Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι...

Πηγή: "Η ΑΥΓΗ"

Της Ευγενίας Λουπάκη

“Γίδα με σοκολάτα” ήταν μία από τις γκουρμέ συνταγές, που πρότεινε γνωστός σεφ, ιδιοκτήτης μοδάτου ρεστοράν, της εποχής των τρομπαρισμένων αγελάδων του Χρηματιστηρίου. Της εποχής που κάθε πορτοφόλι είχε πέντε -δέκα πιστωτικές κάρτες και κάθε πιάτο στο εν λόγω ρεστοράν, κόστιζε ένα σημερινό μεροκάματο. Κι αν δεν είχες φάει γίδα με σοκολάτα, ήσουνα πολύ πασέ. Διότι η Ελλάδα είχε προχωρήσει και όπως έγραφε το σχετικό σχόλιο που συνόδευε τη συνταγή, έπρεπε να ξεχάσεις τη χωριατίλα και να συστηθείς με την “ευρωπαϊκή πλευρά” της γίδας. Με γίδα Αρμάνι, ας πούμε. Καιρός φέρνει τα λάχανα, καιρός φέρνει τις γίδες. Σκέτες. Σουπίτσα. Στο χωριό. Δίπλα στη φουφού. Και τα -ελάχιστα πλέον- ειδικά περιοδικά, συνιστούν συνταγές της μαμάς, της γιαγιάς, των παιδικών χρόνων. Οι ίδιοι ακριβώς σεφ, που μας τάραζαν στην αποδόμηση των υλικών της μεταμοντέρνας- μάι ας- κουζίνας, τώρα θυμήθηκαν το χοιρινό με σέλινο και τον τραχανά.

Αν τέλειωσε κάποιος κόσμος στις 21 Δεκέμβρη, είναι εκείνος ο κόσμος ο σιχαμερός, με τη γυαλάδα της απληστίας στο βλέμμα και την ανάγκη της φιγούρας στο πνεύμα. Ο κόσμος που έφερνε την Ελλάδα πρώτη σε πωλήσεις Καγιέν και σε παραγγελίες τερατωδών Χάμμερ, πριν αυτά καν κυκλοφορήσουν. Τέλειωσε και στα τσακίδια. Και δεν πειράζει που δεν τον διώξαμε εμείς αλλά η κρίση. Μας φτάνει που τον πολεμήσαμε, μας φτάνει που δεν μας κατάπιε.

Σε μια επαρχιακή πόλη, έξω από ένα κατάμεστο, εξαιρετικά φθηνό μεζεδοπωλείο, ο μαυροπίνακας έγραφε με κιμωλία, ακριβώς πάνω απ’ το μενού: “Δεν το βάζουμε κάτω. Καλημέρα κόσμε”.

Δεν το βάζουμε κάτω: Ξεφυτρώνουν σε κάθε γειτονιά κινήσεις αλληλεγγύης και απευθείας διάθεσης προϊόντων, κινήσεις αμφισβήτησης του ζοφερού ατομισμού που μας πλάσαραν σαν μοναδικό μοντελάκι ζωής, οι αρχιτέκτονες της “ισχυρής” Ελλάδας. Οι γείτονες αποκτούν ονοματεπώνυμο και τα πιάτα ξανακυκλοφορούν από σπίτι σε σπίτι.

Ίσως, λοιπόν- εν σπέρματι, ναι, και μέσα σε αντίπαλη αγριότητα, που τρομάζει, ναι-ίσως ζούμε τη γέννηση μιας νέας αθωότητας.

Και ίσως η ακριβής “προφητεία” των Μάγιας, όπως την μετέφερε ο απόγονός τους Εβο Μοράλες, ο πρώτος ιθαγενής πρόεδρος της Βολιβίας, να επιβεβαιωθεί:

"Η 21η Δεκεμβρίου σηματοδοτεί το τέλος του μη-Χρόνου και την αρχή του Χρόνου. Είναι το τέλος του Μάτσα και η αρχή του Πάτσα. Είναι το τέλος του εγωϊσμού και η αρχή της αδελφοσύνης, το τέλος του ατομισμού και η αρχή της συλλογικότητας. το τέλος μιας ζωής ανθρωποκεντρικής και η αρχή μιας ζωής βιοκεντρικής. Είναι το τέλος του μίσους και η αρχή της αγάπης, το τέλος του ψεύδους και η αρχή της αλήθειας, το τέλος της θλίψης και η αρχή της χαράς. Είναι το τέλος της διαίρεσης και η αρχή της ενότητας"

...Βγάλτε από την πόρτα το κλειδί.

Καλημέρα κόσμε και Καλά Χριστούγεννα...