του Θανάση Ασημακόπουλου
Πολλές αναλύσεις έχουν γραφτεί για την κατάσταση την οποία
βιώνουμε ως Ελληνικός Λαός… Ακόμη περισσότερα
έχουν γραφτεί για το δήθεν μονόδρομο της πλήρους υποταγής στα κελεύσματα των
Ευρωπαίων «εταίρων» ως αναγκαία προϋπόθεση για την έξοδο από την Κρίση. Στις μέρες
μας, όμως, ένα μικρό μόνο μέρος του δημοσίου λόγου αναφέρεται στην αγάπη για
την Πατρίδα, τον άδολο Πατριωτισμό, ως Αξία
ζωής και ως προϋπόθεση για να χτίσουμε μια χώρα ευημερούσα, όπου θα μπορούμε να
δημιουργούμε, να κάνουμε οικογένεια και να απολαμβάνουμε όσες χαρές και όσες
λύπες έχει να προσφέρει το δώρο της ζωής.
Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι υπάρχει μια
αναντιστοιχία ανάμεσα στην Ιστορία αυτού του Τόπου από τη μία, και τα ιδεολογικά
όρια στα οποία κινούνται οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας από την άλλη:
1) Οι πολιτικοί, οι οποίοι υπέγραψαν την άνευ όρων παράδοση της
Εθνικής Κυριαρχίας (ή τουλάχιστον τον «περιορισμό» της όπως παραδέχονται και οι
ίδιοι…) με το σαθρό επιχείρημα ότι δήθεν έτσι μας σώζουν από την οικονομική
χρεωκοπία, παρίστανται σε εθνικές επετείους στις οποίες τιμώνται Έλληνες όπως ο
Θεόδωρος Κολοκοτρώνης που έλεγε: "Την Ελλάδα θέλομεν και ας τρώγωμεν
πέτρες".
2) Οι πολιτικές δυνάμεις (π.χ. ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ,ΚΚΕ), οι οποίες
διατείνονται ότι θέλουν να προωθήσουν τα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού, «κολλάνε»
μπροστά στο ενδεχόμενο η υπεράσπιση των δικαιωμάτων του απλού Έλληνα Πολίτη να
επιβάλλει την σύγκρουση με τα ευρωπαϊκά κέντρα εξουσίας. Έτσι, ο Τσίπρας, ο
οποίος θυμάται που και που σε καμιά συγκέντρωση το Πρόγραμμα του Ε.Α.Μ. και τις
αριστερές του καταβολές, τα ξεχνάει όλα αυτά την αμέσως επόμενη στιγμή όταν θα
έπρεπε να βάλει την επιβίωση του Ελληνικού Λαού πάνω από την αποπληρωμή του
παράνομου χρέους προς την Τρόικα. Με τον ίδιο τρόπο το ΚΚΕ τις κρίσιμες στιγμές
ξεχνάει και ξεφτιλίζει την ιστορική του διαδρομή δίνοντας τα διαπιστευτήριά του
στο Ευρωπαϊκό Καθεστώς: «Η λύση έξω από το ευρώ και δραχμή στις παρούσες
συνθήκες είναι καταστροφική» δήλωνε η Αλέκα Παπαρήγα τον Μάιο του 2011. Τέλος,
το κόμμα των ΑΝΕΛ, παρά τις πατριωτικές κορώνες του, ποτέ δεν έχει βάλει το
ζήτημα της αποχώρησης της Ελλάδας από τις διεθνείς συνθήκες που την έχουν
οδηγήσει στον οικονομικό μαρασμό και την καταστροφή.
3) Αν και θεωρώ απίθανο να διαβαστεί το κείμενό μου από
κάποιον ψηφοφόρο της Χρυσής Αυγής (διότι ο φασισμός ως πολιτική τοποθέτηση ευδοκιμεί
σε εγκεφάλους που αποστρέφονται τον πολιτικό διάλογο και την ανταλλαγή ιδεών),
θα κάνω μια αναφορά στο συγκεκριμένο κόμμα για να δώσω το βασικό επιχείρημα,
κατά την άποψή μου, με το οποίο μπορεί να ανακοπεί η περαιτέρω πολιτική του
ενδυνάμωση. Η Χρυσή Αυγή επανέφερε στο προσκήνιο μια παλιά πολιτική τοποθέτηση
(η οποία στα χρόνια πριν την Κρίση δεν είχε λόγο ύπαρξης): «Κα Μέρκελ, το παλιό
πολιτικό προσωπικό τα έκανε θάλασσα, δώσε μου ένα ξεροκόμματο από τα κέρδη σου
κι εγώ θα σου φέρω τους Έλληνες δεμένους χειροπόδαρα να υπηρετούν την άρια φυλή
σου». Δεν διαφέρουν σε τίποτα από τους δωσίλογους της Κατοχής του 40’ που
μετρούσαν τον ψευτο-πατριωτισμό τους με βάση το πόσες κόρες τους πάντρευαν με
Γερμανούς και πόσους Έλληνες Πατριώτες κατέδιδαν στα εκτελεστικά αποσπάσματα.
Ξεχνούν, βέβαια, οι Χρυσαυγίτες ότι λίγο πριν απελευθερωθεί η Αθήνα από τον
Ε.Λ.Α.Σ., οι Γερμανοί Ναζί εκτέλεσαν όσους περισσότερους Έλληνες δωσίλογους
προλάβαιναν ώστε να μην υπάρχουν μάρτυρες για τα εγκλήματά τους…
Από αυτή την αναντιστοιχία, λοιπόν, ανάμεσα στα λαμπρά παραδείγματα
του Πατριωτισμού που επέδειξαν οι Έλληνες τα τελευταία 3500 χρόνια και του
σκοτεινού Ραγιαδισμού που επιδεικνύει σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος την περίοδο
που διανύουμε, προκύπτει η ελπίδα ότι δεν έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια
για ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας.
Τι σημαίνει όμως Πατριωτισμός στις μέρες μας; Και τι πρέπει
να κάνουμε αν θέλουμε να μη βρεθούμε κι εμείς σε αναντιστοιχία με την Ιστορία μας
όπως οι πολιτικοί που βρίζουμε και καταριόμαστε;
Πατριωτισμός σημαίνει…
1)
Απελευθερώνομαι από την προκατάληψη με την οποία
ανατράφηκαν γενιές και γενιές Ελλήνων ότι χωρίς την «προστασία» των Μεγάλων
Δυνάμεων η Ελλάδα θα εξαφανιστεί από τον παγκόσμιο χάρτη. Ισχύει το ακριβώς
αντίθετο: Όποτε η Ελλάδα παρέδιδε οικειοθελώς την τύχη της στα χέρια των
Μεγάλων Δυνάμεων έφτανε στο χείλος της καταστροφής.
2)
Αναλαμβάνω την ευθύνη που μου αναλογεί για την
κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει ως Λαός. Επιπλέον, όμως, αναλαμβάνω και
την ευθύνη, και γνωρίζω ότι έχω τη δύναμη ως πρωταγωνιστής, να βγάλω την
Πατρίδα μου από το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό τέλμα. Εξάλλου αν δεν
το κάνω εγώ δεν πρόκειται να το κάνει κάποιος άλλος.
3)
Σταματώ να γκρινιάζω για την κατάσταση και
επικεντρώνομαι στο τι πρέπει να κάνω για να αλλάξει. 4 χρόνια αυτο-μαστιγώματος
για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες ήταν αρκετά. Ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε
μπροστά. Για το καλό το δικό μας.
4)
Αναγνωρίζω ότι σε αυτή τη δύσκολη πορεία θα
χρειαστώ κι άλλους συμπαραστάτες. Πιο καλά: θα χρειαστώ όσο το δυνατόν
περισσότερους συμπαραστάτες. Σταματώ, λοιπόν, να κατακρίνω το διπλανό μου με
βάση το τι ψήφιζε ή με βάση το τι πιστεύει για το Θεό και για το οικονομικό
σύστημα. Αντίθετα, επικεντρώνομαι στην κοινή θέληση για μια Ελεύθερη Πατρίδα ως
προϋπόθεση για την επίτευξη οποιουδήποτε άλλου πολιτικού ή κοινωνικού στόχου.
5)
«Όταν
πολεμάς για την λευτεριά, είσαι κιόλας ελεύθερος.» Νίκος Καζαντζάκης.
Αναγνωρίζω ότι παλεύοντας για την Ελευθερία της Πατρίδας είμαι κιόλας Ελεύθερος
Έλληνας Πολίτης με όλα τα δικαιώματα αλλά και όλες τις υποχρεώσεις που αυτό
συνεπάγεται. Αυτό σημαίνει ότι κατά τη διάρκεια του πολιτικού αγώνα και για την
επίτευξη του στόχου συνεργάζομαι με εξίσου Ελεύθερους Έλληνες Πολίτες και σε
μια τέτοια οργάνωση χωρά μόνο η Ειλικρίνεια, η βαθιά Δημοκρατία στη λήψη
αποφάσεων και η Συντροφικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου