Γ. Δελαστίκ: Τότε που η χούντα διαλύθηκε λόγω της προδοσίας της Κύπρου

του Γιώργου Δελαστίκ

Σαράντα χρόνια πριν. Τετάρτη, 24 Ιουλίου 1974. Η αμερικανοκίνητη επτάχρονη δικτατορία των συνταγματαρχών έχει καταρρεύσει, αφού έχει ολοκληρώσει το έργο της: έχει φέρει τους Τούρκους κατακτητές στην Κύπρο από το Σάββατο, 20 Ιουλίου 1974! Οι δικτάτορες κοιτάζουν τώρα να σώσουν το τομάρι τους ώστε να μη βρεθούν μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα καταδικασμένοι από επί εσχάτη προδοσία. Φέρνουν από το Παρίσι άρον άρον τον «αυτοεξόριστο» λόγω της ταπεινωτικής ήττας του στις βουλευτικές εκλογές του 1963 Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος ουδέποτε καταδίκασε τη χούντα κατά τη διάρκεια της εφτάχρονης δικτατορίας. Ούτε καν μετά τη σφαγή του Πολυτεχνείου! Πριν ξημερώσει, η χούντα τον έχει ορκίσει πρωθυπουργό. Στις 4.30 το απόγευμα της 24ης Ιουλίου 1974 ορκίζεται το πρώτο κλιμάκιο της κυβέρνησης Καραμανλή. Υπουργός Άμυνας είναι ο ακροδεξιός έμπιστος της χούντας Ευάγγελος Αβέρωφ, ο τότε αποκαλούμενος «γεφυροποιός», επειδή προσπαθούσε να συμφιλιώσει τον προδικτατορικό πολιτικό κόσμο με τους δικτάτορες. Υπουργός Δημόσιας Τάξης αναλαμβάνει ο Σόλων Γκίκας, ακόμη πιο ακροδεξιός, ο οποίος καταγγέλλεται από παντού ως εμφορούμενος από φασιστικές ιδέες. Ο Καραμανλής όντως διασώζει τους δικτάτορες. Ελάχιστοι φυλακίζονται. Ταυτόχρονα όμως ο Καραμανλής αίρεται στο ύψος της νέας εποχής, χωρίς φυσικά ποτέ να πάψει να είναι ένας δεξιός πολιτικός.

Στις 14 Αυγούστου 1974, όταν αρχίζει ο Αττίλας-2 των Τούρκων στην Κύπρο, ο Κ. Καραμανλής βγάζει την Ελλάδα από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, φροντίζοντας βεβαίως να την ξαναβάλει στο στρατιωτικό ΝΑΤΟ στις 20 Οκτωβρίου του 1980, έναν χρόνο πριν αναλάβει την εξουσία το ΠΑΣΟΚ. Στις 23 Σεπτεμβρίου 1974 ο Καραμανλής νομιμοποιεί το ΚΚΕ, μετά από 27 συνεχή χρόνια παρανομίας. Στις 8 Δεκεμβρίου, μέσω δημοψηφίσματος, συντελεί τα μέγιστα στην κατάργηση της μοναρχίας, απομακρύνοντας επιτέλους αυτή την πολιτική «κόπρο του Αυγείου», που συνιστά το παλάτι ως κέντρο διαρκών αντιδημοκρατικών συνωμοσιών. Ακολουθεί μια τέτοια πολιτική που μετά από μερικούς μήνες η τότε φασίζουσα διοίκηση του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων τον κατηγορεί για... «σοσιαλμανία»!

Τα πρώτα δείγματα της πολιτικής του (αποχώρηση από το στρατιωτικό ΝΑΤΟ, νομιμοποίηση ΚΚΕ) ανταμείβονται από τον ελληνικό λαό στις εκλογές της 17ης Νοεμβρίου 1974. Η ΝΔ, το νεοϊδρυθέν κόμμα του Κ. Καραμανλή, που αντικαθιστά την κακόφημη προδικτατορική ΕΡΕ της Δεξιάς, βοηθούντος και του φόβου αφού οι χουντικοί πραξικοπηματίες ήταν ακόμα όλοι ελεύθεροι και αλώνιζαν, πήρε το μεγαλύτερο ποσοστό που έχει πάρει ποτέ η Δεξιά στη χώρα μας, 54,37%!

Το συντηρητικό δεξιότερο κομμάτι του Κέντρου πήρε με την ΕΚ-ΝΔ 20,42%, ενώ αποκαρδιωτικά εντελώς ήταν τα αποτελέσματα τόσο για το ΠΑΣΟΚ με το 13,58% που πήρε όσο και για την Ενωμένη Αριστερά, η οποία σημείωσε με 9,45% το χειρότερο αποτέλεσμα των μέχρι τότε μετεμφυλιακών εκλογικών επιδόσεών της. Η ριζοσπαστικοποίηση του Ανδρέα Παπανδρέου τον οδήγησε σε πλήρη ρήξη με το παραδοσιακό Κέντρο, πράγμα που αποτυπώθηκε στην ίδρυση του ΠΑΣΟΚ. «Το στρατιωτικό καθεστώς της χούντας που επιβλήθηκε με το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 δεν ήταν παρά μια ιδιαίτερα στυγνή μορφή αποικιοποίησης της Ελλάδας από το αμερικανικό Πεντάγωνο και το ΝΑΤΟ, με τη συνεργασία του εξαρτημένου δυτικοευρωπαϊκού και ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου» αναφέρεται χαρακτηριστικά στη Διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη, την ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ, όπου καταγγέλλεται επίσης χωρίς περιστροφές η «ιμπεριαλιστική κατοχή της πατρίδας μας». Καμία σχέση με το Κέντρο δεν έχουν οι θέσεις αυτές.

Καταπέλτης ήταν επίσης ο Ανδρέας Παπανδρέου, μιλώντας στη Βουλή στις 13 Δεκεμβρίου 1974. «Η δικτατορία των επτά ετών ήταν αμερικανική και διερωτώμαι γιατί μέχρι τώρα δεν το είπε κανείς στη Βουλή. Βεβαίως μεθοδεύτηκε από Έλληνες πράκτορες, επειδή είχε υπάρξει ύστερα από τον εμφύλιο διείσδυση στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων και των δημοσίων υπηρεσιών και του πολιτικού κόσμου. Αλλά η δικτατορία όχι μόνον ενεκρίθη, αλλά κατασκευάστηκε και μεθοδεύτηκε από το αμερικανικό Πεντάγωνο, τη CIA και το ΝΑΤΟ» είτε υπογραμμίσει χωρίς υπεκφυγές και μισόλογα. «Εκείνο που απαιτείται είναι το θάρρος να το πούμε επίσημα από αυτό το σώμα στον ελληνικό λαό» είχε προσθέσει απευθυνόμενος στους βουλευτές.

από το «Έθνος»