις για την Ελλάδα, που αφορούν τη στάση πληρωμών και την εθνικοποίηση των τραπεζών και πολύ περισσότερο την έξοδο από το ευρώ.
Προφανώς, έχει τεράστια σημασία ο συντονισμός των αγώνων της Αριστεράς σε ευρωπαϊκό επίπεδο αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, κάτι που υποβαθμίζουν, αν δεν αγνοούν, οι οπαδοί μιας περίεργης περιφερειακής αντίληψης πραγμάτων. Προφανώς, επίσης, έχει μεγάλη αξία ο συντονισμός για μια όσο το δυνατόν ταυτόχρονη ανατροπή σε κάθε χώρα και στο σύνολο της ΕΕ.
Μια ανατρεπτική όμως εξέλιξη συνολικά στην ΕΕ, λόγω της ανισόμετρης ανάπτυξης των αγώνων σε κάθε χώρα, είναι κάτι όχι και τόσο πιθανό, έως αδύνατο.
Επομένως, κάποιοι κρίκοι χωρών ή κάποιος κρίκος χώρας, ο πλέον "αδύνατος" στη σειρά των καπιταλιστικών χωρών της ΕΕ, θα σπάσει πρώτος. Αυτή η ανατροπή σε μια χώρα ή ομάδα χωρών μπορεί να αποτελέσει αφετηρία για ένα ντόμινο ανατρεπτικών εξελίξεων σε όλες τις χώρες της ΕΕ.
Αυτό οφείλει να είναι επιδίωξη της ριζοσπαστικής αριστεράς σε κάθε χώρα της ΕΕ.
Η ριζοσπαστική αριστερά στην Ελλάδα οφείλει να προσπαθεί και να φιλοδοξεί να είναι η πρώτη που θα σπάσει το νήμα για μεγάλους προοδευτικούς και σοσιαλιστικούς μετασχηματισμούς.
Αυτό δεν συνιστά εθνικό εγωϊσμό ή εθνική αναδίπλωση αλλά διεθνιστική φιλοδοξία, που δίνει ουσία και προοπτική στο διεθνισμό.
Αντίθετα, η αναστολή των εθνικών προσπαθειών για αλλαγές, μέχρι να επιτύχουν στο σύνολο της ΕΕ, πέραν των άλλων δυσκολιών, σημαίνει ενταφιασμό της προοδευτικής και επαναστατικής προοπτικής σε κάθε χώρα και στην ΕΕ και παραπομπή της στις ελληνικές καλένδες!
Με αυτήν την απαράδεκτη λογική καμία προοδευτική και σοσιαλιστική επανάσταση δεν θα έπρεπε να έχει γίνει μέχρι τώρα μιας και όλες τους είχαν αφετηρία και πεδίο διεξαγωγής το εθνικό έδαφος, αν και πάντα, ο προσανατολισμός και ο ορίζοντας ήταν παγκόσμιος.
Αυτήν την ώρα, όσο ποτέ οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς πρέπει να συμπαραταχθούν στη χώρα μας για μια μεγάλη προοδευτική και σοσιαλιστική αλλαγή χωρίς να διστάσουν ούτε μια στιγμή ότι αυτό που θα κάνουν βρίσκεται σε αντίθεση προς τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης ή και δεν έχει προοπτική.
Προοπτική δεν έχει η μοιρολατρία, η αναδίπλωση και ένας ψευτοδιεθνισμός - άλλοθι για παραπομπή των πάντων στις ευρωπαϊκές καλένδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου