Κ. Βαξεβάνης: Η Τζούλια γραμματόσημο

Πηγή: Το Κουτί Της Πανδώρας

Του Κώστα Βαξεβάνη

Με ένα πολύ στοιχειοθετημένο ρεπορτάζ, ο Νικόλας Λεοντόπουλος, μας έκανε γνωστό πως μέσα στο επόμενο διάστημα, η Ελλάδα, αυτή εν πάση περιπτώσει που δεν στέλνει μόνο mail αλλά και γράμματα με το ταχυδρομείο, θα σαλιώνει τον Νίκο Αλιάγα (διαβάστε ΕΔΩ). Ο γνωστός παρουσιαστής, με απόφαση του Δ.Σ των ΕΛΤΑ γίνεται γραμματόσημο μαζί με μερικούς ακόμη εν ζωή Έλληνες, ως διακεκριμένη προσωπικότητα.

Να ξεκαθαρίσω από την αρχή πως ο Νίκος Αλιάγας μου είναι πολύ συμπαθής και τον θεωρώ έναν πολύ καλό επαγγελματία. Έχω πειστεί και για την αγάπη που έχει για την Ελλάδα, αλλά και για την αγάπη που του έχουν οι άλλοι. Είναι προφανές πως ακόμη και αν ο ίδιος έχει κινήσει κάποια νήματα προκειμένου να γίνει γραμματόσημο, δεν μπορεί κανένας να του αποδώσει ευθύνη, ούτε για τις φιλοδοξίες του, ούτε για το τι πιστεύει για τον εαυτό του. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι ο Νίκος Αλιάγας.

Το πρόβλημα μάλλον είναι με αυτούς που θέλουν σώνει και καλά, να γλύψουν τον Αλιάγα. Να ικανοποιήσουν μια φαντασίωση, ή ένα αξιακό σύστημα, που δεν είναι απαραίτητα και της κοινωνίας. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο στους κυρίους και τις κυρίες του ΔΣ των ΕΛΤΑ,που θέλοντας ίσως να επιδείξουν τον κοσμοπολιτισμό τους και να εξασφαλίσουν τις δημόσιες σχέσεις τους, γλύφουν εκεί που άλλοι ενδεχομένως φτύνουν. Το γραμματόσημο δηλαδή με τον Αλιάγα και μερικούς ακόμη εν ζωή που χαρακτηρίζονται ως «διακεκριμένες προσωπικότητες».

Σύμφωνα με τον κανονισμό έκδοσης γραμματοσήμων, γραμματόσημα που απεικονίζουν μορφές, πρέπει να εκδίδονται μετά το θάνατο των εικονιζόμενων. Μοναδική εξαίρεση, την οποία πλήρωσαν τα ΕΛΤΑ, ήταν οι Ολυμπιονίκες. Όταν κάποιοι από αυτούς αποδείχθηκαν ντοπαρισμένοι, τα Ταχυδρομεία έπρεπε να αποσύρουν τα γραμματόσημα γιατί είχαν εκτεθεί.

Τα τιμώμενα πρόσωπα για ευνόητους λόγους δεν μπορεί να είναι εν ζωή. Αν ως το θάνατό τους αποδειχθεί πως δεν αξίζουν καμία τιμή, τότε το σάλιο δεν θα χρησιμοποιηθεί για τα γραμματόσημα, αλλά για τους εμπνευστές της τιμής. Σκεφθείτε με τη λογική που εκδίδονται σήμερα γραμματόσημα με τον Αλιάγα, να είχαν εκδοθεί με τον Τσοχατζόπουλο, ή με τον Λαυρεντιάδη ως διακεκριμένο έλληνα επιχειρηματία.

Το ατόπημα όμως των ΕΛΤΑ δεν αφορά τους κινδύνους που υπάρχουν να διαψευσθεί η επιλογή τους στο μέλλον, αλλά τα ίδια τα κριτήρια «σημαντικότητας».

Όπως σημειώνουν, η τιμή αυτή «απονέμεται σε όσους ξεχώρισαν στον τομέα της επικοινωνίας για την ανεκτίμητη προσφορά τους στη διάδοση του Ελληνικού πολιτισμού και στη διάχυση (διάδοση) των Ελληνικών ιδεών, αξιών και πνεύματος σ´ολόκληρο τον κόσμο». Η πρώτη απορία είναι για όποιον συνέταξε τα κριτήρια, ποιές είναι αλήθεια οι “ελληνικές ιδέες” και πώς πιστοποιείται αυτή η “ελληνικότητα”; Η δεύτερη είναι γιατί ο Νίκος Αλιάγας είχε ανεκτίμητη προσφορά στον τομέα των αξιών σε ολόκληρο τον κόσμο;

Η ελληνική κοινωνία μέσα από το life style αντικατέστησε σταδιακά τους σημαντικούς με τους αναγνωρίσιμους. Έμαθε πως η αναγνώριση που παρέχει η τηλεόραση, η φωτογράφιση, η ανακύκλωση ακόμη και των ηρώων του ελληνικού βλαχόλυγουντ, είναι η ουσία. Είναι το σημαντικό που πρέπει να διεκδικήσει. Να που τα ΕΛΤΑ, δείχνουν επίσημα και θεσμικά, να κάνουν αυτή τη μετάλλαξη της «σημαντικότητας», κριτήριο έκδοσης γραμματοσήμων. Αναγνωρίσιμοι έλληνες, παίρνουν το ρόλο των σημαντικών.

Στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν χιλιάδες γνωστοί και άγνωστοι Έλληνες που προάγουν τον πολιτισμό, ιδιαίτερα αυτές τις δύσκολες μέρες που ο πολιτισμός θεωρείται σχεδόν ποινικό αδίκημα. Σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν σημαντικές προσωπικότητες που προάγουν το πνεύμα και τις αξίες αλλά δεν βγαίνουν στην τηλεόραση. Και είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση, αποδεκτό να τιμηθούν.

Ο Νίκος Αλιάγας είναι ένα αναγνωρίσιμο άτομο, που αγαπά τη χώρα του και ίσως την διαφημίζει. Δεν είναι αγγελιοφόρος ούτε ιδεών, ούτε πνεύματος. Στο παρελθόν έχουν εκδοθεί σειρές γραμματοσήμων με τον Καζαντζίδη, τον Τσιτσάνη, το Ζαμπέτα και πολλούς άλλους. Ήταν μια σειρά με ανθρώπους του τραγουδιού που τιμήθηκαν ως τέτοιοι. Ούτε ως πνευματικοί άνθρωποι, ούτε ως φάροι αξιών.

Την ίδια τιμή με τον Αλιάγα θα έχουν ακόμη κάποιοι επιχειρηματίες, που με βάση τις αποφάσεις του ΔΣ των ΕΛΤΑ είναι άξιοι τιμής έκδοσης γραμματοσήμου. Δεν ξέρω αν ο Πρόεδρος της DOW, μιας από τις πιο αμφιλεγόμενες χημικές βιομηχανίες που βαρύνεται ακόμη και με εγκλήματα, είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση ένας Έλληνας που του αξίζει τιμή που του κάνουν τα ΕΛΤΑ.

Θεωρώ πως οι αποφάσεις του ΔΣ των ΕΛΤΑ για την έκδοση γραμματοσήμων με «διακεκριμένες προσωπικότητες» αυτού του τύπου, προέκυψαν από την επιπολαιότητα κάποιων και την προσπάθειά τους να κάνουν σύγχρονες δημόσιες σχέσεις. Προκειμένου να γλείψουν κάποιους, θα βάλουν όλη την Ελλάδα να τους γλείφει υπό την μορφή γραμματοσήμου.

Σε μια χώρα που ελάχιστοι ξέρουν πως ο γιατρός Παπανικολάου, είναι υπεύθυνος για τη σωτηρία εκατομμυρίων γυναικών μέσα από το «τεστ Παπ», αλλά όλοι ξέρουν τη Τζούλια, τα κριτήρια για την έκδοση γραμματοσήμων πρέπει να προάγουν την σημαντικότητα. Όχι τη Τζούλια.

ΥΓ: Ο Νίκος Αλιάγας είναι ένας πολύ γνωστός Έλληνας στη Γαλλία. Θα μπορούσε αν ήθελε να βοηθήσει τη χώρα, να μιλήσει για το μαύρο που την καταπλακώνει. Επέλεξε να μιλά για το γαλάζιο των νησιών. Δυστυχώς η χώρα δεν έχει ανάγκη από ανησυχία α λα καρτ, ούτε από καρτ ποστάλ. Έχει ανάγκη από φωνές αλήθειας. Άλλωστε κάποιος κακόβουλος θα μπορούσε κάλλιστα να υποστηρίξει πως ο κάθε Αλιάγας με τον τρόπο αυτό δεν διαφημίζει την Ελλάδα αλλά τη χρησιμοποιεί.

Διαβάστε περισσότερα...

"Πιτσιρίκος": Γκομενικά

του "Πιτσιρίκος"

Καμία αίσθηση δεν προκάλεσε η είδηση πως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σίμος Κεδίκογλου διόρισε την γκόμενά του στο πολιτικό του γραφείο. Εκείνο που προκάλεσε αίσθηση είναι το όμορφο και πλούσιο στήθος του κ. Κεδίκογλου -μάλλον τραβάει τα βυζιά του-, αλλά, επειδή δεν πρόκειται να θηλάσει, ας κάνει λίγο δίαιτα. Ο Σίμος Κεδίκογλου είναι ο άνθρωπος που ανακοίνωσε το λουκέτο στην ΕΡΤ και την απόλυση των εργαζομένων, κάνοντας λόγο για αδιαφάνεια και σκάνδαλο.

Έχω παρατηρήσει πως πολλοί συνεργάτες του Σαμαρά έχουν χώσει τις γυναικούλες τους στο Δημόσιο.

Λογικό είναι, αφού είναι συνεργάτες ενός πολιτικού που διόρισε τους συμπατριώτες του στο Μουσείο της Ακρόπολης, με αποτέλεσμα να το κάνει Μουσείο Καλαμάτας, ενώ τους φύτεψε και δεκάδες ελιές έξω από το Μουσείο, για να μην νοσταλγούν την πατρίδα τους.

Επίσης, έχω παρατηρήσει πως κάτι δημοσιογράφοι πολύ μνημονιακοί και αδέκαστοι έχουν ....
συζύγους που είναι χωμένες σε γραφεία υπουργών, σε δημόσιες υπηρεσίες και σε άλλα τέτοια που οι ίδιοι κατακρίνουν.

Πάντως, εντελώς κότες και όλες αυτές οι σύζυγοι που από τη μία κάνουν τις χειραφετημένες και από την άλλη τις βολεύει σε δουλειές ο αντρούλης τους.

Η γκόμενα του Κεδίκογλου -που είναι από την Μεσσηνία- παραιτήθηκε μετά την αποκάλυψη πως δούλευε στο γραφείο του γκόμενού της και την πληρώναμε εμείς, επειδή, όπως δήλωσε ο γκόμενός της, δεν ήθελε να γίνει αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης.

Για παραίτηση του Κεδίκογλου, ούτε κουβέντα βέβαια. Αυτά είναι για τους άλλους.

Νομίζω πως ήταν λάθος να παραιτηθεί η γκόμενα του Κεδίκογλου από το γραφείο του γκόμενού της.

Είμαι βέβαιος πως ο κ. Κεδίκογλου θα την είχε αξιολογήσει προσωπικά, θα δοκίμασε κι άλλες και θα της είχε δώσει την θέση αξιοκρατικά.

Θα την κέρδισε με το σπαθί της.

Διαβάστε περισσότερα...

Οι πιέσεις της τρόικας φέρνουν πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας

Πηγή: http://tvxs.gr

Σε σταδιακή απελευθέρωση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας φαίνεται ότι προχωρά το αρμόδιο υπουργείο υπό την ασφυκτική πίεση της τρόικας για αναστολή του μέτρου. Διά στόματος του υφυπουργού Ανάπτυξης, Αθανάσιου Σκορδά έρχεται και η σχετική ενημέρωση ότι επιχειρείται μερική αναστολή από το 2014 με κοινωνικά κριτήρια. Προς πλειστηριασμό 106.000 ακίνητα. Πάνω από 320.000 τα «κόκκινα» δάνεια.

Η κυβέρνηση φαίνεται ότι έχει βάλει στα σκαριά σχέδιο για τη σταδιακή άρση της απαγόρευσης των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας από την 1η Ιανουαρίου του 2014 με βάση τις αντικειμενικές αξίες των ακινήτων αλλά και την εισοδηματική κατάσταση των ιδιοκτητών.

Σύμφωνα με τη ρύθμιση που ψηφίστηκε πέρυσι, μέχρι τα τέλη του 2013 έχουν απαγορευτεί οι πλειστηριασμοί ακινήτων με αντικειμενική αξία έως 200.000 ευρώ, τόσο για τα φυσικά όσο και για τα νομικά πρόσωπα, αλλά και των ακινήτων που αποτελούν πρώτη κατοικία, ανεξαρτήτως ποσού. Αυτό το καθεστώς προστασίας υπάρχει από το 2008, ωστόσο η κυβέρνηση δέχεται ισχυρές πιέσεις από την τρόικα ώστε να μη δοθεί νέα παράταση.

Μιλώντας στο «Έθνος» ο υφυπουργός Ανάπτυξης Αθανάσιος Σκορδάς επεσήμανε ότι το θέμα των πλειστηριασμών επηρεάζει το σύνολο της αξίας των ακινήτων στην Ελλάδα και η επίλυση του προβλήματος θα πρέπει να γίνει σταδιακά, αποκλείοντας την πλήρη αποδέσμευση των ακινήτων αυτών.

Μια κατάσταση μαζικών πλειστηριασμών ακινήτων θα μπορούσε να οδηγήσει σε κραχ την αγορά διαμερισμάτων και επαγγελματικής στέγης. Παράγοντες της αγοράς αναφέρουν ότι εάν βγουν ταυτόχρονα στο σφυρί περίπου 100.000 ακίνητα, η τιμή τους θα καταρρεύσει, συμπαρασύροντας ολόκληρη την κτηματαγορά.

Επιπλέον, μιλώντας σε πρωινή εκπομπή του Mega, ο Αθανάσιος Σκορδάς εξήγησε ότι κυρίαρχο ρόλο θα έχουν αν ο δανειολήπτης είναι άνεργος ή πολύτεκνος, πόσα χρόνια το ακίνητο προστατεύεται από την υπάρχουσα νομοθεσία και η αντικειμενική του αξία.

Σύμφωνα με το Έθνος τα κριτήρια που εξετάζονται για την απελευθέρωση των πλειστηριασμών είναι τα κοινωνικά κριτήρια (άνεργοι, πολύτεκνοι), τα εισοδηματικά κριτήρια, η χρονική διάρκεια «παγώματος» πλειστηριασμού, η έκταση του ακινήτου αλλά και το ύψους του δανείου.

Προς πλειστηριασμό 106.000 ακίνητα

Στο μεταξύ στο «κόκκινο» βρίσκονται πάνω από 320.000 δάνεια, ενώ ο αριθμός των στεγαστικών που θα βρεθούν σε διαδικασία πλειστηριασμού εκτιμάται σε περισσότερα από 106.000.

Το ποσοστό των καθυστερούμενων δανείων στο τέλος του περασμένου χρόνου ήταν 21,4%, ενώ τα υπόλοιπα των στεγαστικών δανείων ήταν 74,6 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σε 1.498.000 στεγαστικά δάνεια.

Διαβάστε περισσότερα...

IΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ Ν.ΜΑΔΟΥΡΟ-Φ.ΚΑΣΤΡΟ

Πηγή: http://www.iskra.gr

...ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ 60 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ  ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΜΟΝΚΑΔΑ

Εξήντα χρόνια συμπληρώθηκαν φέτος στις 26 Ιούλη, όταν το 1953 ολιγομελείς ομάδες επαναστατών - συνολικά 160 αγωνιστές - με επικεφαλής τον Φιντέλ Κάστρο επιτέθηκαν στο στρατόπεδο Μονκάδα, κοντά στο Σαντιάγο δε Κούμπα - όπου στάθμευαν χιλιάδες στρατού - με σκοπό να ξεσηκωθεί ο κουβανικός λαός ενάντια στη δικτατορία του Φουλχένσιο Μπατίστα.

Η ενέργεια αυτή των Κουβανών επαναστατών, παρά την ήττα, άνοιξε μια νέα φάση στην πάλη του κουβανικού λαού, σημαδεύοντας την σύγχρονη Ιστορία του Νησιού της Επανάστασης, η οποία κορυφώθηκε με την επικράτηση της Επανάστασης 6 χρόνια αργότερα, την 1η Γενάρη του 1959.

Από εκείνη την επίθεση γεννήθηκε το Κίνημα της 26ης του Ιούλη, καθώς οι εξεγερμένες δυνάμεις αποφάσισαν να ενωθούν. Κάθε χρόνο, η Κούβα γιορτάζει την 26η Ιούλη, που έχει καθιερωθεί ως εθνική γιορτή της Επανάστασης.

Με αφορμή τα 60 χρόνια από την επίθεση στο στρατόπεδο Μονκάδα ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο, συναντήθηκε την Παρασκευή(26/7) με τον ηγέτη της Κουβανικής Επανάστασης, Φιντέλ Κάστρο, δηλώνοντας πως "οι ιδέες παραμένουν ακόμα αήττητες" και επιπλέον χαρακτήρισε τη συνάντηση του με τον Κουβανό ηγέτη ως "ιστορική".

Επίσης, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας έδωσε στον Φιντέλ Κάστρο μια εικόνα ζωγραφισμένη από τον Διοικητή της Μπολιβαριανής Επανάστασης, Ούγκο Τσάβες, την οποία είχε ζωγραφίσει κατά τη διάρκεια της ιατρικής του περίθαλψης στην Αβάνα, καθώς και το σχετικό βιβλίο του Ignacio Ramonet το οποίο περιέχει μια μεγάλη συνέντευξη του διοικητή Τσάβες, ο οποίος αφηγείται την ιστορία της ζωής του.

Κατά τη συνάντηση, ο Φιντέλ Κάστρο και ο πρόεδρος της Βενεζουέλας μίλησαν για την επίθεση στο στρατόπεδο Μονκάδα και για την ιστορική σημασία αυτής της επίθεσης. Ο Κουβανός ηγέτης, επίσης, εξέφρασε την ανησυχία του για την κλιματική αλλαγή και τις απειλές που αυτή εγκυμονεί για την ανθρωπότητα.

Παρακάτω ακολουθούν φωτογραφίες από την συνάντηση:

*Με πληροφορίες από το http://barbudosdesierramaestra.blogspot.gr/

Διαβάστε περισσότερα...

Ν. Μπογιόπουλος: Ή Βιώσιμο χρέος ή βιώσιμος λαός

του Νίκου Μπογιόπουλου

Οι χώρες-ωφειλέτες δεν δανείζονται γιατί έχουν χρέη. Έχουν χρέη επειδή δανείζονται. Και δανειζόμενες παραμένουν αιώνια δεσμευμένες στους πιστωτές τους, προς τους οποίους οι λαοί πληρώνουν με το αίμα τους τόκους και χρεολύσια. Σύμφωνα με τον Στίγκλιτς, μέσα απ’ αυτή την διαδικασία, οι χρεωμένες χώρες κατέβαλαν στους πιστωτές τους για την πληρωμή παλαιότερων χρεών το διάστημα 1984-2000 το αστρονομικό ποσό των 4,6 τρις. δολαρίων. Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, οι συνέπειες για τους λαούς ήταν, είναι και θα είναι δραματικές.

Φτώχεια, λιτότητα, ανέχεια, ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, πολιτικές βαρβαρότητας που διατηρούνται επί δεκαετίες, και που, όσο γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των πλουτοκρατών, τόσο βυθίζουν στη δυστυχία τους εργαζόμενους. Πολιτικές που βυθίζουν στα Τάρταρα την τιμή της εργατικής δύναμης, ακριβώς για να γεμίζουν τα θησαυροφυλάκια των κεφαλαιοκρατών.

Τι επιδιώκουν λοιπόν οι εγχώριοι «σωτήρες» και οι ξένοι «εταίροι» του με τα δανεικά που...

παρέχουν ώστε να συμβάλουν όπως λένε στην επίτευξη της περίφημης «βιωσιμότητας» του ελληνικού χρέους; Πίσω απ’ τους ευφημισμούς, αυτό που εννοούν είναι ότι θέλουν να κρατήσουν τους έλληνες εργαζόμενους σε εκείνο το επίπεδο χαμοζωής, το επίπεδο δηλαδή λίγο πριν την εξόντωση, το οποίο θα παρατείνεται στο διηνεκές, ώστε ο ελληνικός λαός –εις το διηνεκές- να τους πληρώνει τόκους και χρεολύσια.

Διότι «βιωσιμότητα του χρέους» σημαίνει βίος αβίωτος. «Βιωσιμότητα του χρέους» σημαίνει να ζούμε για να πληρώνουμε χρέη, κι άλλα χρέη, χρέη που άλλοι τα προκαλούν και όσο κι αν τα πληρώνεις τόσο αυτά μεγαλώνουν. Βιωσιμότητα του χρέους» σημαίνει να σε δανείζουν, για να τους πληρώνεις διπλά και τριπλά τα παλαιότερα δάνεια, και μέσα από τους ανατοκισμούς των νέων δανείων να σε κρατούν χρεωμένο εφ’ όρου ζωής.

Η εμπειρία αυτής της «σωτήριας» πολιτικής δεν είναι μόνο ελληνική, είναι παγκόσμια. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα που έρχεται από την δεκαετία του ’80 και αποτυπώνεται στα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας: Στις αρχές του 1980 το χρέος που είχαν 109 «πιστολήπτριες» χώρες προς τους πιστωτές τους ήταν 430 δισ. δολάρια. Παρά το γεγονός ότι μέχρι το 1986 είχαν πληρώσει σε τόκους 336 δισ. δολάρια στο τέλος της ίδιας χρονιάς είχαν φτάσει να χρωστάνε πάνω από 880 δις δολάρια. Μέσα σε μια εξαετία δηλαδή, χρωστούσαν ποσό υπερδιπλάσιο από κείνο που αρχικά είχαν δανειστεί, και ενώ την ίδια ώρα είχαν ήδη πληρώσει σε τόκους τα 4/5 των αρχικών δανείων!

Ο ελληνικός λαός έχει πλέον ανάλογη εμπειρία η οποία ανάγεται σε χρόνο πολύ πριν τα μνημόνια.

Είναι ενδεικτικά τα εξής:

Πρώτον, από την υπογραφή της συνθήκες του Μάαστριχτ και μετά, δηλαδή την τελευταία εικοσαετία,ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει σε εγχώριους και ξένους τοκογλύφους και κερδοσκόπους το αστρονομικό ποσό των 772,9 δις ευρώ!

Δεύτερον, μόνο από το 2000 και μετά, δηλαδή από την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει για τόκους και χρεολύσια μακροπρόθεσμων δανείων το ποσό των 400,5 δις ευρώ. Την ίδια περίοδο για εξοφλήσεις έντοκων και βραχυπρόθεσμων τίτλων έχει πληρώσει πάνω από 240 δις ευρώ. Αθροισμα 640,5 δις ευρώ!

Τρίτον, από το Μάαστριχτ και μετά, τέσσερα ολόκληρα ΑΕΠ της χώρας έχουν πάει σε … τόκους και χρέη! Από αυτά μάλιστα, πάνω από τρία ολόκληρα ΑΕΠ έχουν εξανεμιστεί σε τόκους και χρεολύσια κατά την περίοδο της Ελλάδας στην ευρωζώνη!

Τα παραπάνω στοιχεία και οι σχετικοί πίνακες που περιλαμβάνουν τις δαπάνες για την καταβολή των τόκων, χρεολυσίων και τις εξοφλήσεις βραχυπρόθεσμων τίτλων και εντόκων γραμματίων, ομολογούνται στην εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού του έτους 2013 (σελ. 133).

Ας δούμε ένα ακόμα στοιχείο: το ελληνικό δημόσιο χρέος το Μάρτιο του 2010 ήταν 310 δισεκατομμύρια. Το Μάρτιο του 2013 το δημόσιο χρέος ήταν 309 δισεκατομμύρια. Δηλαδή μετά από τρία χρόνια ανελέητης λιτότητας, εξαθλίωσης και εξανδραποδισμού του λαού μετά από σωρεία μέτρων που υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 60 δις ευρώ που φορτώθηκαν στις πλάτες των λαϊκών στρωμάτων, το δημόσιο χρέος μειώθηκε μόλις κατά .. 1 δισεκατομμύριο! Αυτή είναι η πολιτική τους. Είναι η ίδια πολιτική που (καθ’ ομολογία του Στουρνάρα στη βουλή στις 15/2/2013) μέσα σε μόλις τρία χρόνια έχει παράσχει στους πλουτοκράτες δάνεια ύψους 550 δισ ευρώ, αλλά σε ότι αφορά τους εργαζόμενους έχει εκτινάξει τι ιδιωτικό χρέος στα 230 δισ ευρώ, την ανεργία στο 1,5 εκατομμύριο και τους Ελληνες που ζουν στη φτώχεια στα 3,5 εκατομμύρια!

Το συμπέρασμα είναι ότι από την μια μεριά το κράτος και οι κυβερνήσεις των κεφαλαιοκρατών δανείζονται αστρονομικά ποσά με τα οποία χρηματοδοτείται η κερδοφόρα δράση των κεφαλαιοκρατών και από την άλλη μεριά ο λαός πληρώνει τα χρέη των κεφαλαιοκρατών και του κράτους των κεφαλαιοκρατών και μάλιστα στο πολλαπλάσιο. Με τόκο!

Είναι προφανές λοιπόν τι συμβαίνει: Αφενός, τα λαϊκά στρώματα, καθιστώντας «βιώσιμο το χρέος», πλήρωσαν την τελευταία 20ετία (και κυρίως κατά την περίοδο της «ευρω-ευημερίας») σε τόκους για το δημόσιο χρέος, που άλλοι το δημιούργησαν, άλλοι το προκάλεσαν και άλλοι τα «έφαγαν», κοντά στο ένα τρισεκατομμύριο ευρώ!

Αφετέρου, όταν μιλούν για «βιωσιμότητα του χρέους» εννοούν την μετατροπή της ζωής του λαού σε ένα «βίο αβίωτο», αφού εκείνο που θέλουν είναι έναν λαό αλυσοδεμένο στο μαγγανοπήγαδο που χρέους, που θα ζει ίσα-ίσα ώστε να τους πληρώνει αενάως και αιωνίους, τόκους, χρεολύσια και χρέη για δάνεια που άλλοι τα ξεκοκαλίζουν.

Τέλος, όταν μιλούν για «βιωσιμότητα του χρέους» εννοούν την διατήρηση των μακάβριων συνεπειών ενός δανεισμού που ούτε είχε ούτε έχει σκοπό την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων. Αντίθετα αποτελεί την συνήθη τακτική της ολιγαρχίας μέσω της οποίας το κεφάλαιο αφενός εξασφαλίζει πηγές για την δική του ρευστότητα, αφετέρου συνεχίζει να χρεώνει τα βάρη του δικού του δανεισμού στα λαϊκά στρώματα.

Η «βιωσιμότητα του χρέους», για την οποία πανηγυρίζουν, Μέρκελ, Σαμαράς, Βενιζέλος, ΔΝΤ κτλ.,σημαίνει έναν ελληνικό λαό που θα πληρώνει στο διηνεκές τα παλαιότερα και τα νεότερα δάνεια της πλουτοκρατίας χωρίς ποτέ να ξεχρεώνει. Που πάντα θα του λένε ότι «οφείλει» όλο και μεγαλύτερα χρέη στους πιστωτές, μιας και ο λογαριασμός αυτός δεν τελειώνει ποτέ. Αντίθετα, σε κάθε προηγούμενο λογαριασμό χρεών, επέρχεται –όπως περιέγραφε ο Λένιν- ένας «τοκογλυφικός επιπρόσθετος λογαριασμός πάνω σε εκείνον που είκοσι φορές ως τώρα πληρώθηκε».

Είναι προφανές: Η απάντηση σ' αυτόν τον καταναγκασμό, η απάντηση στον εξαναγκασμό εκατομμυρίων ανθρώπων να εξαθλιώνονται, να χρεοκοπούν, να καταστρέφονται, να φτωχοποιούνται, να λεηλατούνται, και όλα αυτά είτε για να διατηρείται «βιώσιμο το χρέος», είτε γιατί (όπως συμβαίνει στην περίπτωση της Ελλάδας, παρά τα όσα λέγονται) το χρέος είναι «μη βιώσιμο», δεν είναι η «σταδιακή αποπληρωμή». Ούτε η «επιμήκυνση». Ούτε ο «λογιστικός» προσδιορισμός του «καλού» και του «κακού» χρέους. Ούτε τα «κουρέματα» Ούτε καμία από τις τεχνικές καταλήστευσης του λαού που ακολουθούνται στο όνομα της «βιωσιμότητας του χρέους» ή της «μη βιωσιμότητας του χρέους».

Η μία και μοναδική απάντηση είναι: «Δεν πληρώνω»! Απάντηση κοφτή, αδιαπραγμάτευτη και –ναι!- μονομερής εκ μέρους του λαού. Απάντηση που φυσικά δεν θα προέλθει από την εξουσία των μονοπωλίων, που τα δικά της δάνεια μετατρέπονται σε χρέη για τον λαό. Δεν θα προέλθει από την εξουσία εκείνων που υπογράφουν μνημόνια, ή των άλλων που θέλουν να γίνουν εκείνοι οι «διαπραγματευτές» στην θέση των προηγούμενων με την ΕΕ με την ΕΚΤ, με το ΔΝΤ. Θα προέλθει μόνο από έναν λαό αποφασισμένο να επιβάλει την δική του λαϊκή εξουσία. Χωρίς μονοπώλια. Χωρίς ΕΕ. Χωρίς ΔΝΤ. Και χωρίς να αναγνωρίζει καμία «υποχρέωση» του λαού απέναντι σε ντόπιους και ξένους τοκογλύφους.

από το “Unfollow” μέσω του "Βαθύ Κόκκινο"

Διαβάστε περισσότερα...

Δ. Καζάκης: Ολόκληρη η Ελλάδα ανήκει πλέον στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας...

του Δημήτρη Καζάκη

Με μια περιεκτική σε ουσία – για όποιον ξέρει να διαβάζει – και λιτή ανακοίνωση ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ΕΜΣ) με έδρα το Λουξεμβούργο εξέδωσε την εξής ανακοίνωση: «Από την 1η Ιουλίου 2013, ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ΕΜΣ) είναι ο μοναδικός και μόνιμος μηχανισμός για την αντιμετώπιση των νέων αιτήσεων για οικονομική ενίσχυση από τα κράτη μέλη της ευρωζώνης. Από αυτή την ημέρα το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF) δεν μπορεί πλέον να συμμετάσχει σε νέα προγράμματα χρηματοδότησης, ή να συνάψει νέες συμφωνίες δανείου. Ο Klaus Regling, Διευθύνων Σύμβουλος του ΕΜΣ και διευθύνων σύμβουλος του EFSF, δήλωσε: «Σήμερα ένα σημαντικό κεφάλαιο του EFSF τελειώνει και όλα τα πιθανά νέα καθήκοντα θα αναληφθούν από το ΕΜΣ, το μόνο ταμείο διάσωσης της νομισματικής ένωσης». Αυτό συμβαίνει σύμφωνα με τη Συμφωνία Πλαίσιο για το ΕΤΧΣ που υπογράφτηκε από τα 17 κράτη μέλη της ζώνης του ευρώ και το Καταστατικό του EFSF. Το EFSF θα παραμείνει ενεργό στη χρηματοδότηση των εν εξελίξει προγραμμάτων για την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και την Ελλάδα.»

Η ανακοίνωση, όπως και το ίδιο το γεγονός ότι όλες οι χρεωστικές απαιτήσεις που προκύπτουν...
από τις δυο δανειακές συμβάσεις της Ελλάδας με την ευρωζώνη, πέρασαν από 1/7/2013 στον μόνιμο ΕΜΣ, πέρασε στα «ψιλά». Δεν θεώρησε κανένας ότι συνιστά ιδιαίτερου ενδιαφέροντος εξέλιξη. Οι κυβερνώντες δεν έχουν κανένα λόγο να τραβήξουν την προσοχή του κόσμου στην εξέλιξη αυτή. Ούτε η αντιπολίτευση. Κι ο λόγος είναι απλός. Θα πρέπει να πάρουν θέση και να εξηγήσουν πώς είναι δυνατό να νοείται τυπικά ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος υπό την επίσημη κηδεμονία ενός μόνιμου, το ξαναλέμε, μόνιμου οργανισμού διαχείρισης χρεοκοπιών, τον ΕΜΣ.

Η ΣΥΝΘΗΚΗ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ ΕΜΣ

Ο ΕΜΣ δεν είναι κάτι απλό. Είναι ένα ίδρυμα ελεγχόμενης χρεοκοπίας με έδρα το Λουξεμβούργο για τις χώρες της ευρωζώνης που αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στα χρέη τους. Η συνθήκη για τον ΕΜΣ δεν είναι παρά μία συνθήκη χρέους για την προστασία του ευρώ. Το διοικητικό συμβούλιο και ο διευθύνων σύμβουλος έχουν απόλυτη εξουσία έναντι των κρατών μελών που οφείλουν να συμμορφώνονται «άνευ όρων και αμετάκλητα», όπως ορίζεται αυτολεξεί στην Συνθήκη Ίδρυσης του ΕΜΣ. Στην ουσία πρόκειται για το στήσιμο ενός ανεξέλεγκτου οργανισμού με έδρα το Λουξεμβούργο ώστε να μην υπόκειται σε κανέναν έλεγχο και καμία εξουσία, δικαστική, ή άλλης μορφής.

Ας δούμε τι προβλέπει η Συνθήκη Ίδρυσης του ΕΜΣ. Επιγραμματικά με το άρθρο 32 παρ. 2 της Συνθήκης: «Ο ΕΜΣ διαθέτει πλήρη νομική προσωπικότητα· έχει πλήρη δικαιοπρακτική ικανότητα:

α) να αποκτά και να διαθέτει κινητή και ακίνητη περιουσία,

β) να συμβάλλεται,

γ) να είναι διάδικος και

δ) να συνάπτει συμφωνία και/ή πρωτόκολλα για την έδρα, όποτε είναι αναγκαίο, για την εξασφάλιση της αναγνώρισης και της επιβολής του νομικού καθεστώτος και των προνομίων και ασυλιών του.»

Η παρ. 3 του ίδιου άρθρου αναφέρει: «Ο ΕΜΣ, η ακίνητη περιουσία, οι πόροι του και τα περιουσιακά του στοιχεία, ανεξαρτήτως τοποθεσίας και κατόχου, χαίρουν ασυλίας από οιασδήποτε μορφής δικαστική διαδικασία, εκτός εάν ο ΕΜΣ παραιτηθεί ρητώς από την ασυλία του για τους σκοπούς οιασδήποτε διαδικασίας ή βάσει των όρων οιασδήποτε συμβάσεως, συμπεριλαμβανομένης της τεκμηρίωσης των χρηματοδοτικών του μέσων.»

Η παρ. 4 του ίδιου άρθρου αναφέρει: «Η περιουσία, οι χρηματοδοτικοί πόροι και τα στοιχεία του ενεργητικού του ΕΜΣ, ανεξαρτήτως τοποθεσίας και κατόχου, χαίρουν ασυλίας έναντι έρευνας, επίταξης, δήμευσης, απαλλοτρίωσης ή οποιασδήποτε άλλης μορφής κατάσχεσης, αφαίρεσης ή δέσμευσης βάσει εκτελεστικών, δικαστικών, διοικητικών ή νομοθετικών μέτρων.»

Οι παρ. 5 & 6 του ίδιου άρθρου αναφέρουν: «Τα αρχεία του ΕΜΣ και όλα τα έγγραφα που ανήκουν στον ΕΜΣ ή βρίσκονται στην κατοχή του είναι απαραβίαστα. Οι χώροι των εγκαταστάσεων του ΕΜΣ είναι απαραβίαστοι.»

Ενώ οι παρ. 8 & 9 του ίδιου άρθρου αναφέρουν: «Στον βαθμό που είναι αναγκαίο για την άσκηση των δραστηριοτήτων που προβλέπονται στην παρούσα συνθήκη, όλη η περιουσία, οι χρηματοδοτικοί πόροι και τα στοιχεία του ενεργητικού του ΕΜΣ δεν υπόκεινται σε κανέναν περιορισμό, ρύθμιση, έλεγχο και μορατόρια οποιασδήποτε φύσεως. Ο ΕΜΣ απαλλάσσεται από οιαδήποτε υποχρέωση έγκρισης ή αδειοδότησης ως πιστωτικό ίδρυμα, πάροχος επενδυτικών υπηρεσιών ή άλλου είδους επίσημη αδειοδοτημένη, ή ρυθμιζόμενη οντότητα δυνάμει των νομοθεσιών εκάστου μέλους του ΕΜΣ.»

ΕΝΑ ΥΠΕΡΚΡΑΤΟΣ…

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ο ΕΜΣ διαθέτει πλήρη δικαιοπρακτική ικανότητα ανάλογη οποιουδήποτε κράτους και ειδικά καθεστωτικά προνόμια που δεν διαθέτει κανένα άλλο κράτος μέλος. Πρόκειται για ένα υπερκράτος που στην πράξη μπορεί να εκποιήσει άλλα κράτη στο όνομα της δανειοδοτικής διευκόλυνσης. Μπορεί ακόμη και να αποκτήσει περιουσία (κινητή και ακίνητη) άλλου κράτους ως δική του κάτω από το καθεστώς των όρων δανειακής διευκόλυνσης που παρέχει. Αυτή την περιουσία μπορεί να την διαχειριστεί όπως θέλει χωρίς κανέναν περιορισμό και υπό καθεστώς πλήρους ασυλίας σε όλα τα κράτη μέλη.

Αυτό πρέπει να το προσέξουμε ιδιαίτερα. Οι πληροφορίες λένε ότι ήδη εξετάζεται από τον ΕΜΣ ένα σχέδιο τιτλοποίησης εισπράξεων από μελλοντική αξιοποίηση κρατικών ακινήτων. Το σχέδιο αυτό προωθεί το Ταμείο Αξιοποίησης της Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ). Το σχέδιο έχει ως μίνιμουμ στόχο έσοδα 1 δισ. ευρώ, αλλά θεωρείται ότι δύσκολα θα ξεκινήσει πριν από τον Νοέμβριο.

Στο πλαίσιο του προγράμματος θα εκδοθούν ομόλογα που θα αντανακλούν τα έσοδα από την αξιοποίηση επιλεγμένων ακινήτων τα οποία εν συνεχεία θα πωληθούν σε ενδιαφερόμενους επενδυτές. Υποψήφια προς τιτλοποίηση είναι πολλά από τα 1.000 ακίνητα που, σύμφωνα με το Μνημόνιο, έχουν ή επίκειται να μεταβιβαστούν στο Ταμείο μέσα στο 2013. Τέτοια ακίνητα είναι για παράδειγμα το βασιλικό κτήμα στο Τατόι, η έκταση 500 στρεμμάτων δίπλα στο Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας, παραθαλάσσιες περιοχές στη Χαλκιδική, αλλά και ομάδες ακινήτων που ανήκουν σε υπουργεία όπως των Αγροτικής Ανάπτυξης και Εθνικής Άμυνας, σε ΟΤΑ, οργανισμούς κ.ά. Το ακριβές μοντέλο θα προέλθει από μελέτη βιωσιμότητας που εκπονεί ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας ύστερα από συνεννόηση με την κυβέρνηση, και η οποία θα περιγράφει τα πιθανά έσοδα, τη δομή της τιτλοποίησης, τη μορφή που θα πρέπει να έχουν τα πακέτα ακινήτων κ.ο.κ.

Στην πράξη αυτό που θα συμβεί είναι να μεταφερθεί η κυριότητα όλης της ακίνητης περιουσίας του ελληνικού δημοσίου στον ΕΜΣ που θα πρέπει να εγγυηθεί τα τιτλοποιημένα ομόλογα, ή για να αποτελέσουν εγγύηση για τους τίτλους που θα κληθεί να εκδώσει ο ίδιος ο Μηχανισμός για την Ελλάδα. Έτσι, τα ακίνητα θα μετατραπούν σε περιουσιακό στοιχείο του ΕΜΣ και θα διατεθούν σύμφωνα με τις δικές του προτεραιότητες και ανάγκες. Ενώ η τιτλοποίηση εσόδων του ελληνικού δημοσίου αναγκαστικά θα επεκταθεί σε όλες τις πιθανές πηγές, φορολογικές και μη.

ΠΡΟΣ ΝΕΟ «ΚΟΥΡΕΜΑ» ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ…

Ιδίως όταν προς το τέλος του έτους αναγκαστεί η τρόικα να προχωρήσει σε νέο «κούρεμα» του δημόσιου χρέους της Ελλάδας προκειμένου να το εμφανίσει ότι συγκρατείται. Η μέθοδος του κουρέματος θα είναι κατά πάσα πιθανότητα η επαναγορά ελληνικών ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά, όπως έγινε και τον περασμένο Νοέμβριο. Για να πληρώσει το ελληνικό δημόσιο αυτή την πιθανή επαναγορά θα χρειαστεί ρευστό και μάλιστα αρκετό μιας και η τρέχουσα τιμή του 10ετούς ελληνικού ομολόγου στη δευτερογενή έχει πλησιάσει το 60% της ονομαστικής του αξίας. Αυτό σημαίνει ότι αν το ελληνικό δημόσιο χρειαστεί να προχωρήσει σε επαναγορά, τότε θα πρέπει να βρει 6 δις ευρώ σε ρευστό για κάθε 10 δις ευρώ ονομαστικής αξίας ελληνικά ομόλογα.

Μην ξεχνάμε ότι η επαναγορά περί των 30 δις ευρώ ονομαστικής αξίας ελληνικών ομολόγων τον περασμένο Νοέμβριο στοίχισε στο ελληνικό δημόσιο 11,7 δις ευρώ, που δανείστηκε από το EFSF. Τώρα θα χρειαστεί να δανειστεί από τον ΕΜΣ. Μόνο που ο συγκεκριμένος Μηχανισμός έχει αναλάβει ήδη και την δανειοδότηση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών στην Κύπρο και την Ισπανία. Στη σειρά συνωστίζονται κι άλλες τράπεζες από την Ελλάδα, την Ιταλία, κοκ. Τα διαθέσιμα του ΕΜΣ που εγγυώνται οι κυβερνήσεις των κρατών μελών εκτιμάται ότι δεν επαρκούν για να σηκώσει ο συγκεκριμένος μηχανισμός τον δανεισμό τόσο των τραπεζών απευθείας, όσο και των κρατών που έχουν ανάγκη χρηματοδότησης. Κατά συνέπεια η τιτλοποίηση εσόδων του κράτους, δημόσιας περιουσίας, αλλά και ιδιωτικής περιουσίας πρώτα και κύρια διαμέσου της φορολογίας, θα αποτελέσει μια αναγκαστική πηγή επιπρόσθετων εγγυήσεων και πόρων για τον ΕΜΣ. Στην πράξη δεν θα υπάρξει τίποτε αξίας στην χώρα που δεν θα υποθηκευτεί, ή δεν θα περάσει στην κυριότητα του Μηχανισμού. 

Μην ξεχνάμε επίσης και το κορυφαίο. Από την στιγμή που εντάσσεται ένα κράτος μέλος υπό την κηδεμονία του ΕΜΣ και δεχτεί τους όρους δανειακής διευκόλυνσης, παραιτείται από κάθε δυνατότητα κατοπινής διαπραγμάτευσης, ή επαναδιαπραγμάτευσης των όρων και των συνθηκών. Μιας και «όλη η περιουσία, οι χρηματοδοτικοί πόροι και τα στοιχεία του ενεργητικού του ΕΜΣ δεν υπόκεινται σε κανέναν περιορισμό, ρύθμιση, έλεγχο και μορατόρια οποιασδήποτε φύσεως», όπως αναφέρει ρητά η παρ. 8 του άρθρου 32. Κι όλα αυτά υπό καθεστώς πλήρους ασυδοσίας μιας και δεν υφίσταται κανενός είδους έλεγχος, εκτός απ’ αυτόν που νομιμοποιεί το ΔΣ του ίδιου του ΕΜΣ. Μπροστά στον ΕΜΣ καταλύονται ακόμη και οι δικαστικές αρχές των κρατών μελών, μιας και από την Συνθήκη δεν έχουν κανενός είδους δικαιοδοσία πάνω του, στην περιουσία του, στους χρηματοδοτικούς πόρους του, στα στοιχεία του ενεργητικού του, στα αρχεία του και στο προσωπικό του.

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΟΥΡΕΜΑ ΚΑΤΑΘΕΣΕΩΝ

Ένα επιπλέον στοιχείο που φέρνει μαζί ο ΕΜΣ είναι και το γεγονός ότι απ’ εδώ και μπρος θα αναλαμβάνει την χρηματοδότηση ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Η πρόταση είναι παλιά και την στήριξε από τους πρώτους ο κ. Σόρος, αυτός ο μέγας φιλάνθρωπος των αγορών και μέγας ευεργέτης της αριστεράς των καφέ και των δημοσίων σχέσεων. Μετά το θέμα σήκωσε ο μέγας Ολάντ, αλλά και η «μοναδική ελπίδα της Ευρώπης σήμερα,» όπως μας είπαν οι Βαρουφάκης-Γκαλμπρέιθ, ο κ. Τσίπρας. Οι δε σύμβουλοι του κ. Τσίπρα έχουν ξεσκιστεί να το επαναλαμβάνουν.

Ελάτε όμως να δούμε τι σημαίνει κάτι τέτοιο εκτός από τα προφανή. Όταν λέμε τα προφανή, εννοούμε την επιβολή μνημονίου πολιτικής για κάθε νέα δανειακή σύμβαση ανεξάρτητα αν γίνεται για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ή τον δανεισμό του κράτους. Όπως ακριβώς έκανε το ΕΜΣ με την Κύπρο, όπου ο Μηχανισμός ανέλαβε την ανακεφαλαιοποίηση των χρεοκοπημένων τραπεζών του νησιού με παράλληλη επιβολή ενός άθλιου μνημονίου που εκτός του κουρέματος των καταθέσεων προβλέπει την διευκόλυνση των διαδικασιών πλειστηριασμού των ενυπόθηκων δανείων όταν ο ιδιώτης δανειολήπτης δεν μπορεί να ανταποκριθεί.

Μπορεί να προχωρήσει ο ΕΜΣ σε απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών ενός κράτους μέλους χωρίς η χώρα και ο λαός της να πάθε τα ίδια με τους Κυπρίους; Όχι. Να πώς απαντά ο ίδιος ο ΕΜΣ στο ερώτημα, θα υπάρξει κάποιο bail-in ή άλλης μορφής συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στην περίπτωση απευθείας χρηματοδότησης των τραπεζών;

«Ναι. Άμεση ανακεφαλαιοποίηση από τον ΕΜΣ θα τεθεί μόνον εφόσον τα ιδιωτικά κεφάλαια εμπλακούν πρώτα. Ένα κατάλληλο επίπεδο bail-in θα πρέπει να εφαρμοστεί πρώτα σύμφωνα με τους κοινοτικούς κανόνες κρατικών ενισχύσεων και την εφαρμογή των αρχών της Οδηγίας για την Αποκατάστασης και Εξυγίανσης της Τράπεζας (BRRD) αμέσως μετά την έναρξη της εποπτείας των τραπεζών από τον Ενιαίο Εποπτικό Μηχανισμό των ευρωπαϊκών τραπεζών (SSM). Αυτό το νέο εποπτικό ρόλο προβλέπεται να αναληφθεί από την ΕΚΤ κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2014, μετά από αξιολόγηση του ισολογισμού των τραπεζών που θα εποπτεύονται από τον SSM.»

Αυτό σημαίνει ότι μπορέσει να αναλάβει την χρηματοδότηση της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών αν, πρώτα, υπάρξει κατάλληλο σχήμα bail-in και αφ’ ότου λειτουργήσει ο νέος Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός. Τι σημαίνει bail-in; Σημαίνει με εσωτερική χρηματοδότηση, δηλαδή αφού πρώτα φορτωθούν οι καταθέτες και οι μέτοχοι των τραπεζών μέρος των ζημιών. Όπως ακριβώς έγινε στην Κύπρο. Και πότε θα γίνει αυτό; Μετά το δεύτερο εξάμηνο του 2014, όταν ο SSM που έχει αναλάβει να στήσει η ΕΚΤ θα είναι εν λειτουργία. Αυτός ο νέος εποπτικός μηχανισμός θα αποφασίζει ποια τράπεζα είναι «συστημική» και άρα πρέπει να διασωθεί σε βάρος καταθετών και μετόχων, ποια πρέπει να κλείσει ή να συγχωνευθεί με βάση κριτήρια που αφορούν την ενίσχυση της ολιγοπωλιακής σύνθεσης του τραπεζικού καρτέλ στο επίπεδο ολόκληρης της ευρωζώνης. Θα πέφτει λόγος στο κράτος μέλος; Ούτε κατά διάνοια. Θα αποφασίζουν αποκλειστικά οι τραπεζίτες της ΕΚΤ.

Και για να μην έχουμε καμιά αυταπάτη να τι συνεχίζει και λέει ο ίδιος ο ΕΜΣ: «Οι βασικές αρχές της BRRD συμφωνήθηκαν από το Συμβούλιο ECOFIN στις 27 Ιουνίου 2013. Οι εθνικές αρχές θα είναι σε θέση να εφαρμόσουν bail-in, δηλαδή να διαγράψουν, ή να μετατρέψουν σε ίδια κεφάλαια τις απαιτήσεις των μετόχων και των πιστωτών των αφερέγγυων τραπεζών. Σύμφωνα με το νέο καθεστώς, οι ασφαλισμένες καταθέσεις (κάτω από € 100,000) θα είναι πλήρως προστατευμένες, ενώ οι ανασφάλιστες καταθέσεις (άνω των € 100.000) δεν προστατεύονται, αλλά θα πρέπει να δοθεί προτιμησιακή μεταχείριση για ορισμένες ομάδες των καταθετών. Ένα bail-in που ισοδυναμεί με τουλάχιστον 8% των συνολικών υποχρεώσεων της τράπεζας και ιδίων κεφαλαίων θα πρέπει να αντληθούν κεφάλαια από τον Μηχανισμό. Σε έκτακτες περιστάσεις, μια εθνική αρχή εξυγίανσης μπορεί να ζητήσει χρηματοδότηση από εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης.»

Τι σημαίνουν όλα αυτά σε απλά ελληνικά; Ότι δεν πρόκειται να γίνει κανενός είδους ανακεφαλαιοποίηση από τον ΕΜΣ αν πρώτα δεν κουρευτούν οι καταθέσεις κατ’ ελάχιστο 8%. Μην σας ξεγελά η δήλωση ότι οι καταθέσεις έως 100 χιλιάδες ευρώ είναι προστατευμένες. Δεν είναι έτσι. Πρώτο, γιατί δεν υπάρχει κανενός είδους πρόβλεψη για την εμπράγματη προστασία των καταθέσεων αυτών, εκτός από νόμους και οδηγίες στα χαρτιά χωρίς αντίκρισμα σε διαθέσιμο ρευστό. Δεύτερο, θυμηθείτε τι έγινε στην Κύπρο. Ναι μεν κουρεύτηκαν κατά 40% οι καταθέσεις άνω των 100 χιλιάδων ευρώ, αλλά η δέσμευση των καταθέσεων και οι περιορισμοί αναλήψεων χτύπησαν όλους τους καταθέτες, νοικοκυριά, ελευθεροεπαγγελματίες και επιχειρήσεις. Το ίδιο θα γίνει και σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση εφαρμοστεί «κούρεμα» (bail in) καταθέσεων.

ΜΕΓΑΛΟΜΕΤΟΧΟΙ ΥΠΟ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ

Το ίδιο ισχύει και για τους μετόχους των τραπεζών. Έχει ενδιαφέρον εδώ να υπογραμμίσουμε την δήλωση του ΕΜΣ ότι «θα πρέπει να δοθεί προτιμησιακή μεταχείριση για ορισμένες ομάδες των καταθετών.» Μην αυταπατάστε ότι πρόκειται για εκδήλωση ευαισθησίας υπέρ των μικρομετόχων των τραπεζών και των αποταμιευτών. Όχι κάθε άλλο. Η προτιμησιακή μεταχείριση αφορά στους μεγαλοκατεθέτες επενδυτικών λογαριασμών, διαμέσου των οποίων κινούνται κεφάλαια για τοποθετήσεις σε τίτλους της χρηματαγοράς, ή σε κάθε λογής επενδύσεις. Όπως επίσης και υπέρ των μεγαλομετόχων των τραπεζών που σε πολλές περιπτώσεις είναι επενδυτικά κεφάλαια (funds) ή άλλες τράπεζες. Αυτοί που θα υποστούν το bail in είναι οι μικρομέτοχοι και όσα ασφαλιστικά ταμεία, ΝΠΙΔ και ΝΠΔΔ διαθέτουν μετοχές σε τράπεζες.

Τι συνάγουμε απ’ όλα αυτά; Κάτι πολύ απλό. Ο ΕΜΣ θα χρειαστεί στα τέλη του πρώτου εξαμήνου του 2014 να προβεί σε ένα νέο δανειακό πακέτο προς την Ελλάδα. Το πακέτο αυτό θα έχει δυο σκέλη: Αφενός την εκ νέου χρηματοδότηση της «μαύρης τρύπας» του δημόσιου χρέους που δεν μπορεί με κανένα τρόπο να τιθασευτεί. Και αφετέρου, την χρηματοδότηση ενός νέου γύρου ανακεφαλαιοποίησης των ήδη χρεοκοπημένων εγχώριων τραπεζών. Μόνο που αυτή την φορά θα γίνει ταυτόχρονα με «κούρεμα» καταθέσεων και ολοκληρωτικής απαξίωσης των τραπεζικών μετοχών που κατέχουν μικρομέτοχοι, ασφαλιστικά ταμεία και νομικά πρόσωπα.

Αυτός είναι ο σχεδιασμός τους προκειμένου να έχει προλάβει η ΕΚΤ να στήσει τον SSM προκειμένου να προστατέψει τους τραπεζίτες, τις πρακτικές τους, αλλά και τις διαπλοκές τους αναμεταξύ τους και με το δημόσιο ταμείο. Αυτό το νόημα έχει η Τραπεζική Ένωση που προωθεί η ευρωζώνη. Να κρατηθούν μακριά οι καταχρηστικές πρακτικές του ευρωπαϊκού τραπεζικού καρτέλ από τα εθνικά κράτη που ελλοχεύει η δικαιοσύνη και η λογοδοσία σ’ αυτήν. Αν μέχρι σήμερα έχει δοθεί γη και ύδωρ στις τράπεζες δεν είναι τίποτε μπροστά σ’ αυτό που θα συμβεί απ’ εδώ και μπρος. Γι’ αυτό και θέλουν να θωρακίσουν θεσμικά το τραπεζικό καρτέλ μετατρέποντάς το επίσημα σε Τραπεζική Ένωση.

Ποιο αξιοπρεπές κράτος θα δεχόταν έναν τέτοιο μηχανισμό; Ποιο σοβαρό κράτος θα δεχόταν να τεθεί υπό την δικαιοδοσία και την δικαιοπρακτική ικανότητα ενός τέτοιου μηχανισμού, όπως είναι το ΕΜΣ; Μόνο εκείνο το κράτος που θέλει να τεθεί υπό καθεστώς κατοχής και εκποίησης.

Πώς μπορούμε να μιλάμε για εθνική κυριαρχία μετά την υπαγωγή μας σ’ έναν τέτοιο μηχανισμό; Ποιος νοιάζεται; Πάντως όχι η συμπολίτευση και η αντιπολίτευση που αρνούνται και οι δυο να σηκώσουν το θέμα. Κι ο λόγος είναι απλός. Μας τον εξήγησε ο κ. Στουρνάρας στις 17/7/13 όταν απαντούσε στον κ. Τσίπρα: «Μιλάτε για εντολές διεθνών κέντρων. Ποιος τα πιστεύει αυτά πια; Ποια διεθνή κέντρα; Αυτά που μας έδωσαν τα 240 δισεκατομμύρια; Ποιος ακούει και πιστεύει περί διεθνών κέντρων, κλαμπ κλπ.;» Έτσι είναι. Όταν ξεπουλάς την χώρα ολόκληρη και παραχωρείς την κυριαρχία της σ’ έναν υπερκρατικό οργανισμό σαν τον ΕΣΜ, είναι λογικό να μην πιστεύεις στα διεθνή κέντρα. Βλέπετε πάνω από το κεφάλι του Στουρνάρα και των υπολοίπων επικρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη η επιταγή του άρθρου 120 παρ. 3 του Συντάγματος: «O σφετερισμός, με οποιονδήποτε τρόπο, της λαϊκής κυριαρχίας και των εξουσιών που απορρέουν από αυτή διώκεται μόλις αποκατασταθεί η νόμιμη εξουσία, οπότε αρχίζει και η παραγραφή του εγκλήματος.»

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 28/7/2013

Διαβάστε περισσότερα...

Ανώγεια Κρήτης: Δυο λόγια, εικόνες και τραγούδια για μια μεγάλη Ιστορία

Πηγή: Αριστερή Διέξοδος

Άγαλμα αφιερωμένο στα ολοκαυτώματα των Ανωγείων, τους πεσόντες του αγώνα. Η εντολή του Μίλλερ, στρατηγού των Ναζί κατακτητών στην Κρήτη για "ΙΣΟΠΕΔΩΣΙΝ" του χωριού είναι γραμμένη στα Ελληνικά, τα Γερμανικά και τα Αγγλικά. Τούτος ο τόπος δεν ξεχνά...

Τη Πέμπτη 25 Ιούλη 2013, ανεβήκαμε στον Ψηλορείτη της Κρήτης για να παραστούμε στις εκδηλώσεις των Υακινθείων 2013 και φυσικά περάσαμε από τα Ανώγεια. Στα πλαίσια μιας ανάρτησης, ούτε η ιστορία, ούτε η σημερινή κατάσταση αυτού του μοναδικού τόπου μπορούν να αναλυθούν. Μπορούμε όμως να δώσουμε μια γεύση, ένα κίνητρο για περαιτέρω μελέτη καθώς και λίγα στοιχεία. Να πούμε δηλαδή δυο λόγια, να δείξουμε λίγες εικόνες και να ακούσουμε μερικά τραγούδια για μια μεγάλη Ιστορία...

Το ολοκαύτωμα

πηγές: http://www.anogialand.gr/, http://mediavoxgalanakis.wordpress.com/

Κορυφαίο γεγονός της Αντίστασης του αγωνιζόμενου λαού των Ανωγείων, υπήρξε η καταστροφή και ισοπέδωση του χωριού του. Τον Αύγουστο του 1944 πραγματοποιήθηκε το 3ο ολοκαύτωμα των Ανωγείων (1822, 1867, 1944). Άρχισε τη 13η Αυγούστου και κράτησε μέχρι το τέλος του ίδιου μήνα. Στο Αρμί, την κεντρική πλατεία του χωριού βρίσκεται εγχάρακτη η διαταγή του Γερμανού στρατηγού φρουράρχου Κρήτης.

“…Επειδή η πόλις των Ανωγείων είναι κέντρον της αγγλικής κατασκοπίας εν Κρήτη και επειδή οι Ανωγειανοί εξετέλεσαν το φόνο του λοχία φρουράρχου Γενί-Γκαβέ και της υπ’ αυτόν φρουράς και επειδή οι Ανωγειανοί εξετέλεσαν το σαμποτάζ της Δαμάστας, επειδή εις Ανώγεια ευρίσκουν άσυλον και προστασίαν οι αντάρται των διαφόρων ομάδων αντιστάσεως και επειδή εκ των Ανωγείων διήλθον και οι απαγωγείς με τον στρατηγόν Φον Κράιπε χρησιμοποιήσαντες ως σταθμόν διακομιδής τα Ανώγεια, διατάσσομεν την ΙΣΟΠΕΔΩΣΙΝ τούτων και την εκτέλεσιν παντός άρρενος Ανωγειανού όστις ήθελεν ευρεθεί εντός του χωρίου και πέριξ αυτού εις απόστασιν ενός χιλιομέτρου.”

Χανιά 13-8-44 0 Στρατηγός Διοικητής Φρουρίου Κρήτης X. ΜΙΛΛΕΡ

Κατά τη διάρκεια της Γερμανοκατοχής τα Ανώγεια αναδείχτηκαν σαν ένα από τα μεγαλοπρεπέστερα παραδείγματα συνεχούς αντιστασιακής παρουσίας. Τους Ανωγειανούς διέκρινε η εσωτερική ενότητα, η οργάνωσή τους, η αυτοπειθαρχία τους και η αποφασιστικότητά τους. Το «πρακτικό» που υπέγραψαν στις 15 Αυγούστου 1941 για τη συγκρότηση αντιστασιακής Οργάνωσης που η ουσιαστική ύπαρξή της ανέτρεχε από τις πρώτες μέρες του Ιούνη, μπορεί να είναι η πρώτη πράξη σ’ ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη, που έκφραζε την αυθόρμητη συλλογική απόφαση των κατοίκων μιας περιοχής, να αντισταθούν κατά των δυνάμεων του φασισμού. Να σημειωθεί ότι το Γενάρη του 1942 υπεγράφησαν άλλα δυο πρακτικά.

Το Σεπτέμβριο του 1941 αποφασίστηκε η δημιουργία ένοπλης ομάδας που ονομάστηκε Ανεξάρτητη Ομάδα Ανωγείων (ΑΟΑ) με λημέρι την Κορακόπετρα και αρχηγό μια ηρωική μορφή, τον ΕΝΩΤΙΚΟ Γιάννη Δραμουντάνη ή Στεφανογιάννη. Με την καθοδήγηση του τα Ανώγεια γίνονται κέντρο όχι της τοπικής αντίστασης, αλλά παγκρήτιο κέντρο αντίστασης κατά των Γερμανών, σε στενή συνεργασία με τις συμμαχικές δυνάμεις. Η εξόντωση του Στεφανογιάννη γίνεται από την πρώτη κιόλας στιγμή στόχος των Γερμανών.

Σε επίσκεψή του (Σεπτ. 1942) ο εκπρόσωπος του συμμαχικού Στρατηγείου και αργότερα αρχηγός της μυστικής συμμαχικής αποστολής αντ/ρχης Νταμπάμπιν «έμεινεν έκπληκτος από την ενθουσιώδη φιλοξενία και το ενωμένο μέτωπο που παρουσίαζαν οι παπάδες, γιατροί, αξιωματικοί, κομμουνιστές και οι γέροντες του χωριού, κάτω από την αρχηγία του Ιωάννη Δραμουντάνη». ΄

Τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ανωγειανής αντίστασης σε όλο το νησί επιβεβαιώνει και η ίδια η διαταγή ισοπέδωσης των Ανωγείων από το Στρατηγό Διοικητή Κρήτης Βάλτερ Μίλερ, καθώς ξεκινάει με τη φράση λέγοντας χαρακτηριστικά: «Επειδή η πόλις των Ανωγείων είναι κέντρον της Αγγλικής κατασκοπείας εν Κρήτη (και συνεχίζει για να αιτιολογήσει τη βάρβαρη πράξη του «και επειδή οι Ανωγειανοί εξετέλεσαν τον φόνο του λοχίου φρουράρχου Γενί-Γκαβέ και της υπ’ αυτόν φρουράς και επειδή οι Ανωγειανοί εξετέλεσαν το σαμποτάζ της Δαμάστας, επειδή βρήκαν άσυλο και προστασία αντάρτες διαφόρων ομάδων και επειδή διήλθον οι απαγωγείς του Κράϊπε διατάσσομεν την ισοπέδωσιν τούτων και την εκτέλεσιν παντός Άρρενος Ανωγειανού όστις ήθελεν ευρεθή εις απότασης ενός χιλιομέτρου εντός του χωριού και πέριξ αυτού εις απόστασις ενός χιλιομέτρου».)Ο Μίλερ, ανέφερε σε κάποια ώρα της «εξουσίας» του, στη μαύρη Κατοχή: «εγώ θα κάμω τους Κρητικούς να φοβούνται, περισσότερο τους Γερμανούς από ότι εμείς τους αντάρτες. Μέχρι σήμερα μιλούσε η γλώσσα. Από τώρα κι έπειτα, θα μιλήσει το πολυβόλο. Θα γίνουν πολλές χήρες και θα καούν χωριά καινούργια». Και το απέδειξε, εκδικούμενος για την αντίσταση της Κρήτης και για τον Κράϊπε…

Η πρώτη επίσκεψη των Γερμανών στα Ανώγεια θα γίνει το χειμώνα του 1942. Με δυο τάγματα κυκλώνουν το χωριό και προχωρούν σε συλλήψεις. Το χειμώνα αυτό φιλοξενήθηκαν στα Ανώγεια πολλά μέλη αντιστασιακών οργανώσεων και παραγόντων από άλλες περιοχές. Ακολουθούν κρίσιμες συσκέψεις στην Κορακόπετρα, τον Απρίλη και το Μάιο του 1942, για τον καλύτερο συντονισμό όλων των αντιστασιακών οργανώσεων της Κρήτης.

Παρά τις εκτελέσεις και τις βάρβαρες ενέργειες σε βάρος του ντόπιου πληθυσμού οι εντολές για αγγαρείες δεν θα περάσουν.

Υπό αυτές τις συνθήκες και παρά το γεγονός ότι η αντίσταση στην Κρήτη ήταν ενωμένη, αφήνοντας στην άκρη τις όποιες ιδεολογικές διαφορές, οι Άγγλοι με το δικό τους γνωστό τρόπο, του διήρε και βασίλευε, διασπούν την αντίσταση.Οι εξελίξεις αυτές δεν άφησαν ούτε τα Ανώγεια ανεπηρέαστα. Το Μάιο του ΄43 δημιουργούνται δυο οργανώσεις στα Ανώγεια η ΕΟΚ και το ΕΑΜ. Όμως, παρά τη διάσπαση οι δυο οργανώσεις θα βρουν διαύλους επικοινωνίας και συνεργασίας.Στο πλαίσιο αυτό η οργάνωση του ΕΑΜ ανασυγκροτείται, ιδρύοντας την επιμελητεία του Αντάρτη, ενώ παράλληλα οργανώνεται η ΕΠΟΝ και ο εφεδρικός ΕΛΑΣ.

Το καλοκαίρι του ΄43, ένα χρόνο πριν από το μεγάλο Ολοκαύτωμα, θα προηγηθεί ένα μικρότερο, δείχνοντας τις προθέσεις και τις διαθέσεις των Γερμανών απέναντι στους Ανωγειανούς. Θα καταστρέψουν τα σπίτια 8 Ανωγειανών πατριωτών που αρνήθηκαν να πάρουν μέρος στις αγγαρείες τους. Το τοπικό ΕΑΜ αντιδρά αμέσως. Για να κρατήσει ψηλά το ηθικό των κατοίκων αποφασίζει την ταχύτερη αποκατάσταση των ζημιών, επιστρατεύοντας όλους τους μάστορες της περιοχής, αξιοποιώντας την εθελοντική εργασία των κατοίκων.

Το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου, αποφασίζεται η δημιουργία ένοπλου τμήματος με αρχηγό τον Γιάννη Ποδιά και λημέρι την περιοχή Τσουνιά. Να σημειωθεί ότι το ένοπλο τμήμα του μόνιμου ΕΛΑΣ Ρεθύμνου με λημέρι τις Αραβάνες είχε καθοδηγητή τον Ανωγειανό Γεώργιο Χαρ. Σμπώκο. Τρείς μήνες αργότερα η ΑΟΑ κυκλοφορεί προκήρυξη στο Μυλοπόταμο και το Μαλεβίζι στις οποίες κατέγραφε τις νίκες των συμμάχων στην Αφρική και το ρωσικό μέτωπο. Η ενέργεια αυτή κινητοποιεί ακόμα περισσότερο τους κατακτητές, έχοντας πλέον ένα και μοναδικό στόχο, το Στεφανογιάννη, λαμβάνοντας πάντα υπόψη τους και την προηγούμενη δράση του. Το Φεβρουάριο του 1944 θα κυκλώσουν το χωριό και θα τον συλλάβουν. Όταν ειδοποιήθηκε ήταν αδύνατον να διαφύγει. Αφού τον συλλάβουν, συγκαλούν έκτακτο στρατοδικείο και λίγο αργότερα, παρά την προσπάθεια να δραπετεύσει, τον εκτελούν.

Η απώλεια για την Κρητική Αντίσταση είναι πολύ μεγάλη. Η είδηση μεταδίδεται αστραπιαία από τους Γερμανούς σε όλη την Κρήτη, με ειδικά δελτία ενημέρωσης, επιδιώκοντας με αυτό τον τρόπο να κάμψουν το ηθικό των αντιστασιακών οργανώσεων. Η μοίρα όπως πάντα έπαιξε το δικό της παιγνίδι. Ο αξιωματικός που διέταξε την εκτέλεσιν του αειμνήστου Στεφανογιάννη μόλις επέστρεψε στο γραφείο του βρήκε ένα τηλεγράφημα που ανέφερε ότι συνεπεία βομβαρδισμού κατέρευσεν η οικία του εν Γερμανία και εφονεύθη η μοναδική 16ετής κόρη του».

Ο θάνατος του Στεφανογιάννη, δυναμώνει ακόμα περισσότερο την ανωγειανή αντίσταση. Στον τιμόνι τον διαδέχτηκε ένας ψύχραιμος, συνετός και αποφασιστικός άνδρας ο Χριστομιχάλης Ξυλούρης, που διαχειρίστηκε ίσως τις πιο δύσκολες καταστάσεις των χρόνων της Κατοχής. (Οπως: Η απαγωγή του Κράιπε, η απαγωγή του στυγερού Αναστάση Συμεωνίδη, το παγκρήτιο σαμποτάζ της 23ης Ιουλίου 1944, το σαμποτάζ της Δαμάστας, το ολοκαύτωμα των Ανωγείων, η μάχη της Μύθιας και των Αξιπέτρων, η μάχη της Φοινικιάς, η παράδοση του Ηρακλείου, ήταν μερικές από τις πολύ δύσκολες καταστάσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει ο Αρχηγός της Α.Ο.Α. Χριστομιχάλης Ξυλούρης).

Την ώρα που οι Ανωγειανοί είναι αποφασισμένοι και προετοιμασμένοι πλέον για όλα, τον Απρίλη του ΄44 στις Αρχάνες, μια ομάδα ανταρτών με άγγλους κομάντος, θα προχωρήσει στη μεγαλύτερη απαγωγή που έγινε στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, την απαγωγή του υποστράτηγου Κάρλ Φον Κραϊπε, διοικητή της 22ης Γερμανικής Μεραρχίας. Και σε αυτό το γεγονός η συμβολή της τοπικής αντίστασης είναι καθοριστική με το πέρασμα του στρατηγού μέσα από το χωριό.

Ο βασικός πρωταγωνιστής της απαγωγής, Άγγλος ταγματάρχης Πάτρικ Λη Φέρμορ θα πει: «Η αντάρτικη ομάδα των Ανωγείων μας έκρυψε, μας προστάτεψε και μας οδήγησε χωρίς κανένα φόβο. Θυμάμαι τον Κώστα Κεφαλογιάννη, τον Κουντόκωστα, ήταν ένα λαμπρό παλικάρι. Ο Γεώργιος Τυράκης από το Φουρφουρά και εγώ ήρθαμε με ένα γερμανικό αμάξι στο Μυλοπόταμο. Πρωί-πρωί ανεβήκαμε στα Ανώγεια με τα πόδια και όλοι οι χωριανοί μάς γύριζαν την πλάτη -λόγω των γερμανικών στολών- με πολύ εχθρικό τρόπο. Οι γυναίκες έκλειναν με δύναμη τα μπατσούρια και φωνάζανε, «ήρθαν τα μαύρα βούγια στα σπαρτά». Το βράδυ στα Ανώγεια, κρυφτήκαμε στο σπίτι της παπαγιάννενας-Σκουλά. Ο παπα-Γιάννης ήταν στην Μέση Ανατολή, μαθαίνοντας να πηδάει με αλεξίπτωτο. Χρυσοί άνθρωποι κι αυτοί. Οι Ανωγειανοί ήταν όλοι υπέροχοι, από την αρχή μέχρι το τέλος».

 Στο μεταξύ οι κάτοικοι του χωριού βιώνουν το γερμανικό φασισμό, με τις απανωτές επισκέψεις ενός αδίστακτου Γερμανού λοχία του Γιόζεφ Ολενχάουερ, Σήφη, τον ονόμαζαν οι ντόπιοι, που προσπαθεί με κάθε τρόπο να μειώσει τους Ανωγειανούς, μέσα από εξευτελισμούς και αγγαρείες. Ο ρόλος του Ολενχάουερ δεν ήταν μόνο να εκβιάζει και να απειλεί. Κατέγραφε την μορφολογία του εδάφους και υπέβαλε έκθεση στην κεντρική διοίκηση, με ποιο τρόπο θα κυκλώσουν το χωριό. Αυτό δείχνει ότι οι Γερμανοί πολύ νωρίτερα από τις 13 Αυγούστου του 1944 είχαν βάλει ως στόχο να κάψουν τα Ανώγεια.

Σε μια από αυτές του τις αγγαρείες πήρε μαζί του γυναίκες και γέρους. Η απόφαση από το τοπικό γραφείο του ΕΑΜ, για να χτυπηθούν οι Γερμανοί είχε παρθεί από καιρό. Και η ώρα αυτή είχε φτάσει. Με επικεφαλής μια ηρωική μορφή της ΕΑΜΙΚΗΣ και ΕΛΑΣΙΤΙΚΗΣ αντίστασης το Μανώλη Μανουρά ή Σμαϊλομανώλη μια αποφασισμένη ομάδα ανταρτών του ΕΛΑΣ, στις 7 Αυγούστου στη θέση Σφακάκι, χτυπάει τους Γερμανούς. Απελευθερώνει τις γυναίκες τα παιδιά. Οι αντάρτες εκτελούν στη συνέχεια το λοχία Ολενχάουερ και τους συνοδούς του, μετά από έκτακτο στρατοδικείο στα Τσουνιά. Της Μάχης στο Σφακάκι, προηγήθηκε η καθοριστική ενέργεια, από Ανωγειανούς ΕΛΑΣΙΤΕΣ της αρπαγής από τους χωροφύλακες 13 πυροβόλων όπλων που θα τα μετέφεραν στο Φρουραρχείο των Γερμανών στο Γενί Γκαβέ. Με τα όπλα αυτά θα δοθεί η Μάχη στο Σφακάκι.

Την επόμενη ακριβώς μέρα στις 8 Αυγούστου του 1944 η ΑΟΑ Ψηλορείτη με επικεφαλής το Νίκο Σταυρακάκη ή Αεροπόρο, θα πραγματοποιήσει μια από τις σημαντικότερες αντιστασιακές ενέργειες στην Ελλάδα και την Κρήτη κατά των Γερμανών, το Σαμποτάζ της Δαμάστας. Στο σαμποτάζ πήραν μέρος και έξι Ρώσοι. Εκεί θα τραυματιστεί βαριά ο Νταμακομανόλης Σπιθούρης, μια εμβληματική μορφή της Κρητικής Αντίστασης. Θα περιπλανηθεί σε όρη και βουνά, τρύπες και σπηλιάρια, όμως, παρά το κυνηγητό των Γερμανών θα σταθεί όρθιος, θα επιζήσει.

Το σύνολο των απωλειών του εχθρού και στις δύο παραπάνω δράσεις ήταν τουλάχιστον 60 Γερμανοί στρατιώτες νεκροί. Για τα Ανώγεια ξημέρωναν δύσκολες μέρες. Ο Χριστομιχάλης Ξυλούρης, έμπειρος μαχητής και άξιος Αρχηγός των ανδρών της Ανωγειανής ομάδος περίμενε τις δυσάρεστες εξελίξεις.

Η γερμανική διοίκηση θα εφαρμόσει τη γνωστή συνταγή των ΕΣ-ΕΣ, ξερίζωμα, ολοκαύτωμα, ισοπέδωση σε όσους πήγαιναν κόντρα στα σχέδια της Άριας Φυλής. Πίστεψαν ότι με το κάψιμο του χωριού θα έκαιγαν και τη αντίσταση των Ανωγειανών, πίστεψαν ότι με την ισοπέδωση θα ισοπέδωναν την τόλμη και την αποφασιστικότητα τους, πίστεψαν ότι με το ξερίζωμα τους, θα ξερίζωναν το αγωνιστικό τους φρόνημα. Διαψεύστηκαν και μάλιστα με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο.

Την νύχτα 12 προς 13 Αυγούστου 1944 τρία γερμανικά τάγματα ενισχυμένα με όλμους και με την υποστήριξη πυροβολικού, του 65ου Συντάγματος μεταφέρθηκαν με 30 αυτοκίνητα στα Σείσαρχα, πέντε χιλιόμετρα πριν τ΄ Ανώγεια με διοικητή τον ταγματάρχη Μάρτεν. Οι Ανωγειανοί σκοποί αντιλήφθηκαν τους γερμανούς και με το σύνθημα «Τράγοι στ΄ αμπέλια», ειδοποίησαν τους κατοίκους και όλοι οι άντρες που βρίσκονταν στο χωριό έφυγαν προς τα βουνά. Μαζί πρόλαβαν και έφυγαν πολλά γυναικόπαιδα. Οι Γερμανοί έφτασαν με τα πόδια στ’ Ανώγεια, τα κύκλωσαν με διπλό κλοιό και εγκατέστησαν φυλάκια στους γύρω λόφους. Όταν άρχισε να ξημερώνει οι γερμανοί στρατιώτες άρχισαν να εισβάλουν στο χωριό από διάφορες κατευθύνσεις πυροβολώντας στο αέρα για εκφοβισμό. Ύστερα συγκέντρωσαν όλους τους κατοίκους στην πλατεία Αρμί. Στη συνέχεια μια διμοιρία μηχανικού και καταστροφών άρχισε το κάψιμο και την ανατίναξη των σπιτιών με εκρηκτικές ύλες. Τα σύννεφα καπνού της καταστροφής ήταν ορατά από πολύ μεγάλες αποστάσεις. Το 3ο Ολοκαύτωμα είναι πια μια σκληρή πραγματικότητα. Για 24 μερόνυχτα, καίνε, γκρεμίζουν, ανατινάζουν και εκτελούν ανήμπορους και παράλυτους, που δεν μπορούσαν να φύγουν. Περίπου 2.500 γυναικόπαιδα παίρνουν το δρόμο της προσφυγιάς, τον ίδιο δρόμο που είχαν πάρει και πρόγονοι τους, το 1822 και το 1867.

Ο Καζαντζάκης καταγράφει την Ναζιστική κτηνωδία

πηγή: http://www.anogialand.gr/

Τον Ιούλιο του 1945, ένα σχεδόν χρόνο μετά την καταστροφή των Ανωγείων από τους Γερμανούς Ναζιστές, ο Νίκος Καζαντζάκης θα επισκεφθεί τ' Ανώγεια, ως υπεύθυνος της Κεντρικής Επιτροπής για τη διαπίστωση των Γερμανικών ωμοτήτων κατά τη διάρκεια του πολέμου στην Κρήτη. Μετά από εντολή της κυβέρνησης και με τη βοήθεια των I. Κακριδή, I. Καλιτσουνάκη και Κ. Κουτουλάκη κατέγραψε το χρονικό της καταστροφής. Στην σχετική έκθεση του μεταξύ άλλων αναφέρει:

"Την 13ην οι Γερμανοί συμπληρώσαντες την κύκλωσιν, εισήλθον εις τα Ανώγεια και διέταξαν τους υπολειφθέντας κατοίκους (θα ήσαν περί τα 1500 γυναικόπαιδα) να αναχωρήσουν εντός ημισείας ώρας προς την κατεύθυνσιν του Γενή-Καβέ, οπόθεν να διασκορπισθούν εις τα διάφορα χωρία της Ρεθύμνης. Μετά ταύτα Ολοκαύτωμαπροέβησαν εις γενικήν λεηλασίαν του χωρίου, πλουσιωτάτου εις κτηνοτροφικά και εριουργικά προϊόντα. Μετά την δήλωσιν εκάστη οικία εκαίετο πρώτον και έπειτα ανετινάσσετο δια δυναμίτιδος. Κάθε νύκτα οι Γερμανοί απεσύροντο εις τα Σείσαρχα και την πρωϊαν επανήρχοντο. To μέγεθος της λεηλασίας θα κατανόηση κανείς, όταν λάβη υπ' όψιν ότι αυτή διήρκεσεν από της 13 Αυγούστου μέχρι της 5 Σεπτεμβρίου. Κατά την διάρκειαν της διαρπαγής οι Γερμανοί εφόνευσαν εντός του χωρίου τον Γ. Σπιθούρην, μη δυνηθέντα ν' αποχωρήση μετά των άλλων κατοίκων, επίσης τους παραλύτους εξαδέλφους Κωνστ. και I. Ξυλούρην (ή Κίτρη), και τον υπέργηρον Νικ. Αεράκην, εις τας αγκάλας του οποίου έθεσαν, μετά την εκτέλεσιν, δεξιά και αριστερά τα πτώματα δύο χοίρων προς χλευασμόν.

Δύο αδελψαί, η χήρα Εμμ. Καλλέργη και η χήρα Εμμ. Καβλέντη, η χωλή Ειρήνη Καραϊσκου και η Ευαγγ. Ιω. Πασπαράκη, αρνηθείσαι ν' αποχωρήσουν και προτιμήσασαι τον θάνατον απέθανον καείσαι και καταχωθείσαι έπειτα υπό τα ερείπια των ανατιναχθεισών οικιών των. Επίσης οι Γερμανοί εφόνευσαν τον εκ τραύματος της κεφαλής παράφρονα Εμμ. I. Σαλούστρον. Πολλοί άλλοι εφονεύθησαν εις τα πέριξ. Οι Γερμανοί κατέστρεψαν και τα 4 τυροκομεία της περιοχής και απήγαγον τα ποίμνια των κατοίκων όσα δεν ηδυνήθησαν να συμπαραλάβουν, τα εφόνευσαν. Σήμερον από τας 940 οικίας των Ανωγείων δεν έχει απομείνει ούτε μία, το νεόδμητον σχολείον ανετινάχθη, αι 3 εκκλησίαι, τας οποίας οι Γερμανοί είχον μεταβάλει εις σταύλους, έχουν επίσης υποστή ζημίας εκ των πέριξ ανατινάξεων. Η επίσημος κατάστασις της Νομαρχίας Ρεθύμνης αναφέρει I 17 Ανωγειανούς εκτελεσθέντας κατά την περίοδον της κατοχής"...

Η Ιστορία της αντίστασης κρατά από χρόνια

Πηγή: http://el.wikipedia.org/

Το Μάιο του 1822, στη θέση Σκλαβόκαμπος Μαλεβιζίου, οι Ανωγειανοί νίκησαν τους Τούρκους, με αρχηγό τους το Βασίλη Σμπώκο. Το γεγονός όμως αυτό, στάθηκε αφορμή και στις 14 Ιουλίου του 1822, ο Σερίφ Πασάς που βρήκε το χωριό ερημωμένο, με τους κατοίκους του να πολεμούν στη Μεσσαρά, το υπέβαλε σε λεηλασία και πυρπόληση.

Λίγο πριν από την επανάσταση του 1866, τελέστηκε στα Ανώγεια η συνέλευση για την εκλογή αντιπροσώπων των οπλαρχηγών της Ανατολικής Κρήτης.

Το ίδιο έτος, τρεις Ανωγειανοί άνηκαν στους πεσόντες του ολοκαυτώματος του Αρκαδίου, με το οποίο ηρωικά αποκρούστηκε η απόπειρα κατάληψής του από τον Σερίζ πασά. Σήμερα οι κάτοικοι των Ανωγείων, θεωρούν ως πυρπολητή της Μονής Αρκαδίου, τον Εμμανουήλ Σκουλά και όχι τον Κωνσταντίνο Γιαμπουδάκη, στον οποίο έχει ευρέως έκτοτε αποδοθεί η πράξη.

Το 1867 ο Ομέρ πασάς κατέλαβε τ' Ανώγεια και το Νοέμβριο του ίδιου έτους ο Ρεσίζ πασάς προέβη στην πυρπόλησή τους, δεύτερη φορά στην ιστορία του χωριού και 45 μόλις χρόνια μετά από την πρώτη. Οι κάτοικοι των Ανωγείων έλαβαν μέρος στην επανάσταση του 1897 καθώς και στους υπόλοιπους απελευθερωτικούς αγώνες.

Το Τραγούδι και ο Πολιτισμός συντρόφευαν το χωριό στα πιο δύσκολα χρόνια

Πηγή: http://el.wikipedia.org/

Χάρη στο σεβασμό και την αγάπη που αποδίδουν οι Ανωγειανοί στην πολιτιστική κληρονομιά, στα ήθη και στα έθιμά τους, τα Ανώγεια θεωρούνται το επίκεντρο του σύγχρονου Κρητικού πολιτισμού. Από την περιοχή αυτή κατάγονται οικογένειες με σημαντική προσφορά στην Κρητική και στην ευρύτερη Ελληνική παράδοση. Ο Νίκος Ξυλούρης, τα αδέλφια του, Αντώνης (Ψαραντώνης) και Γιάννης Ξυλούρης, ο Βασίλης Σκουλάς, ο Νικηφόρος Αεράκης, ο Μανώλης Πασπαράκης αποτελούν μόνο ένα δείγμα της πλούσιας πολιτιστικής σποράς των Ανωγείων στον σύγχρονο και παγκόσμιο πολιτισμό.

Όπως ξέρουμε εξάλλου, η "Ξαστεριά", το οποίο και ταυτίστηκε με τον αγώνα για τη δημοκρατία και την ελευθερία, τον αγώνα ενάντια στην Αμερικανοκινούμενη Χούντα, ήταν ένα τραγούδι ριζίτικο το οποίο πρωτοτραγούδησε σε πλατύ κοινό ο Νίκος Ξυλούρης στην "Λύδρα" τις πρώτες μέρες της δικτατορίας.

Λίγα τραγούδια για το Ολοκαύτωμα του 44'

Ο άντρας κάνει τη γενιά κι οχι η γενιά τον άντρα...

Διαβάστε περισσότερα...

Ν. Μπογιόπουλος: Καλόπαιδα (Το πρώτο «α» με «ωμέγα»)

Πηγή: Βαθύ Κόκκινο

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Πρώτον, σύμφωνα με το ΦΕΚ (αριθμός 35) της 30ης Ιανουαρίου 2013, το οποίο υπογράφει ο κ. Στουρνάρας, τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΤΑΥΠΕΔ, του ταμείου που ξεπουλάει τη χώρα δηλαδή, αμείβονται με τα εξής ποσά:

Πρόεδρος Γενικού Συμβουλίου: εκατό χιλιάδες (100.000) ευρώ. 

Διευθύνουσα σύμβουλος Εκτελεστικής Επιτροπής: Διακόσιες δεκαπέντε χιλιάδες (215.000) ευρώ. 

Αναπληρωτής Διευθύνον Σύμβουλος Εκτελεστικής Επιτροπής: εκατόν ογδόντα πέντε χιλιάδες (185.000) ευρώ.

Μέλος Εκτελεστικής Επιτροπής εκατόν εξήντα πέντε χιλιάδες ευρώ (165.000).

Επίσης: Στα 6,9 εκατ ευρώ ανήλθαν οι αμοιβές-έξοδα των συμβούλων του Ταμείου Αξιοποίησης της Ιδιωτικής περιουσίας του Δημοσίου την περίοδο 2011 έως και τον Μάρτιο του 2012, σύμφωνα με αυτά που κατέθεσε στην βουλή ο υφυπουργός κ. Σταϊκούρας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που διαβιβάστηκαν στην βουλή, την ίδια περίοδο το ΤΑΥΠΕΔ απασχόλησε 20 άτομα, με το σύνολο των αμοιβών τους να ανέρχεται σε 285.000 ευρώ, ενώ οι δαπάνες για τα ταξίδια στελεχών του ταμείου ανήλθαν για την ίδια περίοδο σε 79.000 ευρώ. Επιπρόσθετα, το σύνολο των αμοιβών που καταβλήθηκαν σε χρηματοοικονομικούς, νομικούς και τεχνικούς συμβούλους για την παροχή υπηρεσιών ανά έργο αποκρατικοποίησης, μετά από απόφαση της διυπουργικής επιτροπής Αναδιαθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων, τη διετία Ιούνιος 2010 – Ιούνιος 2012, ανέρχεται στο ποσό των 5.548.935,08.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι το να βγάζεις στο σφυρί ακόμα και τον τοίχο της Καισαριανής, είναι μια «δουλειά» που –κατά το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα- αξίζει να πληρώνεται καλά …

Δεύτερον, πέρυσι δόθηκαν στην δημοσιότητα από το Υπουργείο Εσωτερικών και τον πρώην υπουργό κ. Μανιτάκη τα στοιχεία για τις μικτές μηνιαίες αποδοχές των γενικών γραμματέων των υπουργείων και των αποκεντρωμένων διοικήσεων. Σύμφωνα μ αυτά, ο βασικός μισθός του γραμματέα ενός υπουργείου ανέρχεται σε 3.700 ευρώ και το επίδομα θέσης ευθύνης σε 1000 ευρώ, ενώ τα έξοδα παράστασης σε 300 ευρώ. Σύνολο δηλαδή, 5000 μηνιαίος. Για τους γενικούς γραμματείς υπουργείων και τις μηνιαίες μικτές αποδοχές τους, ο βασικός μισθός είναι 3.200 ευρώ, κόμμα το επίδομα θέσης ευθύνης 950, τα έξοδα παράστασης 100 ευρώ.Σύνολο δηλαδή, 4250 μηνιαίος.

Τα χρήματα αυτά θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι «λίγα» αν τα συγκρίνει με τις απολαβές βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών κ.α.

Σωστά. Σημειώνουμε ωστόσο, τις παραπάνω απολαβές, για να καταδειχθεί με έναν ακόμα τρόπο πόσο αποσπασμένη από την πραγματική κοινωνία και από τους πραγματικούς ανθρώπους αυτής της χώρας είναι όλοι εκείνοι οι πολιτικοί ταγοί που με τις πολιτικές τους φροντίζουν για τα συμφέροντα βιομηχάνων, εφοπλιστών, τραπεζιτών κ.α.

Αυτοί, δηλαδή, που, ενώ έχουν εξασφαλίσει για τον εαυτό τους βασικό μισθό της τάξης των 5000 ευρώ μηνιαίος, υποστηρίζουν ότι ο βασικός μισθός των 500 ευρώ για τον εργάτη είναι «υψηλός», όπως είχε δηλώσει ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εργασίας κ. Μέργος.

Αλλά αν τα 500 ευρώ τον μήνα που παίρνει ένας εργάτης είναι «πολλά» (όπως λένε αυτοί που παίρνουν τα 5.000 το μήνα…), τότε γιατί οι κύριοι αυτοί δεν μπαίνουν στον κόπο να ζήσουν οι ίδιοι με τα 500 ευρώ του εργάτη;

Τρίτον, εδώ και τρία χρόνια τα «καλόπαιδα» της ιδιωτικής τηλεόρασης «ενημερώνουν» το λαό για το πόσο «αναγκαία» είναι τα Μνημόνια. Κατηγορούν επίσης τον λαό ότι επειδή ήταν «αμέριμνος» και «βολεμένος στην φούσκα της ευημερίας», αυτός φταίει (ο λαός, δηλαδή!) για την κρίση.

Αλλά αυτά τα «κουράδια» (συγνώμη, τα «καλόπαιδα» εννοούσαμε) που συνεχίζουν να επιπλέουν στη «φούσκα» της ιδιωτικής τηλεόρασης, που ισχυρίζονται ότι για την κρίση φταίει η προ κρίσης «ευημερία», τότε δηλαδή που μιλούσαμε για την «γενιά των 700 ευρώ», είναι οι ίδιοι που πριν αλλά και μετά την κρίση καθάριζαν από εκατό πενήντα (Οι β’ διαλογής εξ αυτών) έως και 300 χιλιάρικα τον χρόνο (οι «πρωτοκλασάτοι» τους).

Τουτέστιν ένας εργαζόμενος, που κατ’ αυτούς «πρέπει» να ζει με βασικό τα 500 μικτά τον μήνα, για να πάρει τα λεφτά που παίρνει τα τάδε δευτεροκλασάτο «καλόπαιδο» σε ένα μήνα, θέλει … 20 μήνες. 

Για να πάρει τα λεφτά που παίρνει το «καλόπαιδο» σε ένα χρόνο, θέλει … 18 χρόνια. Και, για να πάρει τα λεφτά που έχει πάρει το «καλόπαιδο» αυτά τα τρία χρόνια της λεηλασίας, πρέπει να δουλεύει και μετά θάνατον.

“Unfollow”

Διαβάστε περισσότερα...

“Η προδοσία μιας ιδεολογίας. Πώς η Αριστερά πρόδωσε την εργατική τάξη”

Πηγή: Τομέας Διεθνών Σχέσεων του Ε.ΠΑ.Μ.

Il tradimento di un’ideologia. Come la Sinistra ha tradito la classe operaia

Ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην ιταλική οικονομική σελίδα eurotruffa.it με τον τίτλο “Η προδοσία μιας ιδεολογίας. Πως η Αριστερά πρόδωσε την εργατική τάξη“

Ο συντάκτης του κειμένου ο Valerio Spositi  είναι φοιτητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης και συντάκτης σε διάφορα οικονομικά blogs όπως το Qualcosa di Sinistra (Κάτι από Αριστερά)

Παραθέτουμε την μετάφραση όπως και το αυθεντικό κείμενο μέσω συνδέσμου.
Για τον Τομέα Διεθνών Σχέσεων
Ζάμπρα Γιώτα

Η προδοσία μιας ιδεολογίας. Πως η Αριστερά πρόδωσε την εργατική τάξη

Ο αείμνηστος Καθηγητής Edward Said, διδάκτωρ της αγγλικής γλώσσας και συγκριτικής λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο Columbia, έγραφε για την «Προδοσία των πνευματικών ανθρώπων» σε σχέση με την υποταγή και την ηθική κατάπτωση των καλύτερων αμερικανών διανοουμένων μπροστά στο ισραηλινό ζήτημα και στις βαρβαρότητες που διαπράττονται κατά του παλαιστινιακού λαού.

Σήμερα βλέπουμε να διαδραματίζεται όχι μόνο η προδοσία που συντελείται από τους διανοούμενους αλλά κυρίως η προδοσία μιας ιδεολογίας: της Αριστεράς.

Αυτού του είδους η απαξίωση, αρχικά που ήταν συγκεκαλυμμένη και πλέον τώρα ολοφάνερη, ξεκίνησε στο τότε PCI (από την δεκαετία του εξήντα) και σήμερα φαίνεται απροκάλυπτα με την υπογραφή του “Partito Democratico” («Δημοκρατικό Κόμμα») και την “Centro-Sinistra” («Κέντρο-Αριστερά»).

Σήμερα εδώ θα ασχοληθώ κυρίως με το πως αυτή που κάποτε ήθελε να ονομάζεται Αριστερά, ώθησε ακόμη περισσότερο την εργατική τάξη στην εμπορευματοποίηση μέσω της προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις νομικές και οικονομικές της δεσμεύσεις.

Ήταν το 1957 όταν ο τότε βουλευτής του PCI, Pietro Ingrao, στο Κοινοβούλιο ούρλιαζε ενάντια στην Επικύρωση της Συνθήκης της Ρώμης:

«Ψηφίζοντας ενάντια σε αυτές τις συνθήκες προσπαθούμε να υποδείξουμε στην εργατική τάξη μια προοπτική αυτονομίας και αγώνα, καλούμε την εργατική τάξη να αντισταθεί  με όλες της τις υγιείς δυνάμεις που απειλούνται από αυτές τις συνθήκες και τα σύμφωνα για να δώσει μια διαφορετική πορεία στην διεθνή πολιτική».

Απεναντίας, από εκείνο το έτος, η ιδιαίτερη φύση του PCI (Partito Comunista Italiano – Ιταλικό Κομουνιστικό Κόμμα – διαιρεμένο στους δεσμούς του με την Κομουνιστική Διεθνή και την την PCUS  και με την νομικίστικη και Συνταγματική νομιμοφροσύνη αποτέλεσμα της συμμετοχής στην οικοδόμηση της Ιταλικής Δημοκρατίας) το οδήγησε με τα χρόνια να ακολουθεί την υποστήριξη του σχεδίου της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ΟΝΕ.

Η αντι-δημοκρατική, αντιδραστική, νεο-φεουδαρχική [Hudson, 2012] και καπιταλιστική φύση της ΕΕ τι σχέση είχε με ό,τι σήμαιναν και ό,τι σημαίνουν οι αξίες του σοσιαλισμού και του κομουνισμού;

Η λογική των εξωτερικών δεσμεύσεων, η περαιτέρω εμπορευματοποίηση του εργατικού δυναμικού, που υπόκειται σε διαρκείς περικοπές μισθών που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τι σχέση έχει με τις αξίες του σοσιαλισμού και του κομουνισμού;

Ένα φιλοσοφικό ακροδεξιό οικονομικό ρεύμα (Menger, Hayek, Rueff, Delors, Issing) πάνω στο οποίο δομήθηκε το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, τι σχέση έχει με τις αξίες του σοσιαλισμού και του κομουνισμού;

Όπως ανέφερε κάποιος εργάτης κατά την διάρκεια των εξεγέρσεων του 1969 σε μια συνέντευξη:

«Το αφεντικό με το μεροκάματο πιστεύει ότι αγοράζει έναν εργάτη όπως αγοράζει ένα κιλό μήλα. Εσύ πουλιέσαι κι εγώ σε πληρώνω. Έπειτα σε καταναλώνω όπως εγώ θέλω. Το μήλο το καθαρίζω, το ψήνω, το αφήνω να σαπίσει [...] το δαγκώνω»

Οι εργάτες της νοτίου Ευρώπης, κλεισμένοι στο κλουβί της Ευρωζώνης και υπόδουλοι σε μια πορεία κοινωνικής κινεζοποίησης, καταναλίσκονται αργά, παρατημένοι να σαπίσουν και να αντικατασταθούν σαν να είναι ένα ανταλλακτικό αυτοκινήτου, για τα υπερεθνικά βιομηχανικά συμφέροντα στα οποία η ευρωπαϊκή τεχνοκρατία ανταποκρίνεται.

Κι όμως, εκείνη που κάποτε ήταν η Αριστερά, όλα αυτά τα υποστηρίζει και ζητάει μέχρι και«περισσότερη Ευρώπη».

Ήδη εδώ και καιρό έχω μιλήσει για το πως οι στρατευμένοι της Αριστεράς έχουν μπερδέψει (και γενικώς μπερδεύουν) την πορεία του καπιταλιστικού διεθνισμού (του οποίου η ΕΕ είναι έμβλημα!) με τον σοσιαλιστικό και εργατικό διεθνισμό (εννοούμενου ως αλληλεγγύη των εργαζομένων της Ευρώπης).

Μια σύγχυση που, μέσα από «το μοντέλο της προπαγάνδας» [Chomsky, Herman, 1988], έφτασε μέχρι το σημείο να καθίσταται συγκαταβατικός ο ευρωπαϊκός σοσιαλισμός με αυτήν την νοτιο-ευρωπαϊκή (κι όχι μόνο) νεο-φεουδαρχία.

Το μιντιακό σύστημα έχει επαναλάβει και διαδώσει εκτενώς, κατά τα λεγόμενα των Noam Chomsky και Edward S. Herman στο βιβλίο τους “Manufacturing Consent”, αυτό που οι θιασιώτες αυτής της ευρωπαϊκής βαρβαρότητας ήθελαν. Και το ιταλικό κόμμα της Κεντρο-Αριστεράς (Prodi, Ciampi, Amato, Padoa-Schioppa, Draghi, D’Alema) έγινε το χαλάκι στον ευρωπαϊκό καπιταλισμό, συναινώντας στο να γίνουν όλα αυτά πραγματικότητα.

Μέχρι σήμερα οι αρχηγοί της Κέντρο-Αριστεράς συνεχίζουν να επιτρέπουν να περνούν, μέσω των 

μίντια, οικονομικές πολιτικές όπως ο ισοσκελισμένος προϋπολογισμός, η ευελιξία στην αγορά εργασίας, οι ιδιωτικοποιήσεις στις δημόσιες υπηρεσίες… κλπ, ως μέτρα για την ανάκαμψη της ιταλικής οικονομίας και της απασχόλησης.

Απέναντι σε όλο αυτό, η άποψη του επίτιμου Καθηγητή Οικονομίας Alain Parguez, παραφράσσοντας τον Karl Marx, στο “Η Νεοκλασσική Οικονομία είναι το όπιο της Αριστεράς»αντανακλά ολοφάνερα αυτό που η Ιταλική Αριστερά (κι όχι μόνο) έχει γίνει: υποτακτική και υποπόδιο των καπιταλιστικών συμφερόντων.

Σε αυτή την νεο-φεουδαρχική πορεία, η εργατική τάξη φαίνεται να είναι πολύ μπερδεμένη για το ποιός είναι ο εχθρός της τάξης. Συχνά κατηγορεί την ιταλική πολιτική τάξη και τα προνόμιά της, κατηγορεί τις δημόσιες διοικήσεις και τις σπατάλες τους και ούτω καθεξής, μη συνειδητοποιώντας ότι ο ταξικός αγώνας έχει αντιστραφεί (όπως θύμιζε ο Καθηγητής Emiliano Brancaccio σε πρόσφατο συνέδριο στο οποίο συμμετείχα), δηλαδή κατευθύνεται από το Κεφάλαιο ενάντια στους ιδιοκτήτες του εργατικού δυναμικού, αλλά και ότι πρέπει να γίνει κατά των βιομηχανικών ελίτ και των ευρωπαικών θεσμών που είναι Υπερ-εθνικές.

Η εργατική τάξη κάποτε μαχόταν για τον εργατικό έλεγχο, για να μην θεωρείται ένα απλό γρανάζι ενός μηχανισμού (το μοντέλο της καπιταλιστικής παραγωγής) που κατανάλωνε την ύπαρξη και την αξιοπρέπεια της ανθρώπινης ζωής.

Σήμερα φαίνεται να μην είναι σε θέση πλέον να ξαναπάρει στα χέρια της εκείνους τους αγώνες, που τότε την καθιστούσαν ανταγωνίστρια του Κεφαλαίου.

Με πρωταρχικό σκοπό να σπάσουν τις αλυσίδες της ΕΕ και της Ευρωζώνης, οι κατώτερες τάξεις πρέπει να ξανα προσδιορίσουν τους εαυτούς τους ως τέτοιες και να επιστρέψουν στον ταξικό αγώνα απορρίπτοντας τον καπιταλισμό ως «σύγχρονη βαρβαρότητα» [Virno], το Ευρώ, «μια οικονομική και κοινωνική καταστροφή δίχως ιστορικό προηγούμενο» [Parguez],  και αυτό το πρότυπο της ευρωπαϊκής ενοποίησης.

(Πηγή: eurotruffa.it)

Διαβάστε περισσότερα...