Παλλαϊκό Μέτωπο τώρα!

Οι πλατείες της χώρας ψιλο-άδειασαν, τέλη Ιουλίου γαρ και μοναδική ευκαιρία λίγης ξεκούρασης μετά από ακόμη μια χρονιά καθημερινής εργασίας. Μένει, όμως, ένα βασανιστικό ερώτημα:

"Από εδώ και πέρα, τι;"

Σίγουρα, οι κύριοι πολιτικοί εκφραστές των ΞΕΝΩΝ ΚΑΙ ΝΤΟΠΙΩΝ ΛΑΜΟΓΙΩΝ, δηλαδή ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ-ΔΗΣΥ και ΣΙΑ, τρίβουν τα χέρια τους, καθώς έστω και με μεγάλες απώλειες, διατηρούν την πρωτοβουλία των κινήσεων.  

Τι γίνεται όμως με τους "φίλους του Λαού", δηλαδή την Αριστερά;

Υπάρχουν πολλοί που περιμένουν τις πλατείες να ξαναγεμίσουν από μόνες τους, απλά για να δοκιμάσουν τα πολιτικά σχέδια που έχουν κατασκευάσει στο κεφάλι τους.

Υπάρχουν και άλλοι, που εύχονται να μην ξαναγεμίσουν, ώστε να συνεχίσουν να παριστάνουν τους αγωνιστές "εκ του ασφαλούς", χωρίς να αναγκάζονται να "ανακατεύονται με τα χνώτα" των άξεστων, αμόρφωτων και μη πολιτικοποιημένων ανθρώπων του καθημερινού μόχθου.Όπως πολύ επιτυχημένα έχει περιγράψει και ο Σλοβένος φιλόσοφος Σλαβόϊ Ζίζεκ: Οι ριζοσπάστες επικαλούνται την ανάγκη επαναστατικής αλλαγής εν είδει δεισιδαιμονικής τελετουργίας που θα πετύχει το αντίθετό της, εμποδίζοντας να εκδηλωθεί η πραγματική αλλαγή. Κι αν είναι να εκδηλωθεί πραγματική επανάσταση, αυτό πρέπει να συμβεί σε ασφαλή απόσταση: Στην Κούβα, τη Νικαράγουα, τη Βενεζουέλα… έτσι ώστε, ενώ η καρδιά μου θα ζεσταίνεται όσο σκέφτομαι τα μακρινά γεγονότα, εγώ θα μπορώ να συνεχίζω την ακαδημαϊκή μου καριέρα.

Υπάρχουν όμως και οι πραγματικοί αγωνιστές, διάσπαρτοι στο πολιτικό φάσμα ή ακόμη και ανένταχτοι, που παλεύουν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να βγει ο Λαός πιο δυνατός, πιο έμπειρος και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση από το λάκο στον οποίον τον έριξαν. Τέτοιους ανθρώπους-διαμάντια, τους έχουμε συναντήσει σε διάφορες πολιτικές πρωτοβουλίες (Αριστερό Βήμα Διαλόγου και Κοινής Δράσης, Σπίθα, Ε.ΠΑ.Μ. κτλ). Κυρίως, όμως, τους συναντάς στο πεδίο της πραγματικής μάχης (σωματεία, δημοτικά σχήματα, διάφορες κοινωνικές πρωτοβουλίες κτλ), πιστοί στη Λαϊκή Σοφία που εξέφρασε ο Λένιν με τη ρήση: "Ποτέ να μη παραιτείστε απ’τα μικρά ζητήματα γιατί απ’το μικρό γίνεται το μεγάλο".Αυτούς, τους συντρόφους με όλη τη σημασία της λέξης, τους είδαμε με το χαμόγελο στο στόμα, από την πρώτη μέρα που πλημμύρισαν με κόσμο οι πλατείες, χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς δεύτερες σκέψεις.


Σε αυτό το "κόμμα σε διάχυτη μορφή" απευθυνόμαστε, λοιπόν, για να κάνουμε έναν ειλικρινή διάλογο, με στόχο να δούμε πώς θα πορευθούμε από δω και μπρος.


Κρίσιμα στοιχεία, κατά την άποψή μας, σε αυτή την κουβέντα:


1.Με βάση την οικονομική κρίση, βγήκε στην επιφάνεια όλη η συσσωρευμένη δυσαρέσκεια των ανθρώπων του μόχθου απέναντι στην πολιτική που ασκείται από ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα, είτε με την επίσημη μορφή της (λιτότητα, ιδιωτικοποιήσεις, έλλειμμα δημοκρατίας κτλ) είτε με δευτερεύουσες εκφάνσεις της (μίζες, σκάνδαλα, ρουσφέτια κτλ). 


2.Το Κίνημα των Πλατειών έβαλε ΟΡΙΣΤΙΚΑ ταφόπλακα, στο ενδεχόμενο να διατηρηθεί το ίδιο πολιτικό σκηνικό και τα επόμενα χρόνια. Μπαίνουμε σε μια περίοδο κοινωνικών και πολιτικών αναταράξεων, στην οποία κάθε πολιτική δύναμη θα πρέπει να απαντήσει σε συγκεκριμένα ερωτήματα (Χρέος, Μνημόνιο,Ευρώ, Δημοκρατία). Με βάση αυτές τις απαντήσεις αυτόματα διαλέγει και στρατόπεδο: Ή με το Λαό ή με τους τοκογλύφους και τα ντόπια λαμόγια.


3.Η Αριστερά, με τις σημερινές οργανωμένες μορφές της (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ), δεν μπορεί να δώσει πολιτική διέξοδο στον αγώνα του Λαού για ένα καλύτερο Αύριο. Οι ηγεσίες της αποδείχτηκαν κατώτερες των περιστάσεων. Αποτελεί και η Αριστερά, στη σημερινή μορφή της, μέρος του προβλήματος.


4.Το Κίνημα των Πλατειών βάζει ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην περίοδο που διανύουμε και στην νεότερη Ιστορία της Ελλάδας. Ενώ κάποιος θα περίμενε να αποτελεί απλά μια κραυγή απελπισίας, αποδείχθηκε ότι μπορεί να είναι ταυτόχρονα "και ο δρόμος και ο οδηγητής". Θα λέγαμε ότι οριακά αναδείχθηκε σε πολιτική δύναμη (με τις όποιες αντιφάσεις στο εσωτερικό του). Και μάλιστα την μόνη πολιτική δύναμη μέχρι τώρα που μπορεί να αποτελέσει μέρος της λύσης του Ελληνικού Ζητήματος υπέρ των συμφερόντων του Λαού.


5.Πρέπει να στηριχθούν τα πολιτικά αιτήματα που το ίδιο το Κίνημα των Πλατειών ανέδειξε, ως η μόνη γνήσια έκφραση του Λαού στο πολιτικό επίπεδο:

•  ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ
• ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ, ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ
• ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΤΡΟΙΚΑ, ΕΥΡΩ
• ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ, ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ
• ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ - ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ που δηλώθηκε ξεκάθαρα και με το σήκωμα της Ελληνικής Σημαίας πλάι στα πανό και τις σημαίες των σωματείων
• ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΙΝΙΚΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ ΓΙΑ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ

  Τα αιτήματα αυτά πρέπει να προστατευθούν και από "δεξιές" αλλά και από "αριστερές" αποκλίσεις.

6.Πρέπει να στηριχθούν οι θεσμοί που ανέδειξε το Κίνημα των Πλατειών, σε αντιπαράθεση με το Κοινοβούλιο και το πολιτικό γραφείο του βουλευτή. Δηλαδή, οι ανοικτές συνελεύσεις σε γειτονιές, εργασιακούς χώρους και Πανεπιστήμια, και ο συντονισμός μεταξύ τους.

7.Είναι ανάγκη να οικοδομηθεί ένα πλατύ Λαϊκό Μέτωπο, που να εκφράσει με συγκεκριμένους προγραμματικούς στόχους τις ελπίδες όλου του κόσμου που κατέλαβε τις πλατείες της χώρας την τελευταία περίοδο.Ένα Μέτωπο, που θα δώσει υλική κατεύθυνση στον αυθόρμητο ξεσηκωμό. Ένα Μέτωπο, τελικά, στο οποίο θα καλείται ο καθένας με βάση τα αντικειμενικά του συμφέροντα και όχι ιδεολογικές αναφορές, και γι αυτό θα είναι de facto Αριστερό. Θα το δείξει η Ιστορία... 


Σε αυτό το Παλλαϊκό Μέτωπο προσβλέπουμε, για να τσακίσει ο Λαός τους εχθρούς του, να   επανοηματοδοτηθεί η έννοια της Αριστεράς στη λαϊκή συνείδηση, για να αλλάξουμε την κοινωνία και όχι να μιλάμε για την αλλαγή της!