Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

Ν. Καζαντζάκης: Το μάθημα της πεταλούδας



Θυμήθηκα κάποιο πρωί,που είχα πετύχει σ’ένα πεύκο ένα κουκούλι πεταλούδας ,τη στιγμή που έσκαζε το τσόφλι κι ετοιμάζουνταν η μέσα ψυχή να προβάλει. Περίμενα,αργούσε κι εγώ βιαζόμουν. 

Έσκυψα τότε απάνω της κι άρχισα να τη ζεσταίνω με την ανάσα μου.

Τη ζέσταινα ανυπόμονα, και το θάμα άρχισε να ξετυλίγεται μπροστά μου, με γοργό ρυθμό. Το τσόφλι άνοιξε όλο, η πεταλούδα πρόβαλε. Μα ποτέ δε θα ξεχάσω τη φρίκη μου,τα φτερά της έμεναν σγουρά,αξεδίπλωτα όλο όλο της το κορμάκι έτρεμε και μάχουνταν να τα ξετυλίξει. Μα δεν μπορούσε, μαχόμουν κι εγώ με την ανάσα μου να την βοηθήσω.Του κάκου ,είχε ανάγκη από υπομονετικό ωρίμασμα και ξετύλιγμα μέσα στον ήλιο και τώρα πια ήταν αργά. Η πνοή μου είχε ζορίσει την πεταλούδα να ξεπροβάλει πριν της ώρας, ζαρωμένη κι εφταμηνίτικη. Βγήκε αμέστωτη,κουνήθηκε απελπισμένη και σε λίγο πέθανε στην παλάμη μου.

Το πουπουλένιο κουφάρι αυτό της πεταλούδας θαρρώ πως είναι το μεγαλύτερο βάρος που έχω στη συνείδησή μου. Και να, σήμερα κατάλαβα βαθιά..

Είναι θανάσιμο αμάρτημα να βιάζεις τους αιώνιους νόμους, έχεις χρέος ν’ ακολουθείς τον αθάνατο ρυθμό μ’ εμπιστοσύνη.

Η μικρή ετούτη  πεταλούδα, που σκότωσα γιατί παραβιάστηκα να την αναστήσω,ας ήταν να πετούσε πάντα μπροστά μου και να μου δείχνει το δρόμο.Κι έτσι μια πεταλούδα που πρόωρα πέθανε να βοηθήσει μιαν αδερφή της,μιαν ανθρώπινη ψυχή,να μη βιάζεται και να προφτάσει να ξετυλίξει με αργό ρυθμό τις φτερούγες!

   ~ Νίκος Καζαντζάκης.

_______
  Πηγή: panoramanews.gr
by Αντικλείδι , http://antikleidi.com
Διαβάστε περισσότερα...

Δ. Καζάκης: Σε άθλιο πολιτικό καφενείο για το φιλοθεάμων κοινό η Βουλή χθες.



του Δημήτρη Καζάκη

Η χθεσινή συζήτηση στη Βουλή απέδειξε ότι η νέα κυβέρνηση, όπως άλλωστε και οι προηγούμενες, βλέπει τον κοινοβουλευτισμό σαν μια πρόζα για το φιλοθεάμων κοινό. Άλλωστε έτσι όπως καταντήσανε την Βουλή, μετά από τέτοια απαξίωση όλα αυτά τα χρόνια, μόνο για πρόζα προσφέρεται. Αφού πλέον δεν έχει ούτε καν την αρμοδιότητα να ψηφίζει, έστω τυπικά, για τις συμφωνίες που κλείνει η κυβέρνηση ερήμην και πίσω από τις πλάτες του ελληνικού λαού.

Αναγνωρίζουν στους θεσμούς ρόλο πολιτικά κυρίαρχου στην Ελλάδα.

Η πρωτοβουλία για την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή ήταν της κυβέρνησης. Ο λόγος υποτίθεται ότι αφορούσε στην ενημέρωση του σώματος από τον πρωθυπουργό για την πορεία των διαπραγματεύσεων μετά τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου.

Ο λόγος από μόνος του, είναι άκρως προκλητικός. Η κυβέρνηση έρχεται στο σώμα για να πει ότι έχει κλείσει συμφωνία με τους Θεσμούς, δηλαδή με ξένα κέντρα, αλλά δεν θεωρεί - επειδή έτσι γουστάρει - ότι είναι αναγκαία η ψήφος της Βουλής. Έτσι η χώρα θα κινηθεί, τουλάχιστον για το επόμενο τρίμηνο, στο δρομολόγιο που καθόρισε η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου, χωρίς ούτε καν να πέφτει λόγος στη Βουλή.

Με τη νομικοπολιτική λογική της χούντας.

Όποιος νομίζει ότι μ' αυτόν τον τρόπο διευκολύνεται η δήθεν καταγγελία της στο μέλλον, είναι επικίνδυνα αφελής. Αν ήταν έτσι, τότε η κατάλυση της Βουλής από την χούντα το 1967, διευκόλυνε την καταγγελία του κολοβού κοινοβουλευτισμού της μετεμφυλιακής περιόδου. Αυτό άλλωστε ισχυριζόταν η ίδια η χούντα, η οποία επικαλέστηκε γνωματεύσεις των ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας για να υποστηρίξει ότι η κοινοβουλευτική διαδικασία ήταν επικίνδυνη για το λαό και τη χώρα, λόγω φυαλοκρατίας και κομμουνιστικού κινδύνου.

Το ίδιο κάνει και η τωρινή κυβέρνηση με την επίκληση δοτής γνωμάτευσης του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους - της οποίας συντάκτης είναι οι ίδιοι οι δανειστές και συνιστά παράρτημα της δανειακής σύμβασης. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι χουνταίοι χρειάστηκαν τον στρατό για να καταλυθεί ο μετεμφυλιακός κοινοβουλευτισμός, ενώ στην κυβερνώσα αριστερά σήμερα αρκεί η υποταγή της στους Θεσμούς της ΕΕ.

Έτσι οι συμφωνίες που κρίνουν το παρών και το μέλλον της Ελλάδας, αλλά και του ελληνικού λαού, δεν χρειάζονται ούτε καν την ψήφο του ελληνικού κοινοβουλίου. Πρόκειται για καθαρό πραξικόπημα υπέρ ξένων κέντρων, δηλαδή των Θεσμών, στους οποίους αναγνωρίζεται ξεκάθαρα πολιτική κυριαρχία στην Ελλάδα. Πράξη που καθαρά εμπίπτει στο άρθρο 120, παρ. 3 του Συντάγματος περί σφετερισμού της εξουσίας και του 134 του ΠΚ, παρ. 2. Ένα ακόμη πραξικόπημα στη σειρά των πραξικοπημάτων από την εποχή του πρώτου μνημονίου με στόχο να απολέσει ο ελληνικός λαός το δικαίωμα ανεξάρτητης κρατικής υπόστασης.

Στο βασίλειο της μυστικής διπλωματίας.

Μήπως όμως εδεήθη η κυβέρνηση Τσίπρα να ενημερώσει έστω τη Βουλή; Μήπως εδεήθη να καταθέσει στη Βουλή τις προτάσεις της που συζητά πίσω από ερμητικά κλειστές πόρτες με τους Θεσμούς; Για ενημέρωση, βρε αδερφέ. Μήπως κατέθεσε την τρίτη παράταση της δανειακής σύμβασης με τις υπογραφές του υπουργού οικονομικών και των άλλων; Για ενημέρωση, φυσικά.
Τίποτε απ' όλα αυτά. Όσοι παρακολουθήσαμε χθες τη Βουλή δεν μάθαμε απολύτως τίποτε για το δια ταύτα. Οι Θεσμοί και οι υπάλληλοί τους μπορούν να ξέρουν και να αποφασίζουν, αλλά το ελληνικό κοινοβούλιο κρίθηκε αναρμόδιο ακόμη και για να γνωρίζει. Όπως και ο ελληνικός λαός. Υπήρξε ποτέ χειρότερη αποικία σε ευρωπαϊκό έδαφος; Πολύ δύσκολα θα βρει κανείς τέτοιο παράδειγμα.

Ειπώθηκαν απίστευτα ψέματα. Ένα από αυτά ήταν όταν ο κ. Τσίπρας, αφού παινεύτηκε ότι η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου είναι δική του επιτυχία κι όχι αποτέλεσμα ξεδιάντροπου εκβιασμού, μας είπε ότι προβλέπει και την αναδιάρθρωση του χρέους. Μέγα ψέμα. Αντίθετα η συμφωνία βασίζεται στην αναγνώριση του συνόλου του χρέους προς όλους τους πιστωτές, που η κυβέρνηση θα πρέπει να εξυπηρετεί "πλήρως και εγκαίρως". Τα υπόλοιπα είναι για τους αφελείς που τον πιστεύουν.

Κι ενώ τα κόμματα της μνημονιακής αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι), που δέχθηκαν τις βολές του κ. Τσίπρα ως μέρος του όλου σόου, υπογράμμισαν ότι όλοι μαζί ψηφίζουν τα νομοσχέδια που εισηγείται η κατά τ' άλλα αντιμνημονιακή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τόνισαν επίσης ότι θα συνεχίζουν να την στηρίζουν εφόσον αυτή πειθαρχεί στους Θεσμούς. Με άλλα λόγια, τη "γραμμή" δίνουν οι Θεσμοί κι όλοι ευθυγραμμίζονται.

Με τις ευλογίες του Μιχαλολιάκου της ΧΑ.

Το κλου της βραδιάς, κατά τη γνώμη μου, ήταν ο κ. Μιχαλολιάκος της ΧΑ, που δεν βρήκε τίποτε να καταλογίσει στην κυβέρνηση, ενώ έκανε καθαρό ότι έχει εναποθέσει τις ελπίδες του σ' αυτήν. Να πώς τελείωσε την ομιλία του: "Τελειώνοντας διατυπώνω τη θέση μας ότι η Κυβέρνηση αυτή ευρίσκεται εις την εξουσία, την ψήφισε ο ελληνικός λαός, για να καταγγείλει το μνημόνιο, για να καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση. Ελπίζω να τηρήσει την υπόσχεσή της και να το πράξει, διότι μόνο τότε θα πάψει το καθεστώς της δουλείας των τόκων και θα επιστρέψει η εθνική κυριαρχία στην Ελλάδα." Λίγο ακόμα και θα ζητούσε συμμετοχή στην κυβέρνηση.

Να λοιπόν πώς πορεύεται η κυβέρνηση στο ξεπούλημα του λαού και της πατρίδας. Με θεατρινίστικες παραστάσεις στη Βουλή που στόχο έχουν να κρύψουν την αλήθεια, αλλά και τη μυστική διπλωματία σε βάρος του λαού και της χώρας. Με τις πλάτες και την ψήφο όλων, εκτός ΚΚΕ, αλλά και με τις ευλογίες της ΧΑ. Υπάρχει ευνοϊκότερη συγκυρία για τα χειρότερα προς όφελος των δανειστών; Εκτός ίσως από τον στρατιωτικό νόμο, που όλοι μαζί θα αποφασίσουν, αν ο λαός πάψει να είναι χάπατο και γίνει "εχθρός λαός".
Διαβάστε περισσότερα...

Ελλάδα και Δανειστές: Ποιος σώζει ποιον;

Δύο μήνες Πρώτη Φορά Αριστερά και ήδη έχουν ξαφριστεί τα αποθεματικά των νοσοκομείων, των ασφαλιστικών φορέων, των δημοσιών οργανισμών, του ΟΑΕΔ και της Περιφέρειας Αττικής, προκειμένου να πληρωθεί το ΔΝΤ. Τι μας έλεγαν όμως οι ίδιοι πριν από μερικούς μήνες σχετικά με τους τοκογλύφους και με τα «λάθη» του ΔΝΤ; Πόσο αίμα πρέπει να φτύσουμε ακόμα προκειμένου να πληρωθούν οι κολλητοί του Βαρουφάκη;

Όταν πριν από ένα χρόνο, φτιάχναμε την διλογία ΟΥΣΤ για να ξεσκεπάσουμε τα ψέματα των σαμαροβενιζέλων δεν φανταζόμασταν ότι σε δυο μόλις μήνες «αριστερής» διακυβέρνησης θα είχαμε τόσο υλικό ώστε να φτιάξουμε δύο βιντεάκια σχετικά με τους καινούριους.

Με αγάπη στην Πατρίδα και τον Άνθρωπο από το ΕΠΑΜ Πάτρας:

Διαβάστε περισσότερα...

Δ. Καζάκης: Το δικαίωμα στην επανάσταση ως ακρογωνιαίος λίθος της δημοκρατίας.



του Δημήτρη Καζάκη

Τις τελευταίες ημέρες υπήρξε μια έντονη συζήτηση γύρω από τους κυβερνητικούς "πανηγυρικούς" της 25ης Μαρτίου, αφενός της επιστολής του υπουργού παιδείας κ. Μπαλτά και αφετέρου του ίδιου του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα στο ΕΚΠΑ. Δεν θα αναφερθούμε αναλυτικά στις ιστορικές λαθροχειρίες με βάση τις οποίες θέλησαν οι εν λόγω κύριοι να εμφανίσουν την ελληνική επανάσταση ως προϊόν του ευρωπαϊκού διαφωτισμού.

Τους διέφυγε ότι ευρωπαϊσμός ισούται με αποικιοκρατία

Κι έτσι να ξεχάσουν, όπως ήταν φυσικό, ότι η Ευρώπη στο πρόσωπο των μεγάλων προστάτιδων δυνάμεων δεν επέτρεψε ούτε μια στιγμή σε τούτο το λαό να χαρεί την ελευθερία του, μετατρέποντας την Ελλάδα επίσημα στο πρώτο κράτος υβρίδιο, το πρώτο κράτος υπό ξένη προστασία, δηλαδή προτεκτοράτο, της νεώτερης εποχής. Ούτε θυμήθηκαν το γεγονός ότι ο ευρωπαικός διαφωτισμός εισέβαλε με τις λόγχες των δυνάμεων κατοχής από την εποχή της Βαυαροκρατίας και της βίαιης επιβολής ενός επαίσχυντου καθεστώτος λεβαντινοραγιαδισμού της εξουσίας, που βρήκε θαυμάσια τις ρίζες του στο ραγιαδισμό του προύχουντα στον πασά και τον σουλτάνο.

Βλέπετε, ξέχασαν ότι ο μόνος εξευρωπαϊσμός που γεύτηκε ετούτος ο λαός είναι ο δικός του εξανδραποδισμός και της πατρίδας του, υπό καθεστώς αποικιοκρατίας, ακόμη και ανοιχτής κατοχής. Με μια ιθύνουσα τάξη ιδανική για να πουλιέται και να εξαγοράζεται από τις μεγάλες δυνάμεις και ικανή μόνο για να λεηλατεί ασύστολα τον τόπο και τον λαό με τις πλάτες των μεγάλων της ευρωπαϊκής και παγκόσμιας πολιτικής.

Η εκδίκηση του αμόρφωτου γραφειοκράτη της αριστεράς

Ούτε θα αναφερθούμε στο τραγικά χαμηλό επίπεδο ιδιαίτερα της ομιλίας του κ. Τσίπρα, που συνιστά προσβολή στο ίδρυμα όπου εκφωνήθηκε, αν δεν υπήρχε το τραγικά χαμηλό επίπεδο των ακαδημαικών που τον προσκάλεσαν, παρεβρέθησαν και τον χειροκρότησαν, με τον ίδιο ενθουσιασμό που πριν κάμποσα χρόνια κάποιοι άλλοι πρακάτοχοί τους χειροκροτούσαν την φρικτή αμορφωσιά του δικτάτορα Παπαδόπουλου στον ίδιο χώρο. Γι' αυτούς η μόρφωση και η συνείδηση οφείλει να προσκυνά πάντα την εξουσία. Όποια κι αν είναι αυτή.

Το χειρότερο όμως είναι ότι η ομιλία του κ. Τσίπρα συνιστά προσβολή πρωτίστως προς όλους τους έλληνες πολίτες που έχουν για πρωθυπουργό έναν άνθρωπο που δεν γνωρίζει, ούτε τιμά στο ελάχιστο την ιστορία του ελληνικού λαού. Έναν πρωθυπουργό που δεν έκανε καν τον κόπο να αναφερθεί στις ιστορικές ιδιαιτερότητες της εθνικής παλλιγγενεσίας, που την διαχωρίζουν καθοριστικά από τα κλισέ των αστικών επαναστάσεων της ευρωπαϊκής δύσης.

Το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να εκθειάσει την καθεστωτική ιδεολογία που υπηρετεί. Τον αποικιοκρατικό ευρωπαϊσμό φτιασιδωμένο με τα ξεφτυσμένα χρώματα ενός ευνουχισμένου διαφωτισμού. Τον ίδιο ευρωπαϊσμό που, με πρώτο φορέα την Ιερή Συμμαχία, υπήρξε μέχρι σήμερα η Νέμεσις του ελληνικού λαού και έθνους.

Η λαϊκή κυριαρχία δεν είναι φράση ακίνδυνη για την εξουσία

Κι ενώ τόσο ο κ. Μπαλτάς, όσο και ο αμαθέστατος κ. Τσίπρας έκλιναν σ' όλες τις πτώσεις την φράση "λαϊκή κυριαρχία", ξέχασαν να μας πουν πως εκφραστής και εγγυητής της δεν είναι η εξουσία, αλλά ο ίδιος ο λαός. Και μάλιστα το δικαίωμα του λαού να αντιστέκεται και να επαναστατεί εναντίον κάθε μορφής εξουσίας που σφετερίζεται την κυριαρχία του.

Από την εποχή που η αντιπροσωπευτική δημοκρατία γεννήθηκε μέσα από τους αγώνες των μοναρχομάχων εναντίον της απολυταρχίας, το δικαίωμα στην αντίσταση ενάντια στην εξουσία, όταν αυτή απειλεί απευθείας την ζωή και την επιβίωση των πολιτών, όπως και το δικαίωμα στην επανάσταση ενός λαού όταν αδυνατεί μέσα στα πλαίσια της καθεστυκίας έννομης τάξης να υπερασπιστεί τον εαυτό του, αλλά και την πατρίδα του απέναντι στην εξουσία, υπήρξε ακρογωνιαίος λίθος της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας.

Χωρίς τα δικαιώματα αυτά, τα οποία ως έσχατα μέσα επιτρέπουν, ή και επιβάλλουν, την αυτοάμυνα των πολιτών ως άτομα, ή ως συλλογικά υποκείμενα, ως συγκροτημένος λαός εναντίον κάθε εξουσίας που καταχράται ή σφετερίζεται προς το συμφέρον της την έννομη τάξη, οι έννοιες της εθνικής και λαικής κυριαρχίας είναι ένα άδειο κέλυφος. Συνιστούν έννοιες ιδανικές μόνο για να τις σφετερίζεται σε βάρος του λαού και των πολιτών η εκάστοτε εξουσία.

Οταν η Διοίκησις καταφρονή τα δίκαια του λαού...

Ο Ρήγας Φεραίος στα Δίκαια του Ανθρώπου ανέφερε στο άρθρο 35: "Οταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του."

Η διακήρυξη αυτή είναι σίγουρο ότι απηχεί τα ακροτελεύτεια άρθρα της «Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη» στον Πρόλογο του Γαλλικού Συντάγματος του 1793.  Άρθρο 33-35: "Αντίσταση στην καταπίεση είναι η συνέπεια των άλλων δικαιωμάτων του ανθρώπου. Υπάρχει καταπίεση ενάντια στο κοινωνικό σώμα, όταν ένα μόνο από τα μέλη του καταπιέζεται. Υπάρχει καταπίεση ενάντια σε κάθε μέλος, όταν το κοινωνικό σώμα καταπιέζεται. Όταν η κυβέρνηση παραβιάζει τα δικαιώματα του λαού, η εξέγερση είναι για τον λαό, καθώς και για κάθε τμήμα του, το πιο ιερό των δικαιωμάτων και το πιο απαραίτητο από τα καθήκοντά του."

Το δικαίωμα της αντίστασης των πολιτών και της επανάστασης εναντίον της εξουσίας, αναγνωρίζεται ως ακρογωνιαίος λίθος της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας ακόμη και στην Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα τονΔεκέμβρη του 1948. Στο Προοίμιό της αναφέρεται ρητά ότι "έχει ουσιαστική σημασία να προστατεύονται τα ανθρώπινα δικαιώματα από ένα καθεστώς δικαίου, ώστε ο άνθρωπος να μην αναγκάζεται να προσφεύγει, ως έσχατο καταφύγιο, στην εξέγερση κατά της τυραννίας και της καταπίεσης."

Σ' αυτό το πνεύμα έγραφε κι ένας από τους γνωστότερους νομοδιδάσκαλους ο Χ. Γ. Σγουρίτσας, ήδη από το 1925: "Ούται αι απειλαί του ποινικού νόμου, ούτε μυστικοπαθείς θεωρίαι είναι ικαναί να διατηρήσουν εν δίκαιον, το οποίον πεισμόνως ανθίσταται εις τα ηθικάς απαιτήσεις της κοινωνίας. Και όσω μεγάλη κι αν φαίνεται η αρχή του απαραβιάστου του δικαίου, υπάρχει τι μεγαλύτερον αυτής: η σωτηρία της πατρίδος. Όλα δυνάμεθα να θυσιάσωμεν χάριν του δικαίου της πολιτείας, αλλά ποτέ αυτήν την πολιτείαν. Το δίκαιον δεν υφίσταται χάριν του άρχοντος, αλλά χάριν του λαού, είναι μέσον προς προαγωγήν των συμφερόντων τούτου και όχι των προσωπικών συμφερόντων εκείνου. Και αν εις λαός εντός των ορίων τα οποία ανήγειρεν η έννομος τάξις, δεν δύναται να εκπληρώση τον υψηλόν αυτού προορισμόν, εάν η έννομος τάξις τραχέως ανθίσταται εις την ορμητικήν πίεσιν απολυτρωτικών ιδεών, εάν ηγεμόνες θυσιάζουν την ευδαιμονίαν του λαού εις τα προσωπικάς των επιθυμίας και τα προσωπικά των πάθη, τότε μία βιαία ανατροπή, τότε μία επανάστασις όχι μόνον είναι δυνατή αλλά και δεδικαιολογημένη."[1]

Όταν λοιπόν μια κυβέρνηση, σαν την τωρινή, αλλά και τις προηγούμενες, λεηλατούν χωρίς αιδώ τα ταμεία του κράτους για να πληρώσουν τους δανειστές και δεν συγκινείται κανένας εκπρόσωπος της δικαιοσύνης. Όταν ακόμη και σε προκλητικά κακουργηματικές πράξεις, όπως την πρόσφατη της κ. Δούρου που έβαλε χέρι αυθαίρετα στο ταμείο της Περιφέρειας για σκοπούς ξένους από εκείνους για τους οποίους προορίζεται, και δεν κινείται εναντίον της καμιά δικαιοσύνη. Όταν ο απλός πολίτης βρίσκεται διωκόμενος από το ίδιο το κράτος του για συμφέροντα ξένα και εχθρικά με τα δικά του. Όταν ολόκληρη η πατρίδα του ξεπουλιέται και διαλύεται στο όνομα του ευρωπαϊσμού. Όταν η ίδια η επιβίωσή του απειλείται στο όνομα της εξυπηρέτησης του χρέους. Όταν ακόμη και τα πιο θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα καταλύονται στον σκληρό τους πυρήνα για οιονδήποτε λόγο και κανένας δικαστής, ή δικαστήριο δεν τα υπερασπίζεται. Τότε η εξέγερση του λαού, ή τμημάτων του, είναι το πιο ιερό δικαίωμα και το πιο απαραίτητο από τα καθήκοντα του πολίτη.

Κι όπως διευκρίνιζε δικαίως στα 1874 ο Χαρ. Τρικούπης "την ευθύνην των επαναστάσεων φέρουσιν ουχί οι εκτελούντες, αλλ' οι καθιστώντες αυτάς αναποδράστους." Όσο λοιπόν συνεχίζεται αυτή η κατάσταση όπου οι κυβερνώντες βρίσκουν απείρως πιο εύκολο να καταπατούν ακόμη και τα πιο θεμελιώδη δικαιώματα του πολίτη και να ξεπουλούν την χώρα σε ξένους δυνάστες, τόσο πιο αναπόδραστη κάνουν την εξέγερση του λαού.

Μήπως τελικά αυτό είναι το σατανικό και υποχθόνειο σχέδιο της κυβερνώσας αριστεράς; Να αφαιρέσουν κάθε ελπίδα επιβίωσης από την συντριπτική πλειοψηφία ώστε να την αναγκάσουν να εξεγερθεί; Το σίγουρο είναι ότι έχουν επιλέξει το δρόμο που θα τους φέρει αντιμέτωπους με μια εξέγερση, που μπροστά της θα ωχριούν όλες οι προηγούμενες.


[1] Χρήστου Γ. Σγουρίτσα, Επανάστασις, Πολιτεία και Δίκαιον, Εν Αθήναις, Ελευθερουδάκης, 1925, σ. 290-91.
Διαβάστε περισσότερα...

Μ. Τσολακίδη: Τα παντελόνια της Βουλής



undefinedΕίμαστε υπανάπτυκτοι, συμβιβαζόμαστε και τσαμπουκαλευόμαστε 

της Μαρίας Τσολακίδη

Στην φόρα βγήκαν άπλυτα κατά την συνεδρίαση της Βουλής με θέμα τις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους. Ο κύριος Τσίπρας προσπαθώ-ντας να υπεραμυνθεί ότι δεν είναι μνημονιακή κυβέρνηση έφερε δύο παραδείγματα τα οποία διαψεύδουν τον ίδιο. Ρώτησε το Σώμα της Βουλής αν είναι μνημονιακός ο νόμος των 100 δόσεων (που έφερε 100 εκατ. Ευρώ στο δημόσιο μέσα σε μία εβδομάδα) και αν είναι μνημονιακός νόμος αυτός της ανθρωπιστικής κρίσης.

Κανένας δεν απάντησε (ούτε από την πτέρυγα του ΚΚΕ) ότι ο νόμος των 100 δόσεων και ο νόμος για την ανθρωπιστική κρίση είναι νόμοι φτιαγμένοι για όσα επέφεραν οι μνημονιακοί νόμοι τους οποίους η κυβέρνηση δεν τολμά να καταργήσει αλλά τους διατηρεί σκληρότατα, στέλνοντας ραβασάκια στους οφειλέτες ακόμη και για το χαράτσι της ΔΕΗ του 2013. Η κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης θα είχε την ταυτότητα της αντιμνημονιακής μόνο αν καταργούσε όλους τους νόμους- ειδικά τους φοροεισπρακτικούς -που επιβάλλουν οι υπογραφές των Μνημονίων και των δανειακών παρατάσεων. Το να καλύπτεις τους μνημονιακούς νόμους με αντιμνημονιακούς νόμους απλά διατηρείς την κατάσταση σε σήψη και σε πλήρη λαϊκή εξαθλίωση.

Είμαστε υπανάπτυκτοι

Ο πρωθυπουργός προσπαθώντας να πείσει τον λαό ότι δεν πρόκειται να υπογράψει νέο Μνημόνιο τον Ιούνιο δήλωσε ότι η Ελλάδα θα υπογράψει “Συμφωνία για την Ανάπτυξη”. Παραδέχθηκε λοιπόν, δύο πράγματα. Το πρώτο είναι ότι οι Έλληνες είναι άποροι και θα καλύπτονται από το νόμο για την ανθρωπιστική κρίση και δεύτερον ότι οι Έλληνες δεν μπορούν να αναπτυχθούν από μόνοι τους και γι' αυτό θα έρθουν οι εταίροι να μας αναπτύξουν.

Ο κύριος Τσίπρας ακολουθεί την παλαιοκομματική πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή που την δεκαετία του '50 αποφάσιζε ότι μόνο με Σχέδια Ανάπτυξης η Ελλάδα θα μπορούσε να αναπτυχθεί κάνοντας παράλληλα συμφωνίες με την Γερμανία να κλείσουν ανοιχτές υποθέσεις οικονομικών χρωστούμενων της Γερμανίας με όρο να βρουν μεροκάματο στις φάμπρικες της Γερμανίας οι υπανάπτυκτοι Έλληνες!

Κανείς δεν σηκώθηκε από το έδρανο και να αποχωρήσει από την αίθουσα, ούτε τόλμησε να ρωτήσει τον κύριο Τσίπρα αν η πολιτική που ακολουθεί είναι μια πολιτική που σπρώχνει τους Έλληνες να είναι υπανάπτυκτοι με μόνο σκοπό να φθάσει στην Συμφωνία του Ιουνίου.

Το μεγαλύτερο λεκτικό ατόπημα του πρωθυπουργού ήταν όμως η εξής πρόταση: "Θα κάνουμε έναν έντιμο συμβιβασμό με τους εταίρους και δεν θα συνθηκολογήσουμε άνευ όρων". Ξεκάθαρα λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση έχει μονόδρομο τον συμβιβασμό στις απαιτήσεις των Θεσμών που έντιμα θα πληρώνουν το αντίτιμο των μέτρων οι Έλληνες αλλά αυτό δεν είναι συνθηκολόγηση. Συνθηκολόγηση κάνουν οι ισότιμες χώρες, συμβιβασμούς κάνουν οι ανίσχυροι μπροστά στο συμβόλαιο που γράφουν οι ισχυροί.

Ο Σαμαράς δεν φοράει φούστες

Ο κύριος Σαμαράς έκανε σαν μικρό παιδί που του πήραν το παιχνίδι του. Επί μισή ώρα προσπαθούσε να πείσει ότι αυτός έπρεπε να είναι στην εξουσία ως καθαρός μνημονιακός και όχι ο κύριος Τσίπρας ως καλυμμένος μνημονιακός. “Είμαι της αντρικής σχολής” δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός λες και αμφισβήτησε κάποιος ότι δεν είναι άντρας.

Τις εποχές που ο λαός δεν ξέρει τι θα πληρώσει και πόσο “ανάπτυξη” θα του φέρουν οι δανειστές και τα οικονομικά λόμπι που συνεργάζονται με την σημερινή κυβέρνηση, ο κύριος Σαμαράς μέσα στην Βουλή κάνει δηλώσεις ότι είναι άντρας.

Η πρόεδρος της Βουλής δεν αισθάνθηκε προσβεβλημένη από την παραδοχή του ομοϊδεάτη της κυρίου Τσίπρα που είπε τους Έλληνες υπανάπτυκτους υποβάλοντάς τους σε έναν συμβιβασμό, αλλά προσβλήθηκε από τον κύριο Σαμαρά. Θεώρησε το υπονοούμενο ρατσιστικό κάνοντας τους τηλεθεατές να αναρωτιούνται αν κάποιοι στην Βουλή δεν φορούν παντελόνια ένθερμα όσο ένθερμα διαλαλεί ότι φοράει ο πρόεδρος της Ν.Δ.

Για την πρόεδρο της Βουλής το να διαχωρίζεις τους ανθρώπους βάση των σεξουαλικών προτιμήσεων είναι βαρύ, αλλά να διαχωρίζεις τους λαούς σε αναπτυγμένους και υπανάπτυκτους, σε Βόρειους και Νότιους είναι κάτι “αριστερά” δεδομένο.

Άδεια παντελόνια με τσέπες μόνο για ευρώ

Η πτέρυγα της ΝΔ αποχώρησε με τα παντελόνια της και έμειναν στην αίθουσα ο κ. Βενιζέλος ο οποίος υπερασπίστηκε το παντελόνι του κ. Σαμαρά, αλλά όχι τους Έλληνες που λίγο πριν ο κ. Τσίπρας αποκάλεσε ως χρήζοντες ανάπτυξης με οικονομική βοήθεια μέσω Συμφώνων. Φαίνεται ότι η Ελλάδα είναι υπανάπτυκτη βρίσκει σύμφωνο και τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.

Ο κύριος Θεοδώρακης εκπροσωπώντας το Ποτάμι,  δήλωσε ότι πρέπει να συστρατευτούν όλοι ενάντια στο “λόμπι της δραχμής” και υπέρ του μονοδρόμου της Ε.Ε. Ούτε σε αυτή την ρήση του κυρίου Θεοδωράκη δεν υπήρξε καμία αντίδραση. Δεν ρωτήθηκε ο πρόεδρος του Ποταμιού αν το “λόμπι της δραχμής” κατέστρεψε και χρεοκόπησε την χώρα ή το “λόμπι του ευρώ” που έχει αφετηρία και κατάληξη την ίδια την Ε.Ε που μάς σέρνει από συμβιβασμό σε συμβιβασμό.

Τον Ιούνιο τα παντελόνια κάτω

Έτσι κύλησε ακόμα μία συνεδρίαση που θύμιζε παιδική χαρά με μοναδικό σκοπό να γίνεται συζήτηση στα social media και στις τηλεοπτικές εκπομπές για το ποιος είναι άντρας και όχι για το αν το νομοσχέδιο για την ανθρωπιστική κρίση είναι απόδειξη ότι η κυβέρνηση θεωρεί την Ελλάδα υπανάπτυκτη, όπως ήταν μεταπολεμικά, και μόνο με την υπογραφή νέων Συμφωνιών (Συμβιβασμών) ίσως να μπορέσει να αναπτυχθεί.

Στο μεταξύ το Brussel Group κάνει την δουλειά του ήσυχα και μεθοδικά ζητώντας καινούργια διευκρινιστική λίστα των μέτρων μεταρρυθμίσεων από την πλευρά της Ελλάδας. Οι αξιωματούχοι κάνουν στεγνές δηλώσεις όπως “οι διαπραγματεύσεις μπορεί να πάρουν μήνες” που αυτό σημαίνει ότι σκοπός των Θεσμών δεν είναι να ορθοποδήσει η Ελλάδα με δικές της δυνάμεις, αλλά να φθάσει ο Ιούνιος, όπου οποιαδήποτε κυβέρνηση και να έχουμε, θα την αναγκάσουν να υπογράψει ένα νέο Σύμφωνο-Συμβιβασμό που σκοπό θα έχει να  αναπτύξει τους υπανάπτυκτους Νοτιότερους Ευρωπαίους, όπως τους αναπτύσσει από το 2010 μέχρι σήμερα, τουλάχιστον.

από το «Στον τοίχο»
Διαβάστε περισσότερα...