Γ. Σιδέρης: Το δίλημμα του ΣΥΡΙΖΑ και η χώρα

του Γιάννη Σιδέρη*

«…Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών επιβάλλει την επικαιροποίηση αυτής της πολιτικής στρατηγικής μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ από δεύτερο κόμμα έγινε πρώτο, καίτοι τα ποσοστά του παρέμειναν σταθερά. Δύο τρόποι υπάρχουν να ερμηνεύσει κανείς αυτό το αποτέλεσμα και από την ερμηνεία προκύπτει και η στρατηγική για το μέλλον. Ο ένας είναι να θεωρηθεί αυτό το αποτέλεσμα το μέγιστο που μπορεί να πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ και να αναζητηθούν κυβερνητικές συμμαχίες και ο άλλος να θεωρηθεί το εφαλτήριο για την εκτίναξη στην αυτοδυναμία. Σ’ αυτήν την περίπτωση το δίλημμα στην κοινωνία πρέπει να τεθεί όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται. Δεν συνεργαζόμαστε με κανέναν. Η επιλογή είναι: ΣΥΡΙΖΑ αυτοδύναμος ή ξανά εκλογές με το δίλημμα ακόμη πιο ισχυρό».

Ο εκβιασμός είναι προφανής. Προέρχεται βέβαια από το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ μετά τις πολιτικές επιλογές του. Αδυνατώντας να πρωταγωνιστήσει στις πολιτικές εξελίξεις, εγκλωβισμένος στις επιδιώξεις των συγκυβερνώντων, το μόνο που του μένει είναι μια ρητορική μη ρεαλιστική και συνάμα άκρως εκβιαστική προς τους πολίτες, ώστε να συσπειρώσει εκλογικά όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό αντιμνημονιακών ψηφοφόρων, σε μια προσπάθεια ακραίας πόλωσης που δεν συνάδει βέβαια με τις ιδεολογικές καταβολές του! Ας δούμε όμως πως ο κ. Μηλιός επιχειρηματολογεί υπέρ του πολωτικού διλήμματος που ο ίδιος θέτει στην κοινωνία.

«Για να επιλέξει το κόμμα ποια από τις δύο στρατηγικές θα ακολουθήσει πρέπει να ορίσει ποιο είναι το διακύβευμα. Κατά την άποψή μου το διακύβευμα είναι ο σκληρός πυρήνας της πολιτικής μας: η διαπραγμάτευση του χρέους. Το δίλημμα αυτοδυναμία ή συνεργασίες στην πραγματικότητα αποτελεί μια μετωνυμία του διλήμματος: Διαπραγμάτευση για τη βιωσιμότητα του χρέους με δεδομένη την κατάργηση του Μνημονίου ή σταθεροποίηση της σημερινής κατάστασης με μικρές περιθωριακές βελτιώσεις;»

Διαπραγμάτευση για την βιωσιμότητα -μάλλον εννοεί το κατά πόσο είναι το χρέος εξυπηρετήσιμο- του χρέους με δεδομένη την κατάργηση του Μνημονίου είναι η επιλογή που προκρίνει ο ΣΥΡΙΖΑ! Για τα όσα έχουν προκληθεί στην χώρα, τι προτίθεται να πράξει; Γιατί, αν δεν κάνω λάθος, αυτά που επεδίωκαν οι δανειστές τα έχουν ήδη πετύχει! Υπό αυτήν την οπτική η κατάργηση των Μνημονίων, δεδομένου πια ότι ο ΕΜΣ θα είναι αυτός που θα επιληφθεί πλέον την εφαρμογή των “μεταρρυθμίσεων”, είναι κενός λόγος! Για να μην μιλήσουμε και για την διαπραγμάτευση για το χρέος, διαπραγμάτευση που πρέπει να κάνουμε με τους δανειστές, πράγμα το οποίο αυτομάτως μας τοποθετεί σε μειονεκτική θέση, αν συνυπολογίσουμε μάλιστα την δεδομένη θέση του ΣΥΡΙΖΑ να μην θέσουμε καν θέμα νομίσματος!

«Η δεύτερη θέση είναι αυτή που εκφωνείται σε διάφορες αποχρώσεις από τις δυνάμεις που αυτοπαρουσιάζονται ως δυνάμει σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ. Η ΔΗΜ.ΑΡ. καθιστά σαφή τη θέση της ψηφίζοντας “παρών” για τον κ. Στουρνάρα, ανεξάρτητοι βουλευτές ψηφίζουν υπέρ της διαθεσιμότητας δημοσίων υπαλλήλων, το Ποτάμι επιτίθεται συνεχώς στη στρατηγική αναδιανομής του ΣΥΡΙΖΑ και είναι στην ίδια ευρωομάδα με το ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ – Ελιά είναι η γκροτέσκ εκδοχή της Μαρίας Αντουανέτας. Είναι προφανές ότι συνεργασία με οποιαδήποτε από αυτές τις δυνάμεις σημαίνει μια άλλη διαπραγμάτευση από αυτήν για την οποία μας ψήφισαν οι πολίτες. Η εκφώνηση λόγου υπέρ *αυτών* των συνεργασιών είναι ένα σήμα στην κοινωνία το οποίο μόνο κακό μπορεί να μας κάνει. Είναι μεγάλη ανάγκη να επιμείνουμε στη στρατηγική της πολιτικής αυτοδυναμίας για να πετύχουμε τον μεγάλο στόχο μας, που δεν είναι άλλος από την ανατροπή υπέρ των κοινωνικά αδύναμων».

Έτσι τελειώνει το άρθρο του Γ. Μηλιού, όπου πλέον η αντίφαση είναι προφανής. Το κόμμα που ο λαός το 2012 εκτόξευσε τα εκλογικά του ποσοστά όταν αιχμή της ρητορικής του ήταν η σύγκρουση χωρίς προαπαιτούμενα, όταν η πρακτική του ήταν πρωτίστως κινηματικού χαρακτήρα, να βρίσκεται τώρα εγκλωβισμένο σε κοινοβουλευτικά παιχνίδια και να αναγκάζεται να αναζητά αυτοδυναμία την ίδια στιγμή που καλεί σε συνεργασία διάφορους πολιτικούς φορείς!

Η μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στον ευρωπαϊκό “ρεαλισμό” ευθύνεται όσο κανείς άλλος για το μούδιασμα του κινήματος και την συντηρητικοποίηση του λαού, όπως αυτή εκφράστηκε ξεκάθαρα στις πρόσφατες ευρωεκλογές.

Ο λεγόμενος “αντιμνημονιακός” χώρος πρέπει να επαναπροσδριοριστεί, μια και τα δεδομένα έχουν αλλάξει σημαντικά από το 2010. Ούτε καν ο όρος “αντιμνημονιακός” μοιάζει πλέον να έχει νόημα! Οι πολίτες έχουν υποστεί τέτοια πτώση του βιοτικού τους επιπέδου, που λίγοι μπορούν να σκεφτούν κάτι πέρα από την επιβίωση. Η χώρα μετατρέπεται πια σε χώρο χωρίς κυριαρχικά δικαιώματα. Τα μνημόνια εκτέλεσαν την αποστολή τους! Μόνο ένας άλλος φορέας που θα εκφραστεί πολιτικά, που θα ξεπερνά διαχωριστικές γραμμές που διχάζουν, που θα δώσει ελπίδα και πίστη στον λαό για το αύριο σε μια κατεύθυνση δημοκρατική και εθνικά κυρίαρχη, μπορεί να αντιστρέψει το κλίμα.

Γι’ αυτό πρέπει να εργαστούμε όλοι. Από τον απλό πολίτη ως τα στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αλλιώς, πολύ σύντομα θα μιλάμε ως κάτοικοι μιας περιφέρειας στην φεντεραλιστική ευρώπη της γερμανικής κηδεμονίας. Σε αυτό βέβαια, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συμφωνεί, όπως ο κ. Μηλιός λέει στο ίδιο άρθρο:

«Ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται πεισματικά να συνδράμει στην υποτιθέμενη διαπραγμάτευση που κάνει ο κ. Σαμαράς με τους φίλους του, δεν πρόκειται να συμφωνήσει ότι τίθεται ζήτημα «εθνικής διαπραγμάτευσης» (όπως υπενθύμισε πρόσφατα σε συνέντευξή του ο Γ. Σταθάκης). Ο εχθρός των πληττόμενων κοινωνικών στρωμάτων δεν είναι μόνο το κεφάλαιο και οι ελίτ στο εξωτερικό, αλλά κυρίως στο εσωτερικό. Με το εσωτερικό μέτωπο η σύγκρουση θα είναι πιο δύσκολη αλλά και πιο σημαντική (όπως υπενθύμισε πρόσφατα σε συνέντευξή του ο Γ. Δραγασάκης). Για τον λόγο αυτόν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υιοθετεί μια ρητορική που λέει ότι ο κ. Σαμαράς πιέζεται από τους δανειστές και υποκύπτει, αλλά αντίθετα συστηματικά αποκαλύπτει ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις χρησιμοποιούν την τρόικα και το χρέος ως φόβητρο για να εφαρμόσουν πολιτικές που ευνοούν τα κοινωνικά συμφέροντα που εκπροσωπούν».

Δηλαδή, κατά τον κ. Μηλιό και κατ’ επέκτασιν κατά τον ΣΥΡΙΖΑ, ο κ. Σαμαράς δεν προάγει τα συμφέροντα των δανειστών, αλλά χρησιμοποιεί αυτούς για την εξυπηρέτηση του ντόπιου κεφαλαίου! Το ότι η χώρα εκχωρεί κυριαρχία προς όφελος ξένων δυνάμεων, δεν είναι το κυρίαρχο ζήτημα! Κατά τον κ. Μηλιό, τα οφέλη που αποκομοίζουν οι εκπρόσωποι της ντόπιας ελίτ από την επιβαλλόμενη από τους δανειστές πολτική είναι το μείζον! Με αυτήν την ρητορική όμως, οι πολίτες που βλέπουν την χώρα να υποχωρεί συνεχώς με αντάλλαγμα μια νεφελώδη ευρωπαϊκή πορεία, δεν αντιλαμβάνονται την εναλλακτική λύση εξουσίας που ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει! Έτσι, μοιραία, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκασμένος να εκβιάζει μέχρι τις εκλογές για αυτοδυναμία.

Και όλοι εμείς, είμαστε αναγκασμένοι να βρούμε τον τρόπο που θα προτείνουμε λύσεις διεύρυνσης της δημοκρατίας και ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας, είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε χωρίς αυτόν!

* Ο  Γιάννης Σιδέρης είναι μέλος του ΕΠΑΜ Πάτρας