Προς την επανάσταση

Πηγή: "κεράσια και κρίνοι"

Οι συνθήκες είναι ώριμες. Όχι, όχι για τον σοσιαλισμό ή κάτι ανάλογο, όπως θα έγραφαν θεωρητικοί των επαναστάσεων γνωστών πολιτικών χώρων. Εξάλλου οι ονοματοδοτήσεις έχουν μια σημασία, αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Οι συνθήκες είναι ώριμες, γιατί έτσι το θέλει ο λαός, γιατί εκείνος δημιουργεί τους όρους. Οι συνθήκες είναι ώριμες για να πάρουμε τη χώρα μας στα χέρια μας, για να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας, για να πάρουμε τη μοίρα αυτού του τόπου στα χέρια μας.

Όσο και αν ο εσμός των media, κάνει τα πάντα με λύσσα για να το αποκρύψει και να αποπροσανατολίσει, η Ελλάδα εδώ και τρία χρόνια βρίσκεται σε επαναστατική κατάσταση, που όλο και αναπτύσσεται, γιατί δεν μπορεί και να κάνει αλλιώς.

Εχτές 4 Οκτωβρίου, ήταν μια ακόμα μέρα που τους τρόμαξε. Ο λαός, οι διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, με όλες τις στρεβλώσεις που έτσι κι αλλιώς κουβαλάνε και με τα αρνητικά τους, αντιστέκονται, παλεύουν, ψάχνουν διέξοδο από το τυφλό τούνελ στο οποίο μας ....
οδήγησαν πολιτικές ηγεσίες, σκοτεινά, στο ημίφως οικονομικά συμφέροντα και βρώμικα ντόπια και διεθνή παιχνίδια.

Ψάχνει, και ψάχνοντας βγαίνει σε ξέφωτα. Αυθόρμητα ορμά και καταλαμβάνει αυτό που του ανήκει: το δημόσιο χώρο, τα υπουργεία του έθνους, τα αεροδρόμια του λαού, μετατρέποντας έτσι έμπρακτα και ασυνείδητα, αυτή τη δυσώδη ψευδοδημοκρατία, σε πραγματική δήμοκρατία.

Πέρσι είχαμε παρατεταμένες καταλήψεις υπουργείων όπως αυτό της υγείας, που πότε δεν αναφέρθηκαν στα πουλημένα δελτία ειδήσεων. Λίγες από τις ειδήσεις που διαφεύγουν και εξαπλώνονται από το ελεύθερο ακόμα διαδίκτυο, τους γυρνάνε μπούμερανγκ και αναγκάζονται συχνά να κάνουν μια αναφορά, αλλά και αυτή διαστρεβλωμένη και πασπαλισμένη με μπόλικη λάσπη για την αλήθεια και το δίκιο.

Η ιστορία και η ζωή, δεν προχωρούν ευθύγραμμα και με σταθερή ταχύτητα, όπως ίσως θα θέλαμε και θα μας ήταν πιο εύκολο να συλλάβουμε, να αντιληφθούμε. Προχωρούν ανομοιότροπα, ανισόρροπα, ακανόνιστα, με μια πολυπλοκότητα που δύσκολα αναπαρίσταται. Κι όμως, όσοι μας εξουσιάζουν έχουν τη γνώση να το διαβλέπουν και γι αυτό να ανησυχούν.

Έχουν το μαχαίρι και το πεπόνι, ναι. Αλλά εμείς είμαστε οι περισσότεροι. Τόσο περισσότεροι, που αν ξυπνήσουμε, όπως έγραφε ο Βάρναλης, θα έρθει ανάποδα ο ντουνιάς.

Και ξυπνάμε, λίγο λίγο, εδώ κι εκεί, ξυπνάμε γιατί η επίθεση είναι τρομακτική και δεν αντέχεται άλλο. Μόνο απελπισμένος εργαζόμενος ή άνεργος θα ορμούσε με τόση λύσσα επάνω στο θωρακισμένο στρατό του κράτους. Την απελπισία μας δεν την έχουν λογαριάσει σωστά... Όταν δεν έχεις να χάσεις παρά τις αλυσίδες σου, έρχεται μια ώρα που τα παίζεις όλα για όλα...