Απ. Αποστολόπουλος: Ο κόσμος δεν είναι ακόμα πολυπολικός

Του ΑΠ.ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ

Οι ΗΠΑ επέβαλλαν πρωτοφανές πρόστιμο 9 (εννέα) δισεκατομμυρίων δολαρίων στη γαλλική τράπεζα PARIBAS επειδή, λέει, είχε παράνομα δοσοληψίες με το Σουδάν. Οι ΗΠΑ απειλούν να επιβάλλουν και σε άλλες γαλλικές τράπεζες παρόμοια πρόστιμα, ουσιαστικά να τις χρεοκοπήσουν. Ο Πούτιν δήλωσε ότι οι ΗΠΑ εκβιάζουν τη Γαλλία για να μην παραδώσει φρεγάτες Mistral, πληρωμένες ήδη από τη Μόσχα. Καμία άλλη χώρα ή ομάδα χωρών στον Κόσμο δεν μπορεί, αυτή τη στιγμή, να ενεργήσει με τον ίδιο τρόπο εναντίον μιας άλλης, συμμάχου ή αντίπαλης. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να το κάνει εναντίον των ΗΠΑ. Αυτό και μόνο αρκεί για να γίνει αντιληπτό ότι ο σημερινός Κόσμος δεν είναι πολυπολικός, έχει επικρατούσα Δύναμη, τις ΗΠΑ. Χαρακτηριστικό της κάθε κυρίαρχης Δύναμης είναι η δυνατότητα να δρα αυθαίρετα, δηλαδή χωρίς φόβο αντιποίνων, οπουδήποτε θεωρήσει (αυθαιρέτως) ότι θίγονται ή μπορεί να θιγούν τα συμφέροντά της όπως αυτή τα ορίζει-με το έτσι θέλω. ΗΕΣΣΔ είχε αυτό το χαρακτηριστικό αλλά μόνο στο χώρο της επικράτειάς της, το Σύμφωνο της Βαρσοβίας.

Πολλοί μιλούν για αλλεπάλληλες αποτυχημένες επεμβάσεις των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, τη Συρία κλπ. Ωστόσο η αποτυχία είναι συζητήσιμη αν σκεφτούμε ότι οι πιο ενοχλητικοί παράγοντες στην περιοχή, ο Σαντάμ και ο Καντάφι, εξοντώθηκαν και τα Κράτη, Ιράκ και Λιβύη, διαλύθηκαν έτσι ώστε να ανασχεδιαστεί ο χάρτης της περιοχής σύμφωνα με τα αμερικανικά συμφέροντα. Το χάος είναι προϋπόθεση του ανασχεδιασμού και οι ΗΠΑ έχουν γίνει απαραίτητες τόσο στους ισλαμιστές όσο και στα νέα καθεστώτα (Αίγυπτος, Ιράκ του Μαλίκι κλπ) προκειμένου να διασωθούν και να επικρατήσουν των αντιπάλων τους. Μόνο στη Συρία οι ΗΠΑ δεν φαίνεται να εκπληρώνουν, για την ώρα, τους στόχους τους αλλά η Ρωσία πληρώνει ακριβά τη νικηφόρα στήριξή της στον Άσαντ με το άνοιγμα του μετώπου στην Ουκρανία. Η ΕΕ, με αφορμή την Ουκρανία, έχει καταντήσει ο γελωτοποιός του Αμερικάνου Βασιλιά, βλάπτει τον εαυτό της και αισθάνεται περήφανη γι’ αυτό. Ξεγελιόμαστε επειδή δεν φτάνει πια να φταρνιστούν οι ΗΠΑ για να πάθει πνευμονία η Ευρώπη και επειδή οι αμερικανοί δεν μπορούν με ξεδιάντροπα πραξικοπήματα, αλά ελληνική Χούντα, ή επεμβάσεις στη Λατινική Αμερική να επιβάλλουν τη θέλησή τους. Οι ΗΠΑ είναι σε πορεία φθοράς αλλά μπορούν ακόμα με άλλους, ποικίλους, τρόπους να επιβάλλουν τη θέλησή τους όπως οι «χρωματιστές επαναστάσεις», ή η «αραβική Άνοιξη»- που ενθουσίασε τόσους στην Αριστερά. Κανένα λαϊκό Κίνημα ή κυβέρνηση δεν μπορεί να αγνοήσει αυτή την πραγματικότητα. Η Αριστερά στην Ελλάδα διαλαλεί ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων (τουλάχιστον) ετών είναι υποτελείς και η ΧΑ δεν είναι παρά ο δυναμικός ή και εγκληματικός ξενοκίνητος βραχίονας του Συστήματος. Αλλά αν είναι έτσι τότε υπάρχει ήδη εσωτερικό δυναμικό αντίστασης σε κάθε φιλολαϊκή αλλαγή, ενώ το λαϊκό Κίνημα δεν είναι ούτε στα σπάργανα. Η υπόθεση της «μικρής ΔΕΗ» αποκάλυψε πολλά για πολλούς και είναι ενδεικτική για το δρόμο που ο ΣΥΡΙΖΑ θα όφειλε να είχε ακολουθήσει από την επομένη των εκλογών του Ιουνίου του 12.

