«Δεν μπορεί κάποιοι να είναι αντίθετοι με τρόικα-μνημόνιο
και από την άλλη να μην αμφισβητούν την ΟΝΕ, το ευρώ και το νεοφιλελεύθερο
ιερατείο που λέγεται ΕΕ!»
Η υπέρβαση μνημονίου και τρόικας μόνο προοδευτική και
σοσιαλιστική μπορεί να είναι. Αυτό προϋποθέτει σύγκρουση με ευρώ, ΟΝΕ και
τελικά με την ΕΕ, λέει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του
ΣΥΡΙΖΑ στο «Εθνος
της Κυριακής»
Την επιλογή της σύγκρουσης με το ευρώ, την ΟΝΕ και τελικά
την Ευρωπαϊκή Ενωση επιλέγει ως δρόμο ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ
Παναγιώτης Λαφαζάνης, ενώ σε ό,τι αφορά την επιστροφή της δραχμής επισημαίνει
ότι «το νόμισμα της χώρας δεν είναι φετίχ». Ο κ. Λαφαζάνης αφήνει σαφείς αιχμές
κατά της πλειοψηφίας του ΣΥΝ, λέγοντας ότι «δεν μπορεί κάποιοι να είναι
αντίθετοι με την τρόικα – μνημόνιο και από την άλλη να μην αμφισβητούν την ΟΝΕ
και το ευρώ».
Γιατί είναι ασύμβατη η προοδευτική αλλαγή στο πλαίσιο της
ΟΝΕ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης;
Προοδευτικοί και σοσιαλιστικοί μετασχηματισμοί σε μια χώρα
της ευρωζώνης δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τα ακραία νεοφιλελεύθερα
μονεταριστικά δόγματα που κυριαρχούν στο πλαίσιο του ευρώ και της Ευρωπαϊκής
Ενωσης.
Η ΕΕ εξελίχθηκε με τις αλλαγές στις Συνθήκες της, ιδιαίτερα
από τη δεκαετία του ’90, σε ένα γερμανικής κατασκευής εξάμβλωμα, όπου όλα είναι
θεσμικά παραδομένα στους τραπεζίτες και στις αγορές. Το ευρώ, ιδιαίτερα, δεν
είναι απλώς ένα ενιαίο νόμισμα. Στην ουσία συγκροτήθηκε, στο πλαίσιο της ΟΝΕ,
ως ένας μηχανισμός υπέρ των πιο ισχυρών χωρών, ο οποίος διευρύνει τις
αποκλίσεις, τις ανισότητες και τις ανισορροπίες στην ευρωζώνη. Ιδιαίτερα μέσα
στη σημερινή καπιταλιστική κρίση, το ευρώ εξελίσσεται σε μηχανισμό καταρρεύσεων
των χωρών της περιφέρειας.
Μια χώρα που θέλει να ακολουθήσει ένα νέο προοδευτικό,
σοσιαλιστικό δρόμο χρειάζεται μια νομισματική πολιτική που να ευνοεί την
ανάπτυξη, την παραγωγική ανασυγκρότηση και την απασχόληση. Χρειάζεται τον
έλεγχο στην κίνηση των κερδοσκοπικών κεφαλαίων. Είναι απαραίτητο να προχωρήσει
στον δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος για τον
επαναπροσανατολισμό του. Στον δημόσιο-κοινωνικό έλεγχο και ανασυγκρότηση
στρατηγικών τομέων της οικονομίας. Στην αποεμπορευματοποίηση κρίσιμων
κοινωνικών αγαθών. Στη δημόσια παρέμβαση για τη στήριξη κλάδων της οικονομίας
και κοινωνικών προσανατολισμών.
Ολα αυτά και πολλά άλλα είναι ασυμβίβαστα με το καθεστώς που
διέπει το ευρώ, την ΟΝΕ αλλά σε δεύτερη φάση και την Ευρωπαϊκή Ενωση και το
οποίο γίνεται όλο και χειρότερο. Θα προσέθετα, μάλιστα, ότι βρίσκονται σε
ευθεία σύγκρουση μαζί τους!
Αλλος δρόμος δεν υπάρχει παρά μόνο η έξοδος από το ευρώ
και την ΕΕ;
Μέσα στο «ευρώ», αλλά και σε σημαντικό βαθμό μέσα στην Ε.Ε.,
μία προς μία, οι περιφερειακές χώρες εξωθούνται στην εξάρθρωση, την κατάρρευση
και τη «μνημονιακή» κηδεμονία της τρόικας.
Μέχρι προχθές μας λέγανε ότι το «μαύρο πρόβατο» ήταν μόνο η
«προβληματική» Ελλάδα. Τον δρόμο της Ελλάδας συνέχισε, όμως, η Ιρλανδία, που
ήταν το υπόδειγμα των νεοφιλελεύθερων απορρυθμίσεων. Ακολουθεί σύντομα η
Πορτογαλία και ίσως η Ισπανία! Δυστυχώς, εναλλακτικός δρόμος πέραν της
τρόικας, των επ’ αόριστον «μνημονίων» και του φρικτού καθεστώτος της
«ελεγχόμενης πτώχευσης» που προετοιμάζει η Γερμανία, δεν φαίνεται να υπάρχει,
όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για όλες τις χώρες της περιφέρειας εντός της
ευρωζώνης και σε ένα δεύτερο χρόνο εντός της Ευρωπαϊκής Ενωσης!
Δεν μπορεί κάποιοι να είναι αντίθετοι με τρόικα-μνημόνιο και
από την άλλη να μην αμφισβητούν την ΟΝΕ, το ευρώ και το νεοφιλελεύθερο ιερατείο
που λέγεται ΕΕ!
Η υπέρβαση του μνημονίου και της τρόικας ή θα είναι
προοδευτική και σοσιαλιστική ή θα είναι ψευδεπίγραφη και δεν θα υπάρξει! Και
για να είναι προοδευτική και σοσιαλιστική πρέπει να βρίσκεται σε σύγκρουση με
το ευρώ, την ΟΝΕ και τελικά την Ευρωπαϊκή Ενωση!
Μπορεί η χώρα μας εκτός ΕΕ με μόνο «όπλο» τη δραχμή;
Η χώρα μας με τα μόνα όπλα που μπορεί να πορευτεί μέσα σε
αυτή την κρίση είναι τα «όπλα» των νέων προοδευτικών και σοσιαλιστικών λύσεων.
Το νόμισμα κάθε χώρας δεν είναι «φετίχ». Μπορεί να έχει μια χώρα νόμισμα το
ευρώ και να πτωχεύσει. Μπορεί να έχει ένα εθνικό νόμισμα και να ευημερεί.
Μια οποιαδήποτε χώρα της ευρωζώνης και όχι μόνο η Ελλάδα,
που θα ακολουθήσει προοδευτικούς δρόμους, δεν σημαίνει ότι θα απομονωθεί ή θα
οδηγηθεί στην εθνική αναδίπλωση. Κάθε άλλο!
Μια χώρα που θα ανοίξει πρώτη προοδευτικούς και
σοσιαλιστικούς δρόμους στην ευρωζώνη και την Ε.Ε. είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα
προκαλέσει ένα παλιρροϊκό κύμα προοδευτικών αλλαγών και σε άλλες χώρες, που θα
ρηγματώσουν, αν δεν ανατρέψουν, την Ε.Ε. για να ανοίξουν καινούργιους δρόμους
ευρωπαϊκής συνεργασίας, πέρα από τον μονεταρισμό και νεοφιλελευθερισμό.
Ακόμα, όμως, και αν αυτή η χώρα της ευρωζώνης παραμείνει
μόνη, ακολουθώντας προοδευτικές αλλαγές εκτός ευρωζώνης, αυτή η κατάσταση θα
είναι πρόσκαιρη και προσωρινή, αφού η σημερινή ευρωζώνη αλλά και η ΕΕ είναι
αμφίβολο αν επιβιώσουν, παρά μόνο ως «κοινωνικά και οικονομικά νεκροταφεία»
χωρών και λαών και με την οικονομική και κοινωνική «κινεζοποίηση» του Νότου!
Το νόμισμα κάθε χώρας δεν είναι «φετίχ». Μπορεί να έχει
νόμισμα το ευρώ και να πτωχεύσει ή να έχει ένα εθνικό νόμισμα και να ευημερεί.
Μέσα στην Ε.Ε., μία προς μία, οι περιφερειακές χώρες
εξωθούνται στην κατάρρευση και τη «μνημονιακή» κηδεμονία της τρόικας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου