Τα μοναστήρια της Αριστεράς

Πηγή: http://aristerovima.gr

του Απόστολου Αποστολόπουλου

     Όταν έπεφτε η Πόλη από τον Μωάμεθ οι καλόγεροι αναρωτιούνταν για το φύλο των αγγέλων. Ή, σε παραλλαγή, πόσοι άγγελοι χορεύουν στη μύτη μιας βελόνας. Τώρα στα Μοναστήρια της Αριστεράς αναρωτιούνται αν…ο Ζαχαριάδης έκανε λάθος στην εκτίμησή του ότι η αστική τάξη (και η χώρα) είναι εξαρτημένες και ο αγώνας είναι υπέρ της ανεξαρτησίας ή είναι καθαρά ταξικός. Ή, σε παραλλαγή, αν πρέπει να πάμε όλοι μαζί, όσοι είναι εναντίον των Μνημονίων, ή αν ο αγώνας είναι για τον σοσιαλισμό οπότε μόνο οι αριστεροί χωράνε. Οι άλλοι ας πάνε όπου στο καλό θέλουν.

    Ο Μωάμεθ πήρε (φυσικά) την Πόλη και το πρόβλημα των αγγέλων έμεινε ως  μέγιστη ιστορικοθρησκευτική απορία. Σε μας έγινε αιματηρός εμφύλιος (που τον πληρώνουμε ακόμα) και η αστική τάξη πήρε την εξουσία. Τώρα την εξουσία παίρνουν οι Βρυξέλλες. Και από την αστική τάξη. Αλλά η Αριστερά το βιολί της.

    

    Παραθέτω δυο αποσπάσματα από αρθράκι στο ΠΑΡΟΝ (29-1-12) του Κρίτωνα Βασιλικόπουλου (αρχηγού της ΚΥΠ όταν έγιναν τα Ίμια και υπέβαλε τότε την παραίτησή του). Γράφει: «Από τη μια η ελίτ που δεν κρατάει πλέον ούτε τα «αστικά» προσχήματα. Εκβιάζει, απειλεί, τρομοκρατεί, διχάζει. Προετοιμάζει μια δικτατορία με κοινοβουλευτικό «μανδύα», προαναγγέλλει ένα νέο Μεταξά, κυβερνήτη και «εθνοσωτήρα» ύστερα από εκλογές». Και συνεχίζει: «Και εμείς; Α, εμείς διαβουλευόμαστε…υπό ένα απαράβατο όρο: Καμιά από αυτές τις πρωτοβουλίες, εκδηλώσεις κινητοποιήσεις κλπ να μη βρεθεί ούτε κατά τύχη σε «απόσταση χειραψίας» από την άλλη. Γιατί ο κίνδυνος αλλοίωσης του ταξικού χαρακτήρα, της επιμόλυνσης της «γραμμής» και –προπάντων-ο κίνδυνος της μαζικοποίησης, θα υπονομεύσει το αληθινό νόημα της αντιμνημονιακής (και αντικαπιταλιστικής και αντιιμπεριαλιστικής και, και, και…) στάσης μας: την αυτοϊκανοποίηση.»

     

ΥΓ: Τα (άλλα) λόγια είναι περιττά. Το μόνο μου ερώτημα είναι ποιο (αριστερό ή άλλο) ιστολόγιο θα δεχθεί να το αναρτήσει.