Άρης Χατζηστεφάνου : Οι εγγυητές της νομιμότητας και οι «ψεκασμένοι»

του Άρη Χατζηστεφάνου

Οι Τούρκοι πραξικοπηματίες δοκίμασαν τη «θεωρία των άκρων», αφού πρώτα τσάκισαν όσους μιλούσαν για τις σχέσεις τους με τη φασίζουσα Δεξιά.

«Πολλοί κρύβουν τσεκούρια για να επιτεθούν με βία. Μη φοβάστε, θα παραδώσουμε την πατρίδα καθαρή».

Δικτάτορας Εβρέν

Ήταν Σεπτέμβριος, όπως και τώρα, όταν τα άρματα μάχης του στρατηγού Εβρέν έκαναν την εμφάνισή τους στους δρόμους της Αγκύρας, παρεμβαίνοντας τρίτη φορά σε διάστημα τριών δεκαετιών στην πολιτική ζωή της Τουρκίας. Τα μέλη των συνδικάτων και των αριστερών....

οργανώσεων ήξεραν καλά το μέλλον που τους περίμενε: διώξεις, φυλακές, βασανιστήρια και κατάργηση και των τελευταίων εργασιακών δικαιωμάτων που είχαν επιβιώσει από το δημοκρατικό σύνταγμα της δεκαετίας του 1960.

Υπήρχαν όμως και κάποιοι άλλοι που ξύπνησαν με ένα δυνατό χτύπημα στην πόρτα εκείνο το πρωινό της 12ης Σεπτεμβρίου του 1980. Ο στρατός και η αστυνομία είχαν εντολές να «μαζέψουν» και αρκετά από τα ηγετικά στελέχη της φασίζουσας Δεξιάς και παρακρατικών οργανώσεων που δρούσαν ανεξέλεγκτα όλα τα προηγούμενα χρόνια σαν το μακρύ και αιματοβαμμένο χέρι του επίσημου τουρκικού κράτους.

Οι διώξεις εναντίον της Αριστεράς επέφεραν συντριπτικά αποτελέσματα στη δομή και τη λειτουργία κομμάτων, συνδικάτων και οργανώσεων. Αντίθετα, το χτύπημα εναντίον της Άκρας Δεξιάς απλώς ξαναμοίρασε την πίτα της εξουσίας ανάμεσα στο κράτος και το παρακράτος και έδωσε την ευκαιρία στους Τούρκους στρατηγούς να εμφανιστούν σαν υπερκομματικοί προστάτες της νομιμότητας. Η νέα νεοφιλελεύθερη πολιτική του στρατηγού Εβρέν, αν και απαιτούσε τρομακτικές ποσότητες βίας και αίματος για να επιβληθεί στον πληθυσμό, μπορούσε άνετα να θυσιάσει ορισμένα από τα πιο λούμπεν στοιχεία του τουρκικού παρακράτους και να φέρει μια πιο «σοβαρή» εκδοχή της φασίζουσας Δεξιάς στην εξουσία.

Η συγκεκριμένη επικοινωνιακή πρακτική χτιζόταν αρκετά χρόνια νωρίτερα με τη βοήθεια των απόλυτα ελεγχόμενων τουρκικών ΜΜΕ, που παρουσίασαν την περίφημη «θεωρία των άκρων» και μιλούσαν για τη βία των δύο στρατοπέδων που συγκρούονταν στους δρόμους των μεγάλων αστικών κέντρων. Τα τάγματα θανάτου της τουρκικής εκδοχής του φασισμού ταυτίζονταν δηλαδή με το φοιτητικό και εργατικό κίνημα που έδινε καθημερινές μάχες επιβίωσης. Το να μιλάς εκείνη την εποχή για την ταύτιση του κράτους με το ακροδεξιό παρακράτος σε κατέτασσε ουσιαστικά στους συνωμοσιολόγους ή, για να χρησιμοποιήσουμε τη σημερινή ορολογία, στους «ψεκασμένους».

Έπρεπε να περάσει άλλη μια δεκαετία έως ότου έρθουν στην επιφάνεια ατράνταχτες αποδείξεις για τις στενές σχέσεις του κράτους με τη μαφία αλλά και τους γνωστούς Γκρίζους Λύκους, οι οποίοι ήδη από τη δεκαετία του 1970, είχαν επιστρατευτεί στη μάχη κατά των αριστερών οργανώσεων αλλά και των Κούρδων. Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο Σερντάρ Τσελίκ: «Συνήθως [η μαφία] είχε στενές σχέσεις με τη ΜΙΤ, την αστυνομία και το ÖHD [Γραφείο Ειδικών Επιχειρήσεων Πολέμου –το τουρκικό σκέλος της μυστικής οργάνωσης Gladio του ΝΑΤΟ, που κατηγορείται για “αποσταθεροποιητικές” και τρομοκρατικές επιχειρήσεις]. Κυρίως, όμως, σχετιζόταν με τους Γκρίζους Λύκους».

Τη δεκαετία του 1990 η «Monde diplomatique» έριξε περισσότερο φως στις σχέσεις της τουρκικής μαφίας με το ΝΑΤΟ, υπενθυμίζοντας ότι, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε στη δεκαετία του 1980 ο Ιταλός δικαστής Κάρλο Παλέρμο, οι Γκρίζοι Λύκοι έπαιζαν καθοριστικό ρόλο σε ένα τεράστιο δίκτυο μεταφοράς παράνομου οπλισμού της Συμμαχίας στη Μέση Ανατολή. Αν και κανείς δεν γνωρίζει πώς έφταναν αυτά τα όπλα στα χέρια των λαθρεμπόρων, είναι σίγουρο ότι ανταλλάσσονταν με μεγάλες ποσότητες ηρωίνης και άλλων ναρκωτικών ουσιών. Στο ίδιο άρθρο της έγκυρης πολιτικής επιθεώρησης, αναφέρεται ότι στελέχη των Γκρίζων Λύκων δρούσαν στο εσωτερικό της Σοβιετικής Ένωσης, σε συνεργασία με οργανώσεις όπως το Anti-Bolshevik Bloc of Nations (ABN), που είχε την υποστήριξη της CIA.

Καθεμία από αυτές τις πληροφορίες δεν φαίνεται να χωρά ούτε στα πιο τρελά μυθιστορήματα του Τζον λε Καρέ. Όσοι δεν είχαν τότε τα απαραίτητα εργαλεία πολιτικής ανάλυσης (αλλά και την τόλμη να ενοχλήσουν την εξουσία) δεν θα μπορούσαν να κατανοήσουν γιατί οι τουρκικές πολιτικές και οικονομικές ελίτ επιτείθεντο στις οργανώσεις της φασίζουσας Δεξιάς, τις οποίες οι ίδιες είχαν βοηθήσει να γιγαντωθούν τα προηγούμενα χρόνια.

Κυρίως, όμως, όποιος τολμούσε στις αρχές του 1980 να μιλήσει για αυτές τις σχέσεις κράτους και παρακράτους έπρεπε να εξοντωθεί πολιτικά και εργασιακά για να μην απειλήσει την εικόνα του στρατού ως θεματοφύλακα της τάξης και της ασφάλειας.

Έκτοτε, βέβαια, οι στρατηγοί έχασαν την αξία χρήσης τους στις ανατολικές ακτές της Μεσογείου. Η επικοινωνιακή πρακτική της χούντας του Εβρέν, όμως, αποτελεί ακόμη και σήμερα το απόλυτο εγχειρίδιο για τις ομάδες που πιστεύουν ότι μπορούν να «μοντάρουν» κατά το δοκούν την πραγματικότητα.

Διαβάστε περισσότερα...

Γιώργος Δελαστίκ : ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΧΑ

Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

 Aπό seisaxthiablog

Η σύλληψη του αρχηγού της Χρυσής Αυγής και κορυφαίων ηγετικών στελεχών του νεοναζιστικού αυτού πολιτικού κόμματος είχε τουλάχιστον δύο σοβαρότατες συνέπειες. Η πρώτη είναι προφανέστατη: ασκεί εντονότατη πίεση προς την κατεύθυνση της ουσιαστικής διάλυσης της ΧΑ. Η δεύτερη είναι μάλλον απροσδόκητη: το πολιτικό σκηνικό της χώρας εξαρτάται από τις αποφάσεις του κρατούμενου αρχηγού της Χρυσής Αυγής!

Από αυτό που θα αποφασίσει ο Νίκος Μιχαλολιάκος και στον βαθμό που θα υπακούσουν στις αποφάσεις του τόσο οι βουλευτές της ΧΑ όσο και όλοι όσοι συμμετείχαν στα ψηφοδέλτια του ακροδεξιού αυτού κόμματος στις εκλογές τουΙουνίου του 2012 -πράγμα καθόλου βέβαιο, πρέπει να υπογραμμίσουμε- ενδέχεται να κριθεί ακόμη και το αν θα παραμείνει στην εξουσία η κυβέρνηση Σαμαρά!

Οχι από κοινοβουλευτική, αλλά από πολιτική καθαρά σκοπιά. Ας κάνουμε τα πράγματα σαφέστερα. Η Χρυσή Αυγή έχει 18 βουλευτές. Εναν Επικρατείας, 3 στη Β’ Αθηνών και από έναν βουλευτή στην Α’ Αθήνας, Α’ Πειραιά, Β’ Πειραιά, υπόλοιπο Αττικής, Α’ Θεσσαλονίκης, Β’ Θεσσαλονίκης, Αιτωλοακαρνανίας, Αχαΐας, Λάρισας, Μαγνησίας, Μεσσηνίας, Κορινθίας, Ευβοίας, Σερρών(συνολικά 14 στις 14 αυτές περιφέρειες).

Από κοινοβουλευτική σκοπιά, ακόμη και αν γίνονταν αναπληρωματικές εκλογές και στις 15 περιφέρειες, ακόμη και αν -θεωρητικά μιλώντας- ο ΣΥΡΙΖΑ έπαιρνε και τις 18 έδρες που έχει σήμερα η Χρυσή Αυγή, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία της κυβέρνησης ΝΔ – ΠΑΣΟΚ δεν θα διαταρασσόταν, θα παρέμενε ακριβώς ως έχει σήμερα.

Και να έπαιρνε δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν όλες τις έδρες της ΧΑ και να έφτανε περίπου στις 90 έδρες, καμιά απολύτως συνέπεια δεν θα είχε η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου από κοινοβουλευτική καθαρά σκοπιά. Δεν χάνει δηλαδή η κυβέρνηση την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία κατά κανένα τρόπο, αν παραιτηθούν οι βουλευτές της ΧΑ και πάρει όλες τις έδρες της ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτά από κοινοβουλευτική σκοπιά – γιατί από πολιτική σκοπιά τα πράγματα βεβαίως είναι πολύ διαφορετικά.

Στις 14 περιφέρειες όπου η ΧΑ έχει 1 βουλευτή, αν γίνουν αναπληρωματικές εκλογές σε κάποιες ή σε όλες, τη μία έδρα θα την παίρνει στην κάθε μία περιφέρεια όποιο κόμμα έρθει πρώτο. Στη Β’ Αθήνας θα πάρουν έδρα πιθανότατα τα 3 πρώτα κόμματα, ενώ για την ώρα είναι απροσδιόριστο το τι θα γίνει με τη μία έδρα Επικρατείας. Αν προκληθούν λόγω ομαδικής παραίτησης των βουλευτών της ΧΑ αναπληρωματικές εκλογές στην Αθήνα, στον Πειραιά, στην Αττική, στη Θεσσαλονίκη και στους μεγαλύτερους νομούς της χώρας (Αιτωλοακαρνανία, Αχαΐα, Λάρισα) και ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανιστεί σχεδόν παντού πρώτο κόμμα, η κυβέρνηση Σαμαρά θα περιέλθει σε εξαιρετικά δυσχερή θέση από πολιτική, όχι από κοινοβουλευτική σκοπιά. Πολιτικά θα θεωρείται “τελειωμένη” από τους πάντες.

Ο χρόνος μέχρι τη λήξη της θητείας της θα θεωρείται πλέον από όλους ως διαδικαστική φάση. Οι ξένες χώρες, οι επιχειρηματικοί κύκλοι, οι άλλοι εσωτερικοί και ξένοι κύκλοι εξουσίας θα λαμβάνουν θέσεις για τη… “μετασαμαροβενιζελική” εποχή, πράγμα που δεν αποκλείεται να συντομεύσει τον βίο της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου, αν και τότε αυτό θα είναι αδιάφορο. “Οχι εκλογές” διαμήνυσε κατηγορηματικά ο πρωθυπουργός, έχοντας κατά νου ότι αν γίνονταν σήμερα αναπληρωματικές εκλογές σε κάποιες ή και στις 15 εκλογικές περιφέρειες όπου ζει περισσότερος από τον μισό πληθυσμό της χώρας, είναι εξαιρετικά αυξημένες οι πιθανότητες ο ΣΥΡΙΖΑ να καθιερωνόταν στη συνείδηση του ελληνικού λαού ως το πρώτο κόμμα.

Ο Δημήτρης Παπαδημούλης, από τους πιο μετριοπαθείς βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, το είπε άλλωστε πολύ καθαρά: “Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μετατρέψει αυτές τις εκλογές σε ένα διπλό δημοψήφισμα εναντίον του ναζισμού και εναντίον του Μνημονίου, καθώς και σε ένα σκαλοπάτι για να γίνουν επιτέλους εθνικές εκλογές και να υπάρξει μια νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία”. Το διακύβευμα, λοιπόν, για τον πρωθυπουργό είναι αν θα κατορθώσει να πειθαναγκάσει τον Μιχαλολιάκο να μη διατάξει παραίτηση των βουλευτών της Χρυσής Αυγής ή αν το κάνει, να μπορέσει η κυβέρνηση να μην αφήσει τους βουλευτές της ΧΑ και τους αποτυχόντες υποψήφιους του νεοναζιστικού κόμματος στις εκλογές του Ιουνίου 2012 να μην υπακούσουν στον αρχηγό τους και να παραμείνουν ή να μπουν στη Βουλή. Διαφορετικά, θα έχουμε σημαντικές πολιτικές εξελίξεις.

*Δημοσιεύθηκε στο “ΕΘΝΟΣ”

Διαβάστε περισσότερα...

Δημήτρης Καζάκης : Η νύχτα των μεγάλων μαχαιριών.

Του Δημήτρη Καζάκη

Τις πρώτες πρωινές ώρες του Σαββάτου συνελήφθησαν με τις πυτζάμες μετά από εισαγγελική παραγγελία ο Μιχαλολιάκος και τα πρωτοπαλίκαρά του. Η όλη επιχείρηση μοιάζει σε πολλά με την νύχτα των μεγάλων μαχαιριών, όταν ο Χίτλερ στα τέλη Ιουνίου του 1934 σε μια επιχείρηση σκούπα δολοφόνησε εκατοντάδες στελέχη των SA μαζί και τον αρχηγό της τον Έρνστ Ρομ. Η παραστρατιωτική SA που βοήθησε τον Χίτλερ να ανέλθει στην εξουσία τρομοκρατώντας αντιπάλους και πολίτες, είχε γίνει πολύ δυνατή και πολύ ανεξάρτητη για να την ανέχεται ο Φύρερ. Κι έτσι άστραψαν τα μαχαίρια.

Στην δική μας εκδοχή της νύχτας των μεγάλων μαχαιριών, οι διαδικασίες είναι διαφορετικές. Ο ίδιος ο υπουργός δημόσιας τάξης ανοιχτά με δική του παραγγελία προς την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου, ουσιαστικά διέταξε την δίωξη της ΧΑ ως εγκληματικής οργάνωσης. Μάλιστα ο ίδιος ο κ. Δένδιας είπε σε δήλωσή του στις 28/9: «Η μηνυτήρια αναφορά μου προς την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου είχε επισημάνει προς την Ελληνική Δικαιοσύνη τη δυνατότητα, για πρώτη φορά, να ενοποιήσει τις πολλές εκκρεμείς ενώπιόν της δικογραφίες εναντίον της Χρυσής Αυγής. Να αντιμετωπίσει έτσι ολιστικά ως εγκληματική οργάνωση το νεοναζιστικό φαινόμενο.»

Δηλαδή η ίδια η ποινική δικαιοσύνη στη χώρα μας δεν διέθετε τις διαδικασίες και τις προβλέψεις για κάτι τέτοιο και χρειαζόταν η υπόδειξη του υπουργού; Ποιος είναι και με ποιο δικαίωμα ο κ. Δένδιας υποδεικνύει στην ελληνική δικαιοσύνη τι πρέπει να κάνει; Κι ύστερα δηλώνει: «Η Ελληνική Δικαιοσύνη, όπως και η Ελληνική Αστυνομία, κινήθηκαν με ταχύτητα και με αποφασιστικότητα. Τους εκφράζω τη βαθιά ευγνωμοσύνη μου.» Με άλλα λόγια, ο υπουργός επαινεί τις διωκτικές και δικαστικές αρχές γιατί κινήθηκαν με ταχύτητα με βάση την εντολή του, ή τέλος πάντων την υπόδειξή του.

Εδώ έχουμε μια ωμή πολιτική παρέμβαση, η οποία βέβαια υπηρετεί συγκεκριμένες σκοπιμότητες. Τις ίδιες που υπηρετούσε η άτυπη ασυλία που είχε παραχωρηθεί στην ΧΑ εδώ και χρόνια από το ίδιο το κράτος και τις κυβερνήσεις του. Πόρισμα εννέα σελίδων, στο οποίο γίνεται αναδρομή στην 26χρονη πορεία της εγκληματικής οργάνωσης, που αποτελείτο από μέλη της Χρυσής Αυγής, παρέδωσε στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ευτυχία Κουτζαμάνη ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Χαρ. Βουρλιώτης. Με βάση αυτό το πόρισμα διετάχθησαν οι συλλήψεις των στελεχών της ΧΑ.

Όπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, στις καταγεγραμμένες συνομιλίες μεταξύ βουλευτών του κόμματος αναφέρονται περιστατικά, που «δένουν» τη βασική κατηγορία περί συστάσεως εγκληματικής οργάνωσης, στην οποία εστιάζει το πόρισμα.

Τα συγκεκριμένα στοιχεία αφορούν δέκα ανθρωποκτονίες και απόπειρες ανθρωποκτονιών, μεταξύ αυτών η δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι, το περιστατικό του Πακιστανού μετανάστη στα Πετράλωνα και το επεισόδιο με τον Αιγύπτιο εργάτη στην ιχθυόσκαλα, υποθέσεις που περιλαμβάνονται στους 32 φακέλους, τους οποίους είχε αποστείλει ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Ν. Δένδιας, στην κ. Κουτζαμάνη.

Στο εννεασέλιδο πόρισμα του κ. Βουρλιώτη περιγράφεται μεταξύ άλλων η δομή της οργάνωσης της ΧΑ ως η αρχή του μόνου ηγέτη (Führerprinzip) με επικεφαλή τον Ν. Μιχαλολιάκο, εξ ου και τον αποκαλούσαν «φύρερ». Ως υπαρχηγός της οργάνωσης Χρυσής Αυγής φέρεται ο καταζητούμενος βουλευτής Χρήστος Παππάς.

Επίσης, στο πόρισμα περιγράφεται ότι έχουν διαπραχθεί και άλλες αξιόποινες πράξεις -εκτός της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης- όπως είναι αυτές του «ξεπλύματος βρώμικου χρήματος» και της δωροδοκίας. Επιπλέον, στο πόρισμα «φωτογραφίζονται» και άλλα πρόσωπα, η συμμετοχή των οποίων θα διερευνηθεί κατά την ανακριτική διαδικασία. Το πόρισμα τοποθετεί τη δράση της Χρυσής Αυγής ανά την Ελλάδα τα τελευταία 26 χρόνια. Σύμφωνα με το ιστορικό της οργάνωσης, που καταγράφεται στο πόρισμα, η χρονική αφετηρία της δράσης της οργάνωσης τοποθετείται το 1987.

Ο κ. Βουρλιώτης χρειάστηκε μια εβδομάδα και εννέα σελίδες πόρισμα για κινηθεί εναντίον της ΧΑ, όταν επί 26 συναπτά έτη δεν γινόταν απολύτως τίποτε. Τι απ’ όλα αυτά που περιγράφονται στο πόρισμα δεν ήταν γνωστά; 26 χρόνια εγκληματικής δράσης με ξέπλυμα χρήματος, δωροδοκίες, εκβιασμούς, βιαιοπραγίες, δολοφονίες, κοκ και τώρα ανακάλυψαν την εγκληματική δράση της ΧΑ; Γιατί χρειάστηκε να μεταβιβαστούν οι φάκελοι στον Άρειο Πάγο για να κινηθεί ποινική διαδικασία;

Από το γεγονός ότι ο αντιεισαγγελέας Βουρλιώτης δεν έκανε κανενός είδους ανακριτική δουλειά επί της ουσίας της υπόθεσης μέσα στο μικρό διάστημα που μεσολάβησε από τότε που ο κ. Δένδιας παρέδωσε τους φακέλους με τις υποθέσεις της ΧΑ στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου μέχρι την κίνηση ποινικής δίωξης, συνάγεται λογικά το συμπέρασμα ότι οι φάκελοι ήταν επαρκείς. Τότε γιατί τόσα χρόνια δεν είχε κινηθεί κανενός είδους δίωξη εναντίον των στελεχών της ΧΑ; Ποιος εμπόδιζε την «ανεξάρτητη δικαιοσύνη» να επιληφθεί του θέματος; Και γιατί χρειαζόταν ο υπουργός δημόσιας τάξης να ενοποιήσει τις υποθέσεις για τον Άρειο Πάγο; Δεν υπήρχε κανένας εισαγγελέας, ή άλλος δικαστής σ’ αυτό το επίπεδο που να διέθετε την απαιτούμενη ευαισθησία ώστε να ζητήσει τους φακέλους και να προχωρήσει ποινικά η υπόθεση; Ανεπάρκεια, ή σκοπιμότητα;

Ή μήπως έπρεπε να φανεί πώς ο κατ’ ευφημισμό υπουργός δημόσιας τάξης μετατρέπεται επίσημα σε γενικό εισαγγελέα με δικαίωμα στις πολιτικές διώξεις; Το αποτέλεσμα; Αυτοί που μέσα από τα σπλάχνα τους βγήκε και ανδρώθηκε η ΧΑ, αυτοί που πρόσφεραν όλα αυτά τα χρόνια ασυλία στη δράση της, είναι οι ίδιοι που σήμερα εμφανίζονται ως τιμωροί της. Με διαδικασίες που δοκιμάζουν την κοινή λογική. Άραγε θα εξεταστούν οι παλαιότερες σχέσεις της ΧΑ με την ΝΔ, την οργάνωση του κ. Βορίδη, που ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος έχει ομολογήσει; Θα εξεταστούν οι σχέσεις του Μιχαλολιάκου και των δικών του με την ΕΥΠ και τις μυστικές υπηρεσίες ημεδαπής και αλλοδαπής; Ίδωμεν.

Κι έτσι φτάσαμε στη νύχτα των μεγάλων μαχαιριών. Η εξουσία δίνει στεγνά τα υποχείριά της, προκειμένου να προχωρήσει ανοιχτά σ’ ένα καθεστώς «πολιορκίας» όπου η αυθαιρεσία και η προκλητική αυταρχικότητα θα υποδύεται τη «δημοκρατική νομιμότητα». Να γιατί η κυβέρνηση διάλεξε να στήσει αυτή την παράσταση. Πριν καν χαράξει να συλλαμβάνονται εν ενεργεία βουλευτές στο όνομα ενός εννεασέλιδου πορίσματος που στοιχειοθετεί κάποιο υποτίθεται αυτόφωρο κακούργημα, αυτό της εγκληματικής οργάνωσης. Γιατί η κυβέρνηση και οι διωκτικές αρχές δεν περίμεναν την ολομέλεια της Βουλής να άρει την κοινοβουλευτική ασυλία και κατόπιν να συλλάβουν τους βουλευτές της ΧΑ; Πώς είναι δυνατό και με βάση ποια εντελώς αυθαίρετη ερμηνεία του νόμου συλλαμβάνονται και μάλιστα επιλεκτικά ορισμένοι από τους εν ενεργεία βουλευτές της ΧΑ, παρά την ασυλία που προβλέπει το σύνταγμα;

Η επίκληση του γεγονότος ότι η ΧΑ είναι εγκληματική οργάνωση είναι αστεία και μόνο για την τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού. Κάλλιστα θα μπορούσε να είχε συγκληθεί η Βουλή και σε ολομέλειά της να καταγγελθεί η ΧΑ ως εγκληματική οργάνωση με σκοπό την άρση της βουλευτικής ασυλίας. Μόνο που σε μια τέτοια περίπτωση θα έπρεπε αφενός να τοποθετηθούν όλοι ενώπιος ενωπίω και αφετέρου οι διωκτικές αρχές δεν θα είχαν άλλη επιλογή από το να συλλάβουν το σύνολο των βουλευτών της ΧΑ.

Προφανώς, αυτοί που σχεδίασαν την όλη επιχείρηση δεν ήθελαν κάτι τέτοιο. Δεν ήθελαν ανοιχτή συζήτηση στην Βουλή. Ο Μιχαλολιάκος βγαίνοντας από την ΓΑΔΑ φώναζε «ρουφιάνοι». Άραγε ποιους εννοούσε; Ίσως αυτούς που του είχαν εξασφαλίσει ασυλία όλα αυτά τα χρόνια και τώρα τον έδιναν στεγνά. Αυτά κι ενδεχομένως άλλα πολλά δεν έπρεπε να ακουστούν σε ανοιχτή συνεδρίαση της Βουλής. Όπως επίσης δεν ήθελαν αυτοί που σχεδίασαν την όλη παράσταση να προβούν σε σύλληψη ολόκληρης της βουλευτικής ομάδας της ΧΑ. Ίσως γιατί έχουν άλλα σχέδια γι’ αυτούς.

Μα αν η ΧΑ συνιστά εγκληματική οργάνωση, τότε γιατί δεν συλλαμβάνονται όλα τα μέλη και τα στελέχη της με την ίδια ακριβώς λογική που συνελήφθη Μιχαλολιάκος και Σία; Γιατί οι επιλεκτικές συλλήψεις και τα εντάλματα; Μήπως η κυβέρνηση ετοιμάζει μακελειό στους δρόμους με τους πιο θερμόαιμους από τους Χρυσαυγίτες; Μήπως γι’ αυτό αδυνατούν δήθεν οι διωκτικές αρχές να συλλάβουν τον υπαρχηγό Παππά; Ίσως η κυβέρνηση να ψάχνει για την ευκαιρία να παρουσιάσει τις νέες μονάδες με βαρύ οπλισμό που έχει προαναγγείλει ο ίδιος ο Δένδιας εδώ και πολλούς μήνες. Υπάρχει καλύτερη νομιμοποίηση στην κοινή συνείδηση αυτών των μονάδων από μια μάχη εναντίον των χρυσαυγιτών;

Όπως κι αν την δει κανείς αυτή την υπόθεση είναι προφανές ότι στήθηκε μια ολόκληρη παράσταση για το φιλοθεάμων κοινό. Όχι μόνο για να εμφανιστεί το εγκληματικό καθεστώς του δοσιλογισμού και του ξεπουλήματος της χώρας ως δήθεν εκφραστής της «δημοκρατικής νομιμότητας». Ούτε μόνο να συγκροτηθεί το λεγόμενο δημοκρατικό ή συνταγματικό τόξο εναντίον των άκρων, στα οποία βέβαια κατατάσσεται οποιοσδήποτε απειλεί ευθέως το καθεστώς με ανατροπή. Πρέπει το φιλοθεάμων κοινό να εθιστεί να βλέπει εν ενεργεία βουλευτές με χειροπέδες, παρά την ασυλία τους. Πρέπει να εθιστεί στην μεταμεσονύχτια δράση των διωκτικών αρχών εναντίον πολιτικών οργανώσεων που το καθεστώς θεωρεί ή στιγματίζει ως απειλή. Πρέπει να εθιστεί να βλέπει τον υπουργό δημόσιας τάξης σε ρόλο εισαγγελέα, δικαστή και εκπρόσωπο του κράτους δικαίου. Ενός κράτους δικαίου κομμένου και ραμμένου στα μέτρα της απόλυτης αυθαιρεσίας ενός συστήματος εξουσίας που υπηρετεί την διάλυση της χώρας και την γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού.

Να γιατί έπρεπε να μεταβιβαστεί στην εισαγγελία του Αρείου Πάγου η υπόθεση της ΧΑ. Πολύ δύσκολα εισαγγελική ή δικαστική αρχή σε κατώτερο επίπεδο θα δεχόταν να κινηθεί με τόσο δικονομικά αυθαίρετο τρόπο, υπηρετώντας τις σκοπιμότητες του καθεστώτος. Αντίθετα ο Άρειος Πάγος έχει μια λαμπρή ιστορία στην νομιμοποίηση των πιο αυθαίρετων και πραξικοπηματικών ενεργειών της εξουσίας. Της όποιας εξουσίας.

Από την εποχή τουλάχιστον του μεσοπολέμου κάθε φορά που η εξουσία ένιωθε να απειλείται από τον ίδιο τον λαό και προχωρούσε σε πράξεις κατάλυσης της συνταγματικής έννομης τάξης, τα ανώτατα δικαστήρια (Συμβούλιο της Επικρατείας και Άρειος Πάγος) έσπευσαν να νομιμοποιήσουν επικυρώνοντας τις σχετικές κυβερνητικές πράξεις, επικαλούμενα είτε «έκτακτες συνθήκες», είτε τη «σιωπηρή υποστήριξη του λαού», είτε το «γενικό συμφέρον». Κι έτσι οι κυβερνήσεις είχαν πάντα την άνεση να επιβάλουν αυθαίρετα καταστάσεις «πολιορκίας» εναντίον του λαού, που οδηγούσαν τελικά σε πραξικοπήματα και φασιστικές δικτατορίες. Τα ανώτατα δικαστήρια έβρισκαν τα πάντα νόμιμα και καλώς καμωμένα. Ακόμη και την ναζιστική κατοχή.

Δεν λέμε ότι δεν υπήρξαν άξιοι και έντιμοι ανώτατοι δικαστές, αλλά αυτοί ήταν ελάχιστοι που η έντιμη και πατριωτική στάση τους χανόταν πάντα μέσα στον γενικό κανόνα.

Έτσι και σήμερα. Τα κόμματα που υπηρετούν το καθεστώς αποικιοκρατίας του ευρώ και της δουλοπαροικίας του χρέους ξέρουν ότι δεν μπορούν να συνεχίσουν στην ίδια λογική χωρίς άγρια γενικευμένη καταστολή, χωρίς αναστολή ακόμη και των λιγοστών πολιτικών ελευθεριών που έχουν απομείνει. Αυτά που έρχονται μαζί με το νέο χρηματοδοτικό πακέτο που ήδη συζητά η ευρωζώνη και το ΔΝΤ, δεν πρόκειται να αφήσουν κανένα να επαναπαυθεί στον καναπέ του. Η κοινωνική εξέγερση αχνοφαίνεται στον ορίζοντα και το καθεστώς παίρνει τα μέτρα του. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιεί την ΧΑ ως βολικό άλλοθι.

Η ώρα που ο καθένας θα κληθεί να επιλέξει έχει έλθει. Απέναντι στο λεγόμενο δημοκρατικό ή συνταγματικό τόξο, που συνιστά τον κύριο φορέα εκφασισμού της ζωής μας, αλλά και την κύρια απειλή εναντίον της χώρας και του λαού της, θα πρέπει να δημιουργηθεί επειγόντως μια ευρεία συμμαχία αληθινά αντιφασιστικών και δημοκρατικών δυνάμεων της ελληνικής κοινωνίας. Η κατάσταση βιάζει. Αυτή η συμμαχία θα πρέπει να αντιταχθεί σε κάθε μέτρο και μέσο εκφασισμού, ή φασιστικής εκτροπής της πολιτικής ζωής με κύριο στόχο να ανατραπεί εδώ και τώρα η κυβέρνηση ως πρώτο βήμα για την συνολική ανατροπή του καθεστώτος δεσμεύσεων που έχει επιβάλει η τρόικα και οι δανειστές.

Σ’ αυτή την συμμαχία έχουν θέση όλοι όσοι θεωρούν ότι οι διαρκείς εκτροπές που έχουν συντελεστεί από τον Μάιο του 2010 οδηγούν στην ολοκληρωτική καταστροφή τον λαό και την χώρα, καθώς και στον επίσημο εκφασισμό της πολιτικής με σκοπό να εξυπηρετηθούν οι δεσμεύσεις προς τους δανειστές και την τρόικα. Η απάντηση στον φασισμό δεν μπορεί και δεν είναι η κράτος δικαίου του Δένδια και μιας κυβέρνησης που έχει κηρύξει επίσημο πόλεμο εναντίον όλων των λαϊκών στρωμάτων. Η μόνη απάντηση είναι η οργάνωση γενικής πολιτικής απεργίας από τον ίδιο τον λαό. Το καθεστώς το ξέρει και βιάζεται. Δεν πρέπει να του επιτρέψουμε να επιβάλλει την δική του ανομία, τον δικό του σφετερισμό της εξουσίας ως «δημοκρατική νομιμότητα».

Το ΕΠΑΜ οφείλει να αναλάβει άμεσα πρωτοβουλίες για την ευρύτερη δυνατή συνεύρεση όλων εκείνων των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων που κατανοούν την ανάγκη μιας τέτοιας αυθεντικά λαϊκής δημοκρατικής συμμαχίας. Δεν υπάρχουν περιθώρια αναμονής. Ούτε ανοχής. Όλοι μας πρέπει να πάρουμε σαφή θέση. Αυτή την φορά οι δημοκρατικές δυνάμεις αυτού του τόπου δεν πρέπει να πιαστούν στον ύπνο όπως έγινε το 1936, ή το 1967. Δεν πρέπει όπως στο παρελθόν να ανακαλύψουμε κατόπιν εορτής και μέσα στις φυλακές, στα ξερονήσια, στα αποσπάσματα, ή στην εξορία τι κάναμε λάθος, ποιες ήταν οι ολιγωρίες μας, ή ποιες ήταν οι ολέθριες παραλείψεις μας. Τώρα πριν είναι πολύ αργά. Αυτή την φορά η φασιστική εκτροπή από την εξουσία δεν θα περάσει. Δεν πρέπει να περάσει. Το προσκλητήριο για κάθε δημοκράτη έχει ήδη σημάνει.

Διαβάστε περισσότερα...

Γ. Καλαντζής της ΝΔ: Να πάψει να μιλάει η οικογένεια του Παύλου Φύσσα (βίντεο)

Ο Γ. Καλαντζής βουλευτής της ΝΔ και β' αντιπρόεδρος της Βουλής στο ραδιόφωνο του Alpha αναφέρει ότι η οικογένεια πρέπει να πάψει να μιλάει η οικογένεια του Παύλου Φύσσα.

Διαβάστε περισσότερα...

Διονύσης Τσακνής : Ε, όχι και το Νίκο.

Από : tvxs.gr

Ο Ριζοσπάστης, ο Ρίζος των μετεφηβικών χρόνων, ο καθημερινός σύντροφος. Αυτός με τις ελλείψεις, τα λάθη ενίοτε, τα πρωτοσέλιδα που έμοιαζαν πολλές φορές να μην προσδιορίζουν ακριβώς το χρόνο, αλλά πάντα η εφημερίδα του κόμματος, η φωνή του, η φωνή μας.Όσοι κρατήσαμε αυτήν την εφημερίδα παραμάσχαλα σε εποχές δυσκολότερες ίσως απ’ τη σημερινή και πόρτα- πόρτα τη μοιράζαμε για να…φτάσει ο λόγος μας παντού, ξέρουμε καλύτερα πως, πέρα απ’ το δίφραγκο ή το τάλιρο, πέρα δηλαδή απ’ την οικονομική της επιβίωση, εκείνο που μετρούσε ήταν το δέσιμο της εφημερίδας με τα ίδια τα μέλη του κόμματος και της νεολαίας. Να γίνει πρώτ’ απ’ όλα δική μας υπόθεση, για να γίνει εντέλει η εφημερίδα του κάθε εργαζόμενου.

Σπουδαίοι σύντροφοι πέρασαν απ’ τις σελίδες του αρθρογραφώντας και εκατοντάδες συντάκτες, ρε­πόρτερ, ακάματοι γραφιάδες, φρόντιζαν να καλυφθεί και η παραμικρή είδηση που αφορούσε στο εργατικό και αγροτικό κίνημα, τους αγώνες της εργαζόμενης ή σπουδάζουσας νεολαίας, τον πολιτι­σμό.

Πέρασε από σαράντα κύματα  ο «Ρίζος». Και «φτώχυνε» και άντριεψε ξανά και επιθέσεις δέχτηκε και λαβωματιές κάθε είδους υπέστη. Και η διάσπαση του ’91 άφησε τα σημάδια της, αλλά κατάφε­ρε με θυσίες, ακόμα και με απλήρωτη εθελοντική δουλειά των συντρόφων,  να ορθοποδήσει.

Τον τελευταίο χρόνο, πρόσθεσε μια σκούρα σελίδα στην ιστορία του και ο τίτλος πάνω-πάνω έγρα­φε «απολύσεις». Κουβέντες πολλές έγιναν και συνεχίζονται ακόμα, για το πώς το κόμμα της εργατι­κής τάξης απολύει. Η κρίση, το στρίμωγμα, η ανέχεια, είναι η εξήγηση της Κεντρικής Επιτροπής, όργανο της οποίας (καλό να μην το ξεχνάμε αυτό) είναι η εφημερίδα.

Ειλικρινά, δεν είμαι σε θέση να απαντήσω, για το πώς θα μπορούσε να κρατήσει το δημοσιογραφι­κό δυναμικό της, με δεδομένη την οικονομική δυσπραγία. Ένας κοινός κουμπαράς, ένα μοίρασμα των πενιχρών αμοιβών, μια απεύθυνση στον κομματικό πατριωτισμό των μελών… Ποιος ξέρει, ίσως!

Προτιμήθηκαν οι απολύσεις. Σκληρό, πολύ σκληρό για όλους και κυρίως για κείνους, που πέρα απ’ το τρέξιμο, το στυλό ή τα πλήκτρα, δεν έχουν με τι άλλο να πολεμήσουν την ανεργία.

Τώρα κόβει σελίδες. Κοστίζει το χαρτί, δεν το παίρνεις τζάμπα είν’ αλήθεια!

Αλλά αν κόβεις μια στήλη, πρέπει να είν’ αυτή που διαβάζεται πιο πολύ. Ας με συγχωρήσουν και τα διευθυντικά στελέχη και οι λοιποί συνεργάτες, αλλά γνωρίζω πολλούς πέρα απ’ την ταπεινότητά μου, που διαβάζαμε το Ριζοσπάστη απ’ το τέλος, όπου και η στήλη «Ημεροδρόμος» του σ. Νίκου Μπογιόπουλου.

Κόβουμε το Νίκο ή τον απολύουμε κιόλας; Κι αν όχι, τι; Να γράφει τα εφημερεύοντα;

Ή μήπως κάποιοι δεν συγχωρούν την έκφραση διαφορετικής γνώμης, όπως την εξέφρασε ο καλός σύντροφος και διανοητής, στον προσυνεδριακό διάλογο;

Αυτό συζητιέται σύντροφοι και μάλιστα ευρέως.

Γι αυτό: Όχι και το Νίκο!!!

Πηγή: paganeli

Διαβάστε περισσότερα...

Συνελήφθησαν Μιχαλολιάκος - Κασιδιάρης, συλλαμβάνονται κι άλλοι βουλευτές

Πηγή :  www.thepressproject.gr

Τη σύλληψη του Νίκου Μιχαλολιάκου και του Ηλ. Κασιδιάρη ανακοίνωσε η αστυνομία. Αναζητούνται 34 συνολικά βουλευτές και στελέχη της Χ.Α.

Ευρεία επιχείρηση της ΕΛΑΣ ανά την επικράτεια αυτή την ώρα.

Συνελήφθησαν τα ξημερώματα του Σαββάτου ο γενικός γραμματέας της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος και ο βουλευτής της ΧΑ Ηλίας Κασιδιάρης, οι Λαγός, Παναγιώταρος, Μίχος και ο υπεύθυνος της οργάνωσης Νίκαιας Κώστας Πατέλης. Σύμφωνα με πληροφορίες, έχουν εκδοθεί 34 εντάλματα σύλληψης μελών της ΧΑ, από τα οποία έχουν εκτελεστεί τα πέντε. Αναζητούνται άλλα 29 μέλη.

Τα ξημερώματα του Σαββάτου ενεργοποιήθηκε η παραγγελία της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου, καθώς έχει τεκμηριωθεί ότι η Χρυσή Αυγή λειτουργεί ως εγκληματική οργάνωση.

Η κυβέρνηση είχε ενημερωθεί από την Παρασκευή και γι' αυτό υπήρξε σύσκεψη του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Νίκου Δένδια με τον υπουργό Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου και τον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Μιχελάκη.

Είναι η πρώτη φορά από το 1974 και μετά που γίνονται συλλήψεις αρχηγού κόμματος και βουλευτών και μάλιστα από την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία, η οποία έχει και την ευθύνη για τις έρευνες.

Διαβάστε περισσότερα...

Περιοδεία στην Κρήτη από τον Δημήτρη Καζάκη

Περιοδεία στην Κρήτη από τον Δημήτρη Καζάκη (4-5-6/10/2013)

Σε συνθήκες όπως οι σημερινές, όπου όλη η χώρα βρίσκεται σε απεργιακό πυρετό, ο οικονομολόγος και γ.γ. του Ε.ΠΑ.Μ. Δημήτρης Καζάκης, θα αναλύσει την προοπτική της Γενικής Πολιτκής Απεργίας.

Οπως αναφέρεται σε ανακοίνωση: "Η χώρα και η ζωή, μας ανήκουν δικαιωματικά. Δεν μας την παραχωρεί κανείς. Την κερδίζουμε μόνοι μας, με το θάρρος, τον αγώνα και την δουλειά μας".

Πρόγραμμα περιοδείας Δημήτρη Καζάκη

Παρασκευή  4/10/2013: Ανοικτή Ομιλία-Συζήτηση στο Ε.Κ.Η. στις 18:30 (Λεωφόρος Δημοκρατίας 10 )

Σάββατο 5/10/2013: Εγκαινίαση Γραφείων Ε.ΠΑ.Μ. Ρεθύμνου και  Ανοικτή Ομιλία-Συζήτηση στις 19:00 (Κουμουνδούρου 5 )

Κυριακή 6/10/2013: Ανοικτή Ομιλία Συζήτηση στα Ανώγεια Ρεθύμνου στις 11:00 (αίθουσα Εμμανουήλ Κεφαλογιάννη,πλησίον Αγροτικής Τράπεζας)

Διαβάστε περισσότερα...

Πιτσιρίκος : Είναι η δημοκρατία, ηλίθιε!

Του Πιτσιρίκου

Ο φασισμός, ο ναζισμός, η Χρυσή Αυγή, τα άκρα, οι αντιφασίστες, μαύρος φασισμός, κόκκινος φασισμός, η Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ, τα Μνημόνια και άλλα τέτοια. Λέγονται και γράφονται πολλά αυτές τις ημέρες. Λέγονται και γράφονται πολλά αλλά το προφανές δεν βλέπω να το αναφέρει κάποιος.

Κυρίες και κύριοι, η δυτική δημοκρατία έχει μεγάλο πρόβλημα.

Όποιος αναζητεί τα αίτια της ανόδου των εθνικιστικών, φασιστικών και ναζιστικών κομμάτων στην Ευρώπη, δεν υπάρχει λόγος να χάνεται σε ατελείωτες αναλύσεις που οδηγούν πάντα σε .παράλυση

Αντί να προσπαθεί κάποιος να τα ρίξει στη Μέρκελ, στον Σόιμπλε, στον Σαμαρά, στον ΣΥΡΙΖΑ....

-ή σε όποιον άλλον αντιπαθεί-, καλό θα ήταν να δει και λίγο πιο πέρα από τη μύτη του.

Ειλικρινά, εντυπωσιάζομαι που, όταν προκύπτει κάποιο θέμα, όπως τώρα με την εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, οι περισσότεροι βρίσκουν ευκαιρία να επιτεθούν σε αυτούς που αντιπαθούν, για να αισθανθούν προσωρινή προσωπική δικαίωση.

Δεν πρόκειται περί μικροπολιτικής, δεν πρόκειται περί προσωπικών συμπαθειών και αντιπαθειών, το θέμα είναι πολύ μεγάλο.

Η κύρια αιτία της ανόδου εθνικιστών, φασιστών και ναζιστών στην Ευρώπη είναι ότι η δυτική δημοκρατία δεν είναι πια η δημοκρατία που ήταν.

Η δυτική δημοκρατία αλώθηκε από την οικονομία της ελεύθερης αγοράς.

Μεγάλο μέρος των πολιτών της Ευρώπης αντιλαμβάνεται πως η δημοκρατία δεν είναι πια δημοκρατία και δεν τους εγγυάται ασφάλεια, εργασία και δικαιώματα, που προβλέπονται από τα συντάγματα των ευρωπαϊκών χωρών.

Αυτό έχει ως συνέπεια την στροφή τους σε φασιστικά μορφώματα.

Όταν η δημοκρατία απουσιάζει, ο μαύρος λύκος κάνει πάρτι.

Η οικονομία της ελεύθερης αγοράς βλάπτει σοβαρά την δημοκρατία.

Είναι προφανές πως και τα δυο μαζί δεν μπορούν να υπάρξουν.

Ή δημοκρατία ή οικονομία της ελεύθερης αγοράς.

Ας επιλέξουμε και ας πράξουμε, όσο είναι καιρός ακόμα.

Αν θέλουμε να υποστηρίξουμε την δημοκρατία -αυτή την δημοκρατία που καταφέραμε να έχουμε-, ας το κάνουμε τώρα.

Μετά θα είναι αργά.

Η οικονομία της ελεύθερης αγοράς προτιμάει τον φασισμό.

Και δεν το κρύβει.

Γιατί η οικονομία της ελεύθερης αγοράς είναι φασισμός.

(Ο τίτλος του κειμένου δεν είναι επιθετικός, ούτε απευθύνεται σε κάποιους. Τον επέλεξα, απλά, για να δώσω έμφαση.)

Διαβάστε περισσότερα...

Γιώργος Δελαστίκ : Γιατί Το Άρθρο Μου Ενοχλεί

 του Γιώργου Δελαστίκ από seisaxthiablog

Εξαιρετική ενόχληση προκάλεσε στη κυβέρνηση το άρθρο στο Πριν με τίτλο “ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ απειλούν την δημοκρατία”. Ο λόγος ήταν ότι το άρθρο δεν περιοριζόταν στο προφανές, την ενοχή της Χρυσής Αυγής στη δολοφονία του αντιφασίστα αγωνιστή Παύλου Φύσσα, στην Αμφιάλη. Δεν υπάρχουν αριστεροί ή προοδευτικοί άνθρωποι, ακόμη και αρκετοί δεξιοί, που να μην γνωρίζουν πως δρουν τα ακροδεξιά, φασιστικά και νεοναζιστικά κόμματα, στα οποία προφανώς ανήκει και η Χρυσή Αυγή. Έχουν την βία, συμπεριλαμβανομένων και των δολοφονιών πολιτικών τους αντιπάλων ή κοινωνικών ομάδων που στοχοποιούν, τόσο ως ιδεολογία όσο και ως πρακτικό τρόπο άσκησης της πολιτικής τους. Αναφορικά με την ηγεσία της Χρυσής Αυγής αυτονόητο είναι για τους αναγνώστες του Πριν ότι όχι μόνο αυτή διαμορφώνει τα μέλη της σε παρακρατικό στρατό επίδοξων δολοφόνων αλλά και δεν έχει τον παραμικρό δισταγμό να κάνει όλη την βρόμικη δουλειά για το σύστημα το βαθύ κράτος και διάφορα κέντρα εξουσίας που υποκρίνεται ότι πολεμά. Υπάρχει αριστερός που να αμφιβάλλει αν η ηγεσία μιας νεοναζιστικής οργάνωσης μπορεί αδίστακτα να διατάξει μέλη της ακόμη και να δολοφονήσουν κάποιον είτε με δική της πρωτοβουλία είτε εκτελώντας εντολές άλλων κέντρων, πολιτικών ή επιχειρηματικών;

Δεν ενόχλησε όμως το άρθρο του Πριν την κυβέρνηση επειδή δεν στάθηκε στα εντελώς αυτονόητα και κοινότοπα για τους αναγνώστες του χαρακτηριστικά της Χρυσής Αυγής. Την ενόχλησε επειδή προχώρησε πέρα από το προφανές των πολιτικών και ποινικών ευθυνών της Χρυσής Αυγής και έθεσε επί τάπητος το θέμα ότι η Χρυσή Αυγή δρα εγκληματικά και με δική της πρωτοβουλία αλλά και κατόπιν εντολών από άλλα κέντρα εξουσίας. Ενοχλεί εντονότατα την κυβέρνηση η επισήμανση ότι πρέπει να δούμε αν ο χρυσαυγίτης δολοφόνος έδρασε κατ’ εντολήν της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής ή αν εκτελούσε διαταγή άλλων κέντρων η οποία διαταγή φυσικά πέρασε μέσα από την ηγεσία της Χρυσής Αυγής. Όταν τώρα αποδεικνύεται ότι πληθώρα αστυνομικών συγκάλυπταν την δράση της Χρυσής Αυγής και γι’ αυτό καθαιρούνται από την κυβέρνηση (ανεξαρτήτως των πολιτικών σκοπιμοτήτων του Σαμαρά που τώρα αποκαλύπτει κάποιους από τους αξιωματικούς της ΕΛΑΣ που έκαναν στραβά μάτια στη δράση της Χρυσής Αυγής) καθόλου παράδοξη δεν είναι η επισήμανση αυτή και καμιά συγκάλυψη δεν προσφέρει στην Χρυσή Αυγή.

Το άρθρο του Πριν δεν ενοχλεί την κυβέρνηση Σαμαρά γενικά κι αφηρημένα. Την ενοχλεί επειδή η κυβέρνηση έχει ήδη οργανώσει κι επιχειρεί τώρα να επιβάλει ένα νέο πλαίσιο πολιτικής δράσης, σαφώς πιο αυταρχικό, προκειμένου να αντιμετωπίσει την διαρκώς ογκούμενη λαϊκή οργή εναντίον της.

Ο Σαμαράς δια στόματος Λαζαρίδη είπε ότι το συμπέρασμα απο τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ “παραμένει εκτός συνταγματικού τόξου”. Ο Βενιζέλος προσπάθησε να πασάρει την θεωρία ότι η δολοφονία στο Κερατσίνι ήταν δήθεν …εσωτερική διαμάχη στο πλαίσιο του “αντιμνημονιακού τόξου” όπου ένας κατά την ορολογία του Βενιζέλου, “ακροδεξιός αντιμνημονιακός” έσφαξε έναν “δήθεν νεοριζοσπάστη αντιμνημονιακό”! Καθόλου καθησυχασμένοι για τις προθέσεις της κυβέρνησης δεν μπορούμε να αισθανόμαστε, όταν ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ, Μάκης Βορίδης, αναρωτιέται δημοσίως από τα έδρανα της Βουλής, αν το ΚΚΕ ανήκει στο “συνταγματικό τόξο”. Εντονότατη ανησυχία προκαλεί το γεγονός ότι οι ειδικοί φρουροί της αστυνομίας στρέφονται με ανακοίνωσή τους εναντίον της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για να καλύψουν συνάδελφό τους που πυροβόλησε στο ταβάνι καφετέριας της Δάφνης.

Η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου ονειρεύεται και μεθοδεύει προφανώς επιστροφή στην δεκαετία του 1950 τότε που όποιος τολμούσε να αντισταθεί στη κυβερνητική πολιτική της Δεξιάς υφίστατο ανηλεείς αστυνομικές, δικαστικές ή επαγγελματικές διώξεις.

Γιώργος Δελαστίκ 26.09.13

Διαβάστε περισσότερα...

ΕΠΑΜ - Δ.Καζάκης - Ομιλία στο Εργατικό Κέντρο Ευβοίας - 25/09/2013

                                      Ε.Πα.Μ.: Εκδήλωση-Ομιλία στο Εργατικό Κέντρο Χαλκίδας

Χθες ο Γ.Γ. του Ε.Πα.Μ. Δημήτρης Καζάκης, ήταν καλεσμένος από τον Πρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Χαλκίδας (ΕΚΧ) κ. Μπασινά, για να μιλήσει σε εργαζόμενους, άνεργους και απολυμένους των εργοστασίων της Χαλκίδας και της ευρύτερης περιοχής.

Στη Χαλκίδα σήμερα, πολλά από τα μεγαλύτερα εργοστάσια της Ελλάδας που λειτουργούσαν για πολλές 10ετίες έχουν κλείσει και οι εργαζόμενοι έχουν βρεθεί στο δρόμο και παραμέ-νουν απλήρωτοι για πολλούς μήνες.

Αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής είναι ότι οι πρ. εργαζόμενοι, έχουν καταλάβει το κτίριο της Περιφέρειας διαμαρτυρόμενοι για όλη αυτήν την κατάσταση.

Ο κόσμος, που από νωρίς είχε κατακλύσει την αίθουσα και τους εξωτερικούς χώρους του ΕΚ ήταν εξαιρετικά πολύς για τα δεδομένα της πόλης, δημιουργώντας το αδιαχώρητο.

Μετά την πρώτη τοποθέτηση του ο Δημήτρης Καζάκης απάντησε σε πλήθος ερωτήσεων που του τέθηκαν. Διαβάστε περισσότερα...

Το ιδρυτικό κείμενο του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ)

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1941 υπογράφτηκε το ιδρυτικό του ΕΑΜ

… Σε ένα σπίτι κάπου στα Εξάρχεια, μέσα στις πιο μαύρες συνθήκες κατοχής. Όταν απέναντι υπήρχε ο θάνατος και η σιδερένια μπότα της πιο ισχυρής στρατιωτικής μηχανής. Έτσι ξεκίνησε ένας μοναδικός  στα παγκόσμια χρονικά χείμαρρος, που σε «πόλεις κάμπους και βουνά»,  έβγαλε εκατομμύρια έλληνες, από τον φόβο και την ηττοπάθεια, οπλίζοντάς τους με δύναμη για να  χτυπήσουν αλύπητα  τον φασισμό.  Και να αγωνιστούν  για την  πατρίδα, την ελευθερία και μια δίκαιη ζωή.

Αυτά τότε… 

Το ιδρυτικό κείμενο του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου

 (ΕΑΜ)

1. Από τους αντιπροσώπους των κάτωθι υπογραφομένων κομμάτων ιδρύεται το Εθνικόν Απελευθερωτικόν Μέτωπο της Ελλάδας (ΕΑΜ).

Εις το ΕΑΜ γίνεται ισοτίμως δεκτόν και παν άλλο κόμμα ή οργάνωσις που δέχεται τας αρχάς του παρόντος Ιδρυτικού ώς και να εργασθή δια την επιτυχίαν των σκοπών του ΕΑΜ.

Προκειμένου να γίνει δεκτή εις το ΕΑΜ οιαδήποτε οργάνωσις, δεν εξετάζεται το παρελθόν ή αι αντιλήψεις των σχετικώς με την μελλοντικήν ανασυγκρότησιν της ελευθέρας και ανεξαρτήτου Ελλάδος, αλλά η πίστις των εις την ανάγκην του Εθνικού Απελευθερωτικού Αγώνος, η τιμιότης των απέναντι αυτού και η αποδοχή των αρχών του ΕΑΜ που περιλαμβάνονται εις το παρόν Ιδρυτικόν.

2. Σκοπός του Εθνικού Μετώπου είναι:

α) Η απελευθέρωσις του Έθνους μας από τον σημερινόν ξένον ζυγόν και η απόκτησις της πλήρους ανεξαρτησίας της χώρας μας.

β) Ο σχηματισμός προσωρινής κυβερνήσεως του ΕΑΜ αμέσως μετά την εκδίωξιν των ξένων κατακτητών, μοναδικός σκοπός της οποίας θα είναι η προκήρυξις εκλογών δια συντακτικήν

εθνοσυνέλευσιν, με βάσιν την αναλογικήν ίνα ο λαός αποφανθή κυριαρχικώς επί του τρόπου της διακυβερνήσεώς του.

γ) Η κατοχύρωσις του κυριαρχικού τούτου δικαιώματος του Ελληνικού Λαού, όπως αποφανθή περί του τρόπου της διακυβερνήσεώς του, από πάσαν αντιδραστικήν απόπειραν,

ήτις θα τείνη να επιβάλη εις τον λαόν λύσεις αντιθέτους προς τας επιθυμίας του και η εκμηδένισις δι’ όλων των μέσων του ΕΑΜ και των οργάνων που το αποτελούν, πάσης

τοιαύτης αποπείρας.

3. Δια την πραγματοποίησιν των ως άνω σκοπών του το ΕΑΜ θα ασχοληθή:

α) Με όλα τα ζητήματα που απασχολούν καθημερινώς τον Ελληνικόν Λαόν υπό τας συνθήκας της ξενικής κατοχής και με την καθοδήγησιν του αγώνος του Ελληνικού Λαού εις την διεκδίκησιν των πάσης φύσεως αιτημάτων του, καθώς και την αντιμετώπισιν της εις βάρος του ασκούμενης ληστείας από τους ξένους κατακτητάς.

β) Με την διατήρησιν ακμαίου του απελευθερωτικού πνεύματος του Ελληνικού Λαού.

γ) Με την συνεχή αποκάλυψην του ρόλου της σημερινής κυβερνήσεως των προδοτών ή κάθε άλλης αντιστοίχου εις το μέλλον.

δ) Με την εξασφάλισιν κατά το δυνατόν μιας συνεργασίας με τους άλλους λαούς, οι οποίοι αγωνίζονται κατά των δυνάμεων του Άξονος και του συντονισμού του αγώνος του

Ελληνικού Λαού με τον αγώνα των άλλων ως άνω Λαών.

ε) Με την οργάνωσιν των λαϊκών δυνάμεων επί τη βάσει του εσωτερικού οργανισμού-κανονισμού, ο οποίος αποτελεί παράρτημα του παρόντος ιδρυτικού.

στ) Με την ενέργειαν εράνων, είσπραξιν συνδρομών κλπ. από τους Έλληνας πατριώτας προς τον σκοπόν να εξασφαλίση τα αναγκαία δια την διεξαγωγήν του θνικοαπελευθερωτικού

αγώνος μέσα.

4. Τα υπογράφοντα το παρόν ιδρυτικόν κόμματα ή τα προσχωρούντα εις αυτό, αναλαμβάνουν να υποστηρίξουν δι’ όλων των δυνάμεων τον αγώνα του ΕΑΜ και την

πραγματοποίησιν των σκοπών του.

5. Το ΕΑΜ χωρίς να παύση να τείνη εις το να συγκεντρώση πέριξ αυτού ολόκληρον τον Ελληνικόν Λαόν δια της συγκεντρώσεως εντός των κόλπων του όλων των οργανώσεων

που εκπροσωπούν καθ’ οιονδήποτε τρόπον τμήματα του Ελληνικού Λαού, συγκροτείται επί τη βάσει των πλέον αυστηρών συνωμοτικών κανόνων. Τούτο σημαίνει:

α) Ότι τηρείται αυστηρώς μυστική η συμμετοχή των οιωνδήποτε κομμάτων ή οργανώσεων που το αποτελούν ή προσχωρούν εις αυτό.

β) Ότι τα πρόσωπα που αποτελούν την Κεντρικήν του Επιτροπήν, τας κατά τόπους επιτροπάς πόλεων, συνοικισμών, επαγγελμάτων, επιχειρήσεων κλπ. καθώς και τας ομάδας της βάσεως, δεν γίνονται εις ουδένα άλλον γνωστά, πλην των μελών τα οποία

συμμετέχουν εις εκάστην Επιτροπήν.

γ) Ότι το ΕΑΜ διεξάγει συνεχώς και δια παντός μέσου αγώνα εναντίον πάσης παραβάσεως των συνωμοτικών κανόνων και λαμβάνει εκάστοτε τα επιβαλλόμενα μέτρα εναντίον εκείνων,

οίτινες παραβιάζουν τα συνομωτικά μέτρα. Ούτω το ΕΑΜ παρουσιάζεται δημόσια και πάντοτε απρόσωπον και ως απλούς εκφραστής των Εθνικοαπελευθερωτικών επιδιώξεων και

καθοδηγητής των αντιστοίχων αγώνων του Ελληνικού Λαού.

6. Εις ουδένα αντιπρόσωπον κόμματος ή οργανώσεως, με τον οποίον το ΕΑΜ διαπραγματεύεται την προσχώρησιν της οργανώσεώς του ίνα αντιπροσωπευθή εις το ΕΑΜ ανακοινούνται οτιδήποτε σχετικώς με τας οργανώσεις, κόμματα κλπ. άτινα μετέχουν εις το ΕΑΜ προ της ανακοινώσεως εκ μέρους του ως άνω αντιπροσώπου ότι η οργάνωσίς του προσχωρεί εις το ΕΑΜ και ότι αυτός δέχεται να συμμετάσχει εις το αντίστοιχον

όργανον του ΕΑΜ δι’ οπροορίζεται.

7. Μεταξύ των κομμάτων και οργανώσεων αίτινες συνεργάζονται εις το ΕΑΜ διατηρείται δι’ όλον το διάστημα του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος η μεγαλυτέρα αλληλοβοήθεια

και αλληλοϋποστήριξις δια παν ζήτημα το οποίον σχετίζεται με τον γενικόν απελευθερωτικόν αγώνα και τον ειδικώτερον εθνικοαπελευθερωτικόν αγώνα κάθε χωριστού κόμματος. Επίσης και αι συνεργαζόμεναι ως άνω οργανώσεις χρησιμοποιούν τας

αντιστοίχους επιρροάς των δια την άμβλυσιν κάθε μέτρου που στρέφεται κατά του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος από τους εχθρούς του Έθνους, εντοπίους προδότας ή ξένους κατακτητάς.

Εν Αθήναις τη 28η Σεπτεμβρίου 1941

Δια το ΚΚΕ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

Δια το ΣΚΕ ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ

Δια την ΕΛΔ ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΣ

Δια το Αγρ. Κόμ. ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

Πηγή: ΣΤ ΑΡΜΑΤΑ! ΣΤ ΑΡΜΑΤΑ! Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης 1940-1945

σ.567-568

Διαβάστε περισσότερα...

Το «ατόπημα» Δελαστίκ ..

.

του Δημήτρη Ρομποτή*

 από το «neohellenika.com»

Έγραψε ένα άρθρο ο δημοσιογράφος και πολιτικός αναλυτής Γιώργος Δελαστίκ με τίτλο «ΕΕ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ απειλούν τη Δημοκρατία», αναφορικά με την πρόσφατη δολοφονία του Πάνου Φύσσα από μαχαιροβγάλτη μέλος της Χρυσής Αυγής, προσπαθώντας να απαντήσει στο ερώτημα «ποιος ωφελείται πολιτικά από το έγκλημα». Αφού εξηγεί ότι δεν σκοπεύει να υποκαταστήσει την αστυνομική έρευνα και ξεκαθαρίζει ότι οι υποθέσεις του μπορεί να ανατραπούν ανά πάσα στιγμή από τις εξελίξεις, ο κ. Δελαστίκ θεωρεί ότι λογικά είναι πολύ δύσκολο να αποδώση κανείς την εντολή για δολοφονία στην ηγεσία της Χρυσής Αυγής επειδή, όπως αποδεικνύεται, δεν είχε να κερδίσει κάτι, μόνο να χάση με την κατακραυγή εναντίον της. Κατά τον κ. Δελαστίκ, μέχρι στιγμής μόνο η «συγκυβέρνηση» ΝΔ-ΠΑΣΟΚ εξυπηρετείται και παραθέτει μια σειρά επιχειρημάτων αναφορικά μ’ αυτή του την άποψη. Μπορείτε να δείτε ολόκληρη την ανάλυση στο  http://prin.gr/?p=1904 (Σ.Σ. και εδώ).

Για ευνόητους λόγους, η Χρυσή Αυγή «χαιρέτισε» το άρθρο και το ανέβασε στην ιστοσελίδα της,...

θεωρώντας ότι τη δικαιώνει, πόσο μάλλον που προέρχεται από έναν δημοσιογράφο διακηρυγμένα αντιφασίστα και εντός του χώρου της «αγωνιστικής αριστεράς». Έχοντας στριμωχτεί στη γωνία με όλα τα κόμματα και τα μέσα ενημέρωσης απέναντί της (με τον κίνδυνο στο τέλος να κερδίσει το παιχνίδι των εντυπώσεων και να ανεβάσει τα ποσοστά της αφού οι «λιθοβολούντες» μόνο «αναμάρτητοι» δεν είναι και καταστρατηγούν βασικούς κανόνες της δημοκρατίας για να την …προστατέψουν), η ΧΑ έχει κάθε λόγο να εκμεταλλεύεται οποιαδήποτε άποψη που ξεφεύγει από τα όρια του πολιτικού λυντσαρίσματος εναντίον της και που επιχειρεί μια πιο ψύχραιμη προσέγγιση της υπόθεσης, λαμβάνοντας υπόψη τα πραγματικά (στον βαθμό που είναι δυνατόν) δεδομένα και τις διάφορες παραμέτρους που τα συνθέτουν. Αυτό όμως είναι το καθήκον του αρθρογράφου, εν αντιθέσει με τον καθ’ υπαγόρευσιν κοντυλοφόρο, να βλέπει πιο πέρα από το «λαϊκό» μένος, να ξεφεύγει από την «κοινή» λογική, να τολμάει «απίθανες» υποθέσεις και ενίοτε να προκαλεί. Εάν οι «κακοί» και εν προκειμένω η Χρυσή Αυγή, χρησιμοποιήσουν αυτά που γράφει προς ίδιον όφελος, δεν σημαίνει ότι το λάθος είναι του αρθρογράφου.

Στην Ελλάδα όμως της καλουπωμένης και μονίμως μυγιαζόμενης «δημοκρατίας», τέτοια «ατοπήματα» δεν συγχωρούνται! Έσπευσαν μέχρι και οι «υπερευαίσθητοι» πρώην σύντροφοι του κ. Δελαστίκ (όπως και άλλοι του «δημοκρατικού τόξου») να τον φάνε ζωντανό επειδή τόλμησε να σκεφτεί πριν γράψει και να πάει κόντρα στη λαϊκίστικη εκδοχή της υπόθεσης που ελάχιστα έχει να κάνη με τον τραγικό φόνο ενός νέου ανθρώπου, παρά με τη στυγνή εκμετάλλευσή του για πολιτικό όφελος! Επιπλέον, το πολιτικό σύστημα έχοντας αποτύχει πλήρως να τιθασεύσει το τέρας της Χρυσής Αυγής που το ίδιο δημιούργησε, πιάστηκε στη δολοφονία με νύχια και με δόντια θεωρώντας ότι βρήκε επιτέλους το πάτημα που θα του επιτρέψει να τελειώνει με τους εξόφθαλμα ναζί (ενώ οι «άντερκάβερ» στα υπόλοιπα κόμματα δεν τους ενοχλούν). Οποιαδήποτε λοιπόν σκέψη, άρθρο ή κίνηση που στο όνομα της λογικής, αλλά και της πραγματικής δημοκρατίας, απειλεί την εκμετάλλευση αυτής της «ευκαιρίας», στοχοποιείται αμέσως και ρίχνεται στο πύρ το εξώτερον!

Στην περίπτωση του κ. Δελαστίκ, οι αντιδράσεις εναντίον του δεν περιορίζονται σε φραστικές καταδίκες ανάλαφρης αστειότητας, αλλά ενδέχεται να συνιστούν και επαγγελματική απειλή. Η εφημερίδα «Έθνος» στην οποία εργάζεται ως αρθρογράφος, φέρεται να εξέδωσε ανακοίνωση αποκαλώντας τη συγκεκριμένη ανάλυση «απαράδεκτη και επικίνδυνα αποπροσανατολιστική» και πως λειτουργεί «απενοχοποιητικά για τη ναζιστική συμμορία». Αναφέρει επίσης ότι αν και δεν λογοκρίνει κείμενα αρθρογράφων, «δεν πρόκειται ποτέ να φιλοξενήσει απόψεις που παραβιάζουν αυτή την ‘κόκκινη γραμμή». (Μα καλά, δεν είναι ο ρόλος της αρθρογραφίας να παραβιάζει «κόκκινες γραμμές»; Και κατά πόσον συνιστά ελευθερία έκφρασης το δεν λογοκρίνω, αλλά το αποσιωπώ πλήρως, δεν το βάζω καθόλου; Όποιος το έγραψε εξέθεσε την εφημερίδα…)

Ας ελπίσουμε ότι τα πράγματα δεν θα φτάσουν μέχρις εκεί. Όχι μόνο για τον κ. Δελαστίκ, ο οποίος, σημειωτέον, χειρίζεται καμμιά 15αριά γλώσσες, γεγονός που του δίνει απευθείας πρόσβαση σε πληροφορίες που εμείς οι άλλοι ούτε ονειρευόμαστε, αλλά για ό,τι έχει μείνει από την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα. Τόσον το Έθνος όσο και το έθνος έχουν ανάγκη τέτοιους αρθρογράφους, ως άλλοθι, αν μη τί άλλο, στην εθελοτυφλία των καιρών που ανάγει σε «προκλητικό» οτιδήποτε ξεφεύγει από τα όρια της καθεστηκυίας ηλιθιότητας …

ΥΓ: Πριν μερικές μέρες έδωσε στη δημοσιότητα ο κ. Δένδιας επιστολή προς τη γενικό εισαγγελέα με την οποία της εκφράζει την παράκληση να εξετάσει αν η Χρυσή Αυγή προσιδιάζει σε εγκληματική οργάνωση. Ως στοιχεία παρέθεσε …αποκόμματα εφημερίδων! Εν συνεχεία, έδωσε εντολή να παύσουν οι βουλευτές της ΧΑ να έχουν ειδική αστυνομική περιφρούρηση, χωρίς καν να έχει αρχίσει η σχετική έρευνα. Άλλο που δεν θέλουν! Αφενός όλοι τους – οι περισσότεροι έστω – οπλοφορούν κι’ αφετέρου έτσι και πάθη κάτι ένας απ’ αυτούς, εφόσον ισχυρίζονται ότι δέχονται απειλές, θα γίνει ήρωας, ο δε υπουργός θα είναι υπεύθυνος! Επιτέλους, υπάρχει περίπτωση το ελλαδικό να λειτουργήσει ως κράτος, έστω και στα πλέον τυπικά; Κι’ αν ο κ. Δένδιας, από τους “σοβαρούς” της “κυβερνήσεως” υποτίθεται, ενεργεί κατ’ αυτό τον τρόπο, τί μπορούμε να περιμένουμε από τους υπόλοιπους;

*Ο Δημήτρης Ρομποτής είναι δημοσιογράφος με έδρα τη Νέα Υόρκη.

Διαβάστε περισσότερα...

Του Στάθη : Η Βία ήταν αδελφή του Κράτους (Θεογονία)

 Στάθης  από το  enikos.gr:

«Καταδικάζω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», είπε ο συνταξιούχος στον κ. Σαμαρά που του περιέκοψε βιαίως τη σύνταξη. «Καταδικάζω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», λέει ο άνεργος στον κ. Σόιμπλε ο οποίος του έκανε βιαίως τη ζωή αβίωτη                       «Καταδικάζω τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται», είπε σε όλους τους εκείνος που έθεσε βιαίως τέλος στη ζωή του κι έφυγε.

 Στουρνάρας, Βενιζέλος και Κουβέλης «καταδικάζουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται» εκτός απ’ τη βία που άσκησαν και ασκούν οι ίδιοι εναντίον παιδιών που υποσιτίζονται, ασθενών που δεν τους «αντέχει η οικονομία» τα νέα αενάως μέτρα κι άλλων 7.000.000 Ελλήνων που δεν έχουν τα δέοντα για να αγοράζουν ούτε τα στοιχειώδη τρόφιμα.

Η βία υπάρχει - μάλιστα στον σύγχρονο κόσμο η βία είναι αποκλειστικό προνόμιο του κράτους (αστικού ή σοσιαλιστικού), με μόνη υποχρέωσή του να ασκεί αυτή τη βία νομίμως - με βάση τους θεσμούς και τους νόμους. Τα κράτη έχουν το αποκλειστικό προνόμιο της άσκησης βίας, μόνον αυτά, μέσα απ’ τους θεσμούς, μπορούν να προσάγουν, να διώκουν, να καταδικάζουν, να υποχρεώνουν σε φορολόγηση, σε στράτευση και πλήθος άλλων που οι περισσότεροι, αν δεν τα εκλάμβαναν ως υποχρεώσεις ή καθήκοντα, θα τα απέφευγαν.

Τι γίνεται όμως όταν ένα κράτος διά της κυβέρνησής του παραβιάζει το ίδιο του το Σύνταγμα και ασκεί βία εναντίον των πολιτών παρά το γράμμα του και το πνεύμα του; Τι γίνεται όταν ένα κράτος, αντί να προστατεύει τους πολίτες του, τους καταδιώκει κατ’ εντολή άλλων; (Τρόικας, τραπεζών κ.τ.λ.)

Τι γίνεται όταν ένα κράτος διά της κυβέρνησής του καθιστά φόρου υποτελή (σαν να έχει χάσει πόλεμο) την πατρίδα του λαού και του έθνους που θα έπρεπε να προασπίζεται; Τι γίνεται όταν η εθνική ανεξαρτησία και η λαϊκή κυριαρχία απόλλυνται λόγω ανωτέρας βίας εκείνων προς τους οποίους το κράτος προώρισται να ανθίσταται κι όχι να υποτάσσεται;

Τι γίνεται όταν το αποκλειστικό προνόμιο της άσκησης θεσμισμένης βίας απ’ το κράτος υποκαθίσταται απ’ όποιον μπόρεσε να το βουτήξει, είτε πρόκειται για τη Χρυσή Αυγή, είτε για οποιονδήποτε άλλον συμμορίτη;

Οταν λοιπόν συμβαίνουν όλα αυτά, ανεβαίνουν στον μιναρέ οι χοτζάδες της «αγίας βλακείας» (δηλαδή πονηρής ιδιοτέλειας), τύπου Μανδραβέλη, Πρετεντέρη, Βορίδη, και «καταδικάζουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται»!

Ιδιαιτέρως τύποι σαν τον θαυμαστό κ. Ρίπλεϋ Βορίδη οδηγούν τα κροκοδείλια δάκρυα (για τη βία που ασκούν οι κροκόδειλοι) στα άκρα. Επί παραδείγματι: α) παραβιάζει έως βιασμού η κυβέρνηση το Σύνταγμα. β) Διαμαρτύρεται η αντιπολίτευση. γ) Αρα φταίει η αντιπολίτευση για τη φασαρία που γίνεται!

Φταίει δηλαδή εκείνος που διαμαρτύρεται για την παραβίαση του Συντάγματος κι όχι αυτός που το παραβιάζει.

Παράλογο; Οχι με την αποκολοκύνθωση που έχουμε πάθει λόγω του πρωτογενούς πλεονάσματος της προπαγάνδας που υφιστάμεθα - μιας ακόμα βίας... «που την καταδικάζουμε απ’ όπου κι αν προέρχεται».

«Καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται». Αυτή είναι η χυλώδης ουσία του Συνταγματικού Τόξου: η ενσωμάτωση της αντίδρασης στη βία που ξετσίπωτα ασκεί η κυβέρνηση, έχοντας υπερβεί το αποκλειστικό προνόμιο του κράτους σε αυτήν, όχι μόνον σε βαθμό κατάχρησης, αλλά σε βαθμό κακουργήματος.

Το Συνταγματικό Τόξο (ένας α-πολιτικός, α-νομικός και οπωσδήποτε ανήθικος νεολογισμός) σκοπό έχει να ενσωματώσει την Αριστερά στο ίδιο σύνολο με τις μνημονιακές δυνάμεις τόσον, όσον και με εκείνες, τις ίδιες ή άλλες, που ασκούν την ίδια ή και χειρότερη αντιλαϊκή πολιτική ιδία βουλήσει. Στη σούπα του βενιζέλειας εμπνεύσεως Συνταγματικού Τόξου επιχειρείται η απορρόφηση των αντιδράσεων που οφείλει να έχει η Αριστερά εναντίον της πολιτικής που σκλαβώνει τους εργαζόμενους και υποδουλώνει την πατρίδα τους.

Με την ακροδεξιάς εμπνεύσεως (απ’ όταν ο κ. Σαμαράς εζήλωσε δόξα Τσώρτσιλ) θεωρία «των δύο άκρων» από τη μια μεριά και το «Συνταγματικό Τόξο» από την άλλη, επιχειρείται να τεθεί η Αριστερά μεταξύ σφύρας και άκμονος.

Ομως, ούτε η Αριστερά, ούτε οποιαδήποτε άλλη λαϊκή δύναμη μπορεί να βρεθεί στο ίδιο πλευρό για να αντιμετωπίσει τον φασισμό με εκείνους των οποίων η πολιτική τον παράγει ή τον χρησιμοποιεί.

Μπορεί και η Αριστερά να έχει τις ευθύνες της για το πρόβλημα που αντιμετωπίζει τώρα ο λαός με τη Χρυσή Αυγή, είτε επειδή ένα μέρος της αποκόπηκε απ’ τη λαϊκή παράδοση, είτε επειδή ένα μέρος της μπέρδεψε το έθνος με τον εθνικισμό ή τον διεθνισμό με τον κοσμοπολιτισμό, αλλά οι ευθύνες της περιορίζονται σε αυτά. Σε αυτά και την αλαζονεία όσων εν τέλει έχουν προσχωρήσει στο καθεστώς κι απ’ το ύψος του πελάτη του δικομματισμού λοιδορούν τους πληβείους για λαϊκισμό. Αυτά όμως και ώς εδώ! Η περαιτέρω προσπάθεια ενοχοποίησης της Αριστεράς για όσα κάνει το αντίθετό της (κι όχι το «άλλο άκρο») είναι εκ του πονηρού (του στυλ «καταδικάζουμε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται»). Η Αριστερά είναι ως εκ της φύσεώς της αντιφασιστική. Είναι αντιιμπεριαλιστική και διεθνιστική, ενώ ο φασισμός είναι η μαύρη χειρ του διεθνούς κεφαλαίου, είναι αντισημιτικός και ρατσιστικός. Η Αριστερά είναι πατριωτική, υπερασπίστηκε την πατρίδα εν κινδύνω, ενώ οι εθνικιστές την πρόδωσαν, όταν συνεργάστηκαν με τους ναζί, όταν κατέλυσαν τη δημοκρατία, και τώρα, όταν υποκαθιστούν την πολιτική με το έγκλημα, τις ανθρώπινες σχέσεις με τον βόθρο, και τον λόγο με τον φόνο.

