Ένα εμπνευσμένο ποίημα από τον συναγωνιστή Παύλο Κιρκασίδη!

Ο Γαιτάνος και η Χρυσή Αυγή!

Καθώς περπάταε στο ναό να φτάσει στο ψαλτήριο,
με το μαλλί σαντρέ ξανθό, από το κομμωτήριο,
απλώνει το χεράκι του να πιάσει το τροπάρι
και τονε φέρνει η μοίρα του μπροστά στον Κασιδιάρη.

-Τι θέλεις καλέ σύ εδώ, του λέει με λάγνο βλέμμα,
τι σχέση έχει ο θεός
με το "τιμή και αίμα"?

-Εγέρθητου μωρή λουλού του λέει ο Ηλίας
(πού είχε φιλοσοφική τελειώσει στας Αγγλίας...)
μετάνιωσα που έδειρα τη Λιάνα την Κανέλλη
κι ήρθα να πάρω σχώρεση απ' τον παπα-Βαγγέλη
που είναι και καλός παπάς μα και καλός φασίστας
κι όταν τελειώνει η λειτουργιά δουλεύει και μπασίστας
σε μέταλ μπλάκ συγκρότημα μαζί με τον Καιάδα.
...Ξέρεις, αυτό το ...μόγγολο που ψήφισε η Ελλάδα.

Κι΄όπως τα έλεγε όλα αυτά και την ψυχή του άδειαζε
ο Πέτρος από μέσα του με πάθος τον χαλβάδιαζε,
γιατί όπως και να το πείς, ο Ηλίας είναι ωραίος.
(άσχετα αν στη Μιχαλού έχει μεγάλο χρέος).

Και έτσι γνωριστήκανε και βγήκαν κι ήπιαν τσάι
κι ένιωσε ο Πέτρος μέσα του σαν κάτι να κλωτσάει.
σαν ένα φρόνιμα εθνικό, σαν κλέος ένα πράμα
και φυσικά δεν άργησε να γίνει και το θάμα
και ο Πέτρος μας δρασκέλισε της μοίρας το κατώφλι
κι ένα φιδάκι τόσο δά πετάχτηκε απ' το τσόφλι.

Μα το φιδάκι θέριεψε κι έγινε μαύρο φίδι
κι ο Πέτρος μας απέκτησε το νέο του στασίδι
και χώθηκε σιγά-σιγά στου φασισμού τον βόθρο
κι ούτε που έλειψε ξανά από κανένα όρθρο.

Μαζεύονταν κάθε πρωί και ψέλνανε τροπάρια
κι όλοι μαζί προσκύναγαν του χίτλερ τα παπάρια.
Κι όταν τελειώναν οι ψαλμοί, σαν έπεφτε το γέρμα,
βγαίναν να δείρουν αλβανούς κι όσους με σκούρο δέρμα
έπεφταν μπρός στο δρόμο στον Άγιο Παντελεήμονα,
κι ως πλάσματα πανέξυπνα κι απίστευτα νοήμονα,
δε δέρναν μόνο αλλοδαπούς που είναι κάπως σκούροι,
δέρνανε κι όσους μαύρισαν στα μπάνια στο Καβούρι.

Κι έτσι ολοκληρώθηκε ο Πέτρος πιά ως άντρας
κι ούτε που τού πανε ξανά πως είναι ντιγκιντάγκας
διότι η Χρυσή Αυγή, εκτός απ' όλα τ' άλλα,
πριν να σου δώσει γιά να πιείς του φασισμού το γάλα,
ρίχνει μέσ' στο ποτήρι σου χάπια τεστοστερόνης
κι εκεί που είσαι γκέουλας γίνεσαι Παπαχρόνης.

Κι έτσι λοιπόν τον έκαναν και Έλληνα μα και άντρα
και του κρεμάσαν ύστερα και μια γαλάζια χάντρα
μήπως και τον ματιάσουμε άμα τον συναντήσουμε,
γι' αυτό αν τον δούμε από κοντά, θα πρέπει να τον φτύσουμε.
Που απ' την πολλή ευσέβεια κι απ' την χριστιανοσύνη
προσκύνησε το φασισμό και την παραφροσύνη.

Φτού σου λοιπόν λεβέντη μας φτού σου βρε παλληκάρι μας,
πήρες το χρίσμα των ναζί, πάρε και το παπάρι μας !

Παύλος Κιρκασίδης.