Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Οι φίλοι σου που μέσα στη σεμνότητά σου δεν ήξερες πως είχες...


Γράφει εξ ονόματός μας ένας αδερφός...



Τριτη χαραματα,μπρος στην Αχερουσια χορεψες το Ζειμπεκικο σου πανω στη φωτια..Και τι ειρωνια,Θεε-το φεγγαρι εσβησε απο τουτη τη φωτια..

Του εβαλες δυσκολα του κοσμου αυτου του αμυαλου.Ποσα βραδια ξενυχτησαμε με τα Ζειμπεκικα σου,Αρχαγγελε...Εβαλες μελι στην καρδια μας με τη φωνη σου και τη μαλακωσες...


Δεν ειναι μερα θρηνου η σημερινη-οχι...Ολοι "εμεις" μαθαμε να γιορταζουμε οταν ποναμε.Ετσι μας εμαθες εσυ,ρε Μαγκα.Αλλα αυτα τα συννεφα που κρυβονται μεσα στα ματια δεν αντεξαν αλλο και δακρυσαν..Δακρυζουν ακομα.Μη σε ξεγελασουν ομως,εμεις παντα γελαστοι ερχομασταν και παντα γελαστοι φευγαμε..Δεν εχτισες μοναχα μια πολη,Δασκαλε-εχτισες τις ζωες μας,τα τρελα μας ονειρα.Κι ετσι,ακομα και τωρα παραμενουμε γελαστοι,και καπου καπου γελασμενοι,αλλα χαλαλι.Ο Χαρος ειναι φιλος,και το τσιγαρο που μας καιει τα χειλη,η συντροφια μας..



Θαρρω τουτες τις στιγμες ο Παραδεισος εχει βαλει τα καλα του,εχει στολιστει και σε περιμενει.Και θα ναι ολοι εκει,ο Στελιος,ο Γρηγορης,ο Στρατος,ο Νικολας,θα χουν στησει τα οργανα τους,θα γεμιζουν τα ποτηρια τους και θα χουν ντυθει με τα ασπρα τους τα ρουχα,τα γιορτινα...

Και να ξερεις,δεν εχουμε ξεχασει αυτο το ψεμμα που ελεγες,το μονο σου ψεμμα,ρε Μπαγασα.Ακου "εσενα δε σ'αγαπησε κανεις"!Μας εκανες παλι γελαστους,ρε Γερακο...

Σ'αφηνουμε τωρα να ετοιμαστεις...Ειναι μεγαλο το ταξιδι,αλλα θα ξεκουρασεις την ψυχουλα σου σαν φτασεις εκει,στις φτωχογειτονιες του Παραδεισου...

Καλη ανταμωση,Συντροφε...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου