Παραμονές της συνάντησης των Παρισίων, όπου υποτίθεται ότι οι κυβερνώντες θα διαπραγματευτούν την "βιωσιμότητα" του ελληνικού δημόσιου χρέους και το παραμύθι δίνει και παίρνει. Πρώτα και κύρια δεν πρόκειται να γίνει καμιά διαπραγμάτευση. Απλά θα μπουν οι τελικές υπογραφές στη νέα συμφωνία με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, η οποία προετοιμάζεται από τις αρχές του χρόνου.
Η συγκεκριμένη συμφωνία θα είναι ότι χειρότερο για την Ελλάδα και τον λαό της. Μπροστά της οι μνημονιακές πολιτικές των τελευταίων τεσσάρων ετών θα μοιάζουν παιδική χαρά. Το κύριο αντικείμενο της συμφωνίας είναι το πώς θα αλλάξει χέρια η δημόσια και ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων. Ενώ ταυτόχρονα μεθοδεύεται ένα σχέδιο bail in, δηλαδή "διάσωσης εκ των έσω" σαν κι αυτό της Κύπρου, όπου ο βασικός μέτοχος των τεσσάρων συστημικών εγχώριων τραπεζών, δηλαδή το δημόσιο, οι καταθέτες και οι δανειολήπτες θα φορτωθούν το κόστος μιας νέας ανακεφαλαίωσης, αλλά και τις επισφάλειες των "κόκκινων" δανείων.
Να γιατί βιάζεται ο Δένδιας να ρυθμίσει τα "κόκκινα" επιχειρηματικά δάνεια προκειμένου αφενός να απεγκλωβίσει τους μεγαλοφειλέτες, δηλαδή τους ολιγάρχες και να σβήσει τα θαλάσσοδάνειά τους. Και αφετέρου να διευκολύνει την εκποίηση από τις τράπεζες των μικρομεσαίων και ελευθεροεπαγγελματιών που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν τα δάνειά τους. Είναι το πρελούδιο της νέας συμφωνίας με τον ΕΜΣ, δηλαδή της συμφωνίας των Παρισίων.
Όσο για την "βιωσιμότητα" του χρέους, ότι λέγεται είναι για εσωτερική κατανάλωση. Άλλωστε, οι δανειστές της Ελλάδας το έχουν ξεκαθαρίσει. Γι' αυτούς "βιώσιμο" γίνεται το χρέος από την στιγμή που η Ελλάδα θα μπορέσει να βγει μόνιμα στις αγορές προκειμένου να δανειστεί. Βέβαια, ένα "βιώσιμο" χρέος που εξυπηρετείται με νέα δάνεια από τις αγορές δεν είναι παρά ο ορισμός της χρεοκοπίας. Αλλά τους δανειστές δεν τους ενδιαφέρει, όσο μπορούν να εισπράτουν τα τοκοχρεωλύσια του χρέους και να κρατούν σιδηροδέσμια την χώρα.
Παρ' όλα αυτά κανείς δεν τολμά να ανοίξει μια σοβαρή συζήτηση για το δημόσιο χρέος και για το τι μπορεί να γίνει. Κουβέντα για το τι είναι εν τέλει "βιώσιμο" χρέος, δηλαδή πότε είναι εξυπηρετήσιμο χωρίς να ματώνει ο λαός και η χώρα. Λέξη για το πώς μπορεί να διαγραφεί τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του. Αντίθετα, μιλάνε για εικονικές αναδιαρθώσεις, για εθελοντική μείωση από τους δανειστές, επειδή απ' ότι φαίνεται είμαστε καλά παιδιά, κοκ.
Μαθαίνουμε ότι ο κ. Τσίπρας με τους οικονομικούς επιτελείς του πηγαίνουν στην Αργεντινή για υψηλού επιπέδου συζητήσεις, ώστε να διδαχθούν από την εμπειρία της στη διαγραφή χρέους. Αν όντως ισχύει αυτή η πληροφορία, το μόνο που μπορούμε να του ευχηθούμε είναι να περάσει καλά. Το Μπουένος Άιρες αυτή την εποχή προσφέρεται ιδιαίτερα για τουρισμό, μιας και δεν μπορούμε να φανταστούμε τι έχει να συζητήσει ένας Τσίπρας με τους επιτελείς της κυβέρνησης της Αργεντινής.
Πάντως οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι ο κ. Τσίπρας και οι επιτελείς του θα προσφέρουν μοναδικές στιγμές ευθυμίας και ιλαρότητας στα στελέχη της κυβέρνησης της Αργεντινής, μόλις τους εξηγήσουν την πρότασή τους για Ευρωπαϊκή Συνδιάσκεψη σαν του Λονδίνου το 1953. Άλλωστε τι έχει να διδαχθεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ από την Αργεντινή, όταν εκ προοιμίου έχει αποκλείσει όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που απαιτούνται για να γίνει μια πραγματική διαγραφή χρέους χωρίς αποικιοκρατικά ανταλλάγματα για τους δανειστές.
Η διαγραφή του χρέους απαιτεί μονομερή ενέργεια μιας κυβέρνησης που επικαλείται την εθνική κυριαρχία και τις ασυλίες που προκύπτουν από αυτήν. Όπως ακριβώς έκανε η Αργεντινή. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όμως έχει αποκλείσει τις μονομερείς ενέργειες γι' αυτό και έχει παραπέμψει το όλο ζήτημα στις ευρωπαϊκές καλένδες, όπου κάπως, κάπου, κάποτε όλοι μαζί οι Ευρωπαίοι ηγέτες, άγνωστο γιατί και πώς, θα αποφασίσουν να διαγράψουν συνολικά τα χρέη της ευρωζώνης. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι, που λέει κι ο λαός μας.
Όσο για την εθνική κυριαρχία η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν σκέφτεται να την θέσει καν ως θέμα. Εδώ αρνείται ότι υπάρχει αποικιοκρατική κατοχή, ζήτημα εθνικής κυριαρχίας θα θέσει; Ακόμη και την αποικιοκρατική δανειακή σύμβαση δεν σκέφτεται ούτε καν να την καταγγείλει, αλλά μόνο να την διαπραγματευτεί. Δεν θέλει να απαλλάξει την χώρα και τον λαό της από το αποικιοκρατικό καθεστώς, απλά θέλει να διαπραγματευτεί τους όρους της δουλοπαροικίας του χρέους. Άλλωστε, οι αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ ακούνε πατρίδα, εθνική ανεξαρτησία, εθνική αυτοδιάθεση και βγάζουν φλύκταινες. Αυτοί είναι του αδρά επιδοτούμενου ευρωπαϊκού αποικιοκρατικού "διεθνιστικού" ολοκληρωτισμού.
Τι έχουν να διδαχθούν από έναν λαό που διαδηλώνει με συνθήματα Patria o Buitros και μια κυβέρνηση που έχει σαν αφετηρία της την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας; Απολύτως τίποτε. Πέρα από τις δημόσιες σχέσεις, όλα αυτά είναι για το θεαθήναι, για εγχώρια κατανάλωση έτσι ώστε να μην φανεί πόσο θεόγυμνοι είναι στις προτάσεις τους για το χρέος.
Άλλωστε αν ήθελαν σοβαρό διάλογο για το τι μπορεί να γίνει με το χρέος, θα τον ξεκίναγαν εδώ. Αλλά ποιός έχασε την δημοκρατική του ευαισθησία για να την βρει η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ; Πότε η επίσημη αριστερά, κάποιο από τα κόμματά της, ή τις συνιστώσες της θέλησε τον ανοιχτό και χωρίς σκοπιμότητες πολιτικό διάλογο; Ποτέ!
Η ζωή εν τάφω στον Περισσό
Το ΚΚΕ βέβαια δεν ασχολείται με τόσο πεζά πράγματα. Έχει ανάγει τα πάντα στον τρισκατάρατο καπιταλισμό, που τον αντιλαμβάνεται όπως οι Καθαροί του μεσαίωνα αντιμετώπιζαν τον επίγειο κόσμο, που κατά το θεολογικό τους δόγμα ήταν βουτηγμένος στην ακολασία και τα θανάσιμα αμαρτήματα. Μόνο όποιος μετανοούσε, δεχόταν να βαπτιστεί Καθαρός και σταμάταγε να ασχολείται με τα εγκόσμια, γλύτωνε την αιώνια καταδίκη. Έτσι συμβαίνει και με το ΚΚΕ. Η ζωή εν τάφω σ' όλο της το μεγαλείο.
Όμως, κακώς ανησυχείτε. Θα διαγράψει το χρέος το ΚΚΕ. Είναι απολύτως σίγουρο. Μας το διαβεβαίωνει ο Περισσός κι ο λόγος του είναι συμβόλαιο. Πότε; Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου. Πώς; Όταν θα φτιάξει την δική του διακυβέρνηση στο όνομα του λαού. Υπό ποιές συνθήκες; Με λαϊκή εξουσία και οικονομία όπου λαός θα έχει δεχθεί να είναι υποτελής και υπεξούσιος σ' εκείνους που, ελέω δόγματος, ξέρουν καλύτερα από τον ίδιο το συμφέρον του.
Το ΚΚΕ σκέφτεται όπως σκεφτόταν ο Χαλίφης Ομάρ. Όταν το 642 μ. Χ. η Αλεξάνδρεια κατακτήθηκε για το χαλιφάτο από τον στρατηγό του Ομάρ, Αμρ ιμπν αλ αας, διατυπώθηκε το αίτημα να διασωθεί η πολύτιμη βιβλιοθήκη της πόλης. Ο Αμρ απάντησε ότι δεν μπορεί να αποφασίσει μόνος του και έγραψε στον Χαλίφη Ομάρ, ο οποίος του απάντησε: "Αν αυτά τα βιβλία συμφωνούν με το Κοράνι είναι περιττά, αν εναντιώνονται στο Κοράνι είναι βλαβερά. Όλα στην πυρά!"
Με τον ίδιο τρόπο σκέφτεται κι ο Περισσός. Η διαγραφή του χρέους στον καπιταλισμό είναι ανέφικτη και στον σοσιαλισμό περιττή. Γιατί να ασχοληθεί κανείς; Το ίδιο και για τη δημοκρατία. Η δημοκρατία στον καπιταλισμό είναι επίσης ανέφικτη, ενώ στο σοσιαλισμό περιττή. Γιατί να παλαίψει κανείς για δαύτην; Όλα θα τα λύσει η "λαϊκή συμμαχία" του ΚΚΕ με τον εαυτό του, όπως η πυρά έλυσε το δίλλημα του Χαλίφη Ομάρ.
Μέχρι τότε μην τολμήσει κανείς και προσπαθήσει να συμβάλλει στη δημιουργία ενός πλατύτατου δημοκρατικού παλλαϊκού κίνηματος για την μονομερή διαγραφή του χρέους, γιατί θα έχει να κάνει με τον Περισσό. Άλλωστε, η ετυμηγορία είναι εκ προοιμίου δεδομένη. Ότι δεν βρίσκεται υπό τον απόλυτο έλεγχο του ΚΚΕ και δεν υποτάσσεται σ' αυτό, είναι εξαρχής καταδικασμένο, είναι μία από τα ίδια, είναι χάσιμο χρόνου.
Βέβαια, αποτελεί αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι κατόρθωσε να ελέγξει το ΚΚΕ ήταν και είναι επίσης καταδικασμένο. Δεν υπήρξε ποτέ κίνημα που να έλεγξε το ΚΚΕ και να μην ξεψύχησε, ή να μην μετατράπηκε σε φάρσα. Μόνο και μόνο για να μείνει απλή σφραγίδα προς χρήση του Περισσού και των πιστών του. Η "ταξική" παράνοια και θρησκοληψία στην υπηρεσία της δουλοπαροικίας του χρέους.
Γι' αυτό και σήμερα, σε μια εποχή που οφείλει να υπάρξει πανστρατιά του λαού με βάση εθνικοαπελευθερωτικά αιτήματα, η πολιτική και ιδεολογία του ΚΚΕ σήμερα, αποτελεί εγγύηση για το αποικιοκρατικό καθεστώς ότι δεν πρόκειται να απειληθεί από ένα νέο ΕΑΜ. Το έχει διαβεβαιώσει ρητά η κ. Παπαρήγα: ο λαός δεν θα ενωθεί όπως τότε στο ΕΑΜ, γιατί θα ηττηθεί! Πώς να μην είναι γαλαντώμο στις χρηματοδοτήσεις του το καθεστώς προς το ΚΚΕ έπειτα από τέτοιες διαβεβαιώσεις;
Δεν είναι καθόλου σύμπτωση το γεγονός ότι σε μια περίοδο όπου η Ελλάδα υποφέρει από το χειρότερο αποικιοκρατικό καθεστώς που της έχουν επιβάλλει σ' ολόκληρη την ιστορία της, το ΚΚΕ αρνείται μετά βδελυγμίας ότι υπάρχει κατοχή, δηλαδή άσκηση φυσικής εξουσίας πάνω στον λαό και στην χώρα από ξένες δυνάμεις και κέντρα με την βοήθεια του εγχώριου δοσιλογισμού. Φυσικά, προς μεγάλη παρηγοριά του καθεστώτος, που έχει μετατρέψει τον Περισσό σε βασικό μάρτυρα υπεράσπισής του.
Όχι ρε παιδιά δεν υπάρχουν δοσίλογοι, εθνοπροδότες και αποικιοκρατική κατοχή, μας λένε εν χορώ όλοι, από τους κυβερνώντες, εγχώριους και ξένους, έως τους αριστερούς εκ Περισσού και Κουμουνδούρου. Έτσι γίνεται στον καπιταλισμό σήμερα. Αποδεχτείτε το! Κι έτσι το μόνο που απομένει είναι η γνωστή λογική του Χαλίφη Ομάρ. Η πατρίδα στον καπιταλισμό είναι αποκλειστικό προνόμιο αυτών που την πουλούν και την αγοράζουν, ενώ στον σοσιαλισμό είναι περιττή. Στην πυρά κι αυτή!
Μπορεί να διαγραφεί το χρέος μέσα στο ευρώ;
Υπάρχουν κι εκείνοι που υπόσχονται ότι μπορούν να διαγράψουν το χρέος μέσα στο ευρώ. Τα παραμύθια αυτά τα ακούμε κι από τους ΑΝΕΛ, αλλά και από την ΧΑ. Μάλιστα τελευταία ακούμε ότι χάρις στο Νότη Μαριά που πέτυχε την άρση της ασυλίας της τρόικας, μπορούμε να προχωρήσουμε σε διαγραφή του χρέους μέσα στην ευρωζώνη. Αναρωτιέμαι, αν ξέρουν τι λένε και απλά κοροϊδεύουν τον κόσμο, ή απλά είναι τόσο ανυπόφορα ανίδεοι και αδιάφοροι;
Κι αν δεν είναι, τότε γιατί δεν ανταποκρίνονται στα δικά μας απανωτά καλέσματα ανοιχτού δημόσιου διαλόγου για τα ζητήματα αυτά, ώστε να αναμετρηθούν επιχειρήματα; Γιατί σιωπούν; Γιατί δεν παίρνουν αυτοί την πρωτοβουλία κι εμείς να είναι σίγουροι ότι θα ανταποκριθούμε. Γιατί; Τι φοβούνται;
Πρώτα-πρώτα, τα περί άρσης της ασυλίας της τρόικας δεν είναι παρά μια στρακαστρούκα. Στην καλύτερη περίπτωση δεν είναι παρά μια ευχή της οικείας επιτροπής του ευρωκοινοβουλίου. Ακόμη και πρωτοετής φοιτητής της νομικής γνωρίζει ότι οι ασυλίες προκύπτουν από τις συμβάσεις. Τόσο τις δανειακές, όσο και τις συμβάσεις ίδρυσης του ευρωπαικού μηχανισμού και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Μήπως το ευρωκοινοβούλιο ζήτησε την καταγγελία των δανειακών συμβάσεων; Όχι βέβαια. Μήπως ζήτησε να αρθούν οι ασυλίες για τους αξιωματούχους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας και του Ευρωπαικού Μηχανισμού Στήριξης; Ούτε κατά διάνοια. Ούτε βέβαια κανένας έλληνας, ή άλλος ευρωβουλευτής ζήτησε κάτι τέτοιο. Τότε πώς θα αρθεί η ασυλία της τρόικας;
Ας αφήσουμε λοιπόν τις πολιτικές στρακαστρούκες κι ας έρθουμε στο προκείμενο. Γιατί κανένας έλληνας ευρωβουλευτής, ειδικά από τους καινούργιους που μιλάνε για πατρίδα και τα σχετικά, δεν έθεσε καν το ζήτημα της επίσημης κατοχής της χώρας μας στο ευρωκοινοβούλιο; Γιατί αποσιώπησαν ένα τόσο κορυφαίο ζήτημα; Γιατί, τουλάχιστον εκείνοι που λένε ότι θέλουν να διαγραφεί έστω μεγάλο μέρος του χρέους, δεν ζήτησαν από το ευρωκοινοβούλιο να αποδεχθεί ότι η Ελλάδα δεν είναι υποχρεωμένη να πληρώσει τα δάνεια του μηχανισμού στήριξης, που το ίδιο σώμα έχει κυρήξει παράνομο με την απόφασή του της 14ης Μαρτίου 2014; Γιατί τέτοιο τουμπεκί;
Να θυμήσουμε ότι στις 14/3/2014 το ευρωκοινοβούλιο με απόφασή του κήρυξε ολόκληρο τον ευρωπαϊκό μηχανισμό στήριξης των μνημονιακών πολιτικών ως παράνομο, γιατί παραβιάζει κατάφωρα το πρωτογενές δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή τις συνθήκες ίδρυσής της. Δηλαδή, ότι συμβαίνει στην Ελλάδα με την τρόικα έχει χαρακτηριστεί παράνομο, ακόμη και με βάση το πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ. Τότε γιατί θα πρέπει να πληρώσει η Ελλάδα τα δάνεια που αποτελούν προϊόν αυτού του παράνομου και καταχρηστικού με βάση το πρωτογενές δίκαιο της ΕΕ, μηχανισμού;
Από πότε ένας οφειλέτης και μάλιστα κράτος, δηλαδή λαός, είναι υπόχρεος για δάνεια που έχουν κριθεί παράνομα και καταχρηστικά; Και τα οποία δεν ειναι καθόλου ευκαταφρόνητα. Σύμφωνα με το πιο πρόσφατο Δελτίο του Δημόσιου Χρέους (Νο 74) οι οφειλές προς τον μηχανισμό στήριξης ανέρχονται σε 219,7 δις ευρώ, από σύνολο 322,4 δις ευρώ τον Ιούνιο του 2014. Δηλαδή αποτελούν πάνω από το 68% του συνολικού δημόσιου χρέους.
Γιατί δεν τέθηκε το ζήτημα από κανέναν έλληνα ευρωβουλευτή; Γιατί μας κοροϊδεύουν με στρακαστρούκες και δεν θέτουν ξεκάθαρα την ανάγκη διαγραφής αυτού του ποσού, το οποίο είναι προϊόν ενός παράνομου και καταχρηστικού μηχανισμού;
Αντί να απαντήσουν σ' αυτά τα ερωτήματα, ορισμένοι ανακάλυψαν ξανά τον λογιστικό έλεγχο. Να κάνουμε πρώτα έναν λογιστικό έλεγχο στο χρέος για να αποφανθούμε πιο μέρος του είναι παράνομο και ύστερα να το διαγράψουμε. Έτσι μας λένε.
Πρόκειται φυσικά, στην καλύτερη περίπτωση, για υπεκφυγή. Προσπαθούν απλά να διαφύγουν από τα καίρια ερωτήματα του ζητήματος. Αλήθεια, τι λογιστικός έλεγχος χρειάζεται για να αποφανθεί κανείς ότι το 68% του χρέους της Ελλάδας είναι εξ ορισμού παράνομο και καταχρηστικό; Όποιον ορισμό κι αν πάρει κανείς για το απεχθές (odious) χρέος, που υφίσταται στη διεθνή νομολογία, οι οφειλές από τις αποικιοκρατικές δανειακές συμβάσεις που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα καταργώντας ασυλίες, εθνική κυριαρχία και θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα είναι παράνομες και καταχρηστικές.
Γνωρίζουμε ή δεν γνωρίζουμε το χρέος;
Πάμε παρακάτω. Το υπόλοιπο δημόσιο χρέος, που δεν αφορά σε δάνεια από τον μηχανισμό στήριξης, ανέρχεται σε 102,7 δις ευρώ. Από αυτά γύρω στα 25 δις ευρώ είναι στο χαρτοφυλάκιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) με μέση ληξιπρόθεσμη διάρκεια 3,4 χρόνια. Τα ομόλογα αυτά τα έχει αποκτήσει η ΕΚΤ αποκλειστικά από τη δευτερογενή αγορά και της αποφέρουν ετήσια κέρδη γύρω στο μισό δις ευρώ μόνο σε πληρωμές τόκων. Επίσης τα ομόλογα αυτά είναι αποκλειστικά σε εθνικό δίκαιο της Ελλάδας.
Τι κάνουμε μ' αυτά; Γιατί δεν απαιτούμε να τα διαγράψει η ΕΚΤ; Το κάνει ήδη για ομόλογα με εμπράγματες εγγυήσεις χωρίς απόδοση για τις ιδιωτικές τράπεζες. Γιατί να μην απαιτήσουμε να το κάνει και για την Ελλάδα; Στο κάτω-κάτω μπορούμε να αρνηθούμε μονομερώς να τα πληρώσουμε. Τι θα κάνει η ΕΚΤ; Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να απευθυνθεί στα εγχώρια δικαστήρια κατά της κυβερνητικής απόφασης. Καλή της τύχη. Και μέχρι να τελεσιδικίσει η διαφορά, όσα χρόνια κι αν περάσουν, η Ελλάδα δεν θα πληρώνει.
Ένα άλλο μέρος του δημόσιου χρέους γύρω στα 26 δις ευρώ το κατέχουν οι εγχώριες συστημικές τράπεζες. Ερώτημα. Γιατί να μην απαιτήσουμε το σβήσιμο των ομολόγων που κρατούν οι εγχώριες τράπεζες ώστε να ξεχρεώσουν τις ανακεφαλαιοποιήσεις που τους έχουν γίνει με δημόσιο χρήμα; Αντί το κράτος να παίρνει μετοχές δίχως αντίκρυσμα για το χρήμα των φορολογουμένων που δίνει στις τράπεζες, να απαιτήσει το ισοφάρισμα με διαγραφή των ομολόγων που κατέχουν από πριν.
Το υπόλοιπο μέρος του δημόσιου χρέους περί τα 51 δις ευρώ διακινείται κυρίως από επαγγελματίες κερδοσκόπους, διαχειριστές κεφαλαίων, hedge funds, που συνδέονται και με τα κομματικά ταμεία των κυβερνώντων. Αν ανοίξουμε τα κιτάπια τους, είναι σίγουρο ότι θα βρούμε εικονικούς λογαριασμούς και πρόσωπα απ' όπου ξεπλένεται χρήμα πολιτικό, επιχειρηματικό και οργανωμένου εγκλήματος.
Να ξέρετε ότι οι τρεις πτυχές αυτές του χρήματος, πολιτικό, επιχειρηματικό και εγκλήματος, είναι τόσο ταυτόσιμες στις κορυφές της πολιτικής και της οικονομίας στην Ελλάδα, όσο σε λίγες χώρες στον κόσμο. Όταν βγουν όλα στην επιφάνεια θα διαπιστώσετε με έκπληξη ότι οι μεγαλοεργολάβοι, μεγαλοπολιτικοί και μεγαλοεπιχειρηματίες είναι ταυτόχρονα και τα μεγαλύτερα αφεντικά στον κόσμο του εγκλήματος. Έτσι συνέβαινε πάντα σ' αυτόν τον τόπο, αλλά ποτέ όσο σήμερα.
Το κρίσιμο όμως ζήτημα και σ' αυτό δεν απαντά κανείς, είναι άλλο. Ας υποθέσουμε ότι μια κυβέρνηση που δεν είναι δοσιλογική μπορεί να τα καταφέρει να διαγράψει τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του χρέους με τους τρόπους που αναφέραμε μέσα στην ευρωζώνη. Εκβιάζοντας πολιτικά και απαιτώντας με βάση το δίκαιο. Ας υποθέσουμε ότι μπορεί να γίνει κι ας υποθεσουμε επίσης ότι το τραπεζικό καρτέλ που κάνει κουμάντο στην ευρωζώνη δεν θα σε απειλήσει με κατάρρευση της οικονομίας σου από την στιγμή που ελέγχει απόλυτα την κυκλοφορία του χρήματος.
Το ερώτημα όμως που τίθεται είναι το εξής: Για να γλυτώσεις από την χρεοκοπία και το χρέος θα πρέπει όχι μόνο να διαγράψεις το χρέος, αλλά και να μην είσαι αναγκασμένος να δανειστείς εκ νέου από τις αγορές. Αν η Αργεντινή είχε ανάγκη να βγει στις διεθνείς αγορές να ξαναδανειστεί, η διαγραφή του χρέους της δεν θα είχε κανένα, μα κανένα νόημα. Θα είχε ξαναγυρίσει στα ίδια χωρίς καν να το καταλάβει. Πώς θα τα καταφέρει μια χώρα εντός της ευρωζώνης να μην δανείζεται, από την στιγμή που θα πρέπει να αγοράζει το χρήμα που χρειάζεται για την οικονομία της; Πώς θα αυτοχρηματοδοτηθεί χωρίς δικό της νόμισμα;
Όποιος λέει ότι μπορεί να γίνει, είτε είναι επικίνδυνα ανίδεος, είτε υπηρετεί άλλες σκοπιμότητες. Ο μόνος τρόπος να αυτοχρηματοδοτηθεί μια οικονομία εντός ευρωζώνης είναι μέσα από στυγνές πολιτικές λιτότητας και οριζόντιων περικοπών που θα εξασφαλίζουν όχι απλά πρωτογενή, αλλα δημοσιονομικά πλεονάσματα. Οι ολιγάρχες θα διαφεύγουν τις περιουσίες τους ελεύθερα σε φορολογικά καταφύγια, μιας και στην ευρωζώνη υπάρχει πλήρης ελευθερία κίνησης κεφαλαίου, ενώ ο κόσμος της δουλειάς θα πληρώνει με τη ζωή του τα αναγκαία πλεονάσματα.
Να γιατί δεν μπορείς να διαγράψεις χρέος και να ξεφύγεις από τον φαύλο κύκλο του δανεισμού, χωρίς να απελευθερωθείς από τα δεσμά της ευρωζώνης. Να και γιατί κανένας από τους δελφίνους της εξουσίας, που δηλώνουν αντιμνημονιακοί, δεν τολμούν ούτε καν να ανοίξουν το ζήτημα του χρέους σ' έναν ανοιχτό δημόσιο πολιτικό διάλογο. Να γιατί δεν έχουν ανταποκριθεί σε κανένα κάλεσμα που έχει γίνει για ανοιχτό δημόσιο διάλογο. Θα προδοθούν οι αληθινές προθέσεις, οι κρυφές ατζέντες και το πολιτικό παρασκήνιο που κρύβεται πίσω από τα κούφια αντιμνημονιακά συνθήματα.
Χριστόφορος Κάσδαγλης
«Είμαστε έκπληκτοι και απογοητευμένοι, γιατί αυτές οι διατάξεις (σ.σ. περί ανεξάρτητου φορέα της ΝΕΡΙΤ), άλλαξαν σχεδόν εν μια νυκτί, χωρίς την κατάλληλη κοινωνική διαβούλευση και συζήτηση, μην λαμβάνοντας υπ' όψιν τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές που αφορούν τα νομικά εχέγγυα για την εξασφάλιση μιας ανεξάρτητης και πολυφωνικής σύνθεσης των εποπτικών οργάνων ενός δημόσιου ραδιοτηλεοπτικού φορέα».
η της ΝΕΡΙΤ, βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Ο ένας δρόμος, οδηγεί στην εκπλήρωση των βασικών αρχών -με τον διορισμό ενός ανεξάρτητου εποπτικού συμβουλίου- για να είναι όντως η διοίκηση της ΝΕΡΙΤ, ανεξάρτητη. Αν ακολουθείται ο άλλος δρόμος, απλά θα επιβεβαιωθούν οι κριτικές για την δομή της ΝΕΡΙΤ, οι οποίες μπορεί να είναι ήδη αρνητικές και μεταφράζουν τις αλλαγές της περασμένης εβδομάδας σαν ένα πισωγύρισμα στο παλιό καθεστώς, των πολιτικών παρεμβάσεων. Ως εκ τούτου, θεωρούμε ότι αυτή είναι μια κρίσιμη στιγμή, η οποία -αν δεν ακολουθείται ο σωστός δρόμος- μπορεί να αναιρέσει τον δημόσιο χαρακτήρα της ΝΕΡΙΤ και να επιβεβαιώσει όλους όσοι φοβούνται ότι η ΝΕΡΙΤ περιέρχεται πάλι υπό καθεστώς πολιτικής επιρροής».