Πρόταση-βόμβα για πανευρωπαϊκό κίνημα με κοινό όνομα, στη διεθνή συνάντηση του ΕΠΑΜ

Μια πρόταση-βόμβα έπεσε στο τραπέζι, κατά τη διάρκεια της εξαιρετικά ενδιαφέρουσας συνάντησης οικονομολόγων, ιστορικών, πολιτικών φορέων και ακτιβιστών που βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη από το πρωί στον Κεραμεικό, με θέμα το χρέος, το εθνικό νόμισμα και τη δημοκρατία, υπό την οργανωτική επιμέλεια του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου (ΕΠΑΜ).

Η πρόταση προήλθε από την ιταλική αποστολή στη συνάντηση και αφορά στη συγκρότηση ενός κοινού μετώπου, με κοινές επιδιώξεις και κοινό όνομα στο οποίο θα στοιχηθούν όλα τα ομοειδή κινήματα των χωρών του ευρωπαϊκού νότου -και, γιατί όχι, του βορά- που πλήττονται βάναυσα από την πολιτική σκληρής λιτότητας της Ε.Ε. και το σκληρό ευρώ.

«Με αυτό τον τρόπο, όταν το κίνημα θα έχει κοινό όνομα σε όλη την Ευρώπη, δεν θα μπορεί πια το σύστημα να μας αγνοεί», τονίστηκε χαρακτηριστικά.

Η ιταλική πρόταση αγκαλιάστηκε με ενθουσιασμό από το σύνολο των ομιλητών του πρώτου πάνελ της συνάντησης, αλλά και από όλους τους συμμετέχοντες που ξέσπασαν σε θερμά χειροκροτήματα.

Η συνάντηση, που άνοιξε σήμερα το πρωί, στέφεται από επιτυχία που ξεπερνά κάθε προσδοκία, καθώς το αμφιθέατρο του cine Κεραμεικος γίνεται το αδιαχώρητο. Μάλιστα, η προσέλευση αναμένεται να αυξηθεί περισσότερο αύριο, Κυριακή, δεύτερη ημέρα της διοργάνωσης.

Τη συνάντηση άνοιξε με χαιρετισμό του ο γενικός γραμματέας του ΕΠΑΜ και οικοδεσπότης, Δημήτρης Καζάκης, ο οποίος τόνισε ότι είναι η πρώτη φορά που διοργανώνεται μια αντίστοιχη εκδήλωση στην Ελλάδα. Μίλησε για την κατοχή υπό την οποία ζει όλα τα τελευταία χρόνια ο ελληνικός λαός και προέβλεψε ότι είναι πολύ κοντά η στιγμή που ο κόσμος θα ξεσηκωθεί και θα προκαλέσει την πολυπόθητη ανατροπή.

Πριν από τον γραμματέα του ΕΠΑΜ, χαιρέτησε τη συνάντηση η νεοσύστατη νεολαία του κινήματος, ενώ η υπεύθυνη του γραφείου Τύπου Γεωργία Μπάστα -που προλόγισε τον Δημήτρη Καζάκη- διάβασε χαιρετισμό γερμανικού κινήματος, μεταφέροντας τους αγωνιστικούς του χαιρετισμούς στον αγώνα το ελληνικού λαού και τονίζοντας με έμφαση την πεποίθησή του ότι οι λαοί δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν και πως οι τεχνητές εντάσεις που ξεσηκώνουν -για παράδειγμα- τον γερμανικό λαό εναντίον των Ελλήνων που «απειλούν με τη συμπεριφορά τους όλη την Ευρώπη» και τον ελληνικό λαό κατά των Γερμανών ξυπνώντας παλιά πάθη, εξυπηρετούν μόνο την άρχουσα τάξη.

Ακολούθησε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση από τους ομιλητές του πρώτου πάνελ.

Αναλυτικά, η Monia Benini, ακτιβίστρια, εκπρόσωπος του κινήματος «Per Il Bene Commune», το οποίο εργάζεται μεταξύ άλλων για την έξοδο της Ιταλίας από την ΕΕ και το ευρώ και για την υιοθέτηση εθνικού νομίσματος και για την σύγκληση Εθνοσυνέλευσης από την Ιταλία, τόνισε την ανάγκη ο κάθε ένας Ευρωπαίος ξεχωριστά ο οποίος πλήττεται από τις πολιτικής αυστηρής λιτότητας να συναισθανθεί το χρέος του να αντιδράσει προσωπικά, ώστε κάτι να αλλάξει.

Ακολούθως ο François Asselineau, Γάλλος πολιτικός επικεφαλής του κινήματος Union Populaire Républicaine (Δημοκρατική Λαϊκή Ένωση), το οποίο προτείνει την μονομερή αποχώρηση της Γαλλίας από την ΕΕ, την Ευρωζώνη και το ΝΑΤΟ, προέβη σε μια πολύ εντυπωσιακή παρουσίαση της ιστορίας των κοινών νομισμάτων που οδηγεί στο ξεκάθαρο συμπέρασμα ότι πρόκειται για εργαλεία επιβολής που χρησιμοποιούν τα καθεστώτα ώστε να εγκαθιδρύσουν την εξουσία τους επάνω στους λαούς.

Ο ίδιος τόνισε πως η Ιστορία δείχνει ότι τα κοινά νομίσματα καταρρέουν στην πορεία και επανέρχονται τα εθνικά, ως μέσα άσκησης της εθνικής κυριαρχίας. Τέλος, ο François Asselineau υπογράμμισε την άποψη ότι πίσω από την ιδέα του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος δεν βρίσκονται καν οι θεωρούμενες ως ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες, αλλά οι ΗΠΑ, άποψη που προκάλεσε μεγάλη συζήτηση.

Ο Francesco Ruggieri, οικονομολόγος, εκπρόσωπος του κινήματος «Economia per i citadini» υπογράμμισε την ανάγκη οι λαοί να συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει να πάψουν να χειραγωγούνται από τα ελεγχόμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης και να αντιδράσουν στο μέλλον που κάποιοι άλλοι σχεδιάζουν για αυτούς.

Από την πλευρά του, ο Antonino Galloni, οικονομολόγος , εκπρόσωπος του κινήματος Eurotruffa (ευρωαπάτη) τόνισε ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος οι Ελληνες να φοβούνται την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, πως τέτοιου είδους επιστροφές έχουν γίνει πάμπολλες στην ιστορία και ότι, αντίθετα, είναι το κοινό νόμισμα που οδηγεί στη φτωχοποίηση των λαών.

Τέλος, ο δημοσιογράφος και εκδότης της εφημερίδας Το ΧΩΝΙ, Γιώργος Χριστοφορίδης, που συντόνισε την πρώτη συζήτηση της συνάντησης επισήμανε -απαντώντας σε ιδιαίτερα εύστοχη ερώτηση του μέλους της Πολιτικής Γραμματείας του ΕΠΑΜ, Δημήτρη Κυπριώτη- ότι ο φόβος για τη δραχμή δεν είναι στη φαντασία του Ελληνα πολίτη, αλλά τον ενσταλάζουν στον οργανισμό του καθημερινά τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, που «σε λίγο θα μας πουν ότι, αν γυρίσουμε στη δραχμή, θα κάνουν απόβαση οι εξωγήινοι στην πλατεία Συντάγματος».

Ο ίδιος τόνισε ότι υπάρχουν και media, όπως η εφημερίδα Το ΧΩΝΙ, που δεν ελέγχονται από το σύστημα και λένε την αλήθεια που οι άλλοι κρύβουν, αποκαλύπτουν τα ψέματα και τα σκάνδαλά τους και κάλεσε τον κόσμο να στηρίξει αυτά τα μέσα με όποιον τρόπο μπορεί.

Η διεθνής συνάντηση -που, αξίζει να σημειωθεί ότι διακρίνεται για την εξαιρετική της οργάνωσης με την υποδοχή δεκάδων προσκεκλημένων, από τη Γαλλία, την Ιταλία, την Ισπανία, την Ισλανδία και πολλές άλλες χώρες, αλλά και την ταυτόχρονη μετάφραση των εργασιών σε τέσσερις γλώσσες- συνεχίζεται με το δεύτερο πάνελ.

Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ: Όλα τα κόμματα της Δραχμής μπαίνουν στη Βουλή! [ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ]

Πηγή : http://www.tsantiri.gr

Πρόθεση ψήφου στις ευρωεκλογές για τα κόμματα που υποστηρίζουν τη δραχμή – μπαίνουν και τα τρία στην ευρωβουλή.

Η δημοσκόπηση διενεργήθηκε σε δείγμα 2.100 ατόμων στο διάστημα 4-23 Νοεμβρίου στους νομούς Αττικής και Θεσσαλονίκης (πληθυσμός περίπου 4 εκ.) από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Στατιστικής Επιστήμης, με υπεύθυνο τον Πρόεδρο του Τμήματος, καθηγητή Επαμεινώνδα Πανά και δημοσιεύθηκε στο δελτίο ειδήσεων του «ΕΨΙΛΟΝ» την Πέμπτη 28/11/13.

Θεωρείτε ότι η παραμονή στο ευρώ είναι μονόδρομος;

Ναι                                                            50 % Αθήνα          51% Θεσσαλονίκη

Όχι                                                            40% Αθήνα           38% Θεσσαλονίκη

Δε γνωρίζω, δεν απαντώ                10 % Αθήνα           11% Θεσσαλονίκη

Αν αύριο γινόταν δημοψήφισμα, θα ψηφίζατε υπέρ:

Της παραμονής μας στο ευρώ     54 % Αθήνα          54% Θεσσαλονίκη

Της επιστροφής στη δραχμή      36 % Αθήνα           37% Θεσσαλονίκη

Δε γνωρίζω δεν απαντώ               10% Αθήνα              9% Θεσσαλονίκη

Τα αναμφιβόλως αντικειμενικά δημοκοπικά ευρήματα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, προαναγγέλλουν ριζική ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, αφού δείχνουν σημαντική μεταστροφή της κοινής γνώμης κατά του ευρώ και υπέρ της μετάβασης στο εθνικό νόμισμα. Και το σημαντικότερο, σηματοδοτούν καθαρή πρόθεση ψήφου στα τρία κόμματα που υποστηρίζουν τη μετάβαση στη δραχμή ( ΣΧΕΔΙΟ Β, ΔΡΑΧΜΗ, ΕΠΑΜ), με προοπτική βέβαιης εισόδου στη Βουλή και των τριών.

Το ΕΠΑΜ έχει δραστηριοποιηθεί από το 2011, έτος στο οποίο συμμετείχε στις εκλογές και διατηρεί σχέσεις με φορείς όπως το Κίνημα Δεν Πληρώνω.

Η Ελληνική Δημοκρατική Κίνηση ΔΡΑΧΜΗ, ιδρύθηκε το Μάίο του 2013 και διατηρεί σχέσεις με το Πατριωτικό Κοινωνικό Κίνημα, το οποίο δεν έχει συμπεριληφθεί στην έρευνα.

Επισημαίνεται ότι, η μεγάλη μεταστροφή της κοινής γνώμης υπέρ της δραχμής, έχει συντελεστεί κυρίως μέσα στον τελευταίο χρόνο. Όπως φαίνεται και από την έρευνα της Public Issue , το Σεπτέμβριο του 2012, υπέρ του ευρώ τοποθετείται το 67% των πολιτών και κατά το 31%. Το Σεπτέμβριο του 2013, υπέρ του ευρώ τοποθετείται το 51% και κατά το 47%. Ακόμα πιο ανατρεπτική είναι η γνώμη των πολιτών για την Ευρωπαϊκή ‘Ένωση. Το 2012, υπέρ της Ε.Ε. τοποθετείται το 52% και κατά το 44%. Το 2013, υπέρ της Ε.Ε. είναι το 43% και κατά το 55%.

Οι ανατρεπτικές αυτές τάσεις επιβεβαιώνονται από όλες τις έρευνες, ευρήματα και ενδείξεις και αναμένεται να διευρυνθούν στο άμεσο μέλλον. Οι ίδιες τάσεις, μπορεί να αυξηθούν με γεωμετρική πρόοδο, όταν υπάρξει στοιχειώδης ισοτιμία στην προβολή των εκατέρωθεν απόψεων στα κεντρικά ΜΜΕ.

Η ανάπτυξη επιχειρημάτων για την έξοδο από το ευρώ, εκτός των άλλων, αναμφίβολα ενισχύει τη διαπραγματευτική ισχύ της ελληνικής κυβέρνησης έναντι της Τρόικα, προς όφελος των εθνικών συμφερόντων.

Όμως, ο αποκλεισμός από τα κεντρικά ΜΜΕ συγκροτημένων πολιτικών φορέων που υποστηρίζονται συνολικά τουλάχιστον από το 17 % του ελληνικού λαού και χωριστά του καθένα από 4-6,5%, συνιστά παραβίαση βασικών κανόνων του κοινοβουλευτικού πολιτεύματος και της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Αυτός ο αποκλεισμός αποτελεί μορφή δημοκρατικής παρεκτροπής και δεν επιτρέπεται να συνεχιστεί.

Διαβάστε περισσότερα...

Γιουγκοσλαβία και YU-Nοσταλγία

Πηγή: http://www.tvxs.gr

Σαν σήμερα πριν από 70 χρόνια, στις 29 Νοεμβρίου 1943, γεννήθηκε μια χώρα που επί μισό αιώνα διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στα Βαλκάνια και στον ψυχροπολεμικό κόσμο, αλλά τελικά  διαλύθηκε με τον πλέον επώδυνο τρόπο: η Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας (SFRJ).

 

 

 

Του Γιώργου Στάμκου*

 

Ήταν 29 Νοεμβρίου του 1943 όταν το αντιφασιστικό Συμβούλιο Εθνικής Απελευθέρωσης της Γιουγκοσλαβίας (Antifašističko Vijeće Narodnog Oslobođenja Jugoslavije) συνεδρίασε στην πόλη Jajce της Βοσνίας, με επικεφαλείς τους παρτιζάνους του Τίτο. Εκεί θεσπίστηκε ένα πολιτικό πρόγραμμα που ανάμεσα στ' άλλα προέβλεπε και τη συγκρότηση ενός γιουγκοσλαβικού κράτους, που θα έπαιρνε τελικά τη μορφή μιας σοσιαλιστικής ομοσπονδιακής ένωσης με αρχηγό της τον Στρατάρχη Τίτο.

Η χώρα αυτή εκτείνονταν από το όρος Τρίγκλαβ, στις σλοβενικές Άλπεις, μέχρι τη Γευγελή στα ελληνικά σύνορα. «Από τον Βαρδάρη μέχρι το Τρίγκλαβ…» (Od Vardara pa do Triglava): Έτσι ξεκινούσε ένα πολύ δημοφιλές τραγούδι της δεκαετίας του 1980 που είχε τον τίτλο «Γιουγκοσλάβια» (Yugoslavjia), και το οποίο εξυμνούσε τις ομορφιές και τις χαρές της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, μιας χώρας που είχε στους κόλπους της πολλούς λαούς, πολιτισμούς και εθνότητες. Λίγο πριν τη διάλυσή της η Γιουγκοσλαβία είχε 23 εκ. κατοίκους, αποτελούνταν από έξι ομόσπονδες δημοκρατίες, με τέσσερις επίσημες γλώσσες (Σέρβικα, Κροάτικα, Σλοβένικά και Σλαβομακεδόνικα), τρεις κύριες θρησκείες (Ορθοδοξία, Καθολικισμός, μουσουλμανισμός) και πάνω από 30 επίσημα καταγεγραμμένα έθνη. Η φυσιογνωμία της ήταν Βαλκανική και Κεντροευρωπαϊκή, Μεσογειακή και Ηπειρωτική, Δυτική και Ανατολική ταυτόχρονα.

Ήταν μια χώρα-γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης, μεταξύ Καπιταλιστικού και Κομμουνιστικού κόσμου. Ήταν μια «ξεστρατημένη περίπολος» του Αδέσμευτου Κόσμου, σφηνωμένη στο «μαλακό υπογάστριο της Ευρώπης», που όφειλε την ευημερία της στην επιδέξια πολιτική του Στρατάρχη Τίτο, ο οποίος ήξερε να κρατά τις ισορροπίες ανάμεσα στον καπιταλιστικό και στον κομμουνιστικό κόσμο.

 Γιουγκοσλάβοι: Τα “ορφανά” της διαλυμένης Γιουγκοσλαβίας

Αν και δεν υπήρχε αρχικά η εθνότητα “Γιουγκοσλάβοι”, εντούτοις στην απογραφή του 1981 δήλωσαν «Γιουγκοσλάβοι» (και όχι κάποια άλλη επίσημη εθνότητα) 1.216.463 άνθρωποι, δηλαδή το 5,4% του συνολικού πληθυσμού της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Την εθνική ταυτότητα «Γιουγκοσλάβος» δήλωναν κυρίως τα τέκνα των μικτών γάμων, που αρνούνταν να υιοθετήσουν την ταυτότητα του πατέρα ή της μητέρας τους. 

Ήταν κατά κοινή πεποίθηση μια χαλαρή εθνική ταυτότητα, που λειτουργούσε ως «ουδέτερη ζώνη» ανάμεσα στις διάφορες, συχνά ανταγωνιστικές εθνικές ταυτότητες της χώρας. Το μεγαλύτερο ποσοστό «Γιουγκοσλάβων» απαντούνταν στη Βοσνία & Ερζεγοβίνη, όπου το 1991 περίπου 242,682 άνθρωποι (5.54% του πληθυσμού) δήλωναν «Γιουγκοσλάβοι» και όχι μέλη κάποιας συγκεκριμένης εθνότητας. Το ποσοστό αυτό σχεδόν εξαλείφθηκε στην απογραφή του 1996, στη διαλυμένη από τον πόλεμο Βοσνία, καθώς οι «Γιουγκοσλάβοι», συνήθως τέκνα μικτών γάμων, εξαναγκάστηκαν να διαλέξουν πλευρά και συμπαγή εθνική ταυτότητα και να υιοθετήσουν την εθνότητα του πατέρα ή της μητέρας τους.

Στη σημερινή Σερβία το 1,1% (81.000) του πληθυσμού δηλώνουν εθνικά «Γιουγκοσλάβοι». Το μεγαλύτερο ποσοστό «Γιουγκοσλάβων» εντοπίζεται στη Βοϊβοντίνα, όπου αποτελούν το 2,4% του πληθυσμού. Συνήθως «Γιουγκοσλάβοι» είναι τα παιδιά των μικτών γάμων (π.χ. Σέρβος πατέρας & Κροάτισα μητέρα ή Μουσουλμάνος πατέρας (Βόσνιος) και Σέρβα μητέρα).

YU-NOSTALGIA: Η νοσταλγία της παλιάς Γιουγκοσλαβίας

Σήμερα η χώρα αυτή δεν υπάρχει, αφού διαλύθηκε έπειτα από μακροχρόνιους αιματηρούς πολέμους και στη θέση της δημιουργήθηκαν επτά ανεξάρτητα εθνικά κράτη (Σερβία, Κροατία, Σλοβενία, Βοσνία & Ερζεγοβίνη, Μαυροβούνιο, ΠΓΔΜακεδονίας, Κόσοβο). Η Γιουγκοσλαβία, η «χώρα των Νότιων Σλάβων», αποτελεί πια παρελθόν, μια ανάμνηση σε πολλούς δυσάρεστη αλλά σε αρκετούς όμως ευχάριστη. Υπάρχει σε μια σημαντική μερίδα των λαών των Δυτικών Βαλκανίων, που συγκατοικούσαν στα πλαίσια του κοινού σπιτιού της Γιουγκοσλαβίας, η αίσθηση μιας κοινής ιστορικής εμπειρίας που, μετά από τις περιπέτειες των πρόσφατων πολέμων, αρχίζει και πάλι να τους ενώνει.

Η Γιουγκοσλαβία μπορεί πλέον να μην υπάρχει στο χάρτη αλλά συνεχίζει να υφίσταται ως συναίσθημα και νοσταλγία στο μυαλό ορισμένων ανθρώπων, που πέρασαν κατά τη διάρκεια της ύπαρξής της τα καλύτερα τους χρόνια. Οι άνθρωποι αυτοί διασκορπισμένοι σε όλες της χώρες, που κάποτε αποτελούσαν την ενιαία Γιουγκοσλαβία, υποφέρουν από τη λεγόμενη YU-Nostalgjia, δηλαδή από τη νοσταλγία της παλιάς Γιουγκοσλαβίας. Σε όλες αυτές τις χώρες μπορούμε να εντοπίσουμε τα ίχνη και την παρουσία των YU-Nοσταλγικών ανθρώπων.

Μέχρι τη διάλυση της το 1991 περίπου 2,3 εκ. άτομα στην πρώην Γιουγκοσλαβία ήταν μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος (το 10% του πληθυσμού). Μια σημαντική μερίδα των σημερινών YU-Νοσταλγικών αποτελούν οι εκπέσοντες προνομιούχοι του παλαιού συστήματος, δηλαδή τα στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος Γιουγκοσλαβίας και η κομμουνιστική νομεκλατούρα που μετά την πτώση του καθεστώτος έχασε τα προνόμια της και την αξιοζήλευτη θέση της στη γιουγκοσλαβική κοινωνία. Αυτοί αναφέρονται συχνά και στο ζήτημα της προοπτικής ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση λέγοντας πως «εμείς είχαμε μια μικρή Ευρωπαϊκή Ένωση. Την έλεγαν Γιουγκοσλαβία!» και «γιατί να μπούμε στην Ε.Ε.; Για να ζήσουμε κάτι το οποίο είχαμε;»

Κάθε χρόνο στη Γιουροβίζιον οι χώρες που κάποτε αποτελούσαν την πρώην Γιουγκοσλαβία, παρότι πολέμησαν μεταξύ τους κατά τη φάση της διάλυσης, ψηφίζουν μαζικά η μία τα τραγούδια της άλλης. Αυτό υποδηλώνει την ύπαρξη ενός «μουσικού Γιουγκοσλαβικού μπλοκ», που έχει να κάνει με κοινά μουσικά γούστα, βιώματα και συναισθήματα. Υποδηλώνει την ύπαρξη ακόμη μεγάλης Yu-Νοσταλγίας ανάμεσα σ’ αυτούς του λαούς... 

Ήταν κάποτε μια χώρα που την έλεγαν Γιουγκοσλαβία… 

Μια χώρα που όφειλε την ευημερία της στην επιδέξια πολιτική του Στρατάρχη Τίτο, που ήξερε να ισορροπεί ανάμεσα στον καπιταλιστικό και στον κομμουνιστικό κόσμο… Ήταν μια χώρα που γεννήθηκε μέσα στις στάχτες του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου, έζησε καλές στιγμές αλλά τελικά πέθανε βίαια…

Οι νεότερες γενιές, που μεγαλώνουν ανάμεσα στα φαντάσματα του παρελθόντος και στη σκληρή πραγματικότητα του καπιταλισμού, δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στη σκληρή πραγματικότητα και πάντα αναρωτιούνται πως θα ήταν η ζωή τους αν η Γιουγκοσλαβία δεν καταστρεφόταν ποτέ και συνέχιζε να υπάρχει…

* Ο Γιώργος Στάμκος (stamkos@post.com) είναι συγγραφέας και δημιουργός του περιοδικού Ζενίθ (www.zenithmag.wordpress.com)

Διαβάστε περισσότερα...

Μερικές σκέψεις - παρατηρήσεις σε σχέση με την πρόσφατη δημοσκόπηση Πανά

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

Αν δεχθούμε ως αξιόπιστη την πρόσφατη δημοσκόπηση που διεξήχθη από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, Τμήμα Στατιστικής Επιστήμης, με υπεύθυνο τον Πρόεδρο του Τμήματος, καθηγητή Επαμεινώνδα Πανά που δημοσιεύθηκε στο δελτίο ειδήσεων του «ΕΨΙΛΟΝ» την Πέμπτη 28/11/13 και δεν έχουμε κανένα λόγο, ούτε υπάρχει το οποιοδήποτε στοιχείο απομείωσης της αξιοπιστίας της συγκεκριμένης δημοσκόπησης, τότε παρατηρούμε εύκολα τα εξής.

1. Εφ’ όσον το δείγμα των 2100 ατόμων που συμμετείχαν στη δημοσκόπηση είναι σταθμισμένο αναλογικά με τον πληθυσμό των περιφερειών Αττικής και Θεσσαλονίκης, τότε το μέσο ποσοστό που επιτυγχάνει το Ε.Πα.Μ. στις δύο αυτές περιοχές που συγκεντρώνουν συνολικά περίπου το 65% του ελληνικού πληθυσμού ανέρχεται στο 6,38%.

2. Το ποσοστό αυτό είναι υπερδιπλάσιο του πλαφόν 3% που είναι απαραίτητο να συγκεντρώσει ένας πολιτικός σχηματισμός για να μπορέσει να εκλέξει βουλευτές και μάλιστα, στο ποσοστό...

αυτό, ο αριθμός των εκλεγομένων βουλευτών ανέρχεται στους 19 με βάση τον ισχύοντα εκλογικό νόμο. Δηλαδή ο συγκεκριμένος σχηματισμός όχι μόνο εκλέγει βουλευτές, αν αποφασίσει να συμμετάσχει στις εθνικές εκλογές, αλλά σχηματίζει αυτόνομη κοινοβουλευτική ομάδα, ενώ αν μιλήσουμε για τις ευρωεκλογές εκλέγει άνετα τουλάχιστον έναν (1) ευρωβουλευτή, με πολύ πιθανή την εκλογή και δευτέρου. Ταυτόχρονα ανοίγονται εξαιρετικές προοπτικές για ουσιαστική παρέμβαση του Μετώπου στις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές.

3. Το ποσοστό αυτό (6,38%) που αποτυπώνεται στη δημοσκόπηση Πανά για το Ε.Πα.Μ. φέρνει το Μέτωπο υψηλότερα των δημοσκοπικών ποσοστών του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ, των ΑΝΕΛ, ακόμα και του ίδιου του ΚΚΕ, όπως αυτά αποτυπώνονται σε πληθώρα άλλων δημοσκοπήσεων που δεν συμπεριλαμβάνουν στις μετρήσεις τους το Ε.Πα.Μ.. Παρά τους αποκλεισμούς και τις αποσιωπήσεις το Ε.Πα.Μ. έρχεται, έτσι, δυναμικά στο πολιτικό προσκήνιο επηρεάζοντας πλέον καθοριστικά τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα.

4. Ακόμα κι αν δεχθούμε, ότι στις υπόλοιπες περιφέρειες της χώρας το Ε.Πα.Μ. δεν έχει πετύχει αντίστοιχα πολιτικά αποτελέσματα διείσδυσης στο κοινωνικό σώμα και το ποσοστό του, σε αυτές τις περιοχές, παραμένει σε εκείνο των εκλογών του Μαΐου 2012, τότε παρατηρούμε ότι το συνολικό πανελλαδικό δημοσκοπικό ποσοστό του φτάνει το 4,13%. Δηλαδή και πάλι πολύ ψηλότερα του πλαφόν εισόδου στη Βουλή. Βέβαια αυτή είναι μια εντελώς αυθαίρετη παραδοχή και δεν υπάρχει κανένα, μα κανένα στοιχείο, που να την επιβεβαιώνει, αλλά την αποδέχομαι σαν το δυσμενέστερο δυνατό σενάριο. Αντίθετα είναι πολύ λογικό, να υποθέσει κάποιος, ότι αντίστοιχη αύξηση της διείσδυσης του Μετώπου υπάρχει και στην περιφέρεια, έστω και με χαμηλότερους ρυθμούς απ’ ότι στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής.

5. Με δεδομένα τα παραπάνω, με σχετική ασφάλεια μπορούμε να ισχυριστούμε, ότι η απήχηση του Ε.Πα.Μ. αυτή τη στιγμή συνολικά στο εκλογικό σώμα βρίσκεται γύρω και μάλλον υπερβαίνει ήδη το 5%. Ένα ποσοστό καθόλου ευκαταφρόνητο με μόλις 2,5 χρόνια ζωής από την ίδρυση του Μετώπου και με δεδομένες τις αντίξοες συνθήκες που είμαστε υποχρεωμένοι να κινούμαστε.

6. Βεβαίως αντίστοιχη δυναμική με τη δική μας παρουσιάζουν και άλλα πολιτικά σχήματα, όπως προκύπτει από την δημοσκόπηση Πανά, που ενδεχομένως κάποιος να θεωρήσει ότι λειτουργούν «ανταγωνιστικά» ως προς το Ε.Πα.Μ. Δεν είναι όμως έτσι κι ας τα δούμε ένα προς ένα τα σχήματα αυτά.

6.α. ΑΝΤΑΡΣΥΑ: Μολονότι έχει υιοθετήσει εν μέρει πολλά από τα προτάγματά μας, όπως την έξοδο από το ευρώ και την Ε.Ε., η παρωχημένη «αντικαπιταλιστική» της ρητορεία και η θρησκευτικού τύπου προσήλωση στα «νάματα» της κομμουνιστικής «αριστεράς» περιορίζει αφάνταστα το ακροατήριο που απευθύνεται σε συγκεκριμένους χώρους, με συνέπεια η αύξηση των δημοσκοπικών της ποσοστών να μην αντανακλά  ευρύτερη κοινωνική απήχηση, παρά μάλλον δείχνει ανακατατάξεις στον ευρύτερο κομμουνιστογενή χώρο.

6.β. Το «σχέδιο Β» απευθύνεται επίσης σε τμήματα της κομμουνιστογενούς αριστεράς και δεν αμφισβητεί, πέραν της ανάγκης των καιρών, κατ’ ουδένα τρόπο το παραδοσιακό σχίσμα μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς. Παρά την υποστήριξη και την προβολή που τυγχάνει ο επικεφαλής του σχήματος Αλέκος Αλαβάνος, από συγκεκριμένα μέσα, ενώ όντως αποτελεί μια καθιερωμένη πολιτική προσωπικότητα με δεκαετίες παρουσίας στη πολιτική και που τυχαίνει ευρύτερης αναγνωρισιμότητας, δεν φαίνεται να καταφέρνει να δημιουργήσει ξεχωριστή δυναμική. Κι εδώ πρόκειται, επί της ουσίας, για «ανακάτεμα της τράπουλας» στο εσωτερικό της παραδοσιακής «αριστεράς». Η προσπάθεια τους εξαντλείται στο διεμβολισμό από τ’ «αριστερά» του ΣΥ.ΡΙΖ.Α..

6.γ. Το κόμμα «Δραχμή» του Θ. Κατσανέβα. Πρόκειται για φιλότιμη προσωπική προσπάθεια του ιδρυτή του σχήματος. Με δεδομένη όμως την σύγχυση και τις ασαφείς τοποθετήσεις του σε μια μεγάλη γκάμα καίριων πολιτικών προβλημάτων, όπως είναι οι σχέσεις μας με την ευρωπαϊκή ένωση, καθώς και ότι σε ευρύτερους κύκλους θεωρείται «φθαρμένο» «υλικό» ερχόμενο από πολύ παλιά, από την εποχή της απόλυτης κυριαρχίας του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να αποκτήσει μεγαλύτερη απήχηση και το ακροατήριό του περιορίζεται σε τμήματα του παλαιού «πατριωτικού» ΠΑΣΟΚ.

Τελικά και τα τρία αυτά πολιτικά μορφώματα δεν μπορούν παρά να λειτουργήσουν συμπληρωματικά της προσπάθειας του Ε.Πα.Μ. ενισχύοντας έμμεσα τη δική του διεισδυτικότητα στην κοινωνία, λειτουργώντας επιβεβαιωτικά της δικής του, κρυστάλλινης καθαρότητας, πολιτικής πρότασης. Ελλοχεύει όμως πάντα ο κίνδυνος να επιχειρηθεί, με βάση την ανεπάρκεια, ή την μονομέρεια της πρότασης αυτών των σχηματισμών, η κατασυκοφάντηση και η απομείωση έτσι της διεισδυτικότητας της συνολικής δικής μας πρότασης για Εθνική Ανεξαρτησία, Δικαιοσύνη, Λαϊκή Κυριαρχία και Κοινωνική Απελευθέρωση. Γι’ αυτό οι σχέσεις μας με τους εν λόγω σχηματισμούς δεν μπορεί να είναι ανταγωνιστική, δεν υπάρχει λόγος, αλλά επίσης, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να είναι απολύτως συνεργατική.

Η θέση μας είναι απλή, καθαρή και ειλικρινής, όλοι δοκιμαζόμαστε στον στίβο του Αγώνα, στους δρόμους. Εκεί που δοκιμάζονται σκληρά οι θέσεις, οι απόψεις, οι αντοχές, αλλά και οι προθέσεις του καθένα μας. Βαδίζουμε παράλληλα και μαζί στο βαθμό που έχουμε τον ίδιο στόχο, αλλά και χώρια εκεί που διαφέρουμε, ή οι άλλοι δεν τολμούν, ή δεν μπορούν να προχωρήσουν. Και δεν τολμούν ή δεν μπορούν να προχωρήσουν ακριβώς στα χνάρια της δικής μας στρατηγικής για μια νέα Εθνική Λαϊκή Ενότητα στη βάση της κοινωνίας, που είναι η μόνη που μπορεί να αποτελέσει το πολιτικό υποκείμενο της βαθειάς αλλαγής που έχει ανάγκη η χώρα και ο λαός.

Το αποτέλεσμα όμως είναι το Ε.Πα.Μ. -και αυτό αποδεικνύει η δημοσκόπηση Πανά- με το ΚΚΕ να «μονάζει» και τον ΣΥΡΙΖΑ να ενσωματώνεται με ιλιγγιώδη ταχύτητα, να τείνει να αποτελέσει τον μοναδικό αντίπαλο πόλο στο καθεστώς. Ταυτόχρονα να συσπειρώνει σταδιακά γύρω του όλες εκείνες τις δυνάμεις που έχουν σαν στόχο την ανατροπή, στη βάση αυτής της στρατηγικής Εθνικής Λαϊκής Ενότητας, που το Ε.Πα.Μ. από την ίδρυσή του κιόλας παλεύει, πέρα από ξεπερασμένους και μακριά από τις ανάγκες των καιρών διαχωρισμούς με βάσει στείρες ιδεοληψίες, αριστεράς - δεξιάς, βένετων ή πράσινων.

Μπορεί κάποιος να θεωρήσει υπερφίαλες αυτές τις σκέψεις περί μοναδικού αντίπαλου πόλου του «συνταγματικού» τόξου της καταστροφής, γύρω από το Ε.Πα.Μ., στη βάση μιας απλής δημοσκοπικής έρευνας και μόνο με όχι ένα ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό σε σχέση με τα ποσοστά των συστημικών κομμάτων. Όποιος όμως σκέπτεται έτσι, δεν μπορεί να διακρίνει την δυναμική που ενσωματώνεται σταδιακά στη δράση του Ε.Πα.Μ. που τροφοδοτείται από την ίδια τη φορά που ακολουθούν τα πράγματα στη χώρα και το τεράστιο κενό που έχει δημιουργηθεί στην πολιτική έκφραση εκατομμυρίων, δοκιμαζόμενων από τις μνημονιακές πολιτικές, πολιτών. Το Ε.Πα.Μ. προσεγγίζει σιγά σιγά, ήσυχα και χωρίς να του δίνουν, πολλοί, μεγάλη σημασία, το κρίσιμο σημείο της μεγάλης «έκρηξης» του. Είχαμε από καιρό τα δείγματα, τώρα αποτυπώνονται και δημοσκοπικά. Εδώ η «απομόνωση» και ο αποκλεισμός λειτουργεί αποπροσανατολιστικά και ως μπούμερανγκ για τους ίδιους που τον εφαρμόζουν, αφού «χάνουν» τις υπόγειες διαδρομές και τις διεργασίες που συντελούνται στη βάση του κοινωνικού σώματος.

Όλα αυτά και η αφανής πλην σημαντικότατη πρόοδος που επιτυγχάνει βήμα το βήμα  το Ε.Πα.Μ. δεν γίνονται τυχαία. Οφείλονται κατ’ αρχήν και πάνω απ’ όλα σε όλες τις επαμίτισες και τους επαμίτες που χωρίς στοιχειώδη μέσα, με τεράστια προσωπικά και οικογενειακά προβλήματα, που η ίδια η κρίση προκαλεί, έχουν αφιερώσει ένα κομμάτι του εαυτού τους, ίσως το καλύτερο, στην κοινή μας υπόθεση, στο κοινό μας Αγώνα για Εθνική Ανεξαρτησία και Δημοκρατία. Οφείλεται στη συνέπεια και στην καθαρότητα των θέσεων και των απόψεών μας. Ούτε μια στιγμή, ούτε ένα χιλιοστό δεν παρεκκλίναμε από τα προτάγματά μας και τις αποφάσεις των δύο συνεδρίων μας.  Οφείλεται στον σ. Καζάκη, στις αδιαμφισβήτητες γνώσεις του, στο αλάνθαστο πολιτικό του κριτήριο, αλλά κυρίως γιατί δυόμισι χρόνια τώρα, ούτε μια στιγμή δεν έδειξε να λυγίζει, ούτε φευγαλέα δεν έδειξε να χάνει το στόχο του. Οφείλεται τέλος στη στρατηγική που με μεθοδικότητα επεξεργάστηκε η Πολιτική Γραμματεία και ακολουθούμε απαρέγκλιτα και που συνίσταται ακριβώς στη δημιουργία αυτής της νέας Εθνικής Λαϊκής Ενότητας.

Είμαστε ακόμα στην αρχή του δρόμου. Τα πρώτα αυτά εμφανή αποτελέσματα της προσπάθειάς μας, μας δίνουν δύναμη και μας οπλίζουν με αισιοδοξία και κουράγιο να συνεχίσουμε. Στο τέλος θα δικαιωθούμε. Αρκεί να μείνουμε προσηλωμένοι στους στόχους μας και να εκμεταλλευτούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται. Απ’ εδώ και πέρα κανείς πολίτης να μη μείνει μόνος χωρίς να γνωρίζει τις θέσεις μας, τα προτάγματά μας και την πολιτική μας πρόταση.

Από τον Έβρο μέχρι την Καλαμάτα και την Κρήτη, από την Κέρκυρα μέχρι το Καστελόριζο, όλοι οι επαμίτες πρέπει να εντείνουν τη προσπάθεια και να πείσουν και τον τελευταίο για το δίκιο του αγώνα.

Είμαστε πολλοί και γινόμαστε καθημερινά περισσότεροι. Οι λίγοι λιπόψυχοι και «κουρασμένοι», οι μεμψίμοιροι δεν αντέχουν και απομακρύνονται από μόνοι τους. Το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο είναι εδώ παρόν και διαμορφωτής πλέον των εξελίξεων.

Αν και ο αφορισμός ότι με τις εκλογές δεν μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα, γιατί τότε θα ήσαν παράνομες, εν πολλοίς ισχύει, αλλά αφήνουν περιθώρια, χαραμάδες έστω, για ενδυνάμωση και πλατειά συσπείρωση ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων γύρω από τις θέσεις και τα προτάγματα του Ενιαίου Παλλαϊκού Μετώπου, με τελικό και αδιαπραγμάτευτο στόχο την Ανατροπή. Η πρόκληση βρίσκεται μπροστά μας και δεν πρόκειται να την αφήσουμε ανεκμετάλλευτη….

*Ο Όθωνας Κουμαρέλλας είναι β’ συντονιστής της Π.Γ. του Ε.Πα.Μ.

Διαβάστε περισσότερα...

ΔΙΕΘΝΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΙΝΗΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ, ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ & ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

                                                                          

Σάββατο 30 Νοεμβρίου & Κυριακή 1η Δεκεμβρίου 2013

Αθήνα

Με συμμετοχές, όπως το Κίνημα των 5 Αστέρων του Πέπε Γκρίλο, του Hördur Torfason:εμπνευστή και επικεφαλής της «ειρηνικής ισλανδικής επανάστασης» του 2008, του πολύ γνωστού οικονομολόγου και μέλους της κίνησης Socialismo 21, Pedro Montes, του οικονομολόγου Marco Balestra, μέλος του δικτύου οικονομολόγων Eurotruffa και πολλών άλλων εκπροσώπων Κινημάτων από Γαλλία, Ισπανία, Βρετανία, Φινλανδία, Ιρλανδία, Αίγυπτο, Ρωσία, Ρουμανία, κ.α.,  θα διεξαχθεί Διεθνής Συνάντηση Κινημάτων, στην Αθήνα, με διοργανωτή το Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο (Ε.ΠΑ.Μ). Οικοδεσπότης της συνάντησης θα είναι ο Δημήτρης Καζάκης, Γενικός Γραμματέας του Ε.Πα.Μ..

Η Διεθνής Συνάντηση, έχει θέμα: «Χρέος, Εθνικό νόμισμα και Δημοκρατία» και θα διεξαχθεί στην Αθήνα, στις 30 Νοεμβρίου και 1^η  Δεκεμβρίου 2013,  στο «Ciné Κεραμεικός»(Kεραμεικού 58 & Μαραθώνος 13, στάση μετρό: Κεραμεικός) με ελεύθερη είσοδο για όλους τους πολίτες που θέλουν να παρακολουθήσουν αλλά και να συμμετάσχουν με ερωτήσεις προς τους καλεσμένους. Το συνέδριο, θα είναι σε ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά και ιταλικά με ταυτόχρονη διερμηνεία στα ελληνικά.

Αξίζει να σημειωθεί ότι για πρώτη φορά διοργανώνεται στην Ελλάδα συνάντηση με τέτοιο θέμα και στόχο έχει - εκτός από την ανταλλαγή απόψεων και εμπειρίας - την ενημέρωση της ελληνικής κοινής γνώμης, από πρώτο χέρι, για τις έντονες πολιτικές διεργασίες και τη δημιουργία νέων πολιτικών χώρων, σε πολλές χώρες του κόσμου, με κύρια συνισταμένη την αμφισβήτηση του υπάρχοντος πολιτικού σκηνικού ως κύριου υπεύθυνου για την παγκόσμια κρίση, μέρος της οποίας αποτελεί και η Ελλάδα. Παράλληλα θα συζητηθεί πώς το χρέος, το οποίο σε συνδυασμό με την αδυναμία κοπής εθνικού νομίσματος στο πλαίσιο της ευρω-ένωσης οδηγεί στην κατάλυση της δημοκρατίας, την απώλεια εθνικής ανεξαρτησίας  και εν τέλει στην εξαθλίωση. Οι ομιλητές με τις παρουσιάσεις και τις τοποθετήσεις τους θα αναδείξουν τις πτυχές του ίδιου προβλήματος για τις χώρες τους και  θα μας πληροφορήσουν για τους τρόπους αντίδρασης  που προτείνουν.

Το πρόγραμμα των εργασιών του Συνεδρίου θα το βρείτε εδώ

Διαβάστε περισσότερα...

Γιώργος Δελαστίκ : Ο Πούτιν δεν άφησε Γερμανούς και Ε.Ε. να πάρουν την Ουκρανία

του Γιώργου Δελαστίκ

από το «Έθνος»

Θρήνος και οδυρμός από την περασμένη Πέμπτη στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες. Ακόμη δεν μπορούν να χωνέψουν πώς τους την έφερε ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν! Είχαν πιστέψει και οι ίδιοι ότι μεθαύριο θα υπέγραφαν τη συμφωνία σύνδεσης της Ουκρανίας με την ΕΕ και δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους, όταν είδαν την κυβέρνηση και το κοινοβούλιο του Κιέβου να τα κάνουν όλα μπάχαλο μόλις μία εβδομάδα πριν από την υπογραφή, ύστερα από θυελλώδη παρέμβαση των Ρώσων! Εκεί που ετοιμάζονταν να πανηγυρίσουν τον θρίαμβο της πολιτικής της ΕΕ που φέρει το ψευδώνυμο «Ανατολική Εταιρική Σχέση» και στην ουσία συνιστά την αρπαγή από τη Γερμανία όλων των επί ευρωπαϊκού εδάφους νέων κρατών που προήλθαν από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, τώρα υποχρεώνονται να... κηδέψουν την πολιτική αυτή!

«Αρραβώνας που τινάχτηκε στον αέρα» είναι ο τίτλος της σχετικής ανάλυσης του γερμανικού περιοδικού «Σπίγκελ» στο τεύχος του αυτής της εβδομάδας. «Με απειλές και υποσχέσεις...

δισεκατομμυρίων κέρδισε ο Βλαντιμίρ Πούτιν το στοίχημα για την Ουκρανία και ξεπέρασε τη Δύση. Η αποτυχία της συμφωνίας σύνδεσης απειλή τη συνολική «Ανατολική Εταιρική Σχέση»» προσθέτει ο υπότιτλος του περιοδικού. Δεν έχει καθόλου άδικο. Αυτή η πολιτική της ΕΕ είχε ως στόχο την Ουκρανία (με 45 εκατομμύρια κατοίκους), τη Λευκορωσία (9,5 εκατ.), τη Μολδαβία (3,5 εκατ.) και τις τρεις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες του Καυκάσου: το Αζερμπαϊτζάν (9,5 εκατ.), τη Γεωργία (4,5 εκατ.) και την Αρμενία (3 εκατ.).

Από την απλή ανάγνωση του πληθυσμού των χωρών αυτών, αντιλαμβάνεται κανείς αμέσως ότι σχεδόν όλο το παιχνίδι γίνεται για την Ουκρανία, η οποία έχει τα 45 από τα συνολικά 85 εκατομμύρια κατοίκους των κρατών που αναφέραμε. Με δεδομένο ότι τον Σεπτέμβριο διέκοψε και η Αρμενία τις διαπραγματεύσεις σύνδεσής της με την ΕΕ, ύστερα από συνάντηση που είχαν στη Μόσχα ο Πούτιν με τον Αρμένιο πρόεδρο Σερζ Σαρκισιάν, συν το γεγονός ότι η ίδια η ΕΕ δεν θεωρεί ακόμη έτοιμες για σύνδεση τη Λευκορωσία και το Αζερμπαϊτζάν, η αποχώρηση και της Ουκρανίας δεν αφήνει σχεδόν τίποτα όρθιο. Απομένουν μόνο η Γερμανία με τη Μολδαβία, δύο ασήμαντα κράτη με συνολικό πληθυσμό γύρω στα 8 από τα αρχικά 85 εκατομμύρια κατοίκων που είχε βάλει στόχο να προσεταιριστεί η ΕΕ. Οσο καλή διάθεση και να έχει κανείς, δύσκολα μπορεί να το χαρακτηρίσει αυτό ως επιτυχία για την ΕΕ. Χώρια που κατά τη γνώμη μας είναι άκρως αμφίβολο αν η Γεωργία θα αφεθεί από τη Ρωσία να συμμετάσχει στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση με τους κανόνες της ΕΕ. «Κουρέλια έγιναν οι ελπίδες της Ευρώπης να αγκυροδέσει την Ουκρανία στη Δύση μέσω διμερούς συμφώνου» έγραφαν χαρακτηριστικά στην πρώτη τους σελίδα οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου. Για «θρίαμβο» της εξωτερικής πολιτικής του Πούτιν μιλούσε η βρετανική εφημερίδα, τονίζοντας ότι ο Ρώσος πρόεδρος «σταμάτησε την κατάρρευση μιας συμμαχίας (σ.σ.: Ρωσίας - Ουκρανίας) που η Μόσχα θεωρεί ως θεμέλιο της εύθραυστης αυτοκρατορίας της».

Δεν έχει ούτε η γαλλική εφημερίδα «Μοντ» διαφορετική άποψη όπως γίνεται καθαρό από πρωτοσέλιδο άρθρο της, όπου γράφει μεταξύ άλλων: «Η Ρωσία κέρδισε λοιπόν μια παρτίδα. Είναι ανώφελο να κρύβουμε το πρόσωπό μας πίσω από πέπλο: Η ρήξη στις συνομιλίες με την Ουκρανία μερικές μέρες πριν από την υπογραφή στο Βίλνιους είναι μια βαριά αποτυχία για την Ευρώπη».

Το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ» δεν επιχειρεί καθόλου να συγκαλύψει την έκταση της ήττας. Είναι ωμό στις εκτιμήσεις του και πολύ συγκεκριμένο. «Πρόκειται για διπλωματική χρεοκοπία της ΕΕ, η οποία εκθέτει σε κίνδυνο όχι μόνο την επιρροή της στα ανατολικά σύνορα, αλλά θίγει τα θεμέλια της εξωτερικής της πολιτικής» τονίζει. «Αυτή η πολιτική είχε ως στόχο, αν και αυτό λεγόταν λιγότερο ανοικτά, να περιορίσει την πολιτική της Ρωσίας και να ορίσει πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η Ευρώπη στην Ανατολή» ομολογεί το γερμανικό περιοδικό.

Η επίσης γερμανική «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», σε πρωτοσέλιδο κι αυτή δημοσίευμά της, δεν κρύβει την έκπληξη που υπέστησαν οι Γερμανοί και οι γραφειοκράτες της ΕΕ, οι οποίοι νόμιζαν ότι έχουν πλέον τον Ουκρανό πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς στο τσεπάκι τους. «Η ΕΕ βρέθηκε απροετοίμαστη ενώπιον της αλλαγής πορείας της Ουκρανίας. Στην αντιπροσωπεία της ΕΕ στο Κίεβο έγινε συνάντηση κρίσης. Ευρωπαϊκές πηγές μίλησαν για «βόμβα» και για πολύ σοβαρή κατάσταση» υπογραμμίζει. Φυσικά, οι Γερμανοί είναι επίμονοι. Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι η μάχη για την Ουκρανία τελείωσε οριστικά. Θα συνεχιστεί. Είναι βέβαιο, όμως, ότι αυτόν τον κρισιμότατο γύρο, τον κέρδισε ο Πούτιν.

Διαβάστε περισσότερα...

Μήνυμα του François Asselineau στο Ε.Πα.Μ. και τον ελληνικό λαό

Ο François Asselineau είναι Γάλλος πολιτικός επικεφαλής του κινήματος Union Populaire Républicaine (=Δημοκρατική Λαϊκή Ένωση) , το οποίο προτείνει την μονομερή αποχώρηση της Γαλλίας από την ΕΕ, την Ευρωζώνη και το ΝΑΤΟ. Ο Asselineau έχει διατελέσει μεταξύ άλλων Γενικός Επιθεωρητής του Υπουργείου Οικονομικών της Γαλλίας από το 2004 μέχρι το 2006. Έκτοτε οργώνει την Γαλλία με διαλέξεις και ομιλίες, ώστε να ενημερωθεί η κοινή γνώμη για τον κίνδυνο που συνεπάγεται για την Γαλλία και την Ευρώπη το ενιαίο νόμισμα και το «πολιτικό apartheid» των Βρυξελών.

Ο François Asselineau είναι ένθερμος φίλος της Ελλάδας και υπήρξε από τους πρώτους που δήλωσε συμμετοχή στη διεθνή συνάντηση που οργανώνει το Ε.Πα.Μ. στην Αθήνα με θέμα το Χρέος, το Εθνικό Νόμισμα και τη Δημοκρατία. Στο video που ακολουθεί στέλνει θερμό χαιρετισμό. Δείτε το:

Διαβάστε περισσότερα...

Γιάννης Μακριδάκης : Αντισώματα

Του Γιάννη Μακριδάκη

Στον πλανήτη ενδημεί μια ασθένεια που λέγεται Καταναλωτισμός, μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, βρίσκεται σε έξαρση και γιγαντώνεται ολοένα σε αυτή την ιστορική περίοδο που διανύει η ανθρωπότητα, απειλώντας να απομυζήσει το οικοσύστημα και να αφανίσει κάθε άλλο είδος ζωής. Η ασθένεια δρα εκφυλιστικά στον φορέα της, τον αποκόπτει από τον φυσικό οργανισμό του, από το φυσικό του περίβλημα και τον ματαλλάσσει πολύ γρήγορα σε αριθμημένο άτομο μέλος στρατού καταναλωτών, που ζει φρουρούμενο, χειραγωγημένο και προγραμματισμένο να καταστήσει εμπόρευμα μέχρι και τον φυσικό εαυτό του.

Βασικά συμπτώματα της ασθένειας: Η αλόγιστη κατανάλωση φυσικών πόρων, η καλλιέργεια της μη ευθύνης για οτιδήποτε βρίσκεται εκτός ιδιοκτησίας του ατόμου, η παραγωγή απορριμμάτων (υλικών, ψυχικών και πνευματικών).

Οι χαοτικές δυνάμεις και δυναμικές όμως που κρατούν εδώ και χιλιάδες χρόνια την φύση σε ισορροπία, δημιουργούν αντισώματα στην ανθρωπότητα, τα οποία δεν είναι άλλα από τους ανθρώπους που αντιστέκονται, που δεν συμβιβάζονται, που αμφισβητούν, που αγωνίζονται, που ρίχνουν σπόρους στην κοινωνία με τον λόγο και τις πράξεις τους και που τελικά εξισορροπούν το σύστημα αλλάζοντας το τοπίο.

Τα αντισώματα, τα οποία αυξάνονται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου όπως οι σπόροι, είναι προγραμματισμένα και προορισμένα από τη Φύση (τους) να πετύχουν τον στόχο της προαιώνιας ισορροπίας του οικοσυστήματος, περιορίζοντας την εξάπλωση και τη δράση της ασθένειας.

Και θα πετύχουν. Διότι, εκτός από τους κατασκευασμένους διάτρητους συστημικούς νόμους της ασθένειας, υπάρχουν και οι αυθύπαρκτοι απαράβατοι και απαραβίαστοι φυσικοί Νόμοι που φέρουν σοφία αιώνων. Κι αυτούς είναι ανήμποροι να τους υπερνικήσουν τα συστημικά άτομα, όσο χρήμα και αν κατέχουν. Υποτάσσονται ο ένας μετά τον άλλον και πέφτουν έντρομοι και απογοητευμένοι διότι σε όλην τους τη ζωή μπορεί να σκέφτονταν αλλά στο τέλος νιώθουν.

Διαβάστε περισσότερα...

Γ. Μπάστα: «Ο ταλαντούχος κύριος Σαμαράς» δεν ξεγέλασε τους Βαυαρούς!

Της Γεωργίας Μπάστα

Είναι τόση πλέον η παραφροσύνη στην οποία έχουν περιέλθει, το κατεστημένο πολιτικό σύστημα και τα Μέσα Ενημέρωσης που το στηρίζουν, ώστε έφθασαν στο σημείο να πανηγυρίζουν τον τίτλο της βαυαρικής εφημερίδας Suddeutsche Zeitung, για τον Έλληνα πρωθυπουργό, που τον παρομοιάζει με έναν από τους πιο γνωστούς ήρωες της λογοτεχνίας: τον ανήθικο κ. Ρίπλεϊ!

Έτσι λοιπόν, παραφράζοντας τον τίτλο της ταινίας «Ο Ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ» σε: «Ο ταλαντούχος κύριος Σαμαράς» η Suddeutsche Zeitung αφιερώνει εκτενές άρθρο της στην πρόσφατη επίσκεψη του Ελληνα πρωθυπουργού στο Βερολίνο. Αλλά ο τίτλος μας έχει ήδη προϊδεάσει για την εικόνα που απεκόμισε, η έγκυρη εφημερίδα, όπως θα έλεγαν Πρετεντέρης και Σία, για τον «γοητευτικό κ.Σαμαρά» χωρίς κανείς να μπορεί να την κατηγορήσει ότι στην πραγματικότητα τον αποκαθηλώνει χαρακτηρίζοντάς τον εμμέσως πλην σαφώς ψεύτη και ανήθικο, άνθρωπο που θα έφθανε ακόμα και στο φόνο για να πραγματοποιήσει τους στόχους του.

Ευτυχώς που δεν τον είπε και δοσίλογο γιατί τότε υπεύθυνος θα ήταν σίγουρα κάποιος δάκτυλος του Ε.Πα.Μ!

Ο δολοφόνος με το Αγγελικό πρόσωπο

Τελικά αυτό το Σινεμά είναι μέγα σχολείο! Όταν πριν από μερικά χρόνια είδα τον ταλαντούχο κ. Ρίπλεϊ σε ερμηνεία του μοναδικού Αλαίν Ντελόν, κατάλαβα ακριβώς τι είχε κατά νου η Πατρίσια Χαϊσμιθ, όταν συνέλαβε τον συγκεκριμένο χαρακτήρα.

Ο Τομ Ρίπλεϋ τα ήθελε όλα: τα χρήματα, την επιτυχία, την καλή ζωή. Ήταν έτοιμος ακόμα και να σκοτώσει για να τα αποκτήσει όλα αυτά. Όταν ένας πλούσιος Αμερικανός του ζήτα να φέρει πίσω τον γιο του, ο όποιος έχει εγκατασταθεί στην Ιταλία, θα καταστρώσει ένα διαβολικό σχέδιο: να πάρει τη θέση του άσωτου υιού και να ζήσει με την ταυτότητα εκείνου μια ζωή ονειρεμένη...  Τίποτα απλούστερο για τον Τομ. Χάρη στο ταλέντο του στην πλαστογραφία εξαπατά τις αρχές. Και σε ό,τι αφορά το φόνο, ένα απλό «δυστύχημα» θα του επιτρέψει να αλλάξει ταυτότητα...

Οσο όμως γοητευτικός και αν είναι ο κ.Ρίπλεϊ δεν παύει να είναι και κάλπικος! Και ο ίδιος το γνωρίζει και τρέμει την στιγμή που θα αποκαλυφθεί.

Ένας τίτλος … χίλιες λέξεις

Θέλετε λοιπόν να πιστέψω ότι μια μεγάλη εφημερίδα, όπως η συγκεκριμένη, βάζει έναν τίτλο έτσι στην τύχη; Γιατί προσέξτε θα μπορούσε απλά να ισχυριστεί ότι όσα λέει ο κ. Σαμαράς είναι ανέφικτα ή απλά δεν είναι όλη η αλήθεια. ‘Όμως όχι προχωρά σε κάτι πολύ βαρύτερο και πραγματικά εκπληκτικό. Τον εξισώνει με έναν αδίστακτο δολοφόνο, ο οποίος έχει χάσει την αίσθηση της πραγματικότητας! (Για όσους δεν το γνωρίζετε οι περιπέτειες και οι φόνοι που διαπράττει ο κ. Ρίπλεϊ συνεχίζονται σε τέσσερα βιβλία – συνέχειες.)

Και όχι μόνο. Οποιος διαβάσει προσεκτικά το άρθρο της εφημερίδας, το αυτούσιο και όχι αυτά που μεταφέρουν τα ελληνικά παπαγαλάκια, θα διακρίνει από την πρώτη κιόλας γραμμή, την εύστοχη αλλά καλυμμένη ειρωνεία με την οποία ο δημοσιογράφος αντιμετωπίζει τις δηλώσεις Σαμαρά, για το «comebackτης Ελλάδας», το οποίο όμως, όπως γράφει χαρακτηριστικά, ο συντάκτης, «δεν έχει γίνει αντιληπτό ούτε στην Αθήνα ούτε στο Βερολίνο».

Η αποθέωση όμως είναι όταν ο Ελληνας πρωθυπουργός, λέει στον γερμανό δημοσιογράφο, τα περί πλεονάσματος στον ελληνικό προϋπολογισμό. Εκεί τον περιμένει στη γωνία και τον επαναφέρει στην πραγματικότητα και την αλήθεια. Κύριε πρωθυπουργέ, του λέει, «η ώρα της αλήθειας θα έλθει τον Απρίλιο του 2014 όταν η Eurostat δώσει στη δημοσιότητα τα στοιχεία των χωρών της ευρωζώνης για το 2013 και τότε θα επισημοποιηθεί το πρωτογενές πλεόνασμα».

Δηλαδή με άλλα λόγια του είπε: κ. πρωθυπουργέ, δεν με λένε Πρετεντέρη και δεν δουλεύω στο Μεγάλο Κανάλι. Κύριε Πρωθυπουργέ δεν σας πιστεύω, είστε αναξιόπιστος, ψεύτης, κάλπικος και ανήθικος! Και το πιο σημαντικό: ή Άνγκελα δεν σας θέλει πια!

Τελικά ένα δημοσίευμα ήταν αρκετό για να μάθουμε το κλίμα που επικράτησε μεταξύ Μέρκελ – Σαμαρά στην κατ΄ιδίαν συνάντησή τους. Αν και θα έπρεπε να το είχαμε καταλάβει όταν στις κοινές τους δηλώσεις, ο Ελληνας πρωθυπουργός της υπενθύμισε ότι «τίμησε την υπογραφή του», με το ύφος του παιδιού που πιάστηκε να αθετεί την υπόσχεση του. Στην συγκεκριμένη περίπτωση αφορά την πλήρη παράδοση των «ασημικών της χώρας» με πιο γοργούς ρυθμούς στους δανειστές της.

Το πλιάτσικο σε πλήρη εξέλιξη…

       Η Γεωργία Μπάστα είναι δημοσιογράφος  και μέλος του Ε.Σ.Σ του Ε.Πα.Μ

Διαβάστε περισσότερα...

Δημήτρης Καζάκης : 80.000 λιγότεροι οι Έλληνες σε δυο χρόνια μνημονίων...

Του Δημήτρη Καζάκη

Οι θάνατοι στη χώρα μας πολλαπλασιάστηκαν, οι γεννήσεις καταβαραθρώθηκαν ενώ η μετανάστευση αυξάνεται ραγδαία.

Η κυβέρνηση ζητωκραυγάζει για το επικαλούμενο πρωτογενές πλεόνασμα. Ο φερόμενος ως Έλλην πρωθυπουργός αμέσως μόλις κατατέθηκε το σχέδιο του προϋπολογισμού, έτρεξε σαν τον γνωστό Χαρούλη από την παλιά διαφήμιση της Νουνού να πει τα καλά νέα στην Frau Μέρκελ. Και η Frau γεμάτη από εκείνο το είδος της ικανοποίησης που πάντα διακρίνει τους φιλόζωους όταν τα κατοικίδιό τους εκτελεί με θαυμαστή ακρίβεια τις εντολές που του δίνουν, αναφώνησε: «Πολλοί δεν το πίστευαν, αλλά η Ελλάδα έχει πρωτογενές πλεόνασμα!»

Μεγάλη επιτυχία. Πρωτοφανής. Έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα. Οι επαινετικές δηλώσεις της Frau και του ανάπηρου Σόιμπλε μπορούν να συγκριθούν μόνο με την ικανοποίηση που έδειχνε ο Χίτλερ όταν τα σκυλιά του εκτελούσαν άριστα τις επιθυμίες του. Βλέπετε το γερμανικό κατεστημένο, ανεξαρτήτως πολιτικού χρώματος, διακρίνεται ιδιαίτερα για τα φιλόζωα αισθήματά του, ελλείψει ανθρωπισμού. Είναι επίκτητη ιδιότητα που κατοχυρώθηκε στον μεσοπόλεμο και γέννησε τον ναζισμό ως τον ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής και κοινωνικής κουλτούρας του, την οποία διατηρεί ακέραια μέχρι τις μέρες μας.

Απόλυτη μείωση πληθυσμού

Αυτός είναι ο λόγος κιόλας που πέρασε απαρατήρητη η είδηση ότι μέσα στο 2012 η Ελλάδα για δεύτερη χρονιά υπέστη απόλυτη μείωση του πληθυσμού της κατά 60,5 χιλιάδες. Το 2011 είχε υποστεί απόλυτη μείωση πληθυσμού κατά 19 χιλιάδες. Να σημειώσουμε ότι στην Ελλάδα η απόλυτη μείωση του πληθυσμού συμβαίνει για πρώτη φορά δυο συνεχόμενες χρονιές και με κλιμάκωση από την εποχή του πολέμου.

Για να δούμε σε τι οφείλεται. Το 2011 υπήρξαν 4,0 χιλιάδες θάνατοι περισσότεροι από τις γεννήσεις της ίδιας χρονιάς. Αυτό οφειλόταν στην καθίζηση των γεννήσεων την ίδια χρονιά σε σχέση με την προηγούμενη. Από 115,5 χιλιάδες γεννήσεις ζώντων το 2010, το 2011 έπεσαν στις 106,8 χιλιάδες. Ταυτόχρονα από 106 χιλιάδες θανάτους μέσα στο 2010, το 2011 είχαμε 110,7 χιλιάδες. Μια αύξηση δηλαδή κατά 4,7 χιλιάδες. Θα πρέπει να ξέρουμε ότι οι θάνατοι την προηγούμενη δεκαετία κυμάνθηκαν στην Ελλάδα εκεί γύρω στις 106 χιλιάδες. Επομένως η αύξησή τους κατά 4,7 χιλιάδες ούτε τυχαία, ούτε από φυσικά αίτια ήταν.

Πολύ περισσότερο όταν το 2012 ακολούθησε μεγαλύτερη επιδείνωση. Οι γεννήσεις ζώντων την ίδια χρονιά ανήλθαν μόλις στις 100,4 χιλιάδες. Νέα μεγάλη πτώση που σημαίνει σοβαρή κλιμάκωση της κρίσης γεννήσεων. Την ίδια χρονιά οι θάνατοι αυξήθηκαν στις 116,7 χιλιάδες. Κι έτσι για το 2012 είχαμε 16,3 χιλιάδες θανάτους πάνω από τις γεννήσεις της ίδιας χρονιάς. Σχεδόν 3,5 φορές περισσότερους από το 2011. Τυχαίο; Δεν νομίζω.

Είχαμε δηλαδή πάνω από 10 χιλιάδες θανάτους περισσότερους από το 2010. Από πού προήλθαν αυτοί οι θάνατοι; Πάνω από 3 χιλιάδες ήταν από «αδιευκρίνιστα αίτια», όπως συνηθίζουν να καταγράφονται οι αυτοκτονίες, ενώ οι υπόλοιποι από ποικίλους λόγους, κατά κύριο λόγο από καρδιαγγειακά νοσήματα, που υποδηλώνουν κοινωνικοοικονομικές αιτίες. Όπως και να έχει η αύξηση αυτή των θανάτων για δυο συνεχείς χρονιές δεν μπορεί να θεωρείται γεγονός άσχετο με τις πολιτικές που εφαρμόζονται από το 2010 και μετά. Συνεπώς τα δυο πρώτα χρόνια της επιβολής των πολιτικών του κρεματορίου στοίχισε στο ελληνικό λαό πάνω από 10 χιλιάδες θύματα. Και να είστε σίγουροι ότι το 2013 θα είναι ακόμη χειρότερο.

Όμως δεν είναι μόνο αυτά τα θύματα. Εκτός από την εν ψυχρώ δολοφονία μιας ολόκληρης γενιάς που δεν πρόκειται ποτέ να γεννηθεί για να αναπληρώσει έστω τους θανάτους, έχουμε επίσης και την μετανάστευση. Το 2011 και το 2012 ήταν οι πρώτες χρονιές από την δεκαετία του ’60 και του ’70 που για πρώτη φορά το ισοζύγιο της μετανάστευσης υπήρξε αρνητικό για τους Έλληνες. Το 2011 η καθαρή μετανάστευση ήταν 15 χιλιάδες. Αυτό δεν σημαίνει ότι μόνο τόσοι Έλληνες – κυρίως νέοι – μετανάστευσαν από την Ελλάδα στο εξωτερικό.

Η συνολική μετανάστευση από την Ελλάδα την ίδια χρονιά ήταν σχεδόν 126 χιλιάδες σύμφωνα με την eurostat, από 120 χιλιάδες το 2010. Όμως το 2011 για πρώτη φορά αυτοί που έφευγαν από την Ελλάδα ως μετανάστες υπερτερούσαν από αυτούς που εισέρχονταν στη χώρα κατά 15 χιλιάδες.

Το 2012 η καθαρή μετανάστευση ήταν επίσης αρνητική για την Ελλάδα κατά 44,2 χιλιάδες. Αυτό σημαίνει ότι αυτοί που έφυγαν μετανάστες από την Ελλάδα το 2012 υπερβαίνουν αυτούς που εισήλθαν στη χώρα κατά το νούμερο αυτό. Το αποτέλεσμα; Περί τις 60,5 χιλιάδες απόλυτη μείωση του πληθυσμού το 2012, μετά από 19 χιλιάδες απόλυτη μείωση του πληθυσμού κατά το 2011. Ποιοι θα λογοδοτήσουν γι’ αυτές τις σχεδόν 80 χιλιάδες απόλυτης μείωσης του πληθυσμού; Ποιοι θα λογοδοτήσουν γι’ αυτή την κλιμακούμενη γενοκτονία του ελληνικού πληθυσμού; Η ντόπια κυβέρνηση των εντολοδόχων της Frau Μέρκελ και των άλλων νεοναζί των Βρυξελλών; Η ίδια η Frau, ή όλοι μαζί;

Περιττό να πούμε ότι το 2013 θα είναι ακόμη χειρότερο. Από κάθε άποψη. Κι από γεννήσεις ζώντων, θανάτων και μετανάστευσης. Κι αυτό δεν πρόκειται να σταματήσει όσο θα εφαρμόζεται η πολιτική που κυνηγάει πρωτογενές πλεόνασμα σε τέτοιες συνθήκες γενικευμένης κατάρρευσης της οικονομίας.

Όπου τρόικα και δημογραφική κρίση

Για να δώσουμε μια εικόνα της δημογραφικής κρίσης που θα συνεχίζουμε να βιώνουμε με κλιμάκωση, αρκεί νομίζω να δούμε ποιες είναι εκείνες οι χώρες που συνεχίζουν άλλες ανελλιπώς κι άλλες με μικρά διαλείμματα να αντιμετωπίζουν απόλυτη μείωση του πληθυσμού τους. Μέσα στο 2012 οι χώρες αυτές ήταν η Βουλγαρία που συνεχίζει ύστερα από δυο δεκαετίες μετά το «δόγμα του σοκ» που εφάρμοσε το ΔΝΤ και η ΕΕ σ’ αυτήν την χώρα να βιώνει απόλυτη μείωση του πληθυσμού της, που οφείλεται κατά κύριο λόγο σ’ ένα όλο και μεγαλύτερο έλλειμμα γεννήσεων ζώντων σε σχέση με τους θανάτους. Η Βουλγαρία δεν είναι χώρα για να κάνει οικογένεια και παιδιά ο πληθυσμός της με αποτέλεσμα να πεθαίνει αργά, αλλά σταθερά.

Άλλη χώρα είναι η Ισπανία που μέσα στο 2012, για δεύτερη χρονιά μετά το 2010, γνώρισε ο πληθυσμός της την χαρά της μαζικής μετανάστευσης σε μεγέθη που συγκρίνονται μόνο με τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα. Το 2011 αυτοί που έφυγαν μετανάστες από την Ισπανία στο εξωτερικό ήταν κατά 42,2 χιλιάδες περισσότεροι από αυτούς που ήρθαν στην χώρα. Ο πληθυσμός όμως αυξήθηκε γιατί οι γεννήσεις ζώντων υπερτερούσαν έναντι των θανάτων κατά 85,6 χιλιάδες. Το 2012 οι μετανάστες που έφυγαν από την Ισπανία ήταν κατά 162,4 χιλιάδες περισσότεροι απ’ όσους ήρθαν. Κι ενώ οι γεννήσεις συνέχισαν να υπερβαίνουν τους θανάτους κατά 48,5 χιλιάδες, ο πληθυσμός της χώρας υπέστη απόλυτη μείωση κατά 113,9 χιλιάδες άτομα. Κατά τα άλλα, μια χαρά πηγαίνει η Ισπανία.

Άλλη χώρα που γνωρίζει απόλυτη μείωση του πληθυσμού της μέσα στο 2012, χάρις στην μεταχείριση που της επιφυλάσσουν τα διεθνή επιτελεία των αγορών, είναι η Κροατία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Ουγγαρία, η Πολωνία, η Πορτογαλία, που ακολουθεί κατά πόδας την Ελλάδα, η Ρουμανία και η Σερβία. Όλες τους χαρακτηριστικές περιπτώσεις της επέμβασης του ΔΝΤ και της ΕΕ. Όλες τους τυπικά παραδείγματα «επιτυχίας» των συνταγών καταστροφής και ολοκληρωτισμού της αγοράς που εφαρμόστηκαν κατά κόρο και συνεχίζουν να εφαρμόζονται εναντίον του πληθυσμού.

Δομική πλέον η ανεργία

Το γεγονός ότι η Ελλάδα οδηγείται με σύστημα και επί σκοπού στον μαρασμό και στην γενοκτονία του πληθυσμού της φαίνεται και από τον τρόπο που έχει παγιωθεί ο τεράστιος αριθμός ανέργων στη χώρα μας. Κι ενώ με την παρουσίαση του προϋπολογισμού, η κυβέρνηση των δοσίλογων εκτιμά ότι, οριακά έστω, θα μειωθεί η ανεργία από το 25,5% το 2013 στο 24,5% το 2014, η αλήθεια είναι πολύ πιο τραγική. Μόλις την περασμένη Πέμπτη (21/11) στο ευρωκοινοβούλιο ο αρμόδιος επίτροπος Λάζλο Άντορ, προειδοποίησε ότι η ανεργία στην ευρωζώνη γίνεται δομική και οι αποκλίσεις ανάμεσα στον ευρωπαϊκό πυρήνα και τα κράτη της περιφέρειας μεγεθύνονται.

Τι σημαίνει ότι η ανεργία γίνεται δομική; Σημαίνει ότι γίνεται μόνιμη γιατί δεν υπάρχει η πρέπουσα προσφορά εργασίας. Ενώ τα επόμενα χρόνια θα συνεχιστεί η σφαγή θέσεων εργασίας και εργαζομένων που έχει εκτοξεύσει την ανεργία στην ευρωζώνη πρώτα και στην ΕΕ στο υψηλότερο ύψος μετά τον πόλεμο. Επομένως μεγάλες μάζες εργαζομένων θα αντιμετωπίσουν την μακροχρόνια ανεργία, αλλά και την πιθανότητα να μην μπορούν ξανά να βρουν δουλειά.

Παρουσιάζοντας μαζί με τον επίτροπο Όλι Ρεν την Ετήσια Επισκόπηση της Ανάπτυξης της Κομισιόν, ο  επίτροπος Άντορ τόνισε επίσης ότι διευρύνεται η ανισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης ικανοτήτων. Ακόμη παρατήρησε ότι η εγκατάλειψη σπουδών αυξάνεται ποσοστιαία, κάτι το οποίο χαρακτήρισε ανησυχητικό.

Κι ενώ η Γαλλική οικονομία σημειώνει καθίζηση για το γ΄ τρίμηνο του 2013, με τη Γερμανία να σημειώνει θετικό πρόσημο μόλις και μετά βίας στο 0,3%, η ευρωζώνη εκτιμάται επίσημα ότι στην καλύτερη περίπτωση το ΑΕΠ της θα σημειώσει μείωση κατά 0,4% έως το τέλος του έτους με την ΕΕ να μένει στάσιμη. Το 2014 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι η άνοδος του ΑΕΠ της ευρωζώνης θα φτάσει στο 1,1% και 1,4% στην ΕΕ. Η πρόβλεψη αυτή θα αποδειχτεί για μια ακόμη μια φορά έωλη, καθώς δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις ακόμη και για μια τέτοια ασθενική άνοδο.

Βεβαίως, αυτό δεν εμποδίζει τους εγχώριους μελανοχίτωνες της νέας κατοχής να δηλώνουν ότι το 2013 η ύφεση, σύμφωνα με τα λόγια τους, θα περιοριστεί στο -4,0%, ενώ το 2014 προβλέπουν να εκτοξευθεί στο +0,6%. Πρέπει να ανήκεις σε κάποια από τις κατηγορίες των ηλιθίων κατά Κάρλο Τσιπόλα, για να πιστέψεις ότι μπορεί να συμβεί αυτό. Σε συνθήκες μάλιστα δραστικής αφαίμαξης πόρων υπέρ των δανειστών είτε άμεσα μέσω της εξυπηρέτησης του χρέους που το 2014 θα απορροφήσει γύρω στα 37 δις ευρώ μόνο για τοκοχρεολύσια, είτε έμμεσα μέσω των πολιτικών διάλυσης και εκποίησης που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Το δράμα της εκπαίδευσης

Ο δραματικός χαρακτήρας της κατάστασης αποτυπώνεται και σε μια πρόσφατη μελέτη της Τραπέζης της Ελλάδος. Η μελέτη περιλαμβάνεται στο 38ο τεύχος (Νοέμβριος 2013) του Οικονομικού Δελτίου της Τράπεζας της Ελλάδος, συντάχθηκε από τους Ν. Κανελλόπουλο, Θ. Μητράκο, Π. Τσακλόγλου και Ιω. Χολέζα και έχει τίτλο «Οι επιπτώσεις της τρέχουσας κρίσης στις ιδιωτικές αποδόσεις της εκπαίδευσης στην Ελλάδα». Στόχος της μελέτης είναι να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις της κρίσης στις ιδιωτικές αποδόσεις της εκπαίδευσης στην Ελλάδα, λαμβάνοντας υπόψη τον αυξημένο κίνδυνο της ανεργίας. Εκτιμήθηκαν οι ιδιωτικές αποδόσεις της εκπαίδευσης για επιμέρους ομάδες αποφοίτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Προκύπτει ότι:

• Η οικονομική κρίση είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της πιθανότητας ανεργίας για όλους χωρίς καμιά εξαίρεση.

• Ωστόσο, αυτοί που πλήττονται περισσότερο από την ανεργία είναι οι απόφοιτοι των χαμηλότερων εκπαιδευτικών βαθμίδων, οι άνδρες και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία απόφοιτοι. Δηλαδή ο κύριος όγκος της εξειδικευμένης απασχόλησης.

• Η αύξηση της ανεργίας συνοδεύθηκε από μείωση των αποδοχών των μισθωτών, με σημαντικές ωστόσο διαφοροποιήσεις για τις επιμέρους εκπαιδευτικές ομάδες.

• Οι αποδοχές μειώθηκαν περισσότερο για τους άνδρες αποφοίτους ΑΕΙ και ΤΕΙ και ιδιαίτερα τους νέους αποφοίτους, καθώς και για τους κατόχους μεταπτυχιακών τίτλων ανεξαρτήτως φύλου. Το αποτέλεσμα ήταν, εκτός όλων των άλλων, να εκτιναχθεί η ανεργία των σχετικά υψηλά αμειβόμενων με πολλά χρόνια προϋπηρεσία, ή εργασιακή εμπειρία. Κι έτσι όποιος βρεθεί χωρίς εργασία μετά τα 45 να μην μπορεί να βρει εύκολα άλλη ευκαιρία απασχόλησης, ακόμη και για να συμπληρώσει έστω τα συντάξιμα έτη που του απομένουν.

• Μολαταύτα εκτιμάται ότι, παρά τον αυξημένο κίνδυνο ανεργίας κατά την τρέχουσα οικονομική κρίση, η εκπαίδευση συνεχίζει να παρέχει υψηλές ιδιωτικές αποδόσεις.

• Εξαίρεση από το πρότυπο της ηλικίας αποτελούν οι κάτοχοι μεταπτυχιακών τίτλων ανεξαρτήτως φύλου και οι γυναίκες απόφοιτες ΤΕΙ, ενώ υπάρχουν πολλές διαφοροποιήσεις μεταξύ των αποφοίτων διαφορετικών σχολών.

• Ανεξαρτήτως φύλου, η μεγαλύτερη μείωση αποδοχών καταγράφεται μεταξύ των κατόχων μεταπτυχιακών τίτλων.

• Επιπλέον, οι αποδοχές μειώθηκαν περισσότερο για τους άνδρες αποφοίτους ΑΕΙ και ΤΕΙ.

• Αναφορικά με τα έτη από την αποφοίτηση, στην περίπτωση των ανδρών μειώθηκαν κατά κανόνα περισσότερο οι αποδοχές των νέων αποφοίτων, ενώ στις γυναίκες η εικόνα είναι αντίθετη, δηλαδή δεν επαληθεύεται το πρότυπο της μεγαλύτερης μείωσης των αποδοχών για τους νέους αποφοίτους.

• Οι ιδιωτικές αποδόσεις της εκπαίδευσης αυξάνονται όσο αυξάνεται η βαθμίδα εκπαίδευσης και είναι υψηλότερες για τις γυναίκες.

• Η κρίση, έως τα μέσα του 2012 που εξετάζει η μελέτη, φαίνεται να έχει μικτά αποτελέσματα, με την έννοια ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι αποδόσεις της εκπαίδευσης αυξάνονται, ενώ σε κάποιες άλλες μειώνονται.

Σύμφωνα με μελέτη αυτή, έως τα μέσα του 2012, τα οικονομικά, η φυσική αγωγή, η ιατρική, οι φυσικές επιστήμες, το πολυτεχνείο, όσοι έχουν μεταπτυχιακό, ή διδακτορικό δέχθηκαν το μικρότερο πλήγμα από την ανεργία. Στον αντίποδα μεγάλο το πλήγμα σε παιδαγωγικά, αρκετά ΤΕΙ και σε σχολές πληροφορικής. Βέβαια δεν είναι αυτή η εικόνα για την ανεργία το 2013, η οποία έχει κυριολεκτικά συντρίψει και του πτυχιούχους των σχολών που υποτίθεται ότι είχαν κάπως καλύτερες προοπτικές.

Ωστόσο, το ερώτημα που τίθεται είναι ένα: πώς είναι δυνατόν να μιλά κανείς για ανάκαμψη, έστω και σε επίπεδο ΑΕΠ, όταν η ανεργία δεν οδηγεί απλά στην μαζικότερη μετανάστευση Ελλήνων και κυρίως νέων, από την εποχή των πρώτων μεταπολεμικών δεκαετιών μετά τον πόλεμο, αλλά συνθλίβει κυρίως τον κύριο όγκο της εξειδικευμένης εργασίας στην χώρα; Πώς είναι δυνατόν να σταθεί στα πόδια της μια οικονομία όταν απαξιώνει τον κύριο όγκο της εξειδικευμένης εργατικής δύναμης;

Κι όταν μάλιστα σαν απάντηση σ’ όλα αυτά η κυβέρνηση των εντολοδόχων της Frau και των δανειστών προχωρεί στη διάλυση της εκπαίδευσης από την μέση έως την ανώτατη; Τι σηματοδοτεί π.χ. η απόλυση του 40% των εργαζομένων κυρίως στα δυο πιο επιφανή και ιστορικά πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας, αφενός του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και αφετέρου του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, αν όχι διάλυση και ολοκληρωτική υποβάθμιση των δυο βασικών εθνικών πυλώνων της δημόσιας ανώτατης εκπαίδευσης στην Ελλάδα;

Η χώρα έχει κριθεί από την Frau και τους ομογάλακτούς της ότι δεν είναι βιώσιμη κι επομένως δεν μπορεί να παρέχει αξιοπρεπή εκπαίδευση και σπουδές στα παιδιά της, ούτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αντάξια των πιο ζωτικών αναγκών του πληθυσμού. Και τι σημασία έχει για τους επιγόνους των χιτλερικών η διόγκωση της μετανάστευσης, αλλά και η γενοκτονία του ελληνικού λαού;

Το μάτι των δανειστών και της Frau είναι καρφωμένο στην δημόσια και ιδιωτική περιουσία των ελλήνων πολιτών. Αυτό που τους ενδιαφέρει είναι πότε θα ξεκινήσουν οι μαζικοί πλειστηριασμοί εναντίον της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, μιας και την δημόσια ιδιοκτησία την έχει βάλει ήδη στο χέρι. Και για την βάλει στο χέρι θα συνεχίσει να βυθίζει στα ιδιωτικά χρέη κυρίως προς την εφορία όλους τους έλληνες.

Μέχρι τουλάχιστον να συνειδητοποιήσει ο μέσος Έλληνας ότι εδώ διακυβεύεται η ίδια η ζωή του και κυρίως η ζωή των παιδιών του, αλλά και των παιδιών των παιδιών του, που δεν πρόκειται να χαρεί ποτέ, γιατί δεν θα έχουν απλά την τύχη του ραγιά. Προορίζονται να αφανιστούν μαζικά από την κλιμακούμενη γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού, που έχει κριθεί πλέον άχρηστος από τους δανειστές και την ΕΕ.

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 24/11/2013

Διαβάστε περισσότερα...

Ο Γερμανικός Στρατός εκπαιδεύεται για καταστολή εξεγέρσεων σε ξένη χώρα!

Πηγή : ΕΠΑΜ Πάτρας

Σε άσκηση μεγάλης κλίμακας που προσομοίωνε την εισβολή μίας ξένης χώρας και την καταστολή μίας λαϊκής εξέγερσης, προέβη η Μονάδα Ειδικών Δυνάμεων “Καταστολής Εξεγέρσεων Πλήθους” του Γερμανικού Στρατού.

Η άσκηση, όπου συμμετείχαν 3500 στρατιώτες των Ειδικών Δυνάμεων και 700 οχήματα εδάφους και αέρος, έλαβε χώρα από 30 Σεπτέμβρη έως 10 Οκτώβρη σε μία κωμόπολη κατασκευασμένη εξ’ ολοκλήρου για την εκπαίδευση του Γερμανικού Στρατού κοντά στο Αμβούργο. Η υποτιθέμενη χώρα ονομαζόταν Οψιδία και ο σκοπός του στρατού ήταν να καταπολεμήσει τους “αντάρτες” όπως ονομάζονταν οι διαδηλωτές, έπειτα από “έκκληση βοήθειας από την κυβέρνηση της Οψιδίας”. Όπως δήλωσε ένας αξιωματικός της Γερμανικής Αεροπορίας: “Αποκτάς μια πληρέστερη εικόνα όταν νιώθεις τα πράγματα, όταν τα βλέπεις, όταν μυρίζεις το μπαρούτι και ακούς τον θόρυβο”, σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων MMnews.

Το δελτίο τύπου του Γερμανικού Στρατού, το οποίο δεν αναφέρθηκε καν από τα Γερμανικά ΜΜΕ, είναι ακόμα πιο γλαφυρό:

Δελτίο Τύπου Γερμανικών Ένοπλων Δυνάμεων

Τα πλήθη υπό έλεγχο

Ένα οργισμένο πλήθος με πανό και δυνατά συνθήματα πλησιάζει τους θεατές [που παρακολουθούσαν την άσκηση]. Παράλληλα, η Στρατιωτική Αστυνομία τοποθετείται σαν ένα πράσινο τείχος ανάμεσα στους διαδηλωτές και τους θεατές και προλαμβάνει τις επιθέσεις. Οι Δυνάμεις Καταστολής Εξεγέρσεων (Crowd Riot Control – CRC) είναι εξοπλισμένες με ασπίδες, γκλομπς και προστατευτικές στολές. Εδώ βρίσκονται επίσης διμοιρίες ΜΑΤ καθώς και εκπαιδευτές με τα σκυλιά τους.

Η υπεροχή των δυνάμεων της Στρατιωτικής Αστυνομίας ενισχύεται σημαντικά από το όχημα ρίψης νερού. Χάρη στην αποφασιστική και συνεκτική προσέγγιση από όλες τις δυνάμεις, η κατάσταση τίθεται υπό έλεγχο γρήγορα.

Οι Ισχυροί και Δυνατοί πολεμούν τις φλόγες

Ακούγεται θόρυβος ξανά και οι επισκέπτες μαντεύουν τι έπεται. Ένα αυτοκινούμενο πυροβόλο Panzerhaubitze 2000 παίρνει θέση. αυτό το όχημα μπορεί να βάλλει εναντίον στόχων μέχρι και 40 χιλιόμετρα μακριά. Αυτή η δύναμη πυρός ενισχύεται από το MARS II, τον θωρακισμένο, αυτοκινούμενο πολλαπλό εκτοξευτή πυραύλων με εμβέλεια μέχρι 80 χιλιόμετρα.

Μετά από την κατάλληλη προετοιμασία πυρός από τα πυροβόλα, μπαίνουν στο πεδίο μάχης οι στρατιώτες με τα άρματα Leopard 2A6 και τα Marder 1A3 – επαγγελματική και ισχυρή δύναμη πυρός.

Αντάρτικο Πόλεων

Εκτός από την στρατιωτική καταστολή διαδηλώσεων, το σενάριο πολέμου στο “αστικό περιβάλλον” ξένης χώρας προέβλεπε και “αντάρτικο πόλεων”. Σύμφωνα με αυτό, αφού μη επανδρωμένα αεροσκάφη και άρματα αναγνώρισης τύπου “Fennek” είχαν εξερευνήσει την κατάσταση, έγινε “ελεύθερη εισβολή και μάχη σπίτι-σπίτι” στο χωριό. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το δελτίο τύπου, με ύφος Επικαίρων του ’67 “κάτω από τις σφυροκοπούσες ριπές του ενσωματωμένου πολυβόλου 20mm του οχήματος μάχης πεζικού Marder, τα διασταυρούμενα πυρά από τα πολυβόλα και την προστασία των πλευρών από το άρμα μάχης Leopard 2, το χωριό είναι και πάλι ελεύθερο για τους κατοίκους του”.

Η καταστολή του “αντάρτικου πόλεων” περιελάμβανε ανατινάξεις κτιρίων και ελεύθερους σκοπευτές ακροβολισμένους σε διάφορα σημεία προκειμένου να εξουδετερώσουν ιδιαίτερους κινδύνους. Όλα αυτά όμως δεν ήταν παρά “τα προαπαιτούμενα για την γοργή συνέχιση της επίθεσης στα βάθη των εχθρικών δυνάμεων”.

Ερωτήματα

Οι Γερμανικές Ένοπλες Δυνάμεις είναι πλήρως ικανοποιημένες από τα αποτελέσματα της άσκησης, σύμφωνα με την ανακοίνωσή τους. Και πώς να μην είναι αφού κατέβασαν μέχρι και Λέοπαρντ. Εδώ όμως τίθεται το εξής ερώτημα· από πού και ως πού ο Γερμανικός Στρατός εξασκείται στην καταστολή λαϊκών διαδηλώσεων και εξεγέρσεων και μάλιστα σε ξένη χώρα; Όπως και να έχει η απάντηση του Ελληνικού λαού θα είναι μία, όπως και το 1940: Πάρτε φόρα.

Φρίξος Νικολάου

Μέλος του Ε.ΠΑ.Μ. Πάτρας

Διαβάστε περισσότερα...

Στάθης : Αντί ο κ. Σαμαράς να κλαίει με μαύρο δάκρυ…

του Στάθη από το "enikos.gr"

Αυτοί που μας έλεγαν ότι τα «φάγαμε μαζί», τώρα μας τρώνε έναν – έναν.

Αυτοί οι εγκληματίες (είναι απαλό να τους πει κανείς μόνον οικονομικούς εγκληματίες) στο Υπουργείο Οικονομικών και όπου άλλου, αυτές οι θεοστυγείς αιματορουφίχτρες που καθημερινώς μηχανεύονται τρόπους για να αφαιμάξουν τον κοσμάκη, έχουν σπίτια; έχουν οικογένειες; πως κοιτούν στα μάτια τα παιδιά τους; πως κοιμούνται τα βράδια;

Έχουν περπατήσει στους δρόμους της «πραγματικής οικονομίας», δηλαδή....

στο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης όπου έχει εγκιβωτισθεί η ζωή μας, αυτοί οι τύποι; Έχουν δει τα μαγαζιά ένα – ένα να κλείνουν, να βαράνε μύγες οι βιοπαλαιστές μέσα ίσα παραμένουν ανοιχτά; Έχουν νιώσει την ξαφνική παγωμάρα του θανάτου απ’ την αυτοκτονία του γείτονα;

Ξέρει τι έργο έχει επιτελέσει η κυβέρνηση Σαμαρά; Ξέρει! Και το συνεχίζει. Εκτελεί συμβόλαιο θανάτου με λευκό προορισμό – σήμερα η εντολή μπορεί να γράφει το δικό μου όνομα, αύριο το δικό σου.

Ο εγκληματίας που είναι βλαξ γίνεται ανάλγητος. Ο εγκληματίας που είναι έξυπνος γίνεται πιο ανάλγητος. Πλήθος βλακέντιοι και πλήθος πονηροί συντάσσουν καθημερινώς ομού και μαζί τους νόμους και τα στρατηγήματα που μετατρέπουν τη χώρα σε μία μαύρη τρύπα προαναγγελθέντων φόνων. Στην οποία αρχίζει πλέον να κυριαρχεί η μαύρη οικονομία και να οργιάζει η μαύρη εργασία.

Συναλλαγές χωρίς παραστατικά – ακόμα και μορφές πρωτόγονης ανταλλακτικής οικονομίας αρχίζουν να κυριαρχούν σε μια κοινωνία που τα δύο – τρία ως έτυχε και μαύρα μεροκάματα τον μήνα, θεωρούνται ευλογία.

Μέσα σε μια μικροοικονομία σαλταρισμένη όπου ενδημεί το σοκ: η γυναίκα του τάδε, κρεμάστηκε. Μεσημέρι της Κυριακής με το χαζοκούτι να άδει άλλων εποχών ωδές, σε πολλά σπίτια γύρω απ’ το τραπέζι λέγονται ιστορίες κατά διαταγήν θανάτων. Διαταγές που εξέδωσε ο τάδε φόρος, το δείνα χρέος, ο τάδε τόκος. Μιλούν για αυτούς τους θανάτους οι άνθρωποι, άλλοι με δέος κι άλλοι με οργή.

Σκαρφίζονται νέα μέτρα και σκαρώνουν νέες παγίδες οι ωμοφάγοι για να μαζέψουν κι άλλα λεφτά, κι άλλα σπίτια κι άλλους πόρους. Αυτοί, που λένε ότι τα «φάγαμε μαζί» έχουν επιδοθεί σε ένα όργιο ανθρωποφαγίας χωρίς σταματημό: πόσες απολύσεις ακόμα θα κάνουν, ποιους, πώς, πότε; Ποιων ακόμα θα περικόψουν τους μισθούς και τις συντάξεις; πόσο; πότε; Πως θα βουτήξουν σπίτια, ποιων; πότε; πόσα; Και μέσα σ’ αυτό το λουτρό αίματος, βουτάνε και δυο – τρεις ζωές την ημέρα. Αυτοκτονίες τις λένε, ή θανάσιμο σοκ όπως εκείνο του πεινασμένου που τρώει απότομα δύο τυρόπιτες και πεθαίνει! Πού, ρε αληταράδες; στην Ελλάδα του 2013; Και γιατί; Επειδή το λέει το ΔΝΤ; Και τί είναι το ΔΝΤ; Η Μάστιξ του Θεού; Τί είναι, ρε αλητήριοι το ΔΝΤ; πόσο περισσότερο αξίζει από μία τρίχα στην κεφαλή ενός ανθρώπου; Ποιοι

είσθε εσείς που τιμωρείτε τον λαό; Τιμωρούνται οι λαοί; Για την πολιτική Σημίτη, Καραμανλή, Παπανδρέου, Σαμαρά φταίει η γυναίκα του εργολάβου που αυτοκτόνησε χθες στα 45 της χρόνια;

Όχι μόνον παίρνετε ανθρώπινες ζωές, αλλά βάζετε και τους καριόληδες, τα παπαγαλάκια που σιτίζετε να σνομπάρουν το γεγονός, να αποσυνδέουν τα οικονομικά σας εγκλήματα, από τα αποτελέσματά τους.

Αντί ο Πρωθυπουργός να πάει και να κλάψει με μαύρο δάκρυ εκεί που η διατεταγμένη απ’ τον ίδιον πείνα δολοφόνησε ένα νεαρό παιδί, ακκίζεται με τον δήμιο όλων, εν προκειμένω τη Μέρκελ, και ξεστομίζει γλυκόλογα για το τέλος των θυσιών, την έξοδο, επιτέλους, απ’ το τούνελ.

Το τούνελ είναι τάφος. Και οι θυσίες συνεχίζονται. Ανθρωποθυσίες. Και τις διαπράττουν ανθρωποφάγοι. Το οικονομικό έγκλημα έχει γίνει από καιρό κοινωνικό και είναι διαρκώς εθνικό.

Δεν θα παραγραφεί. Ο λαός θα ζητήσει λογαριασμό, εκτός κι αν χαθεί ο ίδιος. Ένας λαός όμως δεν χάνεται και τόσο εύκολα...

Διαβάστε περισσότερα...

Pitsirikos : Κάντε υπομονή κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός

του «Pitsirikos»

Ενώ τα σημάδια αποσύνθεσης στη χώρα μας είναι πια ορατά –και ενώ χιλιάδες συμπατριώτες μας είναι αφημένοι πια στη μοίρα τους και βουλιάζουν στην εξαθλίωση-, δεν είναι πολλοί αυτοί που μοιάζουν διατεθειμένοι να αντιδράσουν. Η πλειοψηφία περιμένει παθητικά μια λύση που θα έρθει μόνη της.

Αν κάτι είναι προφανές στην Ελλάδα του 2013, είναι πως οι Έλληνες δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στα πολιτικά κόμματα.

Όπως έχει διαμορφωθεί η οικονομική και κοινωνική κατάσταση στη χώρα, θα έπρεπε τα κόμματα της αντιπολίτευσης να πετάνε.

Δεν πετάνε. Μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού τα θεωρεί εντελώς αναξιόπιστα, συστημικά και μέρος του προβλήματος.

Από τις εκλογές, όταν γίνουν, θα προκύψει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Αν θα είναι μόνο ο....

ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση–ή και άλλα κόμματα- θα εξαρτηθεί από τον χρόνο που θα γίνουν οι εκλογές και από την κατάσταση στην οποία θα βρίσκεται η χώρα (αυτό εξαρτάται, κυρίως, από τις προθέσεις της Γερμανίας), αφού αυτό θα υπαγορεύσει στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ αν θα πάει σε κυβέρνηση συνεργασίας.

Οι ελπίδες από μια τέτοια κυβέρνηση δεν είναι και πολλές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον απογοητευτικός τους τελευταίους μήνες και αδυνατεί να μεταμορφωθεί σε κίνημα. Αδυνατεί να κινητοποιήσει τους πολίτες. Μοιάζει να ενδιαφέρεται περισσότερο για το πώς θα ενσωματώσει όσους περισσότερους πασόκους μπορεί. Θέλω να δω τι θα τους κάνει.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εμπνέει τους πολίτες. Είναι και κάπως δύσκολο να εμπνεύσεις, όταν καταγγέλλεις την κυβέρνηση και μιλάς για ανατροπή μέσα από το Mega, το Star και τον ΣΚΑΪ. Οι πιο πολλοί θα σε πάρουν για μαλάκα.

Επίσης, μπορεί να είναι όμορφη η πολυφωνία που υπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά δεν θα είναι και πολύ χρήσιμη η πολυφωνία σε μια χώρα που έχει χρεοκοπήσει και το χρέος απειλεί να την καταπιεί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ εξαρτάται απόλυτα από την ελληνική κοινωνία. Από την στιγμή που οι πολίτες δεν αντιδρούν και έχουν ρόλο παθητικού παρατηρητή, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γίνει κυβέρνηση αλλά δεν θα έχει την κατάλληλη δυναμική για να αλλάξει την κατάσταση.

Το να αναθέσεις την εξουσία στον ΣΥΡΙΖΑ –και εσύ να κοιτάς και να περιμένεις- είναι η απόλυτη συνταγή αποτυχίας. Αυτό συνέβη με τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, και τα αποτελέσματα είναι γνωστά.

Μοιάζει οι Έλληνες πολίτες να μην μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο από ανάθεση εξουσίας. Το σύνδρομο του ραγιά.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει κυβέρνηση. Αν τα καταφέρει θα είναι πολύ ευχάριστο αλλά, αν δεν τα καταφέρει –που είναι και το πιο πιθανό-, δεν θα υπάρχει πια καμιά δικαιολογία και δεν θα μπορεί πια να επικαλείται το τι θα έκανε αν γινόταν κυβέρνηση.

Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να γίνει κυβέρνηση για να καεί.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ήδη κοιτάμε στην εποχή μετά την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Εκεί θα παιχτούν όλα.

Το θέμα είναι πώς μέχρι να φτάσουμε σε εκείνη την εποχή θα έχουν χαθεί κι άλλες ζωές και θα έχουν εξαθλιωθεί ακόμα περισσότεροι Έλληνες.

Βέβαια, για να λέμε και την αλήθεια, οι Έλληνες, μετά την χρεοκοπία της χώρας, απέδειξαν περίτρανα πως το μόνο που τους νοιάζει είναι ο εαυτός τους.

Οπότε, ας πάψουν τουλάχιστον οι ψεύτικοι θρήνοι γι’ αυτούς που πέφτουν. Στην πραγματικότητα, δεν ενδιαφέρεται κανείς.

Πάμε Μουντιάλ.

Διαβάστε περισσότερα...

Γιώργος Δελαστίκ : Θα πάρουν τα σπίτια του κοσμάκη που χρωστάει οι τράπεζες

του Γιώργου Δελαστίκ

από το «Έθνος»

Μια αυταπάτη ευρύτατα διαδεδομένη στα λαϊκά στρώματα ενδέχεται να έχει μοιραίες συνέπειες για όσους έχουν αποκτήσει την πρώτη τους κατοικία με στεγαστικό δάνειο, στις δόσεις του οποίου αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν και να τις πληρώνουν στην τράπεζα κανονικά. Καθώς απέχει πλέον ελάχιστα περισσότερο από έναν μήνα η εφιαλτική ημερομηνία της 1ης Ιανουαρίου 2014, οπότε η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου έχει αποφασίσει υπό την πίεση και της τρόικας να αρχίσουν και πάλι οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας δανειοληπτών που δεν πληρώνουν κανονικά τις δόσεις των δανείων τους, οι περισσότεροι από τους ασυνεπείς οφειλέτες προς τις τράπεζες δεν έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος του κινδύνου που τους απειλεί. Νομίζουν ότι η τράπεζα... δεν θα τους πάρει το σπίτι! Αυταπατώνται ότι κάτι θα γίνει στο τέλος και θα τη γλιτώσουν!

Τι να το κάνει η τράπεζα ένα ασήμαντο δυάρι ή τριάρι διαμέρισμα στους Αγίους Αναργύρους ή στο Περιστέρι; Σε ποιον θα το πουλήσει αφού αυτήν την εποχή στην Ελλάδα κανένας δεν....

έχει λεφτά κι όσοι έχουν δεν τα δίνουν φυσικά για κάποιο διαμέρισμα σε μια λαϊκή συνοικία της Αθήνας ή σε κάποια επαρχιακή πόλη; Αν, όμως, δεν μπορούν να πουλήσουν αυτά τα διαμερίσματα ή σπίτια γιατί να κατασχέσει μια μεγάλη τράπεζα π.χ. δέκα ή είκοσι χιλιάδες σπίτια; Τι θα τα κάνει; Θα γίνει... μεσιτικό γραφείο; Χώρια που αν πρέπει να πληρώσει και ενιαίο φόρο ακινήτων για χιλιάδες κατασχεμένα σπίτια, θα κοστίσει στην τράπεζα τα μαλλιοκέφαλά της! Οι σκέψεις αυτές και άλλες παρόμοιες ακούγονται λογικοφανείς στους άσχετους και τους αδαείς. Είναι, όμως, βαθύτατα λανθασμένες. Ήταν εν μέρει σωστές σε άλλες, παλαιότερες εποχές.

Δεν ισχύουν, όμως, ούτε κατ' ελάχιστο σήμερα. Αυτό που αγνοεί ο κόσμος, και παθαίνει σοκ όταν το αντιλαμβάνεται, είναι ότι η τράπεζα που του κατάσχει το σπίτι δεν έχει καμιά έγνοια να... πουλήσει ή έστω να νοικιάσει σε κάποιον το σπίτι που κατάσχεσε! Της αρκεί που απέκτησε αυτή τους τίτλους ιδιοκτησίας! Φαίνεται εξωφρενικό, αλλά δυστυχώς έτσι είναι - και ο λόγος είναι απλούστατος. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε πως μια τράπεζα προχωράει σε κατάσχεση 10.000 σπιτιών, καθένα από τα οποία έχει αντικειμενική αξία 100.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι η συνολική αντικειμενική αξία των 10.000 διαμερισμάτων επί 100.000 ευρώ το καθένα είναι 1.000.000.000 ευρώ. Η τράπεζα, αντί να ψάχνει να βρει 10.000 αγοραστές που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να τους βρει ποτέ, κάνει κάτι εντελώς διαφορετικό. Βγαίνει στη διατραπεζική αγορά, στις αγορές του χρηματοπιστωτικού συστήματος και λέει: "Κατέχω τίτλους ιδιοκτησίας ακινήτων αντικειμενικής αξίας ενός δισεκατομμυρίου ευρώ και τους πουλάω για π.χ. επτακόσια εκατομμύρια ή τριακόσια εκατομμύρια ευρώ!". Μια τράπεζα από το Χονγκ Κονγκ ή από την Ουρουγουάη τούς αγοράζει τους τίτλους αυτούς για να τους πουλήσει κι αυτή την επόμενη μέρα ή τον επόμενο μήνα!

Ο τίτλος ιδιοκτησίας του σπιτιού που σας κατάσχεσε η ελληνική τράπεζα επειδή δεν πληρώνατε τις δόσεις του δανείου σας βρίσκεται έτσι σήμερα... στο Κατάρ, αύριο στο Μεξικό, μεθαύριο στο Ναούρου. Το πιο επώδυνο σημείο αυτής της τραγωδίας είναι ότι κανένας από τους εφήμερους, εναλλασσόμενους ιδιοκτήτες -δηλαδή κάποια τράπεζα ανά την υφήλιο- δεν δίνει δεκάρα τσακιστή αν ρημαδιάζει το διαμέρισμα από το οποίο σας ξεσπίτωσε η τράπεζα επειδή δεν είχατε να πληρώσετε τις δόσεις! Τους αρκεί ο τίτλος ιδιοκτησίας και η αντικειμενική κατ' αρχάς αξία. Ίσως κάποια στιγμή αργότερα να τους ενδιαφέρει και η εμπορική αξία, αλλά και πάλι για να παιχτεί στη διατραπεζική αγορά.

Τώρα, από τα 10.000 σπίτια του παραδείγματος μπορεί τα 500 ή τα 1.000 να πουληθούν σε κάποιον κερδοσκοπικό οίκο-γύπα με έκπτωση... 60% ή 80% (!), αν κάποια τράπεζα που κατέχει τους τίτλους βρεθεί "ζορισμένη" κάποια στιγμή. Τότε οι "γύπες" μπορεί να πουλήσουν το διαμέρισμά σας στη Δάφνη ή στα Ανω Λιόσια σε κάποιο Γερμανό ή Αγγλο συνταξιούχο σε γελοία τιμή, βγάζοντας τα τριπλά λεφτά από όσα το αγόρασαν! Έτσι σκοπεύουν να χειριστούν τα διαμερίσματα ή τα σπίτια όσων δεν ανταποκρίνονται στις δανειστικές υποχρεώσεις τους, γι' αυτό και οι τράπεζες θα τους τα κατασχέσουν οπωσδήποτε, μόλις η κυβέρνηση δώσει το "πράσινο φως" σε έναν μήνα από τώρα!

Διαβάστε περισσότερα...