Ιστορικά, κάθε ισχυρός πόλος, με επίκεντρο μια Πόλη, το Έθνος/Κράτος ή μια Αυτοκρατορία, είχε την τάση να καταλάβει τον ευρύτερο δυνατό χώρο, αρχίζοντας από τη γειτονιά του. Ο Καπιταλισμός δεν διαφέρει ως προς αυτό, από προηγούμενα Συστήματα, από την Αθηναϊκή Δημοκρατία, την Περσική αυτοκρατορία, τη Ρώμη ή τους Οθωμανούς. Ούτε ο «υπαρκτός σοσιαλισμός» εξαιρείται αν δεν αγνοήσουμε ηθελημένα ότι και η ΕΣΣΔ είχε αντίστοιχη στάση, τον καιρό της δόξας της, έναντι των «συμμάχων» της. Το επίμαχο, όμως, είναι ότι ο Καπιταλισμός-παγκόσμιος πλέον- είναι συναρθρωμένος και λειτουργεί στη βάση Εθνών/Κρατών. Το καταλαβαίνουμε με ένα αρνητικό παράδειγμα: ο Σοσιαλισμός (ασχέτως ερμηνείας) επανήλθε στο χώρο της Ουτοπίας (ή της επιθυμίας) χωρίς την ΕΣΣΔ. 

Από αυτό το πραγματιστικό και αναντίρρητο γεγονός προκύπτει η ανάγκη πατριωτισμού, ως φυσική αντίδραση επιβίωσης. Δεν έχουμε απέναντι το αόρατο πρόσωπο του Θεού/ Καπιταλιστή αλλά το πολύ συγκεκριμένο της Μέρκελ, του Ομπάμα, του Πούτιν, της Γερμανίας, των ΗΠΑ, της Ρωσίας. Ο πρώην υφυπουργός Οικονομικών του Ρήγκαν, ο Πολ Γκρεγκ Ρόμπερτς, δήλωσε σε συνέντευξή του ότι οι πανίσχυρες αμερικανικές Εταιρίες υποστηρίζουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ επειδή από το αμερικανικό Κράτος αντλούν την ισχύ τους. Το δολάριο δεν είναι όργανο γενικώς του Καπιταλισμού αλλά μπορεί και να τον υπονομεύει εφ’ όσον επιτυγχάνει το στόχο του: να διασφαλίζει την υπεροχή των ΗΠΑ παγκοσμίως, αδιαφορώντας αν μιλάμε για την ΕΣΣΔ, τη Ρωσία, τη Γερμανία ή την ΕΕ. Όποιος αποπειράθηκε να θίξει το δολάριο υπέστη ανεπανόρθωτη ζημιά, πχ ο Σαντάμ. Στις Βρυξέλλες τόλμησαν να συζητήσουν παρασκηνιακά την αντικατάσταση του δολαρίου με το ευρώ ή ένα «καλάθι νομισμάτων» και η ΕΕ, πρωτίστως η Γερμανία, υποχρεώνεται τώρα να βλάψει τον εαυτό της παίρνοντας μέτρα κατά της Ρωσίας. Η ΕΕ υπογράφει τη συμφωνία οικονομικής σύνδεσης με τις ΗΠΑ από τη θέση επαρχιακού υποτελούς, σύμφωνα με διεθνείς αναλυτές. Για να μη βάζουμε διαρκώς το κάρο μπρος από το βόδι ας μείνουμε στα στοιχειώδη: Χωρίς ισχυρό λαϊκό Κίνημα καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τομές. Χωρίς αποτελεσματικούς κρατικούς μηχανισμούς θα είναι ευάλωτη. Μόνο ο Μπενούλης με τα λόγια χτίζει ανώγεια και κατώγεια.