Αλλά, αν δεχθούμε, όχι μόνον οι αριστεροί αλλά όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες, ότι η άσκηση της βίας σε μια συντεταγμένη πολιτεία είναι αποκλειστικό προνόμιο του κράτους, τι εννοούμε όταν λέμε «βία στη βία της εξουσίας»;

Εννοούμε το «σκοτώστε τους φασίστες» ή ότι θα τους «τρελάνουμε στη νομιμότητα»; Είναι ίδιο το νόημα στο σύνθημα «θάνατος στον φασισμό» με το νόημα στο σύνθημα «φασίστες, ήρθε η ώρα σας»; - ή άλλα τέτοια συναφή;

Οποιος σπάει το κεφάλι του φασίστα για τις ιδέες του είναι φασίστας ο ίδιος. Οποιος, απ’ την άλλη, δεν συλλαμβάνει τον φασίστα για τα εγκλήματά του, παραβιάζει τους νόμους - εν προκειμένω ποινικούς. Διότι, ευτυχώς, νόμοι που να καταδιώκουν τη σκέψη δεν υπάρχουν, τουλάχιστον όχι ακόμα, στην Ελλάδα.

«Βία στη βία της εξουσίας» σημαίνει υπεράσπιση των νόμων, όταν το κράτος ή οποιοσδήποτε άλλος τούς παραβιάζει. Κι αυτό δεν είναι λεγκαλισμός, διότι αν ορισμένοι νόμοι δεν μας αρέσουν, ας πείσουμε τον λαό να τους αλλάξει - αυτό είναι το νόημα της πολιτικής. Για αυτό η «επανάσταση παράγει δίκαιο», όταν ο λαός ξεσηκώνεται. Για αυτό η βία είναι η μαμή της Ιστορίας, διότι και οι μεταρρυθμίσεις επίσης (είτε προς αντιδραστική είτε προς προοδευτική κατεύθυνση) βία του καινούργιου πάνω στο παλιό είναι. Και το ποια ανάγκη εξυπηρετεί η βία του καινούργιου πάνω στο παλιό δείχνει το ταξικό πρόσημο της κάθε μεταρρύθμισης.

«Καταδικάζουμε» λοιπόν «τη βία από όπου και αν προέρχεται» μπορούν να λένε μόνον οι ηλίθιοι ή οι πονηροί (και συνεπώς δεν είναι παράξενο που η πληθύς των εκπροσώπων του καθεστώτος μηρυκάζει αυτό το στερεότυπο). Στην πραγματικότητα, σε μια ταξική κοινωνία όπως η δική μας η βία δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται από γενικεύσεις (που μάλιστα οδηγούν σε ηθικιστικές κατηγοριοποιήσεις του τύπου καλή, κακή και τα τοιαύτα), αλλά να προσδιορίζεται ως προς τις αιτίες της και τα αποτελέσματά της. Αυτή είναι η δουλειά της πολιτικής (στη βάση των συσχετισμών που την καθορίζουν) και το αποτέλεσμα της πολιτικής είναι οι νόμοι. Και «οι νόμοι μόνον εν μέσω πολέμων σιωπούν». Εν καιρώ ειρήνης διέπουν. Οσον υπάρχουν και ώσπου να αλλάξουν, διέπουν.

«Θάνατος στον φασισμό» λοιπόν σημαίνει εναντίωση στο σύστημα εκείνο που καταργεί την όποια κεκτημένη νομιμότητα, ιδίως τη δυνατότητα της καταφυγής σ’ αυτήν των πιο ανίσχυρων απέναντι των πιο δυνατών. Σηματοδοτεί την εναντίωση (την υποχρέωση της εναντίωσης) στη ζούγκλα των υπερανθρώπων. Αντιθέτως, το «καλός φασίστας είναι ο νεκρός φασίστας» σηματοδοτεί τον εκφασισμό εκείνου που το λέει.

Και αν «η καταδίκη της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται» αποενοχοποιεί τη βία των Δυνατών εναντίον των αδυνάτων, η «βία ενάντια στη βία της εξουσίας» νομιμοποιεί τα δικαιώματα αλλά και την αντίσταση εκείνων εναντίον των οποίων το κράτος διά της κυβέρνησής του χρησιμοποιεί το αποκλειστικό του προνόμιο στη χρήση βίας καταχρηστικώς και με δόλο.

Ο,τι είναι νόμιμο, αν δεν είναι ηθικό, δεν θα είναι για πάντα νόμιμο. Μπορεί να περάσουν δεκαετίες ή και αιώνες, αλλά η μαμή της Ιστορίας τείνει να κάνει νόμιμο το ηθικό κι όχι να διαιωνίζει το ανήθικο.

Είτε με μεταρρυθμίσεις είτε με επαναστάσεις, και παρά τις πρόσκαιρες υφέσεις, οι άνθρωποι εξανθρωπίζονται, δεν αποθηριώνονται...

Διαβάστε περισσότερα...

Πιτσιρίκος : Ένα πραξικόπημα στο τέσσερα!

Από  : Pitsirikos

Συναγερμός έχει σημάνει στη χώρα μετά από ανάρτηση στο διαδίκτυο που καλούσε σε πραξικόπημα. Σε στρατιωτικό πραξικόπημα γιατί το κοινοβουλευτικό πραξικόπημα έχει γίνει ήδη, με μεγάλη επιτυχία. Η ανάρτηση έγινε σε μπλογκ της «Κοινότητας Εφέδρων Ειδικών Δυνάμεων», ενώ εντοπίστηκαν και δυο ύποπτα tweet από τον χρήστη eimai_gynaika_tou_glentiou_kai_den_ypologizw.

Σύμφωνα με πληροφορίες, εκτός από πραξικόπημα, στην χώρα μας θα προσγειωθεί και ιπτάμενος δίσκος με εξωγήινους.

Παρακαλείστε να τους φέρεστε ευγενικά, μέχρι να δούμε ποιες είναι οι προθέσεις τους. Μπορεί να έρχονται για επενδύσεις.

Το πραξικόπημα είναι προγραμματισμένο με μεγάλη μυστικότητα για τις 28 Σεπτεμβρίου στο Σύνταγμα στις 4 το απόγευμα.

Υπάρχει η σκέψη το πραξικόπημα να γίνει στο πεζοδρόμιο, ώστε να μην διακοπεί η κυκλοφορία των αυτοκινήτων.

Αν βρέχει, το πραξικόπημα θα γίνει σε κλειστό χώρο.

Στόχος του πραξικοπήματος είναι η ανατροπή της κυβέρνησης, επειδή ο Σαμαράς και ο Βενιζέλος μαζί με τον Μάκη Βορίδη, τους νταβατζήδες της διαπλοκής, τον Θέμο Αναστασιάδη και τον Μπάμπη Παπαδημητρίου κάνουν αντιφασιστικό αγώνα.

Πάρτε κι εσείς μέρος στον αντιφασιστικό αγώνα. Θα κερδίσετε πλούσια δώρα.

Πάντως, προλαβαίνουμε να κάνουμε αύριο εκείνη την επανάσταση που κάνουμε τρεις Σεπτέμβρηδες τώρα -μετά τις καλοκαιρινές διακοπές-, ώστε να προλάβουμε το μεθαυριανό πραξικόπημα.

Διαβάστε περισσότερα...

Πιτσιρίκος : Η Ελλάδα σε αντιφασιστική φάση

του «Pitsirikos»

Βροχή πέφτουν τα αντιφασιστικά συλλαλητήρια στη χώρα μας με συμμετοχή φορέων, σωματείων εργαζομένων αλλά και κατοίκων που αντιδρούν στην παρουσία της Χρυσής Αυγής στις γειτονιές τους. Μην κάνετε έτσι παιδιά, τι να πουν κι αυτοί που έχουν την Χρυσή Αυγή μέσα στο σπίτι τους;

Σήμερα έχουμε αντιφασιστικό συλλαλητήριο της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ στο Σύνταγμα -στις 6 το απόγευμα-, ενώ θα υπάρξουν αντιφασιστικές συγκεντρώσεις και σε άλλες μεγάλες πόλεις.

Οι αντιμνημονιακές διαδηλώσεις έδωσαν την θέση τους στις αντιφασιστικές διαδηλώσεις.

Άρα, πρέπει να θεωρήσουμε βέβαιο πως, όπως συνηθίσαμε τα Μνημόνια, θα συνηθίσουμε και τον φασισμό.

Άλλωστε, ο φασισμός -σε αντίθεση με τα μνημόνια- έχει μεγάλη παράδοση στην Ελλάδα.

(Ξαφνικά, έγιναν όλοι αντιφασίστες. Να γίνουν δημοκράτες είναι δύσκολο. Το «αντι-» είναι πιο εύκολο.)

Διαβάστε περισσότερα...

Χάιμε Σβαρτ : 40 χρόνια από το γκρέμισμα των ονείρων μας

του Χάιμε Σβαρτ (μετάφραση Άννας Καράπα)

απο :http://ergatikosagwnas.gr  

Ναι… πέρασαν κιόλας 40 χρόνια από τότε που η Χιλιανή ολιγαρχία μαζί με τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, τον Κίσσιγγερ, το Νίξον, τα «παιδιά του Σικάγου» Μίλτον , Φρήντμαν και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μαζί με τους στρατιωτικούς του Πινοτσέτ, τερμάτησαν εκείνη την ωραία προσπάθεια να καταληφθεί με επιδρομή ο ουρανός και να δημιουργηθεί ένας κόσμος πιο δίκαιος και αλληλέγγυος στη χώρα μου… τη Χιλή.. μακριά λωρίδα γης μακρινής… τοποθετημένης στην άκρη του κόσμου… στη Λατινική Αμερική.

Μοναδική εμπειρία με επικεφαλής το σύντροφο Πρόεδρο Σαλβατόρ Αλλιέντε.

Ο δρόμος προς το Σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία. Η επανάσταση με κόκκινο κρασί και πίτες α λα Χιλιάνικα… όμως πάντα έχοντας σα φάρο την επανάσταση στην Κούβα…

Ζήσαμε εκείνα τα χρόνια με χαρά, αγωνιστήκαμε με χρώματα, μουσική, τέχνη και ποίηση… Αντίθετα η 11 Σεπτέμβρη του 1973 σπάρθηκε με τρόμο, καταστολή, βασανιστήρια και εξορία, διαπράχτηκαν τεράστια εγκλήματα ενάντια στο λαό μας και ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Δεν υπάρχει δυνατότητα συμφωνίας ούτε θεωρία των άκρων που επικαλούνται σήμερα. Δε μπορούν να δικαιολογηθούν τα κρατικά εγκλήματα που διέπραξε η φασιστική δικτατορία του Πινοτσέτ και υποστηρίχτηκαν από πολιτικούς που κυβερνούν σήμερα στη Χιλή. Όλοι είμαστε υπεύθυνοι; Δηλαδή κανείς; Τίποτε δε δικαιολογεί να καις ανθρώπους ζωντανούς, να γεμίζεις τη Χιλή με μυστικά κέντρα κράτησης. Τίποτε δε δικαιολογεί τα βασανιστήρια, την εξαφάνιση χιλιάδων Χιλιανών (κάποιων ελληνικής καταγωγής, όπως οι αδελφοί Ανδρόνικου και Αθανασίου). Τίποτε δε δικαιολογεί να θάβεις σε λάκκους τα πτώματα και να τα πετάς στη θάλασσα δεμένα με σιδερένιες ράγες.

Απαιτείται η αλήθεια και η δικαιοσύνη και η τιμωρία των ενόχων.

Ειρηνική οδός προς το Σοσιαλισμό

Ενώθηκε όλη η αριστερά γύρω από ένα πρόγραμμα αντιολιγαρχικό και αντιιμπεριαλιστικό.

Ήδη από το 1956 είχε επιτευχθεί η ενότητα ανάμεσα στο Κομμουνιστικό και το Σοσιαλιστικό κόμμα και η προοπτική ήταν η κατάκτηση της εξουσίας  με ειρηνικό τρόπο μαζί με τον Αλλιέντε.

Δημιουργήθηκε η κεντρική ένωση των εργαζόμενων (CUT) που οργάνωσε τους εργαζόμενους και που σε αυτή, η εργατική τάξη θα ήταν το κέντρο και η κινητήρια δύναμη των επαναστατικών αλλαγών.

Ο Αλλιέντε είπε πως η κυβέρνησή του θα ήταν πλουραλιστική και η πιο δημοκρατική στην ιστορία της Χιλής με πολιτικές ελευθερίες της έκφρασης και του τύπου κλπ. « Ο στόχος μας είναι να μεταβιβάσουμε στους εργαζόμενους και στο λαό την πολιτική εξουσία και την οικονομική εξουσία μέσω της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής…». Ποτέ δεν υπήρξαν περιορισμοί στις δημόσιες  ελευθερίες κατά τη διακυβέρνηση του Αλλιέντε.

Είναι σίγουρο πως το Σοσιαλιστικό Κόμμα το 1967 νομιμοποίησε την επαναστατική βία σαν τη μόνη οδό για την κατάληψη της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας και τη μετέπειτα προστασία της… Επίσης ότι το MIR είχε παρόμοιες θέσεις.

Το Πρόγραμμα της Λαϊκής Ενότητας

Υπήρχε η βούληση να εφαρμοστεί με ειρηνικό τρόπο ένα πρόγραμμα ριζικών διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, ένα πρόγραμμα που δουλεύτηκε για 20 χρόνια, από την πρώτη υποψηφιότητα του Σαλβαδόρ Αλλιέντε για την Προεδρεία της Δημοκρατίας μέχρι τη νίκη  του το 1970. Η Χριστιανική Δημοκρατία είχε ένα πρόγραμμα όμοιο με αυτό της UP (Λαϊκή Ενότητα).

Η καθολική εκκλησία υποστήριζε τις μεταρρυθμίσεις του προγράμματος της UP.

Δεν επρόκειτο, όντως, για την αλλαγή από ένα  Πρόεδρο Δημοκρατίας σε έναν άλλο. Ούτε για την αντικατάσταση ενός κόμματος από άλλα.  Επρόκειτο για την πραγματοποίηση ριζικών αλλαγών που είχε ανάγκη η Χιλή. Υπήρχε η βούληση να μεταβιβαστεί η εξουσία από τις παλιές ομάδες κυριαρχίας , στους εργαζόμενους, στους αγρότες, στα προοδευτικά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων της πόλης και του αγρού.

Τα δύο τρίτα του πληθυσμού ψήφισαν υπέρ των διαρθρωτικών αλλαγών του Αλλιέντε και του Τόμικ.

Αρχικά η Χριστιανική Δημοκρατία υποστήριξε τις αλλαγές που σχεδίαζε η Λαϊκή Ενότητα.

Ύστερα, το Υπουργείο Εξωτερικών της Βόρειας Αμερικής και οι μεγάλες οικονομικές φατρίες της Χιλής ανάγκασαν τη Χριστιανική Δημοκρατία να στηρίξει την αποσταθεροποίηση της λαϊκής κυβέρνησης του Σαλβαδόρ Αλλιέντε.

Είναι οι χίλιες πιο δημοκρατικές και πιο άξιες και όμορφες ημέρες της πολιτικής ιστορίας της Χιλής, Εθνικοποιήθηκε ο χαλκός, το ιώδιο, το νίτρο, ο σίδηρος. Κρατικοποιήθηκαν τα μεγάλα βιομηχανικά μονοπώλια, πάνω από 91 εταιρίες, για να αποφευχθεί η μονοπωλιακή βιομηχανική .συγκέντρωση.

Σήμερα, με το νεοφιλελεύθερο σύστημα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: ιδιωτικοποιηθήκαν ακόμα και το νερό , το ρεύμα, το φυσικό αέριο, οι τηλεπικοινωνίες, η εκπαίδευση, η υγεία. Η Λαϊκή Ενότητα δημιούργησε ένα τμήμα κοινωνικό της οικονομίας, ένα τμήμα μικτό και ένα τμήμα ιδιωτικό.

Η αγροτική μεταρρύθμιση προχώρησε σε βάθος: Καταργήθηκε το καθεστώς των μεγάλων ιδιωτικών εκτάσεων, έγινε υποχρεωτική η εκμετάλλευση των καλλιεργήσιμων εδαφών που έμεναν ανεκμετάλλευτα από την αγροτική Χιλιανή ολιγαρχία.

Η Λαϊκή Ενότητα προχώρησε σε μια αποτελεσματική ανακατανομή του εισοδήματος. Σήμερα η Χιλή έχει μια από τις χειρότερες κατανομές εισοδήματος, υπάρχει μεγάλη συγκέντρωση χρήματος σε λίγες οικογένειες, λίγα χέρια και μεγάλη φτώχεια.

Η κυβέρνηση του Αλλιέντε κατάφερε να αυξήσει την καταναλωτική ζήτηση, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν αυξήθηκε στο 3% τον πρώτο χρόνο διακυβέρνησης. Η ανεργία μειώνεται στο 4%. Στην Ελλάδα σήμερα φτάνουμε το 63% ανεργίας στους νέους.

Το πρόγραμμα της Λαϊκής Ενότητας περιείχε 40 μέτρα, ανάμεσα σε αυτά:

να δίνεται μισό λίτρο γάλα δωρεάν σε κάθε παιδί Χιλιανό, μοιράζονται δωρεάν βιβλία βασικής και μέσης εκπαίδευσης. Για αυτό, όταν ακούω από την πρώην υπουργό παιδείας του ΠΑΣΟΚ, κα Διαμαντοπούλου και από τον κο Παπανδρέου ότι το μοντέλο για την παιδεία είναι το Χιλιανό μοντέλο, μου φαίνεται αδιανόητο, να ιδιωτικοποιήσουμε δηλαδή σχολεία, κολλέγια και πανεπιστήμια. Όλα γίνονται εμπόριο, όλα γίνονται κέρδος.

Στη Χιλή, τα τελευταία δυο χρόνια εκατομμύρια σπουδαστές της βασικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και φοιτητές μαζί με τους γονείς τους, εργαζόμενοι, συνδικάτα, βγαίνουν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για αυτό το νεοφιλελεύθερο μοντέλο για την εκπαίδευση και την υγεία που εφαρμόστηκε από τον Πινοτσέτ και τις μετέπειτα κυβερνήσεις. Αν δε μπορείς να πληρώσεις το δάνειο, σου παίρνουν το σπίτι σου, το αυτοκίνητό σου, το πλυντήριό σου.

Στην κυβέρνηση του Αλλιέντε, το πανεπιστήμιο ανοίγει για τους εργαζόμενους. Πραγματοποιείται συμφωνία ανάμεσα στο συνδικάτο CUT και τα πανεπιστήμια.

Διδάσκονται τα Mapudungun, διάλεκτος των μειοψηφιών και των αυτόχθονων λαών Mapuche. Σήμερα όπως και στη δικτατορία, εφαρμόζουν σε αυτούς, νόμους αντιτρομοκρατικούς που δημιούργησε ο Πινοτσέτ, τους καταπιέζουν, τους φυλακίζουν, τους διώχνουν από τα εδάφη τους και οι μεγάλες πολυεθνικές και η εθνική ολιγαρχία, καταστρέφουν τα δάση και το περιβάλλον.

Τέχνη και πολιτισμός στη διακυβέρνηση Αλλιέντε

Εξαπολύεται μια τεράστια πολιτιστική δημιουργικότητα. Πραγματοποιούνται τοιχογραφίες με χαρούμενα χρώματα που γεμίζουν τους δρόμους, τα σχολεία, τους τοίχους της Χιλής με ένα μήνυμα πίστης σε ένα καλύτερο μέλλον για το Χιλιανό λαό. Φτιάχνονται ωραιότατες αφίσες που πληροφορούν για τις επιτυχίες της Κυβέρνησης του Αλλιέντε. Το θέατρο και η ποίηση αναπτύσσονται πάρα πολύ, εξαπλώνεται η κίνηση για το λαϊκό τραγούδι με τον Βίκτωρ Χάρα, που ύστερα δολοφονήθηκε από τον Πινοτσέτ, τους Inti Illimani, Quilapayun, Η Βιολέτα Πάρρα γυρίζει όλο τον κόσμο με το τραγούδι της Gracias a la vida.

Δημιουργείται ο κρατικοποιημένος εκδοτικός οίκος Quimantu που προσφέρει βιβλία της καλύτερης παγκόσμιας , Χιλιανής και λατινοαμερικάνικης  λογοτεχνίας σε όλα τα περίπτερα της Χιλής σε τιμή πολύ χαμηλή, το πολύ σαν ένα πακέτο τσιγάρα.

Εκδίδονται εκατομμύρια βιβλία και πραγματοποιείται το φαινόμενο μεγάλου ποσοστού ανάγνωσης.

Ο λαός είναι πρωταγωνιστής, συμμετέχει σε αυτή τον ωραία επαναστατική δουλειά.

Κατασκευάζονται κοινωνικές κατοικίες με χαμηλό κόστος. Ο Πινοτσέτ αντίθετα, κατασκεύασε σπίτια χείριστης ποιότητας.

Κατά τη Λαϊκή Ενότητα, στους άστεγους δόθηκαν εκτάσεις σε καλές περιοχές των πόλεων.

Το πράσινο ανακτάται και αποδίδεται στο λαό. (Όπως θα έπρεπε να γίνει με το Ελληνικό)

Κατασκευάζονται λαϊκές πλαζ στις ωραιότερες παραλίες της Χιλής, έτσι οι εργατικές οικογένειες απολαμβάνουν το δικαίωμα στις διακοπές.

Λάθη έγιναν, όμως φρικτά πράγματα όπως στην περίοδο της δικτατορίας του Πινοτσέτ, όχι και σίγουρα, το να μη ξέρει κανείς να υπερασπίσει αυτή τη δημοκρατική , λαϊκή και επαναστατική διαδικασία ενάντια στις επιθέσεις της εθνικής ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού, είναι ένα θέμα που πρέπει να μελετηθεί.

Αυτή η επαναστατική χιλιανή διαδικασία, διαρκεί και θα διαρκεί στην παγκόσμια  συλλογική μνήμη όχι μόνο των Χιλιανών αλλά και όλου του κόσμου.

Κάθε μέρα όλο και περισσότερες πλατείες, δρόμοι, νοσοκομεία παίρνουν το όνομα του σύντροφου Προέδρου Σαλβαδόρ Αλλιέντε. Εδώ στο Ελληνικό, φυτέψαμε μια ελιά στο όνομά του και μακάρι δρόμοι στην Ελλάδα να φέρουν το όνομά του.

Αντίθετα ο Πινοτσέτ βρίσκεται στα σκουπίδια της ιστορίας. Ας υπερασπιστούμε το έργο του Αλλιέντε.

Θα ασκήσουμε κριτική σε εκείνους που έσβησαν τις ιδέες του και αγκάλιασαν τις ιδέες αυτού του διεστραμμένου νεοφιλελεύθερου μοντέλου που βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Η Χιλή απαιτεί ξανά νέες αλλαγές βαθιές και διαρθρωτικές, όπως η αλλαγή του φασιστικού συντάγματος του Πινοτσέτ μέσω μιας συντακτικής συνέλευσης που θα το αλλάξει ριζικά. Πρέπει να αλλάξει το διωνυμικό σύστημα και ο δικομματισμός που κληρονομήθηκε από τη δικτατορία του Πινοτσέτ. Θα πρέπει να αλλάξει το εκλογικό σύστημα που ευνοεί τα κόμματα της δεξιάς. Θα πρέπει να επιτραπεί το δικαίωμα ψήφου στους Χιλιανούς που ζουν στο εξωτερικό.

Οι νέοι, οι σπουδαστές, οι εργαζόμενοι, όπως έλεγα πριν, βγήκαν τα τελευταία δυο χρόνια στους δρόμους απαιτώντας παιδεία δωρεάν, δημοκρατική για όλους.  Οι εργαζόμενοι του τομέα της υγείας αγωνίζονται για ένα σύστημα υγείας που να καλύπτει τις ανάγκες των Χιλιανών.

Στη Χιλή υπάρχουν οι συνθήκες μετά από 40 χρόνια για να εφαρμοστούν ξανά  αλλαγές και μεταρρυθμίσεις βαθιές και διαρθρωτικές, όπως αυτές που ήθελε ο Αλλιέντε.

Τα πολιτικά κόμματα ενωμένα με τα κοινωνικά κινήματα και μαζί με το λαό, μπορούν όλοι μαζί να ξαναπάρουν το δρόμο του Αλλιέντε. Μπορούμε να ζήσουμε σε ένα κόσμο με ειρήνη και χωρίς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, όπως αυτούς που απαιτεί να ακολουθήσουμε εξαναγκάζοντάς μας ο αμερικάνικος και ευρωπαϊκός ιμπεριαλισμός ενάντια στους λαούς που γυρεύουν την ελευθερία τους. Γιαυτό και λέμε όχι στην επίθεση που απαιτεί να πραγματοποιήσουμε ενάντια στη Συρία ή σε αυτή που ήδη πραγματοποιήθηκε ενάντια στο Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη. Γιαυτό είμαστε αλληλέγγυοι σε χώρες όπως η Βενεζουέλα, το Εκουαδόρ, η Βολιβία, η Κούβα που πραγματοποιούν μεγάλες αλλαγές στη ζωή του λαού τους. Χρειάζεται η επαναστατική και δημοκρατική καθοδήγηση σαν κι αυτή του Σαλβαδόρ Αλλιέντε ώστε μαζί με τα κοινωνικά κινήματα να μπορέσουμε πάλι να περπατήσουμε στις μεγάλες λεωφόρους απ’ όπου θα περάσει ο αυριανός άνθρωπος, ο ελεύθερος άνθρωπος που μας έμαθε ο Αλλιέντε και μας κληροδότησε με το προσωπικό του παράδειγμα της παροχής και του αγώνα για ένα καλύτερο αύριο, δημοκρατικό και σοσιαλιστικό.

Ο λαός ενωμένος ποτέ δε θα νικηθεί.

Μαζί θα νικήσουμε το φασισμό που τον βλέπω στους δρόμους της Ελλάδας και είναι ένας πραγματικός κίνδυνος, όπως προειδοποίησε κι εμάς ο Φιντέλ Κάστρο όταν επισκέφτηκε τη Χιλή κατά τη διακυβέρνηση του Αλλιέντε.

Πιστεύω όμως ότι ο ελληνικός λαός θα μπορέσει να βγεί από αυτή την κατάσταση ενωμένος και νικητής.

Σας χαιρετώ,

Χάιμε Σβαρτ

Διαβάστε περισσότερα...