Guardian (μεταφραση):Η Ελλάδα κείτεται χρεωκοπημένη, εξευτελισμένη και στις φλόγες: Το λίκνο της Δημοκρατίας ξόφλησε;

Πώς περιγράφουν ξένα πρακτορεία την κατάσταση στην Ελλάδα... Σημειώνουμε οτι οι υποκειμενικές απόψεις που εκφράζονται στο συγκεκριμένο άρθρο δεν μας εκφράζουν απαραιτήτως.

Μεταφράσαμε, ως "Ελεύθερη Ελλάδα", άρθρο της εφημερίδας Guardian που κυκλοφορεί στο Ηνωμένο Βασίλειο και σας το παραθέτουμε

της Helena Smith

Η βία, οι λεηλασίες και το χάος που συμβαίνουν στη χώρα υπογραμμίζουν το ρήγμα, το οποίο βαθαίνει, ανάμεσα στον Ελληνικό Λαό και τους πολιτικούς του

Αστυνομικοί συγκρούονται με διαδηλωτές στην απεργία εναντίον των μέτρων λιτότητας στην Αθήνα Photograph: Louisa Gouliamaki/AFP/Getty Images   

Η Ελλάδα ξεφορτώθηκε την στρατιωτική της διακτατορία τον Ιούλιο του 1974. Ωστόσο, σχεδόν τέσσερις δεκαετίες αργότερα, καθώς η χτυπημένη από το Χρέος χώρα περνά μια κρίση, την οποία μερικοί ίσως χαρακτήριζαν τόσο άσχημη όσο η μεγάλη σκοτεινή νύχτα της περιόδου της Χούντας. είναι αδύνατο να διαδηλώσει κάποιος στο λίκνο της Δημοκρατίας.

Όταν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες προσπάθησαν να διαδηλώσουν ειρηνικά μπροστά στο μεγάλο, χτισμένο με αμμόλιθο κτίριο του Κοινοβουλίου την Κυριακή το βράδυ, ήρθαν αντιμέτωποι, σχεδόν άμεσα, με ρίξεις χημικών. Τα τοξικά αέρια ήταν η απάντηση των αρχών, όχι μόνο στην λαϊκή αντίσταση η οποία οφείλεται στην προοπτικά ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα, αλλά και στον φόβο που υποδαυλίζει αυτή ακριβώς την αντίθεση του λαού. Διότι η αγωνία, όπως και η αβεβαιότητα στοιχειώνουν τώρα την Ελλάδα.

Αυτό που ακολούθησε είναι αυτό που στα εγχειρίδια ονομάζεται χάος: ένα γνώριμο μείγμα από νέους "πανκ", που δεν έχουν καμία σχέση με τους συνηθισμένους διαδηλωτές, να αφηνιάζουν, να βάζουν φωτιές σε τράπεζες, μαγαζιά και καφετέριες. Σκηνές από φρενοκομείο και αναταραχή οι οποίες διασφάλισαν ότι αυτά που συνέβαιναν μέσα στη Βουλή - η ψηφοφορία για βαθιά αντι-λαϊκά μέτρα σε αντάλλαγμα για το πακέτο διάσωσης το οποίο θα καθυστερήσει προσωρινά τη χρεωκοπία - επιμελώς αποσιωπήθηκαν.

Κτήρια κάηκαν τις πρώτες πρωϊνές ώρες. Μέχρι να ξυπνήσουν το πρωί οι κάτοικοι της Αθήνας, το ιστορικό κέντρο της αρχαίας τους πόλης έμοιαζε με εμπόλεμη ζώνη. Εμπορικά καταστήματα σε πολυσύχναστες λεωφόρους λεηλατήθηκαν, τα προστατευτικά τους κιγκλιδώματα διαλύθηκαν και καταστράφηκαν. Παραμορφωμένες στάσεις λεωφορείων κείτενται μισο-κατεστραμμένες ανάμεσα στα  ερείπια. Με τα απανθρακωμένα απομεινάρια δύο από τα πιο παλιά σινεμά της Αθήνας να σιγοκαίνε, και με τη δυσωδία των διακρυγόνων στην ατμόσφαιρα, οι πρωϊνές εφημερίδες ανακοίνωσαν ότι τα νέα μέτρα ψηφίστηκαν.

"Όλα αυτά," δήλωσε η Αγγελική Οικονόμου, μια φοιτήτρια, μπροστά σε ένα μαυρισμένο κτίριο που κάποτε ήταν τράπεζα, "ενώ εμείς το μόνο που θέλαμε να κάνουμε ήταν να εξασκήσουμε το δημοκρατικό μας δικαίωμα να διαδηλώνουμε."

"Δεν υποφέρουν οι πολιτικοί αλλά ο λαός. Και αυτά τα μέτρα, όχι μόνο καταστρέφουν την φλόγα που έχεις για δημιουργία, αλλά σε ρίχνουν και στην απελπισία."

Όσο γίνεται πιο έντονο το δραματικό πρόβλημα της Ευρώπης με το Χρέος, γίνεται ξεκάθαρο ότι στη χώρα όπου αυτό το πρόβλημα ξεκίνησε τίποτα δεν εξελίχθηκε σύμφωνα με το σχέδιο. Παραπαίοντας στο χείλος της οικονομικής κατάρρευσης, η Ελλάδα βρίσκεται επίσης στα πρόθυρα της ακυβερνησίας. Οι πολιτικοί της είναι πανικοβλημένοι και αναξιόπιστοι. Οι θεσμοί της ίσα που λειτουργούν. Ο λαός της ισοπεδώνεται από αλλεπάλληλα κύματα περικοπών στα εισοδήματα. 

Τρία χρόνια κρίσης και η συντριπτική λιτότητα που απαιτείται από την Τρόικα, τους δανειστές της χώρας, δηλαδή την Ε.Ε., την Ε.Κ.Τ. και το Δ.Ν.Τ., ξεκάθαρα έχει καταστροφικό αποτέλεσμα.

Η ανεργία, μία από τις χαμηλότερες στην Ε.Ε., φτάνει το 21%, το οποίο είναι ιστορικό υψηλό. Η βιομηχανία έχει καταρρεύσει και, σε όλη τη χώρα, εκατοντάδες μικρές επιχειρήσεις, που κάποτε ήταν η ραχοκοκκαλιά της Ελληνικής οικονομίας, κλείνουν μέρα με τη μέρα. Οι απελπισμένοι και οι φτωχοί δεν γίνεται πια να αποκρύπτονται. Οι ζητιάνοι έχουν πολλαπλασιαστεί. Το ίδιο και οι άστεγοι, κυρίως άνθρωποι που δεν έχουν να πληρώσουν για στέγαση, και οι οποίοι κουλουριάζονται σε εισόδους σπιτιών ή ξαπλώνουν στα πεζοδρόμια, καλυμμένοι με τις κουβέρτες τους και με τα χέρια απλωμένα.

Καθώς η ύφεση συνεχίζεται για πέμπτη συνεχή χρονιά,  το φάσμα ακόμη χαμηλότερων μισθών και συντάξεων, ακόμη περισσότερων απολύσεων - το τίμημα των 130 δισ περισσότερης βοήθειας από τους ξένους δανειστές- δεν έχει μόνο τρομάξει τους Έλληνες αλλά τους έχει ενώσει κάτω από τη γενική οργή. 

Αφοπλιστικό είναι το γεγονός, πως περισσότεροι από ποτέ στις διαδηλώσεις της Κυριακής ήταν οι άνθρωποι της μεσαίας τάξης, με ωραία ρούχα και ωραία παπούτσια. Καταλαμβάνοντας την περιοχή γύρω από το Σύνταγμα, με χειρουργικές μάσκες να κρέμονται στο λαιμό τους, η παρουσία τους αποτελούσε το το πιο πειστικό σημάδι πως τα σκληρά μέτρα που πάρθηκαν σε αντάλλαγμα για την χρηματική βοήθεια, έχουν ξεκινήσει να επηρεάζουν ανθρώπους, οι οποίοι όχι πολύ καιρό πριν πιθανόν θεωρούσαν τους εααυτούς τους "βολεμένους".

"Θυμάμαι ακόμη πως ήταν η κατάσταση, όταν ήμουν παιδί, κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Λιμού και του Μεγάλου Ψύχους, τον χειμώνα του 1941" λέει ο Παναγιώτης Γερογαλογιάννης, ένας πρώην ναυτικός ο οποίος τώρα επιβιώνει με μια σύνταξη 500Ε/μήνα.

"Έχουμε διαφορετικό πόλεμο αυτή την εποχή, ο οποίος είναι οικονομικός και δεν διεξάγεται σε πεδίο μάχης. Αλλά, και σήμερα ο εχθρός είναι ο ίδιος, οι Γερμανοί. Και σήμερα δεν μας επετράπη ούτε καν να διαδηλώσουμε. Κουβαλώ αυτό μαζί μου," είπε βγάζοντας ένα ξύλινο καδρόνι από μία πλαστική τσάντα, "γα να προστατευτώ από τους αστυνομικούς και τους κακοποιούς που εισβάλλουν στις διαδηλώσεις μας."

