του Κώστα Βαξεβάνη
Στη νεώτερη ιστορία της Ελλάδας, είναι διαδεδομένη η
πολιτική του Polaroid. Οι έλληνες πρωθυπουργοί, επιζητούν να φωτογραφίζονται με
ξένους ηγέτες, για να προσδίδουν κύρος και «ξένο» αέρα στον πολιτικό τους
επαρχιωτισμό και πολλές φορές την ξενοδουλεία.
Από την εποχή που ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος φωτογραφιζόταν
με τον αμερικανό στρατηγό Βαν Φλιτ και το ελληνικό στρατιωτικό άγημα λέγοντας
το ιστορικό «στρατηγέ μου ιδού ο στρατός σας», ως σήμερα που ο Σαμαράς θα
υποδεχθεί τη Μέρκελ σε μια Αθήνα με βατραχανθρώπους, ελεύθερους σκοπευτές,
κλειστά παντζούρια αλλά κυρίως κλειστές επιχειρήσεις και ακόμη πιο κλειστές
ψυχές, πέρασαν πολλά χρόνια. Οι ελληνικές κυβερνήσεις ωστόσο δείχνουν να
αντιμετωπίζουν τον ξένο παράγοντα, όχι ως τον εταίρο σε μια ισότιμη σχέση, αλλά
ως τον θείο από την Αμερική του οποίου πρέπει να εξασφαλίσουν την εύνοια.
Οι έλληνες υποψήφιοι πρωθυπουργοί μέχρι πρόσφατα, τα έδιναν
όλα για μια φωτογραφία στο Λευκό Οίκο που σηματοδοτούσε το χρίσμα για τον
πρωθυπουργικό θώκο. Φαίνεται πως τώρα...
που το κέντρο των εξελίξεων, έγινε πιο «ευρωπαϊκό», το άγχος του χρίσματος φτιάχνει άλλα άλμπουμ. Όταν για παράδειγμα ο Βενιζέλος εξελέγη Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, υπήρξε έντονο το άγχος να φωτογραφηθεί με τους ευρωπαίους ηγέτες και να δημιουργήσει την φωτογραφική τουλάχιστον πεποίθηση πως είναι ένας από αυτούς. Οι φωτογραφίες βεβαίως του Βενιζέλου με τους ευρωπαίους, (συμπεριλαμβανομένης αυτής όπου ο Σόιμπλε τον χτυπάει με ντοσιέ στο κεφάλι), μοιάζουν περισσότερο με τις χαιρετούρες που απαθανάτιζε προεκλογικά ο προσωπικός φωτογράφος του Αβραμόπουλου, αλλά σηματοδοτούν έτσι κι αλλιώς το πώς, μισό αιώνα μετά τον Κανελλόπουλο, αντιλαμβάνονται την πολιτική.
που το κέντρο των εξελίξεων, έγινε πιο «ευρωπαϊκό», το άγχος του χρίσματος φτιάχνει άλλα άλμπουμ. Όταν για παράδειγμα ο Βενιζέλος εξελέγη Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, υπήρξε έντονο το άγχος να φωτογραφηθεί με τους ευρωπαίους ηγέτες και να δημιουργήσει την φωτογραφική τουλάχιστον πεποίθηση πως είναι ένας από αυτούς. Οι φωτογραφίες βεβαίως του Βενιζέλου με τους ευρωπαίους, (συμπεριλαμβανομένης αυτής όπου ο Σόιμπλε τον χτυπάει με ντοσιέ στο κεφάλι), μοιάζουν περισσότερο με τις χαιρετούρες που απαθανάτιζε προεκλογικά ο προσωπικός φωτογράφος του Αβραμόπουλου, αλλά σηματοδοτούν έτσι κι αλλιώς το πώς, μισό αιώνα μετά τον Κανελλόπουλο, αντιλαμβάνονται την πολιτική.
Το σύγχρονο φωτογραφικό μπακγκράουντ, περιλαμβάνει κυρίως
τον Ολάντ και την Μέρκελ. Και να που το φόντο έρχεται στην Ελλάδα. Η μαντάμ
Μέρκελ, κάνει τη χάρη στο Σαμαρά, να τραβήξει μια σειρά από φωτογραφίες, με τις
οποίες θα αναπληρώσει το κενό της «ευρωπαϊκής προοπτικής» που τόσο επικαλέσθηκε
προεκλογικά. Ευρωπαϊκή προοπτική δεν είναι το ευρώ βέβαια, όταν μάλιστα υπάρχουν
ανεργία, παράλυση της παραγωγής, διαφθορά των ίδιων των κυβερνητικών παραγόντων
και κατάρρευση της χώρας. Από όλη την Ελλάδα ο Σαμαράς έσωσε τους
Τραπεζίτες. Ούτε καν τις Τράπεζες.
Την ώρα λοιπόν αυτής της διαπίστωσης, ο ίδιος ο
Μωάμεθ-Μέρκελ, έρχεται στο βουνό των προβλημάτων, για να δηλώσει πως ο Σαμαράς
είναι σε καλό δρόμο για το προσκύνημα. Η μαντάμ Μέρκελ, την ώρα ακριβώς που
καταρρέει η Ελλάδα μαζί με την πολιτική της, θα ακολουθήσει ένα επικοινωνιακό
δόγμα που θα δώσει όπως πιστεύει ένα φιλί ζωής στον Σαμαρά. Με όλα τα Μέσα
Ενημέρωσης χειραγωγημένα, που πιθανόν να δείχνουν επεισόδια αντί για
αντιδράσεις, θα καταφέρουν να δώσουν την επιθυμητή φωτογραφία: η τρικομματική
κυβέρνηση είναι η μόνη λύση, ακόμη και αν απαιτεί θυσίες. Θα βρεθούν σίγουρα
αρκετοί από τους κρατικοδίαιτους του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα να πουν πως
οι θυσίες αυτές δεν είναι άλλες από τα διακοποδάνεια, τις μερσεντές και το κακό
κράτος που θα αλλάξουν. Όχι οι θυσίες δεν είναι αυτές. Θυσιάζεται ολόκληρη η
Ελλάδα μαζί με τον ευρωπαϊκό Νότο, στο βωμό του οικονομικού φονταμενταλισμού,
από τους μουτζαχεντίν των αγορών.
Πριν από δύο μήνες, η ομάδα σοφών του Γερμανικού
Σοσιαλοδημοκρατικού κόμματος, έκανε προτάσεις για μια άλλη Ευρώπη. Έλεγε
ξεκάθαρα πως το πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα αλλά η δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης
που στηρίζεται στην ξύλινη νομισματική ενοποίηση, χωρίς ενιαία οικονομική
πολιτική ή πολιτικές αποφάσεις που να ευνοούν την πραγματική Ένωση. Έλεγαν
επίσης πως δεν υπάρχει λύση για την ΕΕ, αν δεν μεταφερθούν τα πλεονάσματα του
Βορρά για να καλύψουν τα ελλείμματα του Νότου που δημιούργησε ο ίδιος ο Βορράς.
Ναι αυτή η διαπίστωση την οποία εξέφρασε ο Παπαδημούλης και έτρεξαν διάφοροι
«ειδικοί» να αυτοχαρακωθούν από αγανάκτηση μπροστά της, είναι άποψη των
μεγαλύτερων οικονομολόγων του κόσμου, ανάμεσα στους οποίους και οι σοφοί της
γερμανικής Σοσιαλοδημοκρατίας.
Ίσως όλα αυτά θα έπρεπε να πει ως προβληματισμό ο Αντώνης
Σαμαράς στην Μέρκελ, αλλά μάλλον θα περιοριστεί να φωτογραφηθεί μαζί της. Στη
συνέχεια το φόντο, θα στριμώξει σε μια γωνία για φωτογραφίες ο Ευάγγελος
Βενιζέλος για το προσωπικό του άλμπουμ. Ίσως κι ο Φώτης Κουβέλης περιοριστεί σε
ένα κρυφό αυτόγραφο για τη δική του συλλογή.
Μαντάμ Μέρκελ καλώς ήλθατε. Ιδού οι πολιτικοί σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου