Τετάρτη 10 Οκτωβρίου 2012

Ήρθαν ντυμένοι φίλοι, αμέτρητες φορές οι εχθροί μου


Πηγή:  http://aristeri-diexodos.blogspot.gr
“Ήρθαν/ ντυμένοι «φίλοι»

Αμέτρητες φορές οι εχθροί μουτο παμπάλαιο χώμα πατώντας.

Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.

Ο. Ελύτης (από το "Άξιον Εστί")

Η Μέρκελ έφυγε. Στο τέλος της ημέρας, αξίζει να βγάλουμε ορισμένα συμπεράσματα...

 1. Γιατί ήρθε η Μέρκελ τελικά;

Τι παραμύθι στήθηκε γύρω από αυτό το ερώτημα! Τα ελληνικά ΜΜΕ στήσανε μια παιδαριώδη ιστορία στην οποία η Μέρκελ ερχόταν ως φίλος, ερχόταν για να δείξει ότι στηρίζει τους Έλληνες. Ότι ερχόταν για να διασφαλίσει την πορεία της χώρας για την έξοδο από την κρίση (;!) και άλλα τέτοια. Όχι! Κάθε άλλο: η Μέρκελ ήρθε στην Ελλάδα ώστε: α) να δείξει ότι στηρίζει την κυβέρνηση Σαμαρά που υπηρετεί τους σκοπούς της προωθώντας την λιτότητα και ξεπουλώντας τη χώρα κατά πλειοψηφία σε γερμανικές επιχειρήσεις - κολλοσούς, β) να ενισχύσει ως εκ τούτου αυτή την πολιτική που σώζει τις Γερμανικές τράπεζες από την έκθεση τους στο ελληνικό χρέος, γ) να ενισχύσει την εικόνα της στην Γερμανία και την Ευρώπη ως ηγέτιδα. Που το είδαν το θετικό για τον Ελληνικό λαό τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι - πιόνια στα δελτία των 8; Πόσο υπό το μηδέν της αξιοπρέπειας πρέπει να είναι κανείς για να πιστέψει ότι το να μας πει η Μέρκελ "μια καλή κουβέντα" έχει το οποιοδήποτε θετικό νόημα όταν εμπράκτως αυτή και συνολικά το γερμανικό και ευρωπαικό κεφάλαιο οδηγούν την κοινωνική καταστροφή στη χώρα μας; 

2. Σε ποια περίοδο ήρθε η Μέρκελ;

Η στιγμή δεν είναι τυχαία. Η Μέρκελ δεν αξιώθηκε να περάσει από την Ελλάδα την εποχή που η κρίση ξεκινούσε οπότε και ίσως να υπήρχε σε μαζικότερο βαθμό η ψευδαίσθηση ότι "θέλει να βοηθήσει". Αντίθετα έρχεται τώρα, τη στιγμή που η χώρα βρίσκεται στην πιο βαθιά ύφεση, στην πιο κατεστραμμένη της στιγμής οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά. Γιατί λοιπόν έρχεται τώρα: διότι συνειδητοποιώντας πόσο ουσιαστικά αδύναμη είναι η εντολοδόχος ελληνική κυβέρνηση θεωρεί κρίσιμο να την στηρίξει ώστε αυτή να φέρει σε πέρας το έργο της, έργο που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ίδιας της Μέρκελ και των συμφερόντων που αυτή εκπροσωπεί. Ας μην ξεχνάμε ότι δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που ακόμα και η εκλογική νίκη κρίθηκε στο όριο και με αντιδημοκρατικό εκλογικό νόμο, ας μην παραβλέπουμε τον εκρηκτικό χαρακτήρα που αποκτούν οι κοινωνικοί αγώνες (είτε οι παλλαικές διαδηλώσεις είτε ριζοσπαστικές κινητοποιήσεις σωματείων ή κλάδων όπως οι εργαζόμενοι στα ναυπηγεία ή η πρόσφατη κατάληψη της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ), ας μην υπερεκτιμούμε τον αντίπαλο μας παραβλέποντας το βάθος της δικιάς του κρίσης όπως αυτή αποτυπώνεται ιδίως στο ΠΑΣΟΚ, στις εξελίξεις με τη Λίστα μεγαλοκαταθετών στην HSBC της Ελβετίας, ή στον χαμένο Σαμαρά-στον πρωθυπουργό που χαρίζει τη χώρα του για να πάρει ένα χαμόγελο από την καγκελαρία... Άρα ο χρόνος της επίσκεψης έχει σημασία και συνδέεται με το λόγο: η Μέρκελ ήρθε να στηρίξει την ντόπια τρόικα σε μια στιγμή που ξεκίνησε μια ταχεία πορεία αμφισβήτησης της από τον λαό, σε μια στιγμή που βρίσκεται εν δυνάμει κοντά στην κατάρρευση της. Ήρθε συνεπώς για να σώσει το πολιτικό κατεστημένο και όχι τον λαό. 

 3. Ποια τα βασικά χαρακτηριστικά της στάσης του κράτους; 

Υπάρχουν τρία σημαντικά σημεία που αξίζει να κρατήσουμε ως προς το πως το κράτος με ευθύνη του πολιτικού κατεστημένου και της ντόπιας τρόικας, διαχερίστηκε τον ερχομό της καγκελαρίου: α) τα ΜΜΕ όπως αναφέρθηκε στήσανε ένα απίστευτο παραμύθι φρούδων ελπίδων καθώς και ένα ρεσάλτο τρομοκρατίας, β) απαγορεύτηκαν οι διαδηλώσεις και διαμορφώθηκε ανάλογο κλίμα πρώτη φορά για ευρωπαίο ηγέτη (όμοιο του έχει στηθεί μόνο για τον Κλίντον), γ) σύσσωμη η κυβέρνηση στάθηκε δουλικά απέναντι στην Μέρκελ φτάνοντας σε σημείο να αποθεώνει το ότι "ήρθε να τους δει". Από την εποχή που ακόμα και ο δεξιός Στεφανόπουλος έθετε κάποια σημεία κριτικής στον φονιά των λαών, φτάσαμε στην κατάντια της δουλοπρέπειας προς αυτόν που τσακίζει τον ίδιο τον ελληνικό λαό. Θα λέγαμε πως πιο χαμηλά δεν πάει αλλά με αυτούς που έχουμε για κυβέρνηση δεν τολμάμε ούτε να φανταστούμε που μπορεί να φτάσουν... Εξάλλου το που μπορεί να φτάσει το πολιτικό κατεστημένο της χώρας στα πλαίσια της δουλικής του σχέσης με τον γερμανικό ιμπεριαλισμό έχει φανεί και στο παρελθόν...


4. Ποια η αντίδραση του λαικού κινήματος; 

Το σαφές μήνυμα του λαού σήμερα ήταν ένα: μαζικά, παλλαικά, είτε κάποιος μπόρεσε να είναι στις πορείες είτε όχι "λέμε όχι στην πολιτική των μνημονίων". Λέμε στη καγκελάριο να τα μαζέψει και να φύγει από τη χώρα μας πάνω από όλα με την πολιτική έννοια και συμβολικά με την φυσική. Λέμε στην καγκελάριο ότι δεν χρωστάμε, δεν πουλάμε, δεν πληρώνουμε. Λέμε σε όλο τον κόσμο ότι η δουλική συμπεριφορά του Σαμαρά και η συμμαχία του με το γερμανικό κεφάλαιο δεν μας εκπροσωπεί. Ο λαός και οι πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς σήμερα δείξανε ότι είναι με σαφήνεια και αποφασιστικότητα στην απέναντι όχθη. Επίσης δόθηκε απάντηση παρά το κλίμα τρομοκρατίας που καλιεργήθηκε από τον τύπο και την αστυνομία. Δεν υπερβάλουμε εδώ. Δεν λέμε ότι ο λαός απέτρεψε την Μέρκελ από το να πετύχει τους σκοπούς για τους οποίους ήρθε. Αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει σε μία μέρα. Ορίστηκε όμως με ακόμα μεγαλύτερη σαφήνεια η αντίθεση, φάνηκε η κοινωνική αντίδραση σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο.

5. Πως προχωράμε από εδώ και μπρος; 

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα μπορεί να δοθεί με βάση τρία στοιχεία: α) την οικονομική πραγματικότητα της αποτυχίας της μνημονιακής πολιτικής, της υπερδιόγκωσης του χρέους παρά την κοινωνική καταστροφή που έχει συντελεστεί δήθεν για τη μείωση αυτού, του βαθέματος της ύφεσης, της λιτότητας και της πολιτικής εθνικού ξεπουλήματος σε σημείο πλήρους αποψίλωσης της παραγωγικής μας βάσης, β) την οριακή κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι μάζες καθώς και την ένταση των αντιθέσεων στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας (με χαρακτηριστικό το ζήτημα της προσπάθειας ενίσχυσης της επιρροής των φασιστικών δυνάμεων), γ) την ένταση των κοινωνικών αγώνων, την προσπάθεια των μαζών να βγουν στο προσκήνιο και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, την ένταση του αγώνα από μερίδες εργαζομένων, την μαζικότητα των διαδηλώσεων, την ενότητα που έχει αποκτήσει ο λαικός αγώνας με κέντρο την απόκρουση του μνημονίου, ανατροπής του πολιτικού κατεστημένου και αναζήτησης μιας εναλλακτικής διεξόδου. Τα στοιχεία αυτά ορίζουν την ανάγκη αλλά και την εμφανή δυνατότητα να ενταθεί ο αγώνας στην κατεύθυνση μιας βαθιάς ανατροπής, μιας ανατροπής που απαιτεί την πολιτική ανατροπή της ντόπιας τρόικας, τον εκδιωγμό της ξένης και την συγκρότηση μιας κυβέρνησης με πρόγραμμα άμεσης πολιτικής διεξόδου για την ανακούφιση του λαού και την εκκίνηση μιας πορείας ρήξης με τους ευρωμηχανισμούς της λιτότητας, την εκκίνηση μιας πορείας παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας με κριτήριο τι έχει ανάγκη η κοινωνική πλειοψηφία. 

Σε αυτά τα πλαίσια απαιτείται η ενότητα γύρω από το άμεσο πρόγραμμα, γύρω από τους άμεσους στόχους της ανατροπής του μνημονίου, της στάσης πληρωμών, της σύγκρουσης με τη λογική "όλα για το Ευρώ" και ας είναι πάμφτωχος ο λαός. Απαιτείται συλλογική προσπάθεια για την οργάνωση των κατευθύνσεων και την διαμόρφωση των απαραίτητων κοινωνικών συμμαχιών για να μπορεί να καταστεί δυνατό ένα πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης. Απαιτείται συλλογική προσπάθεια για την οικοδόμηση των δικτύων αλληλεγγύης, στοιχείο που όχι μόνο δίνει απάντηση στην υλική ανάγκη σημαντικής μερίδας της ελληνικής κοινωνίας αλλά - μαζί με όλες τις άλλες μορφές οργάνωσης από τα σωματεία μέχρι τις επιτροπές γειτονιάς - διαμορφώνει και την βάση κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης του λαού. Στην κατεύθυνση αυτή οι δυνάμεις της αριστεράς οφείλουν να πρωτοστατήσουν, δίνοντας τον αγώνα της πολιτικής κατεύθυνσης, των κινητοποιήσεων, της οργάνωσης της συζήτησης και της ζύμωσης των μαζών, τον αγώνα της αλληλεγγύης ενωτικά μεταξύ τους και πάνω από όλα μαζί με όλο το λαό. Είναι μια τέτοια λογική λαικού μετώπου που μπορεί να μας οδηγήσει σε μια νικηφόρα αντιπαράθεση απέναντι στον σύγχρονο μεσαίωνα που μας οδηγούν. Οι δυνάμεις της αριστεράς έχουν την ιστορική υποχρέωση να βρίσκονται στο κέντρο αυτής της προσπάθειας.

Στην κατεύθυνση αυτή απαιτείται ένα νέο κύμα αντεπίθεσης σε όλα τα επίπεδα: με επέκταση του εύρους της συμμαχίας, με ουσιαστικότερη αντιπαράθεση με τον πυρήνα της αστικής πολιτικής ιδίως στο ζήτημα του Ευρώ, του Χρέους και της πολιτικής εθνικού ξεπουλήματος, με ένταση των προσπαθειών οργάνωσης από τα κάτω, με μαζική απάντηση στις δυνάμεις του φασισμού. Ένα νέο κύμα επίθεσης που θα κλυδωνίσει περαιτέρω το παραπαίων πολιτικό κατεστημένο και θα αναθερμάνει την ελπίδα για την νικηφόρα έκφαση του αγώνα του λαού. 

Κ.Α.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου