Ο εκφασισμός ως επιλογή της εξουσίας

Πηγή: http://aristeri-diexodos.blogspot.ch

Όλοι μας έχουμε παρατηρήσει φαινόμενα τα οποία δείχνουν μια τάση εκφασισμού πλευρών της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Το ερώτημα όμως είναι ποιος ενορχηστρώνει αυτή την κίνηση, ποιος είναι ο πολιτικά υπεύθυνος. Είναι άραγε η Χρυσή Αυγή που καταφέρνει και ορίζει την πολιτική ατζέντα ή έστω την τροποποιεί σημαντικά ή μήπως είναι η πολιτική ατζέντα της εξουσίας που μεταξύ των άλλων δίνει πάτημα και στη Χρυσή Αυγή;

Παρόλο που θα ήταν βολικό να χωρίσουμε το πολιτικό σκηνικό σε "Δημοκράτες" και "Χρυσαυγίτες" (θα μας έδινε την αίσθηση ότι σε κάθε περίπτωση η "λογική" κυριαρχεί), η αλήθεια είναι ότι πιστεύουμε ότι τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Αντίθετα θεωρούμε ότι ο εκφασισμός αποτελεί ενεργό ενδεχόμενο για τους κυρίαρχους, συνειδητή τους επιλογή που μέχρι ώρας δεν είναι κυρίαρχη αλλά ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει τέτοια.

Όπως ο φασισμός ήρθε για να ανασυγκροτήσει την προπολεμική γερμανική αστική τάξη έτσι και μια σύγχρονη εκδοχή "διάχυτης" ή "επιλεκτικής" φασιστικοποίησης χρησιμοποιείται ως καταφύγιο της αστικής τάξης στη χώρα μας απέναντι σε όλα τα κοινωνικά φαινόμενα που την απειλούν παραπάνω από όσο η ίδια "ανέχεται".

Ο (εκ)φασισμός είναι εδώ και εκφράζεται στη γραμμή μηδενικής ανοχής και σαρωτικής καταστολής του κινήματος. Ότι και αν είσαι, αν είσαι μαθητής 14 χρονών, άνεργος ή εργαζόμενος που δεν την βγάζεις, αν είσαι συνταξιούχος ή αγρότης που το κορμί σου έχει διαλυθεί από τη δουλειά βαφτίζεσαι "κίνδυνος για την χώρα" αν όχι τρομοκράτης και απέναντι σου βάζουν τους πράσινους της αστυνομίας. Εκεί δεν υπάρχει ανοχή: θα φας ξύλο και χημικό μέχρι να διαλυθείς. Εκτός και αν...

Ο (εκ)φασισμός είναι εδώ και εκφράζεται στην γραμμή "των δύο άκρων" που ταυτίζει την αριστερά και το λαϊό κίνημα που αγωνίζεται με την καρικατούρα του φασισμού, δηλαδή την Χρυσή Αυγή. Τα δύο άκρα όπως λένε όλοι οι υπερβολικά μορφωμένοι και υπερμέγιστοι δημοσιογράφοι και άλλοι τέτοιοι ΤΑΥΤΙΖΟΝΤΑΙ. Άρα το λαϊκό κίνημα γκαιμπαιλίστικα βαφτίζεται... φασιστικό. Και δημοκράτες αυτοαναγορεύονται αυτοί που κάνουν πράξη τις πρακτικές του Γκαιμπελς....

Ο (εκ)φασισμός είναι εδώ και μπορείς να ακούσεις τη φωνή του κάθε μέρα ΌΛΗ ΜΕΡΑ σε μια ειδησεογραφική εκπομπή και πάνω από όλα στα δελτία των 20:00 και στις εκπομπές των γνωστών - άγνωστων Πρετεντέρη, Μπογδάνου και άλλων τέτοιων. Εκεί το μαύρο βαφτίζεται άσπρο κάθε μέρα. Αυτοί που λαμβάνουν χιλιάδες επί χιλιάδων ευρώ μιλούν για τους ΖΑΠΛΟΥΤΟΥΣ του δημοσίου και τα ΛΑΜΟΓΙΑ τους συνταξιούχους. Στα δελτία ακούς ότι όλοι μαζί τα κλέψαμε, ότι και εσύ χρωστάς στις γερμανικές τράπεζες, ότι ένας λαός δεν δικαιούται να βάζει όρους στις τράπεζες, ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέρα από αυτόν του μνημονίου. Και φυσικά στα κανάλια προωθείται και μια νέα θεότητα, αυτή του Ευρώ στο βωμό του οποίου τα θυσιάζουμε όλα. Μα όλα! Αλλά.......... είμαστε στην ζώνη του ισχυρού νομίσματος. Εμ πως! Είμαστε στα σαλόνια..... για να τα καθαρίζουμε...

 Ο (εκ)φασισμός είναι εδώ στην καθημερινότητα μιας και στην εργοδοσία έχει δοθεί πράσινο φως για πάρτυ απολύσεων και διάλυσης των συλλογικών συμβάσεων με φόβητρο τα 2+ εκατομμύρια ανέργων. Τώρα θα πει κανείς: τι σχέση έχει αυτό με τον φασισμό; 

Πως ένα οικονομικό μέγεθος που σχετίζεται με την διεθνή και εγχώρια ύφεση γίνεται αιτία για να κατηγορήσει κανείς την κυβέρνηση και την εξουσία συνολικά ως φασίζοντες; Μα για να φυτρώσει ο "καρπός" του φασισμού θέλει και εύφορο χωράφι. Δεν μπορεί κανείς να πει με σιγουριά αν όταν τα κάνουν όλα αυτά συνειδητοποιούν ανά πάσα στιγμή ότι εν δυνάμει ανοίγουν το δρόμο για το φασισμό. Εκεί όμως είναι και η ουσία: το σύστημα δεν έχει έναν νου με τον οποίο οδηγείται: δημιουργεί τον νου του με βάση τις επιλογές του. Ίσως να οδηγεί μια κυβέρνηση τη χώρα στο φασισμό ακόμα και αν δεν το έχει βάλει στόχο ονομαστικά. Ε κυρ Φώτη (Κουβέλη); Εκτός και αν...

Ο φασισμός είναι εδώ με τη Χρυσή Αυγή που έγινε το πιασάρικο παιδί των δελτίων ειδήσεων, με τη Χρυσή Αυγή που από στελέχη όπως ο Λοβέρδος χαρακτιρίζονται "ακτιβιστές", με τη Χρυσή Αυγή που χαίρει ασυλίας, με τη Χρυσή Αυγή που έχει διεισδύσει στην αστυνομία σε βαθμό τουλάχιστον επικίνδυνο, με τη Χρυσή Αυγή που εκμεταλλεύεται υπαρκτά προβλήματα που το κράτος δημιούργησε (πχ. φτώχεια - μετανάστες που οι συνθήκες της ΕΕ τους κρατάνε στην Ελλάδα και που το ΝΑΤΟ έδιωξε από τις χώρες τους με τους πολέμους) για να χτυπήσει το λαϊκό κίνημα. Η Χρυσή Αυγή είναι ο προωθημένος προμαχώνας του συστήματος: υπάρχει και αναπτύσσεται ήδη η εναλλακτική αν τα πράγματα ξεφύγουν. Εκτός και αν...

Εκτός και αν τα πράγματα ξεφύγουν πάρα πολύ. Εκτός και αν το λαϊκό κίνημα παρασύρει στο δρόμο του "Τυρράνους - Φασίστες". Και για να γίνει αυτό πρέπει με οργάνωση να καλύψουμε όλες μας τις αδυναμίες, όλα τα τρωτά τα σημεία που μας καθιστούν αδύναμους απέναντι στον αντίπαλο.

Λείπει ακόμα σήμερα το πλατύ εκείνο μέτωπο της αριστεράς που θα συγκροτείται γύρω από το αναγκαίο αριστερό πρόγραμμα άμεσης πολιτικής διεξόδου. Το μέτωπο που θα αποδεικνύει στις θέσεις του ότι υπάρχει καλύτερη προοπτική αν συγκρουστούμε με τους δανειστές, αν καταλάβουμε ότι το "σκληρό" νόμισμα μόνο για εμάς δεν είναι καλό, ότι η διαγραφή του χρέους είναι η αναγκαία κίνηση για να ξεκινήσει μια διαδικασία παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας με βάση τις ανάγκες του λαού και τα παραγωγικά πλεονεκτήματα αυτού του τόπου. Ότι "ανάπτυξη" με το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου θα σημάνει ύφεση για τη χώρα και το λαό. Ότι η κοινωνική ανάπτυξη που χρειαζόμαστε μπορεί να γίνει πράξη μόνο με τον δικό μας κόπο. Και τέλος πάντων κανείς δεν σώζεται από τρίτους... Φυσικά βήματα έχουν γίνει. Όχι όμως αρκετά, όχι όλα ίσια. Έχει ανοίξει όμως ο δρόμος και αυτό είναι σημαντικό.

 Λείπει ακόμα σήμερα η οργάνωση του λαϊκού κινήματος ώστε όλοι μαζί να βαράμε προς την ίδια κατεύθυνση και όλοι μαζί να αποκρούουμε την επίθεση που κάνουν στον κάθε ένα από εμάς. Δεν νικούν οι απεργοί του Μετρό μόνοι τους μα μπορεί να νικήσει ο λαός. Με αλληλεγγύη σε όσους το έχουν ανάγκη και όσους αγωνίζονται, με οργανωμένο αγώνα απέναντι στην φυσική, πολιτική και ιδεολογική καταστολή. Η κοινωνία μας έχει τη δύναμη, έχει και τους πόρους να αντέξει και να νικήσει τον παρατεταμένο πόλεμο με την πολιτική των κυριάρχων. Ο λαός παράγει, ο λαός δουλεύει, χωρίς αυτόν τίποτα δεν γίνεται. Μην τους αφήνουμε να μας κάνουν να πιστεύουμε ότι η μάχη είναι μεταξύ του κάθε κλάδου ή ολότελα του κάθε ανθρώπου και της τάξης των κυριάρχων. Η μάχη είναι μεταξύ αυτών που δουλεύουν και αυτών που τους κλέβουν. Κόσμος χωρίς τους δεύτερους γίνεται. Κόσμος χωρίς τους πρώτους δεν γίνεται.

Λείπει δυστυχώς η ιστορική συνείδηση και κατανόηση για το που μας πάνε. Λίγοι άνθρωποι ίσως είχανε την τύχη να δουλέψουν περισσότερο το μυαλό τους στα ζητήματα της κατανόησης της ιστορίας των λαών, στα ζητήματα της πάλης των τάξεων. Μα σήμερα είναι μια ιδανική ευκαιρία να αποκτήσει ξανά ο λαός μας συνείδηση. Σήμερα δίνεται κάθε μέρα η αφορμή για σκέψη και υπάρχουν οι συνθήκες να μάθει η κοινωνία να σκέφτεται με βάση τις αρχές του υλισμού κόντρα στους παραλογισμούς και τον μη-ορθό λόγο της προπαγάνδας των κυρίαρχων. Εξάλλου η ιστορική γνώση και οι αρχές σκέψεις του υλισμού δεν είναι για την ακαδημαική ελίτ. Είναι τρόπος σκέψης για όλους  μας ως σύνολο: ως οργανωμένος λαός πρέπει να έχουμε συνείδηση για το που και πως πάμε. Οι δικές τους θεωρίες είναι για "λίγους και δήθεν εκλεκτούς". Όσο κρατούν τον λαό κοινωνικά αμόρφωτο τόσο πιο εύκολα μπορούν να τον χειραγωγούν με τα ψέματα τους...

Λείπουν ίσως πολλά ακόμα και εμείς δεν είμαστε εδώ για να κάνουμε μια λίστα με κάθε τι που μπορούμε να σκεφτούμε σε μια στιγμή. Ως προς τη λύση κυρίως αναφέραμε δύο-τρεις βασικές κατευθύνσεις και τίποτα παραπάνω. Θέλαμε όμως να παρατηρήσουμε ότι αν δεν δούμε τον κίνδυνο του φασισμού ίσως και να τον βιώσουμε...

Αριστερή Διέξοδος

Κ.Α.