ΓΙΑΤΙ ΤΟ Κ.Κ.Ε. ΒΑΖΕΙ ΤΟ ΚΑΡΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΑΠ’ ΤΟ ΑΛΟΓΟ;

Πηγή: iskra.gr

Του Μιχάλη Ματζαβίνου*

Το να επικαλεστεί κανείς τους κλασσικούς του Μαρξισμού – Λενινισμού, προκειμένου ν’ ασκήσει κριτική στις θέσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., που έχει ως κοσμοθεωρία του τον Μαρξισμό – Λενινισμό, μπορεί να μοιάζει με παράτολμο εγχείρημα. Είναι όμως έτσι;

Για να το διαπιστώσουμε λοιπόν, ας δούμε τι έλεγαν οι κλασσικοί του Μαρξισμού – Λενινισμού για τα φλέγοντα ζητήματα, που μας απασχολούν ακόμη στις μέρες μας.

«Από πολλές δεκάδες χρόνια θα μπορούσε κανείς να διακηρύξει και θα είχε απόλυτο δίκιο, ότι ο καπιταλισμός «ιστορικά έχει ξεπεραστεί», αυτό όμως δε μας απαλλάσσει καθόλου από την ανάγκη να κάνουμε έναν πολύ μακρόχρονο και πολύ επίμονο αγώνα στο έδαφος του καπιταλισμού…… η κλίμακα της παγκόσμιας ιστορίας μετριέται με δεκαετίες. Δέκα ή είκοσι χρόνια νωρίτερα ή αργότερα, από την άποψη της παγκόσμιας ιστορίας είναι μια μικρή λεπτομέρεια, που δε μπορεί να υπολογιστεί ούτε κατά προσέγγιση. Μα γι’ αυτό ακριβώς, στα ζητήματα της πραχτικής πολιτικής, είναι θεωρητικό λάθος, να αναφέρεται κανείς στην παγκόσμια ιστορική κλίμακα, λάθος που χτυπάει από μακριά.» έλεγε ο Λένιν.

Συνεπώς το να επικαλείται κανείς διαρκώς, ότι οι αντικειμενικές συνθήκες για το πέρασμα στην σοσιαλιστική κοινωνία είναι ώριμες, αλλά δεν έχει ακόμα ωριμάσει ο υποκειμενικός παράγοντας, είναι τουλάχιστο αναποτελεσματικό. Το ζητούμενο είναι τι κάνεις πραχτικά στο έδαφος του καπιταλισμού, για να ωριμάσει ο υποκειμενικός παράγοντας.

«…Είμαστε κομμουνιστές (έγραφαν στη διακήρυξή τους οι κομμουνάροι μπλανκιστές), γιατί θέλουμε να φτάσουμε στο σκοπό μας, χωρίς να σταματούμε σε ενδιάμεσους σταθμούς, χωρίς να κάνουμε συμβιβασμούς, που απλώς απομακρύνουν τη μέρα της νίκης και παρατείνουν τη περίοδο της σκλαβιάς».

Είναι αυτονόητος ο συνειρμός και η σύγκριση με την ρήξη, που επιχειρούν οι θέσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., με την θεωρία των σταδίων για το πέρασμα στον σοσιαλισμό.

«Οι μπλανκιστές, είναι κομμουνιστές γιατί φαντάζονται πως από τη στιγμή που θέλουν να υπερπηδήσουν τους ενδιάμεσους σταθμούς και τους συμβιβασμούς, η υπόθεση είναι έτοιμη και πως αν αυτή η δουλειά αρχίσει αυτές τις μέρες – πράγμα που το πιστεύουν σταθερά – και η εξουσία πέσει στα χέρια τους, μεθαύριο, θα εφαρμοστεί κιόλας ο κομμουνισμός. Αν αυτό δεν μπορεί να το κάνουν αμέσως, αυτό θα πει ότι δεν είναι κομμουνιστές…… Τι παιδική αφέλεια να προβάλλεις την ατομική σου ανυπομονησία σα θεωρητικό επιχείρημα!» Την απάντηση αυτή έδωσε ο Φ. Ένγκελς, ήδη απ’ την δεκαετία του 1870!

«…Να αποκρούσουμε μ’ όλη την αποφασιστικότητα, κάθε συμβιβασμό με τα άλλα κόμματα…… κάθε πολιτική ελιγμών και συνεννόησης» έγραφαν οι γερμανοί αριστεροί στο βιβλιαράκι της Φρανκφούρτης.

Κάθε συνειρμός και σύγκριση, με τις θέσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. είναι σχεδόν αυτόματος.

«Είναι εκπληκτικό, πως με παρόμοιες αντιλήψεις, οι αριστεροί δεν καταδικάζουν το μπολσεβικισμό! Γιατί δεν είναι δυνατόν οι γερμανοί αριστεροί, (και η Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε.), να μην ξέρουν ότι όλη η ιστορία του μπολσεβικισμού και πριν και ύστερα από την Επανάσταση του Οχτώβρη είναι γεμάτη από περιπτώσεις ελιγμών, συνεννοήσεων, συμβιβασμών με άλλα κόμματα, χωρίς να εξαιρούνται και τα αστικά κόμματα!» απαντά ο ίδιος ο Λένιν!!!

Και συνεχίζει: «Να κάνεις πόλεμο για την ανατροπή της διεθνούς αστικής τάξης, έναν πόλεμο εκατό φορές πιο δύσκολο, πιο μακρόχρονο από τον πιο συνηθισμένο πεισματάρικο πόλεμο ανάμεσα στα κράτη και να παρατιέσαι προκαταβολικά από κάθε ελιγμό, από την εκμετάλλευση των αντιθέσεων συμφερόντων (έστω και προσωρινών) ανάμεσα στους αντιπάλους, να παρατιέσαι από κάθε συμφωνία και συμβιβασμό με τους πιθανούς (έστω και προσωρινούς, ασταθείς και ταλαντευόμενους, υπό όρους) συμμάχους, δεν είναι πράγμα αφάνταστα γελοίο;…… και τέτοιους ανθρώπους με τόσο λίγη συνείδηση και πείρα (πάλι καλά, αν αυτό εξηγιέται με τη νεαρή τους ηλικία: τη νεολαία ο θεός την πρόσταξε να λέει για ένα ορισμένο διάστημα τέτοιες κουταμάρες), μπόρεσαν να τους υποστηρίξουν – αδιάφορο αν αυτό έγινε άμεσα ή έμμεσα, ανοιχτά ή σκεπασμένα, ολοκληρωτικά ή μερικά – ορισμένα μέλη του Ολλανδικού Κομμουνιστικού Κόμματος!!»

Αν προσθέσει κανείς και της σημερινής Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε., θα έχει άδικο;;;

«Οι μικροαστοί δημοκράτες (μαζί μ’ αυτούς και οι μενσεβίκοι) ταλαντεύονται αναπόφευκταανάμεσα στην αστική τάξη και το προλεταριάτο, ανάμεσα στην αστική δημοκρατία και το σοβιετικό καθεστώς, ανάμεσα στο ρεφορμισμό και την επαναστατικότητα, ανάμεσα στον φιλεργατισμό και τον φόβο της δικτατορίας του προλεταριάτου κλπ. Η σωστή ταχτική των κομμουνιστών πρέπει να συνίσταται στο να χρησιμοποιούν αυτές τις ταλαντεύσεις και η χρησιμοποίησή αυτών των ταλαντεύσεων απαιτεί υποχωρήσεις απέναντι σε κείνα τα στοιχεία που προσανατολίζονται προς το προλεταριάτο, τη στιγμή που προσανατολίζονται και στο μέτρο που προσανατολίζονται προς το προλεταριάτο – παράλληλα με τον αγώνα ενάντια σε κείνους που στρέφονται προς την αστική τάξη. 

Σαν αποτέλεσμα αυτής της σωστής ταχτικής, ο μενσεβικισμός αποσυντέθηκε και αποσυντίθεται ολοένα και περισσότερο στη χώρα μας και απομονώνονται οι ηγέτες που επιμένουν στον οπορτουνισμό τους, ενώ στο στρατόπεδό μας περνάν οι καλύτεροι εργάτες, τα καλύτερα στοιχεία από τη μικροαστική δημοκρατία. Αυτό είναι ένα μακροχρόνιο προτσές και με τις βιαστικές αποφάσεις «κανένας συμβιβασμός, κανένας ελιγμός», μπορεί μόνο να ζημιώσει η ενίσχυση της επιρροής του επαναστατικού προλεταριάτου και η αύξηση των δυνάμεών του .»

Τι εφαρμογή βρίσκουν οι παραπάνω θέσεις του Β. Ι. Λένιν στη σημερινή ταχτική και στις θέσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. κι ακόμα περισσότερο, με τις δηλώσεις της Γ.Γ. του στην συνέντευξη τύπου για την παρουσίαση των θέσεων, όπου ξεκαθάρισε:

«… δεν πάνε να λένε ζήτω η δικτατορία του προλεταριάτου… Όχι, δεν συνεργαζόμαστε μ’ αυτούς. Τελείωσε.», είναι ένα ερώτημα, που το 19^ο Συνέδριο του Κ.Κ.Ε., θα πρέπει να το απαντήσει.

«…λέγαμε επίσημα, εξ ονόματος του Κόμματος, από την Συνδιάσκεψη του Απρίλη 1917 του Κόμματός μας, ότι η αστική δημοκρατία με την Συνταχτική είναι καλύτερη από αυτήν την ίδια τη δημοκρατία χωρίς τη Συνταχτική και η «εργατο – αγροτική» σοβιετική δημοκρατία είναι καλύτερη από κάθε αστικοδημοκρατική κοινοβουλευτική δημοκρατία. Χωρίς μια τέτοια προσεχτική, λεπτομερειακή, καλομελετημένη και μακρόχρονη προετοιμασία δε θα μπορούσαμε να καταχτήσουμε την νίκη τον Οχτώβρη του 1917, ούτε να διατηρήσουμε αυτή την νίκη.»

Το να εκτιμήσει λοιπόν κανείς, ότι στην σημερινή Ελλάδα η αστική δημοκρατία χωρίς μνημόνια, είναι καλύτερη απ’ αυτή την ίδια με τα μνημόνια, θα είναι υπερβολή, ρεφορμισμός, ρεβιζιονισμός, οπορτουνισμός και δε ξέρω κι εγώ τι άλλο και διαστρέβλωση των όσων λέει ο Λένιν;;; ή μήπως το να αγνοεί κανείς θελημένα ή αθέλητα, το αυτονόητο, αποτελεί παραχάραξη των αρχών του Μαρξισμού – Λενινισμού;;;

Τέλος, ανεξάρτητα απ’ τα γραφόμενα των κλασσικών, στις θέσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. για το 19^ο Συνέδριο του Κόμματος, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα κοινής λογικής, συνέχειας και συνέπειας, γιατί πολύ απλά, βάζουν το κάρο (λαϊκή εξουσία, δικτατορία του προλεταριάτου, σοσιαλισμός) μπροστά απ’ το άλογο (λαϊκό κίνημα, προλεταριάτο, εργατική τάξη), που όπως εκτιμούν δεν είναι ακόμη σε θέση να το τραβήξει!

Είναι προφανές, για όποιον έχει έστω και ελάχιστη σχέση με το Μαρξισμό – Λενινισμό, πως οι θέσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. στο σύνολό τους, εμφανίζουν τα συμπτώματα μιας παιδικής (κατά τον Λένιν) ασθένειας του κομμουνισμού:

τον Αριστερισμό!!!

Μόνο, που το Κ.Κ.Ε. δεν είναι πια παιδάκι…… μετρά 95 χρόνια ιστορίας! Και είναι γνωστό τοις πάσι, ότι κάποιες παιδικές ασθένειες που προσβάλουν ενήλικες, αν δεν αντιμετωπιστούν έγκαιρα και σωστά, οδηγούν τον ασθενή σε τραγική και μοιραία κατάληξη!!!

Πηγές:

Θέσεις της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε. για το 19^ο Συνέδριο, όπως δημοσιεύτηκαν μαζί με τον Ριζοσπάστη στις 9/12/2012

Συνέντευξη τύπου της Γ.Γ. του Κ.Κ.Ε. για την παρουσίαση των θέσεων της Κ.Ε., Ριζοσπάστης 14/12/2012

Β. Ι. Λένιν «Ο Αριστερισμός παιδική αρρώστια του κομμουνισμού»

Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1979