Όλο και περισσότεροι Έλληνες θεωρούν οτι "είναι σε πόλεμο". Για την πολιτική τάξη, η οποία έχει ενωθεί σε μια ανήσυχη συμμαχία μοιράσματος της εξουσίας υπό τον Λουκά Παπαδήμο, τον τεχνοκράτη πρωθυπουργό, αυτός είναι ένας πόλεμος "που πρέπει να κερδηθεί".

Ο πόλεμος είναι άδικος, ακούγεται από επίσημα χείλη. Υπάρχουν παράπλευρες απώλειες, αθώοι πληγώνονται και ακόμη μπορεί κάποιοι να πεθάνουν. "Ποτέ δεν θεωρήσαμε πως δεν θα υπάρξουν θύματα," δηλώνει ένας χρηματιστής που δουλεύει για την κυβέρνηση. "Είναι το τίμημα που πρέπει να πληρωθεί για να πάμε από το σημείο Α στο σημείο Β. Είχαμε ένα σύστημα βασισμένο στο Χρέος και ήταν εντελώς μη βιώσιμο. Έπρεπε να αλλάξει."

Ο φόβος είναι η βασική αιτία που βρίσκεται "στο περίμενε" η εναλλακτική επιλογή - πτώχευση, χρεωκοπία και αποβολή από την ευρωζώνη. Πέντε εβδομάδες απέχει η Αθήνα από την υποθετική αθέτηση πληρωμών των τεραστίων χρεών της - μέχρι τις 20 Μαρτίου πρέπει να έχει βρει 14.5 δισ ευρώ για να ξεπληρώσει παλαιότερα δάνεια.

Ο Παπαδήμος ισχυρίζεται πως όταν μπει σε εφαρμογή το τελευταίο πρόγραμμα διάσωσης της χώρας, το οποίο αρχίζει με μια συμφωνία ανταλλαγής ομολόγων που θα μειώσει το χρέος (350 δισ ευρώ) της Ελλάδος κατά 100 δισ ευρώ, η οικονομία θα πάρει μια "ανάσα" η οποία θα της επιτρέψει να επαναποκτήσει τη σταθερότητά της και να ανακάμψει. Ο αρχηγός, επικαλούμενος σκηνές Αποκάλυψης σε περίπτωση καταψήφισης των μέτρων, δηλώνει πως η χρεωκοπία θα ήταν ο θάνατος της Ελλάδας, ενός υπερήφανου έθνους με ανθρώπους εν ζωή οι οποίοι επιβίωσαν την Ναζιστική Κατοχή, τον εμφύλιο πόλεμο και τη στρατιωτική δικτατορία.

Ακόμη και αυτοί που μετανιώνουν την ημέρα που άφησαν την δραχμή για το ευρώ - και αυτοί είναι ένα τμήμα του πληθυσμού που όλο και μεγαλώνει - θα τους ήταν δύσκολο να διαφωνήσουν στα παραπάνω.

Ωστόσο, όλα αυτά, είναι το "καλό" σενάριο. Για πολλούς, η Ελλάδα έχει ήδη χάσει τον πόλεμο.

Διεφθαρμένη, υπερμεγέθης και αναποτελεσματική, η δημόσια διοίκηση της χώρας έχει φτάσει σε τέλμα. Το ότι η οικονομία έχει χειροτερεύσει παρά βελτιωθεί από τότε που η Αθήνα πήρε το πρώτο πακέτο διάσωσης των 110 δισ ευρώ τον Μάιο του 2010, οφείλεται μερικώς στο οτι οι εφοριακοί δεν μπορούν πλέον να δωροδοκηθούν απλά σταμάτησαν να δουλεύουν. Και με τα δημόσια ταμεία να στεγνώνουν, οι πληρωμές προς τρίτους σταματούν - οι εταιρείες που προμηθεύουν τα δημόσια νοσοκομεία με φάρμακα και άλλα υλικά έχουν να πληρωθούν εδώ και μήνες.

Η Ελλάδα φαίνεται να έχει παγιδευτεί ανάμεσα σε δύο κακές επιλογές: αποφυγή της επίσημης αποδοχής της χρεωκοπίας και επιβολή μεταρρυθμίσεων, που ενώ έχουν "σκοτώσει" την αγορά τώρα επιδεινώνουν αυτό ακριβώς που θα ρίξει τη χώρα σε μεγαλύτερη φτώχεια, την ύφεση. Αύξηση του οικονομικού κύκλου και ανάπτυξη, τα δύο πράγματα που θα μπορούσαν να δώσουν μια αχτίδα ελπίδας, δεν έχουν περίοπτη θέση στα οικονομικά μέτρα που επιβάλλονται από το Βερολίνο, τον κύριο χρηματοδότη των πακέτων διάσωσης μέχρις ώρας. 

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως πέρα από το να αναβάλλει τη μέρα "που θα κάνουμε ταμείο", η αποδοχή των δρακόντειων όρων της τελευταίας δανειακής σύμβασης, το μόνο που καταφέρνει είναι να κάνει πιο σίγουρη την πορεία της χώρας προς το γκρεμό.

"Η χθεσινή ψηφοφορία στη Βουλή μπορεί να έσωσε προσωρινά τη χώρα από την πτώχευση"  δήλωσε ο Βασίλης Κορκίδης, πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου, "αλλά η Ελληνική οικονομία θα χρεωκοπήσει και το πολιτικό σύστημα της χώρας αποτυγχάνει."

Ο Πολ Κρούγκμαν, βραβευμένος με Νόμπελ στα οικονομικά, εξέφρασε μία παρόμοια άποψη, αν και πιο προχωρημένη, την τελευταία εβδομάδα. "Η κατάσταση της Ελλάδας είναι κατ ουσίαν αδύνατη. Θα κάνουν αθέτηση πληρωμών στο χρέος τους. Στην πραγματικότητα το εχουν κάνει ήδη. Το ερώτημα είναι αν θα εγκαταλείψουν επιπλέον και το ευρώ."

Αν η χώρα είναι να σωθεί, πολλοί πιστεύουν ότι πρέπει να κάνει "επανεκκίνηση", παίρνοντας τα πάντα από την αρχή, από τότε που η δημοκρατία για πρώτη φορά επανεγκαθιδρύθηκε με την κατάρρευση της στρατιωτικής δικτατορίας,

"Θα το ήθελα πολύ ένα σώμα εξωτερικών επιθεωρητών να εξέταζε τον καθέναν με τον οποίο πρέπει να συνεργαστώ," δήλωσε ένας δημόσιος υπάλληλος παραπονούμενος για την έλλειψη αξιοκρατίας στον τομέα του. "Βαρέθηκα να συνεργάζομαι με ανθρώπους που προσλήφθηκαν με ρουσφέτι, που είναι εντελώς ανίκανοι, και που παρ όλα αυτά περιμένουν να πληρωθούν το μισθό τους."

Η ανίσταση στις μεταρρυθμίσεις - που βρίσκεται στον πυρήνα της αποτυχίας της Αθήνας να επιβάλλει μακροχρόνιες και σκληρές αλλαγές και που βρίσκεται και στον πυρήνα της χειροτέρευσης των σχέσεων της Αθήνας με την Ε.Ε. - μάλλον θα ενταθεί, αφού παράλληλα εντείνεται η αντίθεση στις περικοπές. Οι γενικές εκλογές του Απριλίου προσέθεσαν μία ακόμη ανησυχία πως στην Ελλάδα θα ενισχυθεί η πολιτική αναταραχή, καθώς ισχυρές αριστερές οργανώσεις οι οποίες αντιτίθενται ισχυρά στις περικοπές έρχονται στο προσκήνιο. Οι απεσταλμένοι της Τρόικα, που αναγκάζονται να φεύγουν από το ξενοδοχείο τους από την πίσω πόρτα λόγω των καθημερινών διαδηλώσεων, λένε ανοικτά πως η μεγαλύτερή τους ανησυχία είναι η κοινωνική αναταραχή. 

Καθώς οι πολιτικοί την Κυριακή συγκρούστηκαν σκληρά για το αμφιλεγόμενο πακέτο διάσωσης, με τους αρχηγούς της αριστεράς να διακηρύσσουν πως η συγκεκριμένη σύμβαση είναι "πλήγμα για τη δημοκρατία", ο υπουργός Οικονομικών παραδέχθηκε πως, όπως και πολλοί Έλληνες, ένιωσε "σαν πρόσφυγας" στην ίδια του τη χώρα.

Τίποτα δεν ήταν το ίδιο. Τίποτο δεν θα ήταν το ίδιο. Όλα επρόκειτο να αλλάξουν. Και εκείνος προσευχόταν να βρισκόταν στο σωστό δρόμο.