Με αφορμή μια (κατά τα λοιπά) απλή δήλωση...
...η αντιστροφή της αλήθειας...
...και η αξιοπρέπεια του λαού μας
28 Οκτώβρη 2011: το νέο ΌΧΙ του λαού μας!
28 Οκτώβρη 2011 - 71 Χρόνια μετά: ο ελληνικός λαός επαναοικειοποιείται την ημέρα του “ΌΧΙ” επαναλαμβάνοντας αυτή τη θέση στη σύγχρονη κατοχή. Η δήλωση του ΓΑΠ φαινομενικά αναμενόμενη:
“Αυταρχισμός είναι η προσπάθεια κάποιων να επιβάλλουν τις απόψεις τους, ακόμα και διακόπτοντας εθνικές παρελάσεις, την ώρα που χιλιάδες παιδιά, πολίτες και οικογένειες τιμούν σ’ όλη τη χώρα με υπερηφάνια τον εθνικό μας αγώνα για την απελευθέρωση”.
Η δήλωση αυτή αποτελεί κανονική αντιστροφή της πραγματικότητας! Ο φερόμενος ως πρωθυπουργός κριτικάρει τους χιλιάδες που σήμερα δήλωσαν την αγανάκτηση τους με την πλήρη κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας (και τα εκατομμύρια που εκφράστηκαν από την πράξη αυτή) ως αυταρχικούς. Δεν είναι όμως αυτός που επιβάλλει τις ‘απόψεις’ του (τα συμφέροντα της λυκοσυμμορίας της ΕΕ και των ντόπιων γιοσουφακίων τους) ψηφίζοντας νόμους που πάνε κόντρα και στο ίδιο το Σύνταγμα τη στιγμή που τα εκατομμύρια που ζουν σε αυτή τη χώρα, σύσσωμος ο λαός όχι απλά δεν συμφωνεί αλλά αντιτίθεται με κάθε τρόπο και μέσο; Μιλάει για αυταρχισμό αυτός που μαζί με άλλους 152 βαστάζους νομοθετεί κόντρα στη θέληση του λαού τη στιγμή που υποτίθεται καλείται να τον εκφράσει; Μιλάει για αυταρχισμό αυτός που με τη γραβάτα του υπογράφει για την παράδοση της εθνικής μας κυριαρχίας; Μιλάει για αυταρχισμό αυτός που έχει έχει κάνει τη βουλή φρούριο και που σκοτώνει στο χημικό τις χιλιάδες των ανθρώπων που διαδηλώνουν για τα άμεσα συμφέροντα και τις στοιχειώδεις ανάγκες τους; Τι και τι να πούμε... Θα γεμίσουμε σελίδες. Μπροστά σε αυτούς ο Γκέμπελς μοιάζει αθώος...
Χωρά και άλλο ψέμα σε μία πρόταση; Όπως φαίνεται με αυτούς όλα γίνονται. Είπε για τον “εθνικό μας αγώνα για την απελευθέρωση”. Σε ποιους αναφέρεται αυτό το “μας”; Πως τολμά και αυτοχαρακτηρίζεται κομμάτι του λαού; Πως τολμά και μιλά για λευτεριά; Οι επαγγελματίες πατριώτες που έχουν πάρει εργολαβία δήθεν τη σωτηρία της πατρίδας είναι αυτοί που την ξεπουλούν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου, αυτοί που σκοτώνουν τους εργαζόμενους, τα τιμημένα (και πονεμένα) γηρατιά μας, τη νεολαία μας, για να δώσουν το φρέσκο αίμα τους στα βαμπίρ του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Κάθε μέρα μας κόβουν πιο βαθιά για να δώσουμε και τη τελευταία σταγόνα σε μια χούφτα τραπεζίτες που τη στιγμή της πιο μεγάλης αποτυχίας τους προσπαθούν να επιβάλουν τις πιο μεγάλες θυσίες από τους λαούς για να σώσουνε τη πάρτη τους και το Βούδα της οικονομίας: τις Τράπεζες. Ο προδότης της χώρας μιλά στο όνομα και δήθεν ως μέρος του λαού της και τολμά να μιλά για την λευτεριά του! Θα γυρίσει ρε ο τροχός...
28 Οκτώβρη 2011: όποιος έζησε εκείνα τα χρόνια της πάλης για τη λευτεριά σήμερα σίγουρα θα δάκρυσε από συγκίνηση. Όπως το είπε και ο μεγάλος μας αγωνιστής Μανώλης Γλέζος: έτσι αποκαθίσταται η εθνική επέτειος. Και είναι αλήθεια: ο λαός μας σήμερα επαναοικοιειποιήθηκε τον αγώνα του για λευτεριά. Η 28η του Οκτώβρη είναι και πάλι δική μας. Έπαψε να είναι φιέστα. Τα παιδιά σήμερα δεν σκέφτηκαν ότι μετά θα πάνε για καφέ: πήγανε και παλικαρίσια γύρισαν το πρόσωπο τους στους δήθεν επισήμους. Όλα το σωματεία δείξανε την ατόφια πατριωτική τους στάση κάνοντας την παρέλαση πραγματική διαδήλωση ενάντια στο ξεπούλημα της χώρας. Ο λαός όλος μαζί έδιωξε τους καραγκιόζηδες που το παίζουν εθνικοί κυβερνήτες. Όποιος βρέθηκε κοντά - τυχαία πιθανόν - τους έδιωξε. Όλοι μας εκφραστήκαμε από τον κάθε ένα που είχε την τύχη να είναι σε απόσταση ‘βολής’. Ο μόνος πατριώτης είναι ο λαός, ο απλός άνθρωπος: όχι οι γελοίοι επαγγελματίες Έλληνες του ΛάΟΣ, της ΝΔ ή το αρχιβαμπίρ ο Μητσοτάκης που φυσικά δεν μπορούσε να μην κάνει δήλωση σήμερα!
Έχουμε κουσούρια ως λαός. Και ποιος δεν έχει εξάλλου. Μα το χώμα μας το πονάμε διότι πολλές γενιές το έχουνε ποτίσει αίμα. Η κυβέρνηση έχει περάσει μια γραμμή. Δεν είναι απλά νεοφιλελεύθεροι ή ακραίοι μονεταριστές όπως ήτανε παλιά. Σήμερα στο βωμό της σωτηρίας των τραπεζών έχουνε περάσει την κόκκινη γραμμή: χτυπήσανε ευθέως το λαό ως προς την εθνική του ανεξαρτησία και τη δυνατότητα του να νοιώθει ότι μπορεί να επηρεάζει με τις θέσεις του τις εξελίξεις στη χώρα του: φέρανε μια σύγχρονη κατοχή. Μια κατοχή που δεν έχει στρατιώτες και κανόνια αλλά γραβατωμένους τεχνοκράτες με Samsonite(R) και στυλό Mont Blanc. Μια κατοχή που δεν ήρθε με βομβαρδισμούς αλλά με υπογραφές. Μια κατοχή που δεν έχει την όψη του θηρίου αλλά του φιδιού.
Δεν μάθαμε πολλά για την αρχαία μας ιστορία στο σχολείο. Όμως πολλές φορές ακούσαμε για τηνΎβρη και τη Νέμεση. Τώρα η Νέμεση είναι κοντά για την Κυβέρνηση και τα γερμανικά γεράκια. Η Μέρκελ μπορεί να νοιώθει ότι κάνει τη μεγάλη της εποποιεία στην Ευρώπη αλλά στο τέλος κάθε μεγάλης εκστρατείας υπήρξε ένα Βατερλώ (αργά ή γρήγορα). Και σοβαρά τώρα: ηττήθηκε ο Χίτλερ, δεν θα ηττηθεί η Μέρκελ; Όσο για τον ΓΑΠ: δεν υπάρχουν προδότες που την βγάλανε καθαρή στο τέλος. Την προδοσία πολλοί πεθύμησαν, τον προδότη ουδής. Θα τιμωρηθητε ρε. Μετράτε μέρες ανάποδα.
Το θέμα όμως είναι να ηττηθούν από εμάς. Αυτοί αργά ή γρήγορα θα πέσουν ως χάρτινοι πύργοι. Το γνωρίζουν και οι ίδιοι. Συνεχίζουν όμως διότι έχουν έναν άλλο “ανώτερο” σκοπό: να σώσουν τις τράπεζες και το κεφάλαιο. Να σώσουν αυτά τα βαμπίρ που έπρεπε να είναι να νεκρά αλλά τα ζούν ακόμα οι θυσίες των λαών του κόσμου. 400 τράπεζες αποτελούν το IFF, 400 κέντρα καταλήστευσης των 6 δισεκατομμυρίων που ζουν και αναπνέουν σε αυτή τη Γη. Όλα γίνονται για αυτούς και τους ντόπιους όμοιους τους. Το ΠΑΣΟΚ κάθεται εκεί μέχρι να αντέχει, μέχρι να διαμορφώσουν με ψέματα την ψευδαίσθηση ότι κάποιος άλλος δικός τους (Αντωνάκη σε καλούνε) είναι μια ‘καλή’ (‘καλύτερη’) εναλλακτική λύση. Ο καημός είναι να σώσουν το σύστημα τους και την εξουσία τους.
Το θέμα είναι να ηττηθούν τώρα - άμεσα: πριν μας κάνουνε να πούμε το ψωμί ψωμάκι (και το λέμε στον ένα στον άλλο βαθμό ήδη). Το θέλουμε δεν το θέλουμε, όταν κατεβήκαμε και καταλάβαμε τις πλατείες (και πριν, αλλά ας πούμε ότι αυτό συμβολικά άλλαξε επίπεδο στον αγώνα μας) σηκώσαμε τα μανίκια. Εκείνοι το είδανε, φοβηθήκανε και από τότε χτυπάνε αλύπητα, χτυπάνε για να κάμψουν ξανά το λαό που ξυπνά και σιγά - σιγά σηκώνετε. Ο γίγαντας όμως πρέπει να ξυπνήσει, να σηκωθεί στα πόδια του και να τους συνθλίψει. Για να γίνει όμως αυτό:
Πρέπει ο γίγαντας να μαζέψει τα κομμάτια του. Τέρμα στις ψευδεπίγραφες και αναίτιες διασπάσεις του κινήματος του λαού. Όλοι μαζί, ενωμένοι στον αγώνα.
Να ανοίξει τα μάτια του και να μην χτυπήσει τυφλά διότι έτσι θα τον καταφέρουν. Να δει ότι υπάρχει μέλλον και έξω από τον τοίχο που μας έχουν χτίσει. Υπάρχει ζωή μετά την ΕΕ. Υπάρχει αγροτιά χωρίς τζούφιες επιδοτήσεις. Υπάρχουν δρόμοι χωρίς ιδιώτες να μας τα πέρνουν από τα διόδια. Υπάρχει παιδεία χωρίς Bologna. Και εδώ που τα λέμε πλέον είναι φανερό ότι ζωή υπάρχει μόνο έξω από το τοίχος. Μόνο αν πούμε διαγραφή του χρέους μπορούμε να κάνουμε μια νέα αρχή χωρίς όρους υποτέλειας. Μονάχα αν ανατρέψουμε Κυβέρνηση και Τρόικα υπάρχει λευτεριά. Μονάχα αν οργανώσουμε δικές μας συνελεύσεις υπάρχει λαική κυριαρχία. Μονάχα αν φτιάξουμε δικό μας νόμισμα μπορούμε να αποκτήσουμε οικονομική αυτονομία. Μονάχα αν ανασυγκροτήσουμε την παραγωγική μας βάση θα υπάρξει πραγματική ανεξαρτησία και αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης για όλους μας. Τέρμα στην κατάντια, δεν δώσαμε τόσους αγώνες για να μας ξανακάνουνε γραικούς: ανατροπή Κυβέρνησης και Τρόικας - Νέα πορεία για τον τόπο με τα συμφέροντα του λαού στο τιμόνι, με τον λαό στο τιμόνι!
Να σφίξει τις γροθιές του. Κάθε δάκτυλο να μην χτυπά μόνο. Συντονισμένος και οργανωμένος αγώνας. Όλες οι κοινωνικές δυνάμεις να συντονιστούν. Όπου δεν υπάρχει συνέλευση γειτονιάς να οικοδομηθεί. Όπου ένας από εμάς δεν μπορεί να τα φέρει βόλτα να τον αγκαλιάζει η λαϊκή αλληλεγγύη.
Για την αριστερά; Η αριστερά κανονικά είναι το αίμα στις φλέβες του λαού. Ίσως είναι απλώς ελπίδα μα φαίνεται ότι σήμερα - έστω με καθυστέρηση κάτι πάει να αλλάξει. Ο κόσμος έχει γυρίσει - και καλά έχει κάνει - την πλάτη σε όλες εκείνες τις ηγεσίες που χρόνια πρόδιδαν τα συμφέροντα του όμως αυτό δεν σημαίνει ότι έχει γυρίσει την πλάτη στην ίδια την αριστερά ως κίνημα. Αντίθετα, ο λαός απαιτεί κάτι καινούργιο και καλά κάνει αφού το παλιό ομολογουμένως δεν μπόρεσε. Αν αυτή είναι η αντικειμενική συνθήκη και αν με βάση την κοινωνική πραγματικότητα και την πολιτική συγκυρία που ζούμε υπάρχει η δυνατότητα να ανατραπούν οι συσχετισμοί, τότε ναι πρέπει κάτι καινούργιο να οικοδομηθεί.
Μιλάμε για ένα νέο πολιτικό μέτωπο της αριστεράς και του προοδευτικού κινήματος. Όχι μια ένωση των υπαρχόντων, όχι μια ευκαιριακή συγκόλληση. Μια δημιουργική ανασύνθεση που θα περιλαμβάνει και νέα δυναμικά τμήματα του κινήματος που αποδεδεδιμένα έχουν συμβάλει στον αγώνα. Ένα μέτωπο που στο πρόγραμμα του θα συνοψίζει τα αιτήματα του λαού ως μια ενιαία πρόταση διεξόδου. Ένα μέτωπο όχι απλά για το λαό, αλλά ένα μέτωπο του λαού: ότι σήμερα πάει να οικοδομηθεί θα πρέπει να συνδεθεί με όλους τους καθημερινούς αγωνιστές που βάζουν πλάτη στον αγώνα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι η βάση του μετώπου, τα μέλη και οι φίλοι του. Ένα μέτωπο με ανθρώπους που ο λαός θα καταλαβαίνει ότι στις 20 του Οκτώβρη, αυτοί θα ήτανε στη συγκέντρωση και όχι στη βουλή. Ένα μέτωπο που θα είναι μέσο για τον ίδιο το λαό και όχι το αντίστροφο. Αλίμονο αν η αριστερά αφήσει σε κεντρικό επίπεδο (διότι για τους αγωνιστές της δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι είναι κάθε μέρα μέσα στους αγώνες) το λαό μονάχο του στη μάχη. Τότε γιατί υπάρχει;
Εκείνο Λοιπόν τον Καιρό,
Όπως σε κάθε δύσκολο καιρό,
ήταν πολλοί αυτοί που βγήκαν από το πετσί τους,
Άνθρωποι που δεν τους έπιανε το μάτι σου,
Πέρναν το βουνό με το τουφέκι στο χέρι,
Με το τίποτα, ο Τάσος, ο Βάγγος, Ο Μανώλης,
Αυτή η σιωπηλή στρατιά, αυτοί οι ωραίοι οι δικοί μας ,
Σπρώχναν για καλά τον καιρό κατά την ελευθερία και την Ειρήνη!
...Η μέρα εκείνη δεν θα αργήσει!
Κ. Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου