Προς αυτούς που ετοιμάζουν κυβερνητικά κοστούμια…

Δεν χωράει καμιά αμφιβολία ότι το πάλαι ποτέ κραταιό πολιτικό σύστημα στον τόπο μας έχει καταρρεύσει. Η εσωτερική Κυβερνητική Τρόικα «κέρδισε» τις εκλογές του Ιούνη αλλά η νίκη αυτή ήταν πύρρειος. Ακόμη και αυτή η ψευτο-ελπίδα που έδωσαν προεκλογικά σε αρκετό κόσμο Ν.Δ., ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ΔΗΜ.ΑΡ. για μια κάποια «επαναδιαπραγμάτευση», για μια κάποια «ανάκαμψη» της οικονομίας, για μια κάποια «αναχαίτιση» της ανεργίας αποδείχθηκε υπερβολικά γρήγορα κάλπικη και νόθα.

Βεβαίως, ακόμη πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι αυτή η εκλογική απάτη έλαβε χώρα στο έδαφος της γενικευμένης Κρίσης, της καθολικής, σχεδόν, απόγνωσης και δυσαρέσκειας στους κόλπους των εργαζόμενων μαζών και της νεολαίας. Το μείγμα είναι εκρηκτικό, και μπορεί, άλλωστε, να το καταλάβει ο καθένας αυτό.

Όλα αυτά που γίνονται τις τελευταίες μέρες από το σκάνδαλο της Αγροτικής και τα νέα μνημονιακά μέτρα λιτότητας και καταστροφής, μέχρι τους βιασμούς και τις φονικές ληστείες, είναι «χάδια» μπροστά σε αυτό που θα ακολουθήσει. Εκτός εάν… θα πούμε παρακάτω.

Το κενό εξουσίας που έχει προκύψει στην Ελλάδα δεν κρύβεται γιατί δεν μπορεί να κρυφτεί.

Όσο περισσότερο πάνε να το καλύψουν οι ντιρεκτίβες των Ευρωπαίων «προστατών» μας, τόσο μεγαλύτερη είναι η αντίδραση του Λαού, λόγω και της ιδιαίτερης ιστορικής διαδρομής της πατρίδας μας. Επιπλέον, τα παλαιά κόμματα έχουν πια ξεφτίσει στη συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας  και ενώ θέλουν να γίνουν το «μακρύ χέρι» του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Κεφαλαίου στην Ελλάδα (τους αρκεί, δηλαδή, ο ρόλος του υπηρέτη), λόγω της μεγάλης και διαχρονικής σαπίλας τους, δεν εμπνέουν καμιά εμπιστοσύνη ούτε στον Λαό, αλλά ούτε και στα ξένα αφεντικά τους. Από την άλλη,  ενώ ο Λαός φαίνεται ότι είναι ο μόνος που μπορεί να βάλει τάξη σε αυτό το Χάος που ζούμε, είναι ακόμη ζαλισμένος και άβουλος.

Ποιος θα καλύψει, λοιπόν, αυτό το κενό εξουσίας στην Ελλάδα;

Το ιστορικό δίλημμα «Πρόοδος ή Συντήρηση» προβάλλει στις σύγχρονες συνθήκες με τη μορφή «Ελευθερία ή Φασισμός» πιο επιτακτικά από ποτέ!

Εκείνες οι κοινωνικές δυνάμεις, εκείνα τα στρώματα της κοινωνίας που θα πληρώσουν με το αίμα τους την παλινόρθωση του (όσον αφορά την Ελλάδα και τη νεότερη Ιστορία της πάντοτε ξενοκίνητου) Φασισμού, πρέπει να βάλουν όλες τους τις δυνάμεις για να επικρατήσει η Ελευθερία.  Και αυτό για τούτο τον πολύ απλό λόγο: διότι, ας είμαστε ειλικρινείς, η παλιά άρχουσα τάξη μπροστά στον κίνδυνο της χρεωκοπίας της, μπροστά στον κίνδυνο του οικονομικού αφανισμού της, θα βάλει όλες της τις δυνάμεις ώστε η ζυγαριά να γείρει προς τον Φασισμό. Το χουν κάνει και στο παρελθόν, το κάνουν ήδη και θα το κάνουν ακόμη πιο ξεδιάντροπα στο μέλλον… Και ας επικαλούνται δημοκρατικές παραδόσεις και άλλα κουραφέξαλα.

Προκύπτει, λοιπόν, αβίαστα το συμπέρασμα  πως εκείνοι που ετοιμάζουν κυβερνητικά κοστούμια για μια ομαλή εκλογική μετάβαση, τη στιγμή που ο Τόπος φλέγεται ολόκληρος, ή θα πουλήσουν το Λαό την επομένη της επικράτησης τους στις εκλογές ή τον οδηγούν σαν πρόβατο στη σφαγή. Και ακόμη και αν εν αγνοία τους κάνουν το δεύτερο, η ευθύνη δεν τους βαραίνει λιγότερο.

Και ρωτούν πολλοί: Μα αν δεν ανατραπούν αυτοί  (όπως και να το εννοεί ο καθένας το «αυτοί») με εκλογές, πώς θα ανατραπούν; Με εμφύλιο πόλεμο;

Αν, τώρα όμως που προλαβαίνουμε ακόμη, οργανωθεί η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων σε ένα Ενιαίο και Συμπαγές Μέτωπο, αφήνοντας στην άκρη διαφωνίες και μίση άλλων καιρών, με στόχο αφενός την συλλογική επιβίωση του Λαού μέσα σε αυτό το Χάος που βιώνουμε όλοι μας, και αφετέρου την οικοδόμηση μιας νέας Δημοκρατικής και Ελεύθερης Ελλάδας, όπως μπορεί να περιγραφεί με ένα συνοπτικό και περιεκτικό πολιτικό πρόγραμμα, υπάρχει ελπίδα να αποφευχθεί και μια αιματοχυσία και ακόμη χειρότερα μια ιστορική ήττα του Λαού που θα διαρκέσει για δεκαετίες.

Υπάρχουν και άλλες χώρες με σπουδαίο παρελθόν που σβήστηκαν από τον χάρτη του Ανθρώπινου Πολιτισμού, δεν θα είναι η πρώτη η Ελλάδα.

Αυτοί που διαιρούν τον Λαό, τις εργαζόμενες μάζες και τη νεολαία, με αναντίστοιχους προς την ιστορική συγκυρία που διανύουμε χαρακτηρισμούς, όπως «δεξιός» και «αριστερός», θα φέρουν ακέραια την ευθύνη για την επέλαση του Φασισμού που θα ακολουθήσει.

Αυτοί που δεν συμπράττουν σε ένα Ενιαίο Μέτωπο του Λαού για την Απελευθέρωση της Πατρίδας, αφενός  χαρίζουν συνειδήσεις στο Φασιστικό Σκοτάδι, αφετέρου οδηγούν συνανθρώπους μας, και δυστυχώς ιδιαίτερα τους νέους και τους πιο πληττόμενους από την Κρίση, στα δίχτυα του Αυταρχικού Καθεστώτος που θα κληθεί σε επόμενο διάστημα να υπηρετήσει τους σχεδιασμούς των Μεγάλων Δυνάμεων στην πατρίδα μας,

Αλλά από την άλλη «φόνος εξ αμελείας» και «φόνος με ενδεχόμενο δόλο» διαφέρουν μεταξύ τους… Ή μήπως όταν μιλάμε για έναν ολόκληρο Λαό, αυτά τα δύο δεν διαφέρουν και τόσο πολύ;

Θ.